از آن‌جایی که سالوادور دالی به دلیل نقاشی‌های غیر عادی‌اش در بین هنرمندان جهان شناخته می‌شود، سعی کرده این غیر عادی بودن را در محوطه موزه خودش نیز به تصویر بکشد. او با پر کردن محوطه‌ موزه با برخی از منحصربه‌فردترین آثارش نظیر نقاشی‌هایی که به نظر می‌رسد از زوایای مختلف تغییر می‌کنند، مانند لینکلن در دالی‌ویژن و آثاری که فقط از طریق آینه‌های مخفی نصب‌شده در آن‌ها قابل مشاهده هستند،‌ توانست موزه‌ مختص خود را طراحی کند.

نمای بیرونی ساختمان موزه به رنگ قرمز روشن است و تخم‌مرغ‌های بزرگ روی دیوار بنا نگاه‌‎ها را به سمت خود جلب می‌کند، این نما شاید در نگاه اول بچه‌گانه به نظر برسد اما باز هم روحیه غیر عادی دالی در طراحی آن کاملا به چشم می‌خورد.

موزه- تئاتر دالی در ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۴  بازگشایی شد و گسترش مداوم این موزه در اواسط ۱۹۸۰، به بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین مجموعه آثار سالوادور دالی تبدیل شد؛ هم‌چنین گفته می‌شود موزه- تئاتر دالی، اولین محل برای نمایش عمومی آثار سالوادور دالی در سن ۱۴ سالگی بوده و به همین دلیل این موزه با تاریخچه‌ زندگی او گره خورده است.

آثار جمع‌آوری شده دالی در این موزه بسیار می‌تواند توجه علاقه‌مندان و بازدیدکنندگان این بنا را به خود جلب کند؛ یکی از بحث‌برانگیزترین آثار دالی در این موزه پرتره پیکاسو است که دالی در سال ۱۹۴۷ تصویر کرده است، این نقاشی به دلیل رابطه بحث‌برانگیز دالی با پیکاسو توسط او به تصویر کشیده شده است.

دانیل جانسون، استاد تاریخ هنر دانشگاه نیویورک در خصوص نقاشی دالی، از پیکاسو و رابطه آن‌ها توضیح داده است که دالی برای عبور از پیکاسو به دنبال ایجاد هویتی منحصر به فرد برای خود بوده است. او هم‌چنین گفته «در دهه‌ ۱۹۴۰، پیکاسو همچنان چهره‌ای مهم برای پیشی‌گرفتن محسوب می‌شد. دالی واقعاً عاشق شهرت و ترسیم شخصیت خودش بود و نقاشی او از پیکاسو نیز بخشی از همین موضوع به شمار می‌رفت.»

موزه- تئاتر دالی در بخشی به نام «اتاق گنجینه» نیز ارزشمندترین آثار سالوادور را میزبان است، آثار موجود در اتاق گنجینه بنا بر دلایل شخصی متعدد توسط خود دالی انتخاب شده‌اند. از دیگر بخش‌های مهم این موزه می‌توان به اتاق «مائه وست» اشاره کرد، در این اتاق صورت ستاره‌ افسانه‌ای سینما، مائه وست به تصویر کشیده شده و در واقع نقاشی‌های روی دیوار حکم چشم‌های او را دارند، یک شومینه به شکل بینی،‌ کاناپه‌ای به شکل لب‌های قرمز و پرده‌ای به رنگ بلوند برای موها، سایر اجزای اعضای صورت او را تشکیل می‌دهند.

چهره این هنرپیشه سرشناس از سکوی مشرف به چیدمان اتاق پذیرایی به صورت کامل و درست قابل مشاهده است، این قسمت از موزه برای بازدیدکنندگان می‌تواند بسیار عجیب و خارق‌العاده به نظر برسد.

«مجسمه فیلسون فرانسیس فولس همراه با یک مدل اتمی هیدروژنی به رنگ طلایی» در ورودی موزه، «کادیلاک مشکی و شخصی دالی» در مرکز موزه، «تندیس‌های سنگی اسکار طلایی به شکل مانکن‌های تمام اندازه» که به خط در اطراف دیوارهای ساختمان مدور قرار گرفته‌اند و «لباس غواصی دالی» در بالای درگاه موزه، از آثار مورد توجه است که بازدیدکنندگان را ساعاتی با خود همراه می‌کند.

یکی از چیدمان‌های فوق‌العاده‌ دالی در این موزه «قصر اتاق باد» است که شامل «صفحه‌ مرکزی قصر باد» می‌شود، این نقاشی سقفی بسیار بزرگ، دالی و گالا را نشان می‌دهد که به ‌سمت یک هلال ماه درخشان در حال حرکت هستند. در این اتاق علاوه بر پرده‌های منقوش، یک اسکلت اورانگوتان طلایی ‌رنگ نیز در گوشه‌ای از اتاق نیز به چشم می‌خورد.

موزه- تئاتر دالی علاوه بر موارد گفته شده میزبان یک نمایشگاه دائمی است که به جواهرات و سکه‌ها اختصاص دارد و آثار آن شامل «لب‌های یاقوت» که از مروارید، یاقوت طبیعی و طلای ۱۵ عیار برای دندان‌ها ساخته شده، «چشم زمان» ساعتی که از الماس پوشیده شده است و «قلب سلطنتی» با تاج نگین‌دار که در مرکز آن یک یاقوت دارای ضربان قرار دارد، می‌شود.

دالی در خصوص مجموعه خود در این موزه گفته است «دوست دارم که موزه‌ من یک ساختمان، یک هزارتو و یک شئ سوررئال بزرگ باشد. این‌جا موزه‌ای کاملا نمایشی خواهد بود. بازدیدکنندگان هنگام ترک این‌جا، احساس خواهند کرد که یک رویای پرهیجان داشته‌اند.»

منبع:ایسنا