به‌گزارش ایسنا، چهارمحال و بختیاری با داشتن ویژگی‌هایی منحصر به‌فرد از جمله ارتفاع بالا از سطح دریا و طبیعت بکر، می‌تواند در توسعه صنعت گردشگری پیشگام باشد، اما آیا مسئولان این حوزه آن‌گونه که باید فعالان حوزه گردشگری در استان را حمایت می‌کنند؟ باید برای صنعت گردشگری ارزش قائل شد، قطعا با بها دادن به صنایع دستی و  امکانات هرچند محدود در یک منطقه، احیای مجدد آن‌ امکانات و ایجاد اشتیاق در ساکنان هر منطقه برای کمک به توسعه گردشگری، می‌توان به حل مشکلات امیدوار بود.

بارها و بارها از افرادی که به  کشورهای خارجی سفر داشته‌اند شنیده‌ایم که از ظرفیت‌های کوچک موجود در طبیعت، به بهترین نحو ممکن استفاده می‌شود و گردشگران زیادی را برای دیدن جاذبه‌های تفریحی و توریستی آن کشور می‌کشاند، اما در کشور ایران و باوجود ظرفیت‌های غنی فرهنگی و طبیعی، اما صنعت گردشگری در حالت خاموشی به‌سر می‌برد.

بر همین اساس، خبرنگار ایسنا با دو تن از افراد موفق در صنعت گردشگری چهارمحال و بختیاری همراه شده است، تا واقعیت را از زبان این افراد برای مخاطبان بیان کند.

نباید وابسته به سیستم‌های دولتی برای راه‌اندازی کسب و کار گردشگری باشیم

قربانی- مدیر اقامتگاه بومگردی در شهر هفشجان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه برای برپایی این مجموعه توریستی یک بنای قدیمی ۱۰۰ ساله نوسازی شده است، اظهار کرد: این بنای قدیمی در ابتدا تملک و در پایان در سال ۹۴، مورد بازسازی قرار گرفت، کل فضای مجموعه یک و نیم هکتار است و بنده برای ساخت این مجموعه از هزینه شخصی استفاده کرده‌ام.

وی در خصوص هدف خود برای راه‌اندازی این مجموعه گردشگری و اقامتگاه بوم‌گردی، تصریح کرد: طبیعت چهارمحال و بختیاری و همچنین زیبایی‌های شهر هفشجان بکر و دیدنی است، اگر به تاریخ شهر هفشجان گذری کنیم، این شهر قدمتی 9000 ساله داشته و پیشینه وقایع تاریخی این شهر جالب، شنیدنی و دیدنی است، مانند کشف آتش که برخی آن را به این مکان نسبت می‌دهند، از طرفی دیگر این شهر نزدیک به مرکز استان بوده و صنایع دستی مانند سنگ‌تراشی یکی از حرفه‌های اصلی در این شهر به‌شمار می‌رود، همچنین محصولات تولیدی حاصله به استان‌های همجوار صادر می‌شود، بنابراین با توجه به علاقه‌ای که به بومگردی داشتم، تصمیم گرفتم تا برای شناسایی این جاذبه‌ها، اقدام به تاسیس چنین بومگردی کنم.

مدیر اقامتگاه بومگردی هزارچشمه شهر هفشجان، اضافه کرد: از طرفی دیگر آمار بیکاری در این منطقه زیاد بوده و و علاوه بر نتایج فرهنگی این کار، می‌توان برای چند نفر ایجاد اشتغال کرد، راه‌اندازی چنین مکان‌هایی باعث تنفس و شادی روح خود و دیگران می‌شود، من این مکان را بدون وابستگی و متکی بودن به عوامل دیگر برپا کرده‌ام و از لحاظ درآمد تاکنون راضی‌کننده بوده است، البته در این میان برخی از افراد از این مکان گردشگری الگوبرداری کرده و مشابه آن را به راه انداخته‌اند، اما چون از لحاظ درآمدی موفق نشده‌اند نزد بنده گلایه می‌کنند، در پاسخ به این دوستان، باید بگویم که شرایط این مکان منحصر به فرد است و هرکس مطابق با شرایط و امکاناتی که دارد، باید برای انجام پروژه‌های بزرگ در زمینه گردشگری سرمایه‌گذاری کند.

قربانی یادآور شد: تا پیش از جریان ویروس کرونا اقامتگاه هزارچشمه، برای ۱۷ نفر به‌صورت مستقیم و ۴۰ نفر غیر مستقیم، اشتغالزایی ایجاد کرده بود، اما با تحت تاثیر قرار گرفتن صنعت گردشگری از کرونا در حال حاضر تنها شش نفر مستقیم و تعدادی غیر مستقیم کار می‌کنند.

وی در خصوص تسهیلات ارائه‌شده توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، توضیح داد: تنها ۳۰ میلیون تومان، آن هم با دوندگی زیاد و پس از دو سال، عاید بنده شده است، تجربه چندین ساله من از کارآفرینی در حوزه گردشگری این درس را به من یاد داد که نباید وابسته به سیستم‌های دولتی برای راه‌اندازی کسب و کار گردشگری باشیم.

این مدیر اقامت‌گاه بومگردی با اشاره به گسترش کار در این مجموعه، بیان کرد: تنها ۱۵ درصد از طرح اولیه یعنی اقامتگاه بومگردی در این مکان پیاده شده و دیگر فازهای پیش‌بینی‌شده شامل اقامتگاه سنتی، سفره‌خانه سنتی، موزه مردم‌شناسی، باغ ارگانیک، دهکده سنتی و باغ گردشگری بوده که به‌دلیل نبود حمایت از سوی مدیران و مسئولان استانی برای اجرا کردن دیگر پروژه‌های مذکور دلسرد و ناامید شده‌ام.

قربانی گفت: ۳۰ درصد میهمانان این اقامتگاه بوم‌گردی در هفشجان درون استانی و مابقی از نقاط مختلف کشور هستند، البته در فصل‌های مختلف میزان گردشکران تفاوت پیدا می‌کند، در ایام کرونا این مجموعه نیز مانند دیگر قسمت‌های گردشگری با رکود زیادی مواجه شد، به‌طوری که در این ایام، تنها یک توریست خارجی به این مکان سفر کرد، در حالیکه در سال‌های گذشته، به‌طور متوسط ۱۵ توریست از این مکان دیدن می‌کردند.

وی در پایان گفت: بسیاری از سال‌ها، آمار بیکاری چهارمحال و بختیاری در صدر کشور بوده اما مدیران استانی به‌جای حل مسائل، باعث فراری دادن سرمایه‌گذاران از استان شده‌اند، اوایل شروع کار، به امید حمایت مسئولان اقدام به راه‌اندازی این اقامتگاه شدم، اما متوجه شدم که نه تنها کمکی از جانب آنان نمی‌شود، بلکه گاهی اوقات هم پیش پای کارآفرینان سنگ‌اندازی می‌کنند.

سیاه چادرهای عشایری میزبان گردشگران

در ادامه علیمراد غیبی- مدیر اکوکمپ عشایری کوهرنگ با اشاره به ایده راه‌اندازی اکوکمپ عشایری در این شهرستان، اظهار کرد: بنده به همراه برادرم در زمینه گردشگری فعالیت‌هایی را طی سالیان اخیر انجام داده‌ایم، علاقه به مباحث طبیعت‌گردی ما را علاقه‌مند به راه‌اندازی اکوکمپ عشایری کرد و حدود ۱۰ سال از راه‌اندازی اکوکمپ عشایری می‌گذرد، در واقع بر اساس نیاز مسافران و گردشگران راه‌اندازی چنین مکانی آن هم در کنار عشایر ضروری به‌نظر می‌رسید، زیرا مسافران بسیار علاقه‌مند بودند که حداقل یک شب را در کنار سیاه‌چادرهای عشایر بگذرانند.

وی افزود: سیستم این اکوکمپ به‌صورت شب‌خواب و چادرنشینی بوده، یعنی برای برپایی این مکان از سیاه‌چادر استفاده می‌شود، اکوکمپ تنها در فصل‌های پاییز و زمستان برپا است، زیرا عشایر در فصول سرد سال به مناطق گرم کشور کوچ می‌کنند.

مدیر اکوکمپ عشایری کوهرنگ با اشاره به اینکه این مکان گردشگری سازگار با طبیعت است، یادآور شد: امتیاز این مجموعه و وجه تمایز فعالیت آن، دایر بودن و قرارگیری در طبیعت، همجواری با آب، سیاه‌چادرهای عشایر، ارتفاعات زردکوه و آبشار است، اکوکمپ عشایری در کشور تقریبا منحصر به فرد است و ارائه خدمات در ۳۰ سیاه‌چادر انجام می‌گیرد، صرف صبحانه در چادرها انجام می‌شود و طبخ ناهار و شام باید به درخواست مسافران صورت بگیرد، پخت برخی از غذاها مانند کباب بختیاری در کمپ انجام می‌شود و مابقی در تاسیسات آشپزخانه طبخ می‌شود.

غیبی گفت: زمان فعالیت این مجموعه در سال، به‌صورت محدود بوده و تنها شش ماه از سال به مسافران، خدمات ارائه می‌شود، این موضوع، یکی از ضعف‌های این مجموعه بوده و باید برای رفع آن راه چاره اندیشیده شود، زیرا عمده تورهای مراجعه‌کننده به اکوکمپ عشایری، تورهای خارجی هستند که حداقل یک شب را در این مجموعه می‌گذرانند.

وی با بیان اینکه در ایام کرونا حجم مسافران کاهش یافته است، ادامه داد: میزان درآمد حاصل از اکوکمپ، در ایام کرونا بسیار کاهش یافت، تورهای خارجی تقریبا همه لغو شدند و حجم رفت و آمد تورهای داخلی نیز به‌خصوص در سال گذشته بسیار کاهش یافت، به‌طوری که تقریبا میزان درآمد حاصل از اکوکمپ، ۷۰ درصد کاهش داشت، باتوجه به فرصت تعطیلی روزهای کرونایی، تصمیم گرفته شد تا یک‌سری بازسازی‌ها برای بهسازی مجموعه گردشگری اکوکمپ کوهرنگ انجام شود.

وی در خصوص تسهیلات ارائه‌شده از سوی سازمان میراث فرهنگی، اظهار کرد: برای برپایی این مجموعه از وام‌ زیاد استفاده نشد و در مجموع و در طی این سال‌ها، حدود ۵۰ میلیون تومان وام از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دریافت شد، این مجموعه گردشگری با ظرفیت ۲۰ نفر آغاز به‌کار کرد و در حال حاضر ظرفیت پذیرش مهمان به ۱۲۰ نفر رسیده است، مراجعه‌کنندگان خوشبختانه زیاد هستند برای گسترش کار نیازمند سرمایه‌گذار هستیم و طرح‌های خوبی برای پیشرفت کار در دست اقدام است و تنها نمی‌توان با فکر به پیشرفت رسید، اگر مسئولان استانی قصد توسعه گردشگری را دارند، باید فرصت‌ها را برای ورود سرمایه‌گذاران به استان، فراهم کنند زیرا افراد کارآفرین خود به تنهایی از عهده هزینه‌ها بر نمی‌آیند.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، حسن زمانی آمار بازدید از پاویون ایران را به حضور و مشارکت بالای راهنمایان گردشگری نسبت داده است. نخستین گروه از راهنمایان گردشگری حدود ۲۰ روز پیش به اکسپو دبی اعزام شد. معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی پس از گزارش نقاط ضعف و کاستی‌های پاویون ایران به ویژه بخش گردشگری این پاویون در اکسپو دبی، گروهی از راهنمایان گردشگری را برای هدایت بازدیدکنندگان و شکل‌دهی به جریان بازدیدها، به اکسپو اعزام کرد.

علی‌اصغر شالبافیان ـ معاون گردشگری ـ در نشست با علیرضا پیمان‌پاک ـ معاون وزیر و رییس کل سازمان توسعه تجارت ایران ـ که با هدف اعزام چهار نفر از بانوان راهنمای گردشگری به نمایشگاه اکسپو دبی برگزار شد، گفت: استفاده حداکثری رویداد جهانی اکسپو که بیش از ۱۹۲ کشور جهان در آن حضوری فعال دارند، هدفی ملی به شمار می‌آید و هر یک از نهادهای متولی در تلاش هستند تا گامی موثر در راستای حفظ منزلت جمهوری اسلامی ایران در این رویداد داشته باشند.

او با بیان این‌که نخستین بخش از پاویون ایران در اکسپو به گردشگری اختصاص یافته است، افزود: تلاش برای محتواسازی و معرفی ظرفیت‌های گردشگری، تاریخی و فرهنگی کشور یکی از اصلی‌ترین همکاری‌های معاونت گردشگری در این غرفه بوده است که با اعزام متناوب راهنمایان متخصص گردشگری تلاش شده انتقال اطلاعات در سطحی حرفه‌ای انجام پذیرد.

شالبافیان با اشاره به این‌که حدود دو هفته گذشته نخستین گروه راهنما جهت تشریح ظرفیت‌ها و پاسخ‌دهی به سوالات بازدیدکنندگان غرفه جمهوری اسلامی ایران به دبی اعزام شده بود، اظهار کرد: در روزهای ابتدایی برگزاری این نمایشگاه، بازدیدکنندگان تنها نظاره‌گر صرف غرفه ایران بودند، اما هم‌اینک با تداوم اعزام راهنمایان از فرصت موجود در سطحی شایسته بهره‌برداری شده است.

معاون گردشگری گفت: تاکنون اعزام و فعالیت راهنمایان تخصصی گردشگری در غرفه ایران بازخوردهای بسیار مطلوبی داشته است و در تلاش هستیم به‌ویژه در رویدادهای مطرح و ملی که برنامه‌های متنوعی در پاویون جمهوری اسلامی ایران اجرا خواهد شد، میزبانی شایسته‌ای از بازدیدکنندگان انجام شود.

شالبافیان همچنین بیان کرد: گروه راهنمایان اعزامی در تلاش خواهند بود تا علاوه‌بر بیان توانمندی‌های کشور و پاسخ‌دهی به سوالات از طریق عینک‌های واقعیت افزوده نیز بازدیدکنندگان را به تماشای مجازی جاذبه‌های گردشگری کشور تشویق کنند.

او اظهار کرد: در انتخاب راهنمایان اعزامی سابقه فعالیت، مهارت‌های اجتماعی، تسلط به زبان‌های بین‌المللی و نیز بررسی نتایج گزارش‌ تورهای برگزارشده داخلی و خارجی از سوی آن‌ها تاثیرگذار بوده است.

به گفته معاون گردشگری، گروه اعزامی در محتواسازی از این رویداد بزرگ بین‌المللی نیز نقش‌آفرینی خواهند کرد و اطلاعات گردآوری‌شده از سوی آن‌ها به ذی‌نفعان داخلی قابل نشر خواهد بود.

در ادامه علیرضا پیمان‌پاک ـ معاون وزیر و رییس کل سازمان توسعه تجارت ایران ـ و حسن زمانی ـ مدیرعامل شرکت نمایشگاه‌های بین المللی ایران ـ به ارائه گزارشی از اقدامات انجام‌شده از مشارکت در این رویداد مهم پرداختند. گزارش آن‌ها با اشاره به نقش مهم راهنمایان در غرفه ایران اعلام کرد که تعداد بازدیدکنندگان از پاویون جمهوری اسلامی ایران از مرز ۶۰۰ هزار نفر فراتر رفته که این آمار بی‌شک به دلیل حضور و مشارکت بالای راهنمایان گردشگری حاصل شده است.

نمایشگاه اکسپو که از تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۰ آغاز شده است، به مدت شش ماه تا ۱۱ فروردین ۱۴۰۱ در شهر دبی امارات در حال برگزاری خواهد بود. امارات پیش‌بینی کرده است تا ۲۵ میلیون نفر از اکسپو بازدید کنند.

منبع:ایسنا

 سیداحمد برآبادی، امروز شنبه 20 آذر به رسانه‌های گروهی گفت: افزود: کرکی بافی شامل مراحل ریسندگی، بافت و فراوری منسوجی است که در منطقه مود شهرستان سربیشه به این دست بافته کرکی، کورگی یا کورگین گفته می‌شود.

به گزارش ایسنا، به گفته وی بدلیل کارکرد انحصاری کرک بز در پارچه‌های بافته شده، اختصاصاً نام کرکی بر این دستبافته قرار داده شده که در سایر نقاط استان و کشور به برک معروف است.

برآبادی افزود: کورگی بافی فرایند پیچیده‌ای از مرحله آماده‌سازی مواد اولیه (کرک) و بافت منسوجی است که با کمک دستگاه‌های نساجی دو یا چهار وردی انجام می شود و مراحل ریسندگی با جَلَک و مالیدن نهایی پارچه بیشتر توسط مردان و مراحل ریسندگی با چرخ و چله‌کشی و بافت پارچه اختصاص به زنان دارد.

وی گفت: قدمت بیش از هزار سال هنر کرکی بافی در شهر مود بر اساس مستندات باستان‌شناسی سکونت‌گاه‌های دشت مود و تپه گبری و… استقرارهای بخش‌های مختلف در این دشت و دسترسی به بزهای کرکی و گله‌داری بزهای کرکی در این منطقه باعث تمایز دستبافته کرکی مود با سایر نواحی استان شده است.

برآبادی با بیان اینکه پارچه‌های کرکی معمولاً به‌طور خودرنگ و در رنگ‌های قهوه‌ای، سیاه، سفید، شیری و شکری و خاکستری تولید می‌شود، افزود: رنگ این پارچه سفید خیلی کم و خیلی گران است و گاهاً با استفاده از قلاب‌های بافتنی از نوع سفید و روشن آن برای بافت دستکش و شال‌گردن‌های نفیس استفاده می‌شده است.

وی گفت: فرآوری نهایی و منحصربه‌فرد پارچه‌های کرکی در شهر مود با استفاده از محلول تخم‌مرغ و آب ولرم یا محلول مغز سر گوسفند با آب ولرم و مالیدن با دست یا پا برای آهار دادن و از بین بردن پرزهای اضافی و مخملی کردن پارچه‌ی تولیدی منحصربه‌فرد است.

برآبادی افزود: کاربردهای متنوع پارچه‌های کورگی در اشکال پاتابه (پاپیچ)، کمرپیچ، شال‌گردن، مندیل، چادر زنانه، کت مردانه، مانتوی زنانه و …، حاکی از مزایای کرک در جلوگیری و رفع بیماری‌هایی ازجمله روماتیسم و دردهای عضلانی و آرتوروزها و کاربردهای زمستانی آن در پیشگیری از سرما داشته و به نقش بی‌بدیل تقابل انسان با طبیعت سرد منطقه سربیشه اشاره دارد.

منبع:ایسنا

به گزارش ایسنا، تبلت‌ها یا الواح هخامنشی سال ۱۳۱۳ شمسی در تخت جمشید توسط باستان‌شناسان کشف شدند. این الواح با موافقت دولت وقتِ ایران برای مطالعه و بررسی به دانشگاه شیکاگو امانت داده شد. الواح در ۵۰ صندوق چوبی که شامل حدود ۲۰۰۰ جعبه‌ مقوایی و چند پیت نفتی که در تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) به پارافینِ مذاب آغشته شده بودند، از طریق بوشهر به آمریکا فرستاده شدند. در قرارداد و موافقت‌نامه طرفین آمده است که «ایران لوح‌هایی گلی را برای رمزگشایی و خواندن، به امانت به دانشگاه شیکاگو که مشغول کاوش تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) بود، می‌سپارد».

مطالعات گل‌نوشته‌ها پس از پارافین‌زدایی از سال ۱۹۳۷ میلادی آغاز می‌شود. رمزگشایی و خط‌خوانی برخی الواح، پیچیده گزارش شده و کار به کندی پیش می‌رفته است. مطالعاتی که قرار بود در یک بازه سه‌ساله انجام شود، با شروع جنگ جهانی متوقف می‌شود و بعد از جنگ در سال ۱۹۴۵ میلادی دوباره شروع می‌شود. نتیجه مطالعات در هر دوره چاپ شده است. این الواح تا کنون در چهار مرحله به ایران برگردانده شده است؛ سال ۱۳۲۷ شمسی (۱۷۹ قطعه)، سال ۱۳۲۹ شمسی (۳۷هزار قطعه)، سال ۱۳۸۳ شمسی (۳۰۰ قطعه) و سال ۱۳۹۸ شمسی (۱۷۸۳ قطعه). همچنان حدود ۱۷ هزار گل‌نبشته سالم و قطعات شکسته از الواح هخامنشی در اختیار موسسه شرق‌شناسی شیکاگو قرار دارد.

تاخیر در بازگشت الواح هخامنشی به ایران که از سال ۱۳۸۳ شمسی و پس از انتقال محموله سوم اتفاق افتاد، به این خاطر بود که  قبل از آغاز برنامه‌ریزی‌ها برای بازگشت بخش چهارم الواح به کشور، یک شکایت روند استرداد را متوقف کرد. پرونده‌ای معروف به «جنی روبین» (شاکی پرونده‌ الواح هخامنشی) علیه ایران تشکیل شد که خبرگزاری رویترز سال ۱۳۹۶ داستانِ آن شکایت و سرنوشت الواح را این‌گونه شرح داد: «سه سال پیش دادگاهی در آمریکا حکم داد آثار تاریخی ایران که به صورت امانت در دانشگاه شیکاگو نگهداری می‌شدند، مصادره شوند و غرامت ۷۱ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری قربانیان آمریکایی یک انفجار انتحاری در بیت‌المقدس، از فروش این کتیبه‌ها و اشیاء تاریخی پرداخت شود. این حمله انتحاری سال ۱۹۹۷ میلادی رخ داد و طی آن، سه نیروی نظامی به پیاده‌رویِ شلوغ یک مرکز خرید حمله کرده و خود را منفجر کردند. این حمله انتحاری منجر به کشته شدن پنج تن و زخمی شدن ۲۰۰ نفر دیگر شد.

دادگاه آمریکا، ایران را به همکاری با نیروهای حماس متهم کرد و خواستار پرداخت غرامتی ۷۱ میلیون و ۵۰۰ هزار دلاری به خانواده‌های قربانیان شد. وقتی ایران از پرداخت این مبلغ خودداری کرد، دادگاه آمریکایی حکم مصادره اشیاء تاریخی ایران را که در موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو امانت بود، صادر کرد و دستور داد برای تامین مبلغ غرامت این الواح به فروش برسند.

اما دیوان عالی آمریکا که دوم اسفند ۱۳۹۶ برگزار شد، حکم مصادره و فروش الواح هخامنشی ایرانی را لغو کرد.» قاضی این پرونده اظهار کرده بود: این آثار به منظور پژوهش‌های باستان‌شناسی در اختیار مؤسسه شیکاگو قرار گرفته و اهداف تجاری در آن وجود ندارد، بنابراین نمی‌توان آن‌ها را مصادره کرد. با این وجود، انتقال بخشی از الواح هخامنشی به ایران از زمان صدور حکم دادگاه، حدود دو سال طول کشید، آن هم درحالی‌که ایران در انتظار بازگشت همه الواح هخامنشی بود. در واقع، اوفک ـ دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا ـ مجوز استرداد ۱۷۸۳ لوح هخامنشی را به ایران داده بود و ۱۷ هزار قطعه و گِل‌نبشته دیگر در شیکاگو باقی ماند تا بعدا به ایران انتقال داده شود.

پیگیری ایسنا از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره سرانجام استرداد باقی‌مانده الواح هخامنشی از آمریکا، به این پاسخ رسید که «بازگشت الواح هخامنشی در دست جریان است، اما محدودیت‌های کرونا، دشواری بیمه با توجه به تحریم‌ها و بسته‌بندی، همان‌گونه که بازگشت محموله چهارم را با کندی مواجه کرد، در بازگشت باقی‌مانده الواح هخامنشی بی‌تاثیر نبوده است، اما با توجه به همکاری اساتید و موسسه شرق‌شناسی شیکاگو این امیدواری وجود دارد که ۱۷هزار لوح و مُهر هخامنشی تدریجی به کشور مسترد شود که بخشی از آن “شاید” تا پایان سال ۱۴۰۰ به ایران استرداد داده شود. نظر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بر این است که بازگشت الواح با توجه به احکام دادگاه آمریکا، ممانعت حقوقی و قانونی ندارد.»

مدیر وقت موسسه شرق‌شناسی شیکاگو زمانی که همراه چهارمین محموله از الواح هخامنشی به تهران سفر کرده بود، درباره زمان حدودی بازگشت ١٧ هزار لوح هخامنشی که همچنان در اختیار این موسسه است، گفته بود: دپارتمان خزانه‌داری آمریکا نظر نهایی را می‌دهد، اما دلم روشن است؛ چرا که در زمان انتقال ١٧٠٠ لوح هخامنشی فرایند را یاد گرفتم، اما این کار به مجوز دولتی نیاز دارد و ما کنترلی روی این مجوز نداریم و فقط می‌توانیم بگوییم مسیر درستی را پیش می‌رویم و سعی می‌کنیم مثل دو سال گذشته به بازگشت سایر الواح کمک کنیم.

اگرچه دو سال از زمان این اظهارنظر گذشته، اما ایران امیدوار است استادان و موسسه شرق‌شناسی شیکاگو مانند گذشته به استرداد باقی‌مانده الواح هخامنشی به ایران کمک کنند. هرچند برای چگونگی بیمه الواح با توجه به تحریم‌ها، بسته‌بندی و انتقال آن‌ها به ایران، همچنان دغدغه و نگرانی وجود دارد.

باستان‌شناسان این الواح را بایگانی بی‌نظیری از دوره‌ هخامنشی می‌دانند. شاهرخ رزمجو ـ باستان‌شناس و پژوهشگری که روی نمونه‌هایی از الواح مستردشده مطالعه کرده، گفته است: اطلاعاتی که این الواح می‌دهند، معمولا از کتیبه‌های سلطنتی نمی‌توان دریافت کرد. این اطلاعات به نوعی پشت صحنه سیستم اداری است که حکومت هخامنشی را می‌گردانده است. این مجموعه در واقع غنی‌ترین مجموعه هنر تصویری هخامنشی محسوب می‌شود که از نظر هنری و باستان‌شناسی نیز اهمیت بسیار دارد.

منبع:ایسنا