نوشته‌ها

ایجاد اراده‌ ملی برای حفظ و انتقال ارزش‌های میراث ناملموس

کارشناس میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی گفت: باید مسئولین را ترغیبت کرد تا ارزش‌های میراث ناملموس را حفظ کنند و در نهایت یک اراده ملی برای شناخت، ارتقاء و انتقال این مواریث به نسل‌های آینده و همینطور شناخت آن‌ها به نسل حاضر ایجاد کنند.

فرامرز صابرمقدم در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص ثبت ملی آثار ملموس و ناملموس اظهار کرد: میراث فرهنگی ما یکی از مهم‌ترین عوامل توجیه‌کننده و مبین هویت ملی به شمار می‌رود که از دو بعد متفاوت ناملموس و ملموس برخوردار است.

وی افزود: ابعاد ناملموس این میراث که در واقع عامل به‌ وجودآورنده میراث مادی هستند، ممکن است نسبت به اشکال صوری میراث فرهنگی قدیمی‌تر، اصیل‌تر و بسیار غنی و گسترده باشند. به این دلیل که ماهیت ناملموس، خود در صدها و هزارها سال پیوسته از چشم‌ها به ‌دور مانده و تنها عادت‌های فرهنگی و سینه به سینه نقل شدن‌ها، موجب شده تا به حیات خود ادامه دهند که این ارزش‌ها تاکنون به نسل ما منتقل شده و ما نیز آن‌ها به آیندگان منتقل خواهیم کرد.

این پژوهشگر ادامه داد: به هر حال حوزه ناملموس یک موضوع جهانی است و در تمام دنیا مورد تکریم قرار می‌گیرد. در واقع کشورهای جهان هرکدام به نوعی تلاش می‌کنند تا این ارزش‌ها را به تمامی مردم و به کشورهای دیگر بشناسند. به همین جهت است که آن‌ها دائما در حال تکمیل و تهیه پرونده ثبتی و ارسال آن به مجامع جهانی و سازمان‌هایی چون یونسکو هستند.

صابرمقدم خاطرنشان کرد: در این میان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به صورت تخصصی‌تر و بخش معاونت میراث فرهنگی و ثبت جهانی، کم و بیش با توجه به قدمت و پیشینه موجود در مناطق مختلف ایران، همینطور طوایف و اقوام متعدد و در نتیجه وجود میراث ناملموس متنوع در حال پیگیری و ثبت آن‌ها است و خواهد بود. ما باید آگاهی و اهمیت ضرورت شناسایی و حفاظت از میراث ناملموس را که معمولا در معرض آسیب‌پذیری، دگرگونی و تغییر ماهیت و نابودی هستند را درک کرده، آن‌ها را دوباره احیا کنیم و نجات دهیم.

وی عنوان کرد: باید مسئولین را ترغیب کرد تا از آثار و ارزش‌های میراث حفاظت کنند و در نهایت یک اراده ملی برای شناخت، حفاظت، ارتقاء و انتقال این مواریث به نسل‌های آینده و همینطور شناخت آن‌ها به نسل حاضر ایجاد کنند. همچنین توصیه می‌شود با دستیابی به روش‌های موثر هویت ملی را درک کرده و حفط میراث فرهنگی را در دستور کار قرار دهند تا به این ترتیب بتوان حیات این مواریث را قوی‌تر کرد.

کارشناس میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ادامه داد: همچنین باید با تمام قدرت از گنجینه‌ زندگی بشری و همینطور حاملان میراث ناملموس حمایت کرد و بستر خوبی را برای افرادی که بخشی از حاملان این آثار با ارزش هستند، فراهم کرد. البته وزارتخانه میراث فرهنگی با تلاش و پیگیری روزافزون، این مقوله را دنبال می‌کند تا بتوان موضوع را در تعداد پرونده‌های ثبتی موجود در استان‌ها شاهد بود.

صابرمقدم اضافه کرد: میراث ناملموس گنجینه‌ای از دانش‌ها و مهارت‌هایی هستند که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند. باید گفت که میراث ناملموس نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح جهانی نیز مطرح هستند که این مورد باعث همبستگی اجتماعی، تشخیص هویت و مسئولیت درون گروهی می‌شوند.

میراث ناملموس ارزش‌ها را دوباره احیا می‌کند

وی خاطرنشان کرد: همچنین می‌دانیم که جامعه‌ محور بودن و حفاظت از میراث زنده بسیار مهم است. برخی از میراث ناملموس ارزش‌ها را دوباره احیا می‌کنند و برای زنده‌ نگاه‌داشتن این میراث باید به طور منظم برای نسل‌های مختلف، آموزش‌های متفاوت و مناسبی را ارائه کرد.

کارشناس میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی عنوان کرد: از جلوه‌های مختلف میراث معنوی می‌توان به مراسم‌های مختلف، حرکات آیینی، موسیقی، فنون پوشاک، آداب و آیین‌های مذهبی، آگاهی و دانش نسبت به محیط دنیای طبیعی، جشن‌ها و سنت‌های گفتاری همچون فورکلورها، قصه‌گویی، نمایش هنرهای مهارتی، فنون مهارت‌های مرتبط با صنایع‌دستی و هنرهای سنتی اشاره کرد. سنت‌های گفتاری نیز شامل تمثیل‌ها، چیستان‌ها، حکایت‌ها، اشعار کودکانه، قصه‌ها، اساطیر،عبارات جادویی و غیره هستند که درواقع این گروه‌ها در تمام دنیا مصطلح است. به عبارتی در هر کجای دنیا اگر بخواهیم میراث ناملموس را بشناسیم، باید در این گروه‌ها و شاخه‌ها به دنبال آن باشیم.

رابطه میان میراث ناملموس و ملموس همچون رابطه جوهر و صورت است

صابرمقدم ادامه داد: همچنین رسوم اجتماعی و آیین‌ها، فعالیت‌های معمول و مترادفی هستند که با سهیم‌ کردن و مشارکت اعضای جامعه، تحرک و پویایی مورد نظر را موجب می‌شوند؛ بنابراین می‌توان گفت رابطه میان میراث فرهنگی ناملموس و ملموس نظیر رابطه جوهر و صورت است.

منبع:ایسنا

کدام میراث ناملموس کشورها جهانی شدند؟

به‌گزارش میراث‌آریا، در جلسه امسال کمیته بین‌الدول حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس، چهار عنصر در فهرست میراث فرهنگی ناملموس در بخش نیازمند حفاظت فوری و ۳۹ عنصر در فهرست معرف میراث فرهنگی ناملموس بشریت ثبت شد.

اعضای کمیته به ریاست آقای پانچی نیلامه میگاسوات، دبیرکل کمیسیون ملی سریلانکا برای یونسکو، در مجموع ۵۵۴ هزار و ۴۴۰ دلار آمریکا به عنوان بخشی از مکانیسم کمک بین‌المللی به ۳ پروژه برای حفاظت بیشتر از میراث زنده در جیبوتی، تیمور شرقی و مغولستان اختصاص دادند.

همچنین کمیته چهار برنامه را به فهرست برنامه‌های خوب پاسداری اضافه کرد که یکی از آن‌ها «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خونویسی» در ایران بود. به علاوه، «مدرسه سنت‌های زندگی» (SLT) در فیلیپین و «داستان موفقیت در ترویج غذاهای سنتی و حفاظت از شیوه آماده‌سازی غذاهای سنتی» در کنیا و «بازی‌های کوچ‌نشینان، بازکشف میراث و تجلیل از تنوع» در قزاقستان نیز در این فهرست مهم به ثبت رسیدند.

برای اولین بار در سال جاری، کشورهای فدرال میکرونزی، مونته نگرو، جمهوری دموکراتیک کنگو، دانمارک، سیشل، تیمور شرقی، ایسلند و هائیتی عنصری را برای ثبت در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو ارائه کردند. اکنون ۶۳۰ عنصر مربوط به ۱۴۰ کشور در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو قرار دارد.

علاوه بر موارد بالا، چهار عنصر هم به فهرست میراث فرهنگی ناملموس درخطر که نیاز به پاسداری فوری دارند قرار گرفت که عبارت‌اند از:

  • ایالات فدرال میکرونزی: مسیریابی کارولینایی و ساخت کانو
  • تیمور شرقی: تایس، منسوجات سنتی
  • استونی: ساخت و استفاده از قایق‌های کاوشگر بزرگ در منطقه Soomaa
  • مالی: اعمال و عبارات فرهنگی مرتبط با «M’Bolon»، یک ساز کوبه‌ای سنتی

موارد زیر هم به فهرست معرف میراث فرهنگی ناملموس بشریت اضافه شدند:

  • امارات متحده عربی، اتریش، بلژیک، کرواسی، چک، فرانسه، آلمان، مجارستان، ایرلند، ایتالیا، قزاقستان، جمهوری کره، قرقیزستان، مغولستان، مراکش، هلند، پاکستان، لهستان، پرتغال، قطر، عربستان سعودی، اسلواکی، اسپانیا و سوریه: شاهین، میراث زنده بشری
  • عربستان سعودی، الجزایر، بحرین، مصر، عراق، اردن، کویت، لبنان، موریتانی، مراکش، عمان، فلسطین، سودان، تونس، امارات متحده عربی، یمن: خوشنویسی عربی، دانش، مهارت‌ها و شیوه‌ها
  • دانمارک؛ فنلاند؛ ایسلند؛ نروژ؛ سوئد: سنت‌های نوردیک قایق کلینکر
  • جمهوری دموکراتیک کنگو: رومبای کنگویی (موسیقی)
  • بولیوی: جشنواره بزرگ تاریجا
  • جمهوری بولیواری ونزوئلا: طواف و عبادت سنت جان باپتیست
  • اکوادور: پاسیلو، آهنگ و شعر
  • پاناما: رقص‌ها و اذکار مرتبط با جشن کورپوس کریستی
  • پرو: ارزش‌های مربوط به سفال، دانش، آداب و رسوم مردم آواجون
  • مالزی: سونگت (نوعی پارچه سنتی)
  • اندونزی: گاملان (ساز سنتی)
  • تایلند: نورا، رقص نمایشی در جنوب تایلند
  • ویتنام: هنر رقص Xòe مردم تای در ویتنام
  • هند: دورگا پوجا در کلکته (فستیوال سالانه)
  • سریلانکا: ساخت سنتی دامبارا راتا کالالا (نوعی پارچه)
  • ترکمنستان: ساخت دوتار و هنر اجرای موسیقی سنتی همراه با آواز
  • سیشل: رقص موتیا ژ
  • ماداگاسکار: کاباری مالاگاسی، هنر سخنوری مالاگاسی
  • سنگال: Ceebu Jën، هنر آشپزی سنگال
  • بحرین: مراسم موسیقی آوازی فجیری
  • عراق: مهارت‌ها و هنرهای صنایع دستی سنتی النعور (نوعی سیستم آبی)
  • فلسطین: هنر گلدوزی در فلسطین، شیوه‌ها، مهارت‌ها، دانش و آیین‌ها
  • سوریه: موسیقی سنتی القدود الحلبیه
  • مراکش: مراسم سنتی تبوریدا
  • ترکیه: حسن‌الخط، خوشنویسی سنتی در هنر اسلامی در ترکیه
  • فنلاند: کمانچه‌نوازی کاوستینن
  • دانمارک: رقص و آواز نمایشی اینویت
  • مالت: L-Għana، سنت آواز عامیانه مالتی
  • پرتغال: جشن‌های اجتماعی در کامپو مایور
  • تاجیکستان: فلک (ساز و آواز سنتی)
  • بلغارستان: آواز چند قسمتی ویسوکو از دولن و ساتوچا، جنوب غربی بلغارستان
  • اوکراین: اورنک، زیورآلات تاتاری کریمه و دانش مرتبط با آن
  • بلژیک: بازی سنتی نامور
  • ایتالیا: دانش و عمل سنتی جمع‌آوری ترافل (قارچ دنبلان کوهی) در ایتالیا
  • هلند: فرهنگ کورسو، رژه گل و میوه در هلند
  • ازبکستان: هنر بخشی‌ها (ساز و آواز سنتی)
  • مونته نگرو: میراث فرهنگی نیروی دریایی کوتور: اجرای نمایشی یک خاطره و هویت فرهنگی
  • لهستان: سنت فرش‌های گلدار برای موکب کورپوس کریستی
  • هائیتی: سوپ جومو

منبع:میراث آریا

سرنوشت پرونده‌های مشترک میراث ناملموس

پرونده‌های هنر مینیاتور و آئین زیارت قره کلیسا در اجلاس مجازی میراث ناملموس یونسکو ثبت شدند اما دو پرونده جشن مهرگان و هنر نواختن عود نتوانستند در فهرست جهانی قرار گیرند.

خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ پانزدهمین اجلاس مجازی کمیته بین‌الدول میراث‌فرهنگی ناملموس از روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۹۹ به میزبانی جامائیکا آغاز به کار کرد و تا ۲۹ آذرماه ۹۹ (۱۴ تا ۱۹ دسامبر ۲۰۲۰) ادامه داشت.

این اجلاس برای اولین بار به صورت آنلاین به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار شد و در آن مسئولان مربوطه در کشورهای مختلف به صورت مجازی شرکت کرده و درباره پرونده‌ها نظر می‌دادند.

پرونده «مراسم زیارت کلیسای تادئوس» به‌صورت مشترک با ارمنستان، «جشن مهرگان» به‌صورت مشترک با تاجیکستان و «هنر ساختن و نواختن عود» به‌صورت مشترک با سوریه در روز پنجشنبه ۲۷ آذر و هنر مینیاتور با همکاری ترکیه، آذربایجان و ازبکستان عصر روز ۲۶ آذر ماه مورد بررسی اعضای کمیته قرار گرفتند. بعد از ثبت جهانی مینیاتور، افغانستان درخواست داد که به این پرونده بپیوندد این درخواست نیز با استقبال ایران مواجه می‌شود.

زیارتی برای یک میراث جهانی

قره کلیسا، شهادتگاه تادئوس مقدس یکی از حواریون حضرت عیسی مسیح (ع) که در دشت چالدران واقع است و قلب جامعه ارمنی _ مسیحی استان‌های آذربایجان شرقی و غربی به شمار می‌آید. بنای این کلیسا به عنوان کلیساهای مهم ایران در فهرست میراث تاریخی یونسکو ثبت شده است اما این بار، آئین زیارتی که در این کلیسا انجام می‌شود مورد توجه بود.

این آئین بدان صورت است که بنابه سنت هر ساله در طی روزهای اول تا سوم مرداد ماه جاری پیروان خود را به مراسم «تعمید روحانی» به صحن خود فرا می‌خواند. قره کلیسا از دیرباز زیارتگاه مقدسی برای ارمنیان مسیحی بوده ولی در شصت سال گذشته به صورت مداوم پذیرای خیل انبوه زائرین در مرداد ماه هر سال بوده است. این مراسم که هر سال با مشارکت ارمنیان و افرادی از کشور ارمنستان در استان آذربایجان غربی برگزار می‌شود، در قالب پرونده میراث ناملموس با همکاری ارمنستان به یونسکو ارسال و پس از تأیید اعضای اجلاس مورد تأیید قرار گرفت.

جشنی که جهانی نشد

پرونده دیگری که قرار بود در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گیرد مربوط به جشن مهرگان و آداب و رسوم مربوط به آن بود. این جشن یکی از سه جشن مهم ایرانیان باستان (نوروز، مهرگان و سده) است که بعد از نوروز مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌رفت. این جشن هر ساله از ۱۶ تا ۲۱ مهر برگزار می‌شد. امروزه اگرچه در میان ایرانی‌ها جشنی به شکوه قبل برگزار نمی‌شود اما همواره یکی از جشن‌هایی است که در میان ایرانیان مهم جلوه کرده است. به خصوص در میان پیروان دین زرتشت.

در واقع، در تقویم اوستایی، سال به دو فصل تابستان بزرگ و زمستان بزرگ تقسیم می‌شد؛ که نوروز جشن آغاز فصل تابستان بزرگ و شروع گرما و مهرگان، جشن آغاز زمستان بزرگ و شروع سرما، به شمار می‌رفته است. مهرگان به دو جشن مهرگان کوچک که در ۱۶ مهر برگزار می‌شد و متعلق به خواص بود و مهرگان بزرگ که در ۲۱ مهر که برای عوام بود تقسیم می‌شد.

پرونده این جشن نیز به صورت مشترک با کشور تاجیکستان به دلیل اشتراکات فرهنگی تهیه و به یونسکو ارسال شد. این اشتراکات فرهنگی با پرونده‌های میراث ناملموس موجب شد که سازمان جهانی یونسکو محدودیت هر دو سال یک پرونده را درباره پرونده‌های ملی نداشته باشد و پرونده‌هایی که مشترک با کشورهای دیگر به ثبت می رسند را با عنوان پرونده چند ملیتی در دستور کار قرار دهد. به همین دلیل ایران نیز از این فرصت استفاده کرد و پرونده‌هایی را ارسال کرد که پیوندی با کشوری دیگر داشته باشد. از همین روز بود که پرونده هنر ساختن و نواختن عود را نیز با کشور سوریه تهیه کرد. چرا که در این کشور نیز عود هم ساخته می‌شود و هم نواخته.

عود هم رد شد

بربت (بربط) یا عود، سازی ایرانی از رده‌سازهای زهی زخمه‌ای است که در خاورمیانه و کشورهای عربی شمال آفریقا نیز رواج دارد. یکی از مباحث تاریخ موسیقی ایران در دوره اسلامی، جایگاه و اهمیت ساز عود است. این ساز با عنوان» بربت «در دوره ساسانی شکوفا شد و پس از اسلام با عنوان» عود «در سرزمین‌های مختلف اسلامی اشاعه یافت و در موسیقی ایران نیز تا اواخر عصر صفوی دارای اعتبار بود. موسیقیدانان قدیم ایران، از نخستین متون موسیقی پس از اسلام در قرون سوم و چهارم هجری تا رسالت موسیقی دوره صفوی در قرن یازدهم هجری، به برتری ساز عود نسبت به سازهای دیگر اذعان داشته اند.

منتها دو پرونده جشن مهرگان و عود برخلاف هنر مینیاتور و آئین زیارت قره کلیسا نتوانست اعضای کمیته میراث جهانی را قانع کند و پیشنهاد ریفر داده شد به این معنا که این پرونده پس از تکمیل، برای بررسی بیشتر به سالهای بعد موکول شود چرا که اعضای کمیته ابهاماتی در آن داشتند. این ابهامات بیشتر در حوزه اشتراکات ایران با کشورهای دیگر بود و اینکه چطور با وجود فاصله بین ایران و سوریه، چنین اشتراکاتی به عنوان مثال در حوزه عود بین دو کشور بوجود می‌آید در این باره وزارت میراث فرهنگی دلایل خود را به یونسکو اعلام کرد اما آنها قانع نشدند و دو پرونده عود و جشن مهرگان را ریفر کردند.

یلدا در سال‌های آینده جهانی می‌شود

همچنین ایران در اجلاس ۲۰۲۰ سهمیه ملی نداشت به این دلیل که سال گذشته سهمیه ملی را که همان دوتار ایرانی بود استفاده کرد اما می‌توانست پرونده مشترک داشته باشد به همین دلیل چهار پرونده، عود، مینیاتور، جشن مهرگان و آئین زیارت قره کلیسا را برای مطرح شدن در اجلاس ۲۰۲۰ یونسکو فرستاده بود.

پرونده ثبت جهانی یلدا نیز که قبلاً به آن ایراداتی گرفته شده بود، اصلاح و دوباره ارسال شد این پرونده ملی است و سهمیه لازم دارد یعنی مانند هر پرونده ملی دیگر هر دو سال یک بار مطرح می‌شود. پرونده‌هایی که نوروز امسال به یونسکو ارائه شد می‌بایست در سال ۲۰۲۱ بررسی شوند.

در نوروز ۹۹ دو پرونده مهارت سنتی ساختن و نواختن رباب مشترک با تاجیکستان و ازبکستان و جشن سده با همکاری تاجیکستان به یونسکو ارسال شد. طبق هر سال پرونده‌هایی که نوروز به یونسکو ارسال می‌شوند باید در اجلاس سال بعد مورد ارزیابی برای ثبت جهانی قرار گیرند اما پرونده‌های رباب و جشن سده برای سال ۲۰۲۱ بررسی نمی‌شوند در این باره مصطفی پورعلی مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی با اشاره به حساسیتی که دراثر پیشنهاد ثبت «حسن خط» ترکیه و «خط عربی» عربستان مطرح شد به خبرنگار مهر گفت: سال ۲۰۲۱ خوشنویسی را به عنوان پرونده ملی در اولویت ثبت جهانی می‌گذاریم.

وی گفت: در سال ۲۰۲۱ پرونده خوشنویسی به عنوان پرونده ملی از طرف ایران مورد بررسی اعضای کمیته قرار می‌گیرد از آنجا که حساسیت‌ها برای پرونده خوشنویسی به دلیل ارائه این پرونده از سوی ترکیه و عربستان به یونسکو بالا گرفت، خوشنویسی در اولویت ثبت و در طبقه «برنامه پاسداری خوب از میراث ناملموس» قرار گرفته است.

پورعلی بیان کرد: پرونده ساختن و نواختن ساز رباب هم قرار بود در سال ۲۰۲۱ مطرح شود؛ با همین محدودیت یونسکو مواجه شد بنابراین در سال آینده رباب مطرح نمی‌شود. اگر محدودیت‌های یونسکو نبود می‌توانستیم پرونده‌های بیشتری را در سال آینده مطرح کنیم. منتها از الان سهمیه کشورها برای سال دیگر بسته شده است.

دفاعیه نمایندگان ایران پذیرفته نشد

مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی درباره ریفر شدن دو پرونده چند ملیتی ایران با نام جشن مهرگان و هنر ساختن و نواختن عود در اجلاس ۲۰۲۰ هم گفت: ما دفاعیه خود را یک ماه پیش درباره پرسش‌های مطروحه در حوزه پرونده چند ملیتی جشن مهرگان و عود ارائه کرده بودیم اما مورد توجه کمیته قرار نگرفت، کمیته به دلیل چند ملیتی بودن این دو پرونده به تفاوت‌ها و اشتراکات این دو عنصر در جوامع تهیه کننده اشاره و این موارد را مورد سوال قرار داد مشکل دیگر این بود که اجلاس به صورت آنلاین برگزار شد و ما نمی‌توانستیم رایزنی انجام دهیم. البته باید گفت که امسال هیچ کشوری بیش از دو پرونده را نتوانست در فهرست میراث ناملموس ثبت کند.

وی درباره پرونده‌هایی که فروردین سال ۱۴۰۰ به یونسکو ارسال می‌شود نیز گفت: دستورالعمل کمیته ۲۰۲۲ هنوز به ما ارسال نشده تا بدانیم فروردین سال بعد باید چه کار کنیم. ولی حتماً در فروردین سال بعد چند پرونده جدید ارسال می‌شود.

منبع:خبرگزاری مهر