روستای واریش در منتهی‌الیه غربی تهران واقع شده است و به‌دلیل قرار گرفتن در مسیر بادهای غرب به شرق تهران و ارتفاع زیاد، از آلودگی‌های هوا، در این روستا خبری نیست. این روستا در انتهای مسیر آسفالته جاده وردیج ‌ـ واریش قرار دارد. ارتفاع روستای واریش در حدود ۴۰۰‌مترمربع بیشتر از روستای وردیج است.

«علی سلطانی» یکی از ساکنان این روستا است. او درباره هویت این روستا و ویژگی‌های آب و هوای آن می‌گوید: «روستای وردیج و واریش نزدیک به ۵۵۰ نفر سکنه دارند، به‌دلیل سرمای شدید این منطقه در نیمه دوم سال و قطع ارتباط مسیر آن با تهران در مواقع بارش‌های شدید برف، تعدادی از ساکنان آن در این مدت در روستا حضور ندارند. در روستای واریش و اطراف آن، باغ‌های سرسبز، رودخانه خروشان، کوه‌های بلند و دره‌های عمیق وجود دارد. بیشتر باغ‌های این روستا را باغ‌های «گردو»، «سیب»، «خرمالو»، «توت» و «شاتوت» تشکیل می‌دهند. چشمه‌ها و رودخانه روستا، آب لازم برای آبیاری این باغ‌ها را تأمین می‌کنند.

خانه‌های روستایی در بخش جنوبی این روستا قرار گرفته‌اند و با وجود محدودیت بسیار برای ساخت‌وساز در این منطقه، وجود برخی ویلاهای نوساز، بافت قدیمی روستا را دستخوش تغییر کرده‌است. هوای روستای واریش به مراتب از روستای وردیج سردتر است و دسترسی به آن در زمستان، بسیار سخت و در بعضی اوقات غیرممکن می‌شود. این روستا در ماه‌های اردیبهشت و خرداد، از شکوفه‌های زیبا پوشیده می‌شود و در دامنه کوه‌های آن «لاله‌های واژگون» و «شقایق‌های وحشی» به چشم می‌خورند. هوا در بهار در این منطقه هنوز اندکی سرد است، اما در تابستان اینجا شبیه بهشت می‌شود و هوای بسیار مطبوع و خوب حال هر گردشگری را خوب می‌کند. در فصل پاییز درختان منطقه رنگارنگ و زیبا می‌شوند و در بسیاری از روزهای زمستان، ارتفاعات روستاهای وردیج و واریش، پوشیده از برف است».

سلطانی با اشاره به پرداخت مبلغی برای ورود به روستا می‌گوید: «برای بازدید از روستای واریش باید مبلغی برای ورودی پرداخت کنید و این مبلغ برای رسیدگی و نظافت روستا که برعهده ساکنان است، هزینه می‌شود. محیط روستای واریش بسیار سرسبزتر از روستای وردیج است و در سراسر آن باغ‌های میوه مانند «آلو»، «گیلاس»، «زردآلو»، توت و شاتوت به چشم می‌خورد. چشمه واریش منبع اصلی تأمین‌کننده آب شرب روستا و باغ‌ها به شمار می‌رود. فاصله روستای واریش از روستای وردیج تنها ۴ کیلومتر است. در قسمت ورودی روستای واریش، تابلوی راهنمایی مسیر چشمه واریش را مشخص می‌کند.»

• زیارتگاهی در دل کوه

یکی دیگر از جاذبه‌های طبیعی اطراف روستاهای وردیج و واریش که پس از گذشتن از روستای واریش به آن می‌رسید، ارتفاعات کوه‌های پهنه حصار است. در میان دشت پهنه حصار امامزاده «بی بی‌زرین قمر» (س) قرار دارد که برای گردشگران و کوهنوردان این منطقه شناخته شده است. در این امامزاده که پیکر یکی از خواهران امام «رضا» (ع) دفن شده است، اتاقی برای استراحت وجود دارد. یکی از اتاق‌های این امامزاده استراحتگاه و آشپزخانه کوهنوردان به شمار می‌رود. مسیر جاده منتهی به ارتفاعات و دشت پهنه حصار از روستای واریش، در شمال شرقی این روستا قرار دارد و شیب آن ملایم است. این مسیر که با نام خیابان «مسیح‌الله‌محمد» در میان بومیان شناخته می‌شود، به نام یکی از خلبان‌های نیروی هوایی ارتش نامگذاری شده که در جنگ تحمیلی ۸ ساله به شهادت رسیده است.

•  گردنه ارواح سنگی

یکی از دلایل اصلی شهرت روستاهای وردیج و واریش که بر جذابیت گردشگری این منطقه می‌افزاید، قرار گرفتن منطقه‌ای موسوم به گردنه ارواح سنگی در مسیر دسترسی به این روستا است. پس از ورود به جاده وردیج ‌ـ واریش و امتداد آن به مدت ۱۵ دقیقه و حدود ۶ کیلومتر طی مسیر، به منطقه‌ای پوشیده از سنگ و صخره‌های عجیب می‌رسید. سنگ‌ها و صخره‌های این منطقه با اشکالی عجیب و غریب شمایلی شبیه به بدن و سر جانوران دیده می‌شود.

شکل غیرطبیعی این سنگ‌ها توجه بسیاری را جلب می‌کند و سبب پیدایش شایعه‌هایی نیز هست. در میان اهالی این صخره‌ها را با نام «آدمک جیان» می‌شناسند. به باور آنها از زمان شکل‌گیری این روستاها و آغاز سکونت در آن‌ اطلاعات دقیقی در دست نیست. شکل ظاهری صخره‌های پر حفره در جاده روستای وردیج و واریش، در گذشته می‌توانسته است پناهگاه خوبی برای اقامت باشد.

باور بومیان این منطقه نیز بر همین استوار است. اهالی می‌گویند که پیشینیان آنها در قلعه‌ای در این منطقه سکونت داشتند؛ اما کارشناسان زمین‌شناسی دلیل پیدایش حفره‌ها را تنها بر اثر فرسایش طبیعی می‌دانند. بنا بر نظر دانشمندان زمین‌شناسی، مناطقی از این دست، باقی مانده رسوب کوه‌های آتشفشانی‌ است که بیش از ۳۵ میلیون سال پیش فوران کرده است. نمونه‌هایی از این سنگ‌ها، در دیگر مناطق جهان و ایران، از جمله روستای «کندوان» تبریز نیز دیده می‌شوند.

• آبشار لتمال

از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستای وردیج می‌توان به آبشارهای «لتمال» اشاره کرد. در کوهستان‌های اطراف روستاهای، رودخانه‌های فصلی در بهار جریان دارند که سبب زیبایی دو چندان این منطقه می‌شوند. آبشار لتمال از ۳ آبشار کوتاه و بلند تشکیل می‌شود که ارتفاع بلندترین آنها به ۳۵‌مترمربع می‌رسد.

۲ آبشار دیگر نزدیک به ۵‌مترمربع ارتفاع دارند. آبشار اصلی که بلندترین آبشار است، به‌صورت پلکانی بر روی سنگ‌ها می‌ریزد. رودخانه فصلی پر خروشی نیز در جوار آبشارهای لتمال وجود دارد که از اواخر زمستان و در بهار، بسیار پر آب می‌شود. «لت» در زبان محلی به‌معنای «سنگ» و «مال» نیز به معنی «مالیده شدن» است. به‌دلیل برخورد آب این آبشار به سنگ‌ها، این نام را بر این آبشارها گذاشته‌اند. برای رسیدن به آبشارهای لتمال باید در مسیر اصلی، پس از مجتمع «معلم»، با پای پیاده وارد دره شوید و در حدود یک ساعت پیاده‌روی کنید. نخستین آبشاری که خواهید دید، آبشار کوتاه‌تر ۵‌مترمربعی است و سپس به آبشارهای بعدی می‌رسید. زیبایی منحصربه‌فرد این آبشار، مسافت پیاده‌روی به‌سمت آن را برای علاقه‌مندان طبیعت، آسان می‌کند.

چگونه بروید؟  
این روستا در ارتفاعات مشرف به دره غربی «کن» واقع شده است و ۱۸۵۰‌مترمربع از سطح دریا ارتفاع دارد. برای رفتن به روستای وردیج و واریش باید به غرب تهران بروید. «علی موسوی» از جمله گردشگرانی است که برای گذراندن روز تعطیلش به این روستا سفر کرده است. او می‌گوید: «مسیر دسترسی به این روستاها از این جاده بسیار تماشایی است؛ اما در زمان بارندگی و فصل‌های سرد سال، ‌ تردد در آن می‌تواند خطرساز باشد. این جاده آسفالت است و پیچ‌وخم‌های زیادی دارد. فاصله مرکز شهر تهران تا روستای واریش نزدیک به ۴۴ کیلومتر است.» شما می‌توانید از طریق یکی از بزرگراه‌های «شهید خرازی»، «شهید همدانی» یا آزادراه «تهران‌ـ کرج» می‌توانید به این روستا برسید.

ورودی مستقیم به جاده وردیج ‌ـ واریش در بزرگراه شهید خرازی قرار گرفته است و اگر خود را به بزرگراه «شهید همت» برسانید، می‌توانید به‌راحتی در امتداد غربی بزرگراه شهید همت به بزرگراه شهید خرازی وارد شوید و پس از طی مسافت نزدیک به ۸ کیلومتر به مسیر خروجی جاده وردیج ‌ـ واریش خواهید رسید. همچنین می‌توانید از امتداد بزرگراه «شیخ فضل الله» به آزادراه تهران‌ـ کرج وارد شوید و از خروجی بزرگراه «شهید اردستانی»، به بزرگراه «شهید خرازی» و جاده وردیج ‌ـ واریش برسید. از طریق بزرگراه‌های «شهید حکیم» و «علامه جعفری» نیز به بزرگراه «شهید همدانی» خواهید رسید و از بزرگراه شهید اردستانی می‌توانید به بزرگراه شهید خرازی و وارد جاده وردیج ‌ـ واریش شوید. جاده واریج ‌ـ وردیش ۱۲ کیلومتر تا روستای واریش امتداد دارد.

منبع:همشهری