برندسازی و استانداردسازی تبلیغات، ضرورتی مغفول در صنعت گردشگری
در شرایطی که امروزه برندهای تجاری در مسابقه و سبقت از یکدیگر هستند جایگاه ما خصوصاً صنعت گردشگری در این مهم چگونه است آیا در این چرخه ما نیز توانسته‌ایم جایگاهی برای خود رقم بزنیم.
باعث خوشحالی است که در کنار برندهای معتبر آدیداس و پوما و نایک و… یک شرکت تولیدی بخش خصوصی ایرانی توانسته برندی با عنوان مروژ و عرضه پوشاک ورزشی استاندارد در عرصه جهانی و رقابت‌های المپیک توکیو داشته باشد و هم‌اکنون به بیش از ۳۵ کشور تولیدات خود را صادر کند.
بخش خصوصی در بازار اقتصاد ضرورت این مهم را دانسته و از گذشته برندهای مهمی در اقتصاد ایران ظهور و بروز داشته‌اند و چه‌بسا تعدادی از آنان در تداوم راه دچار مشکل شده‌اند اما این نام و نشان تجاری در اذهان ما ماندگار مانده همچون صنایع تولیدی ارج که دیرزمانی تقریباً در هر خانه‌ای نمونه‌ای از محصولات آن مورداستفاده قرار می‌گرفت؛ اما در حوزه گردشگری این ضرورت بیش از بیش احساس می‌شود
فی‌الواقع هویت گردشگری ایران از منظر جهانی چیست شاید ایراد کار در همین سؤال باشد که ایران را به چه نامی به جهانیان معرفی کنیم جنبه زیارتی آنکه صدالبته حضور بارگاه علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام پیشوایان مسلمین جهان و فرزندان و نوادگان و بارگاه زیارتی این عزیزان ظرفیت خوبی را برای حضور گردشگری مذهبی در کشور فراهم ساخته یا دیگر جنبه‌های آن ظرفیت‌های بالای آثار و بناهای تاریخی با توجه به تاریخ کهن ایران‌زمین و یادگارهای تاریخی که در جهان بی‌نظیر هستند؟ زعفران، پسته، فرش، گلاب، یوزپلنگ و… شاید همین تنوع و فراوانی داشته‌ها کار را برای انتخاب یک نشان ملی سخت‌تر کرده. اگر ترکیه نشانی همچون مسجد ایاصوفیه دارد، ما آثار متعددی داریم که انتخاب را دشوار می‌سازد. اگر فقط اتکا بر مولانا در این کشور است، سعدی و حافظ و فردوسی و باباطاهر و چه و چه نمونه مصداق‌های زیادی هستند که هم به‌تنهایی می‌توانند یک برند و نشان باشند و هم به‌تنهایی کامل‌کننده داشته‌های ما نیستند پس بااین‌وجود برند گردشگری ایران چیست؟ کوه دماوند؟ برج میلاد؟ میان آزادی؟ تخت جمشید؟ نقش‌جهان یا خلیج‌فارس؟
امروزه کشورهای دنیا سعی کرده‌اند تا با طراحی یک کار گرافیکی زیبا و خاص برند و یا نشانه‌ای برای معرفی کشور خود به‌عنوان یک مقصد گردشگری و آرایه و تبلیغ آن به‌عنوان یک نشان معتبر سعی در معرفی نقاط مثبت و داشته‌های خود کنند. عبارتی کوتاه همچون خط تصویری که به‌اصطلاح لوگو، نقاشی‌خط و ترکیبی از نوشته و تصویر در شمایلی زیبا که تداعی‌کننده قابلیت‌های گردشگری باشد.
جای خالی وجود این برند در کشور ما که از کشورهای مستعد گردشگری با جاذبه‌های متعدد کمتر شناخته‌شده و مناسب سفر در چهارفصل است از مهروموم‌ها قبل احساس می‌شد هرچند با انتخاب برند سیمرغ به‌عنوان نشان ملی گردشگری اتفاق بسیار خوبی در این عرصه افتاد اما تداوم این راه و معرفی آن و جهانی‌سازی این انتخاب نیازمند استراتژی و برنامه‌ریزی است. انتخاب شعار برای هر استان و روز گردشگری هر استان و تقویم رویدادهای گردشگری اتفاقات نیکی بوده که در سنوات گذشته افتاده اما در حوزه ملی و معرفی ایران با توجه به داشته‌های متعدد دچار مشکل بوده‌ایم به نظر می‌رسد و به‌زعم نگارنده حوزه بازاریابی و تبلیغات معاونت گردشگری باید برخی از اقداماتی را به‌ضرورت و فوریت انجام دهد تا جبران این خلأ و عقب‌افتادگی صورت پذیرد ازجمله موارد پیشنهادی این است که این حوزه مبادرت به برگزاری نشست با طراحان و متخصصان امر نماید تا به طرحی واحد و ثابت از نشان ملی برسیم و در معرفی این برند و نشان ملی از تمام توان و ظرفیت‌های قانونی استفاده کنیم تا این برند همان‌گونه که در سایر کشورها مشاهده می‌شود از بسته‌بندی تولیدات تا بدنه هواپیما و تولید اپلیکیشن‌ها و فضای مجازی و نقشه‌های گردشگری مزین به این نقش باشند و ظرف مدت کوتاهی این برند ملکه اذهان شود. از دیگر موارد پیشنهادی استانداردسازی تبلیغات گردشگری است به‌نحوی‌که متأسفانه این امر در حال حاضر سلیقه‌ای بوده و از الگوی خاصی تبعیت نمی‌کند به‌عنوان‌مثال پایگاه‌های اطلاع‌رسانی در سراسر کشور حتی شکل واحدی ندارد و در انواع مختلف اعم از پایگاه ثابت، کانکس، کیوسک، چادر، کره زمین و اشکال گوناگون دیده می‌شود.
از طرفی در چاپ تولیدات فرهنگی هم شاهد مشکلات متعددی هستیم اعم از سایز، ابعاد، نوع کار، محتوا، زبان و استفاده از علائم بین‌المللی. در شرایطی که دنیا به دنبال معرفی و ساخت کلیپ‌های کوتاه گردشگری هست ما کماکان در کار طراحی و چاپ نقشه گردشگری با تنوع گسترده‌ای از اماکن در ابعاد خیلی بزرگ هستیم که در بعضی از استان‌ها حتی تپه‌های باستانی و اماکنی به گردشگران معرفی می‌شوند که فاقد هرگونه زیرساخت مناسبی هستند. به نظر این موارد که نکات مهمی نیز هستند از دید سیاست‌گذاران بخش گردشگری مغفول مانده و تدوین ضوابط و تأکید بر عملیاتی کردن آن و استانداردسازی این خدمات در کنار انتخاب و معرفی نشان ملی گردشگری از ضرورت‌های حوزه گردشگری است.
امید آنکه بتوانیم با همفکری و اتفاق‌نظر شاهد اتفاقات خوبی در عرصه معرفی و تبلیغات گردشگری باشیم.