شیراز، بزرگترین شهر و مرکز استان فارس، با حمله ی اعراب به ایران و ویرانی شهر استخر، در مکان کنون بنا نهاده شده است؛ هر چند که برخی محققان معتقدند که پیش از آن نیز، شهر تیرازیس در سایهی شهرهای پارسه و استخر وجود داشته و با انتقال یافتن به مکان کنونی و طی سالها نام آن به شیراز مبدل شده است.
به تدریج و به خصوص در زمان حکمرانی آلبویه و اتابکان فارس، شهر شیراز رونقیافت و بناهای زیادی در آن ساخته شد. اما با روی کار آمدن صفویان، حملهی افغانها به ایران و جنگهای نادرشاه افشار با آنان، شهر شیراز بارها مورد حمله قرار گرفت و متحمل خرابیهای بسیاری گردید. در سال 1180 قمری کریمخان زند شهر شیراز را پایتخت خویش قرارداد و درشکوفایی و رونق آن کوشید؛ هنرمندان و صنعتگران از سراسر کشور به شیراز آمدند تا در ساخت مسجد، بازار، توپخانه، دیوانخانه و سایر بناهایی که خان زند فرمان ساخت آنها را داده بود مشارکت نمایند.
ارگ جدید شهر نیز همزمان ساخته شد و محل اقامت و حکمفرایی کریمخان گردید. علیرغم ناکامی خاندان زند در حفظ جایگاه خویش، شهر شیراز از آن زمان اهمیت و اعتبار خود را حفظ نموده است. باغهای قدیمی که نمونه ی باغهای اصیل ایرانی هستند، میزبانی هنرمندان و شاعران، برگزاری جشنهای هنر شیراز از سال 1348 تا 1357، همچنین آب و هوای معتدل، حاصلخیزی خاک و قرار گرفتن در مسیرهای ارتباطی و تجاری به سمت جنوب از عوامل موثر در جایگاه منحصربه فرد شهر شیراز در میان شهرهای بزرگ ایران است……
بقیه مطالب…