نوشته‌ها

گردشگری فرهنگی چیست؟

سیاست‌ها و فعالیت‌های گردشگری باید با احترام به میراث هنری، باستان‌شناسی و فرهنگی انجام شود و در راستای محافظت از آن‌ها و انتقال میراث به نسل‌های آینده حرکت کند. همچنین باید مراقبت‌های ویژه‌ای مخصوص حفظ بناها، مکان‌های عبادت، مکان‌های باستانی و تاریخی و همچنین ارتقاء موزه‌های گوناگون و دسترسی آسان به آن‌ها فراهم شود.

بر اساس تعریفی که مجمع عمومی سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در بیست‌ودومین اجلاس خود در سال ۲۰۱۷ به تصویب رساند، گردشگری فرهنگی به نوعی از فعالیت گردشگری اشاره دارد که در آن انگیزه اساسی بازدیدکننده یادگیری، کشف، تجربه و مصرف جاذبه‌های فرهنگی ملموس و ناملموس است.

محصولات فرهنگی در یک مقصد گردشگری دربرگیرنده مجموعه‌ای از ویژگی‌های متمایز مادی، فکری، معنوی و عاطفی یک جامعه است که شامل هنر و معماری، میراث تاریخی و فرهنگی، میراث آشپزی، ادبیات، موسیقی، صنایع خلاق و فرهنگ‌های زنده با سبک زندگی و ارزش‌های آن‌ها می‌شود.

گردشگری فرهنگی یک تجارت بزرگ به شمار می‌رود. برخی از افراد تنها با هدف یک تجربه فرهنگی به سفر می‌پردازند، در حالی که برخی دیگر ممکن است فرهنگ را به عنوان محصول جانبی سفر خود تجربه کنند. از این رو می‌توان استدلال کرد که در بیشتر تعطیلات نوعی گردشگری فرهنگی وجود دارد.

گردشگری فرهنگی به بازدید مسافران از مقاصد خاص به منظور تجربه و یادگیری فرهنگی خاص اطلاق می‌شود که می‌تواند شامل بسیاری از فعالیت‌ها مانند شرکت در رویدادها و جشنواره‌ها، بازدید از موزه‌ها و چشیدن طعم غذاها و نوشیدنی‌های محلی ‌شود.

همچنین در برخی مواقع گردشگری فرهنگی بخشی ناخواسته از تجربه گردشگری محسوب می‌شود، به گونه‌ای که غوطه‌ور شدن فرهنگی با مردم محلی و آشنایی با زبان، آداب و رسوم و غذا آن منطقه بخشی اجتناب‌ناپذیر از سفر گردشگران را شکل می‌دهد.

گردشگری فرصت‌های بی‌پایانی را برای یادگیری در مورد یک جامعه، نحوه زندگی دیگران و سنت‌های آن‌ها فراهم می‌سازد. بر این اساس شرکت در فستیوال‌ها، بازدید از اهرام مصر و سایر برنامه‌های سفر نوعی از آشنایی و مواجهه با فرهنگ مقصد گردشگری را به همراه دارد.

سازمان جهانی گردشگری (WTO) به طور کلی گردشگری فرهنگی را به عنوان سفر افراد با هدف برآورده شدن نیاز انسان به تنوع، تمایل به بالا بردن سطح فرهنگی فرد و ایجاد دانش، تجربه و برخوردهای جدید تعریف می‌کند. گردشگری فرهنگی معمولاً از این طریق با آموزش مرتبط است و لذا برخی افراد آن را به صورت محدودتر به عنوان گردشگری فرهنگی آموزشی توصیف می‌کنند.

با این وجود به دلیل پیچیدگی و ذهنیت این اصطلاح، تعریف مشترک و مشخص‌تری در میان دانشگاهیان مورد توافق قرار نگرفته و به نظر می‌رسد که دو دیدگاه متمایز در این زمینه وجود دارد که رویکرد یکی از این دو دیدگاه بر اساس مصرف محصولات فرهنگی مانند مکان‌ها یا بناهای تاریخی تمرکز دارد و دیدگاه دیگر شامل تمام جنبه‌های سفر می‌شود، جایی که مسافران در مورد تاریخ و میراث سایر جوامع یا شیوه‌های زندگی معاصر خود یاد می‌کنند.

از جمله کشورهایی که به عنوان مقصد گردشگری فرهنگی مورد استقبال قرار می‌گیرند می‌توان از کشور هند، اسرائیل، دبی و نیویورک نام برد که سفر به این مناطق تجربه‌های فرهنگی جذابی به همراه خواهد داشت.

گردشگری فرهنگی به دلایل زیادی اهمیت دارد و شاید برجسته‌ترین دلیل آن تأثیر اجتماعی باشد. از این رو گردشگری فرهنگی می‌تواند به تقویت هویت، افزایش درک متقابل فرهنگی و حفظ میراث و فرهنگ یک منطقه کمک کند.

همچنین گردشگری فرهنگی می‌تواند اثرات اقتصادی مثبتی نیز داشته باشد. این اثرات می‌تواند به صورت مستقیم از طریق بازدید گردشگران از اماکن گردشگری ایجاد شود یا به واسطه ایجاد مشاغل و فرصت‌های شغلی جدید و همچنین اثرگذاری بر مشاغل ثالث صورت گیرد.

یکی از مهمترین مزایای گردشگری فرهنگی را می‌توان جنبه آموزشی آن بیان کرد. به شکلی که گردشگران و میزبانان به طور یکسان می‌توانند در مورد شیوه‌های مختلف زندگی اطلاعات بیشتری کسب کنند.

گردشگران فرهنگی طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها را می‌توانند تجربه کنند که از جمله آن‌ها می‌توان اقامت با یک خانواده محلی در خانه، داشتن یک تور در اطراف یک روستا یا شهر، یادگیری در مورد اشتغال محلی، انجام کار داوطلبانه در جامعه محلی، بازدید از یک موزه، بازدید از یک بنای مذهبی مانند مسجد، معاشرت با اعضای جامعه محلی، بازدید از یک بازار محلی یا منطقه خرید، تجربه غذاها و نوشیدنی‌های محلی، رفتن به یک نمایش یا اجرای فرهنگی، بازدید از بناهای تاریخی را نام برد.

به این ترتیب گردشگری فرهنگی همواره تأثیرات مثبت و منفی به دنبال دارد. به عنوان مثال از جمله تاثیرات مثبت گردشگری فرهنگی می‌توان احیاء فرهنگ و هنر و حفظ میراث را نام برد. همچنین تغییر اجتماعی به عنوان نمونه‌ای از اثرات منفی این نوع از گردشگری محسوب می‌شود.

منابع:

tourismteacher.com

www.unwto.org

منبع:ایسنا

گردشگری فرهنگی

گردشگری دارای انواع و اصناف گوناگون است پس مناسب است که پیش از هر چیز، مراد خود از گردشگر را روشن کنیم. البته فعالان هر دو بخش خصوصی و دولتی، همواره تصوری از گردشگر داشته و دارند اما از آنجایی که در اینجا مراد ما از گردشگر، گردشگر فرهنگی است، مناسب می‌دانم که تعریفی درست از گردشگری فرهنگی ارائه شود.

هرگاه سخن از هویت باشد، ناچار به سراغ کیستی و چیستی مردمان آن سرزمین می‌رویم. به نظر می‌رسد که ایرانی بودن، آن ویژگی است که ما را از هر غیر ایرانی متمایز می‌کند و از رهگذر حفظ توجه به همین نکته است که می‌توان به تعریفی درست از فرهنگ ایرانی رسید.

علما، فقها، ادیبان، شاعران، دانشمندان و سیاستمداران در طول تاریخ به ایران کیفیتی بخشیده‌اند که امروز ایران، ایران است. این کهنه سرباز زمین، به اندازه تاریخ مدنیت، خاطره در سینه دارد و مردمش برای این که سرزمینشان خانه خوبان شود، خون دل‌ها خورده‌اند. از ۸ سال دفاع مقدس، انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری امام مهربانی‌ها تا تمدن باشکوهی که مایه افتخار ایران و ایرانی است، این‌ها همه داناییِ حاصل از تعامل ایرانیان با محیط اطرافشان را به وجود آورده که فرهنگ ایرانی را می‌سازد.

به تعبیر یکی از متفکران معاصر، در گردشگری فرهنگی، گردشگران به محضر ایران و شهرهایش حاضر می‌شوند و گویا آداب صاحب‌خانه را رعایت می‌کنند چون می‌دانند به کجا می‌روند، فرهنگ ایرانی را محترم می‌شمرند و سعی می‌کنند که همرنگ و همسو با جامعه ایرانی شوند. این نوع گردشگر، زائر است. پس گردشگر فرهنگی، زائری است که به زیارت شهرهای ایران آمده است تا فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی را با خود به یادگار ببرد.

اکنون فرض کنیم این جایگاه تغییر کند و ایران به محضر گردشگر حاضر شود، به نظر می‌رسد که در این صورت دیگر خبری از رعایت آداب و حفظ حرمت صاحب‌خانه نیست و گردشگر نمی‌داند که به کجا آمده و چگونه آداب فرهنگ غنی ایرانی را رعایت کند؛ اینجاست که تفاوت زائر با سیاح مشخص می‌شود. چنین گردشگری سیاحی است که با فرهنگ و جامعه ایرانی هیچ ارتباطی ندارد.

چه کنیم به جای سیاح، زائر داشته باشیم؟

منطقاً راه حل این است که تاریخ سرزمینمان را بدانیم و بشناسیم تا بتوانیم به جهانیان معرفی کنیم. مسلماً تاکنون نتوانسته‌ایم آنچنان که شایسته این سرزمین است این فرهنگ را شناسایی کنیم تا در مرحله بعد با شیوه‌های نوین ارائه کنیم و در نتیجه کیفیت ایران و ایرانی شناخته شود و گردشگر با علم به این فرهنگ غنی، وارد این سرزمین شود.

گردشگری فرهنگی مانند کاشت گندم است، کشاورزان با کاشت بذر گندم روزشماری می‌کنند تا هنگام برداشت محصولات فرا برسد و گندم‌ها را برداشت کنند. آنان البته از ساقه گندم نیز برای علوفه و یا کاربری‌های دیگر استفاده می‌کنند، اما پر واضح است که کشاورز، گندم را برای برداشت ساقه برای تأمین علوفه نمی‌کارد بلکه در وهله نخست به دنبال برداشت گندم است.

گردشگری نیز گندم و ساقه‌ای دارد، گندم گردشگری فرهنگی که هدف اصلی ماست تصویرسازی ذهنی (image building) مناسب از کشور ایران است که در ذهن گردشگر به وجود می‌آید و این بهترین سوغاتی است که او می‌تواند با خود به کشورش به ببرد. اکثر قریب به اتفاق گردشگران خارجی پس از بازدید از ایران، این کشور را با ذهنیتی مطلوب ترک می‌کنند؛ این در حالی است که هیچ‌یک از مسئولان حوزه فرهنگی و گردشگری نمی‌توانند مانند این گردشگران، سفیران فرهنگی و مبلغانی تاثیرگذار برای ساخت این ذهنیت در جوامع خارجی باشند. روشن است که این مهم، بهترین راه مقابله با ایران‌هراسی وسیعی است که دشمنان ما برای آن سرمایه‌گذاری وسیع و جدی کرده‌اند.

و اما ساقه گندم، این ساقه در گردشگری به مثابه ارزِ قابل توجهی است که به واسطه هتل‌ها، شرکت‌های هواپیمایی، رستوران‌ها، خرید سوغات و صنایع‌دستی، بیمارستان‌ها (گردشگری پزشکی) و امثال آن، که از انواع دیگر گردشگری هستند، وارد کشور می‌شود. این ارزآوری هزاران تأثیر مثبت در اقتصاد کشور دارد، به ویژه با توجه به آمار دولت مبنی بر جذب سالیانه ۹ میلیون گردشگر تا پیش از کرونا و رشدی قابل توجه که نسبت به گذشته در صنعت گردشگری ایران به وجود آمده است.

با این وجود، در قیاس با ظرفیت‌های موجود در کشور، ما همچنان از چشم‌اندازها و اهداف کلانی که شایسته ایران و ایرانی است، بسیار دور هستیم. عوامل و راهکارهای جبران این نقاط ضعف، در یادداشت بعدی به همراه ظرفیت‌های گردشگری اردکان به تفصیل بیان خواهد شد و فعلا به ذکر این نکته بسنده می‌کنم که تجربه موفق و برنامه‌ریزی کلان و بلند مدت کشورهای شرق آسیا در بهبود تصویرسازی ذهنی (image building) می‌تواند الگویی مطلوب در برنامه‌ریزی کلان عرصه گردشگری ما باشد. شاید از رهگذر بومی‌سازی و ایرانی کردن همین الگوها و تجربه‌هاست که می‌توان راه صحیح رسیدن به اوضاع و احوال شایستۀ ایران و ایرانی را یافت.

منبع:میراث آریا

توصیه‌های سازمان جهانی گردشگری برای بازیابی گردشگری فرهنگی

گردشگری و فرهنگ ارتباط تنگاتنگی باهم دارند و می‌توانند از بهبودی یکدیگر در بیماری کووید-۱۹حمایت کنند، بنابراین سازمان جهانی گردشگری تا پایان سال ۲۰۲۰، تاثیرات فرهنگی و اجتماعی بیماری کووید-۱۹ را با عنوان گردشگری فرهنگی ارائه کرده است.

به نقل از نیوز، بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ علاوه بر تاثیرات شدید بر اقتصاد جهانی، تاثیرات فرهنگی، اجتماعی و چالش‌های بسیاری برای بخش گردشگری به‌ویژه گردشگری فرهنگی ایجاد کرده است. محدودیت‌ها، قرنطینه و فاصله فیزیکی باعث بسته شدن سایت‌های میراث جهانی یونسکو در بیش از ۹۰ درصد کشورهای جهان شده است که بسیاری از آنها برای بشر قابل توجه هستند. این موضوع همچنین بر معیشت میلیون‌ها نفر از جمله متخصصان فرهنگی و کارکنان این مقاصد تاثیر گذاشته است.

سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) با ارزیابی تاثیرات فرهنگی اجتماعی بیماری کووید- ۱۹ و همچنین واکنش‌های گردشگری فرهنگی به بیماری همه‌گیر، به تغییر رویکرد گردشگران فرهنگی و همچنین مقاصد فرهنگی سراسر جهان اشاره کرده است.

شهرها اولین و متاثرترین مقاصدی هستند که تحت تاثیر همه‌گیری قرار گرفتند. با این حال، بسیاری از شهرهای دارای گردشگری فرهنگی پیشرفته، ایده‌های نوآورانه‌ای ارائه کرده‌اند تا به گردشگران کمک شود، فرهنگ را در زمینه کووید- ۱۹ تجربه کنند. علاوه بر این، هنگامی که گردشگران در سراسر جهان قادر به سفر نبودند، آنها همچنین شروع به جستجوی تجارب فرهنگی در سیستم عامل‌های آنلاین از خانه‌های خود کردند.

برخی توصیه‌ها برای راه‌اندازی مجدد و مسئولانه گردشگری فرهنگی شامل موارد ذیل است:

ارتقاء همکاری برای تقویت آینده گردشگری فرهنگی

سازمان جهانی گردشگری برای مبادله و یادگیری شیوه‌های خوب از یکدیگر، بر همکاری فرهنگ و گردشگری، تقویت اقدامات ایمنی و یافتن رویکردهای مشترک مطابق با مقررات مرتبط با بیماری کووید برای کمک به بهبود اعتماد گردشگران تاکید دارد. علاوه بر این، سازمان جهانی گردشگری به همکاری بین هنرمندان، کارشناسان فرهنگی، جوامع محلی، بخش خصوصی و سازمان‌ها برای چشم‌انداز مشترک برای توسعه و افزایش رقابت در مقصد فرهنگی اشاره کرد.

حمایت از توسعه فرهنگ در مقصد

محصولات و تجربیات فرهنگی برای مقاصد فرهنگی، مزیت‌های رقابتی و هسته اصلی راهبردهای بازاریابی هستند. بنابراین، تقویت نقش فرهنگ در یک مقصد، توسعه گردشگری در آن منطقه را تقویت می‌کند. UNWTO در زمینه گردشگری بین‌المللی محدود، مقاصد فرهنگی را تشویق می‌کند تا تمرکز خود را به سمت گردشگران داخلی و جوامع محلی بگذارند، تجارب گردشگری فرهنگی را متنوع کنند و گردشگران داخلی را به کشف فرهنگ محلی، میراث و صنایع خلاق سوق دهند.

تقویت احیای تجارب شهری و روستایی

گردشگری شهری را می‌توان از طریق فرهنگ، با استفاده از تنوع فرهنگی و خلاق محلی برای تقویت کارآفرینی و نوآوری و جذب سرمایه ارتقاء داد. علاوه بر این، در این مدت، گردشگری روستایی نیز باید ارتقاء یابد زیرا برای رعایت فاصله فیزیکی مطلوب است و به پراکندگی جریان گردشگری کمک می‌کند. طبق UNWTO، گردشگری در مناطق روستایی شانس بیشتری برای بازیابی دارد زیرا گردشگران به مکان‌های کم جمعیت‌تر علاقه بیشتری دارند و می‌توانند فرهنگ محلی را تجربه کنند. UNWTO همچنین ارتباط بین مناطق شهری و روستایی را برای ایجاد تنوع در محصولات گردشگری فرهنگی تقویت و از توسعه متقابل دو منطقه حمایت می‌کند.

بهبود منابع انسانی از طریق تحول دیجیتال

هر دو بخش فرهنگ و گردشگری باید مهارت‌های نیروی کار را آموزش و بهبود دهند تا به آنها در استفاده از فناوری‌های جدید کمک و همچنین مهارت‌های خود را در تنظیم خدمات مشتری به اقدامات جدید بهداشتی به‌روز کنند. ارتقاء ظرفیت منابع انسانی به مقصد کمک می‌کند تا یک نیروی کار مقاوم ایجاد شود.

مهار فناوری برای افزایش رقابت

UNWTO همکاری با شرکای رسانه‌ای و فناوری را برای ارائه آنلاین تجارب گردشگری فرهنگی و دستیابی به گردشگران بیشتر تشویق می‌کند. تجارب واقعیت مجازی یا برنامه‌هایی که به گردشگران امکان می‌دهد با خیال راحت گردشگری فرهنگی را تجربه کنند، ابتکاراتی هستند که مقصد فرهنگی می‌توانند از آنها استفاده کنند.

ارتقاء گردشگری مبتنی بر جامعه از طریق «میراث زنده»

بر اساس UNWTO، این همه‌گیری فرصتی برای بازنگری و مرور تجارب گردشگری مربوط به زندگی در میراث فرهنگی و تغییر شکل این تجارب گردشگری به روشی جامع و پایدار است. بنابراین، نیاز به افزایش آگاهی در مورد اهمیت جوامع و دست‌اندرکاران فرهنگی و میراث زنده برای توسعه پایدار گردشگری وجود دارد.

منبع:ایسنا

گردشگری فرهنگی روبه‌رشدترین گونه گردشگری در جهان فردا

در یک نگاه کلی به مفهوم گونه گردشگری فرهنگی می‌توان گفت در این گونه گردشگری، سفر گردشگران عموما به سمت جاذبه‌های فرهنگی است که با هدف شناخت سبک زندگی مردمان و میراث‌فرهنگی مقصد سفر و کسب تجربه برای ارضای نیازهای فرهنگی انجام می‌شود. این گونه گردشگرانی که سفر فرهنگی را بر می‌گزینند عموما دارای تحصیلات دانشگاهی و میانگین سنی بالا هستند و تمایل به آشنایی با فرهنگ مناطق مختلف داشته و علاقه‌مندی خود را به بازدید از موزه‌ها، نمایشگاه‌های هنرهای سنتی و صنایع‌دستی و همچنین دیدار از آثار معماری، تاریخی و شناخت آیین‌ها و سنت‌ها در قالب خرده فرهنگ‌های جوامع میزبان را همواره نشان می‌دهند.

در چنین شرایطی است که از یک سو ساختارهای فرهنگی و تمدنی و آثار هنری به‌عنوان فرصتی برای رونق گردشگری جوامع مختلف به کار گرفته می‌شوند و از سوی دیگر، گردشـگری به‌عنوان عاملی مهم در راستای هم‌افزایی فرهنگی میان مردم از جوامع مختلف شناخته می‌شود.

آنچه در انتخاب این گونه گردشگری برای گردشگر جالب و جذاب است، شناخت جاذبه‌های فرهنگی مقصد انتخابی و آشنایی با آداب و رسوم خاص و منحصر به‌فرد مردم آن مقصد است که عمدتا در مکان دیگر نظیر آن وجود ندارد. با این وصف، گردشگری که با هدف دیدار از شاخصه‌های فرهنگی و تمدنی یک جامعه، به آنجا سفر می‌کند تنها برای گذران اوقات فراغت و تفریح مسافرت نمی‌کند، بلکه مایل است تا با شاخصه‌های فرهنگی و روند شکل‌گیری فرهنگ و تمدن در مقصد انتخابی خود آشنا شود.

ویژگی‌های گردشگران فرهنگی

همان‌گونه که ذکر شد، گردشگری فرهنگی امروزه و به ویژه در دهه‌های اول سده بیست و یکم به تدریج در حال تبدیل شدن به یکی از پیشرفته‌ترین گونه‌های گردشگری در سطح جهان است. با این‌حال برنامه‌ریزان این صنعت معتقدند، گردشگرانی که این گونه سفر را بر می‌گزیند در یک سفر فرهنگی فقط به دنبال شناخت فرهنگ و تمدن کهن و پیشینه تاریخی مقصد سفر خود نیستند بلکه مشتاقانه مایل به برقراری ارتباط فرهنگی با آحاد مردم جامعه میزبان و آشنایی با هنجارها، عرف و عادات اجتماعی کنونی مردم جامعه میزبان نیز هستند. بنابراین، در یک برداشت کلی چنین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که، گردشگری فرهنگی از یک‌سو به دنبال شناخت میراث‌فرهنگی و از سوی‌دیگر به دنبال آشنایی با فرهنگ و حتی خرده فرهنگ‌های جامعه میزبان در جهان اکنون است.

در گونه گردشگری فرهنگی محیط فرهنگی و هنری برای گردشگران بسیار جذاب است، به گونه‌ای که گردشگران مایلند آداب، رسوم و رفتارهای اجتماعی مردم جامعه میزبان را از نزدیک مشاهده و تجربه کنند. در همین راستا، آثار هنری و محصولات فرهنگی در کنار برخوردهای فرهنگی بهترین شاخصه به منظور ایجاد ارتباط میان گردشگر و جامعه میزبان است، بنابراین محصولات فرهنگی به خوبی معرف حالات و مشخصات فرهنگ جامعه میزبان برای گردشگران است.

گردشگر فرهنگی عمدتا کمتر از سایر گردشگران به دنبال امکانات مادی سفر است و یا لااقل کمتر به آنها اهمیت می‌دهد، چراکه گردشگر فرهنگی بیشتر به دنبال آموختن و کسب تجربه فرهنگ و آداب و رسوم مقصد است و بدین منظور، بیشتر مشتاق آشنایی با  فرهنگ جامعه میزبان است. این گونه گردشگری در یک نگاه کلی شامل بازدید از موزه‌ها و آثار هنری، شرکت در رویدادهای اجتماعی، فرهنگی و هنری است که در سطحی وسیع‌تر حتی می‌تواند به مشارکت گردشگر در حیات مردم جامعه میزبان از طریق حضور در محل زندگی آنها و مشارکت در برنامه‌های خانوادگی مردم جامعه میزبان تبدیل شود.

نقش گردشگری فرهنگی در توسعه اقتصادی و فرهنگی ایران

 با توجه به بنیان‌های غنی فرهنگی و تمدنی کهن ایران از یک‌سو که در بیش از یک میلیون جاذبه فرهنگی تبلور یافته، و همچنین جاذبه، تنوع و تکثر و در عین حال ارتباطات فرهنگی اقوام مختلف ایرانی از سوی دیگر، در کنار ارتباطات غنی و مستحکم فرهنگی ایران با جوامع اطراف خود (کشورهای همسایه) به نظر می‌رسد امروزه ایران می‌تواند با برنامه‌ریزی مناسب و ایجاد زیرساخت‌های مناسب به‌ویژه در حوزه بازاریابی و تبلیغات، داشته‌های فرهنگی خود را به یکی از جذاب‌ترین مقاصد گردشگری فرهنگی نه تنها در غرب قاره کهن آسیا بلکه در جهان تبدیل کند.

برای دست‌یابی به این موقعیت که می‌تواند نقش مهمی در توسعه توامان اقتصادی و فرهنگی ایران ایفا کند به نظر می‌رسد باید نگاهی جدی به چگونگی تعامل ایران با دیگر کشورها در راستای توسعه گردشگری داشت. امروزه در زمینه غنی بودن و تنوع جاذبه‌های فرهنگی ایران کم‌ترین شکی وجود ندارد، ولی نکته مهم اینجاست که به نظر می‌رسد در خصوص تعامل فرهنگی و شناخت کشورهای هدف گردشگری در راستای ایجاد تعامل و جذب گردشگر فرهنگی، هنوز آن‌طور که شایسته و بایسته است قوی عمل نکرده و در ابتدای راهیم. معرفی دقیق و گسترده بیش از یک میلیون جاذبه فرهنگی در کنار معرفی پیشینه کهن تاریخی ایران باید با ایجاد شوق و اشتیاق به سفر به ایران همراه شود، لذا باید تلاش کنیم تا در مقوله بازاریابی و تبلیغات تصویر روشنی از فرهنگ ایرانی در ذهن جهانیان به‌ویژه کشورهای هدف گردشگری ایجاد کنیم که در این راستا می‌توان به تبلیغات فرهنگی در شبکه‌های تلویزیونی بین‌المللی و استفاده از فناوری نوین ارتباطی همچون شبکه‌های مجازی، شرکت گسترده کارشناسان در نمایشگاه‌های بین‌المللی و لزوم برگزاری جشنواره‌های ملی و بین‌المللی فرهنگی از طریق رایزن‌های فرهنگی سفارتخانه‌ها و یا سازمان‌های بین‌المللی فرهنگی همچون سازمان جهانی جهانگردی و سازمان علمی و تحقیقاتی ملل متحد (یونسکو) اشاره کرد که نه تنها هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری طلایی در راستای جذب گردشگران به شمار می‌رود.

با این وصف با توسعه گردشگری فرهنگی، گردشگرانی که برای سفر به ایران هزینه می‌کنند پس از بازگشت، به صورت رایگان به سفیران فرهنگی کشور عزیزمان ایران تبدیل می‌شوند که در کنار معرفی رایگان محصولات فرهنگی گردشگری ایران به سایرین، خود نقش مهمی در زدودن تبلیغات منفی علیه کشورمان که در سال‌های اخیر علیه ایران به‌صورت سازمان یافته توسط برخی کشورها صورت می گیرد، ایفا خواهند کرد.

حال که شیوع بیماری کرونا همه جهان را تحت تاثیر قرار داده و اکثر کشورهای پیشرفته در امر گردشگری از تبعات منفی شیوع این بیماری ضررهای هنگفتی را تجربه می‌کنند این فرصت برای کشورهایی همچون ایران پدید آمده تا از یک‌سو به بررسی سیاست‌ها، راهبردها و راه‌کارهای اجرایی خود در راستای توسعه این صنعت تاکنون بپردازد و از سوی دیگر با برنامه‌ریزی مناسب و استفاده از فناوری نوین نه تنها به دنبال معرفی بسته‌های سفر فرهنگی خود در ایام شیوع کرونا باشد بلکه به دنبال صعود در بازارهای رقابتی در جهان پسا کرونا باشد.

به نظر می‌رسد بهترین راهکار در شرایط کنونی استفاده از فناوری ارتباطی شبکه‌های مجازی موقعیت مناسبی را برای ایران در شرایط کنونی ایجاد می‌کند. زیرا پس از شیوع کرونا بسیاری از کشورهای جهان به‌‌سمت گردشگری مجازی رفتند. با این وصف توسعه گردشگری مجازی به‌ویژه گردشگری مجازی فرهنگی می‌تواند بازدهی بسیار بالایی داشته باشد چرا که غیر از اینترنت و تهیه یک محتوا به هیچ زیرساخت دیگری نیاز ندارد. بنابراین هنگامی که کاربر با استفاده از این محتواها با اماکن تاریخی و گردشگری ما آشنا شد، حاضر است برای حضور و استفاده از این مراکز در فردای کرونا به ایران سفر کرده و با جزئیات بیشتری از این بناها آشنا شود. همچنین فضای مجازی این اختیار را به کاربران می‌دهد که در هر زمینه‌ای تحقیق کرده و از فرصت‌های پیش رو در بخش گردشگری بهره‌مند شوند.

منبع:میراث آریا