به گزارش ایسنا، مسکو به عنوان پایتخت فدراسیون روسیه، با جمعیت حدود ۱۳ میلیون نفر، بزرگترین پایتخت اروپا محسوب می شود. این شهر قدیمی که در کنار رود مسکو ساخته شده است، علاوه بر ویژگی های اقتصادی و سیاسی، همچنین دارای جذابیتهای فرهنگی بسیاری است.

در شهر مسکو، محوطه‌ی میدان سرخ و اطراف آن بیش از هر جای آن جاذبه‌ی گردشگری دارد؛ ازجمله مجموعه کاخهای کرملین. در این میان، خیابان گردشگری آربات که به شانزلیزه‌ی روسیه معروف است و شبیه آن در کشورهای دیگری نیز وجود دارد، از شهرتی بسیار برخوردار است. این خیابان که آن را قدیمی‌ترین خیابان مسکو و نیز قدیمی‌ترین خیابان پیاده‌روی جهان نیز می‌دانند، مقر زندگی شاعران، نویسندگان و موسیقیدانان بنامی بوده که حتا پس از چند قرن، هویتش حفظ شده و اکنون نیز معبر هنری و صنایع دستی مسکو به‌شمار می‌رود.

الکساندر پوشکین، ملینیکوف و بولات اکودژاوای، از شخصیت های فرهنگی هنری ساکن و مرتبط با این خیابان بوده اند. نیکلای گوگول و لئو تالستوی، از دیگر چهره های ادبی محسوب می شوند که بخشی از هویت مسکو را تشکیل می دهند.

همچنین نمایشگاه کتاب سالانه مسکو را که از سال ۱۹۷۷ آغاز شده، مهم‌ترین رویداد فرهنگی این کشور بزرگ و به‌نسبت پرجمعیت دنیا می‌دانند.

علاوه بر متروی مسکو که پس از مترو توکیو، پرمسافرترین خط راه آهن شهری محسوب می شود و برخی از ایستگاه های آن، خود مانند یک موزه هستند، کلیساهای مسکو نیز از جاذبه های گردشگری و میراث فرهنگی و هنری این کلانشهر به شمار می آیند.

کلیسای اعظم دورمیشن با پنج قبه‌ی طلایی که در حدود سال ۱۵۰۰ میلادی ساخته شده، محل تاج‌گذاری تزارهای روسیه بوده و در محوطه‌ی کاخ کرملین و میدان سرخ قرار دارد.

یکی از ویژگی‌های کلیساهای روسیه، علاوه بر استفاده از رنگ‌های تند و گرم، استفاده از قبه و گنبدگونه‌هایی است که اصطلاحا به آن‌ها گنبدهای پیازی‌شکل گفته می‌شود؛ همانند آن‌چه که در کلیسای سنت‌ باسیل در محوطه‌ی میدان سرخ مسکو و در مجاورت کاخ کرملین قرار دارد و عموم گردشگران روسیه، حتما با آن عکس یادگاری دارند؛ همان کلیسایی که تصویرش زمان بازی های جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ روسیه بیش ازهر زمان دیگری در دنیا دیده شد.

کلیسای سنت باسیل در مرکز مسکو، تا چند قرن پیش بلندترین بنای این شهر به‌شمار می‌رفته اما در جریان سکولاریزم دوره‌ی کمونیستی، در قامت موزه درمی‌آید. این کلیسا در مجموعه‌ی میدان سرخ مسکو، در سال ۱۹۹۰ در فهرست آثار میراث جهانی روسیه قرار می‌گیرد.

این کلیسا در بلندی و در یک موقعیت استراتژیک، به میمنت پیروزی «ایوان مخوف» بر تاتارها ساخته می‌شود. طبق حکایتی، وقتی ایوان مخوف برای جنگ با تاتارها از مسکو می‌خواسته خارج شود، درحالی‌که تصور عمومی بر احتمال بیشتر شکست او بوده است، مردی تهیدست، از پیروزی او سخن می‌گوید و پیش‌بینی می‌کند که سه روز پس از پیروزی پسرش را می‌کشد. می‌گویند وقتی این پیش‌بینی که در زمان مطرح شدن جدی گرفته نشده بود، به واقعیت تبدیل می‌شود، ایوان مخوف دستور می‌دهد این کلیسا به افتخار آن فرد که گفته می‌شود محل زندگی یا حتا مزارش در اینجا قرار داشته، ساخته شود و از آن زمان به کلیسای واسیل مقدس مشهور می‌شود.

همچنین این افسانه مطرح است که وقتی ایوان مخوف از معماران کلیسا می‌پرسد آیا همانند این بنا را می‌توانید بسازید و آن‌ها با خوشحالی پاسخ مثبت می‌دهند، چشم‌های آن‌ها را از حدقه خارج می‌کند؛ تا هیچ‌وقت نتوانند چنین کاری انجام دهند. هرچند که حدود ۳۰۰ سال بعد مشابه این کلیسا در شهر سنت‌ پترزبورگ ساخته می‌شود.

ضمن آن‌که در قرن نوزدهم، امپراتور فرانسه یعنی «ناپلئون بناپارت» دستور تخریب این کلیسا را صادر می‌کند اما ارتش فرانسه پیش از آن‌که مهلت این کار را پیدا کند، به عقب رانده می‌شود.

از جاذبه های میدان سرخ مسکو، علاوه بر محویه کیلومتر صفر مسکو، مزار یا همان محل نگهداری جسد مومیایی شده لنین، تئورسین اعظم کمونیسم است که شش روز هفته، سه چهار ساعت برای بازدید رایگان اما محدود عموم، قابل دسترسی است.