سیامک منصوری در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت روز جهانی غذا به معرفی آداب غذایی مردمان هند پرداخت و اظهار کرد: برخورداری از سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترک میان اقوام و کشورهای مختلف است. اگر چه ارزش هر یک از این وعده‌های غذایی در رژیم‌ غذایی افراد در کشورهای مختلف متفاوت است اما در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ‌های مختلف بسیار جالب توجه است.

وی ادامه داد: برنامه‌ غذایی مردم هند یکی از قدیمی‌ترین و در عین حال،ک غنی‌ترین رژیم‌های غذایی در سراسر دنیاست.

این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: تفاوت مردم هند در مذهب، منطقه زندگی، زبان، ایالت و طبقات اجتماعی موجب شده هر کدام از این گروه‌ها از رژیم‌ غذایی جداگانه‌ای برخوردار باشند. بنابراین کاملا بدیهی است هند که به عنوان دومین کشور پرجمعیت جهان شناخته شده، حتی نتواند یک غذا یا خوراکی کاملا ملی را در رژیم غذایی خود به مردم دنیا معرفی کند. با این اوصاف نتیجه‌گیری قطعی و توضیح یک نوع رژیم غذایی ملی که بتواند تمام مردم را با هر زبان، فرهنگ و طبقه‌ اجتماعی تحت پوشش قرار دهد، کاری دشوار است.

منصوری تصریح کرد: نوع غذاهایی که در هندوستان استفاده می‌شود، با توجه به منطقه و فرهنگ آن بسیار متنوع است. به عنوان مثال در هندِ شمالی برنج یکی از اقلام پرمصرف غذاست؛ در حالی که در هند جنوبی روتی(نوعی نان از آرد گندم) بیشتر استفاده می‌شود یا مردم در جنوب(شهرهایی چون حیدرآباد، شانل و…) غذاهای تند مصرف می‌کنند اما در غرب(مانند شهر کلکته) غذای شیرین و در شمال(مثل دهلی) غذای تند و روغنی. علاوه بر این هر گروه و مذهبی در هند قوانین خاصی برای مواد غذایی و غذا خوردن دارند. عادات غذایی در هر منطقه از هند متفاوت است اما در تمام مناطق این کشور می‌توان غذاهای مشترکی پیدا کرد.

افراط در غذا خوردن از نظر هندی‌ها مانع رشد فکری و جسمی است

وی تصریح کرد: هندی‌ها آداب خاصی در مصرف غذا دارندگ آن‌ها در غذا خوردن اسراف نمی‌کنند چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این موضوع مانع رشد فکری و جسمانی‌شان می‌شود. از سوی دیگر سعی‌ می‌کنند غذای مصرفی‌ خود را به چرخه طبیعت بسیار نزدیک کنند؛ به همین دلیل غذاهایی چون ماهی و گوشت که برای به ‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای کشته شود و در نتیجه آن چرخه طبیعت بر هم‌ می‌خورد را مانع آرامش روح و نیایش با خدا می‌دانند.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود افزود: نکته جالب دیگر آن که تقریبا تمام هندی‌ها گاو را موجودی مقدس می‌دانند و گوشت آن را نمی خورند مانند مسلمانان که گوشت خوک را غیربهداشتی و خوردن آن را حرام می‌دانند؛ لذا در لیست غذایی رستوران‌هایی که در مناطق نسبتا قدیمی‌تر هند قرار دارد، گوشت گاو و خوک دیده نمی‌شود و نباید از آنان تقاضای این نوع غذاها را داشت چرا که نوعی اهانت و توهین به حساب می‌آید. شاید به همین دلیل است که اعتقادات گیاه‌خواری نیز در میان مردم هند، به خصوص در بین مرتاض‌ها و اقوام مذهبی این کشور، بسیار رایج است.

منصوری عنوان کرد: ذائقه مردم کشور هندوستان با غذاهای تند عجین است و تا زمانی که آن‌ را امتحان نکرده باشیم، این موضوع را درک نخواهیم کرد. نه ‌تنها غذاهای هندی بلکه چاشنی‌ها و سس‌هایی که هندی‌ها به غذای خود می‌زنند، بسیار تند است اما نکته‌ چشم‌گیر در آشپزی هندی‌ها این است که آن‌ها پس از پخت غذا و در زمان  خوردن آن فلفل به آن نمی‌زنند و معتقدند که مصرف فلفل به این شکل به قلب و معده صدمه می‌زند.

وی ادامه داد: هندی‌ها معتقدند فلفل باید با غذا پخته شود تا ضررهایی که به همراه دارد، از بین رفته و غذا را نیز لذیذتر کند. هندی‌ها از فلفل قرمز و سیاه برای تندی غذای خود استفاده می‌کنند. فلفل سیاه در هند کشت اما فلفل قرمز از کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی به این سرزمین وارد می‌شود. فلفل سیاه علاوه بر اینکه به غذاهای هندی طعم تندی می‌بخشد، عطر خاصی نیز دارد. مردم شمال هند عادت دارند غذاهایی با تندی کمتر بپزند. تندترین غذاها مربوط به جنوب هند است.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود گفت: البته باید دانست که تمام غذاهای هندی تند نیست. برای مقال غذاهای شمال هندوستان ملایم است ولی هر چه به طرف جنوب هندوستان حرکت می‌کنیم، غذاها تندتر می‌شود. اگر غذاهای تند با فلفل کمتری پخته شود، خصلت هندی آن‌ از دست نمی‌رود. این خصلت به ترکیب مواد غذایی و کاربرد ماسالا بستگی دارد که باعث می‌شود غذا معطر شود.

با دست‌ غذا خوردن در هندوستان مخصوص هیچ طبقه خاصی نیست

منصوری بیان کرد: با دست غذا خوردن از آداب جالبی است که هندی‌ها دارند که شامل هیچ طبقه خاصی نیز نمی‌شود. هنوز هم این رسم بین ثروتمندان هندی اصالت خود را حفظ کرده است. هندی‌ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه‌ای قرار گیرد چون لازم است انرژی بین غذا و انسان در تعامل باشد. به نظر بسیاری از مردم هندوستان بردن قاشق و چنگال به دهان و درآوردن آن‌ها و باز برداشتن غذا با آن نمی‌تواند کار درستی باشد. از نظر آن‌ها غذایی که با کارد و چنگال خورده ‌شود، هیچ لذتی ندارد. از آن‌جایی که پاکیزه بودن دست‌ها هنگام غذاخوردن از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا تمام رستوران‌ها در هند یک سینک فقط برای شستن دست‌ها دارند و آن را طوری تعبیه کرده‌اند که در معرض دید عموم باشد. البته پس از شستن دست نباید دستان خود را با حوله خشک کرد؛ به عبارتی دستان شما پس از شستن نباید با چیز دیگری تماس داشته باشد؛ حتی حوله.

وی اظهار کرد: در هند به غیر از غذاهای آبکی مثل سوپ تقریبا باقی غذاها با نان صرف می‌شود. به معنای دیگر به جای انگشت‌ها از نان برای برداشتن غذا استفاده می‌شود. در هند شمالی غذاهایی مانند برنج نیز معمولا با قاشق مصرف می‌شود. علاوه بر این استفاده از قاشق و چنگال در مواردی صورت می‌گیرد که لازم باشد غذا از یک ظرف بزرگتر و عمومی برداشته شده و داخل ظرف شخصی ریخته شود. در این مورد استفاده‌ کردن از دست برای ریختن غذا به داخل ظرفِ خود کمال بی‌ادبی به حساب می‌آید.

این استاد دانشگاه گفت: پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های هندی عادت دارند زمانی که کسی میهمانشان می‌شود، تمام غذای او را جداگانه در ظرفی ویژه آماده کنند و مقابلش بگذارند. ظرف غذای آن‌ها معمولا یک سینی گرد و صیقلی‌شده به نام تالی(tali) است که چندان بزرگ نیست. خانواده‌های ثروتمند تالی‌هایی از جنس طلا و نقره دارند اما استفاده از تالی از جنس روی، مس و برنج نیز در میان مردم هندوستان رایج است.

منصوریان اضافه کرد: مردم فقیر هند که تعدادشان کم هم نیست و نمی‌توانند چنین ظروفی را تهیه کنند، غذایشان را روی برگ موز می‌کشند. پلو را وسط تالی می‌ریزند و در کنار آن چند کاتوری(پیاله) خورش، دال، ماست و روغن یا کره آب‌کرده و چتنی(چاشنی) می‌گذارند. روی برنج را با یکی ۲ چپاتی یا نان می‌پوشانند. یک لیوان آب خنک نیز سفره هندی را کامل ‌می‌کند. مردم هند عادت دارند آب را در ظروف فلزی بنوشند.

تمام ‌کردن غذای داخل بشقاب از رسومات هندی‌هاست

وی ادامه داد: در مناسبت‌ها و میهمانی‌های رسمی، عادت این است که تمام افراد اجازه دهند ابتدا میزبان و یا افراد مسن‌تر(افراد مسن‌تر بر میزبان ارجحیت دارند) تناول غذا را آغاز کنند و سپس باقی افراد شروع به خوردن غذا کنند. تمام افراد باید قبل از خوردن غذا و نشستن سر میز دستان خود را بشویند. علاوه بر این شستن دست‌ها پس از خوردن غذا نیز الزامی است. معمولا یک ظرف کوچک(همراه با آب ولرم و کمی لیمو) برای هر فرد در نظر گرفته می‌شود تا انگشتان خود را بشوید. لزومی ندارد از تمام غذاهای چیده شده بر سر میز استفاده شود اما تمام‌ کردن غذایی که داخل بشقاب یک هندی است، از الزامات محسوب می شود.

منصوری تصریح کرد: هندی‌ها علاقه فراوانی به استفاده از سبزیجات دارند و فردی که اهل خوردن گوشت قرمز باشد، در هند به سختی می‌تواند زندگی کند چرا که هندی‌ها گاو را ذبح نمی‌کنند. اگر هم گوشت قرمزی در این کشور دیده شود، به طور قطع گوشت بز است.

منبع:ایسنا

هندی‌ها علاقه فراوانی به استفاده از سبزیجات دارند؛ در این کشور به سختی می‌توان زندگی کرد؛ چراکه که مردم این کشور گاو را ذبح نمی‌کنند و اگر هم گوشت قرمز دیده شود قطعا گوشت بز است. با اینکه بهترین برنج هندی «باسماتی» نام دارد و بسیار مرغوب است اما در شمال هند نان جای برنج را در سفره هندوها گرفته است.

در نهایت می‌توان گفت فرهنگ غذای هندی تحت تاثیر مذاهب و آیین‌های مختلف در این کشور انواع مختلفی را شامل می‌شود که به معرفی برخی از غذاهای مردم این کشور اشاره می‌کنیم.

«کاتی رول» از غذاهای مخصوص منطقه جنوب هند بوده اما وجود این غذا در تمام آشپزخانه‌های هند بسیار رایج است. این غذا از یک نان بلند و نازک تهیه می‌شود که میان آن را با سیب‌زمینی، پیاز و فلفل پر می‌کنند و می‌پیچند، برای چاشنی این غذا از سس خاصی استفاده می‌کنند که چتنی نام دارد که با نارگیل و خود سس «سامبار» که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.

«خورش کاری» یکی از خورش‌های معروف هند است که علاوه بر این کشور در اکثر کشورها اروپایی، آمریکایی و آسیایی می‌توان آن را پیدا کرد. ادویه‌ای که طعم و عطر خاص خودش را به وجود می‌آورد «کاری» است که در جنوب ایران نیز در آشپزخانه کدبانوهای ایرانی پیدا می‌شود.

از آنجایی که خورش‌های هندی بسیار گوناگونند، هندی‌ها خودشان خورش‌هایشان را به این نام (کاری) نمی‌خوانند و این نام را انگلیسی‌های که به این کشور سفر می‌کردند برایش انتخاب کردند.

در حقیقت کاری نوعی ادویه است که از ترکیب چند گیاه معطر به دست می‌آید، می‌توان گفت که برای تهیه این ادویه به گرد کاری معمولا مقداری آرد برنج و آرد نخود اضافه می‌کنند که در لعاب‌دهی به غذا نیز بسیار تاثیرگذار است.

یکی از اصلی‌ترین موادی که در سفره تمامی هندی‌ها پیدا می‌شود، نان‌های پخته شده آن‌ها است. «باتورا» یکی از نان‌های معروف در هند است، البته بعد از نان چاپاتی که همراه با غذایی به نام چولا خورده می‌شود، این نان‌ها اکثرا در کنار تمامی غذاهای هندی سرو می‌شود و بسیار لذیذ است. نکته جالب توجه در مورد فرهنگ هندی‌ها پخت نان در منزل است، مردم کشور هند ابتدا در تنور نان می‌پختند اما در حال حاضر پخت نان با وسیله‌هایی مخصوص روی گاز و داخل فر ادامه پیدا کرده است.

«چات» یکی از غذاهای لذیذ هندی است که حجم تشکیل‌دهنده آن را برنج و نان تشکیل می‌دهد. برای تهیه این غذا لایه‌ای از خمیر در قسمت زیر برنج‌های سرخ شده به همراه سیب‌زمینی، گوشت، سس و یا سبزی‌ها روی آن قرار می‌گیرد و سپس به طور کامل پخته می‌شود. این غذا در هند تنوع بالایی در پخت دارد اما ترد، شور یا شیرین بودن در تمام دستورهای پخت در سراسر هند ویژگی مشترک ان است.

«سمبوسه» نیز غذایی آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف می‌شود و در خیابان‌های هند به وفور این غذای محلی طبخ و سرو می‌شود. این غذا با سیب‌زمینی ادویه‌دار، پیاز، نخودفرنگی، عدس و گاهی اقات گوشت بره یا مرغ پر شده و سرخ می‌شود.

سمبوسه‌های هندی معمولا گیاهی هستند و اغلب همراه با سس نعناع یا چاتنی همراه هستند. سمبوسه یک غذای معمولی در خیابان است و بسیاری از گردشگران یا هندی‌ها آن‌ها را به عنوان میان وعده صبحگاهی میل می‌کنند.

«چیکن تیکه ماسالا» از دیگر غذاهای محبوب هندی‌ا است که با گوشت مرغ تهیه می‌شود. با اینکه بخش اعظمی از غذاهای هندی گیاهی و بدون گوشت است، اما غذاهای گوشتی هندی در دنیا از محبوبیت بالاتری برخوردارند. برای طبخ چیکن تیکه ماسالاست پوره گوجه فرنگی با ادویه های مختلف مثل فلفل چیلی، سیر و زنجبیل ترکیب می‌شود و تکه‌های مرغ داخل این سس قرار می‌گردند و سپس طبخ می‌شوند.

از آنجایی که هندی‌ها به مصرف غذاهای گیاهی مشهور هستند باید به «کاری نخود» اشاره کرد. این غذای گیاهی عمدتا با نخود تهیه می‌شود و در هند بسیار شهرت دارد. برای تهیه این غذا نخود، پیاز و گوجه را با سیر و سس زنجبیلی ترکیب می‌کنند و چیزی که این غذاها را خاص و متمایز می‌کند استفاده از ادویه‌های هندی، آن هم به میزان درست و صحیح است.

«دال عدس» از غذاهای مشترک هند و ایران است و دستور پخت آن سال‌ها پیش توسط بازرگانان جنوب ایران که با کشتی بین ایران و هند در حال تجارت بودند به اینجارسید. دال عدس نوعی عدسی شل یا سوپ عدس است که برای تهیه‌اش از عدس قرمز پوست‌کنده استفاده می‌شود. دال عدس را هندی‌ها خورشی جداگانه به شمار نمی‌آورند بلکه با هر لقمه پلو که می‌خواهند بر دهان بگذارند، مقداری دال عدس هم روی آن می‌ریزند تا غذا نرم‌تر شود. دال عدس پای ثابت غذاهای هندی است و هنگام ناهار در سفره بیشتر خانواده‌های هندی پیدا می‌شود.

از دیگر غذاهای گیاهی مردم هند می‌توان از «آلو گوبی» نام برد که  باسیب‌زمینی، گل کلم و ادویه‌های متنوع هندی تهیه می‌شود. عطر و بوی این غذا عمدتا به دلیل استفاده از سیر، زنجبیل، پیاز، گوجه و زیره سبز است و طعمی بسیار مطبوع و لذیذ دارد.

«کوفته مالایی» که از معروف‌ترین غذاهای هندی است نوعی سبزیجات در میان یک سس غلیظ است. این کوفته‌ها با ترکیبی از سیب‌زمینی، هویج، لوبیا، نخودفرنگی و ذرت شیرین تهیه که در سسی غلیظ با دستوری خاص غوطه‌ور می‌شود. علاقه‌مندان به پنیر نیز می‌توانند در هنگام مصرف مقداری زیادی پنیر نیز برای لذیذتر شدن به آن بیافزایند.

«کاکوری کباب» از دیگر خوراکی‌های مردم هند است که از گوشت بره به همراه تخم‌مرغ، رب و پیاز تهیه می‌شود که در حرارت بالا و زمانی کوتاه کباب می‌شود.

در هندوستان نیز استفاده از دسر و شیرینی پس از وعده‌هایی غذایی رایج است. «شیر کند(قند)» از دسرهای محبوب هندی‌ها است که با ماست تازه، شکر، هل و زعفران تهیه می‌شود. «شیر برنج شیرین»، «گلاب جامان» از دیگر شرینی‌ها و دسرهای محبوب مردم هندوستان هستند.

منبع:ایسنا

ساری

ساری، نمایان‌گر فرهنگ و تاریخ هند بوده و نوعی از لباس سنتی زنان هندی به شمار می‌رود که در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف و شادی وجود دارند و از پارچه‌های بسیار زیبایی برای آن‌ها استفاده می‌شود. طرح‌ بعضی از ساری‌ها روی آن‌ها چاپ شده و برخی دیگر هنر دست است که برای درست کردن آن، ابریشم و پنبه را با هم ترکیب می‌کنند و توسط دستگاه مخصوص پارچه، بافته می‌شود. روی ساری‌های هندی می‌توان طرح سکه، گل‌های مختلف، پرندگان و … را دید که در حقیقت الگوی اغلب ساری‌های هندی از طبیعت الهام گرفته شده است. بعضی ساری‌ها زری‌دوزی شده هستند و زیبایی خیره‌کننده‌ای دارند.

ادویه‌های هندی

تنوع و مرغوبیت ادویه‌های هندی بر هیچ کس پوشیده نیست و طرفداران بسیاری دارد. بسیاری از غذاهای هند بهشت تند و تیز و پر ادویه هستند. البته ادویه‌های هندی تنها برای طبخ غذا استفاده نمی‌شوند؛ به طوری که آشپزهای هندی این ادویه‌ها را برای درست کردن ترشی نیز استفاده می‌کنند. از ادویه‌های محبوب در این کشور که بسیار مورد استفاده هستند، می‌توان به دارچین، خردل، زیره، زردچوبه، تمبر هندی، پودر فلفل و هل اشاره کرد.

کلاه هیماچالی

این کلاه‌ها مخصوص آقایان بوده و از ترکیب رنگ‌های زیبا و متنوعی ساخته می‌شوند و متعلق به مردم «هیماچال پرادش» در شمال غربی هند است. طراحی‌های خاصی که روی کلاه وجود دارد، امضای مردم این منطقه هستند. جنس این کلاه‌ها به گونه‌ای است که حتی در روزهای سرد زمستان نیز سر شما را از سرما محافظت می‌کند و باید گفت که این کلاه حامل بخشی از فرهنگ اصیل هند است.

عروسک‌های راجستانی

یکی از هنرهای باستانی و از محبوب‌ترین رسوم این کشور عروسک‌گردانی است. هندی‌ها برای انجام عروسک‌گردانی‌های خود از زمان‌های گذشته عروسک‌های دستی با شکل و شمایل مختلفی می‌ساختند و از آن‌ها استفاده می‌کرده‌اند. عروسک‌های راجستانی را با چوب می‌سازند و روی آن‌ها را حکاکی می‌کنند و پس از تمام شدن ساخت عروسک، لباسی از راجستان را به تن آن می‌کنند. ناگور، جاپور، اودایپور و اجمیر زادگاه این عروسک‌های دست‌ساز هستند. عروسک‌های راجستانی نماد هنر پرجنب‌وجوش و سنتی هند هستند که در ارتباط با خیمه‌شب‌بازی و نمایش‌های عروسکی تهیه می‌شوند.

چای هندی

کشور هند یکی از بزرگترین مصرف کننده‌های چای و همچنین دومین کشور بزرگ صادرکننده آن محسوب می‌شود. چای هند ترکیبی از انواع ادویه‌جات و حتی گیاهان دارویی است که همین ترکیب و تنوع سبب محبوبیت این چای نزد مردم هند شده است. یکی از رایج‌ترین روش‌های درست کردن چای هندی مخلوط کردن آن با شیر و شکر است. از معروف‌ترین و محبوب‌ترین انواع چای‌ها در کشور هند می‌توان به چای سبز، چای سفید، چای آسم، چای دارجیلینگ، چای کانگرا و چای نیلگری اشاره کرد.

نقاشی مادوبانی

یکی از قدیمی‌ترین سبک‌های نقاشی در کشور هند است. این نقاشی‌ها در ابتدا بر روی دیوارهای گلی کشیده می‌شده‌اند، اما پس از گذر زمان بر روی کاغذ و بوم‌های نقاشی نیز تصویر می‌شدند. در این نقاشی‌ها از انواع رنگ‌های مختلف استفاده می‌شود و کمتر نقطه‌ای از نقاشی به رنگ سفید باقی می‌ماند.

طرح‌ها و الگوهای نقاشی مادوبانی بیشتر مواقع از الهه‌های هندی مانند کریشنا، رام، شیوا، دورگا و لاکشمی الهام گرفته می‌شوند. البته طرح‌هایی مانند خورشید، ماه و گیاهان نیز در این نقاشی‌ها به چشم می‌خورد. در برخی از نقاشی مادوبانی نیز دربار سلطنتی یا صحنه‌هایی از عروسی‌های هندی به تصویر کشیده شده است.

گانش

«گانش» نام خدای مذهب هندوئیسم است که میان مردم هند بسیار قابل احترام به شمار می‌رود. گانش، سری فیل مانند و شکمی بزرگ دارد و از آن مجسمه‌های بسیاری از جنس چوب، برنج، پلاستیک و گچ ساخته شده است. مردم هند معتقدند این مجسمه‌ها خوش یمن بوده و برای دارندگان آن‌ها خوش شانسی به همراه خواهد داشت.

دیبیس 

«دیبیس» نوعی از جعبه‌های کوچک هستند که از کالاهای سنتی و دکوری هند به شمار می‌روند. دیبیس‌ها در تمامی شهرها تولید می‌شوند و زیبایی و محبوبیت بسیار بالای این ظروف به این دلیل است که طرح‌های زیبایی برای تزئین آن‌ها به کار می‌رود و جنس ساخت آن‌ها نیز ظریف و زیبا است.

جواهرات سنتی هند

علاقه هندی‌ها به جواهرسازی شهره عام و خاص است. از این جواهرات در طرح ها و نقوش مختلف تولید می‌شود و به عنوان دستبند، پابند، گوشواره و گردنبند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سفال‌های آبی راجستان

یکی از هنرهای محبوب و پرطرفدار کشور هند این سفال‌های آبی‌رنگ بوده که هنر دست مردم محلی و بومی این کشور به شمار می‌روند و در میان گردشگران نیز شناخته شده هستند. اکسیدِ کبالت برای رنگ‌آمیزی قسمت‌های فیروزه‌ای سفال‌های راجستانی استفاده می‌شود و رنگ سبز ظرف‌ها را با استفاده از اکسید مس درست می‌کنند که ترکیب این دو زیبایی خاص و چشم نوازی به این سفال‌ها می‌دهد. این سفال‌ها در ابعاد، اندازه و طرح‌های مختلف و به صورت دکوری و تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ظرف‌های برنجی هند

زادگاه ظرف‌های برنجی هندوستان شهر «مرادآباد»، «اوتار پرادش» است، به طوری که مرادآباد به‌ عنوان شهر ظرف‌های برنجی در کل جهان شهرت یافته و دلیل شهرت مرادآباد این است که این ظرف‌ها را به ایالات متحده، انگلیس، کانادا، آلمان، آسیا و خاورمیانه صادر می‌کند و در دسته یکی از بزرگترین صادرکنندگان محسوب می‌شود. این ظروف در طرح‌ها، اندازه‌ها و نقوش مختلف تولید می‌شوند

بیدری

در کشور هند منبت‌کاری بر روی فلز را «بیدری» می‌نامند که قدمت آن به قرن‌های چهاردهم و پانزدهم میلادی بازمی‌گردد. آثار بیدری یکی از بهترین نمونه‌های صنایع دستی هند هستند. خاک، روغن کرچک و رزین مواد اولیه‌ای هستند که برای ساخت قالب ظرف‌های بیدری استفاده می‌شوند. پس از آماده شدن ظرف، با استفاده از یک شی فلزی الگوهایی را روی آن حکاکی می‌کنند.

کیف‌های رنگی هند

مردم هند در کنار هنرهای دستی متنوع و پرطرفدار خود کیف‌ها و کیسه‌های رنگی بسیار زیبایی را تولید می‌کنند که دارای نقوش مختلف و همراه با رنگ‌های بسیار زیبایی است. بر روی برخی از این کیف‌ها و یا کیسه‌ها طرح‌های منجوق‌دوزی‌شده و بر روی برخی دیگر چاپ‌های طلایی و گلدوزی انجام شده است.

روتختی و رومیزی پارچه‌ای چیکان

چیکان، نوعی رودوزی روی پارچه است. این ایده از هنر رودوزی مردم ترکیه گرفته شده است. قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی زمانی بود که چیکان‌دوزی در هند مشهور شد و هنوز هم لکنو مرکز شهر اوتار پرادش، تمام و کمال در زمینه تولید این اثر هنری فعالیت مؤثری دارد. در چیکان‌دوزی، نخ‌های سفیدرنگی که از جنس ابریشم، پنبه یا نایلون هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ماسک کاتاکالی

رقص هندی‌ها معروف است و جدا از مراسم رقص هندی که برای همه شناخته شده است، رقص‌های سنتی نیز در شهرهای مختلف اجرا می‌شود. رقص کرالا یکی از این مراسم‌های رقص سنتی است که در کاتاکالی اجرا می‌شود. در این رقص، رقصنده‌ها لباس‌های مخصوص به تن می‌کنند و با ماسک کاتاکالی صورتشان را می‌پوشانند. این ماسک با استفاده از چوب نیشکر و چوب کومایجو ساخته می‌شود که سطح بیرونی ماسک را با کاغذ می‌پوشانند تا بهتر بتوان آن را رنگ‌آمیزی کرد و زیبایی ماسک بیشتر شود.

رنگ‌هایی که برای رنگ‌آمیزی ماسک‌های کاتاکالی استفاده می‌شوند از مواد طبیعی ساخته شده‌اند. هندی‌ها برای تزئین این ماسک از تکه‌های شیشه، ورق‌هایِ فلزی طلایی یا نقره‌ای، مهره‌های مخملی و کاغذهای رنگی استفاده می‌کنند، البته که گاهی پر طاووس زینت‌بخش ماسک کاتاکالی می‌شود تا جذابیت آن را دوچندان کند.

سوغات چوبی کرالا

هنرنمایی جالب مردم کرالا روی چوب صندل و خلق آثار منبت‌کاری شده، نشان‌دهنده توجه آن‌ها با محصولات و عنصر طبیعی چوب است. از جمله‌ این هنرنمایی‌ها می‌توان به جاشمعی‌های حکاکی شده، جعبه‌های حکاکی شده و فیل‌هایی که روی آن‌ها حکاکی‌های ظریفی به چشم می‌خورد، اشاره کرد.

کاسه آوازه‌خوان

کاسه آوازه‌خوان در اماکن بودایی هند و به همراه یک دسته چوبی به فروش می‌رسد. لبه کاسه از جنس فلز است و وقتی این چوب را روی آن می‌کشید، صدای دل‌نشینی از کاسه به گوش می‌رسد. کاسه‌های آوازه‌خوان آرامش‌بخش هستند و در ارتباط با یوگا، مدیتیشن و موسیقی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

منبع:ایسنا