یکی از خبرسازترین و ارزشمندترین این اقلام‌ها، صندل‌های طلای مردگان بوده که هر کدام از این صندل‌ها از کلاه‌های مخصوص انگشتان پا، مناسب برای دفن و خاکسپاری، برخوردار بوده‌اند.

این صندل‌های تشییع جنازه، معمولا از چرم یا حتی پاپیروس ساخته می‌شدند که باشکوه‌ترینِ آن‌ها، صندل‌های طلای مربوط به خانواده‌های سلطنتی بوده است. اغلب این صندل‌ها از طلای خالص ساخته شده‌اند که هم‌اکنون می‌توان تعداد انگشت ‌شماری از آن‌ها را در موزه‌های سراسر جهان مشاهده کرد.

برخی از معروف‌ترین جفت کفش‌های طلا و براق از مقبره‌های ملکه‌های توتموس سوم کشف شده‌اند. این فرمانروای سلسله هجدهم، همسران خود را در صندل‌هایی از ورق طلا دفن کرد و حکاکی و نقش‌های برجسته‌ای از قطعات چرم لوکس بر روی آن‌ها ایجاد کرده بود.

نکته جالب توجه اینجاست، با وجود آنکه آن‌ها می‌دانستند که طلا فلزی نرم است و برای استفاده روزمره به عنوان کفش مناسب نیست؛ با این حال، معتقد بودند این مسائل مربوط به زندگی در این دنیاست و رفتگان با با وارد شدن به زندگی پس از مرگ، این نگرانی‌های معمولی دنیوی را نخواهند داشت.

در میان قبرهای سلطنتی، این صندل‌های طلایی غنی اغلب با کلاه‌های طلایی کوچک مخصوص انگشتان دست و پا پوشانده شده بودند. آن‌ها از اندام مومیایی در دفن محافظت کردند. بر اساس اعتقادات مصر باستان، فرض می‌شد که مردگان به عنوان اجسامی کامل، گاهی با اندام‌های مصنوعی، دفن شوند. مومیایی‌های غیر سلطنتی نیز با اقلام فلزی و حتی خاک دفن شده‌اند. امروزه بیشتر این اقلام خاص مربوط به هجدهمین سلسله پادشاهی جدید است؛ از حدود 1550 تا 1290 قبل از میلاد که این دوره شامل پسر پادشاه معروف توتانخامن می‌شود.