حرمت‌الله رفیعی ـ رییس هیأت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران ـ در دیدار جداگانه‌ای که با سفیر جدید تونس در تهران و وزیر انرژی سریلانکا در سفر اخیرش به ایران داشته است، به ایسنا گفت: سفیر انرژی سریلانکا به تازگی سفری به ایران داشت که از بخش خصوصی گردشگری ایران نیز دعوت شد تا درباره توسعه همکاری‌های دوجانبه گردشگری بین ایران و سریلانکا گفت‌وگو شود.

او افزود: رابطه گردشگری ایران با سریلانکا کاملا یک‌طرفه است، سریلانکا بیشتر مقصد گردشگران ایرانی است و ما از این کشور توریست نداریم، ‌چون در سلیقه و هدف سفر آن‌ها نبوده‌ایم، اما در دیدار با وزیر انرژی سریلانکا که به نمایندگی از دولت این کشور به ایران سفر کرده بود، ‌درخواست کردیم روابط دوسویه‌ای بین دو کشور برقرار شود که قرار شد در دیدار با بخش گردشگری سریلانکا این برنامه را جدی‌تر پیگیری کنیم.

رفیعی بیان کرد: البته معتقدم گردشگری خروجی هم می‌تواند چرخ گردشگری ایران را به حرکت درآورد، برخلاف آن‌چه مسؤولان فکر می‌کنند. از بین هشت تا ۱۰ میلیون نفری که در سال‌های گذشته به خارج از کشور سفر می‌کردند فقط حدود چهار میلیون نفر زائر عتبات عراق بودند، حدود یک میلیون نفر هم سفرهای تجاری و کاری داشتند و سوای آمار ایرانی‌هایی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند و ورود و خروجشان نیز محاسبه می‌شود، آیا سفر سه تا چهار میلیون نفر در سال به خارج از کشور از بین ۸۵ میلیون نفر جمعیت ایران، ‌عدد زیادی است؟ توجه کنیم که ‌این مسافران، نوعی سفیر به حساب می‌آیند که می‌توانند فرهنگ ایرانی‌ها را معرفی کنند و معادلات پروژه ایران‌هراسی را به هم بزنند.

رییس هیأت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران گفت: به عنوان شخصی که عِرق ملی دارم در چنین دیدارهایی حتما درباره ظرفیت‌های ایران صحبت می‌کنم، نه این‌که فقط از رتبه جاذبه‌های طبیعی و تاریخی ایران و یا چهار فصلِ همزمان  بگویم، بلکه شدیدا تاکید می‌کنم طرف مقابل باید به این باور برسد ایران کشور امنی است و خودشان برای ما تبلیغ کنند.

او همچنین به دیدار با سفیر جدید تونس در ایران اشاره کرد و گفت: ما همیشه به خلاء دیپلماسی گردشگری نقد وارد کرده‌ایم، به ندرت پیش آمده که سفیر ایران در کشوری دغدغه گردشگری داشته باشد و در این راستا تلاش کند، ‌درحالی که سفرای کشورهای دیگر به محض استقرار در ایران، دنبال گردشگران کشور ما هستند. دیدار با سفیر جدید تونس هم که اخیرا انجام شد، به دعوت آن‌ها بود.

او افزود:‌ قطعا تمایل تونس برای ازسرگیری دوباره سفر ایرانی‌ها به این کشور است، اما از موقعیت دیدار با سفیر تونس استفاده کردیم و پیشنهاد اجرای تورهای مشترک با تونس را مطرح کردیم که قرار شد در دیدار با بخش گردشگری این کشور، موضوع همکاری سه‌جانبه ایران، تونس و یک کشور سوم، جدی‌تر بررسی و پیگیری شد.

رفیعی ادامه داد: در دیدار با سفیر تونس پیشنهاد طراحی بسته سفر بین ایران، تونس و یک کشور دیگر مطرح شد تا این مسیر یک‌طرفه و فقط به سمت تونس نباشد. درباره برقرای پرواز مستقیم بین ایران و تونس نیز صحبت‌هایی شد و سفیر تونس نیز اعلام کرد که با یکی از کشورهایی که بیشترین توریست را در تونس دارد، یعنی ایتالیا یا فرانسه مذاکره خواهد کرد تا پکیج مشترکی تعریف شود و توریست‌های کشور سوم پس از این‌که تونس را دیدند، برای چند روزی به ایران سفر کنند.

وی افزود: این پیشنهاد به عمان هم داده شده بود که با کرونا مواجه شد وگرنه ورود گردشگران از عمان روند افزایشی را در پیش گرفته بود. ما این ایده را حتی با ترکیه و جمهوری آذربایجان برای مقطعی پیش بردیم که با کرونا مواجه شدیم.

رییس هیأت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران بیان کرد: اگر به درستی برنامه‌ریزی شود هم پروازهای مستقیم صرفه اقتصادی پیدا می‌کند و صندلی هواپیما در این مسیر خالی نمی‌ماند و هم تعداد سفر گردشگران ورودی به ایران رشد فزاینده‌ای خواهد داشت.

او همچنین گفت: با روند موجود پیش‌بینی ما این است که از ابتدای سال نو میلادی، به تدریج چرخ گردشگری به حرکت درمی‌آید و سرعت خواهد گرفت. بنابراین از بخش خصوصی و دولتی درخواست دارد که برای نوروز برنامه‌ریزی سنگینی داشته باشند و دولت هم بستر را فراهم کند.

رفیعی درباره وضعیت پروازهای مستقیم بین ایران ـ‌ تونس و ایران ـ‌ سریلانکا نیز ‌اظهار کرد: پرواز مستقیمی که بین این ایران و این کشورها نداشتیم، پروازها معمولا ترانزیت بوده، اما این پیشنهاد به هر دو کشور داده شد که اگر برنامه‌ریزی دقیقی انجام شود و بر مبنای آن حرکت کنیم، پرواز مستقیم حتما برقرار خواهد شد.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: در این بین، سفر یک تغییر موقت، آموزگاری بی‌همتا و پاسخی درخور برای میل سیری‌ناپذیر انسان به کشف جهان است، به ویژه اگر مقصد سفر نقاط بکری روی کره‌خاکی باشد که کمتر کسی تاب اسکان در آن را دارد. در پرونده امروز زندگی‌سلام، گفت‌وگوی ما را با بانوی هنرمندی می‌خوانید که روحیه خو گرفته با طبیعتش او را به سفر ترغیب و از دنیای مدرن دور کرده تا مزرعه کشاورزی ارگانیک را در نپال ایجاد کند. «فاطیما نفیسی» که در ایران و انگلیس درس خوانده، چند سال پیش تصمیم می گیرد در نپال که به خاطر کوهستان‌ها و طبیعتش شهرت زیادی در دنیا دارد، مزرعه‌ای روی علفزار بسازد که با جنگل احاطه شده است. این مزرعه بعد از مدتی به بهشتی برای مسافران و جهانگردانی تبدیل می‌شود که تجربه‌ورزی در طبیعت کوهستان‌های سبز هیمالیا را می‌خواهند. مسافران از تمام نقاط دنیا به این مکان می‌روند و تجربه‌های طبیعت‌گردی و کشاورزی خود را با یکدیگر تقسیم می کنند و از زیبایی‌های طبیعت آن جا بهره می‌برند.

تجربه زندگی در شهر را ندارم

طراوت و سادگی طبیعت در وجود او رسوخ کرده، خودش را فاطیما نفیسی ۳۱ ساله از طبیعت معرفی و اضافه می‌کند: «مفتخرم که از هنگام تولدم تا کنون در شهر زندگی‌ نکرده‌ام». روح او در بستر خانواده با هنر عجین شده و به صورت آکادمیک در رشته‌های معماری و مجسمه‌سازی هنرجو بوده است. فاطیما نفیسی زندگی‌ در کوهستان‌های هیمالیا را در یک جمله «همزیستی در کنار بلندترین کوه‌هایی که برای مردمان آن منطقه محبوب و شگفت‌انگیز بودند»، توصیف می‌کند. او در برابر وسوسه‌های زندگی در دنیای مدرن با تمامی امکانات و ابزارش، مقاومت کرده و لحظه‌ای از سیر و سفر در طبیعت باز نمانده و آن چه را از طبیعت به او الهام می‌شود، در خلق آثارش به کار می‌گیرد. او درباره‌ اولین جرقه برای سفرش به نپال می‌گوید: «دلیل سفرم به این کشور به دانشکده محل تحصیلم در انگلیس که خارج از شهر بود، برمی‌گردد. غذای دانشکده توسط دانشجویان رشته کشاورزی تامین می شد. من آن جا با زندگی خودکفا بر اساس کشاورزی آشنا شدم. چند وقت بعد در سفرم به نپال متوجه شدم که کسب و کار بیشتر مردم این کشور کشاورزی است. برای پیدا کردن زمین مناسب کشاورزی شش‌ ماه در نپال سفر کردم. آن دوره صرف آشنایی با مردم، فرهنگ‌شان، شیوه زندگی‌شان، صنایع دستی‌شان و زبان‌شان که ریشه سانسکریت دارد، سازگاریشان با طبیعت و آب و هواهای مختلف در ارتفاعات مختلف شد».

طعم وصف‌نشدنی غذای ارگانیک

نپال از نظر کشاورزی خودکفاست و بیشتر نپالی‌ها با فراورده‌هایی که از راه کشاورزی به‌دست می‌آورند، روزگار می‌گذرانند. او به عنوان زنی مزرعه‌دار تجربه‌ کاشت، نگهداری و برداشت را برای هر کشاورزی لذت‌بخش می‌داند و می‌گوید: «احساس انسان بعد از مصرف غذایی که شخصا به دست خودش تولید می‌شود با غذای آماده، کاملا متفاوت است. البته سختی کشاورزی در کوهستان‌های هیمالیا به دلیل ارتفاعات بلند و اقلیم متفاوت را نباید نادیده گرفت که باعث بالا رفتن ارزش محصولات تولید شده می‌شود. بدون شک برای غیربومیان انجام دادن این کار به تنهایی شدنی نیست. افراد محلی در مقاطع مختلف یاری می‌رساندند و تکنیک‌هایی را که طی سال‌ها از مادر طبیعت آموخته  بودند، به ما یاد  می دادند. به‌طور کلی، نپالی‌ها مهمان را مثل آتش که به خانه روشنایی می‌بخشد، برای روشنی قلب خود پذیرا هستند».

ساخت مزرعه در طبیعت‌وحشی نپال کار ساده‌ای نیست

این کشور محصور در خشکی در جنوب آسیا که نود و سومین کشور بزرگ دنیاست، جمعیتی حدود چهار میلیون نفر را در خود جای داده و پایتخت آن کاتماندو است. جغرافیای نپال شامل زمین‌های حاصلخیز، تپه‌های جنگلی و هشت کوه بلند دنیا از جمله اورست (که بلندترین نقطه دنیا به شمار می‌رود) است و قدمت حضور انسان در منطقه هیمالیا به حداقل ۱۱ هزار سال بازمی‌گردد و از زمانی سکونت انسان در این جغرافیا آن ها با تولید چای، برنج، ذرت، نیشکر، سبزیجات ریشه‌ای و محصولات دامداری شامل شیر و گوشت گاومیش نیازهای تغذیه‌ای خود را رفع می کرده اند. فاطیما پیرو عملی کردن ایده احداث مزرعه شخصی می‌گوید: «در ابتدا از چشمه‌ای در درون جنگل آب آوردیم. سپس تمیز کردن مزرعه را شروع کردیم. مزرعه ۲۰ سالی بود که دست نخورده بود و کندن و هرس کردن بوته‌های خاردار خودش ۱۰ ماهی زمان برد تا زمین آماده کشت و   زرع شود. به همین ترتیب گلخانه‌ای برای پرورش بذرهای مورد نیاز ایجاد کردیم. سپس با مدد گرفتن از تکنیک‌ها و ابزار محلی، ساخت مزرعه را در این طبیعت وحشی آغاز کردم. کاشت محصولات ارگانیک در همه‌جا آسان نیست، حتی در این جا که بارندگی پایدار و مداومی دارد. طبیعت نپال به خاطر عظمت بی‌همتایش بر همه چیز قالب است. با یک توفان کوچک هیمالیایی‌ شما به سرعت از قدرت بی‌اندازه او آگاه می شوید. نپالی‌ها می‌دانند که به طبیعت برای بقا نیازمندند. در واقع طبیعت به آن‌ها زمین داده تا سبزیجات‌شان را بکارند، چوب برای آتش تا بتوانند غذا بپزند و آب برای خوردن که زنده بمانند. این علتی است که نپالی‌ها به طبیعت احترام می‌گذارند و به خاطر زندگی که به آن‌ها می‌دهد از او تشکر می‌کنند. بعد از ۹ سال با این دید به طبیعت نگاه کردن، ارتباط من عمیق‌تر و درکم از قدرت طبیعت بیشتر و بدون شک آگاهی‌ام از پیرامونم افزوده شده و ساده‌زیستی را در زندگی به من آموخته است».

گردشگران از مزرعه ما غذا می‌خرند

صنعت گردشگری به ‌ویژه در اطراف شهر کاتماندو، روبه رونق و توسعه است و گردشگرانی که به‌قصد کوهنوردی در کوه‌های هیمالیا به این سرزمین سفر می‌کنند، ازجمله منابع مهم درآمد نپال به‌حساب می‌آیند. نفیسی در همین باره می‌گوید: «من بیشتر در زمینه کشاورزی و پذیرایی از گردشگران خارجی در این کشور فعالیت دارم. برای مسافران این کشور، طبیعت زیبا، بلندترین رشته کوه‌های دنیا، مردمان آرام و ساده‌زیست بیش از همه مورد توجه است. بسیاری از مسافران در طول اقامتشان به کوهی (قله رامچه) می آیند که مزرعه ما روی شیب اش قرار گرفته است. روبه‌روی رشته کوه آنا پورا، فضایی داریم که گردشگرانی که به این جا می‌آیند از طبیعت لذت می‌برند و یوگا انجام می دهند. از طرف دیگر همگی غذای ارگانیک تازه از مزرعه می‌خورند که روی آتش پخته شده است».

زندگی شهری راحت‌تر است اما جذاب نیست

نپال از شمال با چین و از جنوب، شرق و غرب با هند همسایه است بنابراین از نظر فرهنگی و تاریخی، به کشور هند نزدیک است. نفیسی درباره تاثیر همسایگی با هند می‌گوید: «نپالی‌ها مردم کوهستان و هندی‌ها مردم زمین‌های پست و حاصلخیز هستند. هند کشوری است صنعتی و تولیدات آن واردات عمده کشور نپال را تشکیل می‌دهد. به دلیل اختلاف شرایط آب‌وهوایی، نوع زندگی آن‌ها با هم بسیار متفاوت است اما آن‌ها نمادهای یکسانی دارند. ۶۰ درصد جمعیت نپال هندو هستند که از جنوب و زمین‌های صاف به شمال آمده و در کوه‌ها مستقر شده اند. نپال جزو معدود کشورهایی است که مردم آن بدون روادید می‌توانند وارد هند شوند و هند تنها کشوری است که روپی نپالی در آن ارزش دارد.»

در این بین، او معتقد است زندگی‌ شهری در رفاه مطمئنا راحت‌تر و کم دغدغه‌تر از زندگی در عمق طبیعت است اما جذاب نیست و هزینه این رفاه سطحی، فاصله‌ای است که بین ما و ارزش موجود در طبیعت که جزئی از آن هستیم، می‎افتد و دغدغه‌های آن به مرور گرد فراموشی روی ارزش‌ها می نشاند. از این نظر که طبیعت درک من را از خودم بیشتر می‌کند، همیشه مجذوب قدرتش می‌شوم. آشنا بودن با آب، خاک، باد، آتش و روح طبیعت برای من تا به حال ارزشمندترین تجربه بوده است. نپال شاید جزو معدود نقاطی است که زندگی مردمش به صورت کامل با طبیعت در ارتباط است. مردم به کوهستان‌های مادر می‌روند تا برای آن چه به آن ها می‌دهد (آب، چوب، زمین، خوراک و…) تشکر کنند. احترام آن‌ها به طبیعت برای من بسیار الهام‌بخش است».

بله! به سختی‌اش می‌ارزید

در کل مزرعه‌داری ارگانیک در نپال فعالیت غیرمعمولی نیست وکشاورزی ارگانیک را می‌توان از مردم منطقه فراگرفت؛ از کاشت و استفاده از محصول برنج تا انواع سبزیجات و آشنایی با کودهای طبیعی، آفت‌کش‌های طبیعی، زندگی با دام و تهیه کردن تمام مواد غذایی مورد نیاز، لبنیات دامی و تخم ماکیان. از او می‌پرسم پیش آمده که از سختی‌های زندگی در طبیعت وحشی و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی‌اش کلافه شود؟ آیا به سختی اش می‌ارزد؟ او می گوید: «همان طور که گفتم، این کار اصلا ساده نیست و فقط حدود ۱۰ ماهی زمان برد تا زمین‌مان آماده کشت و زرع شود. پس  از آن بود که کاشت را شروع و گلخانه‌ای برای پرورش بذرهای مورد نیاز ایجاد کردیم که این کار هم خیلی حساس است. در پاسخ به سوال‌تان درباره این که آیا به سختی اش می‌ارزد، باید بگویم که بستگی به تعریف افراد از سختی دارد و چگونگی نگریستن شان به جهان. از نظر من، بله، به سختی اش می‌ارزید».

منبع:ایسنا

حضور مهدی حُسام همراه با طالبیان در کرمان و در مجموعه گنجعلی‌خان، علاوه بر یادآوری اعتراضات فعالانِ میراثی این استان در زمان آغاز به کارِ ساختِ سیتی‌سنتر در وسط بافت تاریخی کرمان که طالبیان در زمانِ حضورش در سمت معاونتِ این وزارتخانه، بارها گوشِ شنوایِ این هشدارها بود، حالا ارزیاب یونسکو را تا بیخِ گوشِ همان ساخت‌وسازها در بافتِ تاریخی کرمان برد، اما پشت به تخریب‌های رخ‌داده در بافتِ تاریخی خشت‌مال‌ها و سیتی سنتری که آرزوهای یک بافت تاریخی را چال کرده است.

امید ابراهیمی – فعال میراث فرهنگی کرمان – در گفت‌وگو با ایسنا به بازدیدهای انجام‌شده توسط نماینده یونسکو و تیم میراث فرهنگی در کرمان اشاره می‌کند و می‌گوید: در مجموعه گنجعلی‌خان حمام، موزه سکه و ضرابخانه و مسجد را بازدید کردند اما سراغی از مجموعه‌های کاروانسرای وکیل و حاج آقاعلی و ابراهیم‌خان که در هر کدام به صورت جداگانه مدرسه، کاروانسرا، حمام و مسجد قرار دارد، نگرفتند؛ مجموعه بناهایی که هر کدام شاخصه‌های خاص خود را دارند و در کنار یکدگیر شگفتی‌آفرین‌اند.

او با تاکید بر قرارگیری این مجموعه در کنار بافت تاریخی کرمان که از زمانِ ساختِ سیتی‌سنتر تحت‌الشعاعِ آن قرار گرفته است، اظهار می‌کند: با توجه به فاصلۀ ۳۰۰ متری این کاروانسرا و بافتِ تاریخی و سیتی‌سنتر در حال ساخت، احتمالِ وجود مواردِ ایهام یا مطرح شدن ایراداتی در زمان بررسی پرونده در یونسکو وجود دارد، چون این ساخت و ساز در حریمِ منظریِ کاروانسرا قرار دارد.

این کارشناسِ مرمت بناهای تاریخی با اشاره به ارزشمند بودنِ این مجموعه در کنار یکدیگر و ثبت جهانیِ آن‌ها، ادامه می‌دهد: در شرایطِ کنونی امکانِ مخالفت با قرارگیری کاروانسرای گنجعلی‌خان در پروندۀ زنجیره‌ای کاروانسراهای ایران وجود دارد.

وی به وجود حدود هفت اثرِ ثبت جهانی‌شده در استان کرمان اشاره می‌کند و می‌گوید: در صورتی‌که کاروانسرای گنجعلی‌خان شانسِ ثبتِ جهانی را داشته باشد، آن قطعا نخستین اثر جهانی داخلِ شهر کرمان خواهد بود.

او معتقد است: بناهایی که در حال حاضر در بافت تاریخی کرمان در حال از دست رفتن هستند، ارزش‌های واقعی این شهر هستند اما از دید متولیان شهری پنهان مانده و در حال حاضر سرمایه‌گذاری‌های بی‌هدف که هویت و تاریخِ این منطقه را نابود می‌کنند و چند ده شغل مرتبط با میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی را از بین می‌برند، در اولویت هستند.

ابراهیمی وضعیت امروز این کاروانسرا را بر اساس ضوابط موجود یک معضل بزرگ می‌داند و ادامه می‌دهد: وضعیتِ کنونی بافت تاریخی کرمان و ساخت‌وسازهای در حال انجام در داخلِ آن بر اساس قانون حمایت از مرمت و بناهای تاریخی در سال ۹۸، خلاف قوانین موجود کشور است، اما به نظر می‌رسد هیچ کس به آن توجهی ندارد.

مجموعه گنجعلی خان در کنار بازار بزرگ کرمان به دستور حاکمان مشهور زمان شاه عباس ساخته شد. این مجموعه در داخل شهر کرمان و در راه یزد – کرمان ساخته شده است که سهمی از درآمد مجموعه و قنات‌ها به آستان قدس رضوی داده می‌شود. این بناها که سبک معماری آن‌ها به شیوه اصفهانی است، در لشکرکشی‌های آغا محمدخان آسیب‌های زیادی دید.

کاروانسرای چاه کوران نیز متعلق به اواخر قاجار است و در شهرستان راور و در مسیر جاده خراسان قرار گرفته است.

منبع:ایسنا