«اصغرآقا نبیل» رئیس کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی در نشست مرکز نوآوری گردشگری یزد که روز گذشته در این مرکز برگزار شد، با بیان این که علایق و نیازهای مردم باید مورد توجه باشد، تصریح کرد: جوامع محلی و سایر بخش‌ها باید براساس ارزش‌ها، تنوع را بپذیرند تا سلیقه‌ای عمل نشود و چالش‌ها را باید در خود دنشگاه که دارای مرکز نوآوری است، پیدا کنیم.

وی با بیان این که دانشگاه باید وارد مباحث سرمایه گذاری شود و چالش‌ها را پیدا کند، گفت: دانشگاه‌ها باید ایده را بگیرند و بدون انجام اقدامات تکراری، فعالیت‌های موثری در این حوزه انجام دهد.

این فعال گردشگری با اشاره به این که باید صنعت تفریح در ایران مورد توجه باشد، تصریح کرد: یکی از راهکارهای توسعه این صنعت در کشور ما، تعطیلات چند روزه پایان هفته است.

وی تاکید کرد: در حالی هنوز تعطیلات یک روزه را در کشورمان جز تهران داریم که در کشورهای دنیا به دنبال تعطیلات چنده روزه هستند چرا که صنعت تفریح نه تنها درآمدزایی می‌کند بلکه به تقویت قوا و انرژی افراد کمک می‌کند.

نبود مشوق‌های سرمایه‌گذاری

«محمدامیر اویسی» سرمایه‌گذار مراکز تجاری و تفریحی گردشگری یزد هم با بیان این که مراکز تجاری و تنوع خدمات آن‌ها و برگزاری رویدادها علاوه بر ارتقای فرهنگ عمدتاً در مناطقی اتفاق افتاده است که توسعه یافتگی کمی دارد، گفت: با این وجود، چالش‌های دیگری داریم که به عنوان سرمایه‌گذار به واسطه بروکراسی اداری، ما را دچار مشکل جدی کرده است.

وی با بیان این که نوسانات ارز، مشکلات سیاسی و واردات و همچنین سرعت عمل برای سرمایه‌گذاران بسیار مهم است، تصریح کرد: دستگاه‌های مختلف خصوصاً شهرداری‌ها که به دنبال درآمدزایی هستند، در قبال مشارکت با بخش خصوصی می‌توانند از ظرفیت‌های ایجاد شده در این بخش استفاده کنند.

این سرمایه‌گذار حوزه گردشگری در ادامه از نبود مشوق‌ها و حمایت‌ها گلایه کرد و گفت: امیدوار هستم که با این روند و مشکلات، مجموعه‌هایی فعلی در دست ساخت، آخرین سازه‌های در دست ایجاد نباشند.

مدریت نادرست تفریح و سرگرمی

«علیرضا ثواچه» مسئول گردشگری سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری یزد هم با بیان این که هیچ وقت در سیستم شهرداری به عنوان یکی از متولیان مباحث فرهنگی و تفریحی برنامه مدون و هدفمندی نداشتیم، گفت: ما همیشه در سیستم براساس سیاست‌ها، تغییر برنامه دادیم و براساس تفکر شاخص افراد، برنامه‌ها مدون شده است.

وی با اشاره به ارتباط بسیار ضعیف دانشگاه و شهرداری‌ها، گفت: بسیاری از برنامه‌ها در حد تئوری باقیمانده و اقدام اجرایی برای آنها انجام نمی‌شود و در این باره حمایتی هم از بخش خصوصی انجام نمی‌شود.

این مسئول تصریح کرد: باید حوزه سرگرمی و تفریحات سالم و حلال، کارگروهی تشکیل داده و برنامه مدونی برای آن به طور کوتاه مدت و دراز مدت تدوین کند.
صنایع دستی هم به عنوان یکی از صنایع وابسته به گردشگری مطرح شده ولی در این بخش هم چالش‌های فراوانی وجود دارد که امروز با رکود گردشگری به وضوح شاهد آن هستیم.

حاکمیت در راس مشکلات اقتصادی و معیشتی صنایع دستی

«محمدرضا دهقانی» مسئول خوشه زیلو نیز در این نشست با بیان این که بخش‌ها و نهادهایی که کنار هم قرار می‌گیرند تا ارزش نهایی را داشته باشند، زنجیره‌ی ارزش محسوب می‌شود، گفت: علاوه بر زنجیره ارزش، با غنی کردن ارزش بیشتر و فرهنگ بومی، باید صنایع دستی را نشان دهیم که در واقع محتوای مربوطه است.

وی زنجیره ارزش را به دو بخش سخت و نرم تقسیم کرد و گفت: اگر به زیلو توجه کنیم، ارزش افزوده این محصول در بخش‌های مختلف این زنجیره تولید مانند نخ و بافت آن وجود دارد اما نباید صرفاً نگاه به این مسئله به گونه‌ای باشد که بخواهیم این ارزش افزوده را در بخش های دیگر زنجیره تولید ایجاد کنیم چرا که باید ارزش افزوده نهایی را برآورد کرده و در زیلو محاسبه کنیم؛ پس بخش ارزش‌زایی از زنجیره اصالت و فرهنگی است که در قالب زنجیره ارزش نرم عرضه می‎شود.

این مسئول با بیان این که اگر مراکز نوآوری و دانشگاه به دنبال پاسخ به جامعه است، باید این موارد را در حوزه صنایع دستی مورد توجه قرار دهد، گفت: زنجیره ارزش باید باهم هماهنگ باشد و ناهماهنگی و پراکندگی در زنجیره ارزش و اقدامات غیرقابل توجیه است.

وی در بخشی از دیگر سخنانش، به الزام استفاده از راهکارهای نوآورانه اشاره کرد و گفت: باید در حوزه نواورانه دانشگاه ورود کند و مشکلات را حل و فصل کند.

دهقانی به لزوم بهره برداری بیشتر از اصالت در زنجیره ارزش یاد کرد و گفت: کسب نشان جغرافیایی و موارد دیگر از لازمه هایی است که باید مورد توجه باشد و امروز در طرح مشترک ایران و سوئیس با بهره برداری از اصالت زیلو باید ارزش آن را فراهم کنیم.

مسئول خوشه زیلو تصریح کرد: در کنار جاذبه‌هایی که صنعت در مقابل صنایع دستی قرار داده، باید بتوانیم  قد علم کنیم به نظر می‌رسد رفع این مشکلات در حوزه اقتصادی و معیشتی از وظایف حاکمیت است و دانشگاه هم باید در رشد صنایع دستی نقش داشته باشد.

ارتقای بازار تخصصی صنایع دستی به بازار جهانی

«محمدحسین صالحی» مسئول ثبت آثار ملموس و ناملموس تاریخی و پژوهشگر هنر استان یزد در خصوص صنایع دستی خلاق و خصوصاً طلا  به جایگاه طلاها و زیورآلات یزد در اقتصاد کشور اشاره کرد و گفت: طلای یزد نه تنها در حوزه اقتصادی بلکه در بخش فرهنگی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای است.

وی با اشاره به نقش شهرداری یزد از حمایت در ثبت ملی شهر زیورآلات و طلای ایران، گفت: همه شهرداری‌ها باید با الگوپذیری از شهرداری یزد، جایگاه استان را در حوزه صنایع دستی ارتقا دهند.

این مسئول با بیان این که حوزه‌ی صنایع دستی، تیغه دولبه‌ای است که می‌توانیم داشته‌ای را از دست بدهیم یا در حوزه‌ای ارتقا دهیم، گفت: مصداق این مسئله را می‌توانیم در زمان غیاث الدین نقش بند داشته باشیم که یزد قطب تولید پارچه زربافت ایران بود.

وی با اشاره به وجود چرخه زری بافی در یزد اشاره کرد و گفت: با مرگ غیاث الدین نقش بند، این هنر هم کمرنگ شد و زرگران بیکار شدند، اما این ظریف‌کاری با خلاقیت یزدی‌ها به زرگری یزد منجر شد و هنر دیگری شکوفا شد.

این فعال میراثی با اشاره به این که نابودی یک هنر و مرگ یک ققنوس هنر موجب زاده شدن ققنوس دیگری شد، تصریح کرد: این دو دیدگاهی است که در خصوص مرگ زری‌بافی و ایجاد هنر زرگری امروز یزد وجود دارد.

وی به نقش گردشگری در توسعه صنایع دستی و ایجاد بازارهای تخصصی صنایع دستی اشاره کرد و گفت: استان یزد دارای ترمه کشیمیری یا زیورآلات هندی تراش است که بازارهای خاص و تخصصی خود را دارند لذا با جهانی شدن یزد باید صنایع دستی هم بتواند تغییر کند چرا که ما تنها با یک شهر و کشور دیگر روبرو نیستیم.

این فعال فرهنگی به نواقص صنایع دستی یزد خصوصا بافت نشدن ترمه دستی اشاره کرد و گفت: اگر بعد از کرونا گردشگران بخواهند از صنایع دستی ما خرید کنند، به دنبال صنایع دستی واقعی هستند و اگر صنایع دستی غیرواقعی عرضه کنیم از دایره صنایع دستی خارج می‎شویم لذا لازم است که تغییراتی ایجاد شود.

لزوم افزایش جذابیت‌های صنایع دستی

«حمید فلاحی» از فعالان صنایع دستی استان هم با بیان این که صنعتگران به کارهای ماشینی  روی آروده‌اند، گفت: صنایع دستی به گردشگری وابسته است و امروز در رکود گردشگری می‌بینیم که محددویت‌های سفر، بازار این بخش را راکد کرده است.

وی با اشاره به این که بازاریابی باید از تولید جدا و تخصصی باشد، گفت: متاسفانه محتوای علمی و فرهنگی در حوزه صنایع دستی نداریم و در این باره نیز آموزشی داده نشده است.

این فعال صنایع دستی به دانشجویان نیز اشاره کرد و گفت: دانشجویان صنایع دستی هم صرفا تئوری محور و پژوهشی شده‌اند و دانشگاه باید در این خصوص نیز ورود کند.

وی افزود: در حوزه صنایع دستی و با توجه به شیوع کرونا باید جاذبه‌های صنایع دستی بیشتر شود، تصریح کرد: باید در فضای مجازی بتوانیم جذابیت صنایع دستی خود را نشان دهیم و بتوانیم عرضه به صورت آنلاین نیز داشته باشیم.

وظایف مرکز نواوری گردشگری؟

«علی دلشاد» رئیس مرکز نواوری گردشگری نیز در این نشست به جایگاه و وظایف مرکز نوآوری گردشگری اشاره‌ و در این رابطه با بیان این که مرکز نوآوری به دنبال ایجاد ارتباط موثر بین صاحبان مشکل، ایده و فکر هستند، گفت: این مرکز تلاش می‌کند مشکلات زیرساختی و روساختی و نرم افزاری این بخش را مرتفع کند.

وی با اشاره به این که گردشگری استان یزد اهمیت زیادی دارد، تصریح کرد: مراکز نوآوری گردشگری، تسهیلگرانی هستند که برای نوآوری در صنعت گردشگری و ارائه خدمات به کار گرفته می‌شوند و مشاورانه‌های نوآورانه ارائه می‌دهند.

این مسئول تصریح کرد: ارزش گردشگری عملاً با حضور گردشگر نهایی می‎شود پس بدون گردشگر، محصول نهایی در این صنعت را نخواهیم داشت. البته خلق ارزش در حوزه گردشگری هم اهمیت بسزایی دارد.

«حسینی مشهدی» مسئول فناوری مرکز نواوری گردشگری با بیان این که مرکز نوآوری نیازهای سخت افزاری و نرم‌افزاری را پیدا و حلقه واسط رفع نیازهای مطرح شده است، گفت: ما نیازها را ریزتر و جزئی‌تر بررسی کرده و توسط ارگان‌ها و دستگاه‌های متولی تامین مالی و اقدام می‎شود.

وی با اشاره به مصادیقی مانند حوزه آموزش، فناوری و نوآوری ذی نفعان، تصریح کرد: در مرکز نوآوری این نیازها پیگیری و هرکدام از انها در صورت احساس نیاز مرکز نواوری پاسخگو خواهد بود.

«حسین دهقان» و «سید رضا بهادری» راهبران تخصصی این مرکز نواوری نیز با هدایت پنل‌ها، در خصوص موضوعات مطرح شده سخنانی را ارائه کردند.

منبع:ایسنا

این مردمان سختی دیده برای گذران روزهای دشوار زندگی، در کنار دامپروری و کشاورزی، دست به خلق هنرهای دست ساز هم می زدند. هنرهایی که ریشه در زندگی و معیشت آنها داشته و نسل به نسل و سینه به سینه آن را به آیندگانشان منتقل می کردند تا هر نسلی آن را کامل تر می کرد.

و حالا امروز در کرمانشاهی که تاریخی کهن، طبیعتی دیدنی و آب و هوایی چهارفصل دارد، تنوع دست آفریده های هزار طرح و هزار نقش که از پیشینیان برجای مانده، چشم هر ببینده ای را به سمت خود خیره می کند.

به گزارش ایسنا، گیوه هورامان و گلیم هرسین و فرش سنقر گوشه هایی از ذوق و هنر مردمان دیار کرمانشاه است که بوسطه زیبایی ها و قامت بلند تاریخی‌شان شهرت جهانی کسب کرده اند. در کنار این هنرهای جهانی شده، نمدمالی، چرم سازی، چیغ بافی، موج باقی، چاقوسازی و سازهای سنتی نیز جلوه های بی نظیر از هنر دست مردمان این دیار هستند که هر گردشگری که به کرمانشاه بیاید می تواند آن را به عنوان سوغاتی به شهر و دیارش ببرد.

گیوه

گیوه یکی از متفاوت ترین سوغات‌های کرمانشاه است که خاستگاه اصلی تولید آن در منطقه او رامانات است و قدمتش به گذشته‌های دور برمی‌گردد. پوشیدن گیوه حس متفاوتی به انسان می‌دهد و گویی به گذشته‌های دور سفر کرده و کفش‌های مردمانی را پوشیده که قرن ها پیش زندگی می کرده اند.

گیوه از هزار سال‌پیش تابحال جایگاه خود را به عنوان یک پاپوش محبوب بین مردم کرمانشاه حفظ کرده و در سالهای اخیر هم شهرتش به خارج از مرزها رسیده است. پاپوشی که علاقمندانش آن را به خاطر سبکی، خنک بودن، زیبایی و مقاوم بودنش می پوشند.

این کفش بادوام و سبک و راحت کرمانشاهی‌ها تابستان‌ها حسابی خنک است و زمستان‌ها هم حسابی گرم. گیوه می تواند یک سوغاتی مناسب برای کسانی که دوستشان دارید، باشد.

گلیم

گلیم زیراندازی با قدمتی پنج تا شش هزار ساله ویژگیهای منحصربفردی دارد که هر بافته دیگری آن را ندارد و همین ها باعث شده تا شهرتی جهانی برای خود به هم بزند.

گلیم هایی که اول بافته می شد، خیلی ساده بود و فارغ از هر نقشی. به قول محلی ها فقط “میل ماش” (راه راه) بود، اما بعدها که کمی بافنده ها ماهرتر شدند، از طبیعت اطراف خود برای زدن طرح و نقش روی گلیم الهام گرفتند و برای همین بود طرح درخت و گل و حیوانات و … جایشان روی گلیم باز شد.

یکی از اصلی ترین مراکز تولید گلیم در ایران، شهرستان هرسین است. شهرستانی که هنر بافت گلیم در خون مردمانش جاری است و از کودکان گرفته تا افراد کهنسال به نوعی با این هنر باستانی سر و کار دارند.

گلیم یکی از معدود دستبافت هایی است که می توان از هر دو طرف آن استفاده کرد و بعلاوه رنگ هایی که در آن دیده می شود همه طبیعی است. از طرف دیگر ماندگاری این دست بافته بسیار بالاست و اگر در شرایط خوبی نگهداری شود، سالهای سال عمر می کند.

گردشگرانی که گلیم ثبت جهانی شده هرسین را به عنوان سوغات به شهر و دیارشان می برند، تا سالیان زیادی این یادگاری را از کرمانشاهیان خواهند داشت.

فرش سنقر

فرش آنقدر بین ایرانی ها محبوب هست که در هر گوشه این سرزمین بین هر قومی شکل و رنگ و طرح مخصوص به خود را دارد. مشهدی ها، تبریزی ها، کاشانی ها و…. فرش هایی دارند که متمایز از سایر فرش ها در مناطق ایران هستند.

در کرمانشاه هم که بواسطه شرایط جغرافیایی و اقلیمی خود یکی از مراکز اصلی هنرهای دست بافت در ایران باستان است، فرشی در شرق این استان بافته می شود که به آن “فرش آهنی” می گویند.

تار و پود فرش سنقر و کلیایی آنچنان در هم تنیده و سخت گره بر گره می شود که همانند آهن محکم و سخت می شود. هنرمندان فرشباف سنقری گره هایی به فرش های خود می زنند که فقط خاص این منطقه است، این گره ها آنقدر محکم و سخت هستند که به آنها گره های آهنین می گویند و فرش هایی که ماحصل این گره ها می شود، بسیار بادوام است.

فرش سنقر خریداران زیادی در ایران دارد و ویژگی های منحصربفرد آن باعث شده تا جایگاه خوبی بین فرش های ایرانی داشته باشد.

فرش هایی که در سنقر بافته می شود، عموما به همان شکل و شیوه سنتی بافته می شود، یعنی پشم بسیار باکیفیتی که از گوسفندان این منطقه چیده می شود، توسط زنان پشم ریسی شده و بهترین نخ را در اختیار ما قرار می دهد.

برای همین اگر فرش باکیفیتی می خواهید، با سفر به شهرستان سنقر می توان علاوه بر لذت بردن از جاذبه های گردشگری این شهرستان، فرشی با دوام و با کیفیت را به سوغات برد.

نمدمالی

قدمت نمدمالی و تولید نمد در سرزمین کهن ایران بویژه در مناطق کوهستانی این سرزمین از جمله کرمانشاه که مردمانش از زمان باستان شغل دامپروری داشته‌اند به حدی طولانی است که نمی‌شود آغازی برای آن تعیین کرد.

دامداران کرمانشاهی وقتی فصل پشم چینی گوسفندان می‌رسد، چون پشم بره برای ساخت نمد بسیار خوب است، بره ها را جدا می کنند و پشم هایشان را خوب می شویند و دو روزی را صبر می کنند تا پشم بره ها خشک شود. پس از گذشت دو روز آیین “چره” که همان پشم چینی گوسفندان است شروع می شود. دامداران پشم بره ها را در سه برش می چینند و سومین لایه، لایه ای است که به آن “خوری” می گویند و برای تولید نمد از آن استفاده می شود.

دامداران خوری های چیده شده را به هنرمندان نمدمال می فروشند و آنها نیز در همان ابتدا کار جداسازی پشم های قهوه ای، مشکی و سفید را انجام می دهند و پس از آن پشم ها را در نهر یا برکه ای می شویند. در گذشته هنرمندان نمدمال کرمانشاهی این کار را در سراب قنبر انجام می‌دادند و پس از خشک شدن پشم ها آنها را به استادکاران حلاج که بیشترشان در راسته بازار تاریخی”درطویله”(توپخانه) بودند می‌دادند تا خوب حلاجی شود و بعد شروع به تولید نمد می‌کردند و چون بازار فروش خوبی داشت، تولیدشان هم زیاد بود.

هرچند که تا همین یکی دو دهه پیش وقتی نام نمد می آمد، فقط یک زیرانداز نرم و راحت به ذهن می آمد، اما حالا که سلیقه های مردم عوض شده، نمد کاربردهای دیگری هم پیدا کرده و ۷۰ نوع کلاه و سرپوش، تشک و … نمدی ساخته می شود.

امروزه باتوجه به خواص درمانی نمد از جمله کاهش دردهای رماتیسم و مفصلی تمایل مردم برای خرید آن زیاد شده و گردشگرانی هم که به کرمانشاه سفر می کنند، با خرید یک نمد سوغاتی می خرند که خواص درمانی هم دارد.

چاقوی کرند

چاقوسازی هنریست که از روزگاران بسیار دور در خطه ای از این سرزمین پیشه مردمان سخت کوش منطقه دالاهو بوده و نسل به نسل و سینه به سینه آن را به فرزندانشان آموخته اند تا به این روزها رسیده است.

به گفته خودشان پیشینه فلزکاری و چاقو سازی در سرزمینشان به حدود سه هزار سال قبل برمی گردد و مستندات تاریخی زیادی از ساخت ابزارآلات فلزی در این منطقه توسط نویسندگان قرون اولیه پس از اسلام برجای مانده است.

این مستندات تاریخی گویای این است که مردم کرند از قرن های دور در کار ساخت ابزارآلات فلزی و جنگی بوده اند، بنابراین دالاهو قرن های متمادی یکی از مراکز اصلی صنعت فلز در ایران بوده، اما از چند سده پیش که سلاح های گرم ساخته شدند و رواج پیدا کردند، رنگ و رونق سلاح های سرد مثل شمشیر و خنجر کمتر شد و بیشتر کارگاه های ساخت ابزارآلات فلزی جنگی فقط به کار تولید چاقو آن هم در طرح ها وشکل های مختلف روی آورند.

در کرند غرب مرکز شهرستان دالاهو همه با پیشه چاقو سازی آشنا هستند. این هنر نسل به نسل بین خانواده های این منطقه منتقل شده و هرکودکی که اینجا بدنیا می آید، با صدای ضرب چکش استادکاران چاقو ساز بزرگ می شود، برای همین است که خیلی ها می گویند هنر چاقوسازی در خون و رگ مردمان دالاهو است.

چاقو در این منطقه به شکل سنتی ساخته می شود، برای همین است که چاقوهای این دیار با کیفیت ترین چاقوها در ایران هستند و از اقصاء نقاط ایران مشتریان پر و پا قرصی دارد و گردشگرانی هم که به کرمانشاه سفر می کنند برای تهیه چند چاقوی با کیفیت برای آشپزخانه هایشان به کرند هم سری می زنند.

چیغ بافی

قدمتش به زمان‌های خیلی دور باز می‌گردد، شاید حدود سه هزار سال پیش و شاید هم کمتر. هیچکس نمی داند اولین جرقه‌های شکل گیری این هنر دست ساز زنان هنرمند عشایری در کرمانشاه دقیقا از چه زمانی بود، اما همه این را می‌دانند که چیغ(چیت) نماد سلیقه، احساس، ذوق و مهارت زنان کوچ نشین است که در طول صدها سال آن را با دستان هنرمندشان کامل تر و خوش رنگ و لعاب‌تر کردند.

از همان روزگاران دور که زندگی عشایری پررنگ‌تر از زندگی یکجانشینی بود، فصل پشم چینی گوسفندان که از راه می‌رسید، زنان عشایر بخشی از پشم‌های چیده شده را با رنگ های طبیعی رنگرزی می‌کردند و بعد مشغول کار ریسندگی آن می‌شدند. ریسندگی پشم ها که تمام می‌شد، نی های تو خالی کنار مرداب ها و رودخانه  را جمع می‌کردند و دسته دسته می‌کردند تا با هنر و خلاقیت خودشان چیغ ها را ببافند.

چیغ های بافته شده را عموما به عنوان دیواری برای دور تا دور سیاه چادر(دوار) استفاده می‌کردند و گاهی هم وسیله ای بود برای جداکردن بخش های مختلف سیاه چادر از هم، مثل اتاق میهمان نشین. چیغ هایی که طرح و نقش دار بودند بیشتر برای تزیین سیاه چادرها استفاده می‌شد و چیغ های ساده و بی آلایش هم برای کشیدن دیواری دور جای استراحت گوسفندان و بزها.

و اما امروزه چیغ ها شکل و رنگ دیگری به خود گرفته اند و وسیله ای شده اند برای تزئین خانه ها. برای همین است که مشتریانش دیگر به داخل کشور محدود نمی شود و از کشورهای مختلفی نیز مشتریان زیادی دارد.

چرم سازی

چرم سازی یا سراجی یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین هنرهای سنتی استان کرمانشاه است.

از دیرباز شغل دامداری در منطقه کرمانشاه از رونقِ خاصی برخوردار بوده و به علت وفورِ دام، تهیه پوست حیوان در این دیار به راحتی میسر بوده، بنابراین در گذشته سراجان زیادی وجود داشته‌اند و دباغان زیادی نیز در کنار این حرفه‌ مشغول بکار بوده‌اند. دباغان پوست حیوان را دباغی کرده و در اختیار سراجان قرار می دادند و آنها نیز با هنرمندی خاصی به تهیه انواع صنایع دستی می‌پرداختند.

در گذشته در یکی از راسته‌های بازار کرمانشاه که به نام راسته بازار سراجان معروف بوده، صنعت سراجی رواج بسیاری داشته و این راسته بازار همواره مامن هنرمندان متعدد چرم ساز بوده است.

از مصنوعات چرمی می‌توان به  انواع کیف‌های دستی مردانه و زنانه، جلد موبایل، انواع چمدان، انواع یراق اسب و قاطر ، انواع کمربند، کمربندهای ورزش زورخانه‌ای، جلد عینک، جلد دوربین‌های شکاری‌ و دیگر لوازم چرمی اشاره کرد که گردشگرانی که به کرمانشاه می آیند با گذری به راسته بازارهای بازار ۲۰۰ ساله شهر می توانند نمونه هایی از سراجی سنتی را ببینند و با خود به سوغات ببرند.

سازهای سنتی

سازهای سنتی یکی از اصلی‌ترین صنایع دستی دیار سنگ و آب است که قدمتی بس طولانی دارد. استان کرمانشاه به واسطه قدمت و تنوعی که در حوزه موسیقی دارد به سرزمین موسیقی ایران مشهور است و هنرمندان این دیار علاوه بر مهارت در نواختن انواع سازهای سنتی، تبحر خاصی در ساختن سازهای سنتی نیز دارند.

مهمترین مناطق ساخت سازهای سنتی که سر آمد آن تنبور می باشد، اسلام آبادغرب، کرندغرب، گهواره، کرمانشاه، سرپل ذهاب، منطقه قلخانی، گوران و سنجابی، صحنه، کنگاور و دینور هستند.

همین جایگاه موسیقی در استان کرمانشاه باعث شده تا طی سالهای گذشته روستای فش به عنوان دهکده ملی سازهای سنتی و دالاهو به عنوان شهر ملی تنبور شناخته شود.

هنرهای دست آفریده مردمان این سرزمین فقط محدود به همین تعداد نیست. پرده بافی، موج بافی، ارغوان بافی، قالی بافی، قلم زنی، جاجیم بافی و … دیگر صنایع دستی کرمانشاه هستند که می تواند سوغاتی ماندگار و زیبا برای هر گردشگری که به  دیار کرمانشاه سفر می کند باشد.

منبع:ایسنا

محمود طغرایی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این مطلب اظهار کرد: مجموعه سازه‌های نظامی شورلق در فاصله ۵۴ کیلومتری جنوب غربی شهر سرخس، بخش مرزداران، دهستان مرزداران و در حاشیه جاده آسفالته سرخس به مشهد قرار دارد.

وی اضافه کرد: مجموعه نظامی شورلق شامل سه بخش سنگرها، دفترفرماندهی و اصطبل‌ها است. دفتر فرماندهی و اصطبل‌ها در داخل روستا و درمیان بافت مسکونی و سنگرها در فاصله ۴ کیلومتری از روستا و در دل کوه و تپه‌های اطراف به صورت نامحسوس واقع شده است.

مدیر دفتر ثبت آثار تاریخی اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی در خصوص مشخصات این اثر خاطرنشان کرد: ساختمان پاسگاه دارای طول ۸۰/۱۹، عرض ۴۰/۸ متر و وسعتی ۵۰/۱۵۷ مترمربع در محوطه حیاط بزرگی است.

طغرایی افزود: مصالح به ‌کار رفته در ساختمان، سنگ‌ با ابعاد مختلف است؛ البته در بخش‌هایی از بنا آجر هم به چشم می‌خورد و نتیجه دخل و تصرفاتی است که به مرور زمان در آن صورت گرفته است.

وی ادامه داد: سقف این پاسگاه به ‌صورت مسطح و با استفاده از تیرآهن و آجر به صورت تاق ضربی ساخته شده است.

طغرایی با بیان اینکه پاسگاه روی دامنه کوه، در حاشیه جاده مشهد- سرخس ساخته شده و درمیان بافت مسکونی روستا قرار گرفته است، به تشریح معماری این ساختمان پرداخت و گفت: ورودی در ضلع شمالی قرار دارد و پس از طی ورودی به سالنی می‌رسد که شامل در و پنجره است و از آنجا به چهاراتاق دیگر وارد می‌شود که از آن‌ها برای انجام امور فرماندهی استفاده می‌شده است.

مدیر دفتر ثبت آثار تاریخی اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی اضافه کرد: همچنین در انتهای سالن سمت راست دری دیگر قرارگرفته که به بیرون راه دارد، کلیه در و پنجره‌های سالن دارای قوس هلالی شکل بوده و در و پنجره‌های اتاق‌ها به ‌صورت ساده و چهارگوش به‌کار رفته است.

طغرایی در خصوص مالکیت این بنا عنوان کرد: مالکیت ابتدایی بنای این پاسگاه با ارتش ایران و لشکر خراسان در دوران پهلوی اول بوده و به ‌عنوان بنای نظامی در مقابل حمله روس‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است، البته گفتنی است که امروزه نیز این بنا در اختیار ارتش، بخش مرزداران شهرستان سرخس قرار دارد.

وی تصریح کرد: این اثر تاریخی از ضلع شمالی به خیابان اصلی و جاده مشهد- ‌سرخس منتهی می‌شود و از سه ضلع دیگر توسط خانه‌های روستایی و تپه‌های اطراف محاصره شده است.

مدیردفتر ثبت آثار تاریخی اداره‌کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی مدعی شد: درصورت تمایل ارتش به بازسازی و مرمت این ساختمان، امکان استفاده از آن به عنوان یک اثر فرهنگی با هدف معرفی پیشینه ارتش در نواحی مرزی شرق متصور خواهد بود.

منبع:ایسنا

این شهر به دلیل ترکیب زیبای معماری تاریخی ویکتوریایی منحصربه‌فرد در کنار بناهای مدرن و پیشرفته، شهرت جهانی یافته ‌است و همواره گردشگران زیادی از کشورهای مختلف جهان را به خود جذب می‌کند که از جمله جذاب‌ترین جاذبه‌های این شهر می‌توان به «موزه ملبورن» اشاره کرد.

موزه ملبورن (Melbourne Museum) در سال ۱۸۵۴ در باغ‌های کارلتون تأسیس‌ و با سبک معماری مدرن ساخته‌ شده است. این موزه دارای هفت گالری اصلی است که از جمله آن‌ها می‌توان به گالری کودکان و یک سالن نمایشگاهی از گالری‌های این موزه اشاره کرد.

در این موزه هر ساله گردهمایی با حضور چهره‌های سیاسی و هنری برگزار می‌شود و این گردهمایی به علت فستیوالی بود که در سال ۲۰۰۶ در این موزه برگزار شده است. موزه ملبورن در واقع گنجینه‌ای از موزه‌های این شهر را به نمایش می‌گذارد و علاقه‌مندان می‌توانند در این موزه از اشیاء جذاب و منحصر به‌فردی مانند «بدن فارلپ» معروف‌ترین اسب مسابقات استرالیا دیدن کنند.

در محوطه و فضای باز موزه ملبورن بخش‌های تاریخ طبیعی و موزه فرهنگی استرالیا قرار گرفته است که این دو موزه قسمت بزرگی از موزه ملبورن راشامل می‌شوند. این موزه همچنین امکاناتی مانند سالن آمفی تئاتر و فروشگاه‌های سوغاتی دارد که با باغ‌ها و پارک‌های اطرافش هر ساله جعیت زیادی را برای بازدید به خود جذب می‌کند.

البته گفته می‌شود که موزه آثار اجتماعی و فرهنگی ملبورن و استرالیا که از مهمترین بخش‌های این موزه به حساب می‌آید که بازدیدکنندگان و علاقه‌مندان قطعا به آن سر می‌زنند و از آن بازدید به عمل می‌آورند. بخش فناوری و صنعت نیز از دیگر بخش‌های مهم این موزه محسوب می‌شود که  منبع درآمد خوبی برای موزه ملبورن به حساب می‌آید.

از دیگر بخش‌های موزه ملبورن می‌توان به جنگل‌های مسقف، مرکز فرهنگ مردمان اولیه بانجیلاکا، موزه کودکان مکعبی شکل روبیک و نمایی از انواع حیوانات منسوخ‌ شده همچون دایناسورها، حشرات و… اشاره کرد. علاوه بر این‌ موارد برگزاری نمایشگاه‌های دائمی و موقت نیز در این موزه مرسوم است که هرساله بازدیدکنندگان زیادی را جذب می‌کند.

در بخش‌هایی از ساختمان این موزه فرهنگ و زندگی مردمان و جامعه این کشور از گذشته تاکنون به نمایش گذاشته می‌شود که مرکز هنرهای بومی این منطقه از جمله آن‌ها به شمار می‌رود. همچنین قرارگیری ساختمان نمایشگاه‌های سلطنتی ویکتوریا در کنار موزه ملبورن از دیگر عوامل جذب گردشگر به شمار می‌رود. این ساختمان محل برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی ملبورن بوده و رویدادهای بزرگ و ویژه نیز همواره در این ساختمان برگزار می‌شود.

نمایش اسکلت حیوانات و پرندگان اصیل این سرزمین که نسل آن‌ها منقرض شده است، از دیگر بخش‌های جذاب و دیدنی این موزه به حساب می‌آید. وجود بخش‌های متنوع و جذاب، این موزه را به یکی از محبوب‌ترین و پربازدیدترین موزه‌های استرالیا تبدیل کرده است، به گونه‌ای که پس از سال ۲۰۱۱، در چندین سال متوالی جایزه بهترین جاذبه گردشگری استرالیا را به خود اختصاص داده است.

از دیگر ویژگی‌ها می‌توان به بزرگترین نمایشنامه IMAX جهان اشاره کرد که در نمایشگاه موزه بزرگ ملبورن به نمایش در آمده است، گفتنی است که این نمایشنامه بخشی از مجموعه نمایشنامه‌ها به حساب می‌آید؛ همچنین گفته می‌شود که این موزه مرجع فیلم‌برداری برخی از فیلم‌ها و فیلم‌های مستند بوده است.

منبع:ایسنا

 جواد رحمتی  روز دوشنبه، چهارم مردادماه، در گفت‌وگو با خبرنگاران بر اهمیت توجه به اجرای پروژه‌های ناب گردشگری، طبیعت‌گردی و به خصوص بوم‌گردی تاکید کرد و گفت:  پس از آمدنم به تبریز و مسئولیتم در استانداری، تصمیم گرفتم که یک طرح بوم گردی را در تبریز اجرا کنیم. نهایتا پس از یکسال بررسی‌های فنی و مکان‌یابی، یکی از بهترین نقاط در ارتفاعات شمال تبریز که مشرف بر کوه دَند است را برای اجرای این طرح انتخاب کردیم.

وی با بیان اینکه عملیات طراحی این روستا را خودم انجام دادم، افزود: اجرای فاز نخست این مجموعه بکر گردشگری، آغاز شده است. بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده، این روستای گردشگری شامل سه منطقه‌ روستایی متفاوت خواهد بود.

وی اظهار کرد: روستای گردشگری و بوم‌گردی دند، ۱۰ دقیقه از تبریز فاصله دارد و به دلیل فضای دنج و عاری از چشم‌اندازهای شهری و مصنوعی، ظرفیت بسیار خوبی برای تبدیل به یکی از مقاصد بوم‌گردی و گردشگری در شهر تبریز دارد.

وی در تبیین بخش‌های دیگر این روستای گردشگری گفت: سه منطقه روستایی با اقلیم، مصالح و فرهنگ‌های متفاوت طراحی کردیم که شامل هتل‌های چهار و پنج ستاره و خانه‌های روستایی با نفرات آموزش دیده است که علاوه‌ بر زندگی در آن به تولید صنایع دستی روستایی خواهند پرداخت.

رییس هیات مدیره سازمان همیاری شهرداری‌های آذربایجان‌شرقی همچنین اظهار کرد: در هر خانه روستایی، حداقل یک اتاق مهمان برای پذیرش مهمان وجود دارد تاگردشگران ضمن بازدید از تولیدات،  درصورت تمایل با پرداخت مبلغی، علاوه بر اقامت شبانه از غذاهای محلی منطقه آذربایجان نیز استفاده کنند.

رحمتی با اشاره به طراحی بازارچه‌های دائمی فروش محصولات و تولیدات خانگی، دامی،نان،لبنیات،وسوغاتی های محلی در روستای گردشگری دند ابراز کرد: احداث اماکن و محل‌هایی خاص برای احیا فرهنگ، سنن و بازی‌های روستائی، موزه، رستوران‌ها، محل‌های متعددپذیرایی‌ و همچنین پیش بینی محلی برای برگزاری نمایشگاه‌های کشوری در حوزه روستا از دیگر موضوعات مهمی است که مورد توجه ما بوده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به توافق اخیر معاونت روستایی نهاد ریاست جمهوری برای برگزاری نمایشگاه سالانه در تبریز نیز اشاره کرد و ادامه داد: برگزاری این رویداد مهم در تبریز، می تواند باعث رونق هرچه بیشتر گردشگری بومی، تاریخی و طبیعی در منطقه شود.

وی با بیان اینکه در بخشی از روستای دند، برای هر استان، سایتی به منظور ایجاد نماهای معماری روستایی در نظر گرفته شده است ابراز کرد: بر اساس برنامه ریزی هایی که داریم، هر یک از شهرستان های استان نیز خواهند توانست که با برگزاری هفته های فرهنگی مختص همان شهرستان، به اجرای سنت ها، آیین ها و بازی های بومی و محله ای خود پرداخته و تولیدات خودشان را نیز در معرض نمایش و فروش برای عموم قرار دهند.

به گفته معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری آذربایجان شرقی، این روستا در تفرجگاه عینالی، کوه‌های سرخ شمالی تبریز و مشرف برکوه « دند» ساخته می شود و سرمایه‌گذار آن سازمان همیاری شهرداری‌های آذربایجان‌شرقی است.

منبع:ایسنا