وش در ادامه به تعاریف فرهنگ آثار، حفاظت و مرمت پرداخت و افزود: فرهنگ مجموعه رفتارها، آیین‌ها و پوشاک ماست؛ حال این فرهنگی که به وجود آمده، ویژگی‌هایی دارد. ما فرهنگ خوب و بد نداریم؛ در واقع آثار تاریخی و باستانی از فرهنگ یک کشور تبلور پیدا می‌کند.

وی با بیان این‌که حفاظت به معنای نگهداشتن همه ویژگی‌های یک اثر تاریخی است، گفت: باید توانایی نگه داشتن آن وجود داشته باشد، نگه داشتن آن، آینده ما را می‌سازد چون رشد و بالندگی فرهنگی برای ما به ارمغان می‌آورد. ما با تکیه به این ارزش‌ها، خط سِیر برای خودمان درست می‌کنیم. در واقع نگه‌داشتن یک اثری تاریخی برای آیندگان، هدف حفاظت ما می‌شود.

وش افزود: مرمت با تعمیر شباهت دارد ولی تفاوت آن این است که مرمت با شناخت و مبانی نظری خاصی پیش می‌رود. در مرمت حق نداریم چیزی از اثر حذف کنیم و باید در هر صورتی  ارزش‌ها و معانی آن حفظ شود. زیرا هر اثری که به ما اطلاعاتی می‌دهد، نباید به سادگی از آن بگذریم.

وی در ادامه با اشاره به  مرمت استحفاظی،  مرمت استحکامی و مرمت جامع گفت: مرمت استحفاظی یعنی برگرداندن آن اثر به حالت اولیه‌اش وجود ندارد و فقط در حالتی که هست با مرمت اصولی حفظ شود؛ مانند تخت جمشید. در مرمت استحکامی، آثار تاریخی ماهیت خودشان را از دست ندادند و سرپا هستند؛ ولی کاربری و زندگی جدید نمی‌توان به آن تزریق کرد. به مانند عالی قاپو؛ ما این اثر را فقط مستحکم نگه می‌داریم.

ایرنا نوشت، به گفته وش مرمت جامع هم یعنی می‌توان به صورتی مرمت شود که کاربری جدید به آن داده شود.