همانطور که تمام صنایع، تبلیغات را یکی از ارکان اساسی فعایت خود در نظر می‌گیرند، گردشگری نیز بی‌نیاز از تبلیغات نبوده و تمام بخش‌ها مانند حمل و نقل، اقامت، مراکز تفریحی و حتی جاذبه‌های طبیعی برای معرفی در سطح عموم و جذب گردشگر نیازمند تبلیغات هستند.

متاسفانه فعالان حوزه گردشگری تبلیغات را محدود به اقداماتی که منجر به فروش مستقیم می‌شود، می‌دانند. تبلیغاتی که پیشنهاد فروش مسقیم محصول یا خدمتی خاص را به مخاطب ارائه می‌دهد، در حالی که تبلیغات یک استراتژی بلند‌مدت است برای تحریک تقاضا که اگر با دید سرمایه‌گذاری به آن نگاه شود، در بلند‌مدت باعث افزایش اعتبار برند و ارزش محصول یا خدمت می‌شود.

متاسفانه سرمایه‌گذاران بخش گردشگری تبلیغات را هزینه‌ای اضافه می‌دانند، صاحبان این دیدگاه شاید در کوتاه‌مدت با حذف هزینه تبلیغات سود سالانه بیشتری داشته باشند اما در بلند‌مدت از نبود تبلیغات صدمات و ضررهای زیادی خواهند دید، زیرا تبلیغات است که باعث افزایش ارزش محصولات و تداوم و افزایش درخواست در بازار می‌شود.

شاید در صنعت هوایی و حمل و نقل زمینی که امکانات موجود حتی کفاف درخواست بازار را نمی‌دهد و به خودی خود قیمتی چندین برابر ارزش واقعی به مشتری تحمیل می‌شود، تبلیغات جایگاهی نداشته باشد و صرفا هزینه‌ای برای حفظ وجه و ظاهر شرکت‌ها نسبت به یکدیگر باشد، اما در بخش‌های هتلداری، تورگردانان و دفاتر خدمات مسافرتی که تمام پتانسیل موجود بکارگیری نشده است و امکان جهش وجود دارد، پرداختن به تبلیغات بسیار حائز اهمیت است.

وزیر میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری بارها از لزوم تغییر نگرش بخش خصوصی و دولت به تبلیغات گردشگری سخن گفته و صراحتا عنوان کرده است دولت صرفاً مسئول تبلیغات در این بخش نیست. مطلبی که با در نظر گرفتن بودجه اندک این وزارت‌خانه در حوزه تبلیغات باید آن را پذیرفت. به علاوه آنکه اساسا دولت وظیفه‌ای برای بازاریابی و معرفی ظرفیت‌های بخش خصوصی به جوامع هدف این صنعت ندارد.

در سال‌های اخیر تعداد تاسیسات گردشگری رشد چشمگیری داشته است اما نگاه اشتباه سرمایه‌گذاران این حوزه به تبلیغات باعث شده این امکانات به درستی اطلاع‌رسانی نشود و بسیاری از گردشگران وقت زیادی را صرف انتخاب مقاصد سفر و انتخاب اماکن اقامتی کنند در حالی که این تاسیسات گردشگری هستند که باید با تبلیغات، انتخاب‌های متنوع را به گردشگر ارائه دهند تا او را به سفر ترغیب کنند.

متاسفانه این ضعف در اطلاع‌رسانی و تبلیغات صحیح در دو بعد داخل و خارج کشور مشهود است. بسیاری از تاسیسات بزرگ گردشگری که با بودجه‌های کلان شروع به فعالیت کرده‌اند، به خاطر بی‌توجهی به تبلیغات و حذف بودجه‌های تبلیغاتی نتوانسته‌اند جایگاه اصلی خود را در صنعت پیدا کنند، در صورتی که دارای پتانسیل بالای جذب گردشگران داخلی و خارجی بوده‌اند.

تبلیغات اهداف مهمی دارد که مدیران و سرمایه‌گذاران صنعت گردشگری باید با جدیت بیشتری به آن‌ها توجه کنند. آگاه‌سازی مخاطبان از وجود محصول یا خدمت ابتدایی‌ترین حسن تبلیغات است، پس از اطلاع‌رسانی، جذب و قانع کردن مخاطب نسبت به خرید و یادآوری محصول برای خرید مجدد از دیگر کارکردهای مهم تبلیغات است.

در گذشته انحصار فضاهای تبلیغاتی و محدود شدن تبلیغات به شبکه‌های تلویزیونی داخلی و خارجی و بیلبورد‌ها، باعث افزایش هزینه تبلیغات شده بود اما امروزه با توجه به رشد شبکه‌های اجتماعی، هزینه انتشار و تولید محتوا به حد زیادی کاهش پیدا کرده است. پلتفورم‌هایی چون اینستاگرام و یوتیوب که در سراسر دنیا قابل دسترسی است می‌تواند تا حد زیادی هزینه تبلیغات را کاهش دهد، به واسطه همین شبکه‌های اجتماعی، شرکت‌ها و استعدادهای زیادی در زمینه تولید محتوا متولد شده و کیفیت تولیدات را نسبت به گذشته ارتقا داده‌اند.

در حالی که بسیاری از مقاصد شناخته شده گردشگری دنیا، کماکان با سرمایه‌گذاری در تبلیغات و استفاده از روش‌های مدرن فروش به دنبال حفظ و گسترش بازار خود هستند، متاسفانه مدیران و سرمایه‌گذاران صنعت گردشگری در داخل کشور تغییرات فضای رسانه و تبلیغات را درک نکرده‌اند.

زمان استفاده از فرصتی که به واسطه گسترش فناوری‌های ارتباطاتی و شبکه‌های اجتماعی ایجاد شده به سرعت در حال سپری شدن است. فرصتی که با هوشیاری مدیران و سرمایه‌گذاران، درک صحیح فضای رسانه‌ای نوین، تغییر رویکرد نسبت به تبلیغات و بکارگیری خبرگان این رشته می‌تواند باعث رشد و جهش در صنعت گردشگری کشور شود.

منبع:میراث آریا

در ایران‌‌باستان یکی از ۶ مرحله آفرینش خلق گیاه بوده که به جشن گاهنبار موسوم است و‌ در مرحله چهارم آفرینش بوده که خدا‌وند‌‌گار گیاه و رستنی‌‌ها را آفریده است بنا‌‌بر‌‌این این روز را جشن گرفته و خداوند را ستایش می‌‌کرد‌ند.

آیین‌‌ها‌‌ی نیایش بر‌ا‌ی آب و درخت مقدس و ایزد‌‌ان وابسته به آن‌‌ها از گذشته‌‌ها‌ی دور در ایران رایج بوده است. از جمله رسوم مربوط به بزرگداشت آب و گیاه که با زندگی و سلامتی انسان پیوند نزدیکی داشته تقدس و احترام به طبیعت و مظاهر آن است که در دین زرتشت نیز دیده می‌‌شود و ‌مربوط به باور‌‌ها‌‌ی پیشین و زمان ستایش مهر و آناهیتا بوده است.

بر اساس روایات موجود، زرتشت برای اولین‌بار درخت سرو را از بهشت به زمین آورده و آن را پرورش داده و به نیایش آن پرداخته است. میوه و شاخه‌ها‌ی درخت انار نیز به دلیل سر‌سبز‌ی و دانه‌هایش گیاهی مقدس و پر‌برکت در آیین زرتشت بوده و  از شاخه‌های آن در آیین برسم استفاده  می‌شده است. همچنین با توجه به قدمت بسیار زیاد گیاه مورد در سر‌زمین ایران آیین‌ها و انجام مناسک کهن دینی با شاخه‌ها‌ی این درخت در منابع تاریخی ثبت شده است.

این موهبت سبز پروردگار در طول تاریخ ایران‌زمین از جایگاه بالایی بر‌خور‌دار بوده است. همواره گیاهان به ویژه درختان در ابعاد گوناگون اعتقاد‌ی، اجتماعی و فرهنگی در سرزمینی با تمدن و پیشینه‌ا‌ی کهن، جایگاه بر‌جسته‌ای داشته‌اند و علاوه‌بر کار‌کرد ماد‌ی از کار‌کرد معنو‌ی و مذهبی نزد مردمان بر‌خور‌دار بوده‌اند و گاهی به جایگاه خدا گیاه در باور‌ها‌ی عامه و مردمی دست پیدا کرده‌اند.

احترام ایرانیان به درختان کهنسال در طول تاریخ نشان از جایگاه و اهمیت آن دارد. ایرانیان در جشن‌ها و آیین‌ها‌ی خود به خاک و زراعت احترام گذاشته و به درختکار‌ی می‌پرداختند و به نوعی با اعتقاد‌ات مذهبی آن‌ها پیوند‌ی نزدیک و عمیق داشته است. درختکار‌ی یکی از رسوم متداول در مراسم‌ها و مناسبت‌ها‌ی ایران باستان بوده است.

می‌توان گفت گیاهان در تمام مناسک دینی، آیین‌ها و مناسبت‌ها‌ی مقدس و مذهبی چه شاد و چه غمگین حضور داشته‌اند. رسم بر این بوده که در هنگام تولد فرزند درختی که بیشتر سرو بوده به نام فرزند تازه متولد شده می‌‌کاشتند. به دلیل اینکه درختی همیشه سبز است و نزد ایرانیان از قداست خاصی برخوردار بوده است. درخت همواره در اعتقاد‌ات و فرهنگ‌‌ها‌‌ی مختلف‌ ارزش و تقدس خاصی داشته  و ایرانیان به آن احترام بسیار‌ می‌‌گذاشتند.

درختانی چون چنار، سرو، انار ، انگور، انجیر و … عمر طولانی داشته و به هنگام کهنسالی مورد ستایش و پرستش قرار می‌گرفته‌اند. ارزش درخت در ایران به اندازه‌ا‌ی بود که اگر کسی آسیبی به آن می‌رساند جریمه می‌شد. شاخه‌ها‌ی درخت مظهر برکت بوده و طبق آیینی خاص در هنگام عبادت در دست گرفته می‌شده است.

گیاهان در مکاتب هنر‌ی هر دوره نیز اثر‌گذار بوده و نفوذ فراوانی پیدا کرده‌اند. درختان و ‌مفاهیمی از آن‌‌ها تأثیر نمادین در آثار هنر‌ی برهه‌های مختلف تاریخی داشته‌اند. درخت سرو نزد ایرانیان به درخت زندگی مشهور بوده است. در نقش بر‌‌جسته‌‌ها‌ و گچ‌بر‌ی‌ها‌ی به‌جا‌مانده درختان و گیاهان بسیار‌‌ی به چشم می‌‌خور‌ند.

بر‌رسی نقش گیاهان مقدس که در هر دوره مود توجه هنر‌مند‌ان بوده یکی از راه‌ها‌ی پی بردن به تاریخ هنر و معمار‌ی گذشتگان است. با توجه به نقوش حجار‌‌ی، مهر‌ها و سفال‌ها‌ی به جامانده می‌توان به اهمیت و جایگاه آن‌‌ها پی برد.

۱۵ تا ۲۲ اسفند ماه هفته منابع طبیعی نامگذار‌ی شده و روز اول آن روز درختکار‌ی است. ایرانیان از دیر‌باز و از روز‌گار‌ان کهن جایگاه ویژه‌ای برای درختان قائل بوده و همواره در حفظ و نگهدار‌ی آن می‌کوشید‌ند. گیاه سرو از جمله مقدس‌تر‌ین گیاهان نزد ایرانیان به شمار می‌رفته است. پاسدار‌ی از منابع طبیعی همچون درخت همانند بسیار‌ی از آیین‌ها و باور‌ها از جمله آداب‌و‌رسوم با ارزشی است که از نیاکان و گذشتگان به‌جا‌مانده و به ما به ارث رسیده است.

۱۵ اسفند به نوعی بازگشت ایرانیان به سنت‌‌ها‌ی نیکو‌‌ی گذشته و پیشینیان است. درختکار‌ی باز‌‌مانده سنن تاریخی به عنوان یکی از مظاهر آفرینش بوده و لزوم حفظ و ترویج این فرهنگ باستانی امروزه بیش از پیش احساس می‌شود. روز درختکار‌ی فرصت مناسبی است برا‌ی تجدید پیمانی سبز با سر‌زمین مادر‌ی با هدف آبادانی، سر‌سبز‌ی حفظ و حراست از جاذبه‌ها‌ی طبیعی و زیبایی‌ها‌ی وصف‌نا‌پذیر آن.

احداث باغات بزرگ و وسیع در طول حاکمیت پادشان مختلف که نمونه‌ای از آن در سر‌ا‌سر ایران باقی‌مانده گویا‌ی این مهم است. درختان کهنسال و باغات بسیار‌ی در البرز به عنوان باغشهر وجود داشته و علاوه‌بر استفاده از مزایایی همچون سایه، بار و بر آن به عنوان ریه‌‌ها‌‌ی تنفسی شهر بوده و همچنین به عنوان جاذبه‌‌ها‌‌ی طبیعی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌‌اند.

احترام به عناصر طبیعت و تقدیس و تکریم آنان بین اقوام و ملل گو‌‌نا‌‌گون در سرا‌سر دنیا دیده می‌‌شود و پیشینه‌‌ای کهن دارد. اسطوره‌‌ها و‌ خدایان که مردم به ستایش و نیایش آن‌ها می‌‌پرداختند هر کدام نماد و نشانه‌‌ها‌یی داشتند که با عناصر طبیعی در ارتباط بوده‌‌اند.

امروزه برخی از رسوم و‌ آیین‌‌ها‌‌ی طلب باران و‌ گرامیداشت قداست آب و گیاه در ایران در اشکال گو‌‌نا‌‌گون ادامه داشته و نیایش و عبادت در پا‌ی درختان کهنسال و چشمه‌‌ها‌ی مقدس موجب حاصلخیز‌ی و سر‌‌سبز‌‌ی مراتع می‌‌شود و فصول بر‌داشت محصول از جمله یاد‌‌گار‌‌ها‌‌ی دور‌ان باستان است که علی‌‌رغم اینکه شکل ظاهر‌ی آن‌‌ها حفظ شده اما محتوا‌‌ی آن همسو با باور‌‌ها‌‌ی جدید تغییر پیدا کرده است.

در دنیا‌‌ی مدرن امروز‌‌ی نیز همچنان آب و ‌گیاه از اعتبار ویژه‌‌ای بر‌‌خور‌‌دارند و در زندگی ماد‌‌ی و‌ معنو‌ی بشر تأثیرگذار‌ند. در جوامع سنتی و مدرن هم از جنبه تقدس و هم از جنبه زیست‌‌محیطی از اهمیت بر‌‌خور‌‌دار بوده و در طراحی فضا‌ها‌‌ی سبز شهر‌ی عنصر‌‌ی حیاتی و مفید محسوب می‌‌شوند.

منبع:میراث آریا