مترو مانیل- پایتخت فیلیپین- در 15 دسامبر 1999 افتتاح و در سال 2000 تکمیل شد. طول آن 16.95 کیلومتر است و هر روز 400.000 نفر را جابه‌جا می‌کند. مترو مانیل بوسیله شرکت خصوصی حمل‌و‌نقل مترو با مشارکت دپارتمان حمل‌ونقل و ارتباطات اداره می‌شود.

در ابتدا به این دلیل که مسافران باید پله‌های زیادی را تا ورود به یک ایستگاه مترو طی می‌کردند و قیمت بلیت از دیگر وسیله نقلیه یعنی ال.آر.تی بیشتر بود، استقبال چندانی از آن نشد.

ساعت کار:

ساعت کار مترو از 5:30 بامداد تا 10:30 شب است. قرار است خدمات آن تا یک نیمه شب ادامه یابد. هرگونه تغییر در جدول زمانی از طریق بلندگو، جراید و وسایل ارتباط جمعی به اطلاع عموم می‌رسد.

ایستگاه‌ها:

اکثر ایستگاه‌های مترو مانیل روی زمین هستند.

طرح ساخت ایستگاه‌ها استاندارد و بعضی از آن‌ها به مراکز خرید نزدیکند.

جلوی بعضی سکوها برای سوار‌شدن بانوان، کودکان، سالمندان و افراد کم‌توان از سایر قسمت‌ها جدا شده است. در داخل قطارها جایگاه مخصوص ویلچر وجود دارد.

غرفه‌های مختلف از جمله فست‌فود در داخل همه ایستگاه‌ها است.

نکات ایمنی به زبان تاگالوگی و انگلیسی در ایستگاه‌ها و داخل قطارها قابل مشاهده است.

قوانین:

مسافران نباید به لبه سکو خیلی نزدیک شوند.

خوردن، آشامیدن، کشیدن سیگار و گرفتن عکس در ایستگاه‌ها و داخل قطار ممنوع است.

کیف مسافران به منظور اطمینان از عدم حمل موارد ممنوع مانند مواد شیمیایی، چاقو و … مورد بازرسی قرار می‌گیرد.

از ورود افرادی که تحت تاثیر داروهای مختلف حالت عادی نداشته باشند، مواد منفجره و اشتعال‌زا حمل نمایند یا اقلام بیش از 1.5 متر یا حیوانی به همراه داشته باشند، به داخل مترو جلوگیری می‌شود.

داشتن هرگونه قوطی کنسرو به این دلیل که ممکن است داخل آن‌ها بمب کارگزاری شود، ممنوع است.

امنیت:

برای امنیت بیشتر نیروهای پلیس مترو و پلیس امنیت در همه ایستگاه‌ها حضور دارند. حتی ممکن است از سگ‌های آموزش‌دیده بمب‌یاب نیز استفاده کنند.

استفاده از تلویزیون‌های مداربسته برای زیر نظر گرفتن هرگونه اقدام مشکوک معمول است.

بلیت:

قیمت بلیت بسته به مسافت طی شده 15-10 پزو (29-19 سنت آمریکا) است.

مسافرانی که از بلیت اعتباری استفاده می‌کنند، شارژ بلیت آن‌ها در 3 ایستگاه اول 10 پزو، ایستگاه چهارم و پنجم 11 پزو، ایستگاه ششم تا هشتم 12 پزو، ایستگاه نهم تا یازدهم 14 پزو و ایستگاه دوازدهم یا کل شبکه 15 پزو است.

کودکانی که قد آن‌ها از 1.02 متر کمتر است، رایگان سفر خواهند کرد.

انواع بلیت:

در مترو مانیل بلیت‌های تک‌ ‌سفره و بلیت‌های قابل شارژ تا 100 پزو مرسوم است.

بلیت تک سفره تنها در همان روز خرید معتبر است ولی بلیت قابل شارژ در صورت استفاده نشدن تا سه ماه از زمان خرید و در صورت اولین استفاده یک ماه اعتبار دارد.

مسافران از کمبود بلیت‌های جدید در ایستگاه‌ها شکایت دارند.

استفاده از RFID به ارزش 100 پزو با 50 پزو اعتبار رایگان در زمان خرید و 3 سال اعتبار نیز مرسوم است.

پرداخت پول با کارت‌های اعتباری جزو برنامه‌های آینده است.

قطارها:

قطارها ساخت جمهوری چک و دارای سیستم تهویه هستند. ظرفیت آن‌ها 957 نفر است.

از درآمد تبلیغات مختلف روی بدنه قطارها برای پرداخت بدهی‌های زمان ساخت استفاده می‌شود.

در سال 2006، دپارتمان حمل ونقل و ارتباطات طی قراردادی خواستار ورود 48 دستگاه قطار دست دوم از وین شد تا در طرح توسعه مترو ظرفیت مسافران را از 23.000 نفر به 48.000 نفر در ساعت افزایش دهد.

در صورت تکمیل شبکه تا سال 2010، 648.000 نفر از مترو استفاده خواهند کرد.

پروژه ابرشهر:

در 4 سپتامبر 2007، “ادواردو روکوئرو” شهردار مانیل ساخت ابرشهری به مساحت 200 هکتار را در تانگ کانگ اعلام کرد. این اقدام، احداث خطوط جدید مترو را در 2 سال آینده با 1.2 میلیارد دلار هزینه به دنبال دارد و برای حداقل 20.000 کارگر ایجاد اشتغال خواهد کرد.

منبع:همشهری