نوشته‌ها

چه عاملی موجب محبوبیت گردشگری سیاه شده است؟

گردشگری سیاه به بازدید از مکان‌هایی گفته می‌شود که سیاه‌ترین وقایع که اغلب مربوط به مرگ و فاجعه در تاریخ بشر هستند در آنجا رخ داده است. این اتفاقات سیاه می‌تواند شامل بلایای طبیعی مانند سونامی یا زلزله و حوادث تصادفی مانند نسل‌کشی، ترور، پاک‌سازی قومی، حبس، جنگ، تروریسم و غیره باشد.

به نقل از نیوز، نیاز مسافران از مقصد به استراحت در سواحل یا لذت از خدمات مجلل محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند ارزش‌های منحصربه‌فرد مقصد برای ارائه تجربیات بی‌نظیر را شامل شود. با گردشگری سیاه، مسافران می‌توانند جنبه بسیار متفاوت و گاهی اوقات خاص، دلخراش و هیجان‌انگیز  از مقصد را تجربه کنند.

گردشگری سیاه همچنین با عناوین Thana، سیاه، غم‌انگیز یا بیمارگونه شناخته می‌شود، اما چرا گردشگری سیاه روزبه‌روز بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد؟ مهم‌ترین علل آن در ذیل ذکر شده است.

مستندها و فیلم‌ها

مستندها به جای آشکار کردن مقصد از منظر گردشگری، بیشتر به موضوعات تاریخی، جغرافیایی یا فرهنگی می‌پردازند. بااین‌حال، پخش این مستندها از طریق صفحه تلویزیون باعث ایجاد علاقه مخاطب به مقصد می‌شوند و در تصمیم‌گیری برای سفر و دیدن این مکان‌ها با چشم خود کمک می‌کنند.

یکی از فیلم‌های مستندی که به طور خاص در مورد گردشگری سیاه ساخته شده است، فیلم مستند Dark Tourism است که سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ مانفرد بکر مستندساز آلمانی-کانادایی آن را ساخته است. به طور کلی، این برنامه جذابیت‌های مشاهده شده و منتقل شده از چشم مسافر را ضمن ذکر جنبه‌های مشکل‌ساز این نوع گردشگری برجسته می‌کند.

سریال “Dark Tourists” نتفلیکس، مجموعه هشت قسمتی نیوزیلندی است که در سال ۲۰۱۸ با طرح دیوید فاریر(روزنامه نگار) در جستجوی مکان‌های عجیب و تا حدودی وحشتناک توریستی پخش شد و مخاطبان زیادی را نیز به خود جلب کرده است.

گردشگری سیاه در چین

شهر ووهان چین، شهری است که اولین مورد ویروس کرونا را قبل از همه‌گیری جهانی بیماری کووید- ۱۹ ثبت کرده است. این ویروس باعث تعطیلی بخش‌های اقتصادی و گردشگری بسیاری از کشورهای جهان در این بحران شد. بسیاری از افراد در سال ۲۰۲۰ با شهر ووهان آشنا شده‌اند و نمی‌توانند علاقه خود را برای بازدید از این مکان‌ بعد از یک جنگ طولانی با بیماری همه‌گیر پنهان کنند.

در اکتبر سال ۲۰۲۰، مقامات محلی تور ووهان را برای ساکنان خارجی که در حال حاضر در چین زندگی و کار می‌کنند، ارائه کردند. گردشگران خارجی از بیمارستان Leishenshan  که برای مراقبت از بیماران در اوج شیوع همه‌گیری ساخته شده بود و همچنین نمایشگاه‌های سازمان‌یافته دولت ووهان برای ارائه موفقیت خود در مهار بحران علاوه بر سایر موارد معمول جاذبه‌های گردشگری بازدید می‌کنند. سپس  در تاریخ ۱۳ نوامبر سال ۲۰۲۰، اداره فرهنگ و گردشگری ووهان، کمپین «بیایید در ووهان دیدار کنیم» را برای ترویج تصویر یک مکان امن و صلح‌آمیز برای جذب بازدید کنندگان به اینجا در بهبود پس از شیوع بیماری آغاز کرد.

پتانسیل گردشگری سیاه در ویتنام

ویتنام کشوری با تاریخ غنی که در بسیاری از مکان‌ها آثاری از جنگ را در خود جای داده است. برخی از مکان‌های معمولی که می‌توانند برای گردشگری سیاه عنوان شوند، شامل زندان Hoa Lo در هانوی، تونل‌های Cu Chi و موزه بقایای جنگ در شهر هوشی مین یا زندان Con Dao در فوکوک است. این مکان‌ها برای بهره ‌برداری از گردشگری سیاه با ارزش‌های تاریخی، فرهنگی و آموزشی است و به گردشگران کمک می‌کند تا درباره زندگی افراد برای غلبه بر فجایع گذشته اطلاعات بیشتری بدست آورند.

سازمان‌های مدیریت مقصد(DMO) باید برنامه‌ها و دستورالعمل‌های مفصلی ارائه کنند تا از بهره‌برداری بیش از اندازه و فرسایش تاریخ یا علوم‌انسانی جلوگیری کنند.

منبع:ایسنا

نگاهی به گردشگری سیاه

امروزه توسعه صنعت گردشگری در جهان به تعریف انگیزه‌های گوناگون گردشگران از سفر به مقاصد دنیا منجر شده که از دل آن گونه‌های مختلفی از توریسم متناسب با اهداف و انگیزه‌های تعریف شده شکل گرفته است.

یک مدرس حوزه گردشگری در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص شکل‌گیری گردشگری سیاه به عنوان یکی از گونه‌های گردشگری عنوان کرد: گردشگری سیاه گونه‌ای از گردشگری است که نگاه آن بازدید از مکان‌هایی بوده که یادآور حوادث تلخ و سیاه است، به همین دلیل تحت عنوان گردشگری تاریک یا سیاه از آن نام می‌برند، به عنوان مثال بازدید از اردوگاه «آشویتس» در لهستان نمونه‌ای از گردشگری سیاه است.

رضا رضوانی افزود: گردشگری سیاه و وحشت با یک‌دیگر متفاوت هستند؛ اما به نوعی همه این نوع از گونه‌های گردشگری زیرمجموعه‌ای از گردشگری ماجراجویانه‌اند. قدمت گردشگری سیاه مربوط به بعد از جنگ جهانی دوم یعنی از دهه هفتاد به بعد است، در واقع بعد از دهه هفتاد چند مکان را به عنوان مقاصد گردشگری در نظر گرفتند که از جمله این مکان‌ها می‌توان به منطقه «واترلو» که در آن جنگ‌های ناپلئون بناپارت رخ داده بود، اشاره کرد.

این مدرس حوزه گردشگری بیان کرد: دلیل این که گردشگر جذب چنین مکان‌هایی می‌شود، به انگیزه‌های درونی و روان‌شناسی وی بستگی دارد و مساله‌ای کاملا درونی است، افراد برای دیدن سرگذشت نسل‌های پیش از خود به چنین مکان‌هایی سفر می‌کنند تا تاریخ را پیش ‌روی خود و در برابر چشمان خود مشاهده کنند. در کشور ما نوعی نگاه اعتقادی به این مساله بخشیده شده که این خود دلیلی برای جذب گردشگر به مکان‌های جنگ‌زده است.

رضوانی ادامه داد: هرساله حدود یک میلیارد نفر گردشگر در دنیا سفر می‌کنند که 60 درصد از آن‌ها به مکان‌های تفریحی و مناطق ساحلی برای گذراندن اوقات فراغت می‌روند، 40 درصد بقیه مربوط به گونه‌های دیگر گردشگری است. گردشگری سیاه درصد پایینی از سفرهای گردشگران را تشکیل می‌دهد. اما امروزه انگیزه‌های گردشگری در حال تغییر است و ممکن است در آینده این گونه از گردشگری درصد بیشتری را شامل شود.

وی اظهار کرد: به بیان دیگر، در واقع تا دو دهه گذشته مدلی تحت عنوان «4s» حدود 90 درصد از گردشگران را شامل می‌شد. اما اکنون درصد آن کاهش یافته و به 60 درصد رسیده که این به معنی تغییر انگیزه گردشگران برای سفر کردن است. امروز نوعی سفر تحت عنوان سفرهای صلیبی بر روی کشتی انجام می‌شود که از حوزه اسپانیا شروع شده، تا حاشیه کشور ایتالیا، دریای مدیترانه، سواحل کشور ترکیه و تا حاشیه کشور اسرائیل ادامه می‌یابد، دلیل نام‌گذاری این سفرها به سفرهای صلیبی این است که چنین سفرهایی یادآور انتقال سربازان، حدود هزار سال قبل در دوران جنگ‌های صلیبی به اورشلیم است.

این مدرس حوزه گردشگری خاطرنشان کرد: نمونه‌هایی از مقصدهای گردشگری سیاه، آشویتس در لهستان، بیت‌المقدس و محل مبارزه مایاها در مکزیک است. در ایران خوزستان از جمله این مکان‌ها است اما ما به معنایی که در کشورهای دیگر تحت عنوان گردشگری سیاه از آن نام می‌برند، از این مکان‌ها یاد نمی‌کنیم. زیرا تعریف ما از جنگ متفاوت است و این مکان‌ها برای ما به نوعی مقدس محسوب می‌شوند، یعنی در ایران این گونه از گردشگری رنگ معنویت یافته است.

رضوانی عنوان کرد: به همین ترتیب، در کشورهای مختلف معانی و مفاهیم از گونه‌های گردشگری و حتی خود گردشگری متفاوت است و هر کشور باتوجه به فرهنگ و ارزش‌های خود این مفاهیم را تفسیر می‌کند. همچنین هر گردشگر برای سفر کردن انگیزه متفاوتی دارد، به عنوان مثال فردی برای عبرت گرفتن و مشاهده سرگذشت گذشتگان سفر می‌کند و فردی دیگر برای زیارت، ماجراجویی و… سفر می‌کند.

وی ادامه داد: همچنین گردشگری بر اساس تقاضا عرضه می‌شود، یعنی هر قدر گردشگر بیشتر متقاضی یک موضوع باشد، عرضه در آن زمینه افزایش می‌یابد، لذا همه چیز بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود.

منبع:ایسنا

گردشگری‌ سیاه ،پرهیجان‌ترین انواع گردشگری

گردشگری‌ سیاه یکی از پرهیجان‌ترین انواع گردشگری است که همزمان حس ترس، کنجکاوی و غم را در بازدیدکنندگان برمی‌انگیزد

 

گردشگری سیاه!

اسم سفر و گردشگری که می‌آید، انسان ناخودآگاه به یاد مناطق خوش آب‌و‌هوا و بکر برای تفریح، سرگرمی و خوش‌گذرانی می‌افتد. اما همیشه سفر در این مکان ها خلاصه نمی‌شود. برخی از مردم نوعی مسافرت را ترجیح می‌دهند که بوی ترس و حتی مرگ بدهد؛ شاخه‌ای در صنعت گردشگری که آن را دارک‌توریسم یا توریسم‌سیاه می‌نامند. درست است که گردشگری سیاه اندکی چاشنی ترس، غم و اندوه دارد اما این موضوع، آن‌قدرها هم سیاه نیست. لغت «سیاه» این‌جا بیشتر به حوادث، اتفاق‌ها یا مکان‌های تاسف‌بار در تاریخ اشاره دارد. این شاخه از گردشگری به جز درآمدزایی می‌تواند سیری پندآموز باشد برای گردشگرانی که ترجیح می‌دهند به جای خواندن کتاب، در برش‌های تاریک و تلخ تاریخ قدم بزنند. در پرونده امروز زندگی سلام، نکاتی جالب درباره این اصطلاح، انواع آن و معروف‌ترین مقاصد گردشگری سیاه دنیا مطرح خواهیم کرد که طبق آمارها، طرفدارانش در چند سال اخیر رشد چشمگیری داشته است.

ترسناک‌ترینتیمارستان جهان

تیمارستان گونجیام درکره جنوبی چندین سال پیش، بدون هیچ دلیل مشهودی به یکباره خالی شده و ساکنان، آن را رها کرده اند و حالا یکی از مقاصد گردشگری سیاه دنیا شده است. شایعاتی وجود دارد که گفته شده در این تیمارستان، پزشکی دیوانه وجود داشته که روی بیماران خود آزمایش‌هایی خطرناک انجام داده و به مرور باعث مرگ آن‌ها شده است! تخت‌های زنگ زده، دیوارهای مخروبه و یادگاری‌های به جا مانده از بیماران روانی، شما را در حس ترس و وحشت فرو می‌برد. دور تا دور ساختمان را نیز جنگل‌هایی احاطه کرده است که هنگام شب صداهای ترسناکی از آن به گوش می‌رسد.

گردشگری سیاه چیست؟

گردشگری سیاه از لغت «Thanatos» مشتق شده که در زبان یونان باستان به معنای «مرگ» به کار می‌رفته است و البته بیشتر به مرگی همراه با خشونت ارجاع داده می‌شود. توریسم سیاه«Black Tourism» در برگیرنده بخشی از صنعت گردشگری است که مسافران را به بازدید مکان‌های تاریخی می‌برد که در گذشته با فجایع طبیعی، مرگ و تراژدی‌های انسانی در ارتباط بوده‌اند. مناطقی که بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل، سونامی یا جنگ، قتل، کشتار جمعی و غیره در آن جا اتفاق افتاده است. همچنین مکان‌‌هایی که نامش با جن و ارواح خبیثه پیوند خورده یا با مرگ و شکنجه در یاد و خاطره‌ها باقی مانده‌اند. جاهایی همچون میدان های نبرد، اردوگاه‌های اسرای جنگی، زندان و البته گورستان‌ها. گاهی حتی فاجعه‌ اقتصادی هم مورد توجه بازدیدکنندگان گردشگری سیاه قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال می‌توان به تور گردشگری در میان خرابه‌های افسانه‌ای شهر«دیترویت» آمریکا اشاره کرد که نمادی از سقوط شهر و دور شدنش از آن درخشش و فریبندگی قدیمی است. البته شاخه‌ای از این گردشگری به‌نوعی ادای احترام به درگذشتگان است، به‌عنوان مثال «کشتی تایتانیک» و قربانیان آن.

چرا گردشگری سیاه جذاب است؟

جذابیت سفر به شهرهایی که بر اثر زلزله، جنگ، سونامی و بلاهای طبیعی یا اتفاق‌های عجیب منجر به مرگ‌های وحشت‌انگیز شده به‌ حدی زیاد است که باعث می‌شود خیلی‌ها سفر به سواحل و جنگل‌های زیبا را رها کنند و به این منطقه‌های پر هراس بروند تا از نزدیک با پدیده‌ای به نام مرگ آشنا شوند و آخرین لحظه‌های وحشتناک عمر قربانی‌ها را تجسم کنند. دلیل اصلی اهمیت گردشگری سیاه، بیشتر از آن که به تراژدی و مرگ مربوط باشد به اهمیت تاریخی مکان‌ها وابسته است. این نوع گردشگری دارای سایه روشن‌هایی هم هست چراکه همیشه تمرکز آن نه تنها بر چگونه کشته شدن مردم که گاهی بر چگونه زندگی کردن آن‌ها استوار است. این‌گونه گاهی به خاطر می‌آوریم که چه کسانی قهرمان بودند و چرا ما باید یاد آن‌ها را زنده نگه داریم. گردشگری سیاه فرصتی فراهم می‌کند تا با عبرت گرفتن از این برگ‌های تاریخی به آینده‌ای روشن‌تر امید بست، تولدی دوباره برای بشر و انسانیت که گاهی در لابه لای تاریخ به فراموشی سپرده شده است. یک تئوری روان شناسی به نام «تئوری مدیریت ترس» می‌گوید که وقتی انسان‌ها از فناپذیری و مرگ خودشان آگاه می‌شوند، رفتار خشن‌تر و سرزنش کننده‌تری را نسبت به افرادی که به طور بالقوه باعث تهدید عزت‌نفس و جهان‌بینی‌شان می‌شوند، در پیش می‌گیرند. این تئوری توضیح می‌دهد که چگونه انسان‌ها با پرورش عزت‌نفس و اختصاص دادن هدفی برای زندگی‌شان، تا حدودی با ترس از مرگ و فنا پذیری در وجود خودشان مقابله می‌کنند.

انواع گردشگری سیاه

گردشگری سیاه انواع مختلفی دارد که در ادامه به نمونه هایی از آن‌ اشاره می‌کنیم.

گردشگری حبس| زندان ها همیشه مکان‌های مخوفی هستند که درد و تنهایی را یادآوری می‌کنند. بعضی از زندان‌ها انگ شوم بودن بر پیشانی دارند و با گذشت زمان تبدیل به موزه شده‌اند. یکی از معروف‌ترین این زندان‌ها برج لندن است که اکنون محل نگهداری تاج، تخت و جواهرات خاندان سلطنتی بریتانیاست و روزگاری زندانیان مشهوری همچون سر توماس مور، شاه هنری هشتم، آنه بولین و کاترین هاوارد(همسران پادشاه هنری هشتم) و رودلف هس را در خود جای داده است. گاهی نیز عجیب بودن‌ زندان‌ها، گردشگران را جذب می‌کند. در شهر لاپلازای بولیوی زندانی وجود دارد که زندانیان با خانواده‌هایشان در آن زندگی می‌کنند. این زندان که ابتدا برای 250 زندانی در نظر گرفته شده بود، اکنون به محل زندگی بیش از 1300 زندانی همراه با خانواده‌های‌شان تبدیل شده است. زندگی اسف‌بارِ این جمعیت زیاد در چنین مکان کوچکی، یکی از جاذبه‌های گردشگری این شهر و کشور شده است.

گردشگری مصیبت‌های غیرعادی| این نوع گردشگری سیاه غم و اندوهی را که اهالی یک منطقه در بازه‌ای از زمان در اثر بلایای طبیعی مانند زلزله، سونامی، سیل، توفان و … تجربه کرده‌اند، به تصویر می کشد. سفر به نیواورلئان و بازدید از یکی از فاجعه بارترین بلایای طبیعی به نام توفان کاترینا در سال 2005 و مشاهده خانه‌های رها شده یا سونامی دراندونزی از نمونه‌هایی است که در گردشگری مصیبت مورد توجه گردشگران قرار می گیرد. در این نوع گردشگری، گردشگران علاوه بر این‌که با زندگی مردمان مناطق مصیبت دیده آشنا می‌شوند، مهارت کنار آمدن با شرایط سخت و مقابله با بحران را نیز می‌آموزند.

گردشگری فقر| در این نوع گردشگری، افراد علاقه‌مندند از کشورهای ثروتمند‌ به دیدار مردم مناطق فقیر و قحطی‌زده بروند. این تورها در کشورهای توسعه‌نیافته و مناطق محروم، نه‌تنها ابتکار نوینی در صنعت گردشگری است بلکه باعث کمک به مردم فقیر این مناطق نیز می‌شود. سومالی، اتیوپی در آفریقا و بخش‌هایی از هندوستان جزو مناطقی هستند که ظرفیت جذب گردشگر سیاه را دارند و در چند سال اخیر به خوبی از این امکان، استفاده کرده‌اند.

گردشگری پایان جهان| بیشتر مخاطبان این نوع گردشگری را پژوهشگران و علاقه‌مندان محیط‌زیست تشکیل می‌دهند. گردشگران این حوزه به مناطقی سفر می‌کنند که بیشتر تحت‌تاثیر عوامل محیطی خطرآفرین قرار گرفته و در معرض نابودی‌اند. در این نوع گردشگری، راهنمای تور وظیفه دارد برای جهان گردان درباره تاثیر پدیده‌هایی مانند گرم شدن زمین یا چگونگی برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین و پایان عمر آن توضیحاتی بدهد.

معروف‌ترین مقاصد گردشگری سیاه در دنیا

تزیین دیوار با جمجمه!

در گورستان زیرزمینی در پاریس که به امپراتوری مرگ معروف است، اسکلت بیش از شش میلیون مرده نگهداری می‌شود. این گورستان شکلی وهم‌انگیز دارد. دالان‌هایی تو در تو که دیواره‌های آن را اسکلت‌ها و جمجمه‌هایی پوشانده است که صاحبان آن‌ها روزگاری چند متر بالاتر و روی زمین زندگی می‌کردند. همچنین کلیسای سدلک، سانتا ماریا و کلیسای دومونت، مشهورترین کلیساهایی هستند که گردشگرانِ مرگ را به خود جلب می‌کنند و در و دیوارشان از استخوان‌های مردگان پوشانده شده است. در و دیوار کلیسای سدلک در جمهوری چک با 40 هزار استخوان انسان‌هایی‌ تزیین شده که در اواسط قرن 14 قربانی طاعون و جنگ شده‌اند!

جنگل اسرار‌آمیز ژاپن

آئوکیاگاهارا جنگلی اسرارآمیز و زیبا در دامنه کوه فوجی ژاپن، میزبان بسیاری از گردشگران است تا آن‌ها را به کام مرگ بکشاند. شایعاتی از حضور ارواحی نا آرام در این جنگل، دهان به دهان می چرخد که آن‌ها در دل این جنگل وحشتناک در کنار درختان بلند می ایستند و شما را به مرگ دعوت می کنند. در طول جنگل نوردی با اشیا و وسایلی که افراد پیش از خودکشی به یادگار گذاشته‌اند، مواجه می‌شوید یا دست نوشته‌های افرادی را روی درختان و تابلوهای نصب شده این جنگل می‌بینید که به طور مثال نوشته‌اند: «به دنبال من نگردید!»

زندان نلسون ماندلا

زندان آلکاتراز در خلیج سانفرانسیسکو هنوز شاید مخوف‌ترین زندانی باشد که در خاطره‌ها مانده است. زندانی که 50 سال بعد از تعطیلی‌اش همچنان می‌تواند نفس را در سینه حبس کند. خاطره‌ صحنه‌های فیلم «فرار از آلکاتراز» سالانه هزاران نفر را به این زندان می‌کشاند. همچنین زندان مخوف جزیره روبن در یکی از بدآب‌وهواترین جزایر این کشور واقع شده و به دلیل قرار گرفتن زندان در دل جنگل انبوه بارانی، آب‌وهوای شرجی ‌دارد. این‌جا مکانی است که نلسون ماندلا 18 سال از 27 سال حبس خود را در آن گذرانده است.

اردوگاه قتل در آلمان

آشویتس یکی از بزرگ ترین اردوگاه‌های آلمانی‌ها در طول جنگ جهانی دوم بود که مردم از سرتاسر اروپا برای کار به این اردوگاه تبعید می‌شدند. تخمین زده‌اند که حدود 1.1 تا 1.5 میلیون نفر از آن‌ها در این اردوگاه به قتل رسیده‌اند. امروزه امکان دسترسی آزادانه به کل مجموعه از جمله درون کلبه‌ها که زندانیان در آن‌ها نگه داشته می‌شدند، وجود دارد. شوک‌آورترین لحظات بازدید گردشگران هنگامی است که توده‌های مو و ناخن قربانیان را از نزدیک مشاهده می‌کنند.

جزایر آلوده در اقیانوس آرام

بیکینی آتول مجمع الجزایری در اقیانوس آرام است که به جزایر مارشال تعلق دارد. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا سلاح‌های هسته‌ای را در این مناطق آزمایش می‌کرد. مردم این منطقه با این فرض که بعدا می‌توانند به سرزمین‌شان بازگردند، مجبور شدند خانه خود را ترک و به جزایر غیرمسکونی نقل مکان کنند. با این حال آمریکا پس از انجام این آزمایش‌ها اعلام کرد که این جزایر کاملا آلوده شده و ساکنان دیگر نمی‌توانند به آن‌ها بازگردند. در این جزیره هنوز دو کشتی جنگی ژاپنی به چشم می‌خورد که امکان بازدید از آن‌ها وجود دارد.

میدان‌های قتل در کمبوجیه

این مکان‌ها که به اصطلاح میدان‌های قتل نامیده می‌شوند، حدود 300 نقطه در کمبوجیه کشور یونان را در برگرفته‌اند و در آن‌ها کشتارهای عظیمی رخ داده است و به دستور دیکتاتور کمبوجیه پل پات، بیش از 100 هزار نفر به قتل رسیده‌اند. یکی از معروف‌ترین آن‌ها چویونگ ای کی است که در سال‌های 1975 تا 1979 بیش از 17 هزار نفر در آن به قتل رسیده‌اند. در این یادواره می‌توان ویترینی شامل حدود پنج هزار جمجمه را که متعلق به برخی کشته شدگان است، مشاهده کرد.

فاجعه هسته‌ای در چرنوبیل

در سال 1986 انفجاری در راکتور شماره 4 نیروگاه برق در اوکراین رخ داد و دلخراش‌ترین حادثه هسته‌ای را در کل تاریخ بشر رقم زد. مواد رادیواکتیو چنان تاثیری روی مردمان این شهر گذاشت که با آن‌که به سرعت شهر را ترک کردند اما هنوز بسیاری از آنان با بیماری‌های عجیب و انواع سرطان دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. بسیاری از مردم علاقه خود را به بازدید از این مکان ابراز می‌کنند و در سال 2016 حدود 36 هزارنفر از این مقصد بازدید کرده‌اند. بی شک قدم زدن در میان کوچه و خیابان‌های خالی از سکنه و متروکه، ویرانه‌های باقی مانده از خانه مردمی که روزی به اجبار مجبور به ترک همیشگی خانه خود شده‌اند، بازدید از مدارس و مهدکودک‌هایی با اسباب‌بازی‌های خراب شده، میزها و تخت‌های زنگ زده و … به شدت متاثر کننده است.

شهری که تبدیل به سنگ شد

آتشفشان وزوو واقع در جنوب ایتالیا در سال 79 میلادی فوران کرد و کل شهر باستانی پمپی طی آن نابود شد. قسمت هیجان‌انگیز این رویداد این است که گدازه‌های آتشفشانی کل شهر را به سنگ تبدیل کرده‌اند. پمپی به تازگی توسط باستان شناسان رونمایی شده و خرابه‌ها را که شامل اجساد فسیل شده است، به راحتی می‌توان در آن‌جا مشاهده کرد.

گورستان عروسک‌های ترسناک

این جزیره همچون گورستانی بزرگ از عروسک‌های قدیمی و ترسناک است که در گوشه و کنار جزیره به طناب آویخته شده و منظره‌ای ترسناک پدید آورده‌اند. اما داستان چیست؟! نیم قرن پیش مردی که تنها در این جزیره زندگی می‌کرد، جسد دختر بچه‌ای را می‌یابد. چندی بعد در همان محلی که جسد را پیدا کرده، عروسکی زشت و ترسناک پیدا می‌کند. پیرمرد عروسک را آویزان می‌کند تا باعث آرامش روح دختر شود! پیرمرد تنها به یک عروسک اکتفا نکرد و هر روز عروسک‌های بی شماری را با چشم‌های از حدقه در آمده، دست و پاهای کنده یا بدون مو پیدا و در سراسر جزیره آویزان می‌کند تا روح دختر بچه سرگردان نباشد! حالا این مکان ترسناک به یکی از مقاصد گردشگری سیاه دنیا تبدیل شده است.

منبع:تسنیم