نوشته‌ها

اهالی ونیز شهر را خالی می‌کنند

حضور بیش از حد گردشگران و افزایش سرسام‌آور هزیه‌های زندگی، موجب شده بسیاری از ساکنان اصلی شهر ونیز دیگر قدرت ماندن در زادگاه خود را نداشته باشند.

به گزارش ایسنا به نقل از یورونیوز، در سال‌های اخیر  ونیز به عنوان یکی از شهرهای اروپایی با تغییرات آب و هوایی اجتناب‌ناپذیر، خبرساز شده است، اما جاری شدن سیل و بالا آمدن سطح آب در امتداد کانال‌های معروف آن تنها موضوعی نیست که مردم محلی با آن روبه‌رو هستند.

در حال حاضر، ونیزی‌ها به تدریج در حال دور شدن از شهر خود هستند زیرا هزینه‌های زندگی در آن‌جا بسیار زیاد است. هم به دلیل حضور بیش از حد گردشگران و هم افزایش قیمت ناشی از بیماری کووید، بسیاری از اهالی ونیز مجبورند شهر خود را به سمت جایگزین‌های ارزان‌تر ترک کنند.

«جیووانی دی پونته» سازنده قایق محلی در ونیز توضیح می‌دهد: «چهار سال به دنبال خانه‌ای در ونیز بودیم. این بسیار ناامیدکننده بود. ما از آن‌ها پول نمی‌خواهیم و قصد هم نداریم به کره ماه برویم و تنها درخواست ما داشتن خانه در شهری است که در آن به دنیا آمده‌ایم».

تابستان امسال، جاذبه‌های  معروف گردشگری جهان بار دیگر به روی مسافران باز شد و عاشقان هنر، کارناوال‌ها و تاریخ را از سراسر جهان جذب خود کرد و بسیاری از این مقاصد محبوب گردشگری با هجوم توریست‌ها پس از دوران قرنطینه روبه‌رو شده‌اند؛ به همین دلیل برخی از این مناطق حضور گردشگران را محدود و برخی دیگر چون تایلند و هاوایی به طور کلی ورود توریست‌ها را ممنوع کرده‌اند.

شهرداری ونیز اخیرا اعلام کرده از تابستان سال آینده سیستم جدیدی را برای گردشگری اعمال خواهد کرد که شامل فرآیند رزرو و همچنین ایجاد درهای ورودی برای این شهر و اخذ ورودیه از گردشگران است.

پنج سال پیش، ونیز دارای ۶۷ هزار ساکن دائمی بود و اکنون از این تعداد تنها ۵۰ هزار نفر باقی مانده است. در حال حاضر، زندگی در ونیز تنها ۲۰ درصد ارزان‌تر از زندگی در نیویورک است.

منبع:ایسنا

دیدن «شهر ونیز» پولی شد

شهر توریستی ونیز قصد دارد از تابستان آینده از مسافران این شهر هزینه ورودی دریافت کند.

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه ایتالیایی استامپا، ونیز که یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری جهان محسوب می شود از تابستان ۲۰۲۲ علاوه بر دریافت هزینه ورودی، گردشگران را ملزم به رزرو سفر خود نیز خواهد کرد و همچنین دروازه‌هایی برای ورود به بخش تاریخی ونیز نصب خواهد شد.

از سال‌ها پیش تاکنون بحث‌هایی درباره ایجاد تمهیداتی در جهت کنترل ورود گردشگران به شهر ونیز مطرح بوده است که با آغاز همه‌گیری ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ متوقف شد.

امسال و با افزایش تدریجی سفرها، محدویت‌ها دوباره اعمال شده است و مقاصد مهم گردشگری در تلاش هستند  از هجوم مسافران جلوگیری کنند تا کیفیت تجربه گردشگران و ساکنان بومی را بهبود بخشند.

ماه گذشته عبور و مرور کشتی‌های بزرگ تفریحی در ونیز برای جلوگیری از پدیده «اُورتوریسم» ممنوع شد و این از اولین اقدامات برای جلوگیری از حضور انبوه گردشگران بود.

گفته می‌شود هزینه ورودی به شهر ونیز چیزی بین ۳ تا ۱۰ یورو خواهد بود که این مبلغ بستگی به فصل سفر و تعداد روزانه مسافران خواهد داشت. ساکنان اصلی شهر و بستگان آن‌ها از جمله گروه‌هایی هستند که از پرداخت ورودیه معاف هستند.

دریافت هزینه ورودی مخالفانی نیز دارد و «مارکو گاسپارینتی» عضو شورای شهر ونیز معتقد است با این کار ونیز شبیه به شهربازی خواهد شد. او تنها خواستار اعمال محدودیت در مناطق شلوغ همچون میدان سن مارکو شده است.

منبع:ایسنا

گمانه‌زنی در مورد وجود یک جاده باستانی زیر آب‌های ونیز

محققان به کمک فناوری‌های روز به شواهدی دست یافتند که از احتمال وجود یک جاده متعلق به دوران روم باستان در بستر تالاب ونیز حکایت دارد.

«ونیز» و «سد مرجانی» این بار جان سالم به در بردند

در جریان برگزاری کمیته میراث جهانی یونسکو «ونیز» در ایتالیا و «سد بزرگ مرجانی» در استرالیا در فهرست میراث جهانی در معرض خطر یونسکو قرار نگرفتند.

ونیز برای یک جشنواره کاملا فیزیکی آماده می‌شود

جشنواره فیلم ونیز آماده می‌شود تا فرش قرمزش را برای برگزاری دوره ۲۰۲۱ به صورت کاملا فیزیکی پهن کند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، جشنواره فیلم ونیز آماده می‌شود تا یک جشنواره تمام عیار فیزیکی را در ماه سپتامبر با انتخاب فیلم‌هایی پرمخاطب برگزار کند.

در حالی که جشنواره فیلم تورنتو که از ۹ تا ۱۸ سپتامبر (۱۸ تا ۲۷ شهریور) قرار است مانند ساندنس ۲۰۲۲ به صورت ترکیبی از نمایش‌های آنلاین و حضوری برگزار شود، ونیز که از یکم تا ۱۱ سپتامبر (۱۰ تا ۲۰ شهریور) برگزار می‌شود، قصد دارد جشن سینما را با حضور صدها خبرنگار و دوربین از سراسر جهان، در لیدو برگزار کند.

این همان سناریویی‌است که برگزار کنندگان بی‌ینال ونیز برای بی‌ینال معماری خود هم در نظر گرفته‌اند و می‌خواهند ۲۲ ماه می این رویداد را با بیش از ۱۰۰ پروژه معماری و با حضور شرکت کنندگانی از ۴۶ کشور برپا کنند. البته برگزار کنندگان این رویداد می گویند با رعایت همه پروتکل‌های کووید این رویداد را در منطقه ونتو که به اصطلاح منطقه زرد خوانده شده و از نظر کرونا کم‌خطر محسوب می‌شود برگزار می‌کنند.

ماریو دراگی نخست وزیر ایتالیا نیز به شدت سعی دارد تا صنعت گردشگری را دوباره فعال کند و قصد دارد با ایجاد «گذر سبز» متشکل از افراد واکسینه شده یا بهبود یافته از کووید ۱۹، این کار را جلو ببرد. رییس جامعه هتلداران ایتالیا نیز به تازگی گفته است امیدوار است ۷۰ درصد هتل‌های ونیز تا پایان ماه می بازگشایی شوند.

در همین حال اولین سروصداها از فیلم‌هایی که قرار است راهی ونیز شوند دارد بلند می‌شود و بازسازی «تل ماسه» ساخته دنی ویلنوو به شدت به نمایش در لیدو امیدوار است. ویلنوو آخرین بار سال ۲۰۱۶ با فیلم علمی تخیلی «ورود» در ونیز حضور داشت.

از دیگر فیلم‌هایی که انتظار حضورشان در لیدو می‌رود می‌توان از درام شخصی «دست خدا» ساخته پائولو سورنتینو یاد کرد. « Freaks Out» ساخته گابریله مانتی کارگردان ایتالیایی درباره چهار آدم عجیب که در یک سیرک کار می‌کنند و شهرشان سال ۱۹۴۳ توسط نیروهای متفقین بمباران می‌شود از دیگر فیلم‌هایی است که انتظار حضورش در لیدو می‌رود.

برونو دومون کارگردان فرانسوی با فیلم «در صبحی نیمه روشن» با حضور لیا سدو در نقش یک روزنامه‌نگار سرشناس که زندگی‌اش با یک تصادف اتومبیل عجیب از این رو به آن رو می‌شود و «توهمات از دست رفته» ساخته خاویر جیانولی اقتباسی از رمان بالزاک از دیگر فیلم‌هایی هستند که انتظار می‌رود در ونیز امسال روی پرده بروند.

سال پیش ونیز تنها جشنواره درجه یک سینمایی بود که به صورت فیزیکی اما با ستاره‌ها و بازیگرانی به مراتب کمتر از دوره معمولی و با تعداد کمتر میهمانان و روزنامه‌نگاران بین‌المللی برگزار شد.

ونیز ۲۰۲۰ با وجود فیلم‌های پرمدعای آمریکایی برای اولین بار «سرزمین آوارگان» کلویی ژائو را وارد فصل جوایز و از آن اقبال کرد.

مانند سال پیش برگزاری این جشنواره امسال نیز برای ایتالیا به عنوان نمادی فرهنگی در دوران پسا کرونا مطرح است و از کمک مالی ۱۷۹ میلیون یورویی که برای بازیابی زیرساخت‌های فرهنگی درنظر گرفته شده بهره‌مند می‌شود.

همان‌طور که پیشتر اعلام شده بود امسال بونگ جون هو کارگردان «انگل» ریاست بخش رقابتی جشنواره را برعهده دارد و از روبرتو بنینی سازنده و بازیگر «زندگی زیباست» با اهدای جایزه یک عمر تجلیل می‌شود.

منبع:خبرگزاری مهر

توصیف سفیر جمهوری ونیز از میدان تاریخی صاحب آباد تبریز

در نوشته او شکوه، عظمت و زیبایی مجموعه صاحب آباد تبریز توصیف شده است.

در بخشی از این نوشته آمده است:

«کاخی که در آنجا به پیشگاه شاه بار یافتم بدین شرح بود. نخست دروازه‌ای بود با جلوخانی به مساحت چهار یا پنج قدم مربع که هشت یا ده تن از رجال دربار شاه در آنجا نشسته بودند. سپس دری دیگر بود نزدیک درِ نخستین و دربانی که چماق کوچکی در دست داشت و کنارش ایستاده بود.

چون به این دروازه وارد شدم از باغی سبز و خرم گذشتم که مانند چمنی پر از دنبلان بود با دیوارهای گلی، که در سمت راست آن پیاده‌رویی ساخته بودند. سی گام بالاتر سرایی بود به فراخور حال ما. چهارصد پانصد قدم بلندتر از پیاده‌رویی که یاد کردم. در وسط این حوض‌خانه‌ای بود کوچک و پیوسته پر از آب و شاه در مدخل آن روی بالشی زربفت نشسته و بر بالشی دیگر تکیه داده بود. در کنارش نگهبانی با شمشیر آخته ایستاده بود.

در سراپای سراچه فرش گسترده و مهم‌ترین شاهزادگان گرداگرد نشسته بودند. در همه جای سراچه موزاییک به کار برده‌اند نه به کوچکی موزاییک‌هایی که ما به کار می‌بریم بلکه بزرگ، بسیار زیبا و به رنگ‌های مختلف.»

در ادامه باربارو سفیر ونیز به دعوت حسن پادشاه برای تماشای تفرج در میدان اشاره کرده و می‌نویسد:

«شاه پیغام داده بود که باید به میدان بروم و تماشای تفرج یعنی بازی کنم. من سوار بر اسب به آنجا رفتم و در آنجا سه هزار سوار دیدم و بیش از دو برابر این عده پیاده. از این گذشته فرزندان خردسال شاه در آنجا بودند که از بعضی پنجره‌ها بیرون را نظاره می‌کردند. چند تا گرگ که به پاهایشان ریسمان بسته بودند به میدان آوردند و آن‌ها را یکایک رها کردند تا به میان میدان بروند.

اسب‌ها از ترس از میان میدان گریختند و بسیاری از آن‌ها بر زمین افتادند، گروهی در خود میدان و برخی دیگر در رودخانه‌ای که در میان شهر جاری است.

هر روز آدینه این بازی برقرار است. پس از این تفرج و تماشا مرا به پیشگاه شاه به محلی که پیش از این یاد کرده‌ام بردند و با عزت و احترام در جایی نشاندند. دیگران نیز هر کدام در جاهای خود به نسبت گنجایش سراچه قرار گرفتند و بقیه به نسبت درجات و مقاماتی که داشتند به رسم مسلمانان بر روی فرش نشستند.

در این اثنا چند مرد که از جانب پادشاه هند فرستاده شده بودند، آمدند که جانورانی عجیب همراه داشتند. آنگاه مرا به بالاخانه بردند و در آنجا ناهار خوردم.»

باربارو به تشریفاتی که برای ورود سفیر هند برپا شده بود نیز اشاره کرده و می‌نویسد:

«او در محلی بود که پیش از این یاد کرده‌ام و به دستور او مانند دفعه قبل در حضورش نشستم. آن روز، روز تعطیل بود و برای ورود سفیر هند تشریفاتی مهم برقرار کرده بودند. درباریان جامه‌های زربافت و ابریشمین و پشمین به رنگ‌های گوناگون در برداشتند. چهل تنی از محترم‌ترین رجال در کوشک نشسته بودند و در مدخل‌های آن صد تن و در خارج از مدخل‌ها حدود دویست تن و در میان دو دروازه کوشک نزدیک به پنجاه تن و در کوچه‌های خارج قریب بیست تن، همه آماده پذیرا شدن سفیر بودند و در میان میدان چهار هزار سوار دیده می‌شد. همه با این نظم و ترتیب ایستاده بودند که دو سفیر هند وارد شدند و ایشان را در برابر شاه نشاندند.»

او در دیدار دیگری که با حسن پادشاه داشته به توصیف سایر فضاهای باغ دولت‌خانه نیز پرداخته است:

«وقت دیگر هنگامی که به نزدش رفتم، او را در تالاری یافتم که در زیر قبه‌ای بود به راستی آن بنایی بود سخت زیبا. زیرا چوب و تیر را به شکل قبه گنبد در آورده و از اطراف آن پارچه‌های ابریشمین گلدوزی و زربافت آویخته و بر کف تالار خرگاه، خیمه فرش‌های بسیار عالی گسترده بودند که بیش از چهارده قدم، طول هر یک از آن‌ها بود. در آن‌سوی تالار چادر چهارگوش بزرگ قلاب‌دوزی دیده می‌شد که میان چهار ردیف درخت بر پا کرده بودند تا بر آن سایه افکند، و میان این چادر و آن قبه، سراپرده‌ای بود از بوکازین که درونش همه گلدوزی بود. درب تالار از چوب صندل بود که از داخل شبکه‌های گلابتون دوزی و مرواریددوزی روی آن کار کرده بودند. شاه در آنجا نشسته بود و بزرگان بر گردش.»

منبع:میراث آریا

ممنوعیت عبور کشتی‌های کروز از مرکز تاریخی ونیز

مقامات ایتالیا در واکنش به نگرانی‌های یونسکو و شکایت‌های مردم محلی، پس از ۶ سال سرانجام ورود کشتی‌های کروز و نفتکش‌ها را به مرکز تاریخی ونیز ممنوع کردند.

به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از روزنامه هنر چاپ لندن، دولت ایتالیا فرمان ممنوعیت ورود کشتی‌های بزرگ کروز را به مرکز تاریخی ونیز تصویب کرد.

داریو فرانچسکینی وزیر فرهنگ ایتالیا در گفت‌وگو با روزنامه ریپابلیکا ضمن اعلام این خبر گفت: این همان تصمیم درستی است که سال ها منتظرش بودیم. شورای وزیران ایتالیا حکمی را تصویب کرده است که کشتی‌های بزرگ را ملزم می‌کند بیرون تالاب ونیز پهلو بگیرند، درست همانطور که یونسکو خواسته بود.

شاخه آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) از سال ۲۰۱۴ درخواست داده بود مقامات ایتالیا ورود کشتی‌های کروز و نفتکش‌ها را به تالاب ونیز ممنوع کنند و حتی گزینه افزودن نام ونیز به فهرست میراث جهانی در معرض خطر را نیز بررسی کرده بود. مردمان محلی نیز مدت‌هاست که به ورود کشتی‌های کروز به تالاب ونیز شکایت دارند و می‌گویند این کشتی‌ها علاوه بر ایجاد آلودگی، دید بین کانال‌ها را نیز مسدود می‌کنند.

به موجب تصویب این قانون جدید، کشتی‌های کروز با وزن بالای ۴۰ هزار تن و کشتی‌های کانتیری پس از برداشته شدن محدودیت‌های کرونایی نیز اجازه ورود به کانال جودکا که به مرکز تاریخی ونیز منتهی می‌شود را نخواهند داشت. این کشتی‌ها به طور موقت به بندر صنعتی مارگرا هدایت می‌شوند و مسافرانشان باید از همانجا به وسیله واپورتو (اتوبوس دریایی)، اتوبوس و تاکسی خود را به ونیز برسانند.

گزینه‌های موجود برای ارائه یک راهکار دائم در دست بررسی است. یکی از این گزینه‌ها استفاده از کانال‌های موجود برای دور زدن مرکز تاریخی ونیز است. سازمان یونسکو تاکنون برای ایجاد مسیرهای جایگزین و شناسایی راهکارهایی که سلامت زیست‌محیطی این مرکز را تضمین می‌کنند، چند جلسه فنی با لوئیجی بروگنارو شهردار ونیز و کارشناسان بین‌المللی برگزار کرده است.

منبع:ایرنا

آشنایی با ونیز – ایتالیا

شهر زیبا و تاریخی ونیز در شمال ایتالیا، بزرگترین شهر بدون خودرو و کامیون در اروپاست

تمامی وسایل نقلیه عمومی و خصوصی در این شهر که بر روی آب ساخته شده است قایق هستند و تنها گزینه دیگری که برای جابجایی مردم وجود دارد، پیاده روی است.

حتی نیروهای آتش نشانی و پلیس هم برای انجام وظایف خود از انواع قایق های موتوری استفاده می‌کنند.

این شهر تاریخی سال‌هاست که با آرامی در حال فرو رفتن به زیر آب دریاست و تا امروز طرح‌هایی که برای جلوگیری از غرق شدن این شهر ارائه شده، کار ساز نیست.

بسیاری از اهالی ونیز به دلایل مختلف این شهر زیبا را ترک می‌کنند، از مهمترین این علل رطوبت زیاد هوا و بالا آمدن آب است که موجب می‌شود در طبقات هم کف منازل و همچنین مغازه‌ها همواره آب جمع شود.

اهالی ونیز، به شدت از مشکل بالا آمدن آب رنج می‌برند. زمانیکه سطح حداکثر یک متر بالا می‌آید، قابل تحمل است اما بیش از این میزان، مشکل آفرین می‌شود و تمام اجناس مغازه داران به زیر آب می‌رود.

مشکل آب گرفتگی سطح شهر ونیز فقط منحصر به زمستان نیست و در تمام فصول سال چکمه‌های بلند برای رفت و آمد در خیابان‌ها در دسترس مردم است و وقتی آژیر بالا آمدن آب به صدا در می‌آید آنها را به پا می‌کنند.

شهر ونیز، از جمله شهرهای توریست پذیر جهان است و سالانه میلیون‌ها توریست به این شهر می‌روند. از دیدنی‌ترین نقاط این شهر میدان سن مارکو است که مارکوپولو در آن دفن شده است.

از قرن چهاردهم میلادی ونیز محل استقرار ملوانان حرفه‌ای شد و کم‌کم شهر به علت نیروی دریایی‌اش شهرت یافت. در زمان‌های اضطراری همه مردان 18 تا 60 ساله به خدمت فراخوانده می‌شوند و آموزش‌های نظامی می‌دیدند.

در سال 1338 میلادی 30 هزار نفر از مردان ونیزی آموزش نظامی دیدند و خود را برای دفاع از شهر آماده کردند و البته در نبردهایی که شرکت کردند، بیشترشان کشته شدند.

از قرن پانزدهم، ونیز بتدریج به بندری تجاری تبدیل شد و تا سال 1450 بیش از 3000 کشتی بازرگانی متعلق به ونیز بودند یا در آنجا تردد می‌کردند.

ونیز، تا سال 1797 یک جمهوری مستقل بود. اما پس از 1070 سال جمهوری ونیز استقلال خود را از دست داد. زیرا ناپلئون بناپارت در دوازدهم می 1797 ونیز را فتح کرد. در اکتبر همان سال براساس معاهده‌ای که بین ناپلئون و دولت اتریش امضاء شد، کنترل ونیز را اتریشی‌ها در اختیار گرفتند.

اما در سال 1805 با عقد معاهده‌ای دیگر، ونیز دوباره بخشی از پادشاهی ناپلئون در ایتالیا شد. تا این که در سال 1814 به دنبال شکست ناپلئون یک بار دیگر اتریشی‌ها کنترل ونیز را در دست گرفتند.

در سال 1866 پس از 7 هفته جنگ‌های خونین ونیز بخشی از ایتالیا شد. در دوران اشغال شهر، بسیاری از بناها و آثار تاریخی آن ویران شد و شهر در فضایی از یاس و ناامیدی به حیاتش ادامه داد.

در نیمه دوم قرن نوزدهم ونیز دوباره در مسیر شکوفایی قرار گرفت و به بندری جذاب برای گردشگران تبدیل شد.

در طول جنگ جهانی دوم، ونیز از معدود شهرهایی بود که از گزند جنگ تقریبا برکنار ماند و بافت خود را حفظ کرد. امروزه آثار هنری و معماری بسیاری متعلق به قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم در ونیز باقی مانده است.

منبع:همشهری

جاذبه های گرشگری شهر زیبای ونیز در ایتالیا

ونیز زیباترین شهر جهان در شمال کشور ایتالیا و در نزدیکی دریای آدریاتیک است که روی آب قرار دارد و هیچ خودرویی در آن تردد نمی کند.

جاذبه های گردشگری ونیز ایتالیا

ونیز یکی از زیباترین شهرهای جهان با گردشگران فراوان است که در شمال ایتالیا قرار دارد ، این جزیره زیبا در میان دریای آدریاتیک قرار گرفته است و عبور و مرورمردم در این شهر به وسیله قایق می باشد و تنها شهر در جهان است که هیچ خودرویی در آن تردد نمی کند ، از این رو به نظر می رسد که این شهر، روی آب، شناور است . ونیز مجموعه ای از جزیره های کوچک است که به وسیله ی کانال هایی از هم جدا شده اند.

جاذبه های گردشگری ونیز

تاریخچه شکل گیری

باستان شناسان دریافته اند که شهر ونیز، از قرون پنجم و ششم بعد از میلاد شکل گرفته است . شواهد نشان دهنده این است که در زمان قبل از رومیان نیز در شهر ونیز تمدنی وجود داشته که مردم این تمدن به شغل های ماهیگیری، تولید نمک و حمل و نقل دریایی مشغول بوده اند.

با آمدن رومیان به ونیز مشاغل جدیدتری شکل گرفت و آثار متعددی نیز ساخته شد که هم اکنون نیز وجود دارد و یادگار آن دوران است. رومیان در ونیز اولین بندر به نام کیوجا را ساختند و در 25 مارس 421 با افتتاح کلیسای سن جاکومتو بر روی پل ریآلتوشهر شهر ونیز به طور رسمی ایجاد شد. 
زمانی که بربرها به رم حمله کردند، تعداد زیادی از اهالی سرزمین اصلی ونیز گریختند و پراکنده شدند. بنابراین در ابتدا، اقامتگاه های این شهر موقتی بودند که ساکنان آن، آنها را به اقامتگاه دائمی خود تبدیل کردند.

به دلیل قرار گرفتن در زمین باتلاقی، آنها مجبور شدند خانه های مقاوم تری بسازند. آنها به این نتیجه رسیدند که خانه ها را روی سکوهایی چوبی بنا کنند که سازه ها را محفوظ نگه دارد. بعد ها این جزایر کوچک را با استفاده از پل هایی به هم وصل کردند که این کار، برقراری ارتباط را برای آنها ساده تر کرد. این نحوه ی ساخت و ساز موجب شد که این شهر شبیه به شهری شناور روی آب، به نظر برسد. بنابراین ونیز زیبا را شهر شناور روی آب نامیدند .

موقعیت جغرافیایی

شهر زیبای ونیز، دارای جزایر فراوانی است که تعذاد این جزایر 118 می باشد ، برخی از این جزایر در ونیز توسط پل هایی به یکدیگر وصل هستند . در مرکز شهر ونیز قسمت تاریخی شش گانه به نام های درسودورو، سانتا کروچه، سن پلو، سن مارکو، کانا رجو، کاستلو قرار دارد.این مناطق 150 کانال کوچک را به یکدیگر متصل می کنند و در دو طرف کانال گراند قرار گرفته اند.

جزایر مهم دیگر که بخشی از شهر به حساب می آیند: 

  • جزیره مورانو که شهرت آن به علت هنر شیشه سازی است .
  • جزیره بورانو که شهرت آن به علت هنرتوری بافی و وجود خانه های رنگارنگ در آن است .
  • جزیره تورچلو که قدیمی ترین جزیره از نظر سکونت در ونیز است .
  • جزیره لیدو که شهرت آن به علت ساحل آرام و بسیار زیبای آن و همچنین طول دوازده کیلومتری آن می باشد.

آب و هوا

شهر ونیز آب و هوای مدیترانه ای با رطوبت هوای بالا دارد و درجه هوا در زمستان 3 درجه بالای صفر و در تابستان 24درجه بالای صفر است.

ترابری

رفت وآمد در شهر ونیز با قایق انجام می شود و تنها شهری در جهان است که در آن ماشین تردد نمی کند.

مَد یا بالا آمدن آب دریا

در فصل بهار وتابستان آب دریا بالا می آید و باعث می شود که کوچه ها پر از آب شود و عبور و مرور در شهر را مختل می کند اما ساکنان ونیز با این پدیده آشنایی کاملی دارند و برای آن ها یک اتفاق عادی تلقی می شود.در ونیز پروژهای به نام سد دریایی متحرک در حال اجراست که می تواند به مبارزه با پدیده مد یا بال آمدن آب دریا بپردازد.

ریالتین نام جزیره اصلی شهر ونیز است می توان با یک ساعت پیاده روی به تماشای آن نشست.شهر ونیز به علت اینکه خیابان ها کابردی به جز جداسازی ساختمان ها از یکدیگر نداشته دارای کوچه ها و خیابان های باریک است.

منبع:نمناک