نوشته‌ها

ثبت “گنبد علویان” همدان در میراث جهان اسلام

بنای کم نظیر گنبد علویان همدان به همراه چهار اثر فرهنگی و تاریخی ایران در فهرست میراث جهان اسلام ثبت شد.

به گزارش ایسنا، این شاهکار تزیینات معماری ایران که مهم‌ترین بنای تاریخی دوره اسلامی شهر همدان محسوب می¬‌شود، دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که آن را در زمره بی‌نظیرترین بناهای تاریخی کشور قرار می‌دهد، تا جایی که ایران شناس فقید پروفسور آرتور اپهام پوپ از دیدن آن اظهار شگفتی کرده و آن را یکی از زیباترین و کامل¬ترین نمونه‌های آثار معماری ایران می‌داند.

گنبد علویان در شمال غربی شهر همدان، به فاصله اندکی از قسمت جنوبی تپه باستانی هگمتانه و سمت راست بلوار علویان قرار گرفته است. از آن جا که این بنا فاقد کتیبه تاریخ احداث و نام بانی است، در مورد تاریخ دقیق ساخت و تزئیناتش بین پژوهشگران اختلاف نظر وجود دارد، چنان که محققانی آن را مربوط به دوره‌ سلجوقی و گروهی دیگر آن را از بناهای دوره‌ ایلخانی می‌دانند و جالب این که نمونه¬‌های سازه‌ای و تزئینی از هر دو دوره‌ یاد شده در بنا دیده می‌شود.

بنای زیبای گنبد علویان از نوع بناهای مقبره‌ای و دارای پلانی چهار ضلعی است. این بنا در شکل اولیه گنبدی بر فراز داشته که به مرور زمان و به دلایل طبیعی از بین رفته و طی عملیات مرمتی که در سال ۱۳۱۷ هجری شمسی در بنا انجام شده، پوششی از چوب و شیروانی بر روی آن قرار گرفته است.

بنا که در طول تاریخ همواره تحسین بسیاری از اهل فن را در پی داشته از دو قسمت فوقانی(گنبد¬خانه) و تحتانی( سرداب) تشکیل می‌شود. ساختمان آن با آجر ساخته شده و مجموعه بی نظیری از تزئینات آجرکاری و گچ‌بری و تلفیقی از این دو را قرن‌ها درون خود حفظ کرده است که تنوع نقوش حاکی از ذوق و سلیقه سازندگان بنا دارد.

درون بنای گنبد علویان سراسر با تزئینات گچ‌بری زیبایی آذین شده و در ضلع جنوبی خود یکی از شاهکارهای محراب گچی همه ادوار تاریخ معماری ایران را به نظاره گذاشته است که با نقوش زیبا و کتیبه‌های بی نظیر مانند نگینی در بنا خودنمایی می‌کند.

نمای بیرونی بنا نیز به جز ضلع شمالی که ورودی در آن قرار دارد، هر یک از دو طاق نمای آجری تشکیل شده که دارای طرح‌های متنوع تزئینی هستند، هم چنین ضلع شمالی با تزئینات بسیار زیبا و چشم نوازی از تلفیق آجرکاری، گچ‌بری و کتیبه ‌کوفی پوشیده شده که جلوه با شکوهی به آن داده است و یکی از با شکوه ترین ورودی‌های بناهای مقبره‌ای ایران به شمار می‌آید.

استناد به متون تاریخی نشان می‌دهد که بنای گنبد علویان ابتدا به عنوان خانقاه یا مسجد ساخته شده و بعدها با ایجاد سرداب، به مقبره دو تن یا بیشتر از اعضای خاندان پر آوازه‌ی علویان همدان، که از سده سوم هجری قمری به مدت سه قرن بر این شهر ریاست داشته‌اند تبدیل شده است.

یکی دیگر از ویژگی‌هایی که گنبد علویان را در زمره منحصر به فردترین بناهای تاریخی ایران قرار می‌دهد، ورودی سرداب آن است که درون محراب قرار دارد و این ویژگی تقریبا در هیچ بنای دیگری در ایران مشاهده نشده و همین دلیلی بر گمانه زنی‌ها در مورد کاربری بنا و تاریخ ساخت سرداب نیز است.

این بنا که یکی از شاهکارهای معماری ایران محسوب می‌شود، شش کتیبه با رسم‌الخط کوفی(۳ کتیبه)، ثلت(۲کتیبه) و نسخ را در خود جای داده است که همگی آیاتی از قرآن کریم هستند و زیبایی بنا و به ویژه محراب را دوچندان کرده‌اند، از کتیبه‌های نام¬برده دو کتیبه کوفی در نمای بیرونی و بقیه در داخل بنا قرار دارد.

گفتنی است بنای گنبد علویان همدان در تاریخ ۱۵/ ۱۰/ ۱۳۱۰ به شماره ۹۴ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

منبع:ایسنا

آشنایی با گنبد علویان – همدان

گنبد علویان در چهار باغ علویان، در نزدیکی میدان امام زاده عبدالهگ در شهر همدان قرار دارد

بر اساس شناسنامه فنی بنا، این گنبد یکی از یادمان‌های متعلق به اواخر دوره سلجوقیان در قرن ششم هجری است، که توسط خاندان علویان ابتدا به عنوان مسجد احداث شد و سپس در دوره‌های بعد با ایجاد سردابی در زیر زمین، به مقبره آن خاندان تبدیل شده است.

علت نامگذاری این بنا به گنبد علویان این بوده است که در گذشته‌های دور دارای گنبد بوده، گر چه در اثر گذشت زمان، گنبد آن فرو ریخته است. از سوی دیگر، علاقه شدید مردم به سادات و دوستداران علی (ع) و مدفون بودن دو تن از خاندان علویان در این بنا، از دلایل دیگر آن بوده است.

گنبد علویان که یکی از شاهکارهای معماری و گچبری بعد از اسلام در همدان است، در سال 1310 با شماره ۹۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

نقشه بنای چهار ضلعی و گوشه‌های آن دارای لبه‌های ستاره‌ای شکل است. دیوارهای این مقبره مکعب شکل بوده، تا خط آغاز گنبد باقی مانده ولی خود گنبد فرو ریخته و از بین رفته است.

گنبد علویان از لحاظ هنر گچبری و آجرکاری از آثار ارزشمند و کم نظیر سده های میانی دوره اسلامی است. شکل ظاهری آن شبیه گنبد سرخ مراغه است که در سال 542 هجری قمری ساخته شده و ابعاد داخلی آن 8 متر در 8 متر و تزئینات غنی و متراکم و در عین حال راز آمیز و چشم نواز درون بنا تا حدودی مشابه بنای گنبد حیدریه قزوین است.

بنا به صورت مکعبی 4ضلعی در ابعاد 8/12 در 5/12 متر و ارتفاع 5/11 متر ساخته شده و 4 جرز ستون مانند به ارتفاع 5/9 متر با قطری قریب به 2 متر و شبیه برج‌هایی در 4 گوشه آن را در میان گرفته اند.

هر یک از برج‌ها دارای 5 طاق نمای فرو رفته مثلثی به ارتفاع8 متر و عرض 1 متر و عمق 5/. متر است که از حیث مقطع جرزها را به صورت نیمی از یک ستاره هشت پر در آورده است.

در جبهه شمالی بنا طاق نمایی جناغی از نوع 5 و 7 و به ارتفاع 10 متر و عرض حدود 5/5 متر دیده می شود .درون آن قابی مستطیل شکل به ارتفاع 60/5 و عرض 90/3 به صورت بر جسته قرار دارد.ورودی رفیع بنا در هیبت طاقی جناغی به عرض 6/1 و ارتفاع 40/3 متر جلوه‌ای ویژه به آن می‌ بخشد.

بر فراز ورودی و درون کادر مستطیل شکل گچبری‌های بر جسته لانه زنبوری شامل گل و بوته های در هم پیچیده به شکل زیبایی خود نمایی می‌کند. بر حاشیه خارجی کادر نیز کتیبه‌ای گچبری شده مشتمل بر آیاتی از قرآن مجید به خط کوفی مشاهده می‌شود. پیشانی طاق نما را نیز گچبری مثلثی و ستاره‌ای شکلی به صورتی بدیع تزئین کرده است.

سطح شبستان ورودی بنا در مقایسه با زمین‌های اطراف و دیوارهای خارجی آن در ارتفاعی معادل 2/1 متر واقع شده و در حال حاضر 7 پله ارتباط بیرون و داخل بنا را میسر می کند.

راه پله های کم عرض از درون برج شمالی شرقی دسترسی به سقف و نیز راه پله ای که به صورت غیر متعارف درون محراب ایجاد شده راه‌یابی به سرداب اشکوب زیرین را میسر می‌کند.

نقشه بنا چهار ضلعی و گوشه های آن دارای لبه های ستاره ای شکل است دیوارهای ایم مقبره مکعب شکل بوده تا خط آغاز گنبد باقی مانده ولی خود گنبد فروریخته و از بین رفته است.

منبع:همشهری