کنیا؛ کشور دانه‌های متنوع قهوه
بیش از هفتاد و پنج کشور در جهان قهوه را پرورش می‌دهند و بهترین کشاورزان دنیا، دانه‌های مختص به منطقه خود را کشت می‌کنند. آن‌ها گیاهان خود را با عشق پرورش داده و جهت تهیه یک فنجان با کیفیت، با تمام توان تلاش می‌کنند. کیفیت بیش از کمیت چیزی است که متخصصان پرورش قهوه به آن اعتقاد دارند. کشور کنیا نیز یکی از مهم‌ترین کشورهای پرورش‌دهنده قهوه است که در ادامه به بررسی برخی از خصوصیات دانه قهوه در این منطقه می‌پردازیم.
کنیا دارای یکی از جالب‌ترین و پیچیده‌ترین تاریخچه‌های قهوه است. چرا که علی‌رغم هم‌مرز بودن با زادگاه اصلی قهوه، یعنی اتیوپی، کنیا یکی از آخرین مکان‌هایی بود که تحت کشت قهوه قرار گرفت؛ یعنی تقریبا ۳۰۰ سال پس از اینکه این گیاه اولین‌بار به قصد فروش کاشته شد.
در واقع زیرگونه‌هایی که به کنیا آورده شدند پیش از اینکه دوباره به قاره آفریقا برگردند، تمام کره زمین را پیموده و در اقلیم‌های مختلف جهش‌هایی پیدا کردند تا اینکه در انطباق با خاک غنی کنیا، منجر به تولید با مشخصات فوق‌العاده‌ای شد که این کشور عرضه می‌کند.
اولین گیاهان قهوه توسط میسیونرها یا مبلغان اسکاتلندی و فرانسوی به این منطقه آورده شدند. مورد دوم شامل قهوه French Mission Bourbon بود که در تلاش جهت تامین مالی فعالیت‌های خود از راه کشاورزی، از جزیره بوربون (اکنون رئونیون نامیده می‌شود) به تانزانیا و کنیا منتقل شد. در همین زمان اسکاتلندی‌ها گیاهانی را از Mocha وارد کردند که زیرگونه‌های مختلفی بودند و در کیفیت قهوه کنیا تا امروز نقش داشتند.
اکثر کنیایی‌ها ترجیح می‌دهند که در خانه‌های خود چای بنوشند و فرهنگ قهوه عمدتا برای توریست‌ها و در شهرهای بزرگ وجود دارد. در کنیا قهوه از طریق دو سیستم بازاریابی اصلی به فروش می‌رسد که شامل مزایده در بازار مبادله قهوه نایروبی یا فروش مستقیم می‌شود که اغلب پنجره ثانویه نام دارد.
سیستم مزایده این‌گونه کار می‌کند که هر مالک یا شرکت تعاونی با یک عامل بازاریابی کار می‌کند که مسئولیت او آوردن قهوه به مزایده گذاشتن و فروختن آن به بالاترین پیشنهادکننده است. عامل بازاریابی ۱.۵ تا ۳ درصد بهای قهوه را به عنوان دستمزد برداشته و همچنین مالیات دولتی بر فروش قهوه بر آن اعمال می‌گردد.
عاملان بازاریابی نمونه‌هایی از قهوه را به پیشنهاد دهندگان مشتاق تقدیم می‌کنند و در سرتاسر سال، مزایده‌ها در روز سه‌شنبه در نایروبی برپا می‌شود. قهوه‌هایی که قرار است در هر هفته مشخص به مزایده گذاشته شوند و در کاتالوگی که از طریق بازار بورس قابل دسترس است، چاپ می‌شوند. بسیاری از صادرکنندگان بر روی قطعات موجود در مزایده پیشنهادگذاری کرده و آن‌ها را به طور خصوصی به وارکنندگان و برشته‌کاران می‌فروشند.
ورود و معرفی پنجره ثانویه راهی را به وجود آورد که در آن، کشاورز و خریدار(مثلا برشته‌کار یا واردکننده) می‌توانند تقریبا به صورت مجزا از پیشنهادگذاری در مزایده، بر سر قیمت مذاکره کنند که معمولا از طریق بحث و توافق بر سر قرارداد پیش از برداشت یا در طول برداشت است. برخی از صادرکنندگان نیز به طور مستقیم قهوه را از عاملان بازاریابی مربوطه خود یا از کارخانه‌ها خریداری می‌کنند و بر اساس قیمت‌های هفته گذشته درجات خاصی (AA،AB،PB و …) بر سر قیمت مذاکره می‌کنند.
اولین چیزی که در هنگام فکر کردن درباره قهوه کنیایی به ذهن خطور می‌کند اسیدیته آن است، اما چیزی که اکثر افراد به دنبال آن هستند، ترشی‌ای است که باعث جمع شدن دهان نشده یا پس‌مزه اسید سیتریک نداشته باشد.
به طور کلی افراد به دنبال فنجان‌های پیچیده و تصفیه‌شده‌ای هستند که پس‌مزه انگور سیاه، گریپ‌فروت، گوجه فرنگی یا تمر هندی و میوه‌های گرمسیری مانند آناناس را داشته باشد. زیرگونه‌های مشهور SL، یعنی SL۲۸ و SL۳۴ پرآب هستند، درحالیکه طعم فنجانی زیرگونه فرنچ میشن معمولا کرمی‌تر و سیتریکی است.
جدا از زیرگونه‌های پرورش‌یافته در کشور و ارتفاعاتی در بازه ۱۴۰۰ تا ۲۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا، فراوری خاصی که اکثر قهوه‌های کنیایی متحمل آن می‌شوند تا حدودی در مشخصات طعمی مخصوص آن دخیل است.
مناطق پرورش قهوه در کنیا «Bungoma»،«Embu»،«Kiambu»،«Kirinyaga» ،«Kisii»، «Machakos» ،«Mt.Elgon» ،«t.Elgon»،«Murang’a»، «Nakuru » ،«Nyeiri» ،«Thika» و«Tran-Nzoia» است، زیرگونه‌های متداول آن«SL۲۸» ،«SL۳۴ » ،«French Mission Bourbon» «Batian » »،« Ruiru ۱۱» و «K۷ » است و روش‌های متداول فراوری آن، به روش شستن ویژه کنیایی و شست‌وشو یا خیساندن بیشتر از ۱۲ تا ۷۲ ساعت است. دوره برداشت قهوه در کنیا در ماه‌های «آگوست» و «ژانویه» برای برداشت اول و «آوریل» و «جولای» برای برداشت دوم است.
دانه‌های قهوه در کنیا
دانه‌های قهوه کنیا طعمی پرتقالی، شیرین و اسیدیته بالایی دارد که منبع اصلی این قهوه، آفریقای شرقی است. این قهوه برای افرادی که اسیدیته بالای قهوه را دوست دارند مناسب است. قهوه کنیا بسیار متنوع است و دانه‌های آن شفاف و تمیز هستند. رایحه آن نیز مشابه کارامل، سیب، وانیل، دارچین و شکر است. پس از چشیدن قهوه‌های کنیایی، طعم دارچین و پوست پرتقالی نشاط بخشی در دهان باقی می‌ماند و بادام بو داده در پس‌زمینه فنجان با تن‌واری نسبتا کم اما قابل توجهی همراه است.
در کنیا اختلافات منطقه‌ای در عطر و طعم قهوه‌های کشت شده وجود دارد. قهوه منطقه Nyeri دارای قند فروکتوز بیشتر، احساس دهانی آبدار و اسیدهای قوی است، اما مشخصات قهوه منطقه Embu پیچیده‌تر است. میوه جنگلی تیره‌تر و شکر قهوه‌ای و در کل مقداری تعادل بیشتر است. قهوه منطقه Kirinyaga نیز با طعم گل‌مانند و ظریف است که کیفیت و پیچیدگی خالصی را نشان می‌دهد.
