دارالقرار شمس تبریزی، مهم‌ترین محوطه دوران اسلامی در خوی

شهرستان خوی به عنوان یکی از حوزه‌های باستان‌شناسی ایران و از مهم‌ترین کانون‌های حضور جوامع انسانی بوده است که فرآیند شکل‌گیری جوامع باستانی از ادوار پیش از تاریخی تا دوران تاریخی و اسلامی کاملاً مشهود و قابل کنکاش است.

یکی از محوطه‌های شاخص این شهرستان، دارالقرار شمس تبریزی است که در شمال‌غربی شهر خوی، در محلی میان محله ربط و محله امامزاده قرار دارد، در جبهه جنوبی محوطه بنایی یادبود موسوم به مناره شمس تبریزی قرار گرفته و نام محوطه برگرفته از نام عارفی است که اکثر مورخان دارالقرار آن را این محوطه می‌دانند.

مطالعات باستان‌شناختی انجام شده در دارالقرار شمس تبریزی، نشان می‌دهد که این محوطه از جمله شاخص‌ترین و مهم‌ترین محوطه‌های باستانی دوران اسلامی در شهرستان خوی است که در قرون میانی اسلامی مورد توجه قرار گرفته است.

لایه‌ها و نهشته‌های باستان‌شناختی گواه بر این دارد که این محوطه طی قرون  ۵ تا ۱۱ هجری قمری (دوران سلجوقی، ایلخانی، تیموری و صفویه) مورد ساخت و ساز قرار گرفته است و حجم آثار و آوار برجای مانده (حدود ۶ متر) از دوره‌های یاد شده، دلیلی بر این مدعاست.

شمس تبریزی

شمس‌الدین محمد بن ملک داد تبریزی از اکابر مشایخ صوفی و عرفاست که در سال ۵۸۲ هجری قمری در تبریز به دنیا آمد، شمس شخصیتی است که درباره شخصیت او آرای گوناگون بسیار است چنانچه گاه او را حضرت مولانا، سلطان‌الاولیاء و الواصلین، تاج‌المجوبین، قطب‌العارفین، فخرالموحدین … شمس‌الحق و المله واسدین تبریزی، عظم‌الله جلال قدره نامیده‌اند.

زندگی شمس تبریزی با وجود شهرت تمام در عرفان اسلامی، هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، تنها مقطعی از زندگی شمس که بر ما معلوم است، زمان دیدار او با مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی (۶۷۲- ۶۰۴ ه. ق) در بیست و ششم جمادی‌الثانی سال ۶۴۲ هجری قمری تا زمان غیبت دوم او در اواخر سال ۶۴۵ هجری قمری است.

صاحبان تذکره‌ها و مناقب‌نامه‌ها، شمس را عارفی جان آگاه و واقف اسرار، سیاح پرنده صاحب کرامت، استاد در انواع علوم نظیر ریاضیات، الهیات، نجوم، حکیمات، منطق، خلاف کیمیا و اهل فضل و علم و عبارت و تحریر معرفی می‌کنند.

مقبره شمس تبریزی

از کهن‌­ترین منابعی که از وجود مدفن شمس تبریزی در خوی یاد شده، مجمل فصیحی خوافی هروی (تالیف شده در ۸۴۵ ه.ق) است، خوافی می‌نویسد: «شیخ حسن خرقه از دست شیخ‌الکامل‌المکمل‌الواصل شیخ شمس‌الدین تبریزی که به خوی مدفون است و مولانای روم تخلص اشعار خود را به نام او کرده، گرفته و پوشید.»

از دیگر نشانه‌های حضور شمس تبریزی در خوی، متنی از نسخه خطی ثمرات الفئواد فی مبداء والعماد عالم و صوفی نامدار ساری عبداله افندی (متوفی ۱۰۷۱ ه.ق) است که با عناوین رئیس‌الکتاب و شارح مثنوی شناخته می‌شود.

در منشات السلاطین فریدون‌بیگ، در گزارش لشکر کشی سلیمان اول پادشاه عثمانی به ایران، آمده است که «در بازگشت سلطان سلیمان اول از تبریز به دیار روم، در سه روزی که در تابستان ۹۴۲ هجری قمری، در شهر خوی گذرانیده، روز پنج‌شنبه ۴ ربیع‌الاول، حضرت پادشاه با حضرت سر عسکر (ابراهیم پاشاه) سوار شدند و به زیارت مزار شریف حضرت شمس تبریزی مشرف گردیدند.»

مناره شمس تبریزی

مناره شمس تبریزی، بنایی یاد بود و استوانه‌ای شکل است که حدود ۱۴/۵ متر ارتفاع دارد و دکلی در وسط آن وجود دارد که ستون مدوری است که در مرکز مناره ساخته شده و پلکان‌های مارپيچی (۴۳ پله) به دور آن پيچيده و بالا رفته‌اند، پلکان‌های مناره‌ها عموماً از روی نقشه، برخلاف حرکت عقربه ساعت حول محور مرکزی یا دکل می‌پیچند.

در ورودی مناره شمس به صورت درگاه کوتاهی است که در پایین مناره و در قسمت شمال‌غربی آن تعبیه شده است، این قسمت کمی از دایره مناره بیرون آمده که از آنجا به وسیله پله‌ها امکان صعود بیشتر می‌شود، در قسمت فوقانی مناره نیز (در بالای قسمت نعلبکی شکل) نورگیری بزرگ رو به سمت جنوب تعبیه شده است، که علاوه بر نورگیری برای اذان نیز استفاده می‌شده است.

ساختمان مناره نیز از سه قسمت پایه، ساقه (بدنه) و کلاهک (تاج) تشکيل شده است، قسمت زیرین مناره از سنگ و قسمت بدنه و فوقانی (تاج) آن از آجر بنا شده است، دور تا دور قسمت ميانی مناره با جمجمه و شاخ قوچ در ۲۸ ردیف (در هر ردیف حدود ۴۰ کله با شاخ قوچ) تزیین شده است.

قوچ در فرهنگ ایرانی نماد باروری، نعمت، برکت و خورشید بوده، این حیوان نمادی از انگیزش خلاق و نماد روح در لحضة تکوین است.

 قوچ نماد جهانی نیروی مردانه و خدایان مذکر است که نیروهای باروری طبیعت را نمادین می‌کند و شاخ‌های پیچیده قوچ نماد تندر بود و هم با ایزدان خورشید و هم با ایزد بانوان ماه در ارتباط است.

منبع:میراث آریا

کمانچه، نوای تاریخ و فرهنگ لرستان

نوعی از کمانچه معروف به کمانچه لری وجود دارد که پشت باز است و مردم‌ لرستان به آن تال می‌گویند. کمانچه نه تنها در موسیقی دستگاهی بلکه در موسیقی مقامی ایران نیز کاربرد فراوان دارد .کمانچه از جمله سازهای زهی-‌ آرشه‌ای است و جنس قسمت‌های مختلف آن از چوپ، پوست، استخوان و فلز است.

چگونگی نواختن ساز کمانچه

کمانچه را در حالت نشسته می‌نوازند، به طوری که نوازنده، ساز را به طور عمودی در دست چپ می‌گیرد و انگشت‌های همین دستش در طول دسته حرکت می‌کنند و آرشه (کمانه) را‌ با دست راست به صورت افقی در حرکات رفت و برگشت، بر سیم‌ها می‌کشد.

لرستان خاستگاه ساز کمانچه

قسمت اصلی کمانچه کاسه آن است که به صورت‌های مختلف ساخته می‌شود. کاسه کمانچه هنوز از نظر جنس چوب، اندازه‌ها و شکل یکسان و تثبیت شده نیست، از نظر شکل، کاسه‌ها را به صورت کروی یا مخروط ناقص درست می‌کنند. کاسه‌هایی که به شکل مخروط ناقص هستند اکثرا پشت باز ساخته می‌شوند. استفاده از این کمانچه‌ها در قسمت‌های مرکزی ایران به خصوص در لرستان متداول است. این کمانچه‌ها صدایی پر قدرت و شفاف دارند و چون کاسه سبک دارند، اجرای قطعاتی که نیاز به چرخیدن سریع کمانچه دارد روی این کمانچه‌ها آسان‌تر است.

اجزای کمانچه

در خصوص اجزای این ساز باید گفت، این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد. کمانچه‌های پشت باز معمولا از چوب توت و به صورت یک تکه ساخته می‌شوند. کاسه‌های کروی به ۲ صورت یک تکه و ترکه‌ای هستند. در کمانچه‌های ترکه‌ای کاسه از به هم چسبیدن ترکه‌هایی که در روی قالب خم شده‌اند ساخته می‌شود.

کاسه‌های یک تکه از چوب‌های مختلف، معمولا از گردو خراطی ساخته می‌شوند. وزن کاسه از کاسه‌های ترکه‌ای بیشتر و چرخش کمانچه تا حدی مشکل است. قطر بیرونی کاسه کمانچه موسیقی سنتی معمولا ۲۰ سانتی متر است، در حالی که در مناطق مختلف ایران اندازه کاسه کمانچه متفاوت است. ترکمن‌ها کمانچه با کاسه‌های بسیار کوچک می‌سازند. در نقاط دیگر دنیا نیز که سازهایی شبیه به کمانچه دارند کاسه‌ها کوچک و غالبا از پوست نارگیل ساخته می‌شود.

دسته کمانچه بر خلاف کاسه تقریبا یک شکل ساخته می‌شود. جنس دسته از چوب گردو و شکل آن مخروط ناقص و قطر آن در شیطانک ۳۷ میلی متر و در محل اتصال به کاسه ۳۱ میلی متر است. طول دسته کمانچه نیز ۳۱ سانتی متر است. در گذشته کمانچه دارای ۳ سیم بوده است، گاهی ۲ سیم اول و دوم مضاعف انداخته می‌شد اما امروزه با ۴ سیم ساخته می‌شود. بنابراین ۴ سیم و در نتیجه ۴ گوشی روی دسته کمانچه قرار می‌گیرد، و این سیم‌ها پس از رد شدن از روی شیطانک و عبور از روی دسته و کاسه به سیم‌گیر وصل می‌شوند. روی دهانه کمانچه پوست کشیده می‌شود و جنس آن معمولا پوست شکم گاو، پوست ماهی، پوست آهو و غیره است. خرک روی پوست قرار می‌گیرد و سیم‌ها با فشار خرک را به پوست می‌چسبانند.

کمانچه هم‌نوا با جنس خودش می‌نوازد

چگونگی آهنگ صدا در کمانچه به عوامل مختلفی بستگی دارد. از جمله آنها می‌توان گفت، ضرب این صدای ماندگار از سوی این سازه هنری به جنس چوب، ضخامت در نقاط مختلف کاسه، شکل کاسه، اندازه‌های کاسه، چگونگی سطح کاسه از نظر تراش، نوع و ضخامت پوست، جنس، شکل، اندازه و محل قرار گرفتن خرک، چگونگی شیطانک، جنس سیم و زاویه اتصال دسته به کاسه بستگی دارد.

نوازنده مشهور کمانچه در لرستان

فرج علیپور در استان لرستان از خوانندگان و یکی از اساتید برجسته نوازندگی کمانچه است، از دیگر کمانچه‌نوازان ایرانی می‌توان به حسین‌خان اسماعیل‌زاده، علی‌اصغر بهاری، علی اکبر شکارچی،حسین یاحقی، کیهان کلهر و اردشیر کامکار و یا دیگر نوازندگان معاصر اشاره کرد.

منبع:میراث آریا

انتقاد به ساخت هتلی با چشم‌انداز خرس‌های قطبی

ساخت یک هتل در چین که یک محوطه نگهداری از خرس‌های قطبی برای ایجاد یک منظره لذت‌بخش در مرکز آن قرار دارد با انتقاد مواجه شده است.

گردشگری سلامت،مکمل گردشگری تاریخی و زیارت در خراسان رضوی

ايران به عنوان چهارمين کشور بزرگ  آسيا و هفدهمين کشور بزرگ دنيا، سابقه طولانی در طب سنتی دارد به طوری که بسیاری از درمان‌های گیاهی سنتی هنوز هم بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما ایرانیان است.

تاریخچه گردشگری سلامت با طب بوعلی سینا اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد. این دانشمند بزرگ ایرانی با دسته‌بندی منابع مختلف سلامت به سه دسته آسایشگاه‌های معنوی، چشمه‌های درمانی و آب‌های گرم، نحوه استفاده و مزایای هر دسته را مورد بررسی قرار داد، بعدها با پیشرفت‌ پزشکی و در دسترس بودن تجهیزات پیشرفته پزشکی در ایران فرصت‌های جدیدی برای صنعت گردشگری و به ویژه گردشگری سلامت ایجاد شد.

ورود سالیانه ۶۰۰هزار گردشگر سلامت به کشور

ایران سرزمینی مملو از چشمه‌های آب گرم، گل‌های آتشفشانی و چشمه‌های معدنی است که با ساخته شدن استراحتگاه‌های پزشکی در مجاورت آن‌ها در نقاط مختلف کشور، موجب رونق این صنعت و سفر عده زیادی از گردشگران سلامت به منظور بهره‌مندی از خواص درمانی آنها شده است، به علاوه گردشگری سلامت به دليل ظرفيت بالای آن در ايجاد درآمدهای ارزی و اشتغالزايی از طريق صادرات خدمات درمانی و سلامت و کمک به کشور برای تعامل سازنده با منطقه و جهان از اهميت بالايی برخوردار است.

سالانه حدود ۶۰۰ هزار گردشگر سلامت برای درمان به استان‌های مختلف ایران از جمله تهران، خراسان رضوی، فارس، گیلان، اردبیل و ایلام، مازندران و یزد و… سفر می‌کنند که لازم است برای تدارک و پشتیبانی موثر از آنها برنامه‌ریزی و چاره‌اندیشی مناسبی انجام شود.

از محاسن گردشگری سلامت در ایران این است که جدای از بهره‌گیری از امکانات پزشکی و پی‌گیری مراحل درمان، گردشگران می‌توانند با حضور در کشورمان از جاذبه‌ها و مکان‌های طبیعی بی‌نظیر و متنوع گردشگری بازدید کرده و اوقات خوشی را در مقاصد گردشگری سپری کنند.

برنامه‌ریزی برای ارائه خدمات گردشگری به توریست سلامت

طبق اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی یک توریست پزشکی در هر سفر بین ۳۰۰۰ تا ۷۰۰۰ دلار هزینه می‌کند و چنانچه ظرفیت‌های بالقوه گردشگری به بالفعل تبدیل شود درآمد کشور از محل جذب گردشگران سلامت می‌تواند به میلیاردها دلار برسد. از طرفی درآمدزایی خدمات گردشگری سلامت فقط به خدمات پزشکی محدود نمی‌شود زیرا این افراد خدمات غیر درمانی و گردشگری هم دریافت می‌کنند و اغلب یک یا چند نفر همراه هم دارند، بنابراین درآمد صنعت گردشگری سلامت در ایران باید با احتساب همه این موارد چشمگیر و قابل اعتنا باشد.

گردشگران سلامت بیشتر از کشور‌های عراق، آذربایجان، ترکمنستان، افغانستان، کویت، سوریه، لبنان، بحرین، ترکیه، پاکستان، عمان، بعضی از کشورهای آسیای مرکزی و همچنین کشورهای استقلال یافته شوروی سابق و حتی آفریقا و اروپا برای درمان‌های متنوعی به کشور ما سفر می‌کنند که درمان و جراحی چشم به‌ويژه عمل ليزيک، جراحی قلب باز، جراحی کاهش وزن، جراحی پلاستیک، جراحی ستون فقرات و پیوند اعضا، ترميم ضايعات نخاعی، درمان ناباروری، جراحی‌های زیبایی به‌خصوص عمل بینی، کاشت مو، زنان و زایمان، ارتوپدی، قلب و عروق، دندانپزشکی و کاشت دندان، توان‌بخشی، پيوند مغز استخوان، پيوند کبد، دياليز، بیماری‌های مرتبط با سرطان، جراحی جايگزينی مفاصل (زانو و غيره)، سلول‌های بنيادی، لاغری و تناسب اندام، آب درمانی و تالاسوتراپی و مواردی از این قبیل از مهمترین آنها به شمار می‌آید.

در حالی که طبق اظهارات مقام‌های وزارت بهداشت، ظرفیت درآمد ارزی بالقوه برای جذب بیمار خارجی در کشور بیش از پنج برابر وضعیت فعلی است و با برنامه‌ریزی منسجم و هماهنگ می‌توان سالانه  ۲ تا ۲.۵ میلیون گردشگر سلامت را در کشور میزبانی کرد اما هنوز به طور کامل از این ظرفیت استفاده نمی‌شود.

گردشگری سلامت استان خراسان رضوی
بر اساس آمارها، استان خراسان رضوی تا قبل از شیوع ویروس کووید ۱۹، سالانه بیش از سی میلیون نفر زائر و گردشگر داخلی و حدود سه و نیم میلیون گردشگر خارجی، میزبانی می‌کرد و به عنوان قطب اول کشور در حوزه گردشگری به حساب می‌آمد. با این حال امروزه استان خراسان رضوی با برخورداری از زیرساخت‌ها و امکانات گردشگری و با مجموع ۲۳۲۶ تاسیسات گردشگری و مجموع ۱۱۸۳۵۷ تخت در استان شامل ۲۴۲ هتل و متل، ۳۰۶ هتل آپارتمان، ۳۸۵ مهمانپذير، ۱۱۷ اقامتگاه بوم‌گردی و سنتی، ۶۸۳ خانه مسافر، ۱۰ سفره‌خانه سنتی، ۶۹ مجتمع بین‌راهی، ۶۵ مجتمع پذیرایی، ۲ مرکز تفریحی و سرگرمی و محوطه گردشگری، ۴۳۳ دفتر و شرکت مسافرتی و گردشگری و ۴۱۵ راهنمای تور دارای کارت و با تجربه و سیستم حمل و نقل مناسب اعم از جاده‌ها، راه‌آهن، فرودگاه بین المللی و…، مراکز پیشرفته درمانی و تنوع ارائه خدمات تخصصی پزشکی،  بیمارستان‌های دارای مجوز IPD، برخورداری از پزشکان و متخصصان ورزیده و مجرب، تعرفه‌های خدمات درمانی بسیار پایین، جاذبه‌های گردشگری، طبیعی و تاریخی بسیار زیاد، وضعیت مناسبی برای جذب گردشگران سلامت دارد.

۱۲ بیمارستان در خراسان رضوی شامل بیمارستان‌های رضوی، جواد الائمه، بنت‌الهدی، سینا، مهر، طالقانی، پاستور، اكبر، امام رضا، قائم، آریا و امام زمان و ۴ مرکز جراحی دارای مجوز پذیرش گردشگر سلامت یا دپارتمان پذيرش بيماران بين‌الملل (IPD) هستند و چهار بیمارستان و چهار مرکز جراحی محدود دیگر نیز در حال گذراندن مراحل نهایی برای اخذ مجوز مربوطه هستند.

همچنین بیش از ۱۰۰۰ پزشک و افزون بر ۲۰ کلینیک پوست و مو و ۴۴ شرکت گردشگری سلامت و… در استان خراسان رضوی در حال فعالیت هستند و گردشگران سلامت از ۵۶ ملیت مختلف خصوصا از کشورهای عراق، افغانستان، بحرین، ترکمنستان، کویت، پاکستان، عربستان، عمان، تاجیکستان، قطر، آذربایجان به مشهد سفر می‌کنند، بیشترین میزان گردشگران ورودی به شهر مشهد از کشورهای عراق، آذربایجان، افغانستان و پاکستان هستند که بیش از ۸۵ تا ۹۰ درصد بیماران را اتباع عراقی و افغانستانی تشکیل می‌دهند، با توجه به این آمار و ارقام باید از این ظرفیت گسترده برای توسعه گردشگری سلامت در استان خراسان رضوی بهره برد.

اکثر در خواست‌ها و مراجعه گردشگران سلامت در استان برای استفاده از خدمات متنوع و متعدد درمانی شامل جراحی قلب باز، جراحی عروق، جراحی عمومی، ارتوپدی، خدمات پوست، مو و زیبایی، خدمات دندانپزشکی، زنان و نازایی و … است و تعداد گردشگران سلامت که در سال ۱۳۹۸ برای دریافت خدمات تشخیصی و درمانی سرپایی در مطب‌ها و سایر مراکز درمانی مشهد مراجعه کرده‌اند، حدود ۱۵۰ الی ۲۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود. افزون بر این، ۲۲ هزار گردشگر سلامت نیز در مراکز بیمارستانی و مراکز جراحی محدود زیرپوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد بستری شده‌اند.

اجرای اقدامات موثر برای سامان‌دهی گردشگری سلامت خراسان رضوی

در سال‌های اخیر اقدامات متعدد و موثری برای سامان‌بخشی وضعیت گردشگری سلامت در استان خراسان رضوی انجام شده که از جمله می‌توان به تشکیل کارگروه گردشگری سلامت در استان با حضور تمام فعالان بخش‌های دولتی و خصوصی اشاره کرد، این کار گروه که تاکنون جلسات متعددی برگزار کرده  توانسته است نقش مهمی در رفع مسائل و مشکلات حوزه گردشگری سلامت داشته باشد.

از اقدامات مهم در حوزه گردشگری سلامت، صدور مجوز تاسیس انجمن حرفه‌ای گردشگری سلامت استان خراسان رضوی در سال ۱۳۹۸ به عنوان اولین انجمن حرفه‌ای کشور، از سوی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی است.

این انجمن یک تشکل غیرانتفاعی، غیر سیاسی و دارای شخصیت حقوقی با استقلال مالی است که به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی ذی‌نفعان گردشگری سلامت، همکاری و همیاری با دستگاه‌های اجرایی، سازمان‌ها و مجموعه‌های دولتی و فعالان بخش خصوصی ذی‌ربط برای پیشبرد اهداف گردشگری سلامت و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضاء تأسیس شده است، در مدت کوتاهی که از شروع فعالیت‌ این انجمن می‌گذرد توانسته با هماهنگی‌های به وجود آمده با معاونت هماهنگی مدیریت امور زائران استانداری و ادارات‌ کل استانی از جمله میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، نمایندگی وزارت امور خارجه و دستگاه‌های امنیتی، انتظامی و قضایی استان اقداماتی برای سامان‌بخشی و تمشیت امور گردشگری سلامت استان به انجام رساند.

ساماندهی و آموزش واسطه‌ها

از آن جایی که فعالیت حدود ۳۰۰۰ نفر از واسطه‌های غیر مجازی که بعضا با مداخلات پزشکی و دریافت پورسانت ۳۰ تا ۴۰ درصدی، یکی از آسیب‌های جدی گردشگری سلامت به شمار می‌آید، برنامه‌ریزی برای آموزش و ساماندهی آنها در اولویت قرار گرفت.

با حمایت معاونت هماهنگی امور زائران استانداری خراسان رضوی، با محوریت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان و همکاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد، برای نخستین بار در کشور  ابتدا سامانه‌ای برای ثبت نام این افراد طراحی و با فراخوان عمومی از آنها ثبت‌نام به عمل آمد و کلاس‌های آموزشی مربوطه هم در محل موزه بزرگ خراسان و سالن اجتماعات پارک کوهسنگی شروع شد، حدود ۱۲۰۰ نفر از این افراد در کلاس‌های توجیهی شرکت کردند این روند متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شد و البته برنامه‌ریزی لازم انجام شده است تا به محض رفع محدویت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، این کلاس‌ها ادامه پیدا کند.

طرح آموزش کارکنان مراکز درمانی و شرکت‌های گردشگری سلامت و راهنمایان زائر باجه‌های شهرداری مشهد نیز از دیگر برنامه‌های آموزشی در این حوزه است. هدف از اجرای این طرح، ساماندهی واسطه‌ها، مترجمان و راهنمایان گردشگری، آموزش موارد مهم و کاربردی به آنان و جلوگیری از فعالیت افراد غیر مجاز به استناد ماده هفت قانون توسعه صنعت ایرانگردی و جهانگردی و سایر قوانین و مقررات گردشگری است.

از دیگر اقدامات مهم این حوزه می‌توان به ایجاد سایت جامع اطلاع‌رسانی به منظور آشناسازی گردشگران با ظرفیت‌های پزشکی و درمانی و پیرا‌پزشکی کشور و ارایه خدمات گردشگری سلامت در ایران به زبان‌های مختلف دنیا اشاره کرد، یکی از بخش‌های مهم این سامانه جامع، مدیریت ورود و خروج گردشگران سلامت خارجی است که در سایت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و ‌صنایع‌دستی استان خراسان رضوی به آدرس www.razavichto.ir و سایت انجمن حرفه‌ای گردشگری سلامت استان خراسان رضوی به نشانی  www.khhta.com بارگذاری شده است.

این سامانه با هدف مدیریت امنیت تبادل اطلاعات بر روی سرورهای امن وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و انتقال تبادلِ اسناد و مدارک بین نمایندگان خارجی و داخلی شرکت‌های گردشگری سلامت و مراکز درمانی دارای مجوز پذیرش گردشگر خارجی نیز بخشی از این اقدامات برای شفاف‌سازی و دیجیتالی کردن فعالیت‌های دست‌اندرکاران این حوزه است.

تمام مراحل ثبت‌نام و دریافت مدارک پزشکی و هویتی افراد و همچنین اطلاعات تمام شرکت‌های گردشگری سلامت ایرانی مستقر در استان و طرف‌های خارجی این شرکت‌ها در کشورهای مبدا در سامانه ثبت می‌شود و فرآیند ورود گردشگران خارجی سلامت از زمان ورود و خروج، اقدامات درمانی انجام شده در هر مرحله، طول دوره درمان و…در آن ثبت می‌شود و همچنین از مزیت‌های دیگر سامانه، امکان نظارت و دریافت گزارش‌های دقیق فعالیت بخش خصوصی در زمینه گردشگری سلامت است، در صورتی که این سامانه به طور کامل عملیاتی شود، می‌تواند طرح مبدأ به مبدأ را در حوزه گردشگری سلامت پیاده و فرآیندهایی برای آن تعریف کند به طوری که تمام اقدامات گردشگر از زمان ورود و درمان تا لحظه خروج از کشور را پیگیری و رصد کند.

تبلیغات و بازاریابی، ساماندهی تعرفه‌ها، تدوین و تکمیل پروتکل‌های بهداشتی زائران و گردشگران خارجی سلامت در استان از دیگر اقداماتی است که مورد توجه جدی قرار گرفته است از آنجایی که با توجه به شرایط کرونا ضرورت داشت تا اطمینان حاصل شود، گردشگران سلامتی که وارد کشور می‌شوند ناقل بیماری کرونا نباشند و از طرفی به بیماران نیز باید اطمینان داده می‌شد که در فضایی سالم و ایمن می‌توانند پیگیر امور مربوط به درمان خود باشند، پروتکل‌های بهداشتی ویژه ورود گردشگران خارجی سلامت در استان تهیه و برای تصویب نهایی در کشور به تهران ارسال شده است.

منبع:میراث آریا

خدیر نبی، سنت دیرینه مردم خلخال در ایام زمستان

مراسم خدیر نبی مجموعه‌ای از باورها و اعتقادات را در بر گرفته و به نوعی یک جشن محسوب می‌شود، به این صورت که در دو هفته آخر بهمن‌ماه رسم قدیمی قوود‌المه برگزار می‌شود که موجب انس و الفت اقوام، بستگان و خویشاوندان می‌شود.

قبل از روز موعد خدیر نبی، بانوان روستا یا شهر جمع شده و گندم، عدس و کنجد را در روی ساچ برشته کرده و آن را برای خرد کردن به آسیاب می‌برند، شب قوود‌المه، شب پنجشنبه است و ظهر همان‌ روز آش مفصلی درست کرده و بین اقوام و همسایگان توزیع می‌کنند.

از غروب پنجشنبه کم کم میهمانی این سنت قدیمی و آیین ماندگار در خلخال آغاز می‌شود؛ بساط شام و پذیرایی از میهمانان فراهم شده و اقوام پس از یک سال دور هم جمع شده و بار دیگر در کنار‌ هم شادمانی و سرور می‌کنند.

پس از خواندن قرآن مراسم قوود‌المه شروع شده و بانوان آرد آسیاب شده با مخلوطی از پوست نارنج معطر شده را از صافی عبور می‌دهند، هر بانویی نیتی کرده و بر روی تشت مخصوص قووت آن را الک می‌کند، این جشن برای بخت‌گشایی جوانان مرسوم بوده و در برخی مناطق به آن سوبایلار بایرامی، یعنی جشن مجردها نیز اطلاق می‌شود.

فصل زمستان در استان اردبیل به سه دوره مختلف تقسیم می‌شود، بدین ترتیب که ۴۰ روز اول زمستان با عنوان چله بزرگ، ۲۰ روز بعد از آن چله کوچک و ۳۰ روز آخر فصل با عنوان بایرام آیی، یعنی ماه عید نامیده می‌شود که چهار روز آخر چله بزرگ را بویوک چیله، یعنی چله بزرگ و سه روز اول چله کوچک را کیچیک چیله می‌نامند.

به این ترتیب زمان بین هفتم تا سیزدهم بهمن‌ماه را خدیر نام‌گذاری می‌کنند، در این روز طی مراسمی قووت تهیه می‌شده و به همراه مهمانان صرف می‌شده و تا هفت همسایه بخشی از این خوراکی به عنوان هدیه یا احسان برای بر آورده شدن نذر، عرضه می‌شده است.

بنا بر گفته کهن‌سالان در گذشته مقداری از قووت تهیه شده را در سینی بزرگی که به آن مئژمئی می‌گفتند، در اتاق خلوتی می‌گذاشتند، عقیده بر این بوده که حضرت خضر نبی با قمچی (نوعی شلاق یا تازیانه) آن را متبرک می‌کند.

یکی از دیرینه‌ترین مراسم‌های شب خدیر نبی تهیه قووت بوده که از ترکیب و آسیاب کردن گندم برشته، بز‌رک، نخودچی و عدس به دست میامده که در سینی بزرگی در داخل پیاله‌هایی به مهمانان عرضه می‌شد، همچنین در این ایام احسان و نذری‌های دیگری چون آش دوغ، آش گیلدیک و… در بین همسایگان توزیع می‌شود.

معمولا در ایام خدیر برف زیادی می‌بارید به طوری که عبور و مرور در روستا به سختی میسر می‌شد، کمک به یکدیگر، شب‌نشینی، ایجاد صفا و صمیمیت، دعوت به صرف شام از آشنایانی که وضعیت مالی ضعیفی داشتند، بازگو کردن قصه‌ها و داستان‌های فولکلور، شنیدن نصایح و صحبت‌های حکیمانه بزرگان از جمله مهمترین وجوه این آیین و مراسم است.

این مراسم از جمله جشن‌های محلی و منطقه‌ای منحصر بفرد در منطقه خلخال بوده و به نمايش گذاردن نوعی از آیین خاص منطقه خلخال در مسير تاريخ به شمار می‌رود؛ اين مراسم از اركان هويت فرهنگی مردم دیار خلخال است.

با توجه به صنعتی شدن جامعه کنونی و از طرف دیگر توسعه روند شهرسازی، آیین و مراسم خدیر نبی در خطر فراموشی بود که اخیرا با تشکیل پرونده و ثبت ملی آن برای احیای آن اقدام شده است تا از اين منظر نسل امروزی متوجه هويت اصيل فرهنگی خود شوند.

از بین رفتن سنت‌های دیرین که مصارف متعددی داشته‌اند رفته رفته موجبات گسست فرهنگی بین نسل‌ها را فراهم آورده است و این امر سبب از بین رفتن انس و الفت در بین جامعه خصوصا جوامع روستایی شده و از این منظر شناخت و احیای این سنن و بررسی کارکردهای آن ضروری بوده و در این زمینه اقدام شده است.

منبع:میراث آریا

برج گری‌کوه بستک، اثری از دوره صفویه

برج گری‌کوه در محدوده شهرستان بستک و در فاصله ۴۰ کیلومتری غرب شهر، قرار دارد. غرب کوه گاو بست، کوه دیگری به نام انجیر بند وجود دارد و برج گری‌کوه در دامنه این کوه و در مسیر جاده بستک به کوهیج واقع‌شده است.

این بنا در سال ۱۳۸۱ به شماره ۶۱۱۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

تاریخچه بنا

بر روی دیوار طبقه دوم بنا کتیبه‌ای وجود دارد که سنه ۱۳۲۹ را نشان می‌دهد. این کتیبه اگر مربوط به زمان ساخت بنا باشد، بیانگر قدمتی بیش از ۹۰ سال است و آن را به دوره قاجار می‌رساند. ولی ممکن است ساخت بنا مربوط به زمان قدیمی‌تری مثلاً دوره صفویه باشد و این کتیبه مربوط به زمان تعمیرات و تغییرات بعدی ساختمان برج باشد.

با توجه به محل قرارگیری بنا در مسیر جاده بندرلنگه ـ لار و وجود تعداد زیادی کاروانسرای صفوی در این مسیر، احتمال صفوی بودن بنا بیشتر می‌شود.

مشخصات بنا

بنای برج در سه‌ طبقه ساخته‌شده و ارتفاع کلی آن ۹۱۵ سانتی‌متر است. نقشه بنا به شکل مستطیلی است،  و به درازای ۷۰۶ و پهنای ۳۵۵ سانتی‌متر  در جهت شرقی غربی قرار دارد. بنا از سنگ‌های قلوه و ملات ساروج ساخته‌شده و پوشش دیوارها نیز از ساروج است. سقف طبقه همکف و طبقه میانی از چوب محلی و شاخ و برگ درختان ساخته‌ شده و طبقه سوم نیز به‌صورت پشت‌بامی با دیوار بلند و بدون سقف بوده است.

کف طبقه همکف در ارتفاع ۲۰ سانتی‌متری، کف طبقه میانی در ارتفاع ۴۰۰ سانتی‌متری و کف طبقه فوقانی در ارتفاع ۶۷۰ سانتی‌متری قرار گرفته، بنابراین ارتفاع طبقه همکف از دو طبقه دیگر بیشتر است. ضخامت دیوار طبقه پایین ۸۰ سانتی‌متر، طبقه میانی ۶۵ و طبقه فوقانی ۳۵ سانتی‌متر است. صعود به طبقات بالا به‌وسیله نرده‌های چوبی امکان‌پذیر بوده که در گوشه جنوب شرقی بنا قرار دارد.

ورودی بنا نزدیک مرکز ضلع جنوبی واقع ‌شده و کف آن نسبت به زمین‌های اطراف در ارتفاع ۷۰ سانتی‌متری است. عرض ورودی ۹۰ و ارتفاع آن ۱۱۵ سانتی‌متر است. در نمای شمالی بنا همچنین عنصری شبیه به پنجره دیده می‌شود که مربوط به طبقه میانی بناست. این عنصر به شکل مستطیل عمودی با عرض ۵۰ و ارتفاع ۹۰ سانتی‌متر است.

در نمای دیوارهای چهار طرف بنا دو ردیف فرورفتگی‌های مستطیل شکل عمودی دیده می‌شود که در ارتفاع ۴۰۰ و ۶۰۰ سانتی‌متری تعبیه‌ شده‌اند. این فرورفتگی‌ها احتمالاً به‌عنوان تیرکش مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در اضلاع جنوبی و شمالی در هر ردیف ۶ عدد و در اضلاع غربی و شرقی در هر ردیف ۳ عدد و مجموعاً ۳۶ فرورفتگی تیرکش در نمای چهار طرف بنا به چشم می‌خورد. در دیوارهای ساختمان، حفره‌های مربع شکل کوچکی دیده می‌شود که کاربری آن‌ها مشخص نیست. از بالای تیرکش‌های ردیف دوم، به‌طرف بالا، دیوارها حدود ۵ سانتی‌متر برآمده‌تر می‌شوند.

در نمای طبقه سوم، عناصر تقریباً هرمی شکلی در یک ردیف دیده می‌شود که مقطع سطح پایین آن مثلث شکل و رأس آن‌ها نوک‌تیز است. این عناصر احتمالاً جنبه حفاظتی و امنیتی داشته تا سربازان درون برج به هنگام مراقبت، از بیرون مورد حمله قرار نگیرند. روزنه‌هایی که در پشت آن‌ها تعبیه‌شده، این فرضیه را به واقعیت نزدیک می‌کند.

در اضلاع بلند شمالی و جنوبی هر کدام سه عدد و در ضلع شرقی یک عدد از این عناصر دیده می‌شود. اما در ضلع غربی تنها یک عدد وجود دارد و به‌جای دیگری، هم‌اکنون پنجره‌ای قرار دارد. این موارد ممکن است نشانگر تخریب بنا و یا تغییرات بعدی باشد.

در لبه فوقانی بنا نیز کنگره‌هایی تعبیه‌ شده که تقریباً به شکل قوس‌های جناغی هستند. تعداد این کنگره‌ها در هر یک از اضلاع طویل هفده عدد و در اضلاع باریک هشت عدد بوده است. کنگره‌های ضلع غربی نسبتاً سالم هستند ولی کنگره‌های اضلاع دیگر از بین رفته‌اند.

نوع بهره‌برداری

ترکیب ساختاری بنا، محل قرارگیری آن و نیز تیرکش‌ها و کنگره‌های آن شکی باقی نمی‌گذارد که بنای برج کارکرد نظامی، حفاظتی و امنیتی داشته است.

برج گری‌کوه یک بنای نظامی بوده و با توجه به کاربری خاص آن هیچ‌گونه عوامل و عناصر تزیینی در نمای بیرونی و درونی ساختمان دیده نمی‌شود.

منبع:میراث آریا

چرا واکسن ‌زده‌ها را راه نمی‌دهید؟

یک سال است که صدور ویزای توریستی ایران متوقف شده است. ستاد کرونا هنوز با ورود گردشگران به ایران موافق نیست. رییس جامعه تورگردانان ایران می‌گوید: درخواست‌هایی برای سفر از سوی گردشگرانی که واکسن زده‌اند وجود دارد، دست‌کم اجازه سفر به ایران را برای آن‌ها صادر کنید.

به گزارش ایسنا، ۴۵۰ هزار خارجی در ۹ ماه اول امسال به ایران سفر کرده‌اند. ملیت آن‌ها را اعلام نکرده‌اند، اما وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مدعی است آن‌ها با ویزای درمان و تجارت به ایران سفر کرده‌اند؛ تنها ویزاهایی که گفته می‌شود موافقت ستاد ملی مقابله با کرونا را دارد. هرچند که با شیوع ویروس جدید کرونا در استان خوزستان، وزارت بهداشت علت آن را ترددهای بدون مجوز از مرز ایران و عراق اعلام کرد. برخی آژانس‌های گردشگری نیز گفته‌اند در این مدت بعضی مسافران‌شان‌ با «ویزای عادی» که در فرودگاه یا مرز تهیه کرده‌اند برای پیگیری درمان به ایران آمده‌اند.

با این حال، مقاومت ستاد ملی مقابله با کرونا با صدور دوباره ویزای توریستی، فعالان گردشگری را کلافه کرده، طوری که موافقتِ این ستاد و وزارت بهداشت فقط با صدور ویزای درمانی را که یک سرش به بیمارستان‌ها و این وزارتخانه مربوط می‌شود زیر سوال برده‌اند.

در دی‌ماه ۹۹ جامعه تورگردانان ایران در نامه‌ای از معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دست درخواست کرد راه را برای سفر طبیعت‌گردان و گردشگرانی که با اتومبیل و یا وسیله نقلیه شخصی جابه‌جا می‌شوند، به ایران باز کنند. او نوشته بود: «کارشناسان صنعت گردشگری بر این اعتقادند که طبیعت‌گردی می‌تواند به عاملی جدی برای بازسازی گردشگری ورودی تبدیل شود. با توجه به فصل کاری پیش رو در بهار و تابستان آینده، از هم‌اکنون مراتب در ستاد ملی کرونا مطرح شود و پس از دریافت تایید نسبت به صدور مجوزهای لازم و تهیه و تدوین شیوه‌نامه‌های بهداشتی فعالیت در طبیعت در دوران کرونا و دیگر موارد، اقدام لازم برای ورود گردشگران خارجی حوزه طبیعت‌گردی‌ صورت پذیرد تا بتوان نهایت بهره‌برداری را از این بازه زمانی به عمل آورد. امید داریم با این اقدام شاهد رونق بیشتر گردشگری ورودی ایران در آینده نزدیک باشیم.»

این نامه که بی‌پاسخ ماند. اما در بهمن‌ماه، درحالی که معاون گردشگری گفته بود موافقت اولیه با ازسرگیری صدور ویزای توریستی به صورت محدود را از کمیته امنیتی، اجتماعی و انتظامی ستاد ملی کرونا گرفته است، ولی با شیوع ویروس جدید کرونا در کشور، ورود برخی پروازها از اروپا و دیگر نقاط به ایران محدودتر و مقررات سفر به ایران نیز سخت‌تر شد.

درحال حاضر هیچ پیش‌بینی‌ای برای ازسرگیری صدور ویزای توریستی ایران وجود ندارد، هرچند که رایزنی‌ها و مذاکرات ادامه دارد. این بلاتکلیفی دامن معدود گردشگرانی را که پیش از همه‌گیری ویروس کرونا برای سفر به ایران برنامه‌ریزی کرده و تور و بلیت خریده بودند نیز گرفته است، طوری که گزینه‌های دیگر را برای سفر جایگزین ایران کرده‌اند.

ابراهیم پورفرج ـ رییس جامعه تورگردانان ایران ـ که از چندماه پیش پیگیر کسب مجوز سفر طبیعت‌گردان و ورود گردشگران با وسایل نقلیه شخصی به ایران بود و هنوز پاسخی برای آن نگرفته است، اینک به ایسنا می‌گوید: با توریست‌هایی مواجهیم که دو دوز واکسن کووید را تزریق کرده‌اند و می‌خواهند برنامه سفرشان به ایران را انجام دهند؛ اما هیچ پاسخی از بابت زمان صدور ویزای توریستی ایران نمی‌توانیم به آن‌ها بدهیم.

او ادامه می‌دهد: وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا دست‌کم می‌توانند اجازه سفر به گردشگرانی که واکسن کرونا را کامل تزریق کرده‌اند، بدهند یا حداقل تکلیف برنامه ایران را مشخص کنند تا ما پاسخ مناسبی به شرکت‌ها و گردشگران خارجی بدهیم و بیشتر از این بازارهای گردشگری را از دست ندهیم.

اگرچه توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت درباره سفر در دوران کرونا هنوز تغییر نکرده است، اما با آغاز روزافزون واکسیناسیون، شرایط ورود مسافران خارجی واکسینه‌شده در برخی کشورها آسان شده است. استرالیا، گرجستان، استونی، جزایر سیشل، لهستان، قبرس و رومانی از جمله این کشورها هستند. کشورهای دیگر نیز همچنان سیاست ورود به شرط ارائه گواهی‌نامه منفی کرونا یا تعامل با کشورهای کم‌خطر و امن‌تر را دنبال می‌کنند.

منبع:ایسنا

«کوشک سلامه» یادآور مهمان‌نوازی ایرانیان

یک پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: ولایت خواف در قرون اولیه اسلام چهار شهر یا آبادی بزرگ به نام‌های زوزن، خرگرد، سنگان و سلامه داشت که هر یک از جایگاه والایی برخوردار بودند.

رجبعلی لباف‌خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: «سلام» کنونی که در متون تاریخی و جغرافیایی به صورت‌های «سلامی»، «سلومک» «سلومه» و«سلامهیر» نیز آمده، در ۲۵ کیلومتری شمال غرب خواف واقع است. سلامه هم مانند دیگر شهرها و آبادی‌های خراسان، گذشته پر فراز و نشیبی داشته و شاهد رویدادهای تاریخی مهمی بوده است.

وی خاطرنشان کرد: در عصر ساسانیان سلامه قابلیت داشتن سازه معماری با عظمتی همچون بنای اولیه کوشک سلامه را داشته و قطعا آن بنا شاهد رویدادهای مهمی بوده که احتمالا به دلیل تغییر نام آبادی عصر ساسانی به «سلامی» دوران اسلامی، در لابه‌لای تاریخ مکتوم مانده است. اما از قرون اولیه اسلام که مسالک و متون تاریخی و جغرافیایی توسط مسلمانان تدوین شده، به برخی رویدادهای مهم در سلامه اشاره شده است.

این پژوهشگر خراسانی تصریح کرد: ابن واضح در «البلدان» و استخری در«مسالک و ممالک» و ابن‌حوقل در «صورة الارض» به موقعیت و راه‌های ارتباطی سلامه اشاره کرده‌اند و مؤلف «حدودالعالم» در اوایل قرن چهارم (ه.ق) سنگان، سلومک و زوزن را جاهایی با کشت و برز و از شهرک‌های کرباس‌خیز وصف کرده‌اند. مقدسی در اواسط قرن چهارم ه.ق از سلومک به عنوان شهر منطقه خواف نام برده است.

لباف‌خانیکی اضافه کرد: تنها اثری که از دوران شکوه و عظمت سلامه بر جای مانده بقایای بنای خشت و گلی در زمینی به طول ۳۵ و عرض ۳۰ متر بوده که ظاهراً در چند مرحله مرمت و تجدید بنا شده است.

وی عنوان کرد: مطالعات و گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی که در مجاورت کوشک سلامه صورت گرفته است، منجر به پیدایش سفال‌ها و بقایای معماری دوره ساسانی شده و بعید نیست که بنای اولیه کوشک سلامی هم متعلق به دوران ساسانی باشد؛ زیرا شیوه معماری بخش عمده‌ای از طبقه همکف که باقی مانده نیز قابل مقایسه با سازه‌های معماری چلیپایی شکل ساسانی در تخت‌سلیمان، بیشاپور، فیروزآباد و سروستان است.

این باستان‌شناس خراسانی تصریح کرد: به استناد متون تاریخی در سال ۶۰۷ ه.ق «ابوالمؤید ابوبکرعلی زوزنی» ملک زوزن در سلامه عمارتی عالی بنا کرده که احتمالا اشاره به همین بنا بوده و ممکن است که ملک زوزن آن ملک را مرمت کرده باشد.

لباف‌خانیکی خاطرنشان کرد: در سال۶۹۵ ه.ق «رکن‌الدین محمود سیستانی» به خواف لشکر کشید و امیرزادگان خوافی در سلامه با او به مقابله برخاستند، اما شکست خوردند و تسلیم شدند. امیر محمود سیستانی بر سلامه مسلط شد و یک سال و نیم در کوشک سلامه اقامت کرد.

وی افزود: اگر توصیف «حمدالله مستوفی» در سال ۷۴۰ ه.ق از کوشک سلامه واقعیت داشته باشد، زلزله مهیب سال۷۳۷ ه.ق که بسیاری نقاط از جمله شهر جیزد را در نزدیکی آن باخاک یکسان کرده، به آن آسیب زیادی وارد نکرده و دلیل آن احتمالا ضخامت زیاد دیوارهای خشت و گلی بوده است. با این وجود کوشک سلامه در اوایل قرن ۱۴(ه.شمسی) ویران و به تپه بزرگ و مرتفعی تبدیل شده است. خاک آن توسط کشاورزان به عنوان «شوره» برای تقویت زمین‌های کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفته است و از بقایای معماری به عنوان آغل و طویله استفاده می‌کردند.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: تا اینکه در سال ۱۳۲۶ه.ش  شادروان «سید محمد قریشی» روستای سلامه را به مبلغ ۲۰۰ هزارتومان از «قوام‌السلطنه» خرید و تپه سلامه را خاکبرداری کرد که منجر به پیدایش بقایای معماری بنای اولیه در طبقه همکف شد. نقشه آن عبارت بود از چهار سالن عمود بر هم و صلیبی شکل.

لباف‌خانیکی ادامه داد: هریک از سالن‌ها ۱۳متر طول و سه متر عرض داشتند که در مرکز، یک چهاراه را شکل می‌دادند. شادروان قریشی تصمیم به بازسازی بنا گرفت و با صرف هزینه زیاد ظاهرا بر شالوده دیوارهای باقی مانده پیشین، آن بنا را در دو طبقه همانند ساخت. سومین طبقه را در ابعاد کوچک‌تر و متفاوت با طبقات همکف و اول بنا کرد و روی دیوارها را با آجر نماسازی کرد و در سال ۱۳۳۰ه.ش بنای فعلی آماده و آراسته شد.

وی اظهار کرد: بعد از تجهیز بنا اطراف آن نیز خاکبرداری و تسطیح گردید و بر گرد کوشک سلامه باغی سرسبز و با صفا شکل گرفت. شادروان سید محمد و پس از ایشان سیدعلی قریشی که مالک زمین‌های وسیع و آب فراوان لبریز از سد سلامه بودند با خیرخواهی انگیزه این را داشتند که کوشک سلامه را تبدیل به واحد پذیرایی از مسافران خسته کنند و «هرکه در آن سرای درآید نانش دهند و از نامش نپرسند».

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی تصریح کرد: آن سنت نیکو تا اواخر دهه ۵۰ برقرار بود که کم‌کم به بوته فراموشی سپرده شد و اکنون باغ و کوشک سلامه که یکی از با شکوهترین میراث‌های ملموس و یادآور زیباترین میراث ناملموس یعنی میهمان‌نوازی ایرانیان بوده، آسیب پذیر و نیازمند اراده «قریشی‌وار» است که دوباره به شکوه گذشته خود بازگردد.

منبع:ایسنا

تالاب زریبار، نگین گردشگری کردستان

معاون فنی اداره کل محیط‌زیست استان‌کردستان، گفت: تالاب زریبار به‌عنوان یک منطقه، هدف گردشگری در استان کردستان و یک پدیده منحصربه‌فرد است که با توجه به اینکه در نزدیکی شهر مریوان قرار گرفته علاوه بر تامین زیست‌گاه حیات وحش، نقش بسیار مهمی از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی هویتی برای مردم این منطقه دارد.

تالاب آب شیرین زریبار در ۱۳۰ کیلومتری شمال غربی سنندج مرکز استان کردستان و در فاصله ۳ کیلومتری غرب شهرستان مریوان واقع و از مکان‌های دیدنی و گردشگری استان کردستان است، این تالاب یکی از منحصربه‌فردترین دریاچه‌های آب شیرین در جهان به شمار می‌رود همچنین یکی از مراکز زمستان گذرانی و جوجه آوری پرندگان مهاجر است.

پهنه آبی زریبار(دریاچه) همراه با اراضی نمناک اطراف آن همراه با قسمتی دیگر از زمین های پیرامون این پهنه آبی به استناد بند الف ماده ۳ قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست مصوب ۱۳۵۳ و طی مصوبه شماره ۳۰۴ سال  ۱۳۸۸ شورایعالی حفاظت محیط زیست به‌عنوان پناهگاه حیات‌وحش زریبار معرفی شد؛ تالاب زریبار با توجه به دارا بودن شرایط زیستگاه مناسب به‌عنوان یکی از کانون های حمایت از گیاهان و جانوران و به‌ویژه پرندگان آبزی قلمداد می‌شود.

تالاب زریبار از معدود تالاب‌های آب شیرین ایران است که هیچ رودخانه دائمی در تأمین آب آن نقش ندارد و عمدتاً از طریق چشمه‌های متعدد در بخش غربی و کف تالاب، تغذیه می‌شود به ‌طور کلی منابع تأمین آب تالاب زریبار از سه منبع عمده ازجمله ریزش‌های جوی که به‌صورت باران و برف، چشمه‌های کف جوش بستر تالاب که به سفره‌های زیرزمینی مرتبط است و آب‌های سطحی ورودی تشکیل می‌شود.

با توجه به نقاط ارتفاعی شمالی و جنوبی تالاب و نیز شیب عمومی شمال به جنوب آن، تالاب در حکم استخر تنظیم‌کننده آب‌های جاری عمل می‌کند و با سرریز در بخش جنوبی، مازاد آب آن به مصرف کشاورزی می‌رسد و یا در موقع کم‌آبی نیز با تمهیداتی از آب تالاب برای کشاورزی استفاده می‌شود.

سرریز آب تالاب به رودخانه زریبار که از شعبات رودخانه گاران است منتقل می‌شود که با پیوستن به رودخانه مریوان با جهت شمالی – جنوبی به سمت جنوب جاری است. رودخانه مذکور با پیوستن به چند رود دیگر تشکیل رودخانه مهم سیروان را می‌دهند.

شهاب محمدی، معاون فنی اداره کل محیط‌ زیست استان‌کردستان، با اشاره به اینکه تالاب زریبار مریوان در سال ۸۸ به‌عنوان پناهگاه حیات‌وحش معرفی‌شده است، اظهار کرد: این دریاچه یک پناهگاه تالابی است که از اکوسیستم‌های غنی منطقه و از زیستگاه‌های منحصر به‌فرد حیات ‌وحش به ‌خصوص پرندگان آبزی، کنار آبزی و مهاجر است.

وی افزود: تالاب زریبار به‌عنوان یک منطقه، هدف گردشگری در استان کردستان و یک پدیده منحصربه‌فرد است که با توجه به اینکه در نزدیکی شهر مریوان قرار گرفته علاوه بر تامین زیست‌گاه حیات وحش، نقش بسیار مهمی از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی هویتی برای مردم این منطقه دارد.

 معاون فنی اداره کل محیط‌زیست استان‌کردستان، بیان کرد، سازمان حفاظت محیط زیست بر اساس رسالت کاری به منظور جلوگیری از آلودگی آب تالاب در سنوات گذشته و قبل از اعلام این منطقه به‌عنوان پناهگاه حیات وحش با احداث لاگون‌های (استخر) ترسیب فاضلاب انسانی در ضلع غربی تالاب از ورود مستقیم فاضلاب انسانی روستاهای مجاور ضلع غربی تالاب به آن جلوگیری کرده که این اقدام نقش مهمی در جلوگیری از ورود مستقیم فاضلاب انسانی داشت و خوشبختانه با پیگیری‌های به‌عمل آمده و با ایجاد شبکه جمع آوری و خط انتقال فاضلاب روستائی هم اکنون فاضلاب انسانی روستاهای غرب تالاب به تصفیه خانه شهر مریوان منتقل می‌شود.

وی در ادامه گفت: پس از اعلام این منطقه به‌عنوان پناهگاه حیات وحش ضمن ایجاد ساختار حفاظتی و اختصاص نیروی انسانی جهت حفاظت و صیانت از تالاب اقدامات دیگری ازجمله انجام پروژه‌های کنترل رسوب‌گذاری، بنچ مارک گذاری حریم تالاب، تدوین برنامه صید و صیادی، تدوین برنامه قایقرانی، برنامه‌های متعدد و متنوع آموزشی و اطلاع رسانی و … در این منطقه انجام شده است.

محمدی ذکر کرد: پس از تصویب این تالاب به‌عنوان پناهگاه حیات وحش و به دنبال پیگیری‌های متعدد نهایتا در بهمن ماه سال ۹۷ این تالاب بعنوان ۲۵ امین تالاب بین المللی ایران در دبیرخانه کنوانسیون رامسر ثبت و اعلام شد و مراسم روزجهانی تالاب‌ها نیز در بهمن‌ماه سال ۹۸ در استان کردستان با حضور معاون ریاست جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در کردستان برگزار شد.

 وی بیان کرد: یکی از مهم‌ترین اقداماتی که در سال ۹۸ و به دنبال مصوبات استانی کارگروها و ستاد نجات بخشی تالاب زریبار رقم خورد، کنترل و انتقال فاضلاب ورودی قسمتی از شهر مریوان به ضلع جنوبی تالاب بود که متاسفانه با ساخت و سازهای جدید مجددا فاضلاب ساکنین این ساخت و سازهای مسکونی دوباره به تالاب زریوار وارد می‌شود.

وی عنوان کرد: متولی اصلی کنترل و برخورد با ساخت‌وسازهای غیرمجاز بر اساس قانون در محدوده شهرها شهرداری و در حریم شهرها نیز علاوه بر شهرداری اداره راه و شهرسازی و در اراضی کشاورزی نیز سازمان جهاد کشاورزی است، ساخت و ساز غیر مجاز در کل شهر مریوان و مجاور تالاب از معضلات اساسی حال حاضر بوده که نیاز به یک برنامه‌ریزی و اهتمام جدی از سوی متولیان جهت کنترل دارد.

معاون فنی اداره کل محیط‌زیست استان‌کردستان، در خصوص محدوده گردشگری تالاب زریبار مریوان، گفت: در ماه‌های گذشته و پس از جلسات و رایزنی‌هایی متعدد نهایتا موضوع نگهداری و بهره‌برداری از محدوده ۱۵ هکتاری گردشگری تالاب زریبار طی یک قراداد اجاره سه ساله و با محوریت رویکرد راهبری بر اساس ملاحظات زیست محیطی به شهرداری مریوان محول شد.

محمدی افزود: شهرداری به مدت سه سال متولی محدوده ۱۵ هکتاری گردشگری خواهد بود و نقض هرکدام از مفاد قرارداد منجر به فسخ آن خواهد شد.

وی ادامه داد: هرگونه عایدی محیط زیست از اجاره این محدوده در راستای حفاظت از تالاب، هزینه خواهد شد.

معاون فنی اداره کل محیط‌زیست استان‌کردستان، با اشاره به اینکه صندوق ملی محیط‌زیست در فاز اول مبلغ ۴ میلیارد تومان اعتبار به حوزه محدوده ۱۵ هکتاری گردشگری دریاچه زریبار مریوان اختصاص داده است، ذکر کرد: اعتبارات اختصاص یافته جهت اجرای پروژه‌های منتج از مطالعات فاز دوم ساماندهی محدوده گردشگری زریبار اختصاص یافته و در گام اول تعمیر و بهسازی سرویس بهداشتی، ایجاد بازارچه سنتی و سردرب ورودی محدوده مد نظر است.

محمدی در ادامه عنوان کرد: با اجراشدن طرح ساماندهی این محدوده بحث اشتغال در زریبار افزایش چشم‌گیری پیدا خواهد کرد همچنین بازارچه سنتی، پیاده راه سلامت، پیست‌دوچرخه‌سواری و منظر دریاچه زریبار ساماندهی می‌شود.

وی ایجاد بازارچه سنتی در دریاچه زریبار را یکی از پروژه‌های بسیار مهم عنوان کرد و گفت: با ایجاد بازارچه سنتی تمام دکه‌های غیرمجاز با اولویت‌بندی و شرایط بهتر ساماندهی خواهد شد.

معاون فنی اداره کل محیط‌زیست استان‌کردستان، همچنین خاطرنشان کرد: پناه گاه حیات‌وحش و تالاب بین‌المللی زریبار مریوان از منحصربه‌فردترین اکوسیستم‌های آبی کشور است که همه‌ساله پذیرای گونه‌های زیادی از پرندگان مهاجر و بومی است و باوجود مردم طبیعت دوست شهرستان مریوان زیستگاه امنی برای تمامی گونه‌های جانوری به شمار می‌آید.

منبع:ایسنا

بازیابی گردشگری به کمک فرهنگ و خلاقیت

محققان دریافتند که قدرت فرهنگ و خلاقیت در بازیابی گردشگری پساکرونا موثر است.

به نقل از سازمان جهانی گردشگری، با توجه به بهبودی کشورهای جهان از بیماری همه‌گیر کرونا، ارزش‌های مشترک و روابط نزدیک بین ذی‌نفعان گردشگری و فرهنگ به این معنی است که برای اطمینان از دسترسی فراگیر به میراث فرهنگی همکاری کنند.

۹۰ درصد کشورها در نتیجه همه‌گیری تعطیلی کامل یا جزئی بخش‌های میراث جهانی خود را داشته‌اند. برای اولین بار در دهه‌های گذشته، بسیاری از مکان‌هایی که اهمیت ویژه‌ای برای بشریت داشتند، تعطیل شدند و همه‌گیری ارتباط همه‌گیر بودن روابط گردشگری و فرهنگ را برجسته کرد. در سراسر جهان کاهش ناگهانی گردشگری باعث شد تا میلیون‌ها نفر به گردشگری مجازی روی آورند.

سازمان جهانی جهانگردی (UNWTO) و یونسکو با تمرکز بر شروع مجدد مسئولیت گردشگری فرهنگی برای به رسمیت شناختن این رابطه تقویت‌کننده متقابل و تولید مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های جدید همکاری کرده‌اند.

UNWTO از سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) دعوت کرد تا در راهنمای بهبودی فراگیر گردشگری فرهنگی مشارکت کند. این دومین مجموعه از دستورالعمل‌های مربوط به تاثیرات فرهنگی-اجتماعی بیماری کووید-۱۹ است که توسط UNWTO صادر شده و با بهبود اوضاع  همچنان مورد بازنگری قرار می‌گیرد.

محققان اظهار کردند: برای بهبودی به گردشگری فرهنگی اهمیت دهید. این بررسی برای تجزیه‌وتحلیل تاثیر همه‌گیری بر بخش‌های مربوطه از بینش و تخصص دو آژانس سازمان ملل متحد استفاده می‌کند.

نتایج نشان داد که چگونه درآمد از دست رفته ضمن کاهش رقابت مقصد و تمایز بازار بر جوامع، مکان‌های میراثی، رویدادهای فرهنگی، فضاها و موسسات به‌شدت تاثیر می‌گذارد.

دستورالعمل‌های مربوط به گردشگری فرهنگی همچنین برای اطمینان از ارتباط فرهنگ در مقاصد گردشگری بر لزوم حمایت سیاست‌گذاران در برنامه‌های اضطراری و احتمالی تاکید می‌کند.

UNWTO در کنار رهنمودهای جدید، بخش گردشگری فرهنگی را به ایجاد ساختارهای حاکمیت مشارکتی، گردآوری هنرمندان، سازندگان، متخصصان گردشگری و فرهنگ، بخش خصوصی و جوامع محلی برای گفتگوی آزاد، تبادل داده و راه‌حل‌ها در زمان واقعی ترغیب کرده است. این مطالب از ارتباطات بهتر شهری و روستایی حمایت می‌کند تا اطمینان حاصل شود که هر چه بیشتر از مزایای فرهنگ و گردشگری برخوردار می‌شوند.

انتشار این دستورالعمل‌ها در چارچوب سال بین‌المللی اقتصاد خلاق برای توسعه پایدار (یونسکو سال ۲۰۲۱ را «سال بین المللی اقتصاد خلاق برای توسعه پایدار» اعلام کرده است) به‌عنوان ابتکار عمل سازمان ملل متحد طراحی شده است تا تشخیص دهد که چگونه جلوه‌های مختلف فرهنگ از جمله گردشگری فرهنگی می‌تواند در پیشبرد اهداف توسعه پایدار (SDG) موثر باشد.

منبع:ایسنا