نوشته‌ها

بازگشایی مرز هند به روی گردشگران ۹۹ کشور

مقام‌های هند که مرزهای این کشور را ماه‌ها به روی بازدیدکنندگان خارجی بسته بودند، از پذیرش گردشگران خارجی واکسینه‌شده ۹۹ کشور خبر دادند.

به گزارش ایسنا و به نقل از  نیویورک تایمز، پس از بسته شدن مرزهای هند به مدت ۲۰ ماه به روی بازدیدکنندگان خارجی، اکنون مقامات این کشور با ورود بدون قرنطینه گردشگران واکسینه‌شده خارجی از ۹۹ کشور موافقت کرده‌اند.

هند در جدیدترین تصمیم‌گیری‌ها اعلام کرد مسافرانی که از ۹۹ کشور مشخص وارد هند می‌شوند می‌توانند از سپری کردن دوران قرنطینه معاف شوند اما در صورتی که کشور مبدا از نظر ابتلا به کرونا پرخطر ارزیابی شده باشد باید وضعیت سلامتی آن‌ها در ۱۴ روز پس از ورود مورد بررسی قرار گیرد.

در سال ۲۰۲۰، هند فقط ۲.۴۷ میلیون نفر گردشگر خارجی جذب کرد، این درحالی است که آمار گردشگران خارجی سال ۲۰۱۹ بر اساس آمار دولتی ۱۰.۹۳ میلیون نفر بود. پیش از همه‌گیری ویروس کرونا، صنعت گردشگری حدود هفت درصد از درآمد کشور را دربرمی‌گرفت.

به این ترتیب هند به جمع چندین کشور آسیایی تبدیل شده است که روند لغو محدودیت‌های سفری برای گردشگران خارجی را آغاز کرده‌اند. کره جنوبی و سنگاپور نیز روز دوشنبه در جریان یک توافق‌نامه سفری امکان سفر بین دو کشور را برای  بازدیدکنندگان واکسینه‌شده و بدون نیاز به سپری کردن دوران قرطینه فراهم کردند.

منبع:ایسنا

شکل‌گیری آداب غذایی متفاوت در هند با تنوع آیین‌ها و مذاهب

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود گفت: برخورداری از ۲۸ ایالت ، ۱۸ زبان رسمی، ۱۶۰۰ زبان غیررسمی، گویش و لهجه‌های مختلف و همچنین  آئین‌ها و مذاهب مختلف باعث شکل‌گیری یک فرهنگ غذایی متنوع در هند شده است. بدون شک چاشنی‌ها، طعم و عطر غذاها تنوع بی‌شمار مواد غذایی و منحصر به فرد بودن وعده‌های غذایی در عوامل شهرت و حتی محبوبیت این هند بی‌تاثیر نیست.

سیامک منصوری در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت روز جهانی غذا به معرفی آداب غذایی مردمان هند پرداخت و اظهار کرد: برخورداری از سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترک میان اقوام و کشورهای مختلف است. اگر چه ارزش هر یک از این وعده‌های غذایی در رژیم‌ غذایی افراد در کشورهای مختلف متفاوت است اما در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ‌های مختلف بسیار جالب توجه است.

وی ادامه داد: برنامه‌ غذایی مردم هند یکی از قدیمی‌ترین و در عین حال،ک غنی‌ترین رژیم‌های غذایی در سراسر دنیاست.

این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: تفاوت مردم هند در مذهب، منطقه زندگی، زبان، ایالت و طبقات اجتماعی موجب شده هر کدام از این گروه‌ها از رژیم‌ غذایی جداگانه‌ای برخوردار باشند. بنابراین کاملا بدیهی است هند که به عنوان دومین کشور پرجمعیت جهان شناخته شده، حتی نتواند یک غذا یا خوراکی کاملا ملی را در رژیم غذایی خود به مردم دنیا معرفی کند. با این اوصاف نتیجه‌گیری قطعی و توضیح یک نوع رژیم غذایی ملی که بتواند تمام مردم را با هر زبان، فرهنگ و طبقه‌ اجتماعی تحت پوشش قرار دهد، کاری دشوار است.

منصوری تصریح کرد: نوع غذاهایی که در هندوستان استفاده می‌شود، با توجه به منطقه و فرهنگ آن بسیار متنوع است. به عنوان مثال در هندِ شمالی برنج یکی از اقلام پرمصرف غذاست؛ در حالی که در هند جنوبی روتی(نوعی نان از آرد گندم) بیشتر استفاده می‌شود یا مردم در جنوب(شهرهایی چون حیدرآباد، شانل و…) غذاهای تند مصرف می‌کنند اما در غرب(مانند شهر کلکته) غذای شیرین و در شمال(مثل دهلی) غذای تند و روغنی. علاوه بر این هر گروه و مذهبی در هند قوانین خاصی برای مواد غذایی و غذا خوردن دارند. عادات غذایی در هر منطقه از هند متفاوت است اما در تمام مناطق این کشور می‌توان غذاهای مشترکی پیدا کرد.

افراط در غذا خوردن از نظر هندی‌ها مانع رشد فکری و جسمی است

وی تصریح کرد: هندی‌ها آداب خاصی در مصرف غذا دارندگ آن‌ها در غذا خوردن اسراف نمی‌کنند چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این موضوع مانع رشد فکری و جسمانی‌شان می‌شود. از سوی دیگر سعی‌ می‌کنند غذای مصرفی‌ خود را به چرخه طبیعت بسیار نزدیک کنند؛ به همین دلیل غذاهایی چون ماهی و گوشت که برای به ‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای کشته شود و در نتیجه آن چرخه طبیعت بر هم‌ می‌خورد را مانع آرامش روح و نیایش با خدا می‌دانند.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود افزود: نکته جالب دیگر آن که تقریبا تمام هندی‌ها گاو را موجودی مقدس می‌دانند و گوشت آن را نمی خورند مانند مسلمانان که گوشت خوک را غیربهداشتی و خوردن آن را حرام می‌دانند؛ لذا در لیست غذایی رستوران‌هایی که در مناطق نسبتا قدیمی‌تر هند قرار دارد، گوشت گاو و خوک دیده نمی‌شود و نباید از آنان تقاضای این نوع غذاها را داشت چرا که نوعی اهانت و توهین به حساب می‌آید. شاید به همین دلیل است که اعتقادات گیاه‌خواری نیز در میان مردم هند، به خصوص در بین مرتاض‌ها و اقوام مذهبی این کشور، بسیار رایج است.

منصوری عنوان کرد: ذائقه مردم کشور هندوستان با غذاهای تند عجین است و تا زمانی که آن‌ را امتحان نکرده باشیم، این موضوع را درک نخواهیم کرد. نه ‌تنها غذاهای هندی بلکه چاشنی‌ها و سس‌هایی که هندی‌ها به غذای خود می‌زنند، بسیار تند است اما نکته‌ چشم‌گیر در آشپزی هندی‌ها این است که آن‌ها پس از پخت غذا و در زمان  خوردن آن فلفل به آن نمی‌زنند و معتقدند که مصرف فلفل به این شکل به قلب و معده صدمه می‌زند.

وی ادامه داد: هندی‌ها معتقدند فلفل باید با غذا پخته شود تا ضررهایی که به همراه دارد، از بین رفته و غذا را نیز لذیذتر کند. هندی‌ها از فلفل قرمز و سیاه برای تندی غذای خود استفاده می‌کنند. فلفل سیاه در هند کشت اما فلفل قرمز از کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی به این سرزمین وارد می‌شود. فلفل سیاه علاوه بر اینکه به غذاهای هندی طعم تندی می‌بخشد، عطر خاصی نیز دارد. مردم شمال هند عادت دارند غذاهایی با تندی کمتر بپزند. تندترین غذاها مربوط به جنوب هند است.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود گفت: البته باید دانست که تمام غذاهای هندی تند نیست. برای مقال غذاهای شمال هندوستان ملایم است ولی هر چه به طرف جنوب هندوستان حرکت می‌کنیم، غذاها تندتر می‌شود. اگر غذاهای تند با فلفل کمتری پخته شود، خصلت هندی آن‌ از دست نمی‌رود. این خصلت به ترکیب مواد غذایی و کاربرد ماسالا بستگی دارد که باعث می‌شود غذا معطر شود.

با دست‌ غذا خوردن در هندوستان مخصوص هیچ طبقه خاصی نیست

منصوری بیان کرد: با دست غذا خوردن از آداب جالبی است که هندی‌ها دارند که شامل هیچ طبقه خاصی نیز نمی‌شود. هنوز هم این رسم بین ثروتمندان هندی اصالت خود را حفظ کرده است. هندی‌ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه‌ای قرار گیرد چون لازم است انرژی بین غذا و انسان در تعامل باشد. به نظر بسیاری از مردم هندوستان بردن قاشق و چنگال به دهان و درآوردن آن‌ها و باز برداشتن غذا با آن نمی‌تواند کار درستی باشد. از نظر آن‌ها غذایی که با کارد و چنگال خورده ‌شود، هیچ لذتی ندارد. از آن‌جایی که پاکیزه بودن دست‌ها هنگام غذاخوردن از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا تمام رستوران‌ها در هند یک سینک فقط برای شستن دست‌ها دارند و آن را طوری تعبیه کرده‌اند که در معرض دید عموم باشد. البته پس از شستن دست نباید دستان خود را با حوله خشک کرد؛ به عبارتی دستان شما پس از شستن نباید با چیز دیگری تماس داشته باشد؛ حتی حوله.

وی اظهار کرد: در هند به غیر از غذاهای آبکی مثل سوپ تقریبا باقی غذاها با نان صرف می‌شود. به معنای دیگر به جای انگشت‌ها از نان برای برداشتن غذا استفاده می‌شود. در هند شمالی غذاهایی مانند برنج نیز معمولا با قاشق مصرف می‌شود. علاوه بر این استفاده از قاشق و چنگال در مواردی صورت می‌گیرد که لازم باشد غذا از یک ظرف بزرگتر و عمومی برداشته شده و داخل ظرف شخصی ریخته شود. در این مورد استفاده‌ کردن از دست برای ریختن غذا به داخل ظرفِ خود کمال بی‌ادبی به حساب می‌آید.

این استاد دانشگاه گفت: پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های هندی عادت دارند زمانی که کسی میهمانشان می‌شود، تمام غذای او را جداگانه در ظرفی ویژه آماده کنند و مقابلش بگذارند. ظرف غذای آن‌ها معمولا یک سینی گرد و صیقلی‌شده به نام تالی(tali) است که چندان بزرگ نیست. خانواده‌های ثروتمند تالی‌هایی از جنس طلا و نقره دارند اما استفاده از تالی از جنس روی، مس و برنج نیز در میان مردم هندوستان رایج است.

منصوریان اضافه کرد: مردم فقیر هند که تعدادشان کم هم نیست و نمی‌توانند چنین ظروفی را تهیه کنند، غذایشان را روی برگ موز می‌کشند. پلو را وسط تالی می‌ریزند و در کنار آن چند کاتوری(پیاله) خورش، دال، ماست و روغن یا کره آب‌کرده و چتنی(چاشنی) می‌گذارند. روی برنج را با یکی ۲ چپاتی یا نان می‌پوشانند. یک لیوان آب خنک نیز سفره هندی را کامل ‌می‌کند. مردم هند عادت دارند آب را در ظروف فلزی بنوشند.

تمام ‌کردن غذای داخل بشقاب از رسومات هندی‌هاست

وی ادامه داد: در مناسبت‌ها و میهمانی‌های رسمی، عادت این است که تمام افراد اجازه دهند ابتدا میزبان و یا افراد مسن‌تر(افراد مسن‌تر بر میزبان ارجحیت دارند) تناول غذا را آغاز کنند و سپس باقی افراد شروع به خوردن غذا کنند. تمام افراد باید قبل از خوردن غذا و نشستن سر میز دستان خود را بشویند. علاوه بر این شستن دست‌ها پس از خوردن غذا نیز الزامی است. معمولا یک ظرف کوچک(همراه با آب ولرم و کمی لیمو) برای هر فرد در نظر گرفته می‌شود تا انگشتان خود را بشوید. لزومی ندارد از تمام غذاهای چیده شده بر سر میز استفاده شود اما تمام‌ کردن غذایی که داخل بشقاب یک هندی است، از الزامات محسوب می شود.

منصوری تصریح کرد: هندی‌ها علاقه فراوانی به استفاده از سبزیجات دارند و فردی که اهل خوردن گوشت قرمز باشد، در هند به سختی می‌تواند زندگی کند چرا که هندی‌ها گاو را ذبح نمی‌کنند. اگر هم گوشت قرمزی در این کشور دیده شود، به طور قطع گوشت بز است.

منبع:ایسنا

باز شدن مرزهای هند به روی گردشگران

مرزهای هند برای نخستین‌بار در بیش از یک سال گذشته به روی گردشگران باز خواهد شد.

به گزارش ایسنا و به نقل فرانس۲۴، دولت هند اعلام کرد پس از گذشت بیش از یک سال بسته بودن مرزهای این کشور به دلیل شیوع ویروس کرونا، مرزهای این کشور از ۱۵ اکتبر به روی گردشگران بازگشایی خواهد شد.

هند ویزای همه خارجی‌ها را در مارس ۲۰۲۰ زمانی که ویروس کرونا شیوع پیدا کرد به حالت تعلیق درآورد و دولت نیز قرنطینه با مقررات سختگیرانه وضع کرد.

اوایل سال جاری این کشور ۱.۳ میلیون نفری با موج شدید ابتلا به ویروس کرونا مواجه شد تا حدی که شمار روزانه مبتلایان به ویروس کرونا به حدود ۴۰۰,۰۰۰ و شمار مرگ بر اثر ابتلا به این ویروس به  ۴,۰۰۰ مورد رسید.

اما در هفته‌های اخیر شیب ابتلا به کرونا بسیار کاهش یافته و شمار مبتلایان جدید روزانه به  ۲۰,۰۰۰  نفر و شمار مرگ بر اثر ابتلا به این ویروس به ۳۰۰ مورد رسیده است.

بیش از ۲۵۰ میلیون نفر در هند دوز دوم واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند، با این حال این یعنی فقط ۲۰ درصد از جمعیت این کشور واکسینه کامل شده‌اند و کارشناسان معتقدند هند با احتمال وقوع موج جدیدی از ابتلا به ویروس کرونا مواجه است.

اقتصاد هند نیز در پی همه‌گیری کرونا خسارت شدیدی را متحمل شد. قرنطینه نخست ماه مارس سال گذشته در نوع خود فاجعه‌بار بود و یک‌شبه سبب بی‌کار شدن ده‌ها میلیون کارگر شد.

گردشگری یکی از مهم‌ترین بخش‌های سومین اقتصاد بزرگ آسیا به شمار می‌رود چراکه به گفته دولت در سال ۲۰۱۹، ۱۰.۹۳ میلیون گردشگر از این کشور بازدید کرده‌اند.

منبع:ایسنا

لذت تجربه طعم‌های بی‌نظیر در هند کشور زبان‌ها

یکی از اهداف سفر کردن آشنایی با فرهنگ‌های جدید به خصوص فرهنگ غذایی منطقه‌ای است که به آن سفر می‌کنیم؛ مزه‌ها و طعم‌های جدید در کشوری که تازه با فرهنگ آن آشنا شده‌ایم می‌تواند تجربه‌ای هیجان‌انگیز را با خود به همراه داشته باشد.برنامه‌ غذایی مردم هند یکی از قدیمی‌ترین و در عین حال غنی‌ترین رژیم‌های غذایی در سراسر دنیا است. وجود ۲۸ ایالت، ۱۸ زبان رسمی، ۱۶۰۰ زبان غیر رسمی، گویش و لهجه‌های مختلف و همچنین آئین‌ها و مذاهب مختلف باعث شکل‌گیری چنین فرهنگ غذایی شده است. بدون شک چاشنی‌ها، طعم و عطر غذاها، تنوع بی‌شمار موادغذایی و منحصربه‌فرد بودن وعده‌های غذایی در عوامل شهرت و حتی محبوبیت این رژیم بی‌تاثیر نیست.

هندی‌ها علاقه فراوانی به استفاده از سبزیجات دارند؛ در این کشور به سختی می‌توان زندگی کرد؛ چراکه که مردم این کشور گاو را ذبح نمی‌کنند و اگر هم گوشت قرمز دیده شود قطعا گوشت بز است. با اینکه بهترین برنج هندی «باسماتی» نام دارد و بسیار مرغوب است اما در شمال هند نان جای برنج را در سفره هندوها گرفته است.

در نهایت می‌توان گفت فرهنگ غذای هندی تحت تاثیر مذاهب و آیین‌های مختلف در این کشور انواع مختلفی را شامل می‌شود که به معرفی برخی از غذاهای مردم این کشور اشاره می‌کنیم.

«کاتی رول» از غذاهای مخصوص منطقه جنوب هند بوده اما وجود این غذا در تمام آشپزخانه‌های هند بسیار رایج است. این غذا از یک نان بلند و نازک تهیه می‌شود که میان آن را با سیب‌زمینی، پیاز و فلفل پر می‌کنند و می‌پیچند، برای چاشنی این غذا از سس خاصی استفاده می‌کنند که چتنی نام دارد که با نارگیل و خود سس «سامبار» که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.

«خورش کاری» یکی از خورش‌های معروف هند است که علاوه بر این کشور در اکثر کشورها اروپایی، آمریکایی و آسیایی می‌توان آن را پیدا کرد. ادویه‌ای که طعم و عطر خاص خودش را به وجود می‌آورد «کاری» است که در جنوب ایران نیز در آشپزخانه کدبانوهای ایرانی پیدا می‌شود.

از آنجایی که خورش‌های هندی بسیار گوناگونند، هندی‌ها خودشان خورش‌هایشان را به این نام (کاری) نمی‌خوانند و این نام را انگلیسی‌های که به این کشور سفر می‌کردند برایش انتخاب کردند.

در حقیقت کاری نوعی ادویه است که از ترکیب چند گیاه معطر به دست می‌آید، می‌توان گفت که برای تهیه این ادویه به گرد کاری معمولا مقداری آرد برنج و آرد نخود اضافه می‌کنند که در لعاب‌دهی به غذا نیز بسیار تاثیرگذار است.

یکی از اصلی‌ترین موادی که در سفره تمامی هندی‌ها پیدا می‌شود، نان‌های پخته شده آن‌ها است. «باتورا» یکی از نان‌های معروف در هند است، البته بعد از نان چاپاتی که همراه با غذایی به نام چولا خورده می‌شود، این نان‌ها اکثرا در کنار تمامی غذاهای هندی سرو می‌شود و بسیار لذیذ است. نکته جالب توجه در مورد فرهنگ هندی‌ها پخت نان در منزل است، مردم کشور هند ابتدا در تنور نان می‌پختند اما در حال حاضر پخت نان با وسیله‌هایی مخصوص روی گاز و داخل فر ادامه پیدا کرده است.

«چات» یکی از غذاهای لذیذ هندی است که حجم تشکیل‌دهنده آن را برنج و نان تشکیل می‌دهد. برای تهیه این غذا لایه‌ای از خمیر در قسمت زیر برنج‌های سرخ شده به همراه سیب‌زمینی، گوشت، سس و یا سبزی‌ها روی آن قرار می‌گیرد و سپس به طور کامل پخته می‌شود. این غذا در هند تنوع بالایی در پخت دارد اما ترد، شور یا شیرین بودن در تمام دستورهای پخت در سراسر هند ویژگی مشترک ان است.

«سمبوسه» نیز غذایی آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف می‌شود و در خیابان‌های هند به وفور این غذای محلی طبخ و سرو می‌شود. این غذا با سیب‌زمینی ادویه‌دار، پیاز، نخودفرنگی، عدس و گاهی اقات گوشت بره یا مرغ پر شده و سرخ می‌شود.

سمبوسه‌های هندی معمولا گیاهی هستند و اغلب همراه با سس نعناع یا چاتنی همراه هستند. سمبوسه یک غذای معمولی در خیابان است و بسیاری از گردشگران یا هندی‌ها آن‌ها را به عنوان میان وعده صبحگاهی میل می‌کنند.

«چیکن تیکه ماسالا» از دیگر غذاهای محبوب هندی‌ا است که با گوشت مرغ تهیه می‌شود. با اینکه بخش اعظمی از غذاهای هندی گیاهی و بدون گوشت است، اما غذاهای گوشتی هندی در دنیا از محبوبیت بالاتری برخوردارند. برای طبخ چیکن تیکه ماسالاست پوره گوجه فرنگی با ادویه های مختلف مثل فلفل چیلی، سیر و زنجبیل ترکیب می‌شود و تکه‌های مرغ داخل این سس قرار می‌گردند و سپس طبخ می‌شوند.

از آنجایی که هندی‌ها به مصرف غذاهای گیاهی مشهور هستند باید به «کاری نخود» اشاره کرد. این غذای گیاهی عمدتا با نخود تهیه می‌شود و در هند بسیار شهرت دارد. برای تهیه این غذا نخود، پیاز و گوجه را با سیر و سس زنجبیلی ترکیب می‌کنند و چیزی که این غذاها را خاص و متمایز می‌کند استفاده از ادویه‌های هندی، آن هم به میزان درست و صحیح است.

«دال عدس» از غذاهای مشترک هند و ایران است و دستور پخت آن سال‌ها پیش توسط بازرگانان جنوب ایران که با کشتی بین ایران و هند در حال تجارت بودند به اینجارسید. دال عدس نوعی عدسی شل یا سوپ عدس است که برای تهیه‌اش از عدس قرمز پوست‌کنده استفاده می‌شود. دال عدس را هندی‌ها خورشی جداگانه به شمار نمی‌آورند بلکه با هر لقمه پلو که می‌خواهند بر دهان بگذارند، مقداری دال عدس هم روی آن می‌ریزند تا غذا نرم‌تر شود. دال عدس پای ثابت غذاهای هندی است و هنگام ناهار در سفره بیشتر خانواده‌های هندی پیدا می‌شود.

از دیگر غذاهای گیاهی مردم هند می‌توان از «آلو گوبی» نام برد که  باسیب‌زمینی، گل کلم و ادویه‌های متنوع هندی تهیه می‌شود. عطر و بوی این غذا عمدتا به دلیل استفاده از سیر، زنجبیل، پیاز، گوجه و زیره سبز است و طعمی بسیار مطبوع و لذیذ دارد.

«کوفته مالایی» که از معروف‌ترین غذاهای هندی است نوعی سبزیجات در میان یک سس غلیظ است. این کوفته‌ها با ترکیبی از سیب‌زمینی، هویج، لوبیا، نخودفرنگی و ذرت شیرین تهیه که در سسی غلیظ با دستوری خاص غوطه‌ور می‌شود. علاقه‌مندان به پنیر نیز می‌توانند در هنگام مصرف مقداری زیادی پنیر نیز برای لذیذتر شدن به آن بیافزایند.

«کاکوری کباب» از دیگر خوراکی‌های مردم هند است که از گوشت بره به همراه تخم‌مرغ، رب و پیاز تهیه می‌شود که در حرارت بالا و زمانی کوتاه کباب می‌شود.

در هندوستان نیز استفاده از دسر و شیرینی پس از وعده‌هایی غذایی رایج است. «شیر کند(قند)» از دسرهای محبوب هندی‌ها است که با ماست تازه، شکر، هل و زعفران تهیه می‌شود. «شیر برنج شیرین»، «گلاب جامان» از دیگر شرینی‌ها و دسرهای محبوب مردم هندوستان هستند.

منبع:ایسنا

انجام پروازهای هند علیرغم ممنوعیت، واقعیت دارد؟

در حالی که سازمان هواپیمایی کشوری از ممنوعیت پروازهای مستقیم و غیر مستقیم به هند و پاکستان خبر می دهد، اما برخی خبرها حاکی از انجام پروازها به هند بود که این سازمان آن را تکذیب می کند.

به گزارش خبرنگار مهر، سازمان هواپیمایی کشوری شنبه ۴ اردیبهشت با دستور ستاد ملی مقابله با کرونا، نوتام (Notice To Airman) مبنی بر ممنوعیت پروازهای مستقیم و غیر مستقیم به هند و پاکستان به شرکت‌های هواپیمایی داخلی و خارجی و شرکت‌های فرودگاه‌ها و فرودگاه امام خمینی (ره) از ساعت ۲۴ همان روز صادر و ابلاغ کرد.

این در حالی است که برخی رسانه‌ها از انجام پرواز به هند یا فروش بلیت پروازهای غیر مستقیم به این کشور با نرخ‌های نجومی چند میلیون تومانی خبر می‌دهند؛ همچنین یک پرواز از دهلی به تهران از سوی یکی از ایرلاین‌های داخلی در ۵:۲۰ صبح ۴ اردیبهشت انجام شد که با انتقادات بسیاری همراه شد؛ این در حالی است که این پرواز، قبل از اعلام ممنوعیت‌ها انجام شده و به گفته مدیران ارشد سازمان هواپیمایی کشوری، از قبل برای آن مجوز اخذ شده بود.

وزیر بهداشت: کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس پس از بازگشت از هند به قرنطینه می‌روند

با این حال آنچه محل بحث است، انجام پروازهای موردی از جمله پرواز اختصاصی بازگشت تیم پرسپولیس از گوای هند محل انجام بازی‌های لیگ قهرمانان آسیاست که به گفته وزیر بهداشت، قرار است کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس پس از بازگشت از هند، به قرنطینه بروند.

علی بابا بلیت پرواز هند فروخت؛ اخطار گرفت

همچنین یکی از وب سایت‌های فروش بلیت که اقدام به فروش بلیت پروازهای هند به صورت غیر مستقیم و چند ایرلاینی کرده بود نیز از سوی سازمان هواپیمایی کشوری اخطار دریافت کرد.

سخنگوی سازمان هواپیمایی کشوری: اگر مسافری به هند برود، تا اطلاع ثانوی امکان بازگشت به کشور را ندارد

حسن ذیبخش، سخنگوی سازمان هواپیمایی کشوری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره انجام پروازهای هند و فروش بلیت سفر رفت و برگشت کانکشنی (غیر مستقیم) به این کشور و پاکستان گفت: ممکن است برخی افراد با پروازهای کانکشنی از دوحه، استانبول یا دوبی به هند سفر کنند؛ ولی پرواز مستقیم نداریم؛ ضمن اینکه آنچه مهم است این است که اولاً پرواز برگشت مستقیم از هند و پاکستان به ایران نداریم و ثانیاً اگر مسافری از هند با پروازهای غیر مستقیم وارد ایران شود، امکان ورود به داخل کشور را نخواهد داشت.

به گفته ذیبخش، طبق نوتام صادره از سوی سازمان هواپیمایی کشوری به شرکت‌های هواپیمایی، برای هیچ مسافری از مبدأ هند یا پاکستان با پروازهای غیر مستقیم، بلیت به مقصد ایران صادر نمی‌شود و از سوی ایران از ورود آنها به کشورمان ممانعت به عمل می‌آید.

این مقام مسئول افزود: اگر مسافری به هند برود، تا زمانی که ستاد ملی کرونا، مصوبه ممنوعیت فعلی را لغو نکند، امکان بازگشت به کشور را نخواهد داشت.

معاون سازمان هواپیمایی کشوری: همه پروازها به هند و پاکستان ابطال شده است

ابوالقاسم جلالی معاون هوانوردی و امور بین‌الملل سازمان هواپیمایی کشوری نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: بر اساس مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا همه پروازهای رفت و برگشت هند و پاکستان ممنوع بوده و هیچ مسافری از این دو کشور را نمی‌پذیریم.

وی افزود: علی رغم آنکه با ابلاغ ستاد ملی مقابله با کرونا، ممنوعیت پروازهای هند و پاکستان در دو روز اخیر ابلاغ شده، اما فروش بلیت برای این پروازها در برخی از وبسایت‌ها ادامه داشت که البته هیچکدام از آن‌ها مجوز از این سازمان ندارند.

جلالی تصریح کرد: برای جلوگیری از پذیرش مسافران با پروازهای کانکشنی (غیر مستقیم) از مبدأ این دو کشور نظارت کامل سازمان هواپیمایی کشوری با همکاری پایگاه مراقبت بهداشت مرزی و بر اساس دستورالعمل‌ها انجام می‌شود.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا هزینه افرادی که بلیت هند خریداری کرده‌اند، عودت داده می‌شود، گفت: تمام مجوزهای پروازهای رفت و برگشت به این دو کشور ابطال شده و در صورت تهیه بلیت توسط مسافران، هزینه آن به صورت کامل مسترد خواهد شد.

سوغات منحصر به فرد هند ،کشور هفتاد و دو ملت

هند دومین کشور پرجمعیت دنیا پس از چین به‌ شمار می‌آید؛ تفاوت اعتقادات و باورهای مردم هند سبب شده است که لقب کشور هفتاد و دو ملت را به این کشور نسبت دهند. به دلیل هین تفاوت‌ها نیز سوغاتی‌های متنوع، جذاب، رنگارنگ و پر نقشی در این کشور وجود دارد که توجه گردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند. در ادامه با تعدادی از سوغات دوست‌داشتنی این کشور که نماد فرهنگ و تاریخ آن هستند آشنا می‌شویم.

ساری

ساری، نمایان‌گر فرهنگ و تاریخ هند بوده و نوعی از لباس سنتی زنان هندی به شمار می‌رود که در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف و شادی وجود دارند و از پارچه‌های بسیار زیبایی برای آن‌ها استفاده می‌شود. طرح‌ بعضی از ساری‌ها روی آن‌ها چاپ شده و برخی دیگر هنر دست است که برای درست کردن آن، ابریشم و پنبه را با هم ترکیب می‌کنند و توسط دستگاه مخصوص پارچه، بافته می‌شود. روی ساری‌های هندی می‌توان طرح سکه، گل‌های مختلف، پرندگان و … را دید که در حقیقت الگوی اغلب ساری‌های هندی از طبیعت الهام گرفته شده است. بعضی ساری‌ها زری‌دوزی شده هستند و زیبایی خیره‌کننده‌ای دارند.

ادویه‌های هندی

تنوع و مرغوبیت ادویه‌های هندی بر هیچ کس پوشیده نیست و طرفداران بسیاری دارد. بسیاری از غذاهای هند بهشت تند و تیز و پر ادویه هستند. البته ادویه‌های هندی تنها برای طبخ غذا استفاده نمی‌شوند؛ به طوری که آشپزهای هندی این ادویه‌ها را برای درست کردن ترشی نیز استفاده می‌کنند. از ادویه‌های محبوب در این کشور که بسیار مورد استفاده هستند، می‌توان به دارچین، خردل، زیره، زردچوبه، تمبر هندی، پودر فلفل و هل اشاره کرد.

کلاه هیماچالی

این کلاه‌ها مخصوص آقایان بوده و از ترکیب رنگ‌های زیبا و متنوعی ساخته می‌شوند و متعلق به مردم «هیماچال پرادش» در شمال غربی هند است. طراحی‌های خاصی که روی کلاه وجود دارد، امضای مردم این منطقه هستند. جنس این کلاه‌ها به گونه‌ای است که حتی در روزهای سرد زمستان نیز سر شما را از سرما محافظت می‌کند و باید گفت که این کلاه حامل بخشی از فرهنگ اصیل هند است.

عروسک‌های راجستانی

یکی از هنرهای باستانی و از محبوب‌ترین رسوم این کشور عروسک‌گردانی است. هندی‌ها برای انجام عروسک‌گردانی‌های خود از زمان‌های گذشته عروسک‌های دستی با شکل و شمایل مختلفی می‌ساختند و از آن‌ها استفاده می‌کرده‌اند. عروسک‌های راجستانی را با چوب می‌سازند و روی آن‌ها را حکاکی می‌کنند و پس از تمام شدن ساخت عروسک، لباسی از راجستان را به تن آن می‌کنند. ناگور، جاپور، اودایپور و اجمیر زادگاه این عروسک‌های دست‌ساز هستند. عروسک‌های راجستانی نماد هنر پرجنب‌وجوش و سنتی هند هستند که در ارتباط با خیمه‌شب‌بازی و نمایش‌های عروسکی تهیه می‌شوند.

چای هندی

کشور هند یکی از بزرگترین مصرف کننده‌های چای و همچنین دومین کشور بزرگ صادرکننده آن محسوب می‌شود. چای هند ترکیبی از انواع ادویه‌جات و حتی گیاهان دارویی است که همین ترکیب و تنوع سبب محبوبیت این چای نزد مردم هند شده است. یکی از رایج‌ترین روش‌های درست کردن چای هندی مخلوط کردن آن با شیر و شکر است. از معروف‌ترین و محبوب‌ترین انواع چای‌ها در کشور هند می‌توان به چای سبز، چای سفید، چای آسم، چای دارجیلینگ، چای کانگرا و چای نیلگری اشاره کرد.

نقاشی مادوبانی

یکی از قدیمی‌ترین سبک‌های نقاشی در کشور هند است. این نقاشی‌ها در ابتدا بر روی دیوارهای گلی کشیده می‌شده‌اند، اما پس از گذر زمان بر روی کاغذ و بوم‌های نقاشی نیز تصویر می‌شدند. در این نقاشی‌ها از انواع رنگ‌های مختلف استفاده می‌شود و کمتر نقطه‌ای از نقاشی به رنگ سفید باقی می‌ماند.

طرح‌ها و الگوهای نقاشی مادوبانی بیشتر مواقع از الهه‌های هندی مانند کریشنا، رام، شیوا، دورگا و لاکشمی الهام گرفته می‌شوند. البته طرح‌هایی مانند خورشید، ماه و گیاهان نیز در این نقاشی‌ها به چشم می‌خورد. در برخی از نقاشی مادوبانی نیز دربار سلطنتی یا صحنه‌هایی از عروسی‌های هندی به تصویر کشیده شده است.

گانش

«گانش» نام خدای مذهب هندوئیسم است که میان مردم هند بسیار قابل احترام به شمار می‌رود. گانش، سری فیل مانند و شکمی بزرگ دارد و از آن مجسمه‌های بسیاری از جنس چوب، برنج، پلاستیک و گچ ساخته شده است. مردم هند معتقدند این مجسمه‌ها خوش یمن بوده و برای دارندگان آن‌ها خوش شانسی به همراه خواهد داشت.

دیبیس 

«دیبیس» نوعی از جعبه‌های کوچک هستند که از کالاهای سنتی و دکوری هند به شمار می‌روند. دیبیس‌ها در تمامی شهرها تولید می‌شوند و زیبایی و محبوبیت بسیار بالای این ظروف به این دلیل است که طرح‌های زیبایی برای تزئین آن‌ها به کار می‌رود و جنس ساخت آن‌ها نیز ظریف و زیبا است.

جواهرات سنتی هند

علاقه هندی‌ها به جواهرسازی شهره عام و خاص است. از این جواهرات در طرح ها و نقوش مختلف تولید می‌شود و به عنوان دستبند، پابند، گوشواره و گردنبند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سفال‌های آبی راجستان

یکی از هنرهای محبوب و پرطرفدار کشور هند این سفال‌های آبی‌رنگ بوده که هنر دست مردم محلی و بومی این کشور به شمار می‌روند و در میان گردشگران نیز شناخته شده هستند. اکسیدِ کبالت برای رنگ‌آمیزی قسمت‌های فیروزه‌ای سفال‌های راجستانی استفاده می‌شود و رنگ سبز ظرف‌ها را با استفاده از اکسید مس درست می‌کنند که ترکیب این دو زیبایی خاص و چشم نوازی به این سفال‌ها می‌دهد. این سفال‌ها در ابعاد، اندازه و طرح‌های مختلف و به صورت دکوری و تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ظرف‌های برنجی هند

زادگاه ظرف‌های برنجی هندوستان شهر «مرادآباد»، «اوتار پرادش» است، به طوری که مرادآباد به‌ عنوان شهر ظرف‌های برنجی در کل جهان شهرت یافته و دلیل شهرت مرادآباد این است که این ظرف‌ها را به ایالات متحده، انگلیس، کانادا، آلمان، آسیا و خاورمیانه صادر می‌کند و در دسته یکی از بزرگترین صادرکنندگان محسوب می‌شود. این ظروف در طرح‌ها، اندازه‌ها و نقوش مختلف تولید می‌شوند

بیدری

در کشور هند منبت‌کاری بر روی فلز را «بیدری» می‌نامند که قدمت آن به قرن‌های چهاردهم و پانزدهم میلادی بازمی‌گردد. آثار بیدری یکی از بهترین نمونه‌های صنایع دستی هند هستند. خاک، روغن کرچک و رزین مواد اولیه‌ای هستند که برای ساخت قالب ظرف‌های بیدری استفاده می‌شوند. پس از آماده شدن ظرف، با استفاده از یک شی فلزی الگوهایی را روی آن حکاکی می‌کنند.

کیف‌های رنگی هند

مردم هند در کنار هنرهای دستی متنوع و پرطرفدار خود کیف‌ها و کیسه‌های رنگی بسیار زیبایی را تولید می‌کنند که دارای نقوش مختلف و همراه با رنگ‌های بسیار زیبایی است. بر روی برخی از این کیف‌ها و یا کیسه‌ها طرح‌های منجوق‌دوزی‌شده و بر روی برخی دیگر چاپ‌های طلایی و گلدوزی انجام شده است.

روتختی و رومیزی پارچه‌ای چیکان

چیکان، نوعی رودوزی روی پارچه است. این ایده از هنر رودوزی مردم ترکیه گرفته شده است. قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی زمانی بود که چیکان‌دوزی در هند مشهور شد و هنوز هم لکنو مرکز شهر اوتار پرادش، تمام و کمال در زمینه تولید این اثر هنری فعالیت مؤثری دارد. در چیکان‌دوزی، نخ‌های سفیدرنگی که از جنس ابریشم، پنبه یا نایلون هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ماسک کاتاکالی

رقص هندی‌ها معروف است و جدا از مراسم رقص هندی که برای همه شناخته شده است، رقص‌های سنتی نیز در شهرهای مختلف اجرا می‌شود. رقص کرالا یکی از این مراسم‌های رقص سنتی است که در کاتاکالی اجرا می‌شود. در این رقص، رقصنده‌ها لباس‌های مخصوص به تن می‌کنند و با ماسک کاتاکالی صورتشان را می‌پوشانند. این ماسک با استفاده از چوب نیشکر و چوب کومایجو ساخته می‌شود که سطح بیرونی ماسک را با کاغذ می‌پوشانند تا بهتر بتوان آن را رنگ‌آمیزی کرد و زیبایی ماسک بیشتر شود.

رنگ‌هایی که برای رنگ‌آمیزی ماسک‌های کاتاکالی استفاده می‌شوند از مواد طبیعی ساخته شده‌اند. هندی‌ها برای تزئین این ماسک از تکه‌های شیشه، ورق‌هایِ فلزی طلایی یا نقره‌ای، مهره‌های مخملی و کاغذهای رنگی استفاده می‌کنند، البته که گاهی پر طاووس زینت‌بخش ماسک کاتاکالی می‌شود تا جذابیت آن را دوچندان کند.

سوغات چوبی کرالا

هنرنمایی جالب مردم کرالا روی چوب صندل و خلق آثار منبت‌کاری شده، نشان‌دهنده توجه آن‌ها با محصولات و عنصر طبیعی چوب است. از جمله‌ این هنرنمایی‌ها می‌توان به جاشمعی‌های حکاکی شده، جعبه‌های حکاکی شده و فیل‌هایی که روی آن‌ها حکاکی‌های ظریفی به چشم می‌خورد، اشاره کرد.

کاسه آوازه‌خوان

کاسه آوازه‌خوان در اماکن بودایی هند و به همراه یک دسته چوبی به فروش می‌رسد. لبه کاسه از جنس فلز است و وقتی این چوب را روی آن می‌کشید، صدای دل‌نشینی از کاسه به گوش می‌رسد. کاسه‌های آوازه‌خوان آرامش‌بخش هستند و در ارتباط با یوگا، مدیتیشن و موسیقی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

منبع:ایسنا

عجایب هفتگانه هند

عجایب هفتگانه هند ، با توجه به جدابیت هایی خاصی که در زمینه هنر و معماری دارند، بسیاری از افراد و گردشگران را در سراسر جهان به خود جذب می کنند. کشور هند در سفر به هند مکان های دیدنی و قدیمی بسیاری دارد که فرهنگ این کشور و همچنین هنر و معماری آن جز خاص ترین ها در دنیا می باشد و این ها را می توان در این عجایب هفتگانه دید. در ادامه با این عجایب هند آشنا می شویم.

معبد طلایی پنجاب
در هند و یا سفر به هند مقدس ترین مکان مذهبی پیروان آئین سیک، “معبد طلایی” یا “دربار صاحب” رو خواهید دید ، که این مکان در جهان نیز در حوزه خود اولین است. پنجمین سیخ گورو یعنی گورو ارجن شهری به نام امریتسار در ایالت پنجاب طراحی کرده است، که این معبد در همین شهر قرار دارد. در این معبد، کتاب مقدس سیخ ها به نام “آدی گرانت”  و همچنین آکال تخت یا “تاج و تخت خدای جاودان” که بت سیخ ها است، قرار دارد. این معبد برای بازدید تمامی ادیان آزاد است. روزانه 100هزار نفر از طبقات بالایی این معبد که از طلا پوشیده شده است، بازدید می کنند.

مجسمه بزرگ گوماتارایا
این مجسمه، تندیس مقدس پیروان جین گرایی هند می باشد. محل قرار گیری این مجسمه در ایالت کارناتای هند است. بر اساس افسانه های هند، گوماتارایا، پسر ریشابهانتا بوده و بعد از یک سال بی حرکت ماندن و ژرف اندیشی به رستگاری رسیده است. در این مدت گیاهان و دختان بسیاری در اطراف پای او سبز کردند. این مجسمه به عنوان ادای احترام به مردم در ایام باستان هند، ساخته شده است. طول این مجسمه 21 متر است و در بالای تپه سراوانابلگولا در ایالت کارناتا می باشد. این مجسمه در سال 981 میلادی، توسط چاوندارایا، وزیر و فرمانده جنگ سلسع گانگا، ساخته شد.این نکته یکی از عجایب هفتگانه هند است که در مجموعه حقایق این کشور باید بدایند.

دانشگاه نالاندا
این دانشگاه بین قرن 7 پیش از میلاد تا سده 1200 پس از میلاد، یک صومعه بودایی و مرکز آموزشی بوده است. این مکان از جمله میراث فرهنگی ثبت شده در یونسکو می باشد. نالاندا در 95 کیلومتری پاتنا، مرکز ایالت بهار قرار دارد. این دانشگاه از معروف ترین دانشگاه های هند باستان است که از آموزه های زبان سانسکریت ودایی تاثیر گرفته است. طی سلطنت گوپتا، این دانشگاه به شکوفایی رسیده است. این دانشگاه در زملن اوج، دانش آموختگانی آسیسای مرکزی، تبت، چن و کره داشته است. در سده 1200، سلسله مملوکیان، این دانشگاه را غارت کردند و باعث شد تا این دانشگاه به فراموشی سپرده شود. بعد از مدت ها و سال های بسیار زیادی، دولت هند در حال حاضر آن را مرمت کرده است و افراد بسیار زیادی به دیدن آن می آیند.

تاج محل
تاج محل نماد عشق است و افراد کمی هستند این محل را به این نماد معروف نشناسند. پنجمین امپراتور گورکانی هند، شاه جهان، برای یادبود همسر ایرانی خود، ارجمند بانو، دستور ساخت تاج محل را داده است. همسر او در سال 1631 هنگام وضع حمل از دنیا رفت. آرامگاه ممتاز محل و همچنین شاه جهان، در تاج محل قرار دارد. سال 1653 میلادی این محل تکمیل شده است. تاج محل جز میراث ثبت شده در یونسکو می باشد، همچنین نه تنها جز عجایب هفتگانه هند است، بلکه جز عجایب هفتگانه جهان نیز می باشد.

پرستشگاه خورشید کونارک
این پرستشگاه در اوریسای هند قرار دارد و در سال 1255، ناراسیمهادوا، یکی از فرمانروایان سلسله گانگا، دستور ساخت آن را داده است. این پرستشگاه معماری شگفت انگیز و مجسمه های زیبایی دارد و بیشتر شهرت آن به همین دلیل است. در این مکان جاذبه گردشگری اصلی، معبد ارابه مانند است که چرخ ها و دیواره ها و ستون های حکاکی شده دارد. بیشتر قسمت های این پرستشگاه تخریب شده است. این معبد به خدای خورشید هندیان باستان تقدیم شده است.

مجموعه یادمان های کاجوراهو
این مجموعه شامل معابد هندویی و جین گرایی است، و در ایالت مادیه پرادش هند قرار دارد. این مکان نیز جز میراث ثبت شده در یونسکو است. شهرت این مجموعه به خاطر مجسمه ها و معماری خاص آن است.بین سال های 950 تا 1050 میلادی با دستور سلسله چاندلا، این معابد و یادمان ها ساخته شده اند. تا قرن 12 میلادی، این مکان 85 معبد داشته که در حال حاضر 29 معبد از آنها باقی مانده است. تمامی مجسمه ها و جزئیات و پیچیدگی و طراحی هایی که در این مجموعه وجود دارد، هنر غنی هند باستان را نشان می دهد.

 

مجموعه تاریخی هامپی
هامپی دهکده کوچکی است که پر از معابد و مقبره های شگفت انگیز و قدیمی است، این دهکده در ایالت کارناتاکای هند قرار دارد. این دهکده، در اوج شکوفایی خود، جز ثروتمندترین شهرهای جهان بوده است. هامپی قسمت از ویجایاناگارا، یکی از امپراطوری های باستانی هند بوده است، فرمانروایان این امپراطوری معروف به عشق، هنر، علم، فرهنگ و حکومتی کارآمد، بوده اند. از مهم ترین یادمان های هامپی، حمام ملکه، مجموعه معابد ویتالا و معبد ویروپاکشا، می باشند.

منبع:بیتوته

کویر نمکی هند، یکی از عجایب دیدنی هند

یکی از جاذبه های گردشگری بی نظیری که در کشور هند وجود دارد و در بین ديگر جاذبه ها بسیار پر بازديد شده است، صحرای نمک هند است.

در بین عوام مردم متداول است که اصطلاح کویر را به جای بیابان به کار می برند و یا برعکس. گاهی اوقات بیابان به محیط خارج از شهر و روستا گفته می شود. ولی در واقع بین این دو اصطلاح اختلاف اساسی وجود دارد. بیابان به قسمتی از مناطق خشک گفته می شود که بارندگی کمتر از 50 میلی متر دارد و امکان دارد چند سال در آن باران نبارد و با کم آبی و تبخیر شدید مواجه باشد و دارای پوشش گیاهی بسیار ضعیف است. ولی کویر به زمین های رسی پف کرده، با شوری و نمک بسیار زیاد که گیاهان در آن نمی توانند رشد نمایند، گفته می شود.

کویر نمکی هند را بعنوان بزرگ ترين کویر نمکی جهان ( در این موضوع با کویر بولیوی رقابت دارد) می شناسند که حدود ۱۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد. این کویر پر نمک و شور، مسیر اقوام مختلف مخصوصا عشایر و کولی های هندی است. مطلبی که در مورد کویر نمک هند هر شنونده ای را به تعجب می اندازد، این است که کویر نمکی هند در طول فصل موسمی در هندوستان تماما به زیر آب می رود. با این حال حدود ۸ ماه از سال کاملاً بدون آب می شود. در این زمان اگر به دیدن کویر نمک هند و همراه با کوچ عشایر کوتچ بروید، با زمینی تا دوردست ها سفید و با آفتاب سوزان روبرو می شوید. درصورتی که قصد سفر به هند و شهرهایی مثل بمبئی یا جیپور را دارید، به این جاذبه نزدیک خواهید بود.

زمان مناسب برای بازديد از جاذبه کویر نمکی هند
کویر نمکی هند در ماه اکتبر هر ساله شروع به خشک شدن می کند، بطور پیوسته به بیابان خشک و نمکی تبدیل می شود. فصل توریستی تا ماه مارس میباشد و در اواخر ماه مارس، امکانات اقامتی هم به پایان می رسد. درصورتی که دوست دارید با جمعیت کمی روبرو شوید و علاقه مند نیستید در جای شلوغ باشید، در انتهای فصل توریست در ماه مارس، به کویر نمکی هند سفر کنید. البته شما در هر فصلي از سال به آن جا بروید امکانات اولیه موجود میباشد ولی خب هر مکان توریستی در جهان زمان خاص خودش را دارد.

بهتر است فقط در صبح یا عصر به بیابان بروید، در غیر این صورت نمک میتواند با بازتاب نور خورشید در چشم شما چشم های شما را بسوزاند. شما می توانید در این بیابان سوار شتر شوید و ماه را در بیابان ببینید. آسمان کویر هم که در شب ها ستاره باران می شود.

مسیر حرکت به سمت کویر نمکی هند
– درصورتی که در شهر بمبئی هستید بهترین وسیله برای رسیدن به این بیابان نمکی قطار میباشد ، شما حدود 15 دقیقه در قطار هستید.
– درصورتی که به قطار علاقه ای ندارید، می توانید از پرواز داخلی بمبئی به بهودج استفاده کنید.
-اگر در شهر بمبئی نیستید، شما تنها می توانید با اتوبوس و مینی بوس به این نقطه برسید.

منبع:بیتوته