صنعت کشتی‌سازی وایکینگ‌ها در موزه وایکینگ‌های نروژ
تماشای آثار هنری و تاریخی به جا مانده از جوامع گذشته برای هر فردی هیجان‌انگیز است. دیدن این آثار موجب آشنایی افراد با تفکر جامعه قبل از خود می‌شود و سفری در زمان برای آنها به ارمغان می‌آورد. موزه‌ها از مکان‌هایی هستند که این تجربه هیجان‌انگیز و سفر در زمان را برای بازدیدکنندگان خود به همراه دارند.نروژ کشوری سردسیر و کوهستانی در اروپا به شمار می‌رود. این کشور دارای طبیعت بکر و منحصر به‌فردی است که به دلیل قرارگیری در مدار شمالی، به سرزمین «آب‌دره‌ها» و «شفق‌های قطبی» شهرت یافته است.
این کشور جزء بهترین و مرفه‌ترین کشورها محسوب می‌شود و همواره گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند و می‌توان گفت «موزه وایکینگ نروژ» یکی از جاذبه‌های جذاب و کم‌نظیر این کشور است.
در موزه وایکینگ نروژ سه کشتی مربوط به قرن ۹ میلادی نگهداری می‌شود و تعدادی از ابزار و وسایل مربوط به این کشتی‌ها در این موزه به نمایش گذاشته شده است.
اولین طراحی‌ها برای موزه وایکینگ در سال ۱۹۱۴ صورت گرفت و تا سال ۱۹۵۷ این پروژه ادامه پیدا کرد و پس از آن بنا برای عموم مردم افتتاح شد.
کشور نروژ دارای میراث خیره‌کننده‌ای از وایکینگ‌ها است و به همین دلیل نیز شهرت یافته است. حدود یک قرن پیش باستان‌شناسان در کاوش‌های خود در محوطه «اوسبرگ فیور» یک کشتی تدفینی از وایکینگ‌ها یافتند که پیکر دو زن در آن قرار داشت.
تجهیزات و بدنه این کشتی به قدری سالم و عاری از آسیب بوده است که تمامی بخش‌های آن مورد بازسازی قرار گرفته است و در حال حاضر این میراث ارزشمند باستان‌شناسی در مرکز موزه کشتی وایکینگ اسلو قرار دارد که مخاطبین بسیار زیادی از سراسر دنیا را به خود جذب می‌کند.
کشتی اوسبرگ دارای ۲۱/۵۸ متر طول و ۵/۱ متر عرض است. در این کشتی یک بادبان مربعی و پانزده جفت پارو متناسب با شرایطی که جریان باد موافق نبوده است، تعبیه شده‌اند. محققان سرعت این کشتی را تا ۱۰گره تخمین زده‌اند و تاریخ ساخت آن به دهه اول قرن میلادی نسبت داده شده است.
در دماغه و دم این کشتی حکاکی‌های زیبایی به چشم می‌خورد که تصویر آنها در بسیاری از کتاب‌های مرتبط با وایکینگ‌ها نیز وجود دارد.
هویت دو زنی که داخل این کشتی پیدا شدند همچنان به صورت راز باقی مانده است. یکی از آنها در زمان مرگ حدود ۶۰ تا ۷۰ سال و دیگری به طور تقریبی ۲۵ تا ۳۰ سال سن داشته‌اند. برخی محققان بر این باور هستند که زن سالخورده، ملکه وایکینگ‌ها و یا نجیب‌زاده و زن دیگر برده وی بوده است که بر اساس اعتقادات وایکینگ‌ها برده باید تا زندگی دیگر نیز در کنار صاحب خود می‌ماند. برخی دیگر از محققان معتقدند که این دو زن از شَمَن‌ها بوده‌اند، زیرا یکی از این زن‌ها لباسی با تارهای ابریشم چینی به تن داشته و همچنین تعدادی لوازم خانگی و ابزار کشاورزی نیز به همراه آنها دفن شده است.
گفته می‌شود مواد نگهدارنده‌ای که باستان‌شناسان برای کشتی اوسبرگ استفاده کرده‌اند، به تدریج و در گذر زمان سبب نابودی بافت چوبی آن می‌شود، به همین دلیل باستان‌شناسان به صورت جدی برای حفاظت از این کشتی در برابر نابودی در تلاش هستند.
کشتی دیگری نیز با نام «گوکْسْتاد» در موزه وایکینگ‌ها قرار دارد که دارای ۲۳/۲۴ متر طول، ۵/۲۰ متر عرض، شانزده جفت پارو و یک بادبان تکی مربعی است. باستان‌شناسان ظرفیت این کشتی را تا هفتاد نفر بیان کرده‌اند و گمان می‌رود که این کشتی در حدود سال ۸۹۰ میلادی ساخته شده باشد.
یکی از نکات قابل توجه در مورد این کشتی این است که برخی از اهالی نروژ برای بازدید از نمایشگاه بین‌المللی شیکاگو در سال ۱۸۹۳ نسخه مشابه این کشتی را ساخته و به وسیله آن در اقیانوس اطلس دریانوردی کردند.
کشتی دیگری که در این موزه به نمایش گذاشته شده است، متعلق با سال ۹۰۰ میلادی بوده و تنها نیمی از آن سالم باقی مانده است و این بدنه نیمه نیز دارای شگفتی‌های فراوانی است و به همین دلیل افراد زیادی از آن بازدید می‌کنند.
علاوه بر بدنه این سه کشتی، تعداد زیادی دست‌سازه وجود دارد که تماشای آنها نیز بسیار حیرت‌انگیز است. این ابزار و وسایل شامل سلاح، لباس، طلا و نقره و همچنین مبلمان می‌شوند.
