آشنایی با امامزاده عبدالله‌بن زین‌العابدین(ع)

امامزاده‌ای دنج در لابه‌لای تپه‌های سرسبز روستای زیبای «همه سین» قرار دارد. صاحبش مردی است از تبار رسول خدا(ص) و مورد ارادت اهالی شرق تهران. طبق شجرنامه‌ای که بر دیوار شبستان امامزاده خودنمایی می‌کند، نسبش به حضرت زین‌العابدین(ع) می‌رسد. بقعه این امامزاده تا چند سال پیش با دیوار خشتی محصور شده و ضریح آن هم مقبره‌ای سنگی بود. اما حالا به لطف اهالی روستای«همه سین» شبستان و بارگاهی دارد و یک ضریح فلزی حصار مقبره شده است. امامزاده عبدالله(ع) سرگذشت جالبی دارد که شنیدنش خالی از لطف نیست. آخر پارک جنگلی سرخه‌حصار، به یک خیابان فرعی می‌رسد که هم یکی از ورودی‌های پارک است و هم راهی است برای رفتن به روستای«همه‌سین». ابتدای خیابان تابلویی به چشم می‌خورد که مسیر رفتن به امامزاده عبدالله(ع) را نشان می‌دهد. از آنجا تا دیدن گنبد طلایی امامزاده، بیش از ۷ کیلومتر باید راه رفت. مسیری پر و پیچ و خم با زیبایی‌های چشمنواز. تپه‌های بلند و کوتاه آن دیار انگار که لباس مخمل سبزی پوشیده باشند، زیبا و خواستنی‌اند. زیباتر از آن دشت پر از سبزه‌زارهای آنجاست که با وزش باد بهاری به این سو و آن سو می‌روند و رقص‌شان هر رهگذری را به وجد می‌آورد. نرسیده به روستای همه سین، سمت راست خیابانی بن‌بست است که در انتهایش آستان امامزاده قرار دارد. خیابانی خاکی که هنوز آسفالت نشده است.

سر در آستان تابلوی بزرگی با این نوشته دیده می‌شود: «امامزاده عبدالله‌بن زین‌العابدین(ع) ». در فلزی سفیدرنگ امامزاده به دلیل شیوع بیماری کرونا بسته است و فعلاً اجازه زیارت به زائران داده نمی‌شود. با هماهنگی «سیدمرتضی موسوی» متولی امامزاده داخل صحن و سرای قدسی می‌شویم. امامزاده حیاط بزرگی داردکه در یک سوی آن باغچه بزرگی با درختچه‌های شمشاد و نهال‌هایی که برای به بار نشستن زمان زیادی نیاز دارند وجود دارد. در سوی دیگرش هم کوهی از مصالح ساختمانی است که نشان می‌دهد در اینجا عملیات عمرانی انجام می‌شود. صحن کمی بلندتر از حیاط است و برای ورود به آن باید ۶‌ـ ۷ پله را بالا رفت. شبستان بزرگ اما خالی از زائر است و همین هر بیننده‌ای را دلتنگ می‌کند. دیوارهای شبستان، ساده و عاری از آینه‌کاری است اما قرار است به‌زودی تبدیل به صحن و سرای زیبا و مجللی شود.

کشف هویت امامزاده عبدالله(ع)

درباره کشف هویت امامزاده روایت‌های زیادی از اهالی نقل می‌شود. اما حجت‌الاسلام «علی‌اکبر خراسانی» امام جماعت مسجد حضرت‌صاحب‌الزمان(عج) و از قدیمی‌های روستای همه سین معتبرترین آنها را عنوان می‌کند: «نقل‌قول‌های زیادی برای پیدا شدن هویت امامزاده نقل می‌کنند. بعضی می‌گویند در ابتدای امر اینجا فقط یک مقبره بوده و از قرار معلوم خانواده‌ای هم آنجا زندگی می‌کردند. تا اینکه مادر خانواده در خواب سید جلیل‌القدری را می‌بیند. سید به زن می‌گوید که من از اولاد رسول خدا(ص) هستم و در اینجا دفن شده‌ام. زن اعتنا نمی‌کند. تا اینکه چندبار این خواب را می‌بیند و با خود می‌گوید چوب نیم سوخته‌ای را در خاک می‌کنم و اگر سبز شد خوابم راست است. » از قرار معلوم این اتفاق می‌افتد و چوب نیم سوخته سبز می‌شود. به گفته حجت‌الاسلام خراسانی روایت دیگری هم هست که بعضی می‌گویند مرتب نوری را دور قبر می‌دیدند وبعد از پیگیری متوجه شدند اینجا مزار یک امامزاده است.

۸ واسطه تا امام زین‌العابدین(ع)

بومیان روستای همه سین، ابتدای امر اعتقاد داشتند نسب این امامزاده به حضرت موسی‌کاظم(ع) می‌رسد اما برای مشخص شدن این امر، عده‌ای برای تحقیقات بیشتر راهی قم می‌شوند. سید «مرتضی‌موسوی» متولی امامزاده در این‌باره می‌گوید: «بعد از خواب‌ها و رویاهایی که بعضی از اهالی دیده بودند، کم‌کم مردم روستا به این باور می‌رسند که اینجا امامزاده‌ای مدفون است. از این‌رو اتاقکی را دور قبر می‌سازند و برای زیارت به آنجا می‌آیند. » بقعه امامزاده، تا دهه ۸۰ به‌صورت خشتی بود تا اینکه رئیس وقت اداره اوقاف برای بازدید از امامزاده گذرش به روستای همه سین می‌افتد. او دستور احراز هویت امامزاده را می‌دهد و پیرو خواسته او جمعی از اهالی راهی قم شده و برای مشخص کردن نسب این امامزاده، به مؤسسه آیت‌الله ‌مرعشی نجفی مراجعه می‌کنند. بعد از چند ماه تحقیق مشخص می‌شود، امامزاده عبدالله(ع) با ۸ واسطه به امام‌زین‌العابدین(ع) می‌رسد.

امامزاده در قرق شاهان قاجار

اینکه چرا از چند صد سال پیش تاکنون این امامزاده کم زائر بوده خود سؤالی است که خراسانی به آن پاسخ می‌دهد. :«این روستا در واقع شکارگاه آقامحمدخان قاجار بوده است.

از این‌رو اسب‌سوارهای آقامحمدخان برای زندگی همین‌جا سکونت داشتند و به این طریق روستا شکل می‌گیرد. اما از آنجایی که شکارگاه شاه قاجار بوده، کمتر کسی اجازه رفت‌وآمد به روستای همه سین را داشته و قطعاً جز خود شاهزاده‌های قجری کسی برای زیارت نمی‌آمده است. این موضوع حتی در کتاب خواجه تاجدار هم آمده است. ناصرالدین‌شاه هم به این امامزاده می‌آمد و دعا می‌کرد. » حتی شاه پهلوی هم در مدت زمانی اینجا را قرق خود کرده و اجازه رفت‌وآمد به اینجا را نمی‌داد و همین باعث شد امامزاده گمنام بماند.

قطب فرهنگی و مذهبی شرق تهران

بعد از مشخص شدن شجره‌نامه امامزاده، دیوار خشتی جای خود را به صحن و سرای زیبا می‌دهد. به گفته خراسانی مسئولیت ساخت و آبادانی بنای امامزاده را گروه جهادی سپاه محمد رسول‌الله‌ برعهده دارد. او می‌گوید: «در این چند سال اخیر خیّران محلی و زوار تهرانی اقدامات زیادی برای‌ آبادانی امامزاده انجام داده‌اند. ضریح فلزی هم که در آن وجود دارد با کمک مردم ساخته شده است. با تغییر و تحول‌های انجام شده، صحن و شبستان فعلی امامزاده به ۸۰۰‌مترمربع می‌رسد. » امامزاده، گنبدی طلایی دارد و قرار است ۲ مناره زیبا هم برای آن ساخته شود. خراسانی می‌گوید در نظر دارد تا این مکان معنوی را به قطب فرهنگی و مذهبی تبدیل کند. او برای تحقق هدفش همه تلاشش را به کار گرفته است. این روحانی ادامه می‌دهد: «اینجا هم می‌تواند قطب مذهبی شرق تهران شود مثل امامزاده داود(ع) که مکان زیارتی و سیاحتی غرب تهران است. شهروندان تهرانی می‌توانند برای زیارت به اینجا بیایند و از فضای بکر و مذهبی روستا و امامزاده استفاده کنند. » او اشاره می‌کند پشت روستای همه‌سین قلعه‌ای است که به زمان ساسانیان بر می‌گردد و می‌تواند جاذبه گردشگری ایجاد کند.

منبع:همشهری