منطقه ی سیرا دل دیویزور (Sierra del Divisor) در راستای مرز پرو و برزیل در قلب آمازون از تاریخ 8 نوامبر 2015 میزبان جدید ترین پارک ملی دنیا شده است. این پارک از عمیق ترین قسمت های جنگل های بارانی آمازون تا کوهپایه های رشته کوه آند ادامه دارد و یکی از بزرگترین بلوک های پیوسته ی زمین حفاظت شده در آمریکای لاتین را تشکیل می دهد. این پارک 1.3 میلیون هکتار مساحت دارد.

این منطقه یک منطقه پَست آتشفشانی به حساب می آید و تنها منطقه ای از آمازون است که اساسا بسیار صاف است. منظره های شگفت طبیعت معمولا از آبشارها، آتشفشان های خاموش، رودخانه های وحشی، دریاچه های دورافتاده، دره های تیز و جنگل های سرسبز به وجود آمده است. مهم ترین ویژگی این منطقه آتشفشان خاموش ال کونو (El Cono) است که یکی از بسیار دهانه های آتشفشانی است که در جنوب رشته کوه پراکنده شده اند. ال کونو 490 متر از دشت های جنگل بارانی اطرافش بالاتر قرار دارد و سمبل سیرا دل دیویزور به حساب می آید.

پارک «سیرا دل دیویزور» از عمیق ترین قسمت های جنگل های بارانی آمازون تا رشته کوه آند ادامه دارد

به خاطر فرم جغرافیایی منحصر به فردش، این منطقه خانه ی بسیاری از حیوانات بومی است که در جایی دیگر پیدا نمی شوند. اما این منطقه آنقدر دور افتاده و متروک بوده که مطالعه آن تازه چند دهه ی اخیر آغاز شده است. در مطالعه ی سال 2005 دانشمندان چند ده گونه از حیوانات در این منطقه پیدا کردند که پیش از این ناشناخته بودند. بر اساس این یافته ها محققان انتظار دارند که مطالعات آینده نیز به کشف گونه های بیشتری بیانجامد.

سیرا دل دیویزور همچنین خانه ی چندین قبیله ی بومی با جمعیت کلی 300 تا 400 نفر است  که در انزوای کامل از دنیای بیرون زندگی می کنند.

اگرچه این منطقه در سال 2006 به عنوان یک منطقه ی حفاظت شده نامیده شد، دولت پرو در حفاظت آن از دست اندازی و تهدیدات انسانی موفق نبوده است. طی چند دهه ی گذشته چندین پروژه شامل کشف نفت، لوله های گاز، و راه سازی به این منظقه وارد شده اند. منطقه های همجوار در حال حاضر توسط حفر معدن و قطع درخت خراب شده اند. ماهیگیری غیرمجاز هم پای شکار، جمعیت حیوانات منطقه را تهدید می کند. این منطقه به خاطر گونه های کمیاب و شگفت انگیزش شکارچیان غیرمجاز را به خود جلب می کند.

«سیرا دل دیویزور» همچنین خانه ی چندین قبیله ی بومی با جمعیت کلی 300 تا 400 نفر است

تشکیل پارک ملی سیرا دل دیویزور در نوامبر گذشته یکی از بزرگترین دست آوردهای سال های اخیر برای حفظ جنگل های بارانی به شمار می آید.

وزیر محیط زیست پرو، آقای مانوئل پولگار- ویدال (Manuel Pulgar- vidal) در روز اعلام پارک در توییتر خود می نویسد:” این مهر تاییدی است بر تعهد دولت پرو به حفظ، توسعه ی پایدار و مبارزه با تغییرات اقلیمی.”

به خاطر فرم جغرافیایی منحصر به فرد «سیرا دل دیویزور»، این منطقه خانه ی بسیاری از حیوانات بومی است

در سخنرانی رسمی خود رییس جمهور پرو آقای هومالا (Humala) می گوید:” ما می خواهیم این منطقه را به عنوان یک قسمت مهم از ریه هایی که باعث تصفیه ی هوای دنیا می شوند، نگه داری کنیم، علاوه بر آن این منطقه را فعالیت های غیرمجاز مثل قطع درختان، حمل موادمخدر و دیگر فعالیت هایی که باعث جنگل زدایی می شوند، حفظ کنیم.”

نه تنها این پارک به خاطر گوناگونی زیستی اش حایز اهمیت است، این منطقه دومین ذخیره ی برزگ کربن روی سطح زمین را در پرو دارد. تحقیقات نشان می دهد که جنگل های منطقه دارای 181 میلیون تن کربن هستند که طبق گفته ی سازمان محیط زیست آمریکا این رقم تقریبا برابرست با میزان دی اکسید کربنی که 127 میلیون ماشین سالانه تولید می کنند.

منبع:بیتوته