نوشته‌ها

«اورامان»؛ هزارماسوله ایران در دل کوهستان

روستای «اورامان» با طبیعتی چشم‌نواز، کوه‌های سربه فلک کشیده و لهجه کردی هورامی یکی از مناطق گردشگری کردستان ایران است که هر ساله تعداد زیادی از گردشگران را به خود جذب می‌کند.

روستای اورامان کردستان به عنوان قدیمی‌ترین دهکده جهانی در یونسکو به ثبت رسیده و بخش اورامانات شامل پنج روستای به هم چسبیده در ارتفاعات با نام‌های «کماله»، «رودبر»، «ویسیان»، «اورامان» و «سرپیر» است.

«اورامان» یا «هورامان» از دو بخش «هورا» به معنی اهورا و «مان» به معنی خانه یا جایگاه تشکیل شده است که در نهایت می‌توان نام این روستا را «سرزمین اهورایی» یا «جایگاه اهورا» معنی کرد، البته نام این روستا معنی «سربلند» نیز دارد که از کوه‌های مرتفع اطراف این روستا گرفته شده است.

روستای اورامان در استان کردستان، شهرستان سروآباد واقع شده که از غرب توسط عراق، از شمال توسط کردستان و از جنوب توسط جوان‌رود محدود می‌شود. طبیعت اورامان، کوه‌های آن، رودخانه سیروان که در نزدیکی اورامان جریان دارد و سدهای آن از زیبایی‌های این منطقه به شمار می‌روند.

این روستا در شیب تند دره شرقی و غربی و در دل کوهستان قرار گرفته که همین امر باعث پلکانی ساخته شدن خانه‌ها شده و نام «هزار ماسوله» برای این روستا انتخاب شده است؛ در این روستا سنگ‌ها بدون ملات روی هم قرار گرفته‌ و به صورت خشکه‌چین ساخته شده‌اند، سقف خانه‌ها حیاط خانه‌ دیگری است و خانه‌ها هماهنگ با هارمونی طبیعت تراشیده شده‌اند.

معماری منطقه اورامانات و طبیعت کوهستانی آن بهشتی زمینی را تصویر کرده است؛ این موقعیت، مردمی سخت‌کوش را پرورانده که نمود عینی آن نیز در اعتقادات خالص دینی و تعهد به برگزاری رسومات قدیمی نمایان شده است.

آداب و رسوم، تاریخ کهن و فرهنگ غنی این منطقه زبانزد خاص و عام است و مراسم آیینی، سالانه گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را به این منطقه جذب می‌کند. به اعتقاد اهالی روستا، اورامان در ابتدا شهری بزرگ بود که در آن زمان به عنوان تخت یا مرکز حکومت از آن یاد می‌شد.

یکی از مراسمی که گردشگران زیادی را به این منطقه جذب می‌کند، مراسم «پیر شالیار» است، اهالی اورامان در این مراسم با لباس‌های کردی خاصی حاضر می‌شوند و موسیقی‌های عرفانی، نوعی رقص، مراسم خاص پختن آش و… را برگزار می‌کنند.  آنچه در این مراسم نظرها را به خود جلب می‌کند، آداب و رسومی است که در این بزرگداشت به چشم می‌خورد؛ در این آداب و رسوم، ریشه‌هایی از باورهای زرتشتی و باستانی دیده می‌شود که نشان از قدمت تاریخی اورامان و ماندگاری رسوم خاص باستانی این منطقه در اذهان تاریخی مردم دارد.

گفته شده «پیر شالیار» یکی از بزرگان منطقه اورامان بوده که به ترویج اسلام در این منطقه مشغول بوده و مردم برای بزرگداشت وی هر ساله دو مراسم در دو فصل سال برگزار می‌کنند، برخی این مراسم را مربوط به آداب باستانی مردم می‌دانند که بعدها با اعتقادات اسلامی گره خورده است.

مردم روستای اورامان به زبان هورامی یا اورامی که از گویش‌های گورانی است، سخن می‌گویند، گویش گورانی از زیر مجموعه‌ گویش‌های شمال غربی ایران است و این لهجه در سال‌های کهن به عنوان لهجه رسمی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

منبع:ایسنا

 

شفا یافتن دختر شاه بخارا به دست پیر اورامان

در افسانه‌های محلی منطقه اورامان آمده‌است که شاه بخارا شرط کرده بود که هرکس دخترش را شفا دهد او را به عقد وی درمی‌آورد.

عموی پادشاه با عده‌ای از اطرافیان شاه به سمت اورامان می‌روند تا شابهار خاتون را برای شفا گرفتن نزد پیرشالیار ببرند در نزدیکی خانه پیرشالیار به یکباره دختر شاه شنوا می‌شود و بعد ناگهان دیوی از تنوره‌ای در آن نزدیکی نعره‌ای می‌کشد و بر زمین می‌افتد و کشته می‌شود و با کشته شدن دیو زبان دختر شاه هم باز می‌شود، با شفا یافتن شابهار خاتون طبق قول پادشاه دختر را به عقد پیرشالیار درمی‌آورند و جشن عروسی بزرگی برای آن دو برپا می‌کنند.

پیر شالیار پیری اسطوره‌ای است که در کتب تاریخی آمده از موبدان عبدالقادر گیلانی از عارفان و شعرای قرن پنج و ششم و اهل طریقت قادریه بوده‌است.

با گذر از جاده پر پیچ و خم و گذر از رودخانه زیبای سیروان، به روستای زیبای اورامانات می‌رسیم روستایی که هر ساله میزبان مراسم باشکوه دینی پیرشالیار است و مردم روستا بر این باورند که هرساله ۴۵ روز بعد از زمستان در سالروز عروسی دختر شاه بخارا و پیرشالیار این مراسم برگزار می‌شود.

نحوه برگزاری مراسم پیر شالیار

صبح روز مراسم گوسفندان را برای ذبح به جلو خانه پیرشالیار می‌برند و گوسفندان را همان جا ذبح و در میان مردم پخش می‌کنند.

ساعت سه بعدازظهر با طنین انداز شدن صدای دف در روستا مردم از کار دست کشیده و به رقص و پایکوبی که در صف اول آنها دراویش و پیران اورامان حضور دارند می‌پردازند.

صحنه ذکر گفتن دراویش، یکی از صحنه‌های زیبای عرفانی است که روح آدمی را به وجد می‌آورد و قلب‌ها را دل تنگ و اشک را در چشمان جاری می‌سازد.

در مراسم عروسی پیرشالیار حدود ٤٠٠ نفر به نیایش نشسته و حدود ٢٠٠ نفر نیز کف می‌زنند.

غذای مراسم پیرشالیار آش جو یا  “هولوشینه تشی” همان غذای ٩٥٠ سال پیش است که در مراسم عروسی پیر شالیار پخته شده‌است.

این مراسم سه روز به طول می‌انجامدو در این سه روز، اهالی روستا با جمع شدن بر روی پشت‌بام‌ها به نظاره این مراسم باشکوه کهن می‌نشینند، اما روز آخر متفاوت‌تر از دو روز دیگر است و در روز آخر مردم روستا تا شب می‌رقصند و تا ساعاتی از شب را در خانه پیرشالیار به بحث درباره عرفان و آیین پیرشالیار و داستان‌هایی راجع به پیرشالیار و قدمت این مراسم باشکوه سپری می‌کنند و با خواندن دعا و قصیده مراسم را خاتمه می‌دهند.

گفتنی است که  کلمه پیر شالیار از سه بخش پیر+شا+لیار تشکیل شده که هر یک از آنها معنایی جداگانه دارد؛ “پیر” از دیدگاه آیین میتراییسم به کسانی گفته می‌شود که توانسته باشند از ۷ مرحله طریقت میتراییسم گذشته و آن را پشت سر بگذارند نظیر پیر دایانی، پیر غریبه، پیر کومسی و … که به ۹۹ پسر اورامان مشهورند.

“شا” هم به کسانی گفته می‌شد که صاحب شان و شوکت و بزرگی بوده و توانسته باشد رضایت مردم را جلب کرده باشد.

“لیار” بخش سوم کلمه، به معنای وکیل، یاور و جانشین است و در مجموع پیر شالیار نزد مردم به شخصیتی اسطوره‌ای- تاریخی گفته می‌شود که صدها سال پیش می‌زیسته و می‌توان گفت به معنای شاه شاهان یا پیر پیران است.

در متون تاریخی دو دیدگاه متفاوت در رابطه با پیرشالیار وجود دارد. عده‌ای بر این باورند که پیر شالیار یک نفر و عده‌ای نیز معتقدند پیرشالیار دو شخصیت متفاوت بوده است.

پیر شالیار از دیدگاه عامه مردم کسی بوده که تحت تاثیر دین اسلام قرار گرفته، پیر شالیار نام دوم سید مصطفی است که حضرت محمد را به خواب دیده و به اسلام گرویده و پس از گرایش به اسلام، کتاب “معرفت پیر شالیار” اول را تغییر داده و در آن در رابطه با دین اسلام نوشته و نام خود را به مصطفی پسر خداداد تغییر داده است.

پیرشالیار اول

چنان که در کتب تاریخی نیز آمده است، پیرشالیار سیاو پسر جاماسب ۱۵۰ سال پیش از میلاد مسیح در اورامان می‌زیسته است. پیرشالیار اول پیرو آیین زرتشتی بوده و کتاب معرفت پیرشالیار را نوشته است.

پیرشالیار دوم

در کتب تاریخی آمده که پیرشالیار دوم سید مصطفی خداداد است که پس از اشاعه دین اسلام در منطقه اورامان در عصر شیخ عبدالقادر گیلانی در سال ۵۶۱ هجری قمری می‌زیسته و پیرو طریقت قادریه بوده و با افکار و عقاید پیرشالیار سیاو آشنا بوده است. کتاب معرفت را دستکاری کرده و احکامی را که در رابطه با زرتشت بود، حذف و احکام اسلام را در آن نوشته است.

مراسم پیرشالیار با گذر از هزاره‌های پیچ در پیچ تاریخی توانسته خود را از باد فراموشی برهاند و هنوز که هنوز است نمادی برای برآوردن خیال و آمال و آرزوهای مردم بوده است و او را پیری می‌دانند که حکیم و شفابخش است.

منبع:ایسنا