یونسکو خواستار حفظ آثار باستانی افغانستان شد

یونسکو در اولین ابلاغیه خود از زمان تصرف افغانستان توسط طالبان، خواستار حفاظت از میراث در این کشور شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، آدری آزولای، مدیرکل یونسکو، خواستار «حفظ میراث‌فرهنگی افغانستان با رعایت کامل قوانین بین‌المللی و اتخاذ کلیه اقدامات احتیاطی لازم برای حفظ و حفاظت از میراث‌فرهنگی در برابر آسیب و غارت» است.

این سازمان که در پاریس مستقر است، اعلام کرده که وضعیت را از نزدیک پیگیری می‌کند و تمام تلاش خود را برای حفاظت از میراث‌فرهنگی ارزشمند افغانستان به کار می‌گیرد. آدری آزولای گفته است که این سازمان از نزدیک وضعیت افغانستان را زیر نظر دارد.

بسیاری از سازمان‌های کمک‌رسان فرهنگ و میراث، از اظهارنظر برای مطبوعات خودداری کرده‌اند، زیرا وضعیت در افغانستان همچنان ناپایدار است و محققان، باستان‌شناسان و دیگر فعالان میراث‌فرهنگی در آن‌جا حضور دارند.

بنیاد Aliph که وظیفه‌اش کمک‌رسانی به پروژه‌های مرمت در مواقع اضطراری است و همچنین بنیاد کوه فیروزه که بر مصنوعات بشری تمرکز دارد، هر دو از مصاحبه‌های مطبوعاتی خودداری کردند تا زمانی که اطلاعات بیش‌تری درباره پیشرفت پروژه‌های مرمتی و باستان‌شناسی در حال انجام در این کشور به دستشان برسد.

همچنین این امید وجود دارد که طالبان مانند دوران قدرت قبلی خود که حدود سه‌چهارم کشور را از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ در اختیار داشتند، تفکرات افراط‌گرایانه نداشته باشد. در سال ۲۰۰۱، آن‌ها بوداهای بامیان، که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده بود را تخریب کردند. نابودی بوداها با ارتفاع ۳۸ متر و ۵۵ متر و با قدمتی ۱۵۰۰ ساله واکنش جهانیان را برانگیخت و موجب محکومیت گسترده بین‌المللی این گروه افراطی شد.

در عین حال، موزه ملی افغانستان از ایمنی اشیای تاریخی خود ابراز نگرانی کرده و خواستار حفاظت از آن‌ها در برابر غارت و قاچاق شده است.

این موزه که مجموعه‌ای از ۸۰ هزار اثر باستانی را در خود جای داده است، روز شنبه در فیسبوک خود اعلام کرد: «تسخیر این کشور توسط طالبان منجر به «هرج و مرج بی‌سابقه» در کابل شده است و قاچاقچیان از این فرصت برای غارت اموال خصوصی و عمومی استفاده می‌کنند.»

در ادامه این بیانیه آمده است: «کارکنان موزه و اشیای تاریخی در امنیت به سر می‌برند، اما تداوم این وضعیت آشفته باعث افزایش نگرانی‌ها درباره امنیت کارکنان موزه و اشیای تاریخی آن می‌شود.»

این موزه همچنین از نیروهای امنیتی و حتی طالبان خواسته است تا امنیت این موزه و اشیا داخل آن را تضمین کنند.

افغانستان دارای چشم‌انداز فرهنگی غنی است، زیرا چندین امپراطوری و پادشاهی در دوران باستان این قلمرو را تحت تسلط خود داشته‌اند. از جمله اماکنی که در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارند می‌توان دره بامیان و بقایای موجود آن، موزه ملی در کابل و شهر قدیمی هرات را نام برد.

تأسیس شهر هرات به حدود ۲۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد و ۱۵۰ سال پس از آن توسط اسکندر مقدونی تصرف شد. معماری باقیمانده آن نه‌تنها متعلق به آن دوره، بلکه متعلق به امپراطوری‌های عباسی، تیموری و غوری است که بیانگر فرهنگ عمیق و تاریخ کشور افغانستان است.

پروژه‌های متعددی در افغانستان برای احیای میراث جهانی یونسکو و سایر میراث فرهنگی این خطه انجام شده است و همچنین حفاری‌ها و تحقیقات بسیاری در این کشور در حال انجام است. تقریباً همه این فعالیت‌ها توسط خیرهای بین‌المللی تأمین مالی شده که آینده این کمک‌ها در حال حاضر نامعلوم است.

منبع:خبرگزاری مهر

به‌دنبال ثبت‌ ملی دو آیین عزاداری بوشهری

کارشناس ثبت آثار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر گفت: به دنبال ثبت ملی مراسم «شب یازدهم محرم» در روستای هلیله و آیین «شال انداختن» در پایان سینه زنی بوشهر هستیم.

سودابه معموری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: استان بوشهر با داشتن قدمت دیرینه در برگزاری مراسم‌های عزاداری ماه محرم و صفر اقدام به ثبت ملی آثارهای معنوی کرده است تاجایی که از  ۸۱ اثر ناملموس به ثبت ملی رسیده در این استان، ۲۱ اثر مربوط به این ایام عزاداری محرم و صفر است.

وی افزود: هر یک از این مراسم‌ها دارای ارزش‌های شاخص و منحصر به فرد خود است؛ که با فرهنگ مردم استان بوشهر گره خاصی خورده است.

کارشناس ثبت آثار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر تصریح کرد: این مراسم‌های مربوط به عزاداری که در مراسم بزرگان مذهبی تا به امروز باقی مانده است،  یکی از باسابقه‌ترین انواع رسومات غنی در ایران محسوب می‌شوند.

معموری ادامه داد: «گرده بخشو» یکی از مهم‌ترین آثاری که به ثبت رسیده است. جهانبخش کردی‌زاده شیوه‌ای تاثیرگذار از مداحی خلق و از خود به یادگار گذاشت که به عنوان ماندگارترین سبک مداحی مذهبی در جنوب کشور معروف است. برخی استان‌ها از این نوع نوا خوانی الهام گرفته اند.

وی یادآور شد: «سینه زنی بوشهری»، «ساخت سازهای سنتی» که در ایام سوگواری نواخته می‌شود، «ساخت سنج  و دمام»، مراسم «مَختَک یا گهواره علی اصغر»، مراسم «علم گردان» در روستای درودگاه، مراسم «شهید کردن علم» در روستای هلیله، «علم کشون» در شهر خورموج، آیین «گندم کوبی» در شبانکاره، فرهنگ «پخت هریسه» در شهر شُنبه، مراسم «خاکسپاری شهیدان کربلا» در شهر گناوه، فرهنگ «پخت آش بوشهری» در مراسم سوگواری، «پامنبری»، «شروه خوانی»، نواختن «سنج و دادم» و «هیا مظلوم یا بُر حیدری» که این مراسم برای شکستن سوگواری انجام می‌گیرد از دیگر آثار ثبت شده در استان بوشهر است.

این کارشناس ثبت آثار خاطرنشان کرد: تعزیه امام حسین (ع) و یاران با وفایش در ماه محرم که گستره استانی دارد و «تعزیه قانیان» در بندر ریگ، «شبیه گردانی عاشورا» در بندر ریگ از دیگر آثار ثبت شده هستند.

معموری با اشاره به آیین‌های رو به فراموشی در استان بوشهر می‌توان بیان کرد: «مراسم شب یازدهم محرم» در روستای هلیله شهرستان بوشهر رو به فراموشی بود که اطلاعات مربوط به این آیین تدوین شده است و در تلاش هستیم این آیین را با کمک رسانه‌ها برای مردم آگاه سازی کنیم.

وی اضافه کرد: در این مراسم مردم شب ۱۱ محرم تنورهای خانه هایشان چراغ فانوسی را روشن می‌گذاشتند و جای سر بریده‌ای را در تنور ایجاد می‌کردند تا این گونه ارادت خود را به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نشان دهند.

کارشناس ثبت آثار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر تاکید کرد: این روزها با توجه به استفاده کمتر مردم از تنور این آیین رو به فراموشی بود که ما در تلاش هستیم از طریق فعالیت‌های رسانه‌ای و کارهای فرهنگی آن را زنده نگه‌داریم.

معموری یادآور شد: «شال انداختن» آیینی است که در پایان سینه زنی بوشهر استفاده می‌شود و اکنون در حال پیگیری برای ثبت ملی آن هستیم.

وی بیان کرد: برای ثبت آثار ناملموس باید ضمن تحقیقات میدانی و کتابخانه‌ای، مستند نگاری مانند تصویربرداری و عکسبرداری هم صورت گیرد و در کمیته‌های تخصصی بررسی شود.

منبع:ایسنا

آشنایی با آیین‌های مرسوم عزاداری در خراسان رضوی

پژوهشگر آیین‌های ماه محرم گفت: در گذشته که فرم اصلی فرهنگ، فرم شفاهی بوده است آیین‌های متنوعی برای آغاز ماه محرم و استقبال از آن در سطح جامعه حضور و کارکرد داشته است که فقط در برخی از نقاط خراسان کماکان پایدار و باقی مانده است.

دکتر موسی‌الرضا غربی در گفت‌وگو با ایسنا به معرفی آیین‌های استقبال از ماه محرم در خراسان پرداخت و اظهار کرد: محرم ماه مهمی در تقویم شیعی به حساب می‌آید. اهمیت این موضوع موجب خلق جلوه‌های فرهنگی متنوعی در بستر جامعه و فرهنگ ایرانی در این ماه شده است. به عبارتی دیگر، محرم و آیین‌های گوناگون آن را می‌توان جلوه‌گاهی بدیعی از جامعه، ساختار و ارزش‌های فرهنگی انسان ایرانی دانست.

وی ادامه داد: در بستر جامعه سنتی ایران، یعنی جامعه پیشامدرن که از سواد عمومی پایینی برخوردار بود، شکل فرهنگ عموما به صورت شفاهی صورت می‌گرفت. آیین‌های استقبال از ماه محرم در واقع عهده‌دار یک نوع تیپ از اطلاع‌رسانی آغاز ماه محرم و لزوم پایبندی به حرمت‌ها و اعتقادها بوده است.

این مدرس دانشگاه اضافه کرد: فرهنگ غالب در این جوامع فرهنگی شفاهی بود و کتابت و نوشتار در سطح جامعه رواج نداشت. ما نمی‌توانستیم از جامعه انتظار داشته باشیم که با اتکا به تقویم و تاریخ زمان خود را تنظیم کرده و زمان قدسی را از زمان غیرقدسی تفکیک کند. بنابراین فرهنگ شفاهی از اهمیت بالایی برخوردار بود و گروهی از آیین‌ها در خراسان به طور خاص و در ایران به طور عام شکل گرفتند.

غربی خاطرنشان کرد: در راستای همین رسالت تنوع قابل ملاحضه‌ای در ارتباط با این موضوع همچون از سنت‌های سیاه‌پوش‌کردن مساجد و حسینیه‌ها تا آیین‌های علم‌گردانی و برپا ‌کردن چادر پدیدار شد. اسنادی در ارتباط با آیین سیاه‌پوشان وجود دارد. عده‌ای از افراد با وقف بسیاری از دارایی‌های خود سعی داشتند تا این سنت در جامعه جاری و پایدار باقی بماند.

آیین برپایی چادرپوشی، سنتی دیرینه در سبزوار و پیوه‌ژن

وی افزود: در حسینیه قنادها و حسینیه دباغ‌های شهر سبزوار به خوبی می‌توانیم شاهد سنت برپا کردن چادر حسینه‌ها به عنوان آیین‌های آغاز محرم باشیم. در اولین جمعه منتهی به ماه محرم با برپاکردن خیمه یا چادر به نوعی آغاز محرم را اعلام می‌کنند. آیین چادرپوشی حسینیه قنادهای سبزوار در سال ۱۳۹۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. این تیپ از آیین‌ها در جوامع روستایی که فرهنگ شفاهی برجسته‌تر است، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. به عنوان مثال سنت چادرپوشی در روستای پیوه‌ژن مشهد نیز وجود دارد که در آنجا عنصر اطلاع‌رسانی ماه محرم همین قصه برپاکردن چادر است.

این پژوهشگر آیین‌های ماه محرم بیان کرد: در شهری همچون سبزوار که یک شهر بزرگ و تاریخی به حساب می‌آمد، مجموعی از عناصر وجود داشت که آغاز ماه محرم و حرمت‌داری را نشان می‌دادند اما در روستاهایی مانند پیوه‌ژن آیین برپا داشتن چادر حسینیه، یگانه عنصر یا نشانه‌ اصلی و کلیدی آغاز ماه محرم بوده است.

غربی گفت: در سال ۹۸ پرونده ثبت مراسم چادرپوشی حسینیه روستای پیوه‌ژن در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی طرح و در فهرست ملی میراث ناملموس کشور ثبت شد. حسینیه این روستا در مرکز این منطقه قرار گرفته و عنصری مهم به حساب می‌آید. روستا به سه بخش بالاده، میان‌ده و پایین‌ده تقسیم می‌شود که این تقسیمات به نوعی بازتاب اقشار اجتماعی جامعه نیز به حساب می‌آیند. حسینیه روستا در میان‌ده یا میان ‌پیوه‌ژن واقع شده است.

وی ادامه داد: این موضوع حاکی از آن است که گویی قرار است در جریان اجرای این آیین، جامعه پیوه‌ژنی یکدست و هم‌بسته شود. این موضع نشان از نقش آیین‌های ماه محرم در افزایش سرمایه اجتماعی در جوامع روستایی است. آیین چادرپوشی پیوه‌ژن در قدیم در اولین روز محرم برپا می‌شد اما امروزه از آنجا که گروهی از مردم این روستا در شهرهای اطراف اقامت گزیده‌اند این مراسم به روز جمعه منتهی به محرم موکول شده است.

این پژوهشگر آیین‌های ماه محرم ابراز کرد: در این روزها که با کرونا مواجه هستیم و عزاداری‌ها در فضای بسته با محدویت مواجه است و در شرایطی که قرار نیست زیر چادر عزاداری صورت گیرد اما اهالی روستا تاکید دارند که این سنت متوقف نشود و پایدار بماند که این نشان‌دهنده سویه سمبلیک و نمادین‌بودن این آیین در روستای پیوه‌ژن محسوب می‌شود.

وی عنوان کرد: پیوه‌ژنی‌ها قرارگیری چادر بر روی حسینه روستا را به خیمه امام حسین(ع) بدل می‌کردند. بنابراین از مادامی که این خیمه برپا می‌شود حرمت‌داری‌ها نیز آغاز می‌شود.

علم‌بندان، آیینی مرسوم در اقصی نقاط خراسان

این مدرس دانشگاه افزود: علم‌بندان از دیگر آیین‌هایی است که در اقصی نقاط خراسان به مثابه آغاز نمادین و سمبلیک ماه محرم محسوب می‌شود. به عنوان مثال در روستای چشام شهرستان داورزن آیین‌هایی را می‌بینیم که نشان‌دهنده آغاز عزاداری یا واردشدن روستا در نظام آیینی عاشورایی است.

غربی اضافه کرد: در شهرستان خرو از ابتداء محرم اقدام به برپایی مراسم علم‌بندی می‌کنند و تا صبح تاسوعا این موضوع ادامه پیدا می‌کند. با شکل‌گیری اولین مراسم علم‌بندان، شهرستان به محرم ورود پیدا می‌کند. از آنجا که هریک از علم‌ها متعلق به یک متولی خانوادگی است آن را از مساجد به منازل خانواده‌ها می‌برند. این علم‌ها را در منازل تزیین می‌کنند که در اصطلاح محلی به لباس‌پوش کردن علم معروف است. آیین علم در شهرستان خرو یکی از آیین‌های برجسته در سطح خراسان رضوی محسوب می‌شود. یکی از جنبه‌ها برجستگی این سنت تعداد علم‌هایی است که در این مراسم به کار می‌رود. حدود ۵۰ علم در مناسک عاشورای خرو وجود دارد که کم‌نظیر به نظر می‌رسد.

علم نیشابور ملغمه‌ای از نجاری، طراحی، رنگسازی سنتی و نقاشی است

وی تصریح کرد: همچنین استفاده از علم‌های خاص نیشابور دلیلی بر ارزش برجسته سنت علم خرو است. نیشابور یک سنت علم‌سازی خاص دارد. آن‌ها علم‌هایی تولید می‌کنند که مختص منطقه نیشابور است و با علم‌های سایر نقاط متفاوت است. علم‌های منطقه سبزوار عموما علم‌های نحیف و لاغری هستند که با چوب درختان تولید می‌شوند و مهارت ویژه‌ای در تهیه آن قابل مشاهده نیست اما علم نیشابور به لحاظ شکل ظاهری، مهارت ساخت و هنرهای به کار رفته دارای ویژگی‌های منحصر به فرد و ارزشمندی است. همین موضوع موجب شده است مهارت ساخت علم نیشابوری در سال ۱۳۹۵ در فهرست ملی میراث ناملموس کشور به ثبت برسد.

غربی گفت: علم نیشابوری ملغمه‌ای از نجاری، طراحی، رنگسازی سنتی و نقاشی است. این علم معمولا از چوب درخت سپیدار و سرو ساخته می‌شود. خاندان علمدار در حدود ۱۵۰ سال به امر علم‌سازی اشتغال داشته و آن را نسل به نسل توسط فرزندان خود به عصر حاضر رسانیده‌اند. خاندان علمدار روایت می‌کنند که پیش از آنان شخصی به نام «ملا محمد نقاش» به این مهم در شهر نیشابور اشتغال داشته است. سید هادی علمدار چهارمین فرد از نسل این خاندان است که به تنهایی در حفظ این میراث و هنر خانوادگی و اصالت‌های آن دغدغه‌مندانه می‌کوشد.

وی اظهار کرد: محصول اصلی خرو آلو است. برای بخش قابل توجهی از این علم‌ها باغات آلو وقف شده است. در اصل هر دودمانی جهت تامین مخارج علم‌بندی بخشی از درختان خود را وقف این موضوع کرده است. اصولا در خرو پشتیبانی مالی برای برگزاری مراسم علم‌بندی همین محصولات آلوی باغات روستای خرو است. بسته‌شدن علم‌ها توسط افراد خاصی صورت می‌گیرد. تمام علم‌های این آیین را دو یا سه نفر می‌توانند ببندند. خروی‌ها وقتی علم را به منازل منتقل می‌کنند آن را روی زمین نمی‌گذارند و سرپا آن را تزیین می‌کنند.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: به دلیل کوهستانی بودن منطقه خرو، خانه‌ها معمولا به شکل دو طبقه یا ایوان‌دار ساخته شده‌اند و علم را به گونه‌ای در حیاط خانه مستقر می‌کنند که با رفتن به ایوان طبقه بالا بتوانند آن را تزیین یا لباس‌پوش کنند.

تعزیه‌خوانی عناصر اصلی عزاداری مردم خراسان

غربی گفت: از دیگر آیین‌های معروف در خراسان، تعزیه‌خوانی است. در بخش زیادی از خراسان رضوی، شیوه عزاداری اصلی تعزیه خوانی است. تعزیه‌خوانی یکی از عناصر اصلی عزاداری در مناطق سبزوار، داورزن، ششتمد و نیشابور محسوب می‌شود. در گذشته تمام اجزای آیینی در خدمت تعزیه بوده و حالا این مسئله در برخی نقاط کمرنگ شده و در بعضی نقاط به قوت خود باقی مانده است. به عنوان مثال در روستای مرزان شهرستان فیروزه این موضوع به قوت خود باقی است. در روستای مرزان همه عناصری که در ارتباط با نظام عاشورایی وجود دارد در روز عاشورا گرد هم آمده و به تماشای تعزیه می‌نشینند.

وی ادامه داد: در روستای ایزی شهرستان سبزوار یا روستای مزینان شهرستان داورزن یک مراسم نخل‌گردانی عظیم برپا می‌شود که مقدمه تعزیه‌خوانی است. در بسیاری از نقاط دیگر مانند روستای چشام و شهر ریوند داورزن و یا در روستای فدیشه نیشابور پیوند عناصر آیینی حوزه عاشورا با تعزیه به وضوح قابل مشاهده است.

این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: تعزیه یکی از جریان‌های سنتی عزاداری مردم ایران به طور عام و مردم خراسان به طور خاص است. گروهی از تعزیه‌ها در خراسان به عنوان طلیعه تعزیه‌خوانی یا عزاداری مطرح هستند. یکی از گونه‌های تعزیه‌خوانی، فروش طفل است که در خیلی از نقاط خراسان وجود داشته است. این سنت در حال حاضر در یکسری نقاط از بین رفته اما در برخی مناطق استان مانند روستای چشام شهرستان داورزن همچنان به قوت خود باقی است.

منبع:ایسنا

کرونا آخرین ایستگاه مشکلات اقامتگاه‌های بوم‌گردی خواهد بود؟

شیوع کرونا خسارات زیادی را به بخش‌های مختلف اقتصاد جهان تحمیل‌کرد اما بدون شک باید صنعت گردشگری را جزو آن دسته از فعالیت‌های اقتصادی دانست که بیشترین آسیب را از این ویروس متحمل شده‌ است. کرونا همچنان در ایران می‌تازد و هنوز به ایستگاه پایانی نرسیده و در حالی که در پنجمین پیک خود به سر می‌برد، به بسیاری از فعالیت‌ها و مشاغل گردشگری پایان داده است.

صنعت بوم‌گردی اخیرا جایگاه قابل توجهی در میان گردشگران پیدا کرده بود و بسیاری از افراد اقامت در بوم‌گردی‌ها را جایگزین هتل‌های لوکس و گران قیمت کرده بودند اما هیچکس فکر نمی‌کرد یک ویروس ناشناخته بتواند در این مدت کوتاه بر مشکلات بوم‌گردی‌ها بیافزاید و فعالان این عرصه را در آستانه ورشکستگی قرار دهد.

با وجود اینکه قدمت راه‌اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران به بیش از یک دهه بازمی‌گردد، اکنون با توسعه روزافزون اقامتگاه‌ها، چالش‌های جدیدی در این عرصه بر آنان حاکم شده که مشکلات ناشی از کرونا نیز بر آن اضافه شده است. در همین راستا ایسنا با تعدادی از کارآفرینان و مالکان اقامتگاه بوم‌گردی پیرامون مشکلات و چالش‌هایشان گفت‌وگو داشته که شرح آن را در ادامه می‌خوانید:

توجه مدیران به کمیت اقامتگاه‌هاست نه کیفیت آن

محمدحسن حسین‌پور،نایب‌رییس جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی خراسان رضوی، در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به عدم تحقق وعده‌های دولت در حوزه گردشگری اظهار کرد: پس از شیوع کرونا ارائه بسته‌های حمایتی از طرف دولت در قالب تسهیلات و همچنین اعطای وام‌ها پیشنهاد شد که این اقدام در برخی موارد به صورت بسیار اندکی محقق گردید.

وی اضافه کرد: ما به عنوان جامعه اقامتگاه‌ها، دائم با این مراکز در ارتباط بودیم و مشکلات آن‌ها را پیگیری می‌کردیم. بانک‌ها به سختی به وعده‌های داده شده عمل می‌کردند و در اکثر مواقع نه تنها امهالی برای بازپرداخت وام‌ها نبود بلکه جریمه‌های خود را نیز از مدیران اقامتگاه‌ها اخذ می‌کردند.

نایب‌رییس جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان ادامه داد: طبیعتا این یک بازی دو سر باخت برای اقامتگاه‌هاست چراکه برخی از مدیران برای حل مشکلات خود مجبور شدند اقدامات دیگری انجام داده و به عبارتی «وام در وام» کنند؛ در واقع به این اشخاص وام جدیدی اعطا شد تا بتوانند بدهی وام‌های قبلی خویش را بپردازند. به این ترتیب فرد خاطی که برای تاسیس اقامتگاه وامی با بازپرداخت ۸ درصد گرفته بود، مجددا مجبور شد وام دیگری برای جبران اقساط باقیمانده با نرخ ۱۲ درصد بگیرد.

حسین‌پور خاطرنشان کرد: در این ایام اکثر اقامتگاه‌ها بیکار یا تعطیل شد و حمایت‌ها آنطور که باید و شاید از آن‌ صورت نگرفت و مشکلات‌شان نیز صدچندان گردید. متاسفانه اخیرا به جای حمایت برای رفع مشکلات موضوعاتی مثل اخذ مالیات و بررسی‌های اداره دارایی نیز به میان‌ آمده و این موضوع موجب شده تمام اقامتگاه‌ها به نوعی در مشکلات غرق باشند.

وی در خصوص استقبال مردم از اقامتگاه‌های بوم‌گردی عنوان کرد: در حال حاضر رویکرد و اقبال نسبتا خوبی نسبت به اقامتگاه‌ها وجود دارد؛ به ‌شرط آنکه بستر گسترش و توسعه آن نیز فراهم شود؛ علی‌الخصوص که برخی از اقامتگاه‌ها در این روزها توانستند پروتکل‌های بهداشتی را به شکل بسیار خوبی رعایت کنند و همین امر باعث استقبال خوب مردم از این اماکن گردشگری شد.

مدیر اقامتگاه کنگ کهن اضافه کرد: طی این مدت وعده‌ها به ندرت عملی شده و بسته‌های حمایتی نیز به هیچ‌وجه محقق نشد. از طرف دیگر ادارات دولتی و سازمان‌ها به جای رفع مشکلات تنها به دنبال آمارگیری هستند.

حسین‌پور خاطرنشان کرد: اعلام آمار بالا از سوی مدیران در تعداد اقامتگاه‌ها با دیگر استان‌ها نوعی رقابت به حساب می‌آید. به هیچ عنوان چیزی به نام امکان‌سنجی و ظرفیت‌سازی توسط اداره‌کل میراث فرهنگی در هر یک از مقصدهای گردشگری صورت نمی‌گیرد. برای مثال اگر قرار است در روستایی مانند کنگ مجوز بهره‌برداری اقامتگاه صادر شود، باید در ابتدا امکان‌سنجی صورت گیرد.

وی در خصوص راهکارهای رفع مشکلات اقامتگاه‌ها تشریح کرد: ما پس از ۲ سال پیگیری توانستیم جامعه‌ای تحت عنوان جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی را در استان به ثبت برسانیم که تاکنون این جامعه اختیارات خوبی را به دست آورده اما هنوز هم باید روی این قضیه کار شود.

نایب‌رییس جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان بیان کرد: ما به این نتیجه رسیده‌ایم که مشکلات این حوزه را هیچکس بهتر از خود ما درک نمی‌کند و خودمان بهتر از هر ارگانی می‌توانیم مشکلات را مرتفع کنیم. البته این حوزه به حمایت‌هایی از سمت دولت و یا نهادهای مرتبط نیاز داشت که تا حدودی به سرانجام نرسید و در این مدت اقامتگاه‌داران در راه دشوار مواجهه با کرونا به شدت ضربه خوردند.

حسین‌پور تاسیس واحدهای غیرمجاز را از دیگر مشکلات این حوزه دانست و اظهار کرد: در کنار اقامتگاه‌های فعال، واحدهای غیرمجاز به شدت رشد کرده‌اند و متاسفانه هیچ نظارتی روی آن‌ وجود ندارد. این واحدهای غیرمجاز می‌تواند به جامعه محلی و اقامتگاه‌های دیگر آسیب جدی وارد کند؛ برای مثال در روستای کنگ تنها ۵ اقامتگاه داری مجوز فعال بوده و ۲۰ اقامتگاه دیگر بدون مجوز در حال فعالیت هستند.

وی افزود: متاسفانه در اقامتگاه‌های غیرمجاز هیچ نظارتی روی میهمان‌ها وجود ندارد و این امر موجب می‌شود افراد بدون هدف گردشگری و استفاده از اقامتگاه‌ها وارد منطقه مورد نظر شده و باعث آسیب به هویت جامعه محلی و کسب‌وکار دیگر اقامتگاه‌ها شوند. این موضوع در اکثر روستاهای خراسان قابل مشاهده است.

نایب‌رییس جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان تصریح کرد: رسالت و هدف اقامتگاه به نوعی توسعه محلی و اشتغال‌زایی آن روستاست اما زمانی که این اتفاق برعکس رخ می‌دهد و واحد غیرمجاز در کنار دیگر موارد رشد می‌کنند، به جامعه محلی و باقی اقامتگاه‌ها آسیب جدی وارد شده و این موضوع موجب می‌شود گردشگران به آن روستا دیدگاه خوبی پیدا نکنند. این موضوع باید به صورت جدی مورد بررسی قرار گیرد.

حسین‌پور خاطرنشان کرد: در نهایت مشکل اقامتگاه‌ها در وهله اول عدم حمایت دولت از آن‌، در وهله دوم صدور بی‌رویه مجوز بدون امکان‌سنجی و ظرفیت‌سازی و در وهله سوم عدم برخورد و نظارت روی واحدهای غیرمجاز است که متاسفانه مانند قارچ رشد کرده‌ و در حال حاضر به یک غده سرطانی تبدیل شده‌اند.

وعده‌ها همگی حرف بود و هیچ‌کدام جنبه عملی نداشت

آزاده زارعی، مدیر یک اقامتگاه بوم‌گردی دیگر در خراسان رضوی، در گفت‌وگو با ایسنا به تعطیلی اقامتگاه‌ها و مشکلات به وجود آمده بابت کرونا پرداخت و اظهار کرد: در دوران کرونا با تعطیلی تقریبا صددرصدی اقامتگاه‌ها و تعدیل نیرو مواجه بودیم و در این مدت تمام هزینه‌ها را به اصطلاح «از جیب» پرداخت کردیم اما با توجه به اینکه گفته شده بود مردم پس از گذشت مدتی از شیوع کرونا سفرهای طولانی را از برنامه خود خارج خواهند کرد و به سفرهای کوتاه‌مدت روی می‌آورند، این صنعت جان تازه‌ای گرفته که موجب خوشحالی و مسرت است.

این مدیر اقامتگاه بوم‌گردی ادامه داد: در روند خدمت‌رسانی اقامتگاه‌ها به ناچار تغییراتی صورت گرفت و باید به مسائل بهداشتی توجه بیشتری می‌شد. با توجه به اینکه گردشگران همچنان در این روزها ماسک می‌زنند، مواد ضدعفونی‌کننده با خود همراه دارند و تاکید بیشتری بر بهداشت دارند، ما نیز باید با دقت بیشتری به این موضوع بپردازیم تا بتوانیم به بهترین شکل پاسخگوی نیازهای آنان باشیم.

زارعی خاطرنشان کرد: از آنجا که تقریبا ۸۰ درصد همکاران و اقامتگاه‌داران استان برای احداث و بازسازی وام گرفته بودند، با شیوع کرونا و تعطیلی‌ها، مشکلاتی برای آن‌ها پیش آمد. مدیران برای رفع مشکلات بانکی به وجود آمده وعده‌هایی از جمله ارائه انواع وام‌ها دادند. متاسفانه در این مدت تنها یک‌ مرتبه امهال به مدت ۲ ماه و به حالتی که شاید شامل خیلی از همکاران نشد، صورت گرفت. بانک‌ها با وجود اینکه از شعبه مرکزی‌شان برای همکاری با مجموعه‌های گردشگری نامه داشتند اما با مشکلات ما کنار نمی‌آمدند و ادامه این مشکلات باعث شد که بسیاری از همکاران من اقدام به فروش اقامتگاه خود کنند که این موضوع آسیب اقتصادی جدی به بدنه کاری آن‌ها وارد کرد؛ متاسفانه وعده‌ها فقط حرف بود و هیچ کدام جنبه عملی نداشت.

این مدیر اقامتگاه بوم‌گردی اضافه کرد: به تازگی نیز دوباره وعده‌هایی داده شده اما متاسفانه باز هم اقدام موثری در این حوزه صورت نگرفت. من چندین مرتبه با ارسال نامه به بانک‌های مختلف و استانداری پیگیر موضوع شدم اما در جواب تنها با حرف رو به رو شدم و عمل خاصی ندیدم. در این روزها افرادی که  اقامتگاه‌داری شغل اصلی آن‌ها بود، بسیار آسیب دیدند.

کارت و بن سفر، یکی از راه‌کارهای حل مشکل اقامتگاه‌های بوم‌گردی

وی در خصوص راهکارهای حل مشکلات این حوزه خاطرنشان کرد: مشکلات ما با وام حل نمی‌شود. وام تنها قرض روی قرض است. از نظر من اقداماتی مانند کارت سفر که در مجلس طرح آن مطرح شد، می‌تواند بهترین چاره برای حل مشکلات گردشگری کشور باشد. به عقیده من عرضه بن سفر به کارمندان که مردم را به سمت اقامتگاه‌ها ترغیب و تشویق کند، بهترین راه چاره است. باید گفت موضوعاتی که موجب شوند مردم اقبال بیشتری به اقامتگاه‌ها نشان دهند، می‌تواند بهترین اقدام و عمل برای رفع مشکلات باشند و موجب رونق تاسیسات گردشگری، به ویژه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، شود.

زارعی تصریح کرد: این روزها مردم به سمت اقامتگاه‌ها می‌آیند اما با احتیاط و تعداد کم؛ چنین مساله‌ای تنها به دست دولت رفع و رجوع می‌شود. ما قادر نیستیم مردم را به زور به سمت اقامتگاه بکشانیم. اگر دولت بتواند تبلیغات خوبی برای اقامتگاه‌ها انجام دهد، این مشکل قابل حل خواهد بود.

این مدیر اقامتگاه بوم‌گردی ادامه داد: باید برنامه‌های تلویزیونی و مستندهایی برای معرفی اقامتگاه‌ها تهیه شود تا مردم بیشتر با زیبایی‌های این اماکن آشنا شوند و بدانند که به لحاظ رعایت پروتکل‌ها مشکلی در این اماکن وجود نخواهد داشت. اگر قرار باشد مشکل اقامتگاه‌ها با وام رفع شود، باید وام‌هایی با درصد پایین برای عالان این عرصه در نظر گرفته شود تا چاره‌ساز باشد.

زارعی صدور مجوزهای پی‌درپی و بی‌منطق را اقدامی بسیار اشتباه و آسیب‌زننده به حوزه فعالیت اقامتگاه‌ها دانست وگفت: صدور مجوز برای تاسیس اقامتگاه شامل آیتم‌ها و دستورالعمل‌هایی است که باید شخص متقاضی آن‌ را در نظر گرفته و رعایت کند. صدور مجوز بدون در نظر گرفتن نیاز یک منطقه و عدم توجیه فرد، کاری بسیار اشتباه است. این روزها مدیران متاسفانه هیچکدام از این مسائل را در نظر نمی‌گیرند و به افرادی که هیچ آشنایی با این موضوعات ندارند، مجوز می‌دهند.

وی تصریح کرد: برخی نیز تنها برای گرفتن وام و بدون هیچ تخصصی قدم در این حوزه می‌گذارند و تنها به دنبال پول هستند. آن‌ها دغدغه‌ای برای ترویج جاذبه‌های اجتماعی و زیست‌محیطی ندارند و البته به توسعه و رشد گردشگری کمکی نخواهند کرد.

این مدیر اقامتگاه بوم‌گردی ادامه داد: بزرگترین مشکلی که ما در حال حاضر با آن روبه‌رو هستیم، تاسیس اقامتگاه‌ها در هر منطقه‌ بدون تحقیق و بررسی است که باعث بروز آسیب شدید به آن‌ و مردم محلی منطقه شده است.

سیاست میراث فرهنگی در افزایش بی‌رویه اقامتگاه‌های بوم‌گردی اشتباه بود

عین‌الله پوریعقوب، مدیر یک اقامتگاه بوم‌گردی، در خصوص مشکلات اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روزهای کرونایی به ایسنا گفت: گردشگری و تاسیس اقامتگاه بوم‌گردی در شهرستان‌های کوچک همچون خواف پیش از کرونا نیز مشکلات خود را داشت. عدم معرفی کامل و کمبود آشنایی گردشگران از مناطق بکر گردشگری یکی از مشکلات عمده اقامتگاه‌های بوم‌گردی است. متاسفانه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و یا صداوسیما نتوانستند به شکلی درست و موثر به معرفی اقامتگاه‌ها بپردازند.

وی ادامه داد: آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر ایران به درستی به مردم معرفی نشده‌ و این موضوع یکی از مشکلات عمده صنعت اقامتگاه‌های بوم‌گردی است که برای رفع آن اقدام به خصوصی انجام نشده است. گردشگران اغلب از طریق صفحات مجازی با فعالیت اقامتگاه‌های بوم‌گردی آشنا شده‌اند اما فقط تعداد اندکی از مسافران هستند که از طریق بیلبوردهای نصب شده در سطح شهر، مترو و یا از طریق برنامه‌های صداوسیما با این اماکن آشنا شده‌اند.

مدیر این اقامتگاه بوم‌گردی تصریح کرد: یکی از مشکلات ما در خراسان این است که مسافران تنها برای زیارت مضجع شریف امام‌ رضا(ع) به مشهد سفر می‌کنند و توجه زیادی به باقی شهرستان‌ها ندارند.

پوریعقوب خاطرنشان کرد: از سال ۹۵ فعالیت اقامتگاه‌ها به طور جدی آغاز شد و در هر شهرستان یک یا ۲ اقامتگاه بوم‌گردی فعالیت داشت اما متاسفانه مسئولان مربوطه به جای فراهم کردن بسترها برای توسعه صحیح این صنعت، بر افزایش بی‌رویه تعداد اقامتگاه‌ها تمرکز داشتند. در حال حاضر در برخی مناطق که گنجایش جذب گردشگر بالایی ندارد، تعداد زیادی اقامتگاه‌ بوم‌گردی در حال فعالیت است.

وی اضافه کرد: بسیاری از افراد برای تاسیس اقامتگاه وام‌های مختلفی دریافت کرده بودند، با شیوع ویروس کرونا و به دلیل نبود شغل جانبی از پس بازپرداخت اقساط سنگین وام‌ها برنیامده و مجبور به فروش اقامتگاه‌ بوم‌گردی خود شده‌اند.

مدیر این اقامتگاه بوم‌گردی با اشاره به شرایط تسهیلات کرونایی و مشکلات آن خاطرنشان کرد: پس از شیوع کرونا و ضرر و زیان تاسیسات گردشگری توجه و حمایت بیشتری احساس می‌شد اما فقط برای امهال وام کسانی که پیش از کرونا نسبت به دریافت تسهیلات اقدام کرده بودند، جلساتی برگزار و تصمیماتی در این خصوص گرفته شد. مطابق وعده مسئولان باید ۳ ماه امهال صورت می‌گرفت اما اعما این دستورالعمل فقط برای یک ماه انجام شد. در مرحله‌ای که تصمیم برای امهال ۶ ماه گرفته شده بود، باز هم تنها یک ماه شاید اجرای این تصمیم بودیم. در واقع بانک‌ها تحت هیچ عنوانی پیگیر مسائل نیستند و مالکان اقامتگاه‌ها را با مشکل جدی مواجه کرده‌اند.

پوریعقوب گفت: مباحثی نیز مبنی بر پرداخت وامی تحت عنوان تسهیلات کرونا وجود داشت که اکثر همکاران از دریافت آن عاجز مانده و عده‌ای نیز حتی موفق به ثبت‌ نام برای دریافت آن نشدند. وجود شرایط نامتعارف بانک‌ها همچون داشتن سه ضامن معتبر، مانع از ثبت‌نام برخی از همکاران برای دریافت وام کرونایی شد. پرداخت اقساط بانک نیز قرار بود با ۳ ماه استراحت آغاز شود که به این وعده نیز عمل نشد.

وی در خصوص میزان فعالیت اقامتگاه بوم‌گردی خود در شرایط کرونایی یادآور شد: با وجود اینکه در زمان‌هایی به غیر از وضعیت قرمز کرونا هم فعالیت داشته‌ایم اما متاسفانه مسافر و گردشگری نبوده که پذیرای آنان باشیم. در سال ۹۹ تقریبا هیچ فعالیتی نداشتیم و در سال جاری تاکنون و تنها به اندازه یک دهم سال ۹۸ توانسته‌ایم درآمدزایی داشته باشیم.

به ظرفیت‌های گردشگری مناطق تاسیس اقامتگاه بوم‌گردی بی‌توجهی می‌شود

هادی علیپور، مدیر اقامتگاه بوم‌گردی قوامیه در روستای ریاب شهرستان گناباد، نیز با اشاره به تسهیل دریافت مجوز اقامتگاه بوم‌گردی اظهار کرد: در زمان ما شرایط سختی برای تاسیس اقامتگاه وجود داشت. به عنوان مثال یکی از این شرایط ثبت ملی ملک بود. تاریخی‌ بودن و قرار گرفتن این ملک در روستا نیز از دیگر شرایط دشوار آن زمان برای دریافت مجوز اقامتگاه بود. به مرور زمان این شرایط توسط سازمان میراث فرهنگی برداشته شد و در حال حاضر به این موضوع که آیا اصلا یک منطقه گنجایش ظرفیت گردشگری برای تاسیس اقامتگاه را دارد یا خیر، هیچ توجهی نمی‌شود.

وی به ایسنا گفت: مساله دوم عدم آموزش کسانی است که به این حرفه پا می‌گذارند. این افراد صرفا به خاطر دریافت تسهیلات به این حرفه ورود کرده و اقدام به تعمیر و بازسازی اقامتگاه و ملک خود می‌کنند. اگر هم با استقبالی مواجه نشود، از ملک خود استفاده شخصی می‌کنند. این‌ها کسانی هستند که اشاعه فرهنگ یک منطقه و ترویج غذای محلی برای‌شان اهمیتی ندارد.

علیپور خاطرنشان کرد: در سال ۹۹ با شیوع کرونا شرایط بسیار بدی را تجربه کردیم. آخرین توری که از اقماتگاه ما از اروپا بازدید داشت، مربوط به بهمن ماه ۹۸ بود. پس از آن به دلیل کرونا تعطیل مجموعه تعطیل شد. پس از ۳ تا ۴ ماه تعطیلی مرتبا به ما وعده امهال وام داده می‌شد اما در عمل هیچ اتفاق مثبتی رخ نداد. در حال حاضر نیز با وجود فراگیری موج پنجم کرونا فکر می‌کنم شرایط به گونه‌ای پیش خواهد رفت که تا یک ماه آینده مجبور به تعطیلی بشویم.

این مدیر اقامتگاه بوم‌گردی اضافه کرد: به عنوان یک مدیر اقامتگاه بوم‌گردی که حدود ۵ سال است در این حرفه مشغول به فعالیت هستم، به دلیل اینکه با وانت کار دیگری انجام می‌دهم، می‌توانم بیمه خود را پرداخت کنم. اگر قرار بود از بیمه بوم‌گردی استفاده کنم، باید ماهی یک ‌میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بابت این موضوع پرداخت می‌کردم. درراستای حل این مشکلات جلساتی با فرمانداری و بیمه تامین اجتماعی برگزار شد تا به مشکلات بیمه بوم‌گردی رسیدگی شود. مشکلاتی دیگر از جمله اخطار به پخش موزیک برای گردشگران و اجبار به توجیه زنان گردشگر خارجی مبنی بر رعایت پوشش از دیگر مشکلات است. واقعا شرایط کار گردشگری در ایران دشوار است.

علیپور بیان کرد: باید به گردشگری بیش از این‌ها بها داده شده و برای آن برنامه‌ای ۲۰ ساله تنظیم و به آن عمل کرد. یکی از دلایلی که کشوری همچون ترکیه در جهانگردی پیشرفت کرده، عمل به برنامه‌هایش است. با بها دادن به صنایع دستی و احیای مجدد آن‌ و همچنین ایجاد اشتیاق در ساکنان هر منطقه برای کمک به توسعه گردشگری، می‌توان به حل مشکلات امیدوار بود.

منبع:ایسنا

گزارشی از «ماه فرهنگی ایران در ژاپن»

«ماه فرهنگی ایران در ژاپن» برگزار و تعداد بازدیدکنندگان از این نمایشگاه بیش از ۲۰۰۰ نفر اعلام شد.

به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، «ماه فرهنگی ایران در ژاپن» در آستانه برگزاری المپیک ۲۰۲۰ توکیو، از سوی رایزنی فرهنگی سفارت ایران در این کشور، با همراهی آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (Japan International Cooperation Agency) و اداره کل همکاری‌های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، از ۷ تیر تا ۸ مرداد ۱۴۰۰ (۲۸ ژوئن تا ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۱ ) در محل این آژانس برگزار شد.

در این رویداد فرهنگی، نمایشگاه عکس با عنوان «ایران زیبا» در طبقه اول، نمایشگاه صنایع دستی، کتاب‌ها و منشورات رایزنی فرهنگی و … در محل میدان کره زمین و معرفی و عرضه غذاهای ایرانی در محل رستوران مجموعه در معرض بازدید و بهره‌مندی علاقه‌مندان قرار گرفت. ضمن آن‌که بازدیدکنندگان می‌توانستند علاوه بر مشاهده فیلم‌های معرفی ایران و موسیقی ایرانی، از سه نوع غذای ایرانی استفاده کنند و بیش از ۵۰ تابلو معرفی جاذبه‌های گردشگری، طبیعت و … از ایران برای نمایش در این رویداد با ترجمه و درج توضیحات به زبان ژاپنی نیز از سوی رایزنی فرهنگی آماده‌سازی شده بود.

به گزارش آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (جایکا)، ضمن ارائه ارزیابی مثبت از مراجعه‌کنندگان و بر اساس آمار تقریبی ثبت‌شده، تعداد بازدیدکنندگان در دوره برگزاری این نمایشگاه بیش از ۲۰۰۰ نفر بوده است و حدود ۳۲۴ نفر نیز در رستوران جایکا غذای ایرانی دریافت کردند.

همچنین در این گزارش به برخی از اظهارنظرهای فرهنگ‌دوستان ژاپنی و علاقه آنان برای سفر به ایران به ویژه با مشاهده تصاویر و فیلم‌های پخش‌شده در این نمایشگاه اشاره شده است.

رایزنی فرهنگی ایران علاوه بر «ماه فرهنگی ایران در ژاپن»، به مناسبت برگزاری المپیک ۲۰۲۰ توکیو، برنامه‌های دیگری از جمله نمایشگاه نقاشی تبادلات فرهنگی ایران و ژاپن با حضور هشت هنرمند برجسته ژاپنی، تامین محتوا، ترجمه، آماده‌سازی و طراحی مجله «ایران» و … را نیز به اجرا در آورده است.

منبع:ایسنا

کاهش پروازهای فرودگاه مشهد به ۶۲ درصد رسید

مدیرکل فرودگاه‌های خراسان رضوی از کاهش ۶۵ درصدی مسافر و ۶۲ درصدی پروازهای مشهد خبر داد.

محمود امانی‌بنی با اشاره به ابلاغیه قرارگاه عملیاتی ستاد ملی مبارزه با کرونا اظهار کرد: بر اساس ابلاغیه قرارگاه عملیاتی ستاد ملی مبارزه با کرونا مبنی بر محدودیت‌های سفر در پیک پنجم کرونا در کشور از 25 مرداد و تقلیل ۵۰ درصدی پروازها، کلیه پروازهای فرودگاه مشهد به بیش از ۶۵ درصد  کاهش پیدا کرده است.

وی افزود: در پروازهای خارجی نیز تا ۸۳ درصد کاهش مسافر و پرواز داشته‌ایم. با توجه به وضعیت کرونایی شهر مشهد حجم پروازهای این فرودگاه تا ۶۵ درصد کاهش یافته و تمام مجوز پروازهای فوق‌العاده باطل و به شرکت‌های هواپیمایی نیز این موضوع اعلام شده‌ است.

مدیر کل فرودگاه‌های خراسان رضوی خاطرنشان کرد: پروتکل‌های بهداشتی نیز در فرودگاه مشهد تشدید شده و اقدامات پیشگیرانه توسط مسئولین فرودگاهی نظارت و با جدیت دنبال می‌شود.

بر اساس گزارش روابط عمومی فرودگاه‌ هاشمی‌نژاد مشهد، محمود امانی‌بنی همچنین از همکاری مردم در این مدت با توجه به کاهش پروازها و ابطال برخی مسیرها تشکر کرد.

منبع:ایسنا

۸ آیین عاشورایی گناباد در میراث معنوی کشور ثبت شده‌ است

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد گفت: تا کنون ۸ آیین‌ عاشورایی گناباد در میراث معنوی کشور به ثبت رسیده‌ که بسیاری از این آیین‌ها مختص گناباد بوده و به شیوه خاصی برگزار می‌شود.

علیرضا شناسایی در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: در حال حاضر شیوع بیماری کرونا برگزاری بسیاری از مراسم‌ و آیین‌ها را تحت تأثیر قرار داده و آیین‌های محرم نیز از این امر مستثنی نبوده و بسیاری از این آیین‌ها در شرایط فعلی برگزار نمی‌شود.

وی اظهار کرد: در شرایط عادی و قبل از همه‌گیری کرونا، در ایام محرم علاوه بر مراسم معمول شامل مراسم عزاداری و سخنرانی، مراسم و آیین‌های خاصی نیز به منظور زنده نگاه‌ داشتن واقعه عاشورا در مناطق مختلف شهرستان گناباد برگزار می‌شد که بسیاری از این آیین‌ها ریشه‌ای طولانی در تاریخ این منطقه دارد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد افزود: به منظور حفظ آیین‌های عاشورایی تاکنون ۸ آیین عاشورایی شامل نخل‌گردانی نوغاب، شبیه‌خوانی نوغاب، نخل‌برداری و نخل‌گردانی روستای رهن، نخل‌گردانی روستای ریاب، مراسم شبیه‌خوانی روستای سنو، نخل‌گردانی قصبه شهر، مرثیه واویلای مِند و مراسم حسن و حسین بیدُخت در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسیده‌ است.

شناسایی بیان کرد: بیش از ۱۵ آیین معنوی دیگر نیز برای ثبت در میراث معنوی کشور به استان پیشنهاد شده‌ که تعدادی از آن‌ مربوط به آیین‌های محرم است اما در حال حاضر به دلیل شیوع بیماری کرونا و برگزار نشدن این آیین‌ها، مراحل ثبت آن به تأخیر افتاده است.

وی خاطرنشان کرد: یکی از آیین‌هایی که در ایام محرم در مناطق مختلف شهرستان گناباد از جمله منطقه قصبه شهر، نوغاب، مِند، زیبَد، قوژد، رهن، ریاب و سایر روستاها برگزار می‌شود، مراسم شبیه‌خوانی یا قتلگاه است که در آن به اجرای نمادین کل واقعه عاشورا پرداخته می‌شود.

شناسایی ادامه داد: در بسیاری از نقاط کشور مراسم تعزیه‌خوانی برگزار می‌شود که در آن بخشی از واقعه عاشورا به صورت نمادین به نمایش در می‌آید اما مراسم شبیه‌خوانی به سبک و سیاقی که در گناباد برگزار می‌شود، مختص این شهرستان است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گناباد گفت: مراسم شبیه‌خوانی که بنیانگذار آن در گناباد فردی به نام حاج عبدالله نوغابی است، از اول صبح و با حرکت نمادین کاروان امام حسین(ع) آغاز شده و با بازنمایی کل واقعه عاشورا تا عصر و گاهی تا شب نیز به طول می‌انجامد و در پایان مراسم نیز آیین نخل‌گردانی برگزار می‌شود.

وی از مراسم نخل‌گردانی به عنوان یکی دیگر از آیین‌های مربوط به محرم در شهرستان گناباد یاد کرد و افزود: مراسم نخل‌برداری و نخل‌گردانی در مناطق دیگری از کشور از جمله یزد نیز برگزار می‌شود اما نخل‌های شهرستان گناباد، به خصوص نخل‌های نوغاب، به دلیل تزئینات خاص و فلسفه‌ای که این تزئینات دارد، مختص همین منطقه است و در هیج جای کشور به این شیوه برگزار نمی‌شود.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان گناباد در رابطه با آیین حسن و حسین شهر بیدخت تصریح کرد: در این مراسم که معمولا در پایان مراسم سینه‌زنی برگزار می‌شود، عده‌ای از سینه‌زن‌ها در وسط مسجد دور هم حلقه می زنند و هر نفر با دست چپ کمر فرد کناری را گرفته و با دست راست سینه می‌زند و فردی هم در وسط هماهنگ با سینه‌زن‌ها به طور متناوب و متناسب با گام نخست و دوم به ترتیب حسن و حسین می‌گوید.

وی در توضیح آیین مرثیه واویلای روستای مِند گفت: در این مراسم عده‌ای از پیشکسوتان قبل از شروع مراسم سخنرانی و عزاداری، در مساجد روستا حاضر شده و با نوای «واویلا» مردم را به حضور در مراسم عزاداری امام حسین(ع) دعوت می‌کنند.

شناسایی با اشاره به شیوع بیماری کرونا و برگزار نشدن بسیاری از آیین‌ها و مراسم اضافه کرد: به دلیل جلوگیری از شیوع بیماری کرونا بسیاری از آیین‌ها و مراسم از جمله آیین‌های عاشورایی در حال حاضر برگزار نمی‌شود اما برای حفظ و زنده نگاه‌ داشتن این مراسم‌ها علاوه بر معرفی این آیین‌ها به صورت مجازی، بعضی از آیین‌ها نیز به صورت نمادین انجام می‌شود. به عنوان مثال مراسم نخل‌گردانی نوغاب که به نوعی یک همایش بزرگ اجتماعی، دینی و فرهنگی است، برگزار نمی‌شود اما نخل‌ها تزیین شده و به طور نمادین در میدان‌های شهر به نمایش گذاشته شده‌ است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان گناباد نقش میراث معنوی و از جمله آیین‌های عاشورایی را در جذب گردشگر بسیار موثر دانست و خاطرنشان کرد: در حال حاضر برنامه‌های حضوری جذب گردشگر به دلیل شیوع بیماری کرونا تعطیل است اما در شرایط عادی و با برنامه‌ریزی مشخص و هدفمند این آیین‌ها و مراسم می‌تواند نقش بسیار موثری در جذب گردشگر ایفا کند.

منبع:ایسنا

برنامه ضرغامی منتشر شد

برنامه پیشنهادی عزت‌الله ضرغامی برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی منتشر شد؛ برنامه‌ای که بیشترین تاکید آن بر “توسعه گردشگری داخلی با محور خانواده در ایران اسلامی” است.

به گزارش ایسنا، پس از یک هفته بحث و بررسی در کمیسیون‌های مجلس، برنامه ضرغامی به عنوان وزیر پیشنهادی دولت سیزدهم برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی توسط برخی فعالان گردشگری و منابع غیررسمی انتشار داده شد. ضرغامی از جمله وزرای کابینه پیشنهادی دولت است که به گفته نمایندگان مجلس، احتمال کسب رأی اعتماد بالایی را خواهد داشت.

برنامه ضرغامی در ۲۲ صفحه تهیه شده که ضمن اشاره به ظرفیت‌های پیشران اقتصادی و فرهنگی سه حوزه گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی با استناد به آمار سازمان‌های جهانی که قبلا در رسانه‌ها نیز منتشر شده است، در مقدمه، به نقطه ضعف این وزارتخانه جوان پرداخته است: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به عنوان یک وزارتخانه جوان (از حیث ایجاد، نه ازحیث قدمت موضوع) است؛  وزارتخانه‌ای که در ۲۴ تیرماه ۱۳۹۸ رسما از سطح معاونت ریاست جمهوری به یک وزارتخانه تبدیل شد. با وجود گذشت یک سال از مهلت قانونی، ولی همچنان لایحه اهداف و وظایف این وزارتخانه به مجلس شورای اسلامی ارسال نشده است. وزارتخانه جدید به غیر از نداشتن قانون، اهداف و وظایف مشخص، دچار مسائل و چالش‌های درونی و بیرونی خاص خود است. همچنین باید گفت که ظرفیت‌های قانونی فراوانی برای توسعه ظرفیت‌های این وزارتخانه وجود دارد که می‌تواند نقش‌آفرینی آن را در دستیابی به رهیافت‌های کلی بیانه گام دوم انقلاب اسلامی و الگوی اسلامی ایرانیِ پیشرفت ارتقاء دهد.

کلیت برنامه ضرغامی آن‌چنان که در کمیسیون‌های مختلف مجلس نیز شرح داده است مبتنی بر ایجاد تحول در ساختار وزارتخانه، با تاکید بر توسعه گردشگری داخلی و خانواده‌محور در ایران اسلامی و همچنین اشتغال‌زایی در صنایع دستی و کسب درآمد از گردشگری خروجی و ورودی و البته حفاظت از میراث فرهنگی با توجه به خلاء‌های قانونی است.

گردشگری

در مقدمه این برنامه تاکید شده که اگرچه امتیاز و نمره ایران در سال‌های اخیر افزایش چشمگیری نداشته است، اما افزایش ورود گردشگران به دلیل همین مزیت قیمتی، علاوه‌بر کاهش فشار بر ذخایر ارزی، می‌تواند به عنوان راهکاری برای جلوگیری از انزوای ایران باشد. از این رهگذر، گردشگری به عنوان ابزاری برای مبارزه با شرایط دشوار تحریم‌ها و کمک به احیای اقتصاد کشور، درخور توجه و برنامه‌ریزی بیشتر است.

این برنامه با استناد به گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۱۸ – ۲۰۱۷ یادآور شده است گردشگری ایران در آن سال‌ها با توجه به شاخص‌های رقابت‌پذیری، رتبه ۶۹ را بین ۱۳۷ کشور کسب کرده بود که برای بهبود این وضعیت و کسب جایگاه واقعی صنعت گردشگری کشور در فضای بسیار رقابتی در منظومه صنعت گردشگری جهانی به عزم ملی، تصمیم حاکمیتی و تخصیص اعتبارات لازم، همکاری و همراهی همه نهادهای و سازمان‌های مرتبط نیاز است.

ضرغامی در تمام کمیسیون‌ها برنامه خود را بیشتر متمرکز بر گردشگری داخلی دانسته که در متن منتشرشده نیز با توجه به سهم ۷۱.۲ درصد گردشگری داخلی از اقتصاد سفر و گردشگری جهانی تاکید شده است: پایه و اساس توسعه پایدار صنعت گردشگری کشور باید بر مدار گردشگری داخلی باشد. هم‌اکنون بیش از ۸۰ درصد سهم بازار گردشگری در ایران مربوط به گردشگران داخلی است.

در عین حال، آمار داده که در ایران حدود ۴۰ درصد از مردم اصلا سفر نمی‌روند و حدود ۳۰ درصد از کارکنان دولت نیز در سال برنامه سفر ندارند.

علاوه بر لزوم ارائه طرح‌های ابتکاری برای جهش در گردشگری داخلی کشور، ضرغامی تاکید کرده که سیاست‌گذاری‌ها باید به گونه‌ای باشد که گردشگری حول محور خانواده رشد کند، چراکه علاوه بر اینکه آفت‌های اجتماعی این صنعت کاهش می‌یابد، می‌تواند به نوبه خود باعث کاهش آسیب‌های اجتماعی در جامعه نیز شود.

همچنین، گردشگری فرهنگی، طبیعت‌گردی، گردشگری روستایی، گردشگری ماجراجویانه، گردشگری سلامت، گردشگری پزشکی، گردشگری تندرستی، گردشگری کسب و کار، گردشگری خوراک، گردشگری ساحلی و دریایی، گردشگری شهری و گردشگری کوهستان را انوع گونه‌های گردشگری قابل پیشرفت در ایران اسلامی برشمرده است.

این برنامه، در خلاصه وضعیت گردشگری ورودی به ایران، یادآوری می‌کند که تا قبل از کرونا حدود ۸ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر به ایران سفر کرده بودند که بیش از ۹۰ درصد این ورودی‌ها از کشورهای همسایه ایران بوده و برآورد شده این حجم از گردشگر حدود ۶ تا ۷ میلیارد دلار ارز وارد کشور کرده‌اند که  به واسطه کرونا و بحران‌های جهانی موجب شده گردشگری ورودی به کشور متزلزل و متوقف شود.

درباره گردشگری داخلی نیز گفته شده است: این نوع سفرها  در ایران که عموما به واسطه گرایش به بازدید از اقوام یا زیارت شکل گرفته است، از نظر کیفیت تجربه در حال کاهش است و با وجود برخی ظرفیت‌های قانونی، جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه گذشته هیچ برنامه‌ریزی مشخص و هدفمندی برای توسعه گردشگری داخلی نداشته است.

این برنامه برخلاف رویکرد دوره‌های گذشته به گردشگری خروجی نیز توجه نشان داده و با این آمار که سالانه و تا قبل از کرونا حدود ۹ میلیون و ۵۰۰ هزار ایرانی از کشور خارج می‌شدند که حدود ۵ میلیون نفر آن‌ها عازم سفر به عتبات عالیات بودند و چهار میلیون نفر دیگر با رویکرد سیاحتی از کشور خارج می‌شدند، یادآور شده که در چهار دهه، گردشگری خروجی اساسا در برنامه‌های ملی مورد نظر قرار نگرفته و برای آن هدف‌گذاری صورت نگرفته است؛ موضوعی که غالب کشور های دنیا از طریق آن روابط سیاسی و فرهنگی خود را با جوامع مورد هدف سفر تنظیم می‌کنند.

در بخش زیرساخت گردشگری نیز نقدهایی وارد شده از جمله این‌که زیرساخت‌های گردشگری در حد و اندازه‌های ظرفیت‌های موجود توسعه‌یافته نیست. بخش غالبی از زیرساخت‌های گردشگری در اختیار نهادها و دستگاه‌های اجرایی قرار دارد و  برآوردها نشان می‌دهد که بخش اعظمی از پهنه ساحلی خزر در اختار نهادها و ارگان‌هاست. حمایت‌ها از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی انسجام و وحدت رویه‌ای ندارد و بروکراسی‌های موجود بزرگترین مانع است. مداخلات بخش دولتی و خصولتی و ناتوانی بخش خصوصی در رقابت مهمترین عامل عدم توسعه زیرساخت‌های اقامتی است و نبود حمایت‌های لازم برای فعال‌سازی قابلیت‌های بخش خصوصی، فرسودگی و ناکارآمدی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور یکی از مشکلات حال و آینده صنعت گردشگری است، گرانی حمل و نقل عمومی یکی از موانع عمده توسعه گردشگری داخلی است، تکیه سیستم حمل و نقل گردشگران داخلی بر استفاده از خودرو شخصی بوده و تنوع پکیج‌های حمل و نقلی با توجه به وسعت و مساحت کشور ارائه نشده است.

از جمله نقاط قوت گردشگری در این برنامه، ارزان بودن ایران به عنوان یک مقصد مطلوب برای گردشگران خارجی، وجود ظرفیت‌های تندرستی و پزشکی برای جذب گردشگر سلامت، تولید گسترده واکسن در کشور و فرصت‌سازی برای جذب گردشگران ورودی سلامت، فراوانی نیروها و منابع انسانی در بخش گردشگری، تمایل به گذران اوقات فراغت در خارج از خانه توسط ایرانی‌ها و گسترش شبکه جاده‌ای و خودروهای شخصی خانوارها، معرفی شده است.

نقاط قابل بهبود در گردشگری به زعم ضرغامی شامل این موارد می‌شود: ایجاد گفتمان و تفاهم بین ذی نفعان و بازیگران اصلی گردشگری، تغییر دیدگاه سیاستگذاران نسبت به توسعه گردشگری داخلی با محوریت خانواده، ایجاد سازوکارهای لازم برای جداسازی اجرا و سیاستگذاری و تقویت بخش خصوصی و تعاونی، فراهم‌سازی سامانه مستند و به‌روز آمارهای بخش گردشگری، بودجه‌بندی گردشگری مبتنی بر وظایف و اختیارات دستگاهای مختلف، اصلاح قوانین سرمایه‌گذاری خارجی برای برقراری امکان سرمایه‌گذاری‌های خرد در صنعت گردشگری ایران توسط خارجی‌ها، استفاده از ظرفیت ایرانیان خارج از کشور برای بازاریابی صنعت گردشگری و سرمایه‌گذاری، بهبود سازوکار تولید محتوای تبلیغی برای کشور با تدوین استراتژی تبلیغاتی منسجم با استفاده از رسانه‌های مجازی و همسو، ارتقای ظرفیت اداره دیپلماسی گردشگری وزارت امور خارجه برای نقش‌آفرینی بیشتر، استفاده موثر از ظرفیت‌های سازمان فرهنگ و ارتباطات به عنوان بازوی اجرایی تبلیغات گردشگری و میراث در خارج از کشور، استفاده از ظرفیت کسب و کارهای نوپا (استارت‌آپ‌ها) برای تولید محتوای تبلیغی و بازاریابی گردشگری و ورود گردشگر با الگوهای نوین بازاریابی، برنامه‌ریزی برای تغییر الگوهای درآمدی از گردشگران خارجی، برنامه‌ریزی برای پیش‌بینی گشت‌های گردشگری روزانه – هفتگی برای استفاده گردشگران خارجی در مقاصد توسط افراد محلی، به‌روزآوری زیرساخت‌های لازم برای پرداخت‌های مالی با استفاده از ظرفیت‌های بین بانکی برای تبادل راحت و آسان ارز به داخل کشور توسط گردشگران ورودی، توجه به گردشگری دریایی به عنوان یکی از مزیت‌های نسبی کشور در گردشگری، با وجود سیاست‌های لغو ویزا، برنامه‌ریزی و تبلیغات مناسبی برای جذب گردشگران از کشورهای هدف انجام نشده است.

تهدیدهای جدی در گردشگری از نظر ضرغامی، پروژه ایران‌هراسی دشمنان نظام جمهوری اسلامی، رکود ایجادشده در صنعت گردشگری به واسطه بحران کرونا، تبلیغات و بازاریابی شدید کشورهای رقیب برای جذب گردشگران هر چه بیش‌تر از جمله جذب بازار ایران، حجم پایین سرمایه‌گذاری‌های خارجی در صنعت گردشگری ایران، مهاجرت متخصصان و اصناف گردشگری به سایر صنایع و کسب و کارهای فعال، تخریب‌های گسترده میراث طبیعی و فرهنگی به واسطه رفتار گردشگران و مسافران، عدم ارائه الگو و نداشتن برنامه برای جایگزینی مناطق گردشگری داخلی، هجوم بدون برنامه و بی‌رویه مسافران به مقاصد هدف در یک زمان مشترک و فشار بر منابع و تاسیسات، توجه صرف به سفر و فقدان فرهنگ مسافرت و تبعات اخلاقی و زیست محیطی آن، فقدان نظام جامع حساب‌های اقماری گردشگری کشور که درآمد حاصل از گردشگری بر متغیرهای کلان اقتصادی نظیر اشتغالزایی و تولید ناخالص ملی را قابل احصاء کند، عدم کفایت هماهنگی و تبعیت سایر دستگاه‌ها در امور میراثی و گردشگری و عدم عزم جدی و تصمیم هماهنگ در کشور برای توسعه گردشگری، است.

میراث فرهنگی

در بخش میراث فرهنگی و طبیعی این برنامه پیشنهادی، با اشاره به ظرفیت‌های پیشران در این بخش که بیشتر نگاه آماری دارد به آثار ثبت‌شده در فهرست میراث ملی و جهانی، یادآور شده که این وزارتخانه به عنوان متولی میراث فرهنگی و طبیعی کشور می‌تواند از ظرفیت‌های موجود به عنوان پیشران فرهنگی و اقتصادی کشور استفاده کند.

این برنامه در خلاصه وضعیت میراث فرهنگی ملموس، ناملموس و موزه‌های کشور، داشته‌های میراثی بسیار غنی اکتشاف‌شده و نشده (نزدیک یک میلیون اثر) در کشور، تنوع تاریخی و فرهنگی آثار و بناهای میراثی مربوطه به دوره‌های مختلف و وجود متخصصان و دلسوزان علاقه‌مند به میراث فرهنگی را از جمله نقاط قوت میراث فرهنگی کشور برشمرده است.

نقاط قابل بهبود میراث فرهنگی در این برنامه نیز، برقراری ارتباط قوی مالی بین دو بخش گردشگری و میراث فرهنگی برای توسعه درون‌زا، امکان استقرار نظارت عمومی برای حفاظت کارآمد میراث فرهنگی، عدم وجود سازوکار نظارت دقیق بر نحوه اجرای قراردادها، کمبود قوانین و مقررات حمایتی به منظور بهره‌گیری از ظرفیت بخش خصوصی در حوزه میراث‌داری، به‌روز نبودن قوانین مربوط به  میراث فرهنگی) قانون در حوزه میراث فرهنگی مربوط به سال ۱۳۰۹ است (و حمایت از احیا و ضرورت تنقیح و پالایش و بازنگری در این قانون و قوانین حمایتی در این حوزه نظیر طرح مرمت بافت‌های فرهنگی تاریخی و توانمندسازی ساکنین و مالکین آن‌ها، عدم وجود سازوکار مشخص برای حمایت از سرمایه‌گذاران در حوزه میراث فرهنگی، ارتقای عملکرد پژوهشگاه میراث فرهنگی، بهبود وضعیت شوراهای فنی استان‌ها، به‌روزسازی و اعلام عمومی بانک اطلاعاتی موزه‌ها، خانه‌های قدیمی، املاک و مستغلات تحت تملک وزارتخانه، پیمانکاران همکار وزارتخانه و شفاف‌سازی وضعیت مالی و اداری، مدیریتی و منابع انسانی پایگاه‌های جهانی، ملی و استانی است.

تهدیدهای جدی میراث فرهنگی به زعم ضرغامی، قاچاق روزانه آثار تاریخی- فرهنگی به کشورهای همسایه، بلاتکلیف بودن وضعیت حریم‌های تپه‌ها و محوطه‌های تاریخی، عدم وجود سازوکارهای کافی برای بیمه آثار و بناهای تاریخی و فرهنگی، سکوت قانون‌گذار در قبال آثار ثبت‌نشده تاریخی ـ فرهنگی واجد ارزش، رشد  غیرقابل کنترل اکتشافات و حفاری‌های غیرمجاز در کشور، عدم همکاری دستگاه‌های دخیل با موضوعات حفاظت میراث فرهنگی، موضوع حفظ بناهای ثبت‌شده ملی و جهانی و جلوگیری خروج از ثبت آن‌ها، نبود سازوکارهای مناسب و کارآمد برای حمایت و حفاظت از میراث فرهنگی حاضر در فهرست ثبت آثار ملی، تعارض منافع شرکت‌های مرمتی با بخش‌های مختلف میراثی دستگاه، عدم توجه جدی به ظرفیت مرکز مطالعات میراث ناملموس در غرب آسیا، به صرفه نبودن قرار گرفتن آثار تاریخی ـ فرهنگی در فهرست ثبت آثار ملی و تلاش مالکان برای خروج از ثبت، تداخل حل‌نشده بین حقوق عمومی و خصوصی در زمینه مالکیت میراث فرهنگی، نبود قوانین و مقررات به‌روز و کارآمد که تمام ابعاد و زوایای مسائل میراث فرهنگی را پوشش دهد، نبود طبقه‌بندی و دسته‌بندی یکپارچه آثار تاریخی-فرهنگی و شفاف نبودن سازوکارهای واگذاری بناهای تاریخی و فرهنگی توسط صندوق توسعه و احیا را شامل می‌شود.

صنایع دستی

در بخش ظرفیت‌های پیشران صنایع دستی و هنرهای سنتی یادآوری شده است: صنایع دستی باید بتواند کاربرد و کارکرد خود را در سبک زندگی کنونی جامعه بازتعریف کند و از یک محصول صرفا تزئینی به محصولی کاربردی تبدیل شود.

وجود ۲۹۶ رشته فعال در حوزه صنایع دستی، ۱۴ شهر و روستای ثبت جهانی و ۵۲ شهر و روستای ثبت ملی گویای ظرفیت‌هایی است که توانایی پیشرانی این هنر صنعت را نشان می‌دهد. بنابر گفته کارشناسان این حوزه، بیش از ۷۰ درصد از شاغلان و فعالان این حوزه را زنان تشکیل می‌دهند. به عبارتی می‌توان گفت صنایع دستی بهترین ابزار برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی است. کاری که حاصل ذوق و قریحه هنری فرد و نشأت‌گرفته از تاریخ و فرهنگ این سرزمین است. تقویت شأن و ارج نهادن به فعالان و شاغلان این هنر صنعت و بهبود وضعیت عرضه و تقاضا می تواند  به شکوفایی ظرفیت‌های درون‌زای این حوزه منجر شود.

این برنامه در خلاصه وضعیت صنایع دستی به بی‌توجهی و حمایت غیرکافی به هنرمندان، صنعتگران و پیشکسوتان صنایع دستی، ضمنی ماندن دانش سنتی و ارزشمند صنایع دستی، ناتوانی در رقابت با کشورهای تولیدکننده صنایع دستی به واسطه قیمت تمام‌شده و دلالی‌ها، نبود سازوکارهای لازم برای ثبت مالکیت معنوی صنایع دستی و هنرهای مربوطه، ضربه‌های وارات بی‌رویه با قیمت‌های تمام‌شده غیرقابل رقابتی به صنایع دستی و فرایندهای مربوط و  به‌روز نبودن سازوکارها و قوانین مربوطه تسهیل‌گر اشاره داشته است.

همچنین، وجود استعدادها و توانایی‌های بالا در جامعه برای تولید صنایع دستی، وجود ۳۷۰ رشته از ۴۶۰ رشته صنایع دستی جهان در ایران، وجود تنوع و تعدد محصولات صنایع دستی و عجین بودن صنایع دستی با فرهنگ عامه، از جمله نقاط قوت صنایع دستی برشمرده شده در این برنامه است.

در برنامه ضرغامی یادآوری شده که عدم معرفی صنایع دستی ایرانی به گردشگران با به‌کارگیری و آموزش روش‌های نوین تبلیغ و بازاریابی و فروش، ناکافی بودن نمایشگاه‌های ثابت و مناسب برای ارائه صنایع دستی در مراکز استان‌ها و شهرها، جدا شدن صنایعی همچون صنعت فرش دستباف از فهرست صنایع دستی، عدم توجه به برندسازی در حوزه صنایع دستی، عدم حمایت از سرمایه‌گذاران در بخش صنایع دستی به منظور حفظ این صنعت، ایجاد اشتغال پایدار و تحقق یکی از عرصه‌های بروز اقتصاد مقاومتی، عدم همکاری مناسب بانک‌ها در اعطای تسهیلات مناسب به فعالان صنایع دستی، عدم فرهنگ‌سازی مؤثر به منظور استفاده کاربردی به جای استفاده تزئینی از آن‌ها و اضافه شدن به فهرست اقتصاد خلاق و دانش‌بنیان کردن آن، عدم کارآمدی برخی از قوانین نظیر مشکلاتی که قانون کار در خصوص کارگاه‌های سنگ‌های قیمتی، صنعت گوهرتراشی و طلا و جواهر به وجود آورده است، ورود صنایع دستی خارجی بی‌کیفیت و تأثیر جدی بر تولیدات داخلی، عدم اعطای درجه هنری به هنرمندان صنایع دستی و پراکندگی رسیدگی به وضعیت هنرمندان در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت میراث، عدم تقویت و رفع موانع مشاغل خانگی، نبود رشته‌های دانشگاهی مرتبط با صنایع دستی، عدم حمایت از صادرکنندگان صنایع دستی و تأخیر در اعطای جوایز صادراتی و بسته‌بندی ضعیف و نامناسب از جمله نقاط قابل بهبود در صنایع دستی است.

به زعم وزیر پیشنهادی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سی و نهمین صادرکننده صنایع دستی جهان با وجود سومین تولیدکننده صنایع دستی جهان، عدم وجود برنامه برای برندسازی و ترفیع محصولات صنایع دستی در سطح ملی و جهانی، عدم جایگاه‌یابی هدفمند و موثر در بازارهای داخلی و جهانی، وجود رقبای جهانی که می‌توانند هزینه تمام‌شده پایین‌تری برای صنایع دستی داشته باشند و رایج شدن کپی‌برداری از صنایع دستی اصیل ایرانی از جمله تهدیدهای جدی صنایع دستی به شمار آمده است.

برنامه‌هایی که ضرغامی برای تحول در میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی پیشنهاد کرده است، شامل موارد زیر می‌شود:

تسریع در ارائه لایحه شرح اهداف و وظایف وزارت میرا ث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری

حداکثرسازی هماهنگی بین‌بخشی و رفع مداخلات بین‌دستگاهی

تدوین برنامه‌های گردشگری و سفر برای دهک‌های مختلف درآمدی از طریق کاهش هزینه‌های تمام‌شده به واسطه استفاده از تأسیسات گردشگری دستگاه‌ها (ماده ۲۵ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (الحاق ۱) و ماده ۲۳ قانون مدیریت خدمات کشوری)

ایجاد تحول کیفی و کمی در حوزه تبلیغات و رسانه در تمامی زمینه‌های مرتبط به میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی

راه‌اندازی شبکه تلویزیون اینترنتی تخصصی حوزه گردشگری

اجرای برنامه‌های گردشگری خانواده‌محور

توسعه گردشگری در حوزه‌های فرهنگی، ادبی و ادیان و مذاهب با تمرکز بر کشورهای همسایه و حوزه تمدنی

استفاده از ظرفیت گردشگری خروجی برای تقویت جذب گردشگری ورودی

تلاش برای تسهیل و لغو روادید گردشگران ورودی از بازارهای هدف گردشگری

ایجاد جاذبه‌های مکمل در مجاورت ظرفیت‌های گردشگری موجود

حمایت از کسب‌وکارهای آسیب‌دیده از کرونا و برنامه‌ریزی برای مواجهه با موج گردشگری پساکرونا (استمهال وام‌های اعطاشده، حق بیمه سهم کارفرمای تامین اجتماعی، قبوض آب و برق و گاز در دوره‌ کرونا و بخشودگی اجاره بهای اماکن در اختیار بخش خصوصی)

تکمیل و ساماندهی نظام جامع آماری گردشگری

ایجاد ساماندهی شفافیت در عقد قراردادها و صدور و تمدید مجوزها برای مقابله ریشه‌ای با فساد

بازبینی و شفاف‌سازی وضعیت موسسات و شرکت‌های اقماری

پیگیری واگذاری بناهای تاریخی و فرهنگی در اختیار دستگاه‌ها و وزارت میراث فرهنگی به صندوق احیاء و توسعه برای احیاء و بهره‌برداری به بخش خصوصی

جدیت در اجرای قانون حمایت از بافت‌های فرهنگی تاریخی و مالکین آن‌ها  (مصوب ۱۳۹۸ )

جدیت در اجرای قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی) مصوب۱۳۹۶ (و اجرای برنامه‌های مؤثر تشویقی برای چهره‌های ماندگار در حوزه‌ هنرهای سنتی

تقویت یگان حفاظت میراث فرهنگی و مردمی کردن حفاظت

حمایت از استارت‌آپ‌ها و کسب‌وکارهای نوپا در حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی

تسهیل عرضه و تقویت تقاضای محصولات صنایع‌دستی

در برنام منتشرشده به نام ضرغامی که برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در «دولت ایران قوی» پیشنهاد شده، آمده است: از اسناد بالادستی و قوانین موضوعه، از جمله، بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، نقشه مهندسی فرهنگی کشور، سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در حوزه‌های کلان، قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه و برنامه ششم، قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و الحاقات ۱ و ۲، قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری،  قانون توسعه صنعت ایرانگردی و جهانگردی، قانون حمایت از مرمت و احیای بافت‌های تاریخی  فرهنگی،  قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی و  سند راهبردی توسعه گردشگری جمهوری اسلامی ایران، الگو گرفته شده است.

برای اطلاع از جزئیات بیشتر این برنامه اینجا را کلیک کنید.

منبع:ایسنا

۷ آیین عزاداری محرم گلستانی‌ها در فهرست میراث ناملموس

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گلستان گفت: تاکنون هفت اثر از مواریث فرهنگی ناملموس مرتبط با آیین‌ها و مراسم محرم از این استان در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است.

احمد تجری با اعلام این خبر گفت: آئین و مراسم طوق بندان گرگان، مراسم عزاداری بنی‌اسد در شهرستان بندرگز، مراسم چهل‌منبر در شهرستان گرگان، آئین مذهبی حسن حسین شهرستان گالیکش ازجمله این میراث ناملموس به ثبت رسیده است.

وی افزود: همچنین مراسم سینه‌زنی کمر به کمر رامیان، آئین دسته‌چوبی شهر تاریخی استرآباد (گرگان) و آئین نخل پا روستای بالاجاده کردکوی هم از آئین‌های عزاداری مردم استان گلستان در ایام محرم ثبت ملی شده است.

مدیرکل میراث فرهنگی گلستان خاطرنشان کرد: ماه محرم و صفر و مراسم عزاداری امام حسین (ع) و یاران باوفایش میراث معنوی عظیمی است که ثبت ملی آثار ناملموس در این حوزه از جمله اقدامات در راستای حفاظت از این میراث معنوی باارزش بوده است. برای بهره‌مندی از ثمرات دو ماه محرم و صفر در تلاش برای صیانت و حفاظت از عزاداری سنتی اقوام سطح استان هستیم.

به گزارش ایسنا به نقل از میراث فرهنگی گلستان، تجری گفت: گلستان ظرفیت‌های بسیار در حوزه گردشگری مذهبی مخصوصاً در ایام ماه‌های محرم و صفر دارد که سعی ما معرفی هرچه بهتر این قابلیت‌ها در سطح ملی و بین‌المللی است.

منبع:ایسنا

گنجینه رضوی، امانتدار قدیمی‌ترین نسخ خطی عاشورایی

کارشناس ارزشیابی و ثبت نسخ خطی سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی از وجود نسخ خطی نفیس با موضوع کربلا و عاشورا و با عناوین زیارت، وقایع، مجالس عاشورا، مقتل، مرثیه و سوگنامه کربلا در این مرکز خبر داد.

سیدرضا صداقت‌حسینی با اشاره به وجود نسخه‌های خطی نفیس عاشورایی در مرکز نسخ خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی از کتاب «المزار» به قلم شیخ مفید نام برد و اظهار کرد: این نسخه از نظر تاریخ کتابت، قدیمی‌ترین نسخه خطی این اثر در کتابخانه‌های ایران به شمار می‌رود. این کتاب در بیان مناسک زیارت حضرت امیرالمؤمنین(ع) و امام حسین(ع) و همچنین آداب زیارت سایر امامان معصوم(ع) و حضرت رسول(ص) است.

وی افزود: این اثر به خط نسخ ۱۵ سطری و در ۷۷ برگ در آخر محرم ۹۵۷ کتابت شده و در سال ۱۳۱۱ به دست رضا نائینی وقف کتابخانه رضوی شده است.

این نسخه‌شناس در ادامه از کتاب «روضه الشهداء» ملاحسین کاشفی متوفی ۹۱۰ هجری قمری به عنوان دیگر نسخه خطی نفیس این مجموعه نام برد و تصریح کرد: این کتاب در بیان حادثه کربلا و شهادت امام حسین(ع) با مختصری از حالات پیامبر(ص)، حضرت فاطمه(س)، امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و همچنین شرح شهادت مسلم‌بن‌عقیل در ۱۰ باب و یک خاتمه نگارش شده که باب دهم آن به وقایع بعد از حادثه کربلا اختصاص دارد.

صداقت‌حسینی در بیان ویژگی‌های نسخه‌شناسی این اثر گفت: این نسخه در ربیع‌الاول ۹۶۷ به خط نستعلیق خوش به دست گلشنی کاشانی کتابت شده است. عناوین نسخه به شنگرف است و برگ اول به سرلوح مزدوج مذهب مرصع با شرف مزین شده و جداول اوراق نیز به زر، تحریر، لاجورد و سرنخ ترسیم شده است.

وی گفت: این اثر در اردیبهشت ۱۳۷۸ به دست محمد علامه مداح تهرانی وقف شده و با شمارۀ ۲۲۵۵۹ در گنجینه رضوی به ثبت رسیده است.

کارشناس ارزشیابی و ثبت نسخ خطی سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی همچنین کتاب «اللُّهوف علی قتلی الطُّفوف» اثر سیدبن طاووس متوفی ۶۶۴ هجری قمری را یکی دیگر از نسخه‌های خطی نفیس این مجموعه خواند و بیان کرد: این اثر در سه مسلک شامل حوادث پیش از شهادت امام حسین(ع)، توصیف نبرد امام حسین(ع) و امور پس از شهادت ایشان به نگارش درآمده است.

وی عنوان کرد: این نسخه در قرن ۱۱ قمری کتابت شده و با شماره ۸۱۲۴ در مرکز نسخ خطی آستان قدس رضوی به ثبت رسیده است. «زیارت‌نامه» به شماره ثبت ۹۲۵۷ و با ترجمۀ فارسی و کتابت با ناخن از دیگر نسخی است که این کارشناس از آن یاد کرد.

صداقت‌حسینی در ارتباط با این نسخه توضیح داد: این اثر شامل سوره مبارکه حمد و زیارت عاشورا و در حاشیه نیز دارای سوره نصر و آیه مبارکه «و ان یکاد» است. این اثر در اندازه ۱۷ در ۲۸ سانتی‌متر در صفحات ۸ سطری به خط نسخ و نستعلیق خوش با ناخن حک شده است.

وی از دیگر ویژگی‌های خاص این اثر نفیس را گل و بوته اندازی اوراق با ناخن ذکر کرد و گفت: این نسخۀ منحصربه‌فرد به دست عبدالوهاب‌بن‌شیخ محمّد مومن شیرازی در ۱۲۵۶ هجری قمری کتابت شده و در مرداد ۱۳۴۲، توسط سیدابوالقاسم جواهری وقف کتابخانۀ رضوی شده است.

بر اساس گزارش روابط عمومی آستان قدس رضوی، کتابخانه آستان قدس رضوی با بیش از ۱۱۰۰ سال قدمت، از قدیمی‌ترین کتابخانه‌های دنیا به شمار می‌رود. این کتابخانه همچنین در ردیف کتابخانه‌های برتر دنیا از جهت تعداد نسخ خطی قرار دارد. این مرکز تمامی نسخ خطی خود را دیجیتال‌سازی کرده است و برخی از این نسخ از طریق کتابخانه دیجیتال آستان قدس رضوی به آدرسdigital.aqr.ir قابل دسترسی است.

منبع:ایسنا