راه‌اندازی گردشگری ورزشی و ماجراجویانه در سیستان و بلوچستان

به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی و امور فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی سیستان و بلوچستان، مجتبی میرحسینی روز ۲۳ دی ماه ۹۹ اظهار کرد: «در دیداری که با محمدامین ملک‌زاده، معلم خلبان صورت گرفت، قرار شد به زودی در زمینه ایجاد سایت‌های ورزش‌های هوایی در نقاط مختلف استان اقدام شود.»

او با بیان اینکه ایجاد سایت‌های ورزش‌های هوایی در چند منطقه از استان می‌تواند رونق گردشگری ورزشی و ماجراجویانه را به همراه داشته باشد، گفت: «اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان با مشارکت سایر دستگاه‌های متولی از طرح‌های سرمایه‌گذاری در این زمینه حمایت می‌کند تا گردشگران در روزهای سفر خود با تجربه پاراگلایدر خاطرات سفر را به متنوع‌ترین مقصد گردشگری ایران به شکل متفاوت رقم بزنند، چراکه از بلندای آسمان آبی سیستان و بلوچستان امکان تماشای اقیانوس، تفتان، لوت، هامون و زیبایی‌های اطراف زاهدان به عنوان سایت‌های پیشنهادی بسیار هیجان‌انگیز است.»

معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان افزود: «فراهم‌کردن امکان پرواز با پاراگلایدر و تماشای این مناطق زیبا از فراز آسمان، فرصت‌های جدیدی برای گردشگری استان در دوران پساکرونا خلق خواهد کرد.»

او گفت: «یکی از کم‌هزینه‌ترین، جذاب‌ترین و راحت‌ترین نوع پروازها، پرواز با پاراگلایدر است، به همین دلیل این رشتۀ محبوب ورزشی به مرور در حال تبدیل‌شدن به یک تفریح مهیج گردشگری است.»

میرحسینی بیان کرد: «ایجاد سایت ورزش‌های هوایی در قالب مجتمع‌های چندمنظوره گردشگری در نقاط دارای ظرفیت استان می‌تواند به عنوان مکمل سایر جاذبه‌ها عمل کند و باعث تحریک تقاضای سفر به مقاصد تعریف‌شده در دوران پساکرونا و رونق گردشگری ورزشی و ماجراجویانه شود.»

او گفت: «قرار است در زمینه آموزش پرواز با پاراگلایدر و ایجاد سایت‌های ورزش‌های هوایی اقدامات هدف‌مندی با مشارکت سایر دستگاه‌های متولی صورت گیرد.»

معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان افزود: «این زیرساخت‌ها از طریق جذب سرمایه‌گذار فراهم می‌شود و در حال حاضر آموزش‌ها در زاهدان دایر است و مجوز از طریق انجمن ورزش‌های هوایی در کوه‌های اطراف زاهدان و مجموعه کلاته صادر شده است.»

او با بیان اینکه آموزش‌ها در محل دهکده المپیک و منطقه زیباشهر زاهدان در حال انجام است، گفت: «در محل کوه خواجه هامون نیز پرواز صورت گرفته است که با فراهم کردن شرایط پایدار برای بهره‌گیری گردشگران تبدیل به سایت دائمی خواهد شد.»

میرحسینی خاطرنشان کرد: «به زودی پی‌گیر جذب سرمایه‌گذار برای ایجاد سایت‌های جدید پروازی در نقاط مختلف سیستان و بلوچستان از جمله لوت، کوه‌های مینیاتوری، تفتان و غیره خواهیم شد.»

منبع:میراث آریا

تنگی نفس طبیعت تفت در گرد و خاک معادن

بهره‌برداری از معادن جدید در تفت طی چند سال گذشته به یکی از چالش‌های اصلی زیست محیطی استان یزد و شهرستان معدن‌خیز تفت تبدیل شده است و حتی زمزمه‌های بهره‌برداری از یک معدن (و نه اصل بهره‌برداری) هم حساسیت و اعتراضات ساکنان را به دنبال داشته است.

به گزارش ایرنا، شهرستان تفت به واسطه وجود مناطق ییلاقی و سرسبز، جاذبه‌های گردشگری، مناطق خرم کوهستانی، وجود پناهگاه حیات وحش شیرکوه، جاذبه‌های طبیعی و باستانی، دارای موقعیت خاصی است و متنوع‌ترین و بیشترین آثار طبیعی و تاریخی استان در این شهرستان قرار دارد.

تفت با ۱۴۶۶ قنات بیشترین تعداد قنات کشور را در دل خود جای داده است و مناطق روستایی این شهرستان همواره، مقصد تفریحی مردم استان یزد و حتی سایر استانها بوده و کمتر کسی است که به یزد سفر کند و حضور در این شهرستان زیبا را از دست بدهد، شهرستانی که در دل کویر، زبانزد عام و خاص در زیبایی و سرسبزی است.

حالا با شرایط ویژه‌ای که این منطقه دارد، هر عاملی که بخواهد منجر به تخریب محیط زیست شده و آثار زیانباری بر طبیعت بکر و دلنشین شهرستان وارد کند منجر به واکنش فعالان محیط زیست و بخش قابل توجهی از مردم و بویژه ساکنان منطقه مورد نظر می شود.

در سال های اخیر، چنگ معادن بر منابع طبیعی و آثار تاریخی این شهرستان، جلوه‌های ناخوشایندی را پدید آورد که اگر همچنان ادامه داشته باشد، در آینده نه چندان دور، متنوع ترین شهرستان گردشگری استان یزد به شهرستان معادن تبدیل می شود.

معادنی که هر چند شاید در دراز مدت، سود اقتصادی داشته باشد اما ارزش افزوده یا فایده ای برای ساکنان و اهالی آن ندارد و حتی موجب ایجاد خسارت به زیرساخت‌های منطقه مانند قنوات و راه های روستایی شده و حتی برخی از جاذبه های طبیعی و تاریخی را در معرض نابودی قرار داده است.

هر عقل سلیمی هم می پذیرد که در تعارض میان منافع بلند مدت اقتصادی ناشی از بهره برداری از معادن از یک سو و حفظ محیط زیست و رضایت ساکنان منطقه از سوی دیگر، باید رضایت مردم را در اولویت قرار داد.

تجدیدنظر در شیوه صدور مجوز بهره برداری معادن و میزان استخراج آنها، ممنوعیت بهره برداری معادن در نزدیکی جاذبه های طبیعی و تاریخی شهرستان، بررسی شرایط منطقه، لحاظ کردن نظر مردم و کارشناسان درباره استخراج معدن، الزام معادن به انجام مسئولیت های اجتماعی خود در قبال مردم منطقه از عمده ترین راهکارهای مقابله با این چالش است که فعلا همین راهکارها حلقه مفقوده این پازل نامتجانس است.

نیاز است مسئولان استان یزد تدبیری برای جلوگیری از بهره برداری بی‌رویه معادن در تفت بعنوان نگین سبز کویر بیندیشند؛ شهرستانی که نقاط بکر، زیبا و دیدنی آن تفرجگاه مردم یک استان است به گونه ای که در روزهای تعطیل غیرکرونایی یک سوم تا نیمی از جمعیت استان سرازیر آن می شوند.

نمی توان کلنگ به دست گرفت و هر جا که احساس کردیم معدنی در دل زمین نهفته، فورا دست به کار شویم و با محیط زیست و زندگی مردم بازی کنیم! پس آرامش و سلامتی مردم چه می شود؟

اجرای صحیح قانون وصول یک درصد عوارض فروش معادن، مهمترین راهکار جبران خسارت معادن به زیرساخت های استان و شهرستان است که با پیگیری مجمع نمایندگان استان یزد در دوره قبل مجلس شورای اسلامی نتایج خوبی از آن حاصل شد و می‌طلبد مجمع نمایندگان فعلی استان نیز در تداوم آن بکوشند، اما این همه چاره و راهکار نیست .

تبدیل قطب گردشگری “توران پشت” به منطقه معدنی!

“توران‌پشت” یکی از کهن‌ترین نواحی شهرستان تفت، استان یزد و کشور است که آثار تاریخی فراوانی را از دوره‌های مختلف تاریخی در دل خود به یادگار دارد؛ از سنگ‌نگاره‌های چند هزارساله و قلعه متعلق به دوره ساسانی تا برج مقبره‌های عهد سلجوقی و آثار ریز و درشت دیگر.

توران پشت به لحاظ زیبایی‌های طبیعی نیز بسیار حائز اهمیت است و مجموعه‌ای از زیباترین چشمه‌های جوشان کشور و کوه‌هایی منحصر به فرد را در خود جای داده است.

حالا این منطقه که می تواند به یکی از قطب های اصلی گردشگری کشور بدل شود در حال تبدیل شدن به قطب معدنی است و خواب های آشفته ای هم برای آن دیده اند.

در حالی که کارشناسان محیط زیست، فعالان اجتماعی، دوستداران طبیعت و ساکنان مناطق معدنی در تفت به شدت با معدن‌خیز شدن مناطق بکر و منحصر بفرد خود مخالف هستند متاسفانه عده ای پا را در یک کفش کرده و مصر به معدنی شدن آن هستند که در ادامه این گزارش به آن می پردازیم.

توران پشت را قربانی معادن نکنیم 

استاد دانشگاه و پژوهشگر روستای “توران پشت” واقع در بخش مرکزی شهرستان تفت به گزارشگر ایرنا می گوید: به رغم ظرفیت بالای این ناحیه برای تبدیل شدن به یکی از قطب‌های گردشگری استان، تاکنون هیچ تلاشی در این راستا صورت نگرفته و به نظر می‌رسد که توران پشت در حال تبدیل شدن به یک منطقه معدنی تمام عیار است.

“میثم صادقی” می‌افزاید: اگر گشتی چند ساعته در توران‌پشت داشته باشید، متوجه می‌شوید که همه آثار تاریخی توران‌پشت بدون کوچکترین رسیدگی به حال خود رها شده و رو به نابودی هستند و از سوی دیگر معادن متعددی از گوشه و کنار این منطقه از دل زمین سر برآورده‌اند.

این فعال اجتماعی به زیان بار شدن فعالیت معادن از اوایل دهه نود اشاره می کند و ادامه می دهد: معادن، خسارات جبران ناپذیری به چشمه های جوشان و آب گرم منحصر به فرد کشور در این روستا وارد کرده است؛ معادن توران‌پشت دقیقاً در کنار کوه‌های تاریخی منطقه همچون تخت رستم، کل فیروز و سل هفتادر واقع شده اند و تاکنون موجب از بین بردن بخش زیادی از این کوه‌ها نیز بوده‌اند.

وی اضافه می کند: در مکانی مانند توران‌پشت با سابقه‌ تاریخیِ کم‌نظیر، کوهها و دشت‌ ها سنگ و کلوخ نیستند بلکه قدم به قدم این کهن دیار از مزارع و بیابان‌های اطراف گرفته تا محلات تاریخی آن نزد مردم محلی با نامی منحصر به فرد شناخته می‌شوند که این نام‌ها هر کدام روایت‌گر خاطرات قومی مردم این سرزمین‌ است و لطافت این خاطرات قومی، تاب تحمل چنگال خشن معادن را ندارند.

به گفته وی از ساکنان سالخورده توران‌پشت، خاطرات، افسانه‌ها و حتی اشعار محلی متعددی شنیده می شود که مربوط به نقطه‌ای از بیابان است که اکنون چنگال معادن آن را تکه تکه می‌کند.

پناهگاه حیات وحش شیرکوه تفت هم از ترکش معادن در امان نمانده است

شیرکوه، کوهستانی‌ترین و ییلاقی‌ترین منطقه استان یزد از طبیعت زیبا و حیات وحشی غنی برخوردار است که سال گذشته به پناهگاه حیات وحش ارتقاء یافت.

با این وجود بهره برداران معادن دست از این منطقه هم برنداشته اند و هرچند استخراج معدن در پناهگاه حیات وحش ممنوع است ولی تلاش برای بهره برداری های جدید در این منطقه دیده می شود.

حفظ محیط زیست مهمتر است یا بهره‌برداری از معادن؟

رییس شورای روستای مهدی آباد دهستان شیرکوه در بخش مرکزی شهرستان تفت می‌گوید: اولین آثار منفی بهره برداری از معادن، تخریب منابع طبیعی یعنی خاک، بافت گیاهی، چشمه ها و آب های روان روستا است.

“مجید باقرپور” در گفت و گو با ایرنا با اظهار شگفتی و تاسف از اعطای مجوزهای بی رویه معادن در این منطقه، اظهار می‌دارد: دلیل صدور این همه مجوزهای بی‌رویه مشخص نیست؛ چرا باید در محدوده‌ای که به عنوان پناهگاه حیات وحش تعیین شده مجوز بهره برداری صادر شود؟ زندگی گونه های نادر وحشی مهم‌تر است یا بهره برداری از معادن؟

وی با بیان اینکه مردم از بهره برداری معادن در این نقطه زیبای طبیعت ناراضی اند و از شوراها و دهیاری ها خواهان جلوگیری از آن هستند، می‌گوید: متولیان و صاحبان معادن برای آنکه شوراها و دهیاری ها با آنها همراهی کنند وعده مهیاسازی زیرساخت ها و کمک به روستاها را می دهند ولی وقتی بهره برداری را شروع کردند هیچ اقدامی از آنها دیده نمی شود.

از رفتارهای دوگانه تا غیربومی بودن بهره‌برداران معادن

باقرپور از این رفتار دوگانه انتقاد میکند و ادامه می‌دهد: هیچ کدام از صاحبان معادن، بومی استان نیستند اما به راحتی مجوز بهره برداری گرفته اند؛ این در حالی است که اگر شورا یا دهیاری روستا بخواهد برای عمران و آبادی روستا نظیر احداث پل یا ایجاد دیوار ساحلی، قسمتی از یک سنگ را بردارد به آنها اجازه داده نمی شود و در این وضعیت نامناسب اقتصادی باید از بازار آزاد تهیه کنند.

وی مدت زمان بلند بهره برداری معادن را دیگر مشکل موجود عنوان می‌کند و می‌گوید: با مدرن شدن تجهیزات برای بهره برداری معادن، سرعت استخراج هم زیاد شده است و از این رو پروانه بهره برداری به مدت ۱۰ سال صادر می شود .

وی اضافه می کند: این در حالیست که بهتر است ابتدا برای یک سال پروانه بهره برداری صادر شود و با بررسی خسارت ها و تبعات آن نسبت به تمدید آن تصمیم گیری کنند.

ماشین‌های حمل سنگ معادن، جاده‌های روستایی را ویران کرده‌اند

جاده‌های باریک روستایی برای تردد ماشین‌هایی با بار ترافیک در وسعت یک روستا احداث شده و عرض کمی دارند.

این جاده‌ها مناسب تردد ماشین های سنگین با بار سنگ های معدن نیستند، آسیب هایی که تردد این ماشین ها به جاده های روستایی دهستان دهشیر شهرستان تفت وارد کرده‌اند این جاده ها را غیرقابل استفاده کرده و نیازمند اعتبار زیادی برای مرمت آنها است.

حالات بشنوید نظر مسوولان محلی در مورد این بخش از معضل معادن.

استخراج افسارگسیخته در ۵۰ معدن دهشیر تفت

دهیار روستای دهشیر بخش مرکزی شهرستان تفت می گوید: حدود ۵۰ معدن در این منطقه فعال هستند و استخراج به صورت افسارگسیخته در حال انجام است به گونه ای که یکی از بهره برداران معدن با به کارگیری ۶ پیمان کار، استخراج را انجام می دهد.

“مقداد همتی” در گفت و گو با ایرنا با بیان اینکه هیچ تدبیری نمی شود که آیندگانی هم قرار است بیایند و نیاز به منابع دارند، می افزاید: اگر دهیاری ها بخواهند در زمینه خدمت رسانی به مردم فعالیتی انجام دهند مجوز صادر نمی شود و برای گرفتن یک مجوز چندین سال است که پیگیر هستیم و موافقت حاصل نشده ولی مجوز بهره برداری معادن به راحتی صادر می شود.

وی با اشاره به اینکه بر اساس قانون، معادن باید جاده اختصاصی داشته باشند و از بارگیری تناژ غیرمجاز خودداری کنند، اظهار می دارد: متأسفانه معادن از جاده های روستایی که بر اساس ظرفیت روستاها احداث شده استفاده کرده و آن ها را به ویرانه ای تبدیل کرده اند، با توجه به اینکه حواله باربری آنها در استان صادر نمی شود نظارتی بر روی تناژ آنها هم نیست.

بارگیری‌های شبانه معادن، موجب سلب آرامش ساکنان شده است 

همتی ادامه می دهد: باید بارگیری معادن از طلوع تا غروب آفتاب صورت گیرد ولی در طول شب این اقدام انجام می شود و همین سبب سلب آسایش از مردم روستا شده است.

وی از عدم اجرای صحیح قانون یک درصد عوارض فروش معادن هم انتقاد می کند و می گوید: یک ریال از عوارض معادن به روستاها بر نمی گردد تا فایده ای برای عمران و آبادانی روستا داشته باشد و این در حالیست که معادن، جاده های روستایی را تخریب کرده اند که بازسازی آنها هزینه زیادی می برد و هر بار بادی می وزد گرد و غبارهای معادن، کل محصولات کشاورزی اهالی روستا را فرا می گیرد.

پروانه‌های جدید معادن همچنان صادر می‌شود

دهیار دهشیر اضافه می کند: متأسفانه پروانه های جدید همچنان در حال صدور است و اخیراً در محلی چسبیده به قنات شریف آباد روستا و نزدیک بند خاکی، مراتع روستا و منطقه گردشگری طریق الرضا دهشیر، مجوز جدید برای بهره برداری معدن صادر شده است.

به گفته وی علی‌رغم اعتراض های مردمی، فعالیت این معدن آغاز شده و این در حالیست که این بهره برداری اثراث مخرب بر منابع طبیعی و میراث فرهنگی و گردشگری بر جای می گذارد.

بهره‌برداران معادن به قول های خود عمل نمی‌کنند 

نماینده مردم تفت و میبد در مجلس شورای اسلامی در این باره به گزارشگر ایرنا می‌گوید: معادن، جزو انفال و در مالکیت دولت است و چنانچه درست از آنها استفاده شود و حق و حقوق دولت، منطقه ای که در آن معدن وجود دارد و حق و حقوق مردم محترم شمرده شود؛ نه تنها مضر نیستند بلکه می توانند سبب آبادانی و درآمد برای کشور و رونق اقتصادی و اشتغال شوند.

“سید جلیل میرمحمدی” می افزاید: متأسفانه خیلی از حق و حقوق های دولت و مردم رعایت نمی شود؛ به عنوان مثال در سال ۱۳۹۸ کل پولی که معادن شهرستان تفت به حساب دولت واریز کردند حدود ۵ میلیارد تومان بود که با توجه به خسارت های مختلف معادن، این مقدار هزینه چیزی جز خسران برای مردم نیست.

وی ادامه می دهد: در بهترین منطقه آب و هوایی استان(تفت) که می تواند بیشترین جاذبه های گردشگری برای مردم داشته باشد برای معادن مجوز داده می شود که بهره برداری و استخراج از آنها محیط زیست، منابع طبیعی و جاده های روستاها را خراب و آسایش مردم را مختل می کند و صرفاً برای چند نفر درآمد کسب می شود و این برای مردم و اهالی روستا ضرر و زیان است.

میرمحمدی اضافه می‌کند: در صدور مجوز باید نظر ساکنان، مسئولان شهرستان و شرایط منطقه لحاظ شود که متأسفانه شاهد صدور برخی مجوزها هستیم که نباید صادر شود.

وی تأکید می کند: معادن نه تنها حق و حقوق دولت را پرداخت نمی کنند بلکه به مسئولیت های اجتماعی خود پای بند نیستند؛ در چند ماه آغاز نمایندگی‌ام از معادن برای انجام مسئولیت های اجتماعی در روستاها نظیر بهسازی مدرسه، جاده، آب، خانه های بهداشت، بازسازی قنوات قول گرفتیم تا جهت عمران مناطق نزدیک به معادن اقدام کنند ولی متإسفانه به قول و قرارهای خود عمل نکردند.

نماینده تفت و میبد درباره اجرای قانون وصول یک درصد عوارض فروش معادن هم می گوید: در سال ۱۳۹۹ اتفاقی در این زمینه نیفتاده و چنانچه پولی هم واریز شده توزیعی صورت نگرفته است و یا اگر توزیع شده من اطلاعی ندارم.

هرگونه بهره برداری جدید از معادن، با هماهنگی فرمانداری و شورای تامین شهرستان باشد

فرماندار تفت هم به گزارشگر ایرنا می‌گوید: لازم است به دلیل ملاحظات اجتماعی، فرهنگی و امنیتی، هرگونه راه‌اندازی معدن جدید با هماهنگی شورای تامین و فرمانداری این شهرستان باشد و بر همین اساس تاکنون توانسته ایم جلوی راه اندازی ۵ معدن جدید در شهرستان را بگیریم.

“علیرضا نوکار می افزاید: برای معادن منطقه دهشیر شهرستان نیز جلساتی گذاشته شد و مقرر گردید تا همه معادن در مسیر مشخص شده فعالیت کنند و از ایستگاه باربری که در روستا و نزدیکی معادن مستقر می شود حواله بار دریافت کنند.

وی ادامه می دهد: در بارگیری، باسکول گذاشته می شود تا ماشین های حمل کننده سنگ معادن، وزن شوند و از اضافه بار آنها جلوگیری می شود.

رئیس شورای تأمین تفت تصریح می کند: مقرر شده است بخشی از درآمد حاصل از معادن صرف عمران و آبادانی روستاهای منطقه شود که امیدواریم به زودی شاهد عملی شدن این موضوع باشیم.

توقیف کامیون‌هایی که بار اضافی دارند 

فرماندار تفت در مورد کامیون هایی که با داشتن بار اضافی، موجب تخریب جاده های کم عرض روستایی می شوند اظهار می دارد: این امر، تخلف محسوب شده و ضمن برخورد با معدن دار، کامیون متخلف نیز توقیف میشود.

به گفته وی در همین راستا تاکنون ضمن توقیف تعدادی زیادی خودرو، تخلف مورد اشاره از طریق دستگاههای قضایی پیگیری شده است، ضمن آنکه کامیونهایی که از یک مبدا بار می زنند باید از همان مبدا هم بارنامه اخذ کنند و حق گرفتن بارنامه از محل های دیگر را ندارند.

رعایت حقوق ساکنان و رضایت آنها، شرط اول اعطای مجوز معادن باشد

با وجود همه مخالفت های مردمی و مسوولان محلی با اعطای مجوز بهره برداری به معادن، معدن چیان غیربومی همچنان، چراغ خاموش در حال حرکت هستند.

معدن، قطعا موجب ایجاد درآمد و رونق اقتصادی و افزایش ثروت مردم یک منطقه، استان و کشور می شود اما اعطای بی رویه و اتوبوسی مجوز های بهره برداری می تواند علاوه بر ایجاد معضلات زیست محیطی، موجب سلب آرامش و آسایش مردم شود.

ضروری است مسوولان وزارت صمت، استاندار استان یزد، فرماندار تفت، نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی و فعالان اجتماعی برای این معضل زیست محیطی، چاره اندیشی کنند.

شهرستان تفت که مرکز آن در ۲۰ کیلومتری شهر یزد واقع شده خوش آب و هواترین و ییلاقی ترین روستاهای استان را در دل خود جای داده است ضمن آنکه یک سوم روستاهای استان هم در این منطقه واقع شده است.

از مجموع چهار هزار آبادی و روستای استان یزد حدود یکهزارو ۳۰۰ روستای آن دارای سکنه است که یک سوم آنها در تفت واقع شده است.

ازحدود ۵۵۰ معدن استان، پنج مورد در مقیاس بزرگ ملی قرار دارد و بقیه در حد متوسط و کوچک است و از میان معادن ملی می توان به سنگ آهن چادرملو اردکان، زغال سنگ بافق( ۲ معدن)، سرب و روی مهدی آباد مهریز و اورانیوم ساغند اشاره کرد و ذخیره قطعی مجموع معادن استان حدود ۲ میلیارد تن تخمین زده می شود.

در یزد بیش از ۵۰ نوع اندیس معدنی وجود دارد و به همین دلیل چهارمین استان توسعه یافته صنعتی و از لحاظ تنوع معدنی دومین استان کشور است و  این منطقه به دلیل واقع شدن در مرکز ایران و فرو افتادگی کویر مرکزی و وجود چند گسل فعال، بستر ذخایر معدنی متعددی است که وجود این معادن مزیتی برای استان هست.

هم اکنون بیش از ۱۲ هزار نفر در معادن یزد فعالیت دارند.

منبع:ایرنا

موزه بابل در دوراهی ماندن یا رفتن

اختلاف چندین ساله میراث فرهنگی و اوقاف بر سر نحوه فعالیت موزه بابل سرانجام به ایستگاه پایانی رسید و گویا اوقاف عزمش را جزم کرده است تا حکم قضایی را که از بهار سال ۹۸ تاکنون مسکوت مانده بود ، به اجرا بگذارد.

به گزارش ایرنا ، سابقه اختلاف میان این دو نهاد فرهنگی بر سر موزه بابل به اوایل دهه ۹۰ بر می گردد ، زمانی که اوقاف خواستار پرداخت اجاره بابت ساختمان موزه شد و میراث فرهنگی هم درخواست دیدن سند وقف بودن ملک را کرد. اگر چه اختلاف در این موضوع مدتی بعد رفع شد ، ولی اختلاف بر سر میزان اجاره بها و چگونگی محاسبه آن بروز کرد که همچنان ادامه دارد.

ساختمان موزه بابل در سال ۱۳۰۷ احداث شد و به نام بلدیه شهر کاربری داشت. شهرداری بابل تا سال ها در این بنا مستقر بود و سرانجام در پنجم شهریور ماه سال ۱۳۷۳ از آن دل کند و به ساختمان جدید واقع در باغ ملی شهر نقل و مکان کرد. ساختمان قدیمی بلدیه هم به کتابخانه عمومی تبدیل شد.
کاربری این ساختمان قدیمی به عنوان کتابخانه عمومی چندان دوام نداشت چون یک سال بعد با تعامل استانداری و اداره کل میراث فرهنگی مازندران ، این ساختمان برای ایجاد نخستین موزه استان انتخاب شد و ۲۱ اسفند ماه سال ۷۴ از طرف شهرداری با کاربری فرهنگی در اختیار میراث فرهنگی قرار گرفت. ساختمان بعد از احیاء , مرمت و بازپیرایی در بهمن ماه سال ۱۳۷۵ با نام موزه بابل افتتاح شد.
موزه بابل در حال حاضر دارای سه بخش باستان شناسی ، مردم شناسی و اسناد است. در این موزه از سفالینه های هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح گرفته تا زیور آلات پیش از اسلام که اغلب از نقاط تاریخی مازندران به دست آمده به نمایش عموم گذاشته شده است. این موزه همچنین یکی از معدود مکان های تاریخی مازندران است که گردشگر خارجی هم دارد.

طبق گزارش مدیریت موزه ، سال ۹۸ تا پیش از شیوع کرونا این مجموعه حدود ۳۰ هزار بازدیدکننده داشت و ۷۰ گردشگر خارجی از کشورهای مختلف هم از آن بازدید کردند.

گرهی که دندان رسید

البته سابقه ملکی که ساختمان موزه بابل در آن قرار دارد به همین میزانی که نوشته شده ، شسته رفته نیست. این ملک طبق آنچه که اوقاف می گوید متعلق به حوزه علمیه بابل است. میراث فرهنگی اوایل دهه ۹۰ پس از آن که با مطالبه اجاره از سوی اوقاف مواجه شد ، طلب سند وقفیت ملک را کرد. گزارش های رسانه ای آن دوره نشان می دهد که رییس وقت اداره میراث فرهنگی بابل تاکید داشت که اوقاف سندی مبنی بر وقف بودن به آنها ارائه نکرد ، ولی اردیبهشت ماه پارسال رای قضایی به نفع وقف بودن ملک صادر و با پا درمیانی مسئولان محلی و استانی مسکوت ماند.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بابل ۱۹ اردیبهشت ماه پارسال در مصاحبه با خبرنگار ایرنا در باره سابقه وقف بودن ملک و ساختمان موزه گفته بود : موزه کنونی بابل در مکانی احداث شد که در سال ۱۲۵۵ هجری قمری یعنی ۱۸۵ سال پیش توسط مرحوم عبدالقادر به عنوان مکان حوزه علمیه قادریه وقف شده است. حوزه علمیه قادریه تا سال ۱۲۹۵ فعال بوده و مورد استفاده حوزوی قرار داشت ، اما در زمان پهلوی اول تخریب و ساختمان جدیدی در آن زمین احداث شد و این ساختمان جدید بلدیه نام گرفت که از سال ۱۳۷۴ به موزه تبدیل شد.
حسن برزگر که هنوز هم ریاست اوقاف بابل را برعهده دارد ، افزود : مرحوم عبدالقادر برای حوزه علمیه قادریه املاک دیگری را هم در شهر بابل از جمله چند باب خانه، مغازه و زمین کشاورزی وقف کرد ولی با توجه به اینکه حوزه علمیه قادریه در زمان پهلوی اول تخریب شد ، عواید این موقوفات در مدرسه علمیه روحیه هزینه می شود.

ابهامی که با بررسی گزارش های رسانه ای در مورد اختلاف میان میراث فرهنگی و اوقاف در باره ساختمان و ملک موزه بابل بی پاسخ می ماند این است که آیا در زمان تبدیل ساختمان به موزه ، میراث فرهنگی و دیگر مسئولان از وقف بودن ملک با خبربودند یا خیر ؟ با توجه به این که مسئول وقت میراث فرهنگی بابل سال ۹۴ به رسانه ها می گوید اوقاف به رغم درخواست چندین ساله اشان هیچ سندی مبنی بر وقف بودن ملک ارائه نکرده ، به نظر می رسد در زمان تبدیل ساختمان به موزه دستکم یک طرف از موضوع وقفی بودن ملک بی اطلاع بوده است.

این ظن با توجه به این که ساختمان متعلق به شهرداری بود و پس از تخلیه در سال ۷۳ به عنوان کتابخانه عمومی و سپس موزه در اختیار نهادهای دیگر قرار گرفت ، تقویت می شود. همچنین عدم وجود سابقه رسانه ای در باره اختلاف اوقاف و میراث فرهنگی تا اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ هم می تواند شاهد دیگری بر پا گذاشتن میراث فرهنگی در مکانی بوده باشد که از سابقه وقف بودن آن بی خبر بود.

این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که در حال حاضر میراث فرهنگی بر خلاف سال ۹۴ اعتراضی نسبت به وقف بودن ملک و پرداخت اجاره بابت آن ندارد و مشکل بر سر میزان اجاره بهای درخواستی اوقاف از یک سو و هزینه های سنگین مرمت و بازپیرایی ساختمان هنگام تبدیل به موزه از سوی دیگر است.

حکم قضایی منتظر اجرا 

این که میراث فرهنگی باخبر بوده باشد یا نه ، در اصل موضوع که موزه بابل در صورت تداوم طناب کشی میان دو نهاد فرهنگی به پایان خط فعالیت خواهد رسید ، شکی نیست. حکم قضایی برای تخلیه ساختمان موزه اردیبهشت ماه سال ۹۸ پس از طی مراحل مختلف نهایی شد ولی در آن زمان مجموعه مسئولان استان مازندران و شهرستان بابل به این نتیجه رسیده بودند که حکم اجرا نشود و دو طرف با هم سازش کنند.

ظاهرا ۲۰ ماه فرصت برای کنار آمدن دو نهاد فرهنگی بر سر ماندگاری یک مجموعه با ارزش و پراهمیت فرهنگی و تاریخی کافی نبوده است ، چون طی روزهای گذشته زمزمه ها برای تخلیه موزه جدی شده است.دلیل آن مشخص نیست ولی این موضوع را رییس اداره اوقاف بابل تایید می کند و می گوید : ظاهرا اراده ای در میراث فرهنگی برای حفظ موزه وجود ندارد.

حسن برزگر به خبرنگار ایرنا گفت : مساله اجاره مجموعه موزه مربوط به حال حاضر نیست و داستانی طولانی دارد. این مجموعه در دوران قاجار به عنوان حوزه علمیه استفاده می شد که در دوران پهلوی اقدام به تخریب آن شد که البته از آن جلوگیری شد. پس از انقلاب با رایزنی برخی از بزرگان شهرستان و همچنین تمایل میراث فرهنگی و البته به دلیل جابه جایی حوزه علمیه بابل به مکانی دیگر ، مجموعه گنجینه به عنوان ملکی اجاره ای به میراث فرهنگی تحویل شد تا در آن موزه دایر کند. اکنون ۲۰ سال این مجموعه در اختیار میراث است و اجاره ای نیز برای آن پرداخت نمی کند.

وی با تاکید بر اینکه اوقاف سند ثبتی وقفی برای ساختمان موزه و اراضی ۲ هزار متری آن دارد، افزود : بر اساس قوانین وقف و همچنین شرع باید مستاجرین اوقاف نسبت به هر ملکی اجاره بها پرداخت کنند ، اما با وجود اینکه بارها این موضوع به مجموعه میراث فرهنگی اعلام و هشدارها داده شد ، آنها کاملا بی توجه بوده اند.

رییس اداره اوقاف بابل اظهار داشت : سال ۹۷ اوقاف اقدام به شکایت حقوقی علیه میراث کرد که منتج به صدور رای قطعی تجدید نظر برای تخلیه مجموعه و بازگشت ملک به اوقاف شد. آن زمان نیز با پا در میانی بزرگان شهر ، اوقاف از رای قضایی خود کوتاه آمد تا این مجموعه به فعالیت فرهنگی خود ادامه دهد.

وی با اعلام این که در آن زمان کارشناسان دادگستری میزان اجاره بهای مجموعه گنجینه را برای ادامه حضور میراث فرهنگی سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان اعلام کرده بودند ، افزود : میراث فرهنگی این کارشناسی را قبول نداشت و به نظر کارشناس مجموعه خود مراجعه کرد که بر اساس اظهارات آنان برای اجاره مجموعه گنجینه ماهیانه ۲۰۰ هزار تومان تعیین شد که اصلا با هیچ قوانین و قاعده ای همخوانی ندارد.

برزگر گفت : تاکنون بارها در باره اختلاف برای اجراه بها به مجموعه میراث فرهنگی گوشزد کردیم ، اما آنها هربار به بهانه نداشتن بودجه ، مشکلات مالی و نداشتن درآمد از محل موزه از پرداخت اجاره سرباز زدند ، در حالی که همواره در این مجموعه گالری و نمایشگاه های متعددی را برپا می کنند و به بخش خصوصی اجاره می دهند و کسب درآمد می کنند.

وی با بیان اینکه اوقاف تمایلی به تغییر کاربری مجموعه ندارد ، افزود : اما در صورت عدم همکاری میراث فرهنگی ، اوقاف خود با ایجاد موزه در محل فعلی ، مدیریتش را در دست می گیرد و اگر میراث تمایل داشت آثار خود را جمع آوری کند ، زیرا اوقاف به اندازه کافی اشیای وقفی برای ایجاد موزه دارد.

برزگر با اظهار این که هر  بار نباید به خاطر اختلاف بر سر موزه با احساسات مردم بازی کرد ، گفت : نباید هر بار با جریحه دارد کردن احساسات مردم از مسئولیت فرار کرد ، زیرا پرداخت اجاره بها امری قانونی است و اوقاف از این حق نمی گذرد.

نادیده گرفتن هزینه سنگین مرمت و بازپیرایی

معاون میراث فرهنگی ، اداره کل میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی مازندران هم در باره حواشی موزه بابل به خبرنگار ایرنا گفت: اوقاف نباید صرفا به میزان اجاره بها تکیه کند و آن را مبنای اظهار نظر خود بداند ، چون میراث فرهنگی تاکنون بر اساس ارزش پول امروزی چندین میلیارد تومان برای مرمت ، بازسازی و همچنین سرپا نگه داشتن ساختمان موزه هزینه کرده است و هنگام کارشناسی باید این هزینه هایی که انجام شده ، مد نظر قرار گیرد.

مهدی ایزدی افزود : اگر میزان سود بانکی همین میزان هزینه ای که میراث فرهنگی بابت ساختمان انجام داده محاسبه شود ، ماهانه بیش از یکصد میلیون تومان می شود ولی ما معمولا آنچه را که برای اینگونه کارهای فرهنگی انجام می دهیم ، غیرقابل اندازه گیری می دانیم .

وی تعیین اجاره ۲۰۰ هزار تومانی ماهانه توسط کارشناس میراث فرهنگی برای ساختمان موزه را تایید کرد و توضیح داد : این میزان اجاره بها بر اساس هزینه کرد میراث و همچنین بر مبنای پرداختی شرعی بوده است که باید به اوقاف طبق شرع اسلام پرداخت می شد والا میران هزینه ای که روی ساختمان و نگهداری آن انجام شده ، بسیار بسیار بیشتر از اجاره ماهانه آن است.

ایزدی همچنین گفت که میراث فرهنگی در حال حاضر هیچ قرارداد رهن و اجاره ای با اوقاف ندارد و قرارداد قبلی نیز از نظر زمانبندی پایان یافته است ، اما میراث فرهنگی توان اجاره بیش از این را نیز ندارد.

وی افزود : بودجه میراث فرهنگی محدود است و بیشتر آن صرف مرمت و نگهداری بناهای تاریخی می شود.

ایزدی در واکنش به زمزمه تخلیه ساختمان موزه هم گفت : تا کنون حکمی از سوی دادگاه دال بر تخلیه موزه به دست میراث فرهنگی نرسیده است ، اما اگر چنین زمزمه ای صحت داشته باشد ، میراث فرهنگی نیز هزینه کرد خود را طلب خواهد کرد ، زیرا بر اساس ارزش‌گذاری امروزی بیش از ۱۰ میلیارد تومان برای بازسازی ، بازپیرایی و مرمت ساختمان موزه هزینه شده است.

معاون میراث فرهنگی مازندران با تاکید بر اینکه نباید به موضوع میراث فرهنگی که ریشه در هویت مردم یک منطقه و کشور دارد نگاه مالی داشت ، افزود: میراث فرهنگی تمامی هزینه هایی را که برای احیا ، بازسازی مرمت و نگهداری موزه بابل کرد برای میراث مردم این شهر و مازندران بود و هیچگاه نگاه مالی به آن نداشت و اکنون هم اگر بودجه داشته باشد حاضر است هر مقداری که لازم باشد برای هویت تاریخی و فرهنگی شهرستان بابل و مازندران هزینه کند.

وی افزود : ما به هیچ وجه راضی به تعطیلی و تخلیه موزه بابل نیستیم ، زیرا این موزه حامل هویت مردم این شهرستان و مازندران است و اولین موزه مازندران به شمار می رود با این وصف ملک و بنای موزه وقفی است و اگر اوقاف تمایل به تخلیه موزه دارد ما نیز ناچاریم طبق قانون آن رابپذیریم .

ایزدی با تاکید بر این که پرداخت ارقام اجاره ای که از سوی اوقاف اعلام می شود در توان میراث فرهنگی نیست ، در پاسخ به این پرسش که پس موضوع ثبت میراثی ساختمان چه می شود ، گفت : اگر قرار باشد ساختمان موزه تخلیه شود ،ارتباطی با ثبت میراثی آن ندارد ، اما به هویت تاریخی مردم بابل آسیب خواهد زد زیرا آثار چندین هزار ساله در این موزه نگهداری می شود که نشان از تاریخ، فرهنگ و تمدن مردم مازندران و بابل دارد.

منبع:ایرنا

گوردخمه تاق فرهاد ،میراثِ بر باد رفته!

گوردخمه “تاق فرهاد” یا به تعبیر مردم محلی “کوشک” گوردخمه‌ای است که در دیواره شرقی کوه قله روانسر واقع شده و این روزها حال و روز نامساعدش خبرساز شده است.

این گور دخمه که در حاشیه شهر روانسر و در مجاورت قبرستان شهر قرار گرفته، در ارتفاع 35 متری از سطح قبرستان در دل کوه کنده شده و هنوز زمان دقیق ساختش مشخص نشده است.

به گزارش ایسنا، ارنست هرتسفلد باستان شناس و ایران شناس آلمانی اولین کسی بود که در دهه های ابتدایی قرن 19 از این گوردخمه یاد می کند. بعدها شادروان مسعود گلزاری در بازدیدی که از این گوردخمه دارد، آن را اثری مربوط به دوره ماد می داند. البته مدت ها بعد یک باستان شناس دیگر آلمانی به نام پیترکالمایر از این گوردخمه دیدن می کند و با توجه به نقش برجسته فروهر که در کنار ورودی آن حجاری شده، این گوردخمه را مربوط به دوره هخامنشی می داند.

و اما چندسالی است که اثری به این مهمی و با این دیرینگی که به ثبت ملی نیز رسیده، هر روز یک بلا را به چشم می بیند. روزی در داخل آن لاستیک ماشین می سوزانند و روی سفیدش را به سیاهی ذغال تبدیل می کنند و بخشی از سقف گوردخمه فرو می ریزد و روز دیگر عده ای “وندال” روی دیوارهای آن با افشانه رنگ، یادگاری و آگهی تبلیغات می نویسند.

عمق فاجعه آنجا رخ می دهد که عده ای دیگر به سودای کشف گنج، با چکش به جان این اثر باستانی می افتند و با شکستن بخشی از نقوش سنگی، زخم هایی ابدی بر پیکرش می زنند و کسی هم تاکنون نیامده تا مرهمی بر این زخم ها بگذارد و آنها را مرمت کند.

آرامگاه ابدی شاهزاده باستانی، این روزها درد تلخ دیگری را هم تجربه می کند و آن تبدیل شدن به پاتوقی برای معتادین و کارتن خواب‌هاست!

تعلل میراث فرهنگی و شهرداری برای ساماندهی گوردخمه

” این اثر متاسفانه مدتها است که پاتوق معتادان شده است.” این جمله را جمال کریمی از فعالین میراث فرهنگی روانسر به ایسنا می گوید و اضافه می کند: متاسفانه به علت نبود حفاظ و حصار و عدم ساماندهی محوطه، علاوه بر مشکل پاتوق شدن داخل گور دخمه، یادگاری نویسی، تبلیغات تجاری با رنگ افشانه ای روی نقش، شکستگی بخشی از نقش بر اثر ضربه چکش و همچنین سوختگی و دود حاصل از سوزاندن لاستیک خودرو در داخل فضای مسقف آن و ریزش سقف در نتیجه حرارت شدید آسیب زیادی به این اثر مهم و منحصر بفرد زده است. البته بسیاری از تخریبها در طول چند سال اخیر اتفاق افتاده است.

وی در ادامه در خصوص اهمیت و قدمت این گوردخمه اشاره ای به بازدید پیتر کالمایر آلمانی از این اثر می کند و ادامه می دهد: باستان‌شناسی آلمانی به نام پیتر کالمایر سال 1355 از گوردخمه روانسر دیدن کرد که نتایج بررسی خود را همراه با عکس‌هایی از این اثر و پلان آن در ژورنال آلمانی “باستان شناسی ایران” در سال 1978 منتشر کرد. وی در آن مقاله با توجه به شواهد مختلف این گوردخمه را به دوره هخامنشی مرتبط دانست. البته برخی باستان شناسان دیگر همچون پرفسور مسعود گلزاری و محمد حسین جلیلی این اثر را مربوط به دوره ماد دانسته اند. فون گال، باستان شناس دیگر آلمانی این دخمه را مربوط به دوره های پس از هخامنشی(سلوکی یا اشکانی) می داند. طبق نظر علی رضا جعفری زند این گوردخمه با توجه به شکل آن باید مربوط به اواخر دوره هخامنشیان باشد، یعنی از  زمان اردشیر دوم و سوم هخامنشی به این سو.

کریمی اضافه می کند: این آرامگاه به گمان بسیار باید متعلق به یکی از شاهزاده های هخامنشی باشد، زیرا منطقه کرمانشاه یک از مراکز مهم هخامنشیان به شمار می آمده است. کف این گور دخمه در آبانماه 1399 توسط شهرداری روانسر پاکسازی شد، اما پاکسازی رنگ های افشانه ای از سطح نقش برجسته، مرمت درزها و شکستگی های ایجاد شده در سالهای اخیر در سطح نقش برجسته و داخل گور دخمه از اقداماتی است که اولویت دارند.

وی ادامه داد: محوطه این اثر نیازمند ساماندهی و محوطه سازی است. گوردخمه روانسر نیازمند توجه میراث فرهنگی و شهرداری روانسر است، زیرا با تداوم این شرایط تخریب بیشتر آن را شاهد خواهیم بود.

این فعال میراث فرهنگی در ادامه می گوید:  متاسفانه شهرداری روانسر و میراث فرهنگی استان در امر ساماندهی و بازسازی و محوطه سازی این اثر فاخر باستانی تعلل کرده اند تا این اثر ملی به پناهگاه و پاتوق معتادان و مخربان تغییر کاربری دهد.

وی یادآور می شود: سال گذشته در معیت مدیر کل ثبت آثار میراث فرهنگی کشور، معاون فرهنگی موزه ملی ایران و رئیس میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان روانسر بازدیدی از این اثر فاخر داشتیم و بجز شرمندگی حرفی برای گفتن نداشتیم. ماه گذشته هم کارگروهی تخصصی از همشهریان روانسری برای حفظ این گنجینه های ارزشمند که شناسنامه و هویت شهرمان است را تشکیل دادیم که در کنار تاسیس موزه مردم شناسی به دنبال یافتن راهکارهایی برای برون رفت از این شرایط بحرانی هستیم.

کریمی در ادامه سخنانش به بیان راهکارهایی برای نجات این گوردخمه می پردازد و می گوید: برای مرمت گوردخمه ابتدا باید رنگهای روی نقوش و داخل گور دخمه توسط مرمتگر میراث فرهنگی و به شیوه ای که آسیبی وارد نکند پاکسازی شود. پیش از این میراث فرهنگی کردستان موفق شده یادگاری نویسی های غار “کرفتو” را پاکسازی کند. سال پیش در همایش بین المللی باستان شناسی “عصر آهن و مفرغ” در شهر سنندج در نشستی که با پرفسور مسعود گلزاری داشتم تصاویر جدید و وضعیت گور دخمه را به ایشان که شناخت جامعی داشتند نشان دادم بسیار متاثر شدند که به سر این اثر فاخر چه آورده اند و قول دادند که در اولین زمان هماهنگی کنند تا گوردخمه را شخصا مرمت کنند که متاسفانه چند ماه پیش جان به جهان آفرین تسلیم کردند و این همکاری میسر نشد.

کریمی می گوید: محوطه باید زیر نظر کارشناسان میراث فرهنگی ساماندهی شود، زیرا علاوه بر خود گور دخمه یک گورستان صفوی در چند صد متری شمال آن و یک غار با آثار اواخر پارینه سنگی در جنوب آن قرار دارد. پیش از این باستان شناسان روی کوه قله که گوردخمه در دیواره آن است، ابزار سنگی با قدمت بیش از چهل هزار سال را کشف کرده اند که احتمالا مدرکی از زندگی انسان نئاندرتال در این ناحیه است. همچنین برای جلوگیری از ریختن زباله در گور دخمه و دامنه کوه و استفاده از آن بعنوان تجمع معتادین میراث و شهرداری باید همراه با نیروی انتظامی در این خصوص جلسه ای برگزار کنند و مقرر شود که هم گشت نیروی انتظامی هر روز سری به آنجا بزند و هم یک مامور شهرداری چند روز یکبار داخل و جلوی آن را نظافت کند.

کریمی در ادامه اضافه می کند: لازم است با ساماندهی این ناحیه مسیر گردشگری از سراب روانسر به غار و گوردخمه و گورستان صفوی تعریف شود تا هم گردشگران بتوانند از این آثار در یک مسیر تغریف شده دیدن کنند و هم با محیط سازی این مجموعه آثار بهتر محافظت و معرفی شوند.

وی اظهار امیدواری کرد با تبدیل یک بنای قدیمی با معماری شاخص دوره قاجار و اوایل پهلوی در شرق سراب روانسر و در نزدیکی گور دخمه به موزه تاریخ و مردم شناسی روانسر بتوان این مجموعه را بهتر به گردشگران معرفی کرد.

گوردخمه

از بختِ بدِ این گوردخمه! 

دکتر کامیار عبدی استاد باستان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران هم سهل الوصول بودن این اثر باستانی را عامل تمام بدبختی های آن می داند و در این رابطه به ایسنا می گوید: چندسال پیش بود که در یکی از سفرهایم به کرمانشاه این گوردخمه را از نزدیک دیدم. گوردخمه ای که برخلاف اکثر گوردخمه هایی که در منطقه غرب کشور هستند و در دل صخره های مرتفع کنده شده اند، سهل الوصل است. از شانس بد این گوردخمه سازنده اش آن را در مکانی قابل دسترس ایجاد کرده، بگونه ای که به راحتی می توان به آن دست پیدا کرد تا این شرایط امروز برایش رقم بخورد. همان زمان هم سرنگ و وسائل تزریق معتادین، آشغال، یادگاری نویسی و جای آتش روشن کردن را در آن دیدم و این روزها هم که خبر می رسد که جای کارتن خواب ها و معتادین شده است.

وی در ادامه حرف هایش بااشاره به قدمت و اهمیت باستانی این گوردخمه می گوید: تا دهه های 1960 تا 1970 میلادی گفته می شد که این گوردخمه مربوط به دوره ماد است که مبنای این نظر هم این بود که در  سال 1920 اولین بار هرتسفلد آن را مربوط به دوره ماد دانسته بود. از این دهه ها به بعد گاهی آن را مربوط به دوره هخامنشی و گاهی هم مربوط به دوره بعد از هخامنشی می دانستند. با این وجود آنچه که مسلم است هنوز روشی که بطور قطع بگوید مربوط به چه دوره ای از تاریخ است وجود ندارد، مگر آنکه حدود پنجاه سال دیگر که روش های جدیدی برای تعیین زمان دقیق این گوردخمه ها ایجاد شود.

استاد باستان شناسی دانشگاه شهید بهشتی در ادامه این گفت و گو به بیان راهکارهایی برای نجات گوردخمه باستانی روانسر می پردازد و می گوید: باتوجه به اینکه بیشتر گوردخمه ها مانند گوردخمه روانسر در داخل اراضی منایع طبیعی واقع شده اند، برای همین فکر می کنم میراث فرهنگی باید نامه نگاری هایی با دولت داشته باشد و درخواست کند که این اراضی را از منابع طبیعی بگیرد و در اختیار میراث فرهنگی قرار دهد تا برنامه نجات آن را شروع کنند. همچنین گروهی از مرمتگران بناهای تاریخی را از تهران به روانسر بیاورند تا رنگ آمیزی های آن را پاک و شکستگی هایش را ترمیم کنند. در نهایت هم می توان با بیرون راندن کارتن خواب ها و حصارکشی اطراف این بنا یک نگهبان آنجا گذاشت و بازدید از آن را بلیط فروشی کرد تا اینگونه نجات پیدا کند که فکر می کنم کار پیچیده ای نباشد، اما کمی همت می خواهد که متاسفانه در مسئولین میراث فرهنگی ما همت چندان وجود ندارد.

وی بخش پایانی سخنانش را اینگونه به پایان می رساند و می گوید: فکر می کنم بعد از خوزستان و فارس، کرمانشاه دارای بیشترین آثار تاریخی در کشور باشد، چه از نظر آثار صخره ای و چه محوطه های تاریخی. بنابراین میراث فرهنگی باید برخوردی قاطع تر داشته باشد تا این اتفاق ها تکرار نشود….

در خاتمه باید گفت، همانطور که دکتر کامیار عبدی در بخشی از سخنانش به این موضوع اشاره کرد، شاید تعدد آثار تاریخی در کرمانشاه باعث شده تا مسئولین میراث فرهنگی بخشی از این آثار را به حال خود رها کنند، این درحالی است که برخی شهرها آرزوی  داشتن یکی از این میراث تاریخی را دارند. نمونه دیگری از وضعیت نامطلوب برخی از آثار تاریخی استان، بنای سنگی “سان رستم” در جنوب شهر کرمانشاه است که آن هم وضعیتی مشابه گوردخمه روانسر دارد و سالهاست مورد بی توجهی مسئولین میراث فرهنگی قرار گرفته است.

منبع:ایسنا

ایوان مدائن به زودی کاملاً فرو می‌ریزد

باستان شناس و پژوهشگر اردکانی نسبت به فاجعه تخریب تمام ایوان مدائن هشدار داد و ضمن گلایه از کوتاهی وزارت میراث فرهنگی، گفت: موضع وزارت میراث فرهنگی قابل چالش و اعتراض است چرا که قطعاً به واسطه روابط گسترده بین ایران و عراق می‌توان در تعاملی سازنده و ارائه پیشنهاد به وزارت عتیقات عراق، زمینه حضور کارشناسان ایرانی در این محدوده تاریخی را فراهم کرد.

«محسن میرجانی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، ضمن اشاره به این که در جریان جنگ دوم خلیج فارس و بمباران‌های ائتلاف آمریکایی در مناطق پیرامونی این کاخ، یکسری گسست‌ها و شکست‌های کالبدی در این محوطه ایجاد شده است، گفت: با توجه به عظمت طاق و گستردگی دهانه اجرا شده روی آن، این تاثیرات مخرب روز به روز و هفته به هفته موجب تسریع در نابودی کامل این اثر خواهد شد.

وی انتشار خبری مبنی بر تخریب این بنای تاریخی را نشانه عمق فاجعه در حال روی دادن دانست و گفت: این مسئله نشان می‌دهد که دیگر چیزی از پوشش طاق گهواره‌ای این اثر باقی نمانده و زمانی نه چندان دور، باقی‌مانده پوشش این کاخ نیز فرو خواهد ریخت.

وی با بیان این که از چند سال گذشته برخی از باستان شناسان به صورت مجامع علمی و دانشگاهی و در قالب فردی و گروهی آمادگی خود را برای نجات این اثر ایرانی اعلام کرده‌اند، گفت: متاسفانه این موضوع مورد توجه مقامات وزارتخانه میراث فرهنگی قرار نگرفته و استدلال آنها این است که این اثر در محدوده کشور عراق و جزو میراث فرهنگی این کشور قرار دارد و اگر قرار باشد اتفاق و مجوزی برای این اقدام نجات‌بخشی صادر شود، باید طرف عراقی پا پیش بگذارد.

میرجانی با گلایه از این مورد، گفت: این موضع وزارت میراث فرهنگی کشورمان قابل چالش و اعتراض است چرا که قطعاً به واسطه روابط گسترده بین دو کشور و پیوند دیرینه دو ملت ایران و عراق می‌توان با تعاملی سازنده و ارائه پیشنهاد به وزارت عتیقات عراق زمینه حضور کارشناسان، باستان‌شناسان و مرمتگران ایرانی را در این محدوده فراهم کرد.

وی افزود: با این اقدام، دست کم با انجام یکسری مطالعات و امکان‌سنجی‌های کارشناسی از تخریب کامل و محو این میراث ارزشمند تمدن ایران‌شهری، جلوگیری خواهد شد.

مسئول میراث فرهنگی شهرستان اردکان در تکمیل سخنان خود تصریح کرد: اگر به موضوع مهم ایران فرهنگی فرای مرزهای سیاسی کشورمان معتقد هستیم و ایران‌شهر را چیزی ورای مرزهای فعلی کشور می‌دانیم باید در این زمینه حساسیت ویژه‌ای به خرج دهیم تا این مظاهر فرهنگی اصیل و شاخص تمدن ایران‌شهر این گونه یک به یک سر به نابودی و اضمحلال نگذارند.

به گفته وی، شاید هم این اثر تاریخی به قول «خاقانی شروانی» شاعر شهیر ایرانی که در بازگشت در سفر حج و در سفرنامه تحفه العراقین اشاره کرده است؛ باید آیینه عبرتی باشد برای همه ندانم‌کاری‌ها و بی‌توجهی‌های ما.

وی با بیان این که دولت ترکیه به واسطه واقع شدن مقبره شاه سلیمان، اول پدر بزرگ عثمان غازی، بنیانگذار سلسله عثمانی، این محدوده را تحت قیمومیت خود گرفته است، گفت: در حالی ترکیه از آن مانند یک میراث ارزشمند تاریخی و فرهنگی محافظت می‌کند که ایران با وجود این همه نفوذ و ارتباط با کشور عراق و راه‌های متعدد برای نجات این اثر ایرانی، تاکنون هیچگونه اقدام قابل‌توجهی در قبال این میراث ارزشمند تاریخی و فرهنگی کشورمان انجام نداده‌ایم.

نژادپرستی بعث از عوامل بی‌توجهی به ایوان مدائن

میرجانی با اشاره به موقعیت قرارگیری ایوان مدائن، گفت: این اثر تاریخی ارزشمند امروزه در محدوده کشور عراق و از توابع استان «سلمان پاک» است و علت وجه تسمیه آن به «سلمان فارسی» حضور این صحابه ایرانی پیامبر به سکانداری این منطقه در زمان خلافت خلیفه دوم(عمر) است.

وی افزود: متاسفانه از زمان استقلال عراق از امپراطوری عثمانی، به این اثر توجه خاصی نشده و هیچ‌گاه به صورت اصولی، مرمت و استحکام‌بخشی در آن صورت نگرفته است.

این باستان‌شناس و پژوهشگر اردکانی تاکید کرد: البته شاید یکی از علل آن حاکمیت حزب نژادپرست بعث در کشور عراق و موضع داشتن آن نسبت به این اثر کاملاً ایرانی و شاخص بوده است.

میرجانی با بیان این که تیسفون، شهری است که پارتیان آن را در مقابل شهر سلوکیه ایجاد کردند، گفت: این شهر را در طرف چپ رودخانه دجله ابتدا به صورت یک اردوگاه نظامی و در نهایت با توسعه آن به شیوه شهرهای با نقشه دایره‌ای، مناسب برای محافظت و امنیت در مناطق استپی و دشتی ایجاد کردند.

وی افزود: این شهر در دوره ساسانی نیز همچنان بر اهمیت آن افزوده شد و تا آخرین پادشاه ساسانی، یعنی یزدگرد سوم همچنان این موقعیت ویژه را حفظ کرد.

این مسئول با بیان این که اردشیر بابکان بنیان‌گذار سلسله ساسانی بعد از شکست اردوان پنجم در این شهر تاجگذاری کرد، گفت: این موضوع از آن جهت واجد اهمیت است که محدوده فارس و ایالت استخر، خاستگاه قدرت گیری اردشیر بوده و در همان اوانی که علیه اردوان پنجم دست به شورش زده، یک سری استحکامات از قبیل قلعه‌ی دختر و گسترش شهر فیروزآباد و ایجاد یک مجموعه کاخ و محل استقرار ایجاد کرده بود.

به گفته وی، شاید مهمترین دلیل برای این اقدام اهمیت شهر تیسفون به عنوان یک موقعیت مهم در مواجهه با امپراطوری روم به عنوان بزرگترین قدرت متخاصم بر علیه پارتیان و ساسانیان بوده است.

نابودی پس از سقوط ساسانیان

میرجانی در مورد ایجاد مجموعه ایوان مدائن نیز تصریح کرد: کاخ باقی مانده از مجموعه هفت شهری که روی همدیگر، در زبان اعراب «مدائن» نام گرفته و پس از سقوط ساسانیان به سرعت رو به اضمحلال و نابودی پیش گرفت، توسط شاپور اول ایجاد می‌شود.

وی افزود: نمای این بنا از سوی درازا بسط می‌یابد و دارای چهار طبقه بوده که با طاق نماهای بی‌روزن که در اطراف آن‌ها، نیم ستون‌ها قرار گرفته‌اند، موزون شده است، در مرکز بنا طاق یک ایوان عظیم همچنان پای برجاست.

این باستان شناس در مورد ویژگی‌های این بنا، گفت: بلندی ایوان ۳۷ متر و درازیش ۴۳ متر است و در عقب آن تالار مستطیل شکلی وجود داشته است.

این باستان‌شناس در پایان نیز یکی از مهمترین تزیینات این کاخ را گچ‌بری‌های متنوع و مختلف دانست و گفت: تنها در یک ایوان از این کاخ، تعداد ۱۸ نقش مختلف برشمرده شده و شاید یکی از شاخص‌ترین نقش‌مایه‌های گچ‌بری شده در کاخ تیسفون، نقشی است که یک جفت بال گسترده که بر بالای آن نیز یک کتیبه کوتاه پهلوی قرار دارد و شاید بتوان این نوشته پهلوی را ایران خواند، البته بعدها این نقش به عنوان سمبل و نشان دانشگاه تهران به عنوان اولین مرکز دانشگاهی و علمی کشور تعیین می‎شود.

مقوله تبادل فرهنگی در عرصه‌ی بین‌الملل در دستیابی به بهبود و ارتقا روابط فیمابین دولت‌ها و ملّت‌ها اهمیت والایی دارد. در واقع وظیفه‌ی دیپلماسی فرهنگی نیز معرفی چهره واقعی یک ملّت و ارزش‌های آن و نیز اخذ همین مقوله از سایر کشورها و ملل مختلف است که از رهگذر ابزارها و روش‌ها و زیرساخت‌های فرهنگی، زمینه‌های صلح و دوستی میان ملّت‌ها و توسعه همکاری‌های فرهنگی مشترک را  تسهیل و فراهم می‌آورد و حتی به نوعی بسترساز توسعه روابط و مناسبات اقتصادی کشورها می‌شود.

البته به نظر می‌رسد روابط دوستانه دو کشور ایران و عراق نه تنها در ابعاد سیاسی بلکه در بخش‌های فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی نیز گسترده شده و گویا صرفا مرزهایی سیاسی دو عنوان مجزا برای نام‌های ایران و عراق تشکیل داده‌اند لذا «ایوان مدائن» بهترین فرصت است تا با ترمیم بنایی ایرانی در دل این کشور، عمق این دوستی‌ها برای مردم جهان به تصویر کشیده شده تا همه بدانند که صرفا محدود به حرف و شعار نیست.

منبع:ایسنا

۱۰ اثر منقول جدید در لرستان ثبت ملی شدند

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی لرستان از ثبت ۱۰ اثر منقول استان در فهرست میراث ملی خبر داد.

سید امین قاسمی امروز ۲۳ دی‌ماه، اظهار کرد: طی جلسه‌ای که امروز در سالن آمفی‌تئاتر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور برگزار شد، ۱۰ اثر منقول از استان لرستان در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

وی تصریح کرد: به‌موجب این جلسه از مجموع ۱۲ اثر پیشنهادی ۱۰ اثر منقول واجد ارزش تاریخی و فرهنگی شناخته شد و به تائید اعضای شورای ثبت کشور رسیدند.

زهرا بهاروند معاون میراث فرهنگی لرستان نیز خاطرنشان کرد: هم‌اکنون با احتساب این ۱۰ اثر، تعداد آثار منقول ثبت شده لرستان در فهرست میراث ملی به ۲۳ اثر رسیده است.

وی تصریح کرد: آثار ثبت شده مربوط به دوره‌های عصر آهن به‌دست‌آمده از کاوش‌های باستان‌شناختی محوطه‌های سنگتراشان خرم‌آباد و گورستان باباجیلان شهرستان دلفان و همچنین تعدادی از آثار موجود در انبار اداره اوقاف و گنجینه اشیاء تاریخی لرستان مربوط به قرون میانی اسلامی هستند.

محسن طرهانی مسئول ثبت آثار نیز بیان کرد: این ۱۰ آثار شامل پلاک مفرغی با نقش انسان شاخ‌دار، دو پلاک مفرغی با نقش انسان نیایشگر و سر تبر مفرغی مینیاتوری از محوطه سنگتراشان، انگشتر مفرغی با نقش فروهر از گورستان باباجیلان دلفان، میل سنگی کتیبه‌دار دروازه چوگان الیگودرز، دو دروازه‌ی چوبی کتیبه‌دار از مقبره زیدبن‌علی خرم‌آباد، ضریح چوبی کتیبه‌دار از مقبره امامزاده قاسم ازنا و سنگ قبر مشکوفه از مقبره بابابزرگ دلفان هستند.

منبع:ایسنا

جنس گردشگری تبریز باید از نوع فرهنگی باشد

نخستین جلسه هم‌اندیشی احصاء نیازهای عملیاتی با رویکرد حفظ میراث فرهنگی و رونق اقتصاد گردشگری شهری تبریز در سال ۱۴۰۰ و آغاز قرن پانزدهم، با حضور شهردار، اعضای شورای شهر تبریز و جمعی از اساتید دانشگاهی حوزه فرهنگ، تاریخ و میراث فرهنگی مطرح شد که جنس گردشگری تبریز باید از نوع فرهنگی باشد.

شهرام دبیری رئیس شورای شهر تبریز در این جلسه گفت: در حوزه حفظ و نگهداری و تخصیص اعتبار به میراث فرهنگی کم‌کاری شده است و باید با تجمیع تمام ملاحظات این حوزه در ارتباط بامردم، کسبه و هر زمینه دیگر، به سمت عملیاتی شدن این خروجی این جلسات برویم.

رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تبریز نیز در این جلسه اظهار کرد: انتقاد در هر زمینه‌ای زیبا است، ولی باید همراه با راهکار باشد و بیش از هر کار دیگر، چگونه اندیشیدن را به کودکان خود بیاموزیم.

شکور اکبرنژاد افزود: باید به فرزندان جامعه خود، اخلاق، احترام و تشکر کردن را بیاموزیم.

غلامحسین مسعودی ریحان، دیگر عضو شورا با اشاره به یادگیری بصری در بحث آموزش پیشنهاد کرد که باید عنوان شهر اولین‌ها را در قالب شهرک یا پارکی و به صورت مجسمه‌هایی برای معرفی موارد اولین‌ در معرض دید عموم بگذاریم.

وی افزود: دومین پیشنهاد من برگزار همایش یا جشنواره‌ای برای یادبود و معرفی نخبگان فرهنگی، هنری، تاریخی جامعه است.

اکبر تقی‌زاده اصل، پژوهشگر و استاد دانشگاه در این جلسه با اشاه به اهمیت شهر تبریز از هزاران سال پیش، گفت: تبریز زیباترین و بزرگترین شهر جهان در دوره ایلخانی بود و بر همین اساس جنس گردشگری تعریف شده برای این کهن‌شهر نیز فرهنگی باشد.

وی افزود:ترمینال‌های درون‌شهری و برون‌شهری و کارگاه‌های اطراف بازار تبریز باید به بیرون از شهر انتقال یابند و شورای سیاست‌گذاری با نگاه راهبردی و اجرایی جهت پیشبرد امور مربوط به میراث فرهنگی تشکیل شود.

فیروز راد، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه علوم اجتماعی نیز در این جلسه گفت:میراث فرهنگی، شناسنامه، هویت، ریشه و خاستگاه یک ملت است که متأسفانه در اثر فقدان دید فرهنگی مناسب، موجب غفلت و حتی نگرش تزئینی-تفریحی در این حوزه شده است.

وی اضافه کرد:میراث فرهنگی صحیفه خودشناسی و خودیابی یک ملت است، لذا باید به عنوان سرمایه فرهنگی هر مملکتی خط مشی جدیدی در ارتباط با آن ترسیم کرد.

مهری آقاجانی رفاه، فعال حوزه میراث فرهنگی نیز در این جلسه گفت: مراکزتاریخی شهر، قلب تپنده هر جامعه‌ای است که هم‌چون ثروتی ارزشمند باید ارج نهاده شود.

وی افزود: باید فارغ از برخورد بی‌روح، طرح‌های جامع، طرح تفصیلی بر پایه داستان و روایت بافت تاریخی شهر نگارش و تدوین شود.

لیدا بلیلان اصل، فعال دیگر حوزه میراث فرهنگی نیز در این جلسه گفت:بافت تاریخی و گذرهای فرهنگی و گردشگری باید حد فاصل خیابان تربیت و رنگچی‌بازار ساخته شود که دارای خانه‌های باارزش تاریخی و حسن همجواری با مرکز شهر است.

به نقل از روابط عمومی شهرداری تبریز، وی افزود: رفع آلودگی بصری بدنه‌های باارزش پهلوی اول و دوم نیز می‌تواند آرامش را به اهالی منطقه و نیز گردشگر بازگرداند.

منبع:ایسنا

ثبت “اهر” و “اسکو” به عنوان شهرهای ملی صنایع دستی

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان شرقی از ثبت اهر و اسکو به عنوان شهرهای ملی صنایع دستی خبر داد.

احمد حمزه زاده ضمن اعلام این خبر، گفت: با توجه به جایگاه ویژه دو شهر اهر و اسکو در توسعه و تولید صنایع‌دستی به ویژه رشته‌های هنری “ورنی بافی و چاپ باتیک”، پس از تشکیل پرونده و ارائه مستندات جامع، روز گذشته 22 دی ماه در دومین جلسه مراسم اعطای گواهی‌نامه شهرها و روستاهای ملی صنایع‌دستی با حضور وزیر میراث فرهنگی، نمایندگان مجلس، استانداران، فرمانداران و شهرداران این شهرها برگزار شد و این دو شهر به ترتیب به عنوان شهر ملی ورنی و چاپ باتیک به ثبت رسیدند.

وی به ویژگی‌های منحصر به ‌فرد تولید و عرضه هنرهای ورنی و چاپ باتیک در استان اشاره کرد و گفت: از ویژگی‌های شاخص هنر ورنی ‌بافی و چاپ باتیک می‌توان به فراوانی نیروی کار ماهر به عنوان بافنده و چاپ کننده، وجود مواد اولیه در بازار داخلی و امکان تأمین آن در بازارهای محلی، سنتی و بومی بودن شیوه تولید، تنوع رنگ‌ها، نقش مایه‌ها و نیز امکان تطبیق آن با سلایق بازارهای داخلی و خارجی اشاره کرد.

به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان شرقی، وی اظهار کرد: این دو رشته از رشته‌های بومی صنایع‌دستی استان بوده و تولید آن منحصر به این استان است و با توجه به کاربردی و تزئینی بودن آن‌ها، بازار مصرف بسیار مناسبی در عرصه داخلی و خارجی وجود دارد که طی سال‌های اخیر موجب اشتغال مستقیم و غیرمستقیم افراد بسیاری در استان شده است.

منبع:ایسنا

ظرفیت های ملی جزیره کیش در زمینه برپایی نمایشگاه های داخلی و خارج

 فضای ۲۱ هزار متر مربعی مرکز نمایشگاه های بین المللی، در کنار امکانات بندری، فرودگاهی و اقامتی مناسب، کیش را به مطلوب ترین مرکز نمایشگاهی کشور تبدیل کرده است.

به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی و امور بین الملل سازمان منطقه آزاد کیش، جزیره کیش به عنوان نخستین منطقه آزاد تجاری و صنعتی کشور با بر خورداری از تسهیلات و زیر ساخت های مناسب از جمله بندر و فرودگاه مجهزبه پیشرفته ترین فناوری ها و امکانات تخصصی، عدم نیاز به روادید برای گردشگران خارجی، سیستم حمل و نقل شهری مطلوب، مراکز اقامتی مدرن و امکانات و تجهیزات استاندارد نمایشگاهی، سالیانه میزبان برگزاری تعداد زیادی از نمایشگاه های ملی و بین المللی است.

در جزیره کیش ایجاد یک مرکز بین المللی نمایشگاهی با سه سالن به مساحت ٢١٠٠٠ متر مربع در مجاورت فرودگاه بین المللی کیش فرصت بسیار خوبی را برای برگزاری نمایشگاه های متعدد و تخصصی فراهم کرده است به طوریکه کیش هر ساله نزدیک به ۲۰ نمایشگاه بین المللی و تخصصی را میزبانی می کند.

هرچند از یک سال گذشته تا کنون با توجه به شیوع ویروس کرونا برپایی نمایشگاه ها به تعویق افتاده و ستاد ملی مبارزه با کرونا تنها در زمینه های تخصصی با تعداد محدود مجوز برگزاری نمایشگاه را صادر می کند اما بی تردید با بهبود شرایط ناشی از شیوع کرونا، برگزاری نمایشگاه های تجاری، گردشگری، اقتصادی و علمی در این منطقه دوباره رونق می گیرد.

بر اساس این گزارش سالن های مرکز نمایشگاهی کیش مجهز به تجهیزات و امکانات استاندارد نمایشگاهی، فنی و خدماتی می باشد که قابلیت برگزاری نمایشگاه های وسیع و یا برپایی همزمان چند نمایشگاه را دارا است.

این مرکز نمایشگاهی زیر مجموعه شرکت سرمایه گذاری و توسعه سازمان منطقه آزاد کیش است که ۳ سالن نمایشگاهی با قابلیت جداکننده، سالن اجتماعات، فضاهای عمومی و رفاهی VIP، اتاق مذاکره، دفتر خبرنگاران، نماز خانه، کافی شاپ و کافی نت را در خود جای داده است.

وسعت فضای تحت پوشش این مجموعه، ٢١٠٠٠ متر مربع است که از این میزان ۷۰۰۰ متر مربع فضای باز مربوط به محوطه نمایشگاه با ارتفاع١٢ متری سقف سالنها و ظرفیت واگذاری ١٥ خط تلفن است.

سالن اجتماعات این مجموعه نمایشگاهی نیز با ظرفیتی بالغ بر ۱۵۰۰ صندلی میزبان مدعوین برنامه های جانبی و کارگاهای تخصصی در حاشیه هر نمایشگاه خواهد بود.

همچنین سیستم اینترنت بی سیم فعال در تمامی فضای سالن ها، ظرفیت٦٠ تناژ برودتی خنک کننده ها برای هر سالن، ظرفیت پارک٥٠٠ دستگاه خودرو در پارکینگ های مجاور سالن، فاصله ۶ کیلومتری تا مرکز شهر و فاصله ۵ کیلومتری تا بندرگاه کیش از جمله مزیت های مرکز بین المللی نمایشگاه های این منطقه آزاد است.

در کنار ظرفیت نمایشگاهی منطقه آزاد کیش، سالن تالار شهر ۳ هزار متر مربعی جزیره نیز با ظرفیتی بیش از ۲ هزار نفرکه در نوار ساحلی جزیره، مرکز شهر و نزدیک به مراکز خرید، بازارها و هتل ها قرار دارد، فضایی مطلوب و بستری مناسب برای برپایی جشنواره ها، کنسرت ها، جنگ ها و جشنهای فرهنگی و عمومی را ایجاد کرده است.

این تالار همچنین امکانات و تجهیزات مناسبی همچون سن بزرگ اجرا، دکوراسیون متناسب با برگزاری برنامه های مختلف، سیستم به روز صوت، تصویر و نور پردازی، دفاتر اداری، سیستم آتش نشانی و تأسیساتی استاندارد را شامل می شود.

منبع:خبرگزاری مهر

سورتمه هزارپیچ با ۳۴ میلیارد در تابستان راه اندازی می شود

رئیس شورای اسلامی شهر گرگان گفت: سورتمه ۸۰۰ متری گرگان با ۳۴ میلیارد تومان در تابستان راه اندازی می شود.

سید محمد مرتضوی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهارکرد: امروز در شورای شهر مصوبه خرید، حمل، نصب و اجرای پروژه سورتمه شهربازی (مجتمع گردشگری تفریحی شهربازی گرگان) در سایت هزارپیچ مصوب شد.

وی افزود: طول تقریبی پروژه ۷۸۰ متر بوده و با اعتبار بالغ بر ۳۴ میلیارد تومان اجرا خواهد شد.

مرتضوی بیان کرد: سورتمه از کشور چین خریداری شده و شرکت سازنده مکلف است اقدامات لازم در حوزه استاندارد و بازرسی را انجام دهد.

رئیس شورای اسلامی شهر گرگان گفت: تمام مجوزات قانونی برای نصب و بهره‌برداری از دستگاه‌های اداری مربوطه در ایران هم باید اخذ شود.

مرتضوی با بیان اینکه سایر تجهیزات و ریل ها هم از کشورهای صاحب برند و معتبر تهیه می شود، اضافه کرد: مدت پیش بینی شده برای حمل دستگاه‌ها به سایت شهربازی چهارماه بوده و حدود دو الی سه هفته برای نصب زمان لازم است.

طبق گفته وی پایه‌ها و فونداسیون بر اساس نقشه های سازنده، توسط شهرداری اجرا خواهد شد.

رئیس شورای اسلامی شهر گرگان با بیان اینکه حدود پنج ماه آینده سورتمه آماده بهره برداری است، عنوان کرد: امیدواریم با نصب سورتمه و راه اندازی از آن سرمایه گذاران وارد بخش های دیگر شهربازی مانند ترن‌هوایی، تاب و سرسره، هتل، مجموعه هاای اقامتگاهی و واحدهای تجاری شوند.