این شهر حیف است؛ قدرش را بدانیم
پیشینه این شهر در سفال و سفالگری به قرن‌های دور می‌رسد، آنقدر دور که اهالی تا یادشان بوده نیاکانشان همین حرفه را داشته‌اند، این هنر صنعت ریشه در خاک این دیار دارد و همین امر در کنار پارامترهایی دیگر بهانه‌ای شد برای جهانی شدنش.
کسب عنوان شهر سفال ایران برای «لالجین» گام بلندی بود که چهار سال پیش رقم خورد و چشم‌انداز جدیدی پیش روی کوچک‌ترین شهر جهانی ثبت‌شده گشود، این امر به عنوان گام نخست در توسعه لالجین و گردشگری استان همدان بسیار مؤثر بود.
به نظر می‌رسد امروز پس از گذشت چهار سال از جهانی شدن لالجین تا تحقق اهدافی که مدنظر بود، فاصله زیادی وجود دارد و سوالاتی مانند اینکه لالجین سال ۹۹ در عمل چقدر به جهانی شدن نزدیک است؟ چند درصد جهانیان پایتخت سفال دنیا را می‌شناسند یا نه چند درصد ایرانی‌ها می‌دانند لالجین کجاست؟ آیا امروز لالجین زیرساخت‌های گردشگری یک شهر جهانی را دارد؟ سوالاتی از این دست بهانه‌ای شد برای گفت‌وگوهایی که در ادامه آمده است.
رئیس شورای اسلامی شهر لالجین در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه چهار سال از جهانی شدن لالجین می‌گذرد، اظهار کرد: این شهر تنها اسم شهر جهانی را یدک می‌کشد و متأسفانه هیچ اقدام مثبتی در این رابطه انجام نشده است، در این سال‌ها فقط جلسات مکرر برگزار شد و مسئولان وعده و وعیدهایی دادند و نتیجه‌ای حاصل نشد.
جواد حسین‌قلی‌پور با بیان اینکه شهروندان لالجینی هم به این امر اذعان دارند، ادامه داد: برای داشتن شهر جهانی زیرساخت‌هایی نیاز است، ما انتظار تأسیس فرودگاه بین‌المللی در شهر لالجین نداریم اما دبیرخانه شهر جهانی برای جهانی ماندن شهر ضرورت دارد.
وی گفت: پس از چهار سال هنوز دبیرخانه شهر جهانی در لالجین راه‌اندازی نشده و این در حالیست که ما به یک یا دو اتاق بسنده می‌کردیم و از شهرداری می‌گرفتیم، اگر لالجین شرایط جهانی شدن را از دست بدهد سرافکندگی برای استان و کشور خواهد بود.
حسین‌قلی‌پور با بیان اینکه ساختمان دبیرخانه هنوز در مرحله بحث بر سر نما باقیمانده است، افزود: چهار سال پیش به خاطر اعلام جهانی شدن و انتشار اخبار مدتی لالجین شلوغ شد و مسافران زیادی از شهر بازدید کردند اما عملاً هیچ تأثیری از جهانی شدن در شهر ندیدیم.
رئیس شورای شهر لالجین بیان کرد: اگر تحولی در چند سال اخیر در لالجین اتفاق افتاده به واسطه شهردار کاربلد و نمونه آن است که تمام تلاشش را برای پیشرفت شهر به کار بسته است و نباید این را به حساب جهانی شدن گذاشت.
وی با بیان اینکه هیچ اعتبار و بودجه‌ای به جهانی بودن لالجین اختصاص پیدا نکرده است، اظهار کرد: چهار سال قبل شهردار وقت لالجین حدود یک و نیم میلیارد برای آماده شدن و استقبال لالجین از مهمانان برای جهانی شدن هزینه کرد که تنها ۲۰۰ میلیون آن ظرف چند ماه برگردانده شد.
حسین‌قلی‌پور درباره مبلمان شهری لالجین یادآور شد: با همکاری شهرداری، زیباسازی و مبلمان شهری تاحدودی در بلوار اصلی شهر اعمال شده اما بسیار هزینه‌بر است، در جلسه‌ای که با حضور مهندسان راه و شهرسازی برگزار شد، برآورد شده این امر به ۵۰ میلیارد تومان هرینه نیاز دارد که عملی نیست اما برای تکمیل بلوار حداقل به پنج میلیارد تومان نیاز داریم.
وی با تأکید بر اینکه لالجین بسیاری از امکاناتی که برای شهر جهانی لازم است را ندارد، خاطرنشان کرد: شهر، گردشگر دارد اما تأسیسات گردشگری مانند مهمانپذیر، هتل و رستوران‌های عالی که برازنده شهر جهانی باشد، وجود ندارد، گاهی وقت‌ها دیده می‌شود مشتری‌های عراقی در منزل فروشندگان اسکان می‌یابند.
رئیس شورای شهر لالجین نداشتن اینترنت پرسرعت و امکانات مخابرات، نبود روشنایی و سیستم آب و فاضلاب مناسب، درمانگاه آبرومند و عدم دسترسی شهروندان لالجینی به آب شرب سالم را از جمله مشکلات این شهر دانست و گفت: متأسفانه مسئولان استان و شهرستان مشکل آب را توجیه کردند اما آب شرب لالجین املاح زیادی دارد و مردم را با مشکل مواجه کرده است.
حسین‌قلی‌پور با بیان اینکه این نگرانی وجود دارد که داوران پس از بررسی‌های دوباره عنوان شهر جهانی را از لالجین بگیرند، خاطرنشان کرد: حمایت مسئولان از جهانی شدن لالجین در کمترین حد است و به نظر می‌رسد نگاه غیرمدیریتی مدیران سطح بالا و ضعف مدیریت مسئولان استانی و یا اهمال و سستی باعث نادیده گرفتن این شهر شده است.
وی با بیان اینکه در خاورمیانه تنها یک لالجین با دارای شرایط خاص وجود دارد، یادآور شد: در این شهر حدود ۲۰۰۰ استاد سفالگر و بیش از ۸۰۰ کارگاه سفال وجود دارد که از این حیث بی نظیر است همچنین بیش از ۸۰ درصد اشتغال مردم شهر در رشته سفال فعالیت می‌کنند و حیف است قدر این شهر را ندانیم.
رئیس شورای شهر لالجین ادامه داد: علاوه بر اینکه درصد بیکاری در شهر صفر است از همدان، بهار، روستاهای اطراف و حتی روستاهای استان کرمانشاه که نزدیک همدان هستند نیز در کارگاه‌های لالجین مشغول به کارند.
حسین‌قلی‌پور با اشاره به اینکه لالجین برای گردشگری و ارزآوری استان بسیار مهم است، بیان کرد: برخی از مدیران به حرف به این نکته مهم اذعان دارند اما متأسفانه در حد شعار است.
وی درباره موزه سفال هم گفت: حدود ۱۲ سال قبل از طرف شورای شهر وقت زمینی برای احداث موزه سفال اختصاص دادیم اما هنوز در حد علم کردن چند ستون باقی مانده است، موزه می‌تواند سفالینه‌های قدیمی منطقه را حفظ کند و یاری‌رسان اعتلای هنر سنتی سفال لالجین باشد.
رئیس شورای شهر لالجین با بیان اینکه از مسئولان تقاضا داریم به عنوان یک ایرانی توجه بیشتری به شهرهایی مثل لالجین و مشکلات امور رفاهی سفالگران داشته باشند، گفت: متأسفانه صنعتگران لالجینی تمایل ندارند فرزندانشان کار سفال را ادامه دهند و این خطر بزرگی است که هنر صنعت سفال لالجین را تهدید می‌کند، سفالگران به تدریج به سمت صنعتی کردن ساخت سفال می‌روند که احتیاجی به کارگر ندارد و بحث اشتغال در معرض خطر است اگر چه این شیوه کار تا حدی لازم است اما نه به بهای از دست دادن سفال سنتی لالجین.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان هم در این‌باره به خبرنگار ایسنا گفت: در حال حاضر دبیرخانه شهر جهانی سفال به لالجین آمده و فعال است، دوستان شورای شهر ساختمان را مترادف دبیرخانه می‌دانند، در واقع ساختمان دبیرخانه هنوز افتتاح نشده و مقداری کمبود اعتبار داریم اما تاکنون حدود ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و مقداری از نمای آن مانده که تکمیل شود.
علی مالمیر ادامه داد: همکاران میراث فرهنگی در دبیرخانه موضوعات ثبت جهانی، پروژه‌های مربوط به دبیرخانه مانند سایت کارگاه فروشگاه، ثبت کارگاه‌های سنتی، جداره‌سازی و محوطه‌سازی را با هماهنگی شهرداری پیگیر هستند همچنین تعامل خوبی بین میراث فرهنگی و شهرداری لالجین وجود دارد.
وی درباره موزه سفال لالجین بیان کرد: بحث بر سر این است که موزه لالجین به بخش خصوصی واگذار شود اما مشکلاتی مانند نداشتن سند وجود دارد همچنین دو دانگ زمین موزه متعلق به اوقاف و مابقی مربوط به شهرداری است و از لحاظ حقوقی واگذاری آن با مشکل مواجه شده در آخرین جلسه‌ای که با شهردار داشتیم قرار شد مشکل اوقافی آن حل شود و موضوع سند هم شهرداری پیگیری کند تا موضوع واگذاری به بخش خصوصی رفع شده و ساخت موزه آغاز شود.
مالمیر با بیان اینکه لالجین تمام پارامترهای شهر جهانی را داشته که این عنوان را کسب کرده است، گفت: کسب این عنوان نقطه عطفی است برای بهبود امور لالجین که به طور قطع نسبت به روزی که لالجین جهانی شده از ابعاد مختلف حرکت روبه رشد داشته و این اقدامات همچنان در حال انجام است.
وی با اشاره به اینکه ثبت جهانی بهانه‌ای بود برای تمرکز دستگاه‌های ذی‌مدخل و بخش خصوصی و رشد بهتر لالجین، اضافه کرد: نیرویی کانونی ایجاد شده که همه دستگاه‌های مربوطه متمرکز شوند تا در لالجین اقدام ویژه‌ای انجام شود همچنین شتاب پیشرفت در لالجین نسبت به شهرهای بزرگتر از آن بسیار موفق بوده است.
مالمیر درباره اعتبارات تخصیص یافته به لالجین مطرح کرد: شهرهایی که به عنوان شهر جهانی انتخاب شده‌اند، ردیف اعتبار ملی دارند، در دو سال گذشته لالجین و ملایر و در سال ۹۹ برای تویسرکان ردیف مجزایی برای رشد صنایع دستی در نظر گرفته شده که اعتباراتش به اندازه کل اعتبارات استان است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان همدان در پایان بیان کرد: در کل ممکن است نیاز اعتباری ما نیاز فراوانی باشد اما میزان اعتباری که در حوزه عمرانی به لالجین داده شده به نسبت جمعیت آن و در مقایسه با دیگر شهرداری‌ها متناسب بوده اگرچه طبیعتاً نیازها زیاد است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.