یعقوب گویلیان مدیرکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کردستان با رئیس و اعضای شورای اسلامی شهر سنندج دیدار و ظرفیتهای گردشگری شهر سنندج را مناسب دانست.
به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کردستان، یعقوب گویلیان روز دوشنبه ۱۵ دیماه ۹۹ بیان داشت: «سنندج با داشتن مناطق بکر طبیعی، مردم مهمانپذیر، آثار و ابنیههای تاریخی و تقویت و توسعه زیرساختهای شهری میتواند به یکی از مقصدهای مهم گردشگری کشور تبدیل شود.»
او ضمن برشمردن مزایای افتتاح بازارچه صنایعدستی در نقاط مختلف شهر افزود: «این امر موجب رونق بازار صنایعدستی و ایجاد انگیزه در هنرمندان و زمینهساز توسعه و ترویج صنایعدستی کردستان به خصوص شهر سنندج خواهد شد؛ از این رو اقدامات بسیار مطلوبی در خصوص ثبت شهر سنندج به عنوان نامزد ثبت جهانی نازککاری انجام شده است.»
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کردستان به افزایش همکاری ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی با شورای اسلامی شهر سنندج تأکید و اظهار کرد: «با توجه به ثبت سنندج در فهرست شهرهای خلاق جهان در حوزه موسیقی، می توان از این فرصت مناسب برای معرفی جاذبههای استان کردستان استفاده کرد.»
سید غریب سجادی رئیس شورای شهر سنندج با تبریک انتصاب یعقوب گویلیان به عنوان مدیرکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کردستان، عنوان کرد: «با توجه به ظرفیتهای موجود که شهر سنندج در اختیار دارد میتوان با هم تعامل و همکاری داشت.»
سجادی به حفظ هویت شهری اشاره کرد و اظهار داشت: «نباید برای توسعه شهر سنندج به هویت شهری که همان بافت و ابنیه تاریخی است ضربه وارد کرد و در تفکر شهرسازی جدید در شهر سنندج این مورد رعایت شده است.»
ارسطو گویلی کیلانه نایبرئیس شورای اسلامی شهر سنندج، عدم همکاری نهادها و ادارات را باعث توسعه نیافتن شهر دانست و بیان کرد: «حوزه گردشگری آیندهای درخشان در پیشرو دارد و و با همکاری و تفاهم، میتوان خروجی بهتری را به دست آورد.»
او وجود بافتهای تاریخی در شهر سنندج را یک مزیت اقتصادی دانست و گفت: «باید سرمایهگذاران را جذب ظرفیتهای گردشگری شهر و در روند واگذاری اماکن تاریخی به آنها تسهیلگری و همکاری کرد.»
در این نشست تعدادی از اعضای شورای اسلامی شهر سنندج و معاونت توسعه و مدیریت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز حضور و به بیان راهکارها و موانع پیش رو در حوزه عمران شهری، گردشگری، فرهنگی و صنایعدستی شهر سنندج پرداختند.
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/5ff3fb5c901e16095409a542.jpg535800Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:49:012021-01-05 12:49:01سنندج دارای پتانسیلهای فراوان در حوزه گردشگری است
۱۵۰ سال پیش وقتی میرزا حسن خان وثوقالدوله در اراضی سلیمانیه، باغ ییلاقی خود را ساخت هیچوقت فکر نمیکرد روزی عمارت و باغش به یک مکان گردشگری و بنای تاریخی تبدیل شود.
همشهری آنلاین_مژگان مهرابی: آن زمان بیشتر وسعت دولاب(منطقه ۱۴) زمینهای کشاورزی بود و تا چشم کار میکرد کشترازهای گندم دیده میشد و صیفی کاری. به مرور زمان با گسترش شهرنشینی، کمکم زمینها جای خود را به ساختمانهای بلند و کوتاه دادند و از بین آن همه خانه و زمین، تنها باغ و عمارت وثوقالدوله باقی ماند.
این باغ، تا همین یکی ۲ سال پیش در تملک یکی از بنیادها بود و شهروندان اجازه ورود به آنجا را نداشتند تا اینکه شهرداری تهران برای حفظ این بنای تاریخی همت گمارد و آن را خریداری کرد. عملیات بهسازیاش را هم به دست سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران سپرد هفته پیش اقدامات عمرانی بوستان به پایان رسید و باغ وثوقالدوله یا بوستان سلیمانیه با حضور جمعی از مسئولان شورای شهر، شهرداران تهران و منطقه ۱۴ بهطور رسمی افتتاح شد.
باغ وثوقالدوله که امروز به بوستان سلیمانیه تغییر نام یافته است در همسایگی بوستان سهند قرار دارد. برای رفتن به آن کافی است خیابان نبرد را به سمت میدان نبرد طی کنید و بعد از آن وارد خیابان قائمی راسخ شوید. درست روبهروی کلانتری سلیمانیه باغ وثوقالدوله را میتوانید ببینید.
از حصار و دیوار بلندی که دور آن را پوشانده بود و امکان ورود یا حتی نگاه کردن به داخل باغ را نمیداد خبری نیست و به جای آن راه پله سنگی دیده میشود که شهروندان را به داخل باغ هدایت میکند. آنچه به چشم میآید فقط زیبایی است و بس. با اینکه فصل زمستان است و درختان عریان از برگ و شکوفه ولی فضای سبز اینجا خوب جلوهگری میکند. مهمتر از آن هویت و قدمت کهن این مکان است که برگی از تاریخ طهران قدیم به شمار میآید.
قدم زدن در باغ وثوقالدوله، هر انسان خوشذوقی را به سالهای دور میبرد؛ دورانی که میرزاحسن خان وثوقالدوله برای تفرج همراه خانوادهاش به این عمارت ییلاقی میآمد. حالا میتوان صدای خنده و شادی بچهها، بازی کردنشان در حوض آب و رفتوآمد خدمه برای رتق و فتق کردن امور و… و. را خوب تصور کرد.
عمارت قجری
فاصله ورودی باغ تا عمارت زیاد است و در این مسیر پیادهراه زیبایی ایجاد شده است. میانه راه و ۲ طرف پیادهراه باغچه پرگلی است که قطعاً در فصل بهار زیباییاش دوچندان میشود. پایه چراغها با فاصله مساوی از هم در خاک جاخوش کردهاند و در کنار هرکدام از آنها یک نیمکت چوبی قرار دارد. در ضلع جنوبی باغ سردری مرمرین دیده میشود با حوضی که در دل خود جا داده است.
دور تا دور این طاقنما یا سردر نورپردازی شده که شب هنگام جلوه منحصربهفردی را از خود به نمایش میگذارد. اما عمارت در ضلع شمالی باغ قرار دارد. بنایی ۲ طبقه با معماری قجری. با اینکه سالها از قدمت آن میگذرد اما نمای آجری آن هنوز رنگ و رخ خود را حفظ کرده است. عمارت ۲ ورودی دارد، که برای تسهیل رفتوآمد افراد، جلو هر کدامشان سنگفرشی است که به محوطه باغ باز میشود.
ورودی اصلی عمارت ۳ طاقنما دارد با در و پنجرههای چوبی. فضای طبقه اول نسبتاً بزرگ است و شاید بهعنوان تالار یا فضای نشیمن از آن استفاده میشده است. اما برای رفتن به طبقه دوم که زیباییاش به مراتب از طبقه اول بیشتر است باید از راه پله آجری استفاده کرد. راه پلهای با نرده چوبی. طبقه اول تالار بزرگی دارد با ارسیهای چوبی مشبک و شیشههای رنگی که با تلالو نور به اندرونی رنگین کمانی را ایجاد می کند. دیوارها مزین به آینهکاری و نقاشیهای گل و مرغ و مقرنس و سقف آن بلند و پر از نقش و نگار است.
خانه بزرگ آقا
طبقه دوم به ایوانی راه دارد و شاید خیلی از روزها که میرزا حسن خان برای تفریح به اینجا میآمده از داخل همین ایوان فضای باغ را نظاره میکرده و شاهد بازی و شیطنت بچههایش بوده است. اما نکتهای که باید گفت و جای تأسف دارد، کهنگی و فرسوده شدن این عمارت قدیمی است. ایوان این بنا در حال ریزش و دیوارهای آن بر اثر رطوبت تبله کرده است. دیگر اینکه این عمارت در برههای از زمان محل فیلمبرداری سریال شهرزاد (خانه بزرگ آقا) بوده و به دلیل کم لطفی برخی دستاندرکاران حوزه فیلم و سینما آسیب جدی به ساختمان وارد شده است. به گونهای که میتوان رد ریل دوربین فیلمبرداری را در جای جای این عمارت دید.
وثوقالدوله صدراعظم ناصرالدین شاه
«میرزا حسن خان وثوقالدوله» فرزند ارشد «میرزا ابراهیم خان معتمدالسلطنه» و خواهرزاده «میرزاعلی خان امینالدوله» صدراعظم مشهور مظفرالدین شاه بود. تاریخ تولد او را فروردین ۱۲۵۴ هجری شمسی نوشتهاند. میرزا حسن خان از ۷ سالگی به فراگرفتن درس فارسی و مقدمات عربی پرداخت و در جوانی برای تحصیل به مدرسه مروی رفت.
او قسمتی از فلسفه را نزد «شیخ علی نوری» و قسمتی از فقه را نزد «سید عبدالکریم لاهیجی» یاد گرفت. سپس به آموختن زبان فرانسه و تتبع در ادبیات فارسی پرداخت. میرزا حسن خان در سن ۲۰ سالگی همراه پدرش برای دست بوسی نزد ناصرالدین شاه رفت. معلومات و استعداد او مورد توجه شاه قرار گرفت و همین باعث شد، ناصرالدین شاه لقب وثوقالدوله را به او اعطا کند. وثوقالدوله از آن زمان در شمار مستوفیان قرار گرفت و با پدرش که همین عنوان را داشت همکاری میکرد. میرزا حسن خان سپس با دوشیزه مریم دختر آصفالدوله ازدواج کرد. ثمره این ازدواج ۸ دختر و یک پسر بود.
افسر، همسر دکتر امیراعلم، عشرت، همسر امیراکرم، توران، همسر نظامالدین امامی، قمرتاج، همسر دکتر جواد آشتیانی، منصوره، همسر دکتر معاون، بتول، همسر دکتر امینی، مهین، همسر دکتر طبا و پسرش علی وثوق که در دوره نخست وزیری دکتر امینی مدتی معاون نخست وزیر بود.
اینطور که روایت شده، وثوقالدوله در اواخر عمر با یک خانم جوان ازدواج کرده و از او هم ۲ فرزند داشته است. اما در مورد زندگی سیاسی او نوشتهاند وثوقالدوله نخست وزیر ایران و از دولتمردان تأثیرگذار اواخر دوره قاجار بود. شهرت او در تاریخ ایران به سبب عقد قرارداد ۱۹۱۹ است که همه امور کشوری و لشکری ایران به مستشاران انگلیسی داده میشود. این قرارداد باعث شد همیشه در اذهان عمومی چهره منفوری داشته باشد. او همچنین رئیس هیأتی بود که حکم اعدام شیخ فضلاللهنوری را صادر کرد. بعد از فتح تهران به دست مشروطه خواهان و خلع محمدعلی شاه، هیأتی ۲ نفره تشکیل شد که قدرت آن را به دست گرفت و در کاخ شمسالعماره شروع به کار کرد. این رجل سیاسی سرانجام در سال ۱۳۰۴ در سن ۸۰ سالگیدار فانی را وداع گفت. مقبره او در شهر قم است.
محمدحسن فصیح، معاون امور شهری و محیطزیست منطقه ۱۴ /امکانات ویژه برای مکان گردشگری ویژه
افتتاح بوستان سلیمانیه یکی از اتفاقهای مهمی است که اخیراً در منطقه ۱۴ رخ داده و با انجام آن علاوه بر افزایش سرانه فضای سبز، مکانی برای گردشگری ایجاد شده است. «محمدحسن فصیح» معاون امور شهری و فضای سبز منطقه در این باره میگوید: «قدمت این باغ و عمارت درون آن به دوره قاجار برمیگردد. زمینی است به مساحت ۱۸ هزارمتر که ۵۰۰۰متر آن به ابنیه و پیادهراه تعلق دارد.
این باغ در محدوده محله شاهد و ناحیه ۲ شهرداری منطقه ۱۴ واقع شده است.» این باغ تا سال ۹۷ در تملک بنیاد مستضعفان قرار داشت و بعد از آن توسط شهرداری تهران خریداری شد. سازمان بوستانها و فضای سبز شهر تهران برای بهسازی آن اقدام کرد و این فضا را با توجه به طراحی اسلامی ایرانی تبدیل به یک باغ ایرانی کرد که زیبایی آن در نوع خود بینظیر است. فصیح ادامه میدهد: «در ضلع جنوب و شمال باغ پیادهراه ایجاد و درختچههای بلند و کوتاهی در مسیر کاشته شده است.
مبلمان شهری و آبخوری در جای جای آن ایجاد شده است. ۸ سرویس بهداشتی برای آقایان و بانوان و افراد کمتوان ایجاد شده است. همچنین ۹۵متر پیادهراه برای نابینایان و رمپ، آبخوری و سرویس بهداشتی از جمله امکاناتی است که برای معلولان در نظر گرفته شده است.
حفظ هویت باغ ایرانی
بوستان سلیمانیه داشتههای فراوانی دارد. فصیح با یادآوری این موضوع، به دیگر داشتههای این بوستان اشاره میکند: «این باغ یک کوشک در ضلع شمالی دارد که همان عمارت وثوقالدوله است. فیلم شهرزاد را در آن بازی کردهاند و از اینرو به خانه بزرگ آقا هم معروف است. ضلع جنوبی آن سردر زیبایی احداث شده و در همسایگی بوستان سهند یک بنای کبوتر خانه و یک بنای مراکشی ایجاد شده است. برای اینکه شهروندان لذت کامل را از بودن در این فضا تجربه کنند، فضای بازی کودکان هم در نظر گرفته شده که البته در لچکی کنار باغ است و هویت باغ را تحت تأثیر قرار نمیدهد.»
به گفته این مسئول برای نگهداشت عمارت وثوقالدوله، شهرداری منطقه ۱۴ در حال رایزنی با میراث فرهنگی است تا آن را بهعنوان ابنیه تاریخی و ملی به ثبت برساند. فصیح میگوید: «برای حفظ امنیت در آن چند نگهبان و کارگر فضای سبز در نظر گرفته شده که هم به امور باغ رسیدگی کنند و هم مانع از آسیب رسیدن به عمارت و مبلمان شهری شوند.» از دیگر ویژگیهای این باغ وجود آبنمایی است که در امتداد آبنمای بوستان ایرانی سهند واقع شده است. این ۲ آبنما در امتداد هم قرار دارند و هویت ایرانی باغها را تداعی میکنند.
کامبیز مصطفیپور شهردار منطقه ۱۴ /جبران کسری سرانه فضای سبز با ایجاد بوستان سلیمانی
«کامبیز مصطفی پور» شهردار منطقه ۱۴ افتتاح بوستان سلیمانیه را یکی از اتفاقات مهم در حوزه شهری میداند و بر این باور است، این باغ میتواند به غنای فرهنگی و گردشگری منطقه کمک کند. او میگوید: «همسایگی این باغ با آرامستانهای دولاب(ارامنه) خود جذبه گردشگری ایجاد میکند و میتواند منطقه ۱۴ را بهعنوان قطب فرهنگی جنوب تهران قلمداد کند.
میتوان بین این ۲ مکان گذرگاه فرهنگی ایجاد و هویت از یاد رفته دولاب را دوباره زنده کرد.» به گفته شهردار منطقه ۱۴ از دیگر ویژگیهای این باغ، قرینهسازی آن است و اینکه عمارت در مرکز قرار گرفته است. او ادامه میدهد: «هدف از تملک باغ وثوقالدوله حفظ و ارتقای کمی و کیفی فضاهای واجد هویت تاریخی، فرهنگی و اجتماعی در شهر تهران است. برای بهسازی این باغ و تبدیل آن به بوستان عمومی اعتباری بالغ بر ۱۶۰ میلیارد تومان هزینه شده است.» ایجاد فضای سبز وگونههای ارزشمند گیاهی در باغ و همچنین همسایگی آن با بوستان سهند تا حد قابل توجهی میتواند کسری سرانه فضای سبز ناحیه ۲ را جبران کند. منبع:همشهری
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/4534265.jpg467700Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:32:432021-01-05 12:32:43تفرج در باغ «بزرگ آقا»
کشتی جنگی واسا، ازجمله کشتیهای ارزشمند در جهان است که از دریای بالتیک یخی سوئد بیرون کشیده شد و به زیبایی هرچه تمامتر تاکنون حفظ و نگهداری میشود.
واسا بهنوعی نما زیبایی طراحی و نقوش هنری دریایی در سطح جهان بوده که توسط پادشاهی سوئد تحت فرمانروایی گوستاو آدولف دوم در اوایل قرن هفدهم ساخته شد. این کشتی که از میراث غنی فرهنگی کشور سوئد بهشمار میرود، یک کشتی کاملا جنگی است اما در عین حال پادشاهی سوئد تمایل داشت که در کمال زیبایی با طراحیهای خاص و بهیاد ماندنی ساخته شود.
هنگامیکه پادشاهی سوئد در 10 آگوست سال 1628 میلادی در نخستین سفر خود، سوار بر این کشتی شد، واسا با تزئینات سنگینی که شامل 64 کانن بنز و سنگهای گرانقیمت آن دوره میشد، به میزبانی پادشاه رفت. اما متاسفانه این کشتی تنها 4 تا 5 سفر را توانست تجربه کند و پس از ایجاد فشار در برابر یک باد سهمگین به دورن آب فرو رفت.
حال جمعی از باستانشناسان و هنرمندان بخش میراث فرهنگی سوئد موفق شدند که با ظرافت و هنر هرچه تمامتر این کشتی را برگردانده و به همان سبک قدیمی خود آن را حفظ کرده و از آن نگهداری کنند.
نکته جالب توجه اینجاست که آبهای بسیار سرد دریای بالتیک از کشتی چوبی در برابر باکتریهای مضر محافظت کرده، زیرا درغیر اینصورت بدنه آن بهطور کامل تخریب میشد. هنگامی که سوئد سرانجام کشتی را از محل استراحت خود در سال 1961 استخراج کرد، تقریبا 95 درصد از کشتی دست نخورده باقی ماند و یک فرصت باستانشناسی فوقالعاده نادر ایجاد کرد.
در حال حاضر، این کشتی در موزه واسا در استکهلم بهنمایش گذاشته شده که دارای این افتخار است که واسا تنها کشتی متعلق به قرن هفدهم در جهان است. این در حالی است که به منظور آمادهسازی کشتی برای نمایش عمومی، سه دهه طول کشید تیم حفاظت آن را به دقت از آبهای یخ زده استخراج کنند و سرانجام با چنین هنر ظریفی حفظ کرده و به نمایش درآورند.
همه نوع اتفاقات و بلاهایی که باید برسر یک بنا تاریخی بیاید تا از هم بپاشد، به سر بنای ثبت ملی شده «تئاتر شهر» آمده است.
بنا تاریخی تئاتر شهر بزرگترین مجموعه نمایش تئاتر ایران است که در سال ۱۳۴۶ توسط علی سردار افخمی یکی از شاگردان هوشنگ سیحون طراحی شد و ساخت آن پنج سال طول کشید.
سوراخهایی که روی بنا ایجاد کردند
این مجموعه به دلیل داشتن معماری منحصر به فرد و مکانی مهم برای اهالی تئاتر شهر به عنوان مرکز فرهنگی و هنری در فهرست میراث ملی ایران قرار دارد. اما این بنای تاریخی که محصور در چهارراه ولیعصر مانده هر روز با یک داستانی رو به روست از ماجرای حفر زمین برای عبور مترو گرفته تا بلاهایی که بر سر بنا وارد میشود.
حفاریهای متروی چهارراه ولیعصر برای خیلی از افراد به خصوص هنرمندان تئاتر شهر به یادماندنی شد آنجا که همه علیه این اقدام اعتراض کردند ولی کسی به حرفشان گوش نکرد و در نهایت یکی از خروجیها دقیقاً در چند متری بنا باز شد. حالا نتیجه این اقدام آن شده که هر دو دقیقه یک بار بنای تئاتر شهر می لرزد.
شلوغی بیش از حد تئاتر شهر به هر مناسبی یکی از دلایلی است که باز شدن خروجی مترو به روی محوطه تئاتر شهر به دنبال داشت. این شلوغی باعث شده تا دست فروشان چهارراه هر روز بیشتر و بیشتر شوند چون محوطه شلوغ است و مردم مشتاق به خرید زیاد!
دیوارنوشتها روی بنا و صندلیهای سنگی
دست فروشانی که لباس زیر و آش رشته، کاسه و کیف و کفش را به بدترین شکل ممکن کنار یک بنای تاریخی ثبت ملی شده و منحصربه فرد پهن میکنند و منظر بصری این بنای فاخر را از بین میبرند. شهرداری هم از انتقال آنها به مکانی دیگر ناتوان است.
نصب برچسبهای تبلیغی روی بنا و زمین اطراف
ساختوساز مسجد کنار ساختمان تئاترشهر که با گذشت چند سال فعالیت خاصی در آن انجام نمیگیرد هم بر مشکلات حریم این بنای تاریخی افزوده است اگرچه این اتفاقات مهمترین اتفاقاتی بودند که در چند سال اخیر، بنای تئاتر شهر با آن مواجه بود اما خود بنا تئاتر شهر نیز از گزند آسیبها در امان نبود. یک روز کاشیهای آن را دزدیدند. همان کاشیهای فیروزهای که در بنا کار شده بود و کسی پیگیر آن نشد و یک روز دیگر به بهانه چهارشنبه سوری و یا حضور معتادان در ساعات پایانی شب، شمع روشن کرده یا آتش به پا کردند و بخشی از بنا را به خصوص در ضلع جنوبی آن سوزاندند.
سرقت قفل و شکستن حفاظها
تقریبا هیچ هنرمند و یا اهالی تئاتر یا حتی دانشجویان نمیتوانند در پارک دانشجو یا همان پارک تئاترشهر قدم بگذارند آسیبهای این پارک در مرکز تهران از دید خیلی از مردم و مسئولان پنهان نیست. از بزههای رایج در این پارک گرفته تا ناامن بودن آن برای زنان و دختران دانشجو و جوان.
شلوغی ناشی از پارک موتور و حضور دستفروشان
هر چند که نام پارک دانشجو را به خود دارد اما حضور افراد معتاد و بزه کار در این بوستان موجب شده تا محلی برای همه نوع اقشار و آسیبها باشد جز یک مکان تفریحی و فرهنگی. درباره این موضوع هنرمندان زیای اظهارنظر کرده اند اما تا کنون اقدامی برای پاکسازی این مجموعه نشده است. حضور همین افراد بزه کار و نابه هنجار در یک محیط عمومی موجب شده به رغم داشتن فضای سرویس بهداشتی زنانه و مردانه، بوی تعفن از گوشه و کنار ساختمان تئاتر شهر بلند شود و زبالههایی که آنجا ریخته شده فضا را برای حضور اهالی تئاتر نامناسب کند.
آتش به پا کردنهای شبانه
انگار خیلی از افراد میخواهند ساختمان تئاتر شهر نباشد و یا اگر هست ردی از خودشان روی بنا بگذارند به همین دلیل است که اگر بررسیهای بیشتر انجام شود جای سوراخ روی بدنه ساختمان حتی در بالاترین نقاطش دیده میشود و یا کاغذهای سفیدی که برای بررسی بنا کار گذاشته شد اما دیگر نمیتوان آن را از بین برد و یا حتی خط خطی و نوشتن یادگاری با اسپری و اشیای تیز روی بنا که نشان میدهد این ساختمان از گزند یادگار نویسها هم در امان نمانده است.
حفاریهایی که تازه انجام گرفته
مهر نوشت، همه این مسائل نشان میدهد تئاتر شهر حریم ندارد نه حریم فرهنگی و نه منظر بصری. شاید بتوان با ایجاد حریم و ثبت ملی عرصه و اعیان آن، حداقل در روزگار باقی مانده از این بنا آن را از گزند آسیبهای اطرافش دور کرد. اگر مجموعه تئاتر شهر همت کند و موارد مربوط به ضرورت داشتن حریم برای این بنا را به وزارت میراث فرهنگی اعلام کند، وزارت میراث فرهنگی نیز ثبت ملی این اتفاق را تا پایان دولت و یا پایان سال به تعویق نیندازد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با آن مخالفت نکند، شهرداری نیز همکاری لازم را انجام دهد، شورای شهر مخالفتی با ایجاد حصار نداشته باشد و….. شاید آن موقع بتوان گفت حال تئاتر شهر بالاخره روزی خوب میشود شاید!
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/n00032984-b.jpg550980Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:27:112021-01-05 12:27:11زخم تئاتر شهر از آسیبهای وارده
معاون صنایعدستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان بوشهر از ثبت ملی شهر آبپخش دشتستان به عنوان به عنوان شهر حصیر و کپو بافی خبر داد.
لیلا رحیمی در گفتوگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در زمان حاضر بیش از ۱۰۰ کارگاه رسمی و بافنده شناختهشده حصیر و کپو در این شهر فعال است.
وی از صدور کارت برای همه جوانان و سالمندان آبپخشی در صورتی که مجوز بدون شرط سنی اعطا شود خبر داد و گفت: آثار ارائهشده حصیری در جلسه دفاع از پرونده آبپخش بسیار موردتوجه هیئتداوران قرار گرفت و سبب شگفتی این گروه شد.
مرغوبترین مواد اولیه حصیر از نخلستانهای سرسبز آبپخش به دست میآید بهگونهای که هر شهروند در این منطقه یک بافنده حصیر است.
با توجه به آشنایی دیرینه مردم این شهر با بافتن حصیر و کپو، آموزشهای ارائهشده در سالهای اخیر بر مبنای طرحهای جدید و خلاقانه صورت گرفته است.
رونق گرفتن حصیربافی، فلسفه مقلد بودن را در آبپخش به مولد بودن تغییر داده است بهگونهای که دست بافتههای این هنر صنعت بسیار کاربردی است و جای خود را در زندگی مردم بازیافته است.
جایگاه تاریخی و توریست پذیر بودن آبپخش، سبب شد که پرونده این شهر موردپذیرش شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایعدستی قرار گیرد و این شهر به حق شهر ملی حصیر و کپو لقب گیرد.
به گزارش خبرنگار مهر، پیش از این صنعتگران این شهر ۲ بار موفق به کسب نشان ملی در این رشته شدند و آثار آنها در کاخ موزه سعدآباد به نمایش گذاشتهشده است.
منبع:خبرگزاری مهر
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/3652615.jpg414620Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:23:482021-01-05 12:23:48آبپخش به عنوان شهر حصیر و کپو بافی ثبت ملی شد
مرمت، استفاده از بناها با کاربریهای متناسب و زندهکردن خانههای قدیمی بافت تاریخی، بهویژه در سالهای اخیر در شیراز اهمیت یافته است و هماکنون وزارت میراث فرهنگی و صندوق احیا، هر دو با ورود به این موضوع درصدد ساماندهی به بافت تاریخی این کهنشهر فرهنگی هستند.
قصه خانههای بافت تاریخی شیراز سری دراز دارد. در شهری فرهنگی که هنر در قالب روح زندگی طی سدهها در کوچهها و محلههای پیچدرپیچ آن جاری شده، تنها طی بازه زمانی ۹ ساله، از سال ۱۳۹۰ تا به امروز، افزونبر ۳۵۰ خانه در منطقه ۳۶۰هکتاری بافت تاریخی به ثبت رسیده است.
خانههایی که در تکتک آجرها، کوبه درها، بوی نای و ماندگی دیوارها و طاقها و دالانهایشان، میتوان به روزگارانی دور نقب زد و عصاره زندگی، روابط اجتماعی، آداب و رسوم، باورها و هنر را یافت.
روندی که در شهری همچون شیراز با دستاندازهای بسیار طی دورههای زمانی مختلف همراه بوده است. زمانی شهرداری خواستار خانهها شد و بعد از چند سال آنها را تحویل داد و وقتی نیز موضوع راکد ماندن خانهها و به تعویق افتادن مرمتشان بحث روز شد؛ اینکه کدام سرمایهگذار وارد بافت تاریخی شده و آیا میتواند مطابق تعهداتش خانهها را با کاربریهای معین و تعریفشده نگهداری کند نیز همواره دغدغه دوستداران میراث فرهنگی بوده است.
با این حال، نقطه اشتراک وزارت میراث فرهنگی و فعالان حوزه گردشگری این است که آنها بر این باورند نگهداری این خانهها و مرمت آنها تنها، با بودجههای دولتی میسر نیست.
با این تفاسیر وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، با تصویب ماده ۲۷ (قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت) امکان مرمت، احیا، نگهداری، تجهیز و حق بهرهبرداری از این خانهها را برای بخش خصوصی فراهم کرده است.
افزون بر این، توافق همگان بر ضرورت ورود بخش خصوصی برای نگاهداری از خانههای تاریخی به ایجاد صندوقی با عنوان “توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیا و بهرهبرداری از اماکن تاریخی و فرهنگی” در سال ۱۳۸۴ انجامید. بدینترتیب هم وزارت میراث فرهنگی و هم صندوق احیا هر دو میتوانند بهصورت مستقیم به موضوع واگذاری خانهها ورود کنند. بر اساس بند (ز) ماده ۱۱۴ برنامه چهارم توسعه، صندوق احیا موظف است بهمنظور اعطای مجوز کاربری و بهرهبرداری مناسب از بناها و اماکن تاریخی قابل احیا، با هدف سرمایهگذاری بخش خصوصی داخلی و خارجی عمل کند.
تیشه به ریشه مواریث تاریخی نزنید در همین زمینه، ظرفیتهای کمنظیر گردشگری و میراثی در فارس و علاقه مدیران ارشد استان به احیای بناها و بافت تاریخی شیراز، مدیرعامل صندوق احیا را بر آن داشت که در سفری سهروزه در هفتهای که گذشت از خانههای تاریخی این شهر بازدید کند و با دیدار با مسوولان استانی زمینه را برای احیا و بازآفرینی بافت فراهم سازد. هادی میرزایی در گفتوگو با ایرنا درباره برآیند این سفر، با اشاره به تعداد آثار تاریخی و خانههای قدیمی کشور، ابراز کرد: امکان مرمت، احیا و نگهداری خانههای تاریخی با بودجه دولتی وجود ندارد؛ از این رو این مهم باید در مدت معین به بخش خصوصی واگذار شود که فراهم کردن شرایط آن، از اختیارات ذاتی و انحصاری صندوق احیاست. او با تاکید بر اینکه دیدگاههای منفی درباره احیای بناهای تاریخی حاصل عملکرد این صندوق نبوده است، گفت: این نگاه ناشی از عملکرد غلط دستگاههایی بوده که در این زمینه ماموریت و تخصص نداشتهاند و بهصورت غیرقانونی به این حوزه وارد شدهاند. مدیرعامل صندوق احیا با اظهار تاسف از اینکه امروز برخی بناهای تاریخی در کاربریهای آسیبزننده مورد بهرهبرداری قرار گرفتهاند، بر اهمیت اجرای دقیق قانون توسط دستگاههای مختلف پافشاری کرد و گفت: براساس قانون و ادلههای مختلف، وظیفه انحصاری تعیین، تثبیت و تغییر کاربری بناهای تاریخی و فرهنگی بر عهده صندوق احیاست؛ بااینحال برخی دستگاهها خلاف آن عمل میکنند.
میرزایی ادامه داد: تجربه درباره بناهایی همچون حمام وکیل شیراز یا حمام سلطاناحمد کاشان و بناهای مشابه نشان داده که اگر نص صریح قانون در تعیین و تثبیت کاربری بناهای تاریخی و فرهنگی اجرا نشود، آثاری زیانبار در پی دارد؛ بهگونهای که یک حمام تاریخی که باید نشاندهنده بخشی از سبک زندگی ایرانیان باشد، به قلیانسرا یا سفرخانه تبدیل شده، باوجود گذشت سالها، همچنان در گوشهگوشه آن مرمتهای نیمهکاره دیده میشود. او افزود: تعریف کاربری غلط یا واگذاری غیرقانونی از سوی برخی دستگاههای مدعی باعث شده بهجای حفاظت از بناهای تاریخی، با سیاستها و روندهای نادرست، تیشهبهریشه میراث مهم تاریخی و فرهنگی زده شود.
زندهسازی هویت، حفظ شأنیت و اصالت بناهای تاریخی رویکرد صندوق احیاست میرزایی نگاه صندوق احیا را حفاظت از بناهای تاریخی با رویکرد زندهسازی هویت این اماکن، حفظ شانیت و اصالت آنها اعلام و ابراز امیدواری کرد که بتوان روند جاری بخشهای مختلف را با پررنگتر شدن نقش صندوق احیا و ورود جدیتر دستگاههای نظارتی اصلاح کرد. او با اشاره به اینکه قانونگذار در تعریف عملکرد صندوق احیا، بخشهای مختلف را موظف به تبعیت از تعیین کاربریهای صورتگرفته از سوی این صندوق کرده است، گفت: با استناد به ماده ۶۹ مقررات مالی دولت، حق استفاده و بهرهبرداری از اماکن و بناهای تاریخی به صندوق احیا واگذار شده؛ همچنین مطابق تبصره ۷ این ماده، “عدم اجرای این قانون توسط هریک از مقامات و کارمندان در حکم تصرف غیرمجاز در اموال دولتی است”. مدیرعامل صندوق احیا ابراز داشت: یکی از دستاوردهای فعالترشدن این صندوق در یک سال گذشته، ورود مراجع نظارتی بهصورتی جدی به این حوزه بوده است. میرزایی افزود: از آنجا که صندوق احیا دستگاهی اجرایی است،نهادهای نظارتی به موضوع واگذاری و اعطای مجوزهای کاربری غیرقانونی بهصورت جدی ورود کرده، با هر شخص حقیقی و حقوقی که در این زمینه خلاف قانون عمل میکند، برخورد خواهند کرد.
شفافیت در واگذاریها اصل است او همچنین درباره فرایند واگذاریها توضیح داد و ابراز کرد: در فراخوانهای صندوق، تمامی بناها باهدف حفاظت، مرمت و احیا، برای مدت معین به بهرهبرداران واجد شرایط واگذار میشود؛ همچنین این بناها پس از واگذاری نیز همچنان تحت نظارت مشاوران صندوق قرار میگیرند تا از هرگونه تخلف و انحراف از طرح مصوب طی دوره بهرهبرداری پیشگیری شود. به گفته او گام اول واگذاریها، تعیین کاربری فرهنگی و تاریخی هر بناست؛ سپس مشاور شایسته برای ارائه طرح مرمت و احیا اقدام میکند که در نهایت نیز این طرح توسط تیم مشاوران فنی صندوق بررسی و پس از رفع مشکلات و اصلاحات احتمالی، به تصویب میرسد. میرزایی با تاکید بر اینکه رویه صندوق احیا، عدم واگذاری مالکیت بناها به افراد بیصلاحیت است، گفت: با این اقدام، افزون بر استفاده از ظرفیت سرمایهگذاری، در پی زندهسازی هویت فرهنگی در بافت تاریخی هستیم. او با بیان اینکه صندوق احیا در این راه، بهدنبال منفعت اقتصادی نیست، اظهار کرد: این صندوق با ارزیابیهای فنی و اقتصادی بسیار دقیق طی یک سال گذشته، بیش از ۵۰مورد را در فرمها و قراردادهای واگذاری اصلاح کرده است.
با این تفاسیر دستاورد بازدید مدیرعامل صندوق احیا از بافت تاریخی شیراز و فارس احیای ۸ کاروانسرای استان برای اشتغال پایدار روستایی شامل کاروانسراهای باجگاه، خانزنیان، کمارج، میانکتل، کنار تخته، دوکوهک، خانخوره و بیدزرد؛ تعیین کاربری ۱۵ بنا در بافت تاریخی شیراز متناسب با نیازهای حرم مطهر احمدبنموسی(ع) باهدف توانمندسازی فعالان عرصههای تاریخی و فرهنگی؛ همچنین “انعقاد تفاهمنامه با شهرداری شیراز” برای احیای بافت تاریخی بهشمار میرود که درنهایت قرار است به حفظ، مرمت و احیای فضاهای تاریخی و فرهنگی و باززندهسازی این فضاها متناسب با نیاز امروز جامعه بینجامد.
۲۸ خانه تاریخی شیراز واگذار و ۹ خانه در دست واگذاری است هممسیر با اقدام صندوق احیا، وزارت میراث فرهنگی نیز مصرّانه بر واگذاری اختیار خانههای تاریخی به بخش خصوصی پای میفشارد و در نخستین گام در سال جاری تکلیف ۲۸خانه باارزش را که واگذاری آنها به تعویق افتاده بود، در دستور کار قرار داد. مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس در گفتوگو با ایرنا اعلام کرد که قرارداد این خانهها بسته شده و همگی با کاربریهای معین و مناسب همچون موزه، گالری و کارگاه تولید صنایع دستی به بخش خصوصی واگذار شدهاند. در ادامه این روند، مصیب امیری از واگذاری ۹ خانه تاریخی دیگر شامل خانه اثنیعشر، تولایی،صالحی، برکت، علمدار، عطروش، عابدی، کازرونیان و منطقینژاد سخن گفت که برای آنها کاربری موزه، گالری، صنایع دستی و کافه درنظر گرفته شده است. امیری فضای این خانهها را برای مجموعهداران، هنرمندان و تولیدکنندگان صنایع دستی و فعالان این عرصه مناسب برشمرد.
عملکرد صندوق احیا و وزارت میراث فرهنگی موازی با یکدیگر نیست مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس عملکرد وزارت میراث فرهنگی و صندوق احیا را در راستای یکدیگر دانست و گفت: فراخوان واگذاری ۹خانه یادشده براساس تصمیم وزارتخانه متبوع اعلام شده است و صندوق احیا نیز میتواند باتوجهبه شرح وظایفش، افزون بر املاک میراثی، واگذاری خانههای متعلق به دیگر دستگاهها را نیز در دستور کار قرار دهد. او افزود: صندوق این اختیار را دارد که با توافق با دستگاههای مختلف فرایند سرمایهگذاری خانههای تاریخی متعلق به آنها را فراهم سازد؛ برای مثال کاروانسراهای بسیاری در استان فارس وجود دارد که اداره اوقاف و امور خیریه مالک آنهاست و صندوق احیا میتواند در قالب بستههای سرمایهگذاری فرایند واگذاری آنها را بر عهده گیرد. امیری با تاکید بر اینکه عملکرد اداره کل میراث فرهنگی فارس موازی با عملکرد صندوق نیست، آن را بازوی کمکی وزارت میراث فرهنگی خواند و ایجاد نمایندگی صندوق احیا در فارس را سامانبخش بناهای تاریخی بسیاری در استان دانست که هماکنون در مالکیت نهادهای مختلف است. او بیان کرد: بناهای باارزشی در فارس وجود دارد که صندوق احیا میتواند با ظرفیت قانونیاش برای آنها سرمایهگذار جذب کند.
با این روند، میتوان امیدوار بود که چنانکه اقدامات همزمان صندوق احیا و وزارت میراث فرهنگی در زمان معین بهدرستی به بار نشیند، بافت تاریخی شیراز بهزودی سامان یابد و در داشتههای باارزش فرهنگی این شهر روحی تازه دمیده شود.
معاون گردشگری وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، گفت: طرح شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری با هدف بازنگری شاخصهای انتخاب روستاهای هدف به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری کشور تدوین شد.
به گزارش روابطعمومی معاونت گردشگری وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، ولی تیموری پیرو برگزاری نشست مشترک با گروه تدوین پروژه شناسایی، ارزیابی و رتبه بندی روستاهای هدف گردشگری، گفت: پروژه شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی مقاصد گردشگری کشور در دو بخش جاذبههای روستایی و شهری در دستور کار است تا بر مبنای پژوهش علمی، ارزش و جایگاه هر یک از جاذبهها تعیین و به عنوان بستری قابل اتکا در عرصه تصمیمگیریهای مختلف از جمله نرخگذاری بستههای سفر به کار گرفته شود.
تیموری افزود: در این پروژه مرحله شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری انجام شده است تا بر مبنای این اقدام ابتدا ظرفیت همه روستاهای کشور احصاء و سپس طبق بررسی، انطباق با شاخصهها و نیز الگوپذیری از مبنای علمی احصاء شده، به عنوان روستای هدف انتخاب شوند.
وی با اشاره به اینکه ساختار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیستمحیطی روستا نیازمند مدلی انطباقیافته با ویژگیها و ماهیت روستا است؛ یادآور شد: با توجه به افزایش تمایل به سفرهای روستایی و به طور کل توسعه گردشگری روستایی ضروری بود تا با بازنگری در فرایند شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری زمینه مدیریت و هدایت مطلوب آنها تامین شود؛ بر این اساس تدوین طرح شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف محقق شد.
معاون گردشگری وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، با اشاره به اینکه متاسفانه به لحاظ فقدان مدل فراگیر و منطبق، نبود پایگاه آماری روزآمد و فرابخشی بودن گردشگری روستایی، چارچوب استانداردی جهت تصمیمسازی مدیران در راهبری گردشگری روستایی وجود نداشته است؛ تاکید کرد: بر این اساس و همچنین با توجه به اینکه قبلا کار علمی و قابل دفاعی در راستای انتخاب روستاهای هدف وجود نداشته است؛ تدوین «طرح شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری» در دستور کار قرار گرفت تا با تولید و به کار بستن مدل فراگیر و کارا توسعه گردشگری روستایی را بصورت هدفمند و متعادل هدایت کرد.
معاون گردشگری در ادامه اهداف «طرح شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری» را برشمرد و گفت: پیادهسازی مدلی فراگیر و پویا بر پایه معیارها و شاخصهای علمی جهت شناسایی، ارزیابی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری کشور، ایجاد پایگاه داده و اطلاعات به هنگام، جهت تصمیمسازی و اقدامات لازم توسعه و راهبری گردشگری روستایی، ایجاد بستری برای تجمیع، پردازش و انتقال بازخوردهای گردشگران و جامعه محلی به سازمانهای مدیریت مقصد و نیز ایجاد فضای پویا و رقابتی میان مقاصد گردشگری روستایی به منظور ترغیب فعالیتهای توسعهای مستمر بخشی از اهداف تدوین مذکور به شمار میآیند.
وی ادامه داد: به کارگیری این مدل علاوه بر ایجاد مبنایی برای رتبهبندی کلی روستاهای کشور به صورت دورهای، این امکان را فراهم می آورد تا رتبه و عملکرد روستا در هر یک از معیارها، شاخصها و زیرشاخصهای مدل با سایر روستاهای کشور که همسنگ هستند؛ مورد مقایسه قرار گیرد.
تیموری خاطرنشان کرد: همچنین یکی دیگر ازدستاوردهایی که در پی اجرای طرح تدوین شده مذکور محقق خواهد شد؛ تحقق روستای دوستدار گردشگر خواهد بود که توانمندسازی گردشگران، مدیران روستا، جامعه روستایی و نهاد متولی مربوطه را سبب خواهد شد.
معاون گردشگری تاکید کرد: خروجی طرح شناسایی، ارزیابی و رتبه بندی روستاهای هدف گردشگری مبنای قابل اتکایی برای شناسایی نقاط قوت و ضعف مقصد و خود تنظیمی و خود ارتقایی سازمان مدیریت مقصد است. در واقع این مدل با تلفیق رویکردهای عرضه و تقاضا محور، برآیند نظرات گروههای ذینفع شامل گردشگران داخلی و خارجی، جامعه محلی و سازمان مدیریت مقصد را مبنای رتبهبندی مقاصد گردشگری روستایی کشور قرار داده است.
معاون گردشگری افزود: در تدوین طرح مذکور تلاش شده است تا هرم توسعه گردشگری در روستاهای هدف در پنج قالب روستای دوستدار گردشگر، روستای مقصد گردشگری، روستای گردشگرپذیر، روستای متعهد به توسعه گردشگری و روستای مستعد توسعه گردشگری مورد بررسی قرار گیرد تا از نظر میزان شناخته بودن به عنوان مقصد گردشگری روستایی یا شهرگی، تجربه گردشگران از سفر به روستا و ادراک گردشگران از ظرفیتهای موجود و سایر شاخصههای استخراج شده از جمله مولفههای مهماننوازی، فضا، چشمانداز، امنیت، دسترسیپذیری و غیره مورد ارزیابی و مقایسه قرار گیرند.
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/157643368.jpg450850Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:16:582021-01-05 12:16:58تدوین طرح شناسایی و رتبهبندی روستاهای هدف گردشگری
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری، صنایع دستی گفت: کارشناسان میراث فرهنگی در حال پیگیری صحت فرو ریختن بخشی از طاق کسرا هستند، پس از اعلام نتایج بررسیها و در صورت تخصیص اعتبارات از سوی سازمان برنامه و بودجه و موافقت دولت، کارشناسان مرمت ایران برای مرمت این طاق باستانی به عراق اعزام میشوند.
علی اصغر مونسان روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، با اشاره به قرار گرفتن طاق کسرا در کشور عراق گفت: این بنای تاریخی همواره برای ما از اهمیت زیادی برخوردار بوده است و حتما پیگیری می کنیم که کاری برای احیا و مرمت طاق کسرا انجام دهیم و پیش از این نیز همواره از همتایانم خواستم حفاظت این ابنیه تاریخی را جدی بگیرند و توجه بیشتر کنند چون این اثر تاریخی محدود به یک کشور نیست و به تاریخ دنیا و بشریت تعلق دارد.
وی افزود: البته کشور عراق به دلیل مشکلات ناشی از جنگ کمتر توانسته در حوزه میراث فرهنگی فعالیت داشته باشد.
مونسان با اعلام این که کارشناسان میراث فرهنگی در حال پیگیری صحت فرو ریختن بخشی از این طاق باستانی هستند، گفت: نتایج بررسی ها به دولت اعلام می شود و در صورت تخصیص اعتبارات از سوی سازمان برنامه و بودجه و موافقت دولت، کارشناسان مرمت ایران به عراق اعزام می شوند.
وی افزود: امیدواریم با اختصاص بودجه ای، مرمت خوب و اصولی در این بنای تاریخی انجام شود تا چند سالی نگرانی ریزش در این بنا وجود نداشته باشد.
در روزهای گذشته، برخی افراد فعال در شبکههای اجتماعی عراق تصاویری از طاق کسری در بغداد منتشر کرده و نوشته اند که همزمان با آغاز سال ۲۰۲۱ بخشی از سقف این بنای تاریخی فرو ریخت. برخی از شبکههای اجتماعی در کشور عراق، خبر دادهاند که بخشی از سقف بنای معروف و باستانی، طاق کسری، در منطقه المدائن بغداد فرو ریخته است.
مدائن شهری در عراق است؛ که آثار تاریخی ارزشمندی از امپراتوری ساسانیان را در خود جای داده که از آن جمله میتوان به کاخ ساسانی «ایوان مدائن» یا «طاق کسری» اشاره کرد. ایوان مدائن در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر بغداد، پایتخت عراق و ساحل رود دجله واقع شده و مهمترین اثر تاریخی برجایمانده از ساسانیان محسوب میشود. طاق اصلی این کاخ که بلندترین طاق خشتی ساختهشده به دست انسان است، ۳۵ متر ارتفاع، ۲۵ متر پهنا و ۵۰ متر طول دارد. این کاخ به دستور «شاپور اول» که در فاصله سالهای ۲۴۱ تا ۲۷۲ پس از میلاد بر سرزمینهای امپراتوری ساسانیان حکومت میکرد، با نمایی از آجرهای زردرنگ و به شیوه معماری پارتی ساخته شده است و یکی از شاهکارهای معماری دنیای باستان محسوب میشود و حتی آن را بزرگترین طاقِ ضربی شناختهشده جهان میدانند.
منبع:ایرنا
https://gashttour.ir/wp-content/uploads/2021/01/157805886.jpg349620Shahrzad Dehghanihttps://gashttour.ir/wp-content/uploads/2019/09/logo-300x138.pngShahrzad Dehghani2021-01-05 12:15:302021-01-05 12:15:30آمادگی ایران برای مرمت طاق کسرا
سواحل استانهای جنوبی زیبا و دستنخورده و منحصربهفرد هستند و زیباییهای جادویی خلیجفارس شگفتانگیز… جنگلهای حرا هم البته نگین خوشتراش این سواحل هستند. جنگلهایی که یک پا در آب دارند و یک دست در ساحل!
جنگلهای حرّا بهعنوان یکی از دهها ویژگی زیست محیطی استانهای ساحلی و جزئی نادر از اکوسیستمهای گونهگون فلات ایران نگینی ارزشمند بر سواحل خلیجفارس هستند.
جذابیتی منحصر به فرد که شهرهای ساحلی استان بوشهر را می تواند به قطب بی نظیر گردشگری دریایی تبدیل کند! این روزها امّا حال حرّاها خوب نیست. از یک سو تخریبهای گاه و بیگاه انسانی و از سوی دیگر طرحهای صنعتی که در کمین حیات این اکوسیستم خاص نشسته است.
پروژههایی که بلای جان طبیعت ساحلی هستند
طرحها و پروژههایی که در چند دهه اخیر هر کدام سهم عمده ای در نابودی زیست بوم مناطق ساحلی دارند و بعضاً با مجوزهای غیرکارشناسی و بی توجه به امر توسعه پایدار، نابودی محیط زیست این مناطق را در پی داشته اند.
آخرین نمونه از این طرح ها که در چند روز اخیر اعتراضات گسترده ای را در بین فعالین محیط زیست استان بوشهر ایجاد کرده است پروژه پرورش لارو میگو در محدوده تالاب بردستان-دیر است که به گفته ی مسئولین محیط زیست شهرستان دیّر از کمیسیون ماده ۱۱هوای پاک استانداری نیز مجوز ساخت گرفته است.
به گزارش ایسنا، آنگونه که فعالان محیط زیست بندر دَیر میگویند این سایت پرورش میگو قرار است روی بستر رودخانه دلوار که محل ورود آب از بالادست به پایین دست رودخانه و راه تغذیه تالاب دیّر است احداث شود که ناگفته پیداست اگر چنین اتفاقی صورت عملیاتی به خود بگیرد چه فجایع زیستمحیطی رخ خواهد داد.
دیدگاه مخرب توسعهای
«محسن خیراندیش»، عضو انجمن محیط زیستی سوکا بندر دیّر در گفتوگو با خبرنگار ایسنا ضمن اشاره به ثبت ملّی تالاب دیّر در فهرست تالاب های ایران گفت: «متاسفانه در سالهای اخیر با دیدگاه مخرب توسعه ای مسئولان مختلف که بیشتر توسعه را گسترش سازه های بتنی و صنعتی می دانند شاهد تصرف و تجاوز به سواحل دیر بودیم که چه به وسیله پتروشیمی ها و چه به وسیله ی اسکله های مختلف امروز بندر دیّر جز یکی دو کیلومتر ساحلی برای مردم خود ندارد.»
ویضمن بازشماری مزیت های این سواحل از نقطه نظر اقتصادی و گردشگری افزود: «جنگل حرا بندر دیّر عمر پنجاه ساله دارند و دستکاشت است. در این سالها سازمان حفاظت محیط زیست و مردم بندر دیّر ضمن حفاظت و نگهداری از این گنج بی نظیر هرساله با کاشت نهال سعی در تقویت و نگهداشت این میراث طبیعی داشته اند.»
این فعال محیط زیست میگوید صنایع وابسته به دریا باید نقطه ی دیگری را برای آنچه «توسعه منطقه» می نامند پیدا کنند و تأکید می کند مردم دیّر نمی پذیرند که دیر از یک سو در محاصره ی خورده صنایع باشد و از سمت دیگر با نابودی این جنگل و تالاب در بن بست قرار گیرد.
تالاب دیّر در انتظار جهانی شدن
محسن خیراندیش با اشاره به توجه ویژه دفتر محیط زیست از گونه مانگرو ها که حرا نیز از آن خانواده است می گوید: «ما امیدواریم با مطالعات و حفاظتی که انتظار داریم صورت بگیرد تالاب ملی دیّر-بردستان را در کنوانسیون رامسر به عنوان یک تالاب جهانی ثبت کنیم.»
وی چنین اتفاقی را برای توسعه اقتصادی منطقه یک فرصت ایده آل می داند اما معتقد است در سالهای اخیر به بهانه هایی همچون اشتغالزایی و توسعه اقتصادی دستبردهایی به حریم اکوسیستم تالاب دیّر وارد شده است.
ضرورت مطالعات کارشناسی
خیراندیش میگوید: «از نظر ما مطالعات کارشناسی ویژه ای صورت نگرفته و در منطقهای که در حدود ۲۰۰ هکتار است و تالاب بردستان را شامل می شود، حتماً باید مطالعات تخصصی و میدانی صورت بگیرد، خاک بستر رودخانه مورد مطالعه قرار بگیرد، سیلابی بودن منطقه را مطالعه و پیش بینی کنند و پس از آن می شود تصمیم گرفت منطقه ای را که سالهای سال کاربری خور را داشته می شود به عنوان سایت پرورش میگو در نظر گرفت یا خیر.»
وی ضمن اشاره به اثرات مخرب صنایع کوچکی همچون پرورش میگو برای محیط پیرامون و خطرات آن برای کلیه جاندارانی که پیرامون آن زیست میکنند میگوید: «طبق بررسی های سازمان آب منطقهای استان این پروژه بر خلاف اظهار نظرها در بستر رودخانه فصلی و در محدوده جزر و مدی است. همچنین در کنار ورود سازمان حفاظت از محیط زیست به موضوع، حتی دادستانی نیز دستور به توقف راهسازی در این نقطه را داده است اما همچنان شاهد فعالیت این پروژه هستیم.»
این در حالی است که «علیرضا حجازی»، رئیس اداره حافظت از محیط زیست شهرستان دیّر میگوید: «سال ۹۲ که مالکین پروژه اقدام به اخذ مجوز تأسیس سایت پرورش میگو کردند در ابتدا درخواست مساحتی قریب به ۴ هکتار برای ساخت این پروژه را داشتند که با مخالفت اداره شهرستان و اداره کل این مساحت به ۲ هکتار کاهش یافت.»
وی می افزاید: «به جهت ایجاد فاصله بیشتر با تالاب دیر و جنگل حرا بازهم با این مساحت هم مخالفت به عمل آمد که این بار مالکین از طریق کمیسیون ۱۱هوای پاک اقدام به اخذ مجوز کردند.»
این مسئول درباره جاده دسترسی به پروژه نیز که توسط مالک پروژه در حال احداث است به ایسنا گفت: «سازمان حفاظت محیط زیست با این جاده نیز به جهت مسدود کردن مسیر سیلاب و ممانعت از تغذیه تالاب مخالف است.»
حجازی تأکید کرد: «از نظر ما باید جاده جدیدی طراحی و ساخته شود که همان هم نیازمند مطالعه و بررسی تأثیر آن بر مسیر سیلاب است.»
حرّای شگفتانگیز
«راضیه اشعثی»، یکی از فعالان محیط زیست استان بوشهر است، او درباره اهمیت جنگلهای حرّا به ایسنا میگوید: «خاک جنگلهای مانگرو پر اهمیت ترین منبع کربن است. اکوسیستم ساحلی حرا در قیاس با اکوسیستم خشکزی در یک واحد سطح معین، میزان کربن دی اکسید بیشتری را از اتمسفر می گیرد و علاوه بر این بر روند کاهش تغییرات آب و هوایی بسیار تاثیر گذار خواهد بود.»
وی افزود: «پوشش جنگلی حرا قادر است مقدار زیادی کربن را در بافت زنده خود و در خاک ذخیره نماید که میزان ذخیره در خاک می تواند تا ۹۹ در صد و در سطح ۶ متری زمین ادامه داشته باشد این کربن می تواند برای مدت طولانی در خاک باقی بماند در حقیقت توان ذخیرهکنندگی کربن در جامعه گیاهی حرا نشان از جایگاه ارزش اقتصادی آن دارد.»
فرآیند تخریب اکوسیستم تالاب دیر
این فعال محیط زیستی معتقد است تکثیر لارو میگو در دل جنگل های حرّای دیر و حریم ۶۰ متری دریا و در محل تداخل آب شور دریا و سیلاب های ساحلی عملا منطقه خور بردستان و اراضی جنگل حرا آن را به دو نیمه تقسیم می کند.
وی می افزاید: «این مسئله سبب می شود مهم ترین عامل بقای جنگل ها که ورود آب شیرین و غرقاب شدن اراضی بالا دستی و همجواری با حراها است، از دست برود و تجاوزی آشکار به حریم جزر و مدی دریا و این اکوسیستم اتفاق بیافتد.»
اشعثی اجرای این طرح را موجب صدمات جبران ناپذیری به جنگل حرای دیّر میداند و میگوید بازنگری و ارزیابی معقولانه در مکان یابی این طرح ضرورتی اجتناب ناپذیر و از حقوق انسانی جوامع همجوار آن می باشد.
قوانین چه می گویند؟!
این فعال محیط زیست ادامه داد: «بنا بر قوانین محیط زیست استحصال حریم سواحل جزر و مدی، پهنه های گلی و خورها ممنوع است. بنابراین مکانیابی اجرای طرح تکثیر لارو میگو در تالاب بردستان نامناسب است و خارج از اصول و ملاحظات زیست محیطی در پهنه جزر ومدی سواحل دیرو تالاب بردستان و حوزه رویش جنگل های حرای آن است.»
وی افزود: «همچنین احداث جاده مواصلاتی مسیر روان آب ها و سیلاب های ناشی از بارش را به حریم حراها کاملا مسدود می نماید که موجب نابودی کامل این زیستگاه می شود.»
نسبت حفظ محیط زیست با توسعه پایدار
به گزارش ایسنا، جنگل های حرّا به عنوان بستر مناسبی برای رشد گونه های مختلف آبزی دارای ویژگی های منحصر به فرد بسیاری است. در کنار ارزش زیست محیطی، آنها محیط مناسبی برای جذب گردشگر و رونق اقتصاد محلی مردمان ساحل نشین هستند. حفظ این جنگلها در کنار توسعهی زیرساخت های گردشگری می تواند ضامن توسعه پایدار منطقه نیز باشد.
علاوهبر بستر مناسب این اکوسیستم های بکر ساحلی برای جذب گردشگر، قوانین زیست محیطی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین تعهد اخلاقی و انسانی به نسل های آینده ایجاب می کند نگهداری، حفظ و توسعه ی پایدار این عرصه های طبیعی در بالاترین میزان حساسیت بین مسئولین و شهروندان قرار داشته باشد.
و حالا مردم محلی و دوستداران محیط زیست میخواهند بدانند عاقبت چنین پروژههایی که تخریب مسلم محیط زیست و طبیعت منطقه هستند چه میشود و اصلا چرا و چگونه چنین مجوزهایی در جوار جاذبهها و محیطهای طبیعی ساحل و کوه و جنگل و بستر دریا اخذ میشود که بعد از آن برای حفظ طبیعت نیاز به جنگ و جنجال میان مردم و منطقه با سازمانها و فعالان صنعتی باشد؟
مدیرکل صدا و سیمای مرکز زنجان گفت: این استان مهد صنایعدستی فلزی در کشور است.
به گزارش ایسنا و به نقل از روابطعمومی صدا و سیمای مرکز زنجان، سیدمحسن لطیفی صبح امروز (۱۶ دیماه) در مراسم کلیدزنی مستند فاخر هنر فلز با اشاره به پیشینه تاریخی زنجان در هنرهای دستی افزود: این استان مهد صنایعدستی فلزی در کشور است و به عنوان خاستگاه اولیه هنرهایی مانند ملیلهکاری، چاقوسازی، مسگری و قلمزنی با قدمت و پیشینه تاریخی چند هزار ساله، هنوز نام خود را در میان بهترینهای این صنایعدستی حفظ کرده و برای احیا و گسترش آنها تلاش میکند.
وی تصریح کرد: مستند هنر فلز تلاش دارد با نگاهی نو، سیر تاریخی پیدایش، تکمیل و روشهای طراحی و تولید هنرهایی مانند ملیلهکاری، مسگری، قلمزنی، انگشترسازی و زیورآلات سنتی را در ساختار مستند محض و در بخشهایی با بازسازی متدهای تاریخی به تصویر بکشد.
این مسئول ادامه داد: در بخشهای مختلف این مستند، ابعاد تاریخی و اجتماعی، موارد مصرف و نحوه انتقال فنون این صنایعدستی به مناطق مختلف کشور به صورت کارشناسی و پژوهش شده مورد بررسی قرار میگیرد تا بیننده با تاریخ و قدمت هر کدام از این صنایعدستی فلزی بیشتر آشنا شود.
مدیرکل صدا و سیمای مرکز زنجان در آغاز ضبط و تولید این مستند بر همت رسانه استانی به منظور تولید آثار فاخر در حوزه میراثفرهنگی، گردشگری و کارآفرینی تاکید کرد و افزود: در سایه تبلیغ صنایعدستی و گردشگری، علاوه بر فراهم شدن زمینه همگرایی اقتصادی و فرهنگی با کمترین سرمایه و بدون آلودگیهای زیستمحیطی برای اقشار مختلف جامعه درآمدزایی میشود.
وی، بهرهگیری از هنرمندان بومی، حضور در لوکیشنهای تاریخی، معرفی صنایعدستی و تاکید بر فرهنگ بومی – محلی را از نقاط عطف این مستند برشمرد.
گفتنی است، عوامل تولید این برنامه شامل حسن دهقانکمارجی (نویسنده و کارگردان)، جلال حبیبمهر (تدوین و گرافیک)، عادل زلفیباهر (نور و تصویر)، شاهرخ سروری (گفتار متن)، سیدهلیلا موسوی (مجری طرح) و واحد پژوهش صدا و سیمای مرکز زنجان (تحقیق) است. این مستند تلویزیونی در ۷۲ دقیقه تهیه و در نوروز سال آینده از شبکههای مختلف رسانه ملی پخش خواهد شد.