نوشته‌ها

پته کرمان، گنجی از رنج‌ها در تار‌و‌پودی از عشق

پته‌‌دوزی ساخته‌ای است رنگارنگ به دست هنرمندان کرمان، نوعی سوزن‌دوزی اصیل و سنتی است که تمام یا بخشی از پارچه با کوک بخیه و نخ‌های رنگین پوشیده می‌شود. به پارچه‌ای که روی آن دوخت انجام می‌شود عریض می‌گویند که جنس آن پشمی ضخیم است و نخ‌های رنگارنگ هم ریس نام دارند. در ادامه این گزارش با فردی آشنا می‏‌شویم که عمر خود را در این راه سپری کرده است بانوی کارآفرینی که از دغدغه سطحی و مادی فراتر رفته و سکونت‌گاه خود را به موزه‏‌ای بی‌بدیل از پته تبدیل کرده است.

جایگاه پته کرمان

پته کرمان از نظر ظرافت و رنگ‌بندی به عنوان زیباترین و ارزشمندترین سوزن‌دوزی در جهان مطرح است. صدها بار سوزن با سرپنجه هنرمند یک بانوی کرمانی بر روی شال زده می‌شود تا با نخ‌هایی به رنگ عنابی، مشکی، سبز روشن و تیره، زرد، نارنجی، قرمز، آبی روشن و تیره، سبز ماشی و لاکی، بُته جقه‌ای، ترنج و پیچک ترنجی، سروچه‌ای و یا نقش حیوان و گُلی بر روی پارچه پدیدار شود و زیباترین سوزن‌دوزی جهان خلق شود. اما این زیبا‏ترین سوزن‌دوزی جهان تا چه حد توانسته جای خود را در بازار جهانی باز کند و سهم صادرات این محصول چقدر است، آیا توانسته همچون قالی، تبدیل به هنری کاربردی شود و به عنصر زیبایی‌بخش خانه‌های جهانیان تبدیل شود. میترا معین‌زاده از جمله افرادی است که برای معرفی این هنر به جهانیان تلاش‌های بسیاری کرده و به جاهای مختلفی از کره زمین سفر کرده تا آنها را با این هنر آشنا کند، خانه او اکنون میزبان بسیاری از گردشگران خارجی است که این هنر ارزشمند را از کرمان تهیه و به کشور خود می‌برند.

پته با چه مشکلاتی دسته و پنجه نرم می‏‌کند

امروزه نقش این هنر ارزشمند در خانه کرمانی‌ها کم رنگ شده است. پته مسیر پر فراز و نشیبی همچون قالی اصیل کرمان را سپری می‌کند، به گونه‌‏ای که دیگر کمتر خانه‌‏ای را می‌بینیم که میزبان این هنر باشد و جای آن را محصولات و تزیینات ماشینی و سطحی پرکرده است. هر هنر برای ماندگاری به مخاطبانش نیاز دارد، وقتی تقاضای یک محصول پایین بیاید دیگر نمی‏‌شود به رونق آن امیدوار بود زیرا اقتصاد و معشیت بافندگانش به آن بستگی دارد؛ معین‌زاده که افراد زیادی را برای دوختن این محصول گرد هم آورده، در این باره می‏‌گوید: «تعداد بافنده‌های ما بسیار کم شده است و تنها افراد معدودی در این هنر باقی مانده‌اند.»

مشکل دیگری که پته با آن روبروست، دوزندگان آموزش ندیده و غیر بومی این هنر است در حال حاضر به علت نیروی کار ارزان با دستمزدهای بسیار پایین دوخت پته، دوزنده‌های با مهارت و قدیمی از صحنه کنار رفته و  دوزندگان دیگر که تبحر چندانی در زمینه بافت پته ندارند، وارد حوزه طراحی و بافت پته شده‌اند و به همین دلیل کیفیت پته بسیار پایین آمده است و این پته بی‌کیفیت نمی‌‏تواند از استقبال خوبی در بازارهای داخلی و بین المللی برخوردار باشد.

کاظم حسین‌زاده معاون صنایع دستی کرمان درباره مشکلات این هنر می‌گوید: «از مهم‌ترین مشکلات هنر پته دوزی افزایش قیمت مواد اولیه، پایین‌بودن قدرت خرید مردم، نبود بسته‌بندی مناسب برای فروش و صادرات و همچنین عدم برند‌سازی و تجاری‌سازی این محصول سنتی است.»

پته و نوآوری

پته روزگاری است از نوآوری فاصله گرفته و این مهم رغبت نسل جوان را برای فعالیت در این زمینه پایین آورده است؛ معین‌زاده از بانوان فعال در زمینه پته در این باره می‏‌گوید: «جوانان از رنگ‌های قرمز و سفید و طرح‌های قدیم پته خسته شده‌اند و این امر دیدگاه آن‏ها را نسبت به این هنر تغییر داده و کمتر به آن تمایل دارند». او در ادامه اشاره می‏‌کند با تغییر رویکرد در این زمینه و روی آوردن به رنگ‌های جدید همراه با طرح‌های اصیل، جوانان به این هنر علاقه‌مند شدند و اکنون بیشتر مشتریان این هنر را جوانان تشکیل می‌دهند.

گرانی پته

پته‏‌ها این روزها به عنوان کالای لوکس و تجملاتی شناخته  می‏‌شوند این کالا که روزگاری مهمان خانه‏‌های نوعروسان بود اکنون با قیمت‌‏های بالا به افراد مختلف عرضه می‏‌شود و این امر راز ماندگاری پته را پایین آورده است، پته‏‌ها به داخل گنجینه‏‌ها رفتند و از اقلام دکوری منازل شدند. هر چند نباید نادیده گرفت که هزینه بالای مواد اولیه و هزینه‏‌های جانبی دوزندگان بر این امر تاثیرگذار است.

 حسین‌زاده در این رابطه می‌گوید: «با توجه به شرایط موجود بازارهای داخلی، وضعیت فروش آثار صنایع‌دستی به خصوص هنر پته‏‌دوزی که قیمت تمام شده آن افزایش یافته و قدرت خرید مردم نیز کاهش یافته با چالش مواجه شده است»

کارآفرینی و پته

هر پته می‌تواند اثری باشد که چندین نفر را به کار مشغول کند و از بعد اقتصادی مولد باشد، از دوزنده گرفته تا طراح؛ تولید کننده نخ و شال پته که فرایند متنوعی از مشاغل را از بازار تولید تا عرضه را در برمی‏‌گیرد، این امر نشان می‌دهد که در شرایط کنونی اقتصادی کشورمان باید این امر را جدی بگیریم؛ در همین رابطه معین‏‌زاده از کارآفرینی موثر در این عرصه سخن می‏‌گوید: «من اکنون بیست دوزنده دارم و تمام این افراد از اقشار ضعیف جامعه هستند و این امر توانسته به این افراد کمک زیادی بکند، زیرا آن‏ها بانوان سرپرست خانواده هستند که شرایط اشتغال‌شان در جامعه مطلوب نیست.»

قطعه‌ای از وجود هنرمند

 هر اثر پته هنری است که با عشق و وجود هنرمند درآمیخته شده است، تمام هنرمندان این عرصه پته را جزوی از وجودشان می‌دانند، معین‌زاده می‌گوید: «هر قطعه پته قسمتی از وجود من است که با بیرون رفتنشان قسمتی از وجود من می‌‏رود. برای خلق هر پته ساعت‌‏ها وقت گذاشتم و روی هر قطعه هنرم را ارزانی کردم، برای این کار ارزش قائلم، من معتقدم برای هنر نباید قیمت گذاشت.»

آینده پته

پته در شرایط حاضر آینده‌ای نامشخص دارد و بهبود اوضاع آن به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ حسین‌زاده در این رابطه می‌گوید: «معرفی هنر پته‌دوزی از طریق چاپ کتاب دو زبانه، تهیه کلیپ و کاتالوگ و نمایشگاه‌های ملی و بین‌المللی صنایع‌دستی انجام می‌شود که امیدواریم بتوانیم از این طریق در رسیدن به اهداف معاونت صنایع‌دستی برای معرفی هر چه بیشتر این هنر اصیل و بومی استان کرمان کمکی کرده باشیم.»

منبع:میراث آریا

پته، نقشی بر گستره هستی

پته‌دوزی یکی از مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی و هنرهای‌سنتی در گروه رودوزی‌های سنتی است که سابقه و منشا آن مشخص نیست، هرکسی پیدایش آن را به افسانه ‌گونه‌ای مربوط می‌سازد. یکی از قدیمی‌ترین پته‌دوزی‌های موجود، روپوش مقبره شاه نعمت‌الله‌ولی (۱۲۸۵هجری قمری) در ماهان است که هم‌اکنون در موزه همان مقبره نگهداری می‌شود و در نوع خود یکی از زیباترین پته‌ها است. این هنر مختص زنان و دختران با ذوق و هنرمند استان کرمان است.

مواد اولیه و ابزار این هنر ارزشمند، پارچه پشمی عریض، الیاف پشمی یا ریس، سوزن و قیچی است، پته دوزی خاص استان کرمان بوده و در شهرهای کرمان، سیرجان، جیرفت، کهنوج، عنبرآباد، رفسنجان، زرند، راور، بردسیر و… و روستاهای توابع کرمان رایج است، شال‌بافی یکی از حرفه‌های مرتبط به این هنر است.

واژه پتّه، برگرفته از ریشه پَت (pat)، به معنای پشم و کُرک است، پته‌دوزی نیاز به ابزار خاصی ندارد و تنها با استفاده از یک سوزن و انگشتانه انجام می‌شود. پته، سوزن مخصوصی دارد که کمتر از انواع دیگر سوزن به انگشتان آسیب می‌رساند.

پته‌دوزی شامل طراحی، گرته‌زنی و مراحل دوخت است که خود دوخت نیز شامل ساق‌دوزی یا خط‌دوزی و متن‌دوزی یا آبدوزی می‌شود. مرحله آخر، مهمترین مرحله پته دوزی، اصطلاحاً سایه زدن با نخ، اطراف گل و نقش است (آن را پتک‌دوزی هم نامیده‌اند) و پس از اتمام دوخت پته، آن را شسته و صاف می‌کنند.

دوخت پته

پته دو قسمت دارد: عریض و ریس. بانوان هنرمند برای تهیه پته، عریض را با توجه به محصولی که قصد دوخت آن را دارند می‌برند. عریض بیشتر به رنگ قرمز، سبز، نارنجی، سرمه‌ای و سفید است که روی آن نقش‌ها ذره‌ذره دوخته می‌شود. هنرمند طرح مورد نظر خود را که بیشتر ذهنی است به روش گرته‌زنی روی عریض می‌کشد.

پته‌دوز ابتدا خطوط اصلی را با ریس سیاه و کوک‌های بلند بخیه سوزن می‌زند که به آن ساق‌دوزی می‌گویند. بعد داخل نقش‌ها با پتک مربع و مورب رنگین می‌شود که به آب‌دوزی مشهور است. آخرین مرحله برگ‌دوزی و سایه‌زدن با نخ نازک و بخیه‌های مورب و شویدی کوتاه بلند است که اطراف حاشیه انجام می‌شود.

در نهایت پته با احتیاط شسته و سپس اتو می‌شود. به دلیل دوخت‌هایی که روی عریض انجام شده پارچه جمع می‌شود که آن را به کمک دستگاه مخصوصی به نام «نورد» اتو می‌کنند. هر چه دوخت‌ها بیشتر باشد قیمت پته گران‌تر است. بعضی وقت‌ها آن‌قدر پارچه پردوخت است که عریض دیده نمی‌شود.

طرح‌های پته‌دوزی

طرح‌هایی که معمولاً در پته استفاده می‌شود، درختی، سروی، بازوبندی، چهاربته، گوزنی، ترمه‌ای، سرابندی، فرقه‌ای، ترنج، کاج، بته بادامی، بته جقه‌ای دوقلو، نقش ترنجدار، گلدانی، پرنده و برای حاشیه خط مستقیم، گل، اشکال هندسی، ختایی، طوماری و سروچه هستند.

پته بیشتر برای بقچه، رومیزی، سجاده، جانماز، جلد قرآن، پشتی، پرده، کوسن، روبالشی، روتختی، جلد دستمال کاغذی، زیرلیوانی، کفش و تزیین لباس (مانند پته‌دوزی روی مانتو) استفاده می‌شود. نگهداری پته هم شرایط خاصی دارد، نگهداری پته در چمدان و انباری کار درستی نیست، مگر در یک پارچه نخی گذاشته و کنار آن صابون معطر قرار داده شود، برای این‌که حشرات موذی پته را از بین نبرد باید آن را در جای خنک که هوا جریان دارد، قرار داد،  شستشوی پته باعث از بین رفتن آن می‌شود؛ پس تا جایی که می‌شود باید آن‌ها را از گرد و غبار و آلودگی دور نگه داشت، در صورت شستن، پته خیس شده را نباید روی بند لباس پهن کرد؛ چون باعث کش آوردن آن می‌شود.

پته‌های خوب و مرغوب پس از گذشت سالیان متمادی باارزش‌تر خواهند شد.

فعالیت ۲۰هزار هنرمند پته‌دوز در استان کرمان

هم اکنون بیش از ۲۰ هزار نفر در رشته پته‌دوزی در استان کرمان فعالیت دارند که بیشتر این هنرمندان در شهرستان‌های کرمان، زرند، رفسجان، بم، جیرفت سکونت دارند.

این رشته هنری در سال ۱۳۹۰ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسید و در سال ۱۳۹۵ استاندارد این رشته تدوین و در فهرست استانداردهای ملی کشور قرار گرفت که هم‌اکنون از طریق سایت سازمان استاندارد در دسترس است.

صادرات رشته پته‌دوزی به صورت چمدانی است. به شکلی که گردشگران و مسافران ضمن بازدید از جاذبه‌های گردشگری و نمایشگاه‌های صنایع‌دستی از پته‌های موجود به عنوان سوغات کرمان خریداری کرده و به همراه خود می‌برند.

منبع:میراث آریا