نوشته‌ها

ارائه اقدامات اعتمادساز برای جلب توجه گردشگران

 معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گفت: در شرایط حاضر ناشی از بحران ویروس کرونا، اقدامات اعتماد ساز برای تحریک تقاضا و جلب توجه گردشگران داخلی و خارجی در دستور کار قرار می گیرد.

به گزارش روابط‌ عمومی معاونت گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ولی تیموری در هفتمین نشست اتاق فکر گردشگری کشور که به صورت حضوری برای دبیران کارگروه‌ها و و در قالب ویدئو کنفرانس برای سایر اعضا در محل معاونت گردشگری، برگزار شد؛ گفت: این نشست با هدف بررسی برنامه‌های ابتکاری و پیشنهادی برای کاهش آسیب‌های کرونا در شرایط موجود و نیز اقدامات مورد نظر برای خیزش و رونق مجدد صنعت گردشگری کشور در نظر گرفته شده است.
وی افزود: همچنین در تلاش هستیم با گردهم آوردن اعضای اتاق فکر معاونت گردشگری متشکل از دانشگاهیان و فعالان این حوزه راهی جهت برون‌رفت از بحران فعلی ناشی از انتشار ویروس کرونا و تاثیر منفی آن بر صنعت گردشگری بیابیم و بتوانیم در مواجهه با همگامی گردشگری در شرایط حیات این ویروس، به پارادایمی جدید دست پیدا کنیم.
تیموری با اشاره به اینکه در حال حاضر چشم‌انداز قابل استنادی برای پایان این بحران ترسیم نشده است؛ خاطرنشان کرد: بر این اساس با توجه به سیاست اخیر معاونت گردشگری مبنی بر بازگشایی تدریجی تاسیسات گردشگری و تحقق سفرهای هوشمند و ضابطه‌مند در قالب پروتکل‌های وزارت بهداشت، شاهد همگامی حوزه گردشگری با ویروس کرونا خواهیم بود.
وی تصریح کرد: در شرایط مذکور نیاز است دانشگاهیان، صاحبنظران و فعالان عرصه گردشگری وارد عمل شوند و با همفکری راهی به سوی پارادایم جدید گردشگری بگشایند؛ چرا که بی‌شک با تغییر ذائقه و نیاز به خدمات بهداشتی مضاعف گردشگران ، کمیت سفرها تغییر شکل خواهد یافت و کیفیت در قالب خدمات ویژه محدود ارائه می‌شود.
معاون گردشگری با بیان اینکه باید تلاش شود تا مشتریان خود را متقاعد کنیم خدمات فعلی قابل ارائه ایمن و منطبق با استانداردها و پروتکل‌های بهداشتی است؛ گفت: در شرایط حاضر اقدامات اعتمادساز از سوی وزارت گردشگری برای تحریک تقاضا و جلب توجه گردشگران داخلی و خارجی در دستور کار قرار گرفته که انتظار می‌رود سایر ذینفعان به ویژه بخش خصوصی در این مسیر همگامی و همراهی لازم را داشته باشند و فعالان اتاق فکر و دانشگاهیان نیز در تبیین این موضوع تلاش کنند.
تیموری همچنین با تشریح گزارشی از روند اقدامات و فعالیت‌های معاونت گردشگری در مواجهه با ویروس کرونا و تاثیر آن بر این صنعت گفت: آنچه در فاز نخست رودررویی با این بحران حائز اهمیت به شمار می‌رفت؛ ایجاد آرامش در شرایطی بود که ابعاد ضایعه هر لحظه گسترش می‌یافت.
تیموری یادآور شد: فاز اول در حالی پیش رفت که گردشگری داخلی علیرغم رزروهای انجام شده ویژه نوروز ۹۹ و  پیک گردشگری خارجی از اواسط اسفند ماه با لغو همه جانبه و خسارت‌های گسترده صنف مواجهه شد و متولیان گردشگری که همواره تسهیل‌گر و مشوق امر سفر بودند؛ به تعطیلی تاسیسات و توقف گردشگری روی آوردند.
وی گام‌های بعدی برداشته شده در مدیریت بحران کرونا در صنعت گردشگری کشور را عضویت در ستاد کرونا، پایش خسارت‌های وارده، ورود به ۱۱ رسته شغلی آسیب‌دیده، دفاع از حقوق صنف، ایجاد زمینه دریافت حمایت‌های دولتی، مدیریت بحران و کنترل دامنه و تبعات خسارات عنوان کرد و گفت: سیاست بازگشایی تاسیسات گردشگری، برقراری سفرهای هوشمند منطبق با اصول بهداشتی و در نهایت تغییر مواجهه با این بحران با در نظر گرفتن حقوق و منافع صنف، سیاست اخیر اتخاد شده این حوزه به شمار می‌آید که با الگوی سازمان جهانی گردشگری شامل ایجاد محرک‌ها و تسهیل سفر همخوانی دارد.
وی در پایان نقش دانشگاهیان و فعالان اتاق فکر گردشگری را در تثبیت اقدامات و تلفیق با ایده‌های نو ضروری دانست و تاکید کرد: آنچه به زودی در شرایط پساکرونا محقق خواهد شد؛ ایجاد بسته‌های حمایتی سفر برای گردشگران به کمک دولت خواهد بود که نگاه خلاقانه اتاق فکر می‌تواند در شکل‌گیری آن نیز نقش موثری ایفا کند.

منبع:ایرنا

رفتار گردشگران با ادامه کووید۱۹ چه تغییری می کند؟

تداوم طولانی‌ مدت شیوع و تلفات کووید۱۹ در جهان، چه تاثیری در رفتار گردشگران خواهد داشت؟ آیا ترس عمومی مسافران را فرا می گیرد؟ پس از رفع تدریجی قرنطینه، چه گروهی از فعالان گردشگری خواهند توانست اقبالی کسب کنند؟

به گزارش ایسنا، سهند عقدایی ـ تورگردان و فعال گردشگری ـ در نوشتاری که در اختیار این خبرگزاری قرار داده سعی کرده است به این پرسش ها پاسخ دهد و تحلیلی از آینده صنعت سفر در صورت ادامه شیوع ویروس کرونا داشته باشد.

او در یادداشتی که قبلا در ایسنا منتشر شد، با پیش‎بینی شرایط کسب و کار، بر لزوم اتخاذ استراتژی‎های مناسب تاکید کرده و ‏سناریوهای محتمل را درباره ادامه کووید۱۹ بررسی کرد. او سه سناریو ‏در این باره ترسیم کرد؛ مهار بیماری تا پایان بهار ۱۳۹۹ که بنا به پیش‎بینی صاحب‎نظران چنین گزینه‎ای دیگر محتمل ‏نیست و مهار بیماری تنها با کشف واکسن یا مصونیت گله‎ای که شرط آن ابتلای بیش از ۷۰ درصد مردم جهان ‏است. سناریوی دوم ادامه قرنطینه و تعطیلی وسیع کسب‎‏ و کارها برای ماه‎های متمادی بود که عنوان شد این گزینه نیز در توان اقتصاد جهان نیست و به بی‎تعادلی شدید اجتماعی می‎انجامد و دولت‎ها به آن ‏سمت نخواهند رفت. سناریوی سوم اما تعادل بین کار و سلامت بود که طی آن فعالیت‎های اقتصادی با رعایت ‏فاصله گذاری ممکن از سرگرفته می‎شوند.

این تورگردان با محتمل دانستن سناریوی سوم در آن نوشتار، مستند به آمار ابتلا و تلفات نتیجه گرفت که این روند تا ماه‎ها و بلکه تا دو سال آینده با نوساناتی ادامه ‏خواهد یافت، امواج شیوع تصاعدی کووید۱۹ در برخی مقاطع سال مثل فصول سرد پاییز و زمستان دوباره شدت خواهد گرفت، تشدید بیماری به تناوب ‏در ‏کشورهای مختلف به‎وقوع خواهد پیوست و در نتیجه باز هم تدابیر قرنطینه در برخی زمان‎ها و ‏بعضی مناطق ‏به صورت مقطعی اتخاذ خواهد شد. نهایتا با رصد اخبار و تصمیمات دولت‎ها این نتیجه حاصل شد که سناریوی سوم، یعنی تعادل بین کار و سلامت، در حال ‏حاضر ‏منطقی‎ترین گزینه پیش‎روی جهان به نظر می‎آید و لذا در ادامه نیز تحلیل و ‏توصیه‎ها با فرض وقوع ‏سناریو سوم ارائه خواهد شد. ‏ ‏

در قدم بعدی به عنوان یکی از تعیین‎کننده‎ترین فاکتورهای کسب‎وکار، باید در حد توان پیش‎بینی کنیم تداوم طولانی‎ مدت شیوع و تلفات کووید۱۹ در جهان، چه تاثیری در رفتار گردشگران خواهد گذاشت.

سهند عقدایی در ادامه این یادداشت با عنوان «تغییر رفتار گردشگران در ادامه شیوع کووید۱۹» نوشته است: دولت‏ها به ناگزیر محدودیت‎ها را آسان کرده و فعالیت‎های تولیدی و خدماتی را از سر می‎گیرند اما برنامه فاصله‎گذاری اجتماعی کماکان تا ماه‎ها و بلکه دو سال ادامه خواهد داشت. بنابراین برای برخی از کسب‎‎وکارها که شاکله‌شان با تجمع انسان‎ها در فضاهای متراکم امکان‎پذیر است، ممانعت‎های زیادی توسط دولت‎ها ‏ وضع خواهد شد و البته بسیاری از مردم نیز از آنها دوری خواهند کرد. در این خصوص البته رفتار دولت‎ها و مردم در حوزه تولید با حوزه تفریح و سفر متفاوت خواهد بود. اراده‌ای که در پی راه‎افتادن چرخ تولید و تامین مایحتاج عمومی وجود دارد موجب می‎شود دولت‎ها اجازه دهند خطوط تولید کارخانجات با تعهداتی نظیر ضدعفونی کردن فضا و تامین ماسک و دستکش برای کارکنان بازگشایی شوند، اما با چنین تدابیری نمی‎شود چندان امید داشت که به طور مثال سینماها بازگشایی شوند و حتی دولت‎ها هم اگر اجازه دهند مردم در فضایی که تدابیر بهداشتی مدام دارد، ترس ابتلا به کووید۱۹ را به ایشان یادآوری می‎کند با خیالی آسوده نمی‎توانند بیایند و در فاصله‎ای نزدیک به یکدیگر به قصد تفرج بنشینند.

در خبرهای اخیر نیز نظیر این رویکردها را به کرات دیده‎ایم. در هفته گذشته بازگشایی برخی مشاغل در اروپا آغاز شد. دانمارک نخستین کشوری بود که دبستان‎ها و مهدکودک‎ها را باز کرد با این هدف که والدین بتوانند به سر کارهای خود برگردند؛ اما اعلام داشت جلسه‌ها با بیش از ۱۰ نفر و نیز برگزاری مراسم‌های بزرگ و گردهمایی‌های مهم تا مردادماه همچنان ممنوع است.

در خصوص صنعت سفر نیز بخش زیادی از فعالیت‎ها احتمالا متاثر از این ترس عمومی خواهند بود. در گردشگری چهار رکن حمل و نقل، اقامت، رستوران و گردش اجزای اصلی سفر را تشکیل می‌دهند و در هر کدام از این ارکان اجرای تدابیر بهداشتی و فاصله‎گذاری اجتماعی با چالش‎هایی رو به رو است.

در حال حاضر در بیشتر کشورها رستوران‎ها و کافه‎ها کماکان بسته‎اند و در صورت گشایش، موظف به حفظ ‏فاصله اجتماعی هستند. ‏به طور مثال، در اتریش که یکی از کشورهای پیش‎قدم اروپا در بازگشایی کسب‎وکارها است، گفته شده رستوران ها و هتل ها از اواسط ماه مه به طور تدریجی باز می‎شوند. کورتس، صدراعظم اتریش اما گفته است که این امر تحت شرایط امنیتی سختی رخ خواهد داد.

در بخش حمل و نقل هوایی نیز چالشی فراروی شرکت‎های هواپیمایی است که بتوانند به مردم اطمینان دهند و ایشان را دوباره به پرواز ترغیب کنند. در روزهای قبل شرکت هواپیمایی «ایزی‎جت» که پروازهای ارزان‎قیمت زیادی را در اروپا سامان می‎دهد و در پی شیوع کرونا همه پروازهای خود را متوقف کرده بود، اعلام داشت در شروع پروازهایش، صندلی‎های وسط هر ردیف را خالی خواهد گذاشت تا مقررات فاصله گذاری اجتماعی رعایت شود.

هواپیمایی امارات هم در ابتکاری دیگر تست سریع کووید۱۹ را برای مسافران خود عملیاتی کرد و یک تست خون ۱۰ دقیقه‌ای را برای مسافرانی که قصد داشتند از دبی به مقصد تونس خارج شوند انجام داد.

به جمیع جهات فوق این نتیجه محتمل می‎آید که پس از رفع تدریجی قرنطینه، آن دسته از فعالیت‎های گردشگری خواهند توانست اقبالی کسب کنند که اساسا به گردشگران اطمینان کافی بدهند که می‎توانند فاصله‎گذاری اجتماعی را رعایت کنند و سلامت ایشان را با درصد بالایی تضمین کنند.

طبعا در این مسیر به مرور دستورالعمل‎های بهداشتی هماهنگ‎تری از سوی سازمان‎ بهداشت جهانی و سازمان‎های بین‎المللی در حوزه سفر ارائه خواهند شد که به طور جداگانه برای بخش‎های مختلف صنعت گردشگری تدابیر جلوگیری از شیوع کووید۱۹ و فاصله‎گذاری اجتماعی تبیین شوند.

در این زمینه سازمان بهداشت جهانی در تاریخ ۳۱  مارچ، دستورالعمل بهداشتی جامعی را برای صنعت اقامت و هتل‎داری در مورد کووید۱۹ منتشر کرد. در این سند ۸ صفحه‎ای عنوان شده خطر ابتلا به کووید۱۹ به خاطر اقامت در یک هتل‎ یا مراکز اقامتی بیشتر از خطر یک بار حضور فرد در یک مرکز خرید یا دفتر کار نیست! این دستورالعمل رویه‎های الزامی را برای بخش‎های مختلف یک هتل تبیین کرده است. بخش‎هایی همچون پذیرش، رستوران، ماشین قهوه‎ساز، نظافت اتاق‎ها، خشکشویی و … که هرکدام لازم است اقدامات مشخصی را به منظور جلوگیری از سرایت بیماری بین مهمانان و پرسنل انجام دهند.   به طور مثال در دستوری از هتل‎ها خواسته شده به اندازه لازم بسته‎های بهداشتی شامل دستکش، مایع ضدعفونی، ماسک یک‎بار مصرف، عینک محافظ و … تهیه کرده و در قسمت پذیرش نگهداری کنند و در صورتی که مسافری را مشکوک به بیماری دیدند به او بدهند و بخواهند که در فضاهای عمومی هتل از آنها استفاده کند. یا در دستوری دیگر در مورد رستوران هتل‎ها خواسته شده میز و صندلی‎ها به گونه‎ای چیده شوند که در هر ۱۰ مترمربع بیشتر از ۴ نفر مهمان ننشینند و فاصله پشت به پشت صندلی‎ها در دو ردیف نباید کمتر از یک متر باشد.

البته پر واضح است در وهله نخست این وظیفه دولت‎ها است که این دستورالعمل‎ها را به اصناف مرتبط در حوزه سفر ابلاغ کرده، بر انجام آن نظارت کنند و در کنار آن با تبلیغ، برای مردم اطمینان‎سازی کنند تحت تدابیر اتخاذ شده می‎شود با امنیت بهداشتی قابل قبولی برخی سفرها را آغاز کرد.

اما در این میان، تورگردانان هم با توجه به وسعت کارشان در سراسر جهان طبعا نمی‎توانند منتظر اقدامات ناهماهنگ و تند و کند دولت‎ها بنشینند. بنابراین بهتر است خود در تعامل با زنجیره تامین‎شان بخواهند دستورالعمل‎های بهداشتی جدید را اجرا کرده و البته تبلیغ و اطلاع‎رسانی زیادی نیز در این خصوص به نمایش بگذارند و روند اطمینان‎سازی را در بین مسافران آغاز کنند.

در مقاله‎ای در CNN Travel ازکریستف اندرسن، پروفسور دانشکده هتل‎داری دانشگاه کرنل نیویورک چنین نقل می‎شود: «همه خدمات‎دهندگان گردشگری از قبیل اقامتگاه‎ها و شرکت‎های کروز از این پس مجبورند نحوه نظافت و نظارت بر بهداشت مکان‎هایی را که مسافران در تماس مستقیم با آنها هستند تغییر دهند و این امر را مدام به ایشان نشان دهند تا بتوانند رضایت و اطمینان آنها را کسب کنند. » در همین مقاله از یان فرینتز، معاون ارشد شرکت تجزیه و تحلیل مهمان‎نوازی SRT، نقل می‎شود که «در تاسیسات گردشگری از این پس ‏لازم است اقدامات جدید و قابل مشاهده‎ای اتخاذ شود که نشان دهد نظافت و بهداشت بسیار رعایت می‎شود. »

همچنین کریستف اندرسن پیش‎بینی می‎کند در پی بحران کووید۱۹، مسافران در هتل‎ها امنیت بیشتری احساس می‎کنند تا اقامت در خانه‎های اجاره‎ای که برخی وبسایت‎ها نظیر Airbnb ارائه می‎دهند. او همچنین می‎گوید در شروع دوباره صنعت سفر، در ابتدا این سفرهای کاری هستند که آغاز می‎شوند، آنگاه سفرهای تفریحی داخلی به مقاصد نزدیک و بعد از آن سفرهای خارجی و به مقاصد دور هستند که با تاخیر بیشتری شروع خواهند شد.

به هر صورت درک رفتار و نیازهای گردشگران در ادامه بحران کرونا، نیاز به مشاهده مدام دارد و استفاده از این یافته‎ها برای تورگردان‎هایی میسر است که شرکت‎هایی چابک و منعطف داشته باشند.

در یادداشت‎های بعدی به استراتژی داخلی شرکت‎های تورگردان خواهیم پرداخت که در دوران پر از تلاطم و تغییر پیش‎رو چه راهکارهایی را بهتر است پیشه کنند.

انتهای پیام

برخی منابع مفید:

صفحه سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) درباره کووید۱۹

صفحه سازمان بهداشت جهانی در قسمت سفر و گردشگری

دستورالعمل‏‎ سازمان بهداشت جهانی برای بخش هتل و اقامت درباره کووید۱۹ ‏

۶۴ شرکت هواپیمایی بین المللی که در پی بحران کرونا پروازهای‎شان را متوقف کردند/ سایت بیزینس اینسایدر

مقاله بعد از کرونا سفر چگونه خواهد بود/ CNN Travel

منبع:ایسنا

گردشگران چگونه خرده‌فرهنگ‌ها را نابود می‌کنند؟

تعداد گردشگران خارجی پس از سفر پرنس ویلیام و کیت میدلتون به یکی از مناطق گردشگری پاکستان افزایش یافت اما این افزایش به مزاج بومیان این منطقه خوش نیامد چون از رفتار گردشگران ناراضی هستند.
 در قسمت شمالی پاکستان و میان کوه‌های مرتفع و سر به فلک کشیده، کنار رودخانه و جاده‌ای صعب العبور دره‌ای قرار دارد به نام کالاش! این دره از سه دره کوچک‌تر به نام «رامبِر»، «بُمبارِت» و «بیریر» تشکیل شده است. منطقه‌ای که مشهور است مردمش، از نوادگان سربازان اسکندر و ریشه یونانی دارند و حتی به زبان یونان باستان هم صحبت می‌کنند. گویا اسکندر در قرن چهارم قبل از میلاد هنگام لشگرکشی به هند، به این منطقه آمده است. مردم این دره با جمعیت ۴۰۰۰ نفر برخلاف سایر نقاط کشور پاکستان، دارای آئین بت پرستی و چند خدایی هستند و شاید بتوان گفت که تنها منطقه‌ای در پاکستان است که آئین بت پرستی دارند.
از معروف‌ترین رسوم این منطقه می‌توان به «جشنواره بهار» که آن را «جوشی» می‌نامند، اشاره کرد که هرساله گردشگرهای بسیاری را از نقاط مختلف پاکستان و حتی سایر کشورها به این دره زیبا می‌کشاند. این جشنواره در اواسط ماه می و به مدت چهار روز برگزار می‌شود. پیش از آغاز مراسم زنان و دختران سراسر دره، خانه‌های خود را تزئین می‌کنند و سپس به خدای جِستاک (خدای حافظ فرزندان و خانه‌ها) ادای احترام می‌کنند.
پس از آغاز رسمی مراسم و قبل از حرکت به سمت مراتع سرسبز، مردم با لباس‌های رنگارنگ خود از چوپان‌ها قدردانی می‌کنند و سپس به یکدیگر گل هدیه می‌دهند. نوشیدنی رایج این جشنواره بهاری، شیر است. حرکت مردم و رؤسای قبایل از دره «رامبِر» به سمت محراب «مالُش» آغاز می‌شود. هنگام رسیدن به این محراب مقدس، چندین بز را قربانی می‌کنند و سپس به سمت بزرگترین دره یعنی «بُمبارِت» حرکت می‌کنند. در نهایت مراسم در کوچک‌ترین دره «بیریر» به پایان می‌رسد. در طول این مسیر طبل، سرود و پایکوبی هرگز متوقف نمی‌شود و زنان به شکلی و مردان نیز به شکل دیگری شادی خود را برای رسیدن بهار طبیعت نشان می‌دهند. گاهی حین جشنواره صعود به قله‌های «خیبر پختونخوا» نیز انجام می‌پذیرد.
جشنواره بهاری تنها جشنواره‌ای نیست که در این منطقه برگزار می‌شود بلکه اوتال (جشنواره تابستانی)، چاوُس (جشنواره زمستانی) و چندین جشنواره دیگر با رسوم خاص خود نیز برگزار می‌شود اما بیشترین گردشگران برای ثبت و ضبط «جوشی» از راه‌های صعب العبور خود را به این منطقه می‌رسانند. تعداد توریست‌ها گاهی به بیش از ۱۰۰۰ نفر هم می‌رسد.
با توجه به سابقه باستانی و مشترک با یونان باستان، برخی داوطلبان از کشور یونان طی سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ در این منطقه موزه ساخته‌اند. خانه‌ای سنتی که طبق قواعد جامعه کالاش، فقط از چوب، سنگ و گل ساخته شده و به عنوان موزه تمدنی چند هزار ساله با آثار باستانی قابل توجه پیش‌روی گردشگران و علاقه‌مندان قرار دارد.
در این بین، حضور یک زوج در این منطقه جریان ساز می‌شود. همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد این منطقه فارغ از رسوم اسلامی و دارای ریشه‌های تاریخی بت‌پرستی است. این مساله سبب آن شده است که برخی تورها و رسانه‌های غربی، برای جذب گردشگر سرمایه‌گذاری‌هایی مشکوک انجام بدهند. یکی از آن موارد می‌توان به حضور زوج سلطنتی انگلیس در این منطقه اشاره کرد: پرنس ویلیام و کیت میدلتون این زوج که از اسلام آباد با بالگرد ارتش خود را به این منطقه زیبا رسانده بودند، در بدو ورود با یک کتاب آشنا شدند: کتابی با عکس‌هایی از گرامیداشت سفر «دایانا»، مادر ویلیام، در سال ۱۹۹۱ به این دره!
آنان پس از حضور در دره «بُمبارِت» شاهد مراسم، رقص و پایکوبی زنان و مردان بودند و هدایای را از جمله لباس و کلاه محلی از مردمان دریافت کردند. این سفر زمانی بحث برانگیزتر می‌شود که ملاحظه می‌شود در طول سفر ۵ روزه این زوج به پاکستان، آنان یک روز خود را در این دره کوچک گذرانده‌اند! این سفر بازتاب زیادی داشت و موجب رونق گردشگری در این منطقه شد، البته رونقی که مورد رضایت ساکنان نبود.
گردشگران و بازدیدکنندگانی که برای مشاهده و شرکت در جشنواره به این منطقه سفر می‌کنند اغلب آشنایی با آداب و سنت‌ها ندارند و این جشن را که یک جشن مذهبیِ محلی است، به عنوان یک سرگرمی نگاه می‌کنند. «عمران کبیر» نماینده جامعه کلاش در شورای منطقه‌ای می‌گوید: آنان معمولاً با لحن‌هایی تمسخر آمیز از دین و رسوم مردم سوال می‌پرسند و هیچ تلاشی در جهت افزایش همدلی با ساکنان نمی‌کنند!
هم‌چنین برخی گردشگران با دوربین و تلفن تلاش می‌کنند تا به زنان کلاش که از لحاظ ظاهر و دین با سایر نقاط پاکستان متفاوت هستند، نزدیک شوند. «اقبال شاه» که یک راهنمای محلی برای گردشگران است، در مصاحبه‌ای گفته‌است: برخی از افراد از دوربین‌های خود طوری استفاده می‌کنند که گویی در یک باغ وحش هستند.
پیش‌زمینه این کارها را می‌توان یک ویدئو در یوتیوب با حدود یک و نیم میلیون بازدید، دانست؛ شخصی که مدعی است توانسته با یکی از زنان آن منطقه ارتباط برقرار کند. پس از انتشار این ویدئو، شایعات گسترش پیدا کرده است و برخی همزمان با نامیدن زنان به «کافر زیبا»، به عبارت تهمت‌آمیز «هرکسی می‌تواند برود و با هر دختر آنجا ازدواج کند» دامن زده‌اند.
آقای رحمت که یک روزنامه نگار، با اصالت کالاشی است می‌گوید: برخی بطور منظم در تلاش‌اند این جامعه را بدنام کنند. آنها در حال ساخت داستان‌هایی با این مضامین هستند؛ وقتی یک گردشگر با چنین طرز فکری همراه باشد، سعی می‌کند که آن را تجربه کند. کما اینکه یک مدیر هتل محلی گفته است که ۷۰ درصد از جوانان گردشگر راجع به دختران سئوال می‌پرسند.
این شایعات تا حدی گسترش یافته است که در پوستر رسمی جشنواره در دره «بُمبارِت» از گردشگران خواسته شده است که برای عکس گرفتن از روستاییان اجازه بگیرند و زنان را آزار ندهند. در همین راستا «مسرت علی»، دانش آموز دبیرستانی می‌گفت: «ما معمولاً حجاب نداریم زیرا این امر برای ما متعارف نیست، اما برخی تصمیم گرفتند که حجاب بپوشند زیرا گردشگران با بی‌احتیاطی از آنان عکس می‌گیرند و موجب شرمندگی آنان می‌شوند.» عده‌ای دیگر برای پنهان کردن صورت خود از چشمان کنجکاو افراد بیگانه، پوشیدن حجاب را آغاز کرده‌اند. یاسر کلاش، معاون هتل محلی با لحن اعتراض آمیز بیان کرده‌است: «اگر آن‌ها به ما احترام نگذارند، ما به گردشگر احتیاج نداریم. اگر آن‌ها به فرهنگ و سنت‌های ما احترام بگذارند، ما از آنها استقبال می‌کنیم.»
همواره پس از پایان جشنواره، روستاییان گرد هم می آیند تا زباله‌های بجا مانده از گردشگران را جمع کنند. این مسائل را باید کنار آن گذاشت که این روستا از حضور گردشگران نفع چندانی نمی‌برد.
این گردشگران علاوه بر اینکه به راهنماهای محلی نیاز دارند، هزینه‌های زیادی را برای اقامت شبانه‌روزی، غذا و حمل و نقل می‌پردازند. با این حال، به نظر می‌رسد بیشتر پول بدست آمده به جامعه کالاش نمی‌رسد و بخش اعظم آن به جیب شرکت‌های تور مستقر در شهرهای بزرگ و همچنین دارندگان هتل و مسافرخانه می‌رود که بیشتر آنها غیرکالاشی هستند. در نهایت آن چه باید به آن توجه جدی شود، سیر نابودی این خرده فرهنگ است. لازم به ذکر است که تنها طی ۳۰ سال گذشته مشکلات آموزشی، درمانی، حمل و نقل و سیلاب‌های فصلی موجب شده است که جمعیت این منطقه از ۵۰ هزار نفر به ۴ هزار نفر کاهش پیدا کند.
در حال حاضر نیز، هجوم گردشگران، سبک زندگی روستاییان کالاش و سنت‌های بی نظیر آنها را تهدید می‌کند. «سید گل»، باستان شناس مطرح اهل «بُمبارِت» در مصاحبه‌ای با ذکر این نکته که سیر فرسایش و نابودی این فرهنگ به دست نیروهای خارجی غم انگیز است، بیان کرده‌است که مردم کالاش فقط به دلیل این دوربین‌ها و این حساسیت دیگر نمی‌خواهند در جشنواره‌ها شرکت کنند. اگر این کارها به طور مداوم اتفاق می‌افتد. شاید در چند سال، فقط گردشگر وجود داشته باشند، دیگر کالاشی‌ها برای اجرای رسم، جشن و پایکوبی در جشنواره‌ها حضور نداشته باشند.
منبع:اسکان