سردرهای آجری خیابان شاپور چه قصه‌ای دارند؟

نگاه‌های عابرانِ با خیابان غریبگی می‌کند، نه مغازه‌ای حدفاصل این سردرهاست و نه خانه‌ای که بتوان نشانی از زندگی در آن پیدا کرد و زنگش را زد تا شاید صاحبش حرفی از قدیمی‌ترهای محله‌اش بگوید، به جز یک مغازه که یک پسربچه و مردی جوان در آن سرگرم کارهای خود هستند.

او که چند بار به لطف نگهبان خانه سرکی به داخل بنا کشیده می‌گوید: چیزی که دیده‌ام تقریبا همه فضای خانه تخریب شده و در چند بخش معماری اندک و برخی از تزیینات باقی مانده‌ است، اما حالا بیشتر سگ‌ها داخل خانه نگهداری می‌شوند.

او درباره خاندان حدادها در دوره پهلوی «یک برادر را کارمند بانک مرکزی دوره پهلوی و برادر دیگر را نیز یکی از نخستین داروسازان کشور معرفی می‌کند که بخشی از کارهایش را در داخل همین خانه انجام می‌داده است»؛ اطلاعاتی که در درست بودن آن‌ها تردید زیادی وجود دارد.

اما نصرالله حدادی،  تهران‌شناس  به وجود باغ‌های قدیمی در این منطقه و به خصوص پارک مختارالسلطنه اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: این باغ‌ها در این محدوده بوده‌اند و به همین دلیل به مرور تکه تکه شده و افراد خانه‌های مختلفی در آن‌ها ساخته‌اند.

او با بیان این‌که معماری سردرهای باقی‌مانده در خیابان وحدت اسلامی (شاپور سابق) متعلق به دوره پهلوی اول است، ادامه می‌دهد: آن منطقه از مولوی جزئی از خندق اصلی تهران بود که در سال ۱۲۴۶ شمسی پر شد و هر سال بخش‌هایی از آن خانه‌ها و بناها احداث شدند.

او با تاکید بر این‌که در قدیم اصطلاحا به این خانه‌ها «خانه سردر آجری» می‌گفتند، ادامه می‌دهد: وقتی مالکان یک بنا پولدار بودند و امکان ساخت بنایی را با سردر آجری داشتند این کار را می‌کردند و همان می‌شد که سردرهای متنوعی نیز در محله‌های مختلف تهران ساخته می‌شد.

ایسنا نوشت، حدادی با بیان این‌که اصولا کسانی که در محدوده بازار تهران فعالیت می‌کردند، در محله‌های امیریه و شاپور زندگی می‌کردند، ادامه می‌دهد: این منطقه از محله‌های اعیان‌نشین تهران بود، به همین دلیل این سردرها در این نقاط زیاد بوده‌ و برخی از آن‌ها هنوز باقی مانده‌اند.