چرا گردشگری هنری در ایران از دنیا عقب مانده است؟

گردشگری هنری زیرمجموعه گردشگری فرهنگی و گردشگری میراث است و رابطه تنگاتنگی نیز با گردشگری علائق ویژه دارد. هنرهای مختلف، مدت‌هاست که محرکی برای سفر هستند و عموما شامل بازدید از مکان‌هایی همچون نگارخانه‌های هنری، سالن‌های اپرا، سالن‌های تئاتر، سالن‌های اجرای موسیقی و نمایش‌های آیینی و سنتی، جشنواره‌های هنری و دیدن شاهکارهای هنری و موزه‌های غیر تاریخی می‌شود.

جشنواره‌های فصلی، آیینی، هفته‌های فرهنگی و موضوعی، کارگاه‌های زنده هنری، نمایش نحوه تولید آثار هنری و صنایع‌دستی و البته فستیوال‌های گروهی، تورهای تخصصی آموزشی، خلاقیت‌پردازی، تاریخ هنر، نمایشگاه فرهنگ و معماری، شناخت ارکان هنری، سبک‌شناسی هنری، موسیقی‌شناسی، تولید صنایع‌دستی، کارگاه‌ها و نمایشگاه‌های عکاسی موضوعی، تئاترها و پرفورمنس‌ها نیز از نمونه‌های موفق تورهای هنری هستند. نکته مهم در این نوع گردشگری، اختصاصی بودن هنر و ریشه داشتن آن در فرهنگ کشورها و اقلیم بومی آن منطقه است که آن‌ها را متفاوت و متمایز از سایر نقاط دنیا می‌کند و کشور ما نیز در این زمینه دارای ریشه‌های عمیقی است.

بازدید گردشگران فرهنگی را نباید تنها محدود به موزه‌ها و محوطه‌های تاریخی دانست، بلکه تماشای آثار هنرمندان امروز نیز برای گردشگران جذاب است. گالری‌های فعال و خوبی در سطح شهر تهران فعال هستند که می‌توانند به یک مسیر گردشگری برای برگزاری تورهای گالری‌گردی تبدیل شود. صنایع‌دستی نیز می‌تواند زمینه‌ساز معرفی بهتر فرهنگ و هنر کشور نزد سایر ملل باشد و از سوی دیگر نوعی فعالیت مولد اقتصادی در توسعه صنعت گردشگری و رشد منابع درآمدی پایدار قلمداد شود.

ایران رتبه نخست دنیا را از نظر تعداد شهرها و روستاهای جهانی صنایع‌دستی دارد و نمایشگاه‌های استانی و جشنواره‌ها راهکاری مناسب برای تبلیغات و بازاریابی صنایع‌دستی و ظرفیت‌های گردشگری هستند. در سایه همین بازارهای محلی می‌توانیم محصولات‌مان را در داخل کشور به ایرانیان و در عرصه بین‌المللی به گردشگران خارجی معرفی کنیم. هنر گرچه یک موضوع انسان‌محور است، اما باید به توجیه اقتصادی نیز برسد و زمانی می‌توان آن را در جامعه ارائه داد که زنجیره ارزش‌افزوده برایش وجود داشته باشد.

منبع:میراث آریا