آیین‌های محرم در استان فارس

مردم شهرستان‌های فارس هرساله با آغاز ایام سوگواری سیدالشهدا با برپا کردن خیمه‌ها و آذین‌بندی هیئت‌ها، سیاه‌بندی تکیه‌ها، مساجد و حسینیه‌ها و نصب پرچم‌های عزا بر در منازل، به استقبال این ایام می‌روند.

مردم این دیار در این ایام با حضور در محل‌های عزاداری و تشکیل مجالس نوحه‌سرایی و سینه‌زنی به ابراز ارادت خود به سید و سالار شهیدان می‌پردازند.

سبک خاص برگزاری برخی از آیین‌های سنتی که مردم فارس در این ایام برگزار می‌کنند از قدمت زیادی برخوردار است که حتی نام تعدادی از آن‌ها در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده است.

چارچوگردانی و چک چکو در استهبان، عم کبار و تعزیه در خرم‌بید، آیین خیمه‌های برافراشته و تعزیه در زرقان، تعزیه در صحرا رود فسا، مراسم عاشورا در روستای دوان کازرون، تعزیه در مرودشت مراسم پرچم سرخ حسینی در فورگ داراب، مراسم عزاداری در لار، مراسم سینه‌زنی قطاری در شهر شیراز از آیین‌هایی است که در فهرست آثار معنوی کشور به‌عنوان آثار ناملموس به ثبت رسیده‌اند.

چک‌چکو

آیین چک چکو و چارچوگردانی یکی از آیین‌هایی است که آن را مردم استهبان برگزار می‌کنند.

امامزاده پیرمراد (ع) محل تجمع عزاداران حسینی این شهرستان است و آیین چک‌چکو که نشانه چکاچک شمشیر اشقیا و ضرب سم اسبان است در عصر عاشورا اجرا می‌شود.

این آیین هرچند قدمتی ۲۰۰ساله دارد اما هرسال با شور و حرارتی خاص توسط نوجوانان، جوانان و بزرگ‌سالان محله‌ها با تجمع در میدان اصلی شهر برگزار می‌شود.

چک‌چکو در فهرست آثار ملی ثبت‌شده است.

در این آیین که شکلی نمادین از اتفاقاتی است که در عصر عاشورا برای امام حسین (ع) و یاران باوفایشان رخ داد، عزاداران به‌صورت دایره حلقه می‌زنند و در دستانشان دو قطعه چوب یا سنگ می‌گیرند و با نوحه‌خوان همنوایی می‌کنند و قطعات چوب و سنگ را به هم می‌زنند، صدایی که از این حرکت به گوش می‌رسد نمادی از صدای سم اسبان و برخورد شمشیرها در عصر عاشوراست.

بر اساس روایت مورخان، پس از شهادت امام حسین (ع) لشکریان یزید به دستور شمر لعین با اسب‌هایشان بر جنازه شهدای کربلا تاختند و آیین چک‌چکو، واکنش به سم‌کوبی اسبان اشقیا بر بدن‌های مطهر اولیاست.

چارچو (نخل گردانی) 

آیین سنتی چارچوگردانی شب عاشورا نیز در حسینیه محله اَهر استهبان برگزار می‌شود.

چارچو از اتاقکی چوبی باکف مستطیلی تشکیل و بدنه آن از شیشه پوشیده شده است. در این مراسم از ابتدای شب دسته‌های عزادار، زنجیرزن و سینه‌زن به حسینیه محل چارچوگردانی می‌روند.

معمولاً این عزاداری‌ها با سینه‌زنی دایره شکل آغاز می‌شود و پس‌ازآن گروهی از جوانان درحالی‌که بر سر می‌زنند، این نوحه را تکرار می‌کنند، پس‌ازآن ۱۶ نفر از جوانان چهار طرف چارچو را بلند می‌کنند و وسط میدان می‌چرخانند.

پس از سه بار چرخش، چارچو را به‌جای خود در ساختمان حسینیه منتقل می‌کنند که تا سال دیگر در همان‌جا باقی می‌ماند.

مراسم عزاداری در روستای تاریخی دوان کازرون

اهالی روستای دوان کازرون نیز هرسال به یاد عاشورای حسینی مراسم ویژه‌ای به‌جا می‌آورند که قابل‌توجه است. آن‌ها تمام کوچه‌ها را غبارروبی و محل‌های عزاداری را سیاه‌پوش می‌کنند.

در دوان دو محله وجود دارد که محله پایین و بالا نامیده می‌شود. سینه‌زنی از شب هفتم محرم شروع می‌شود و گروه‌سنج و دمام‌زن در محل تجمع شروع به نواختن‌سنج و دمام می‌کنند، پس‌ازآن، مردم محله پایین در میدان کنار بقعه شاه سلیمان و مردم محله بالا در میدان کنار مسجد جامع دوان جمع می‌شوند.

محل تجمع عزاداران، میدانی است که وسط آن را سه دایره متحدالمرکز به فاصله چند متر تشکیل می‌دهد. دایره کوچک‌تر که در مرکز قرارگرفته محل سینه‌زنی کودکان، دایره دوم محل سینه‌زنی جوانان و دایره سوم که بزرگ‌تر است به بزرگان و ریش‌سفیدان اختصاص دارد. در این مراسم یک نفر تک‌خوان اشعار مراثی است و بقیه به او جواب می‌دهند.

تعزیه صحرا رود فسا

از دیگر مراسم‌های عزاداری ثبت‌شده در فهرست ملی کشور می‌توان به اجرای یکی از بزرگ‌ترین تعزیه‌های کشور در صحرا رود شهرستان فسا اشاره کرد.

این نمایش از آیین‌های عاشورا است و بسیاری مناطق فارس ازجمله لامرد، فسا، زرقان و شیراز شاهد اجرای تعزیه‌های بزرگ در سالیان طولانی بوده است. برخی قدمت مجالس شبیه‌خوانی در شهرستان فسا را با توجه به آثار باقی‌مانده، به بیش از ۲۰۰ سال تخمین زده‌اند.

عم کبار در خرم‌بید

مراسم عباس‌خواهی در زبان محلی عم کبار نام دارد که در شهرستان خرم‌بید بیش از ۱۵۰ سال قدمت دارد و یکی از باشکوه‌ترین مراسم در شمال استان فارس است.

واژه عم کبار که درواقع غم کویار است بنا بر اعتقاد عوام، خطاب به حضرت زینب (س) و منظور از یار، یار حضرت امام حسین (ع) یعنی حضرت ابوالفضل العباس (ع) است.

در این مراسم علم‌هایی از مناطق مختلف شهرستان به مسجد جامع شهر آورده می‌شود و عزاداران اشعار خود را می‌خوانند و یک نفر در وسط ایستاده و چند نفر دور علم حلقه می‌زنند و با حرکاتی خاص و خواندن اشعار مذهبی، به‌صورت گروهی دور علم می‌چرخند.

برافراشتن خیمه در زرقان

در زرقان، برافراشتن بیرق و چادرهای عزا، آیینی است که باسابقه چند صدساله در فهرست ملی ثبت‌شده است. ۲۷ ذی‌الحجه مردم در حسینیه این شهر با برافراشتن چادرهای بزرگ به پیشواز محرم می‌روند.

سینه‌زنی قطاری مردم شیراز

در شیراز نیز نوعی سینه‌زنی خاص شیرازی‌ها وجود دارد به نام قطاری، این نوع عزاداری به‌صورت دسته‌جمعی اجرا می‌شود و مسیر حرکت عزاداران دایره‌ای حلزونی و پیچ‌درپیچ است.

این نوع عزاداری در ماه محرم در چند مسجد و حسینیه شیراز همچنان برگزار می‌شود. این سینه‌زنی به شکل حلزونی اجرا می‌شود، یعنی ابتدا عزاداران می‌ایستند، دو گام برمی‌دارند و بر سینه می‌زنند و می‌گویند حَسیِن که البته همان حسین است پس‌ازآن در نیمه سینه‌زنی نفرات اول به نفرات آخر می‌رسند و چون به شکل حلزونی حرکت می‌کنند به رأس که رسید سینه‌زنی تمام می‌شود و این نوع سینه‌زنی اکنون در مسجد بغدادی در سردزک شیراز برگزار می‌شود.

سینه‌زنی سنتی لارستانی‌ها

ازجمله آیین‌های سنتی و دیرین که ریشه در فرهنگ و تاریخ و تمدن جنوب فارس دارد، عزاداری سنتی و سینه‌زنی مردم لارستان است، این آیین که با زمزمه نوحه‌های جان‌سوز همراه است هرسال در حسینیه‌ها و تکایای این دیار کهن به شکل آیینی برگزار می‌شود.

عزاداری محرم در لارستان غالباً در مناطق مختلف بنا بر ویژگی‌های اقلیمی، فرهنگی و یا جغرافیایی، متکثر و متنوع می‌شود. در بعضی مناطق دسته‌های سینه‌زنی ایستا و بی‌حرکت و در بعضی دیگر متحرک و درحرکت هستند، بعضی جاها ریتم ضربه به سینه، تخت است و بعضی جاها رقصان و مواج، در شهر لار که سینه‌زنی‌اش به‌عنوان نمونه کلی سینه‌زنی سنتی لارستان شناخته می‌شود، قریب به ده محله در قالب دو دسته جداگانه در مسیری مشخص حرکت و در یک مکان مشخص مراسم ختم را برگزار می‌کنند.

مراسم پرچم در فورگ داراب

در این مراسم سنتی و آیینی مردم شهر دوبرجی بخش فورگ بر اساس رسم دیرینه بیرق عزا را با چاووشی خوانی و نوحه‌سرایی روی پشت‌بام مهدیه شهر نصب می‌کنند و به استقبال ماه محرم می‌روند.

چاووش‌خوانی اول محرم در سوریان بوانات

چاووش‌خوانی یکی از آیین‌های قدیمی و سنتی در پاسداشت آغاز ماه محرم است و در اقدامی یکپارچه، چاوش‌خوانان و پیر غلامان منطقه از سه مسجد امام حسین (ع)، مسجد صاحب‌الزمان (عج) و مسجد جامع به‌طرف حسینیه امام صادق (ع) حرکت و در بین راه به گروهی از چاوش‌خوانان و همراهان که به‌عنوان سفیران محرم هستند با چاوشی‌خوانی و اهدای بیرق مشکی به اهالی و بازاریان برای نصب در سر در منازل و مغازه‌ها، خبر از شروع ماه محرم و عزای حسینی می‌دهند و به آنان می‌پیوندند.

علاوه بر آیین‌های یادشده تقریباً در همه شهرها و روستاهای استان فارس آیین‌هایی برگزار می‌شود که در نوع خود کم‌نظیر است، همه این آیین‌ها ریشه در فرهنگ ارادت و دوستی اهل‌بیت دارد، از فسا، داراب، نی‌ریز، زرین‌دشت در شرق فارس تا سپیدان، ممسنی، رستم، کازرون، در غرب و لار، لامرد، مهر، خنج، گراش و جهرم در جنوب همه دارای فرهنگ‌های مختلف و درعین‌حال متحد در برگزاری آیین‌های عاشورایی است.

آباده، اقلید، بوانات، خرم‌بید و پاسارگاد در شمال شیراز، مرودشت، سروستان، کوار، خرامه، فیروزآباد در نقاط مرکزی استان فارس و فراش‌بند و قیر و کارزین در جنوب غربی این استان همگی دارای آیین‌های خاص در ماه محرم هستند.

در مطالعات آیین‌های شیعی، بر دو وجه اهمیت اعتقادی آن‌ها و دیگری اهمیت تاریخی آن‌ها برای اجتماعات شیعی تأکید می‌شود. آیین‌های عاشورایی و عزاداری‌های محرم در راستای تعظیم شعائر دینی و در راستای تقویت بعد تاریخی و جنبه اعتقادی است که در هر شهر و روستا به‌نوعی جلوه‌گر می‌شود.

منبع:میراث آریا

دغدغه‌های توسعه گردشگری در لارک

اجرای طرح‌های زیرساختی گردشگری درجزیره لارک استان هرمزگان، طبیعت بکر این منطقه را درمعرض خطر قرار می‌دهد.

«لارک» جزیره‌ای کمترشناخته‌شده دراستان هرمزگان است که با درختان بزرگ، خانه‌های ۸۰۰ساله در دل کوه‌ها، کشتی سوخته و غارهای نمکی‌اش شهره است و در خلیج‌فارس و تنگه هرمز قرار دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد این جزیره در اواخر دوران سوم زمین‌شناسی به‌وجود آمده و از کوه‌های آتش‌فشانی مخروطی شکل تشکیل شده که بلندترین نقطه آن ۱۳۸متر از سطح دریا ارتفاع دارد و بزرگ‌ترین قطر آن ۱۰/۶ کیلومتر است.

جزیره لارک ۷۷کیلومترمربع مساحت دارد و فاصله‌اش با بندرعباس ۳۱کیلومتر است و در جنوب‌شرقی جزیره قشم قرار دارد که در زمان سلطنت شاه‌عباس صفوی و همزمان با تصرف سایر جزایر تنگه هرمز، تحت تسلط دولت ایران درآمد. این جزیره از قرن شانزدهم میلادی به بعد، مدتی در تصرف هلندی‌ها، پرتغالی‌ها و انگلیسی‌ها بود و ماجرای حضور پرتغالی‌ها در خلیج‌فارس مربوط به عهد صفویه است. درآن دوره پرتغالی‌ها و انگلیسی‌ها وارد بخش‌هایی از سرزمین ایران درجزایر جنوبی کشور شدند. برهمین اساس در بیشتر یا شاید همه جزایر خلیج‌فارس، آثار پرتغالی‌ها به‌چشم می‌خورد.

 زندگی در لارک
در قسمت مسکونی جزیره لارک خانه‌هایی با قدمت ۱۰۰ ساله و گاه حتی ۲۰۰ ساله به‌چشم می‌خورد؛ بناهایی که گویای تاریخ گذشته این دیار و مردم آن است. جمعیت این جزیره  ۲۰۰ تا ۳۰۰ خانوار برآورد شده که اهالی آن علاوه بر صیادی، به دامپروی سنتی به‌ویژه پرورش بز مشغولند. گویش بومی مردم لارک، گویشی از زبان لری به نام «کُمزاری» است. این گویش در جزیره «مُسَندَم» (روستای کُمزار) کشور عمان هم رواج دارد. البته گویش کمزاری لارک تحت‌تأثیر زبان فارسی قرار گرفته و تفاوت زیادی با آنچه اکنون در کشور عمان رواج دارد، پیدا کرده‌است.

آب آشامیدنی مردم این جزیره بیشتر از طریق بندرعباس تأمین می‌شود. البته آب برکه‌ها و چاه‌های جمع‌آوری آب باران نیز دراین جزیره مورد استفاده قرار می‌گیرد. این‌درحالی‌است که برق جزیره نیز توسط ۲موتور برقی که ۱/۵ مگاوات قدرت دارد، تولید می‌شود.

لارک هم مانند دیگر نقاط جنوب ایران، آب‌وهوای گرم و مرطوب دارد؛ هوایی که بیش‌از ۷ ماه از سال به‌شدت گرم و حدود ۵ ماه دیگر معتدل است. با توجه به این موضوع، بهترین زمان برای بازدید از جزیره، مانند سایر جزیره‌های جنوبی ایران، فصل پاییز و به‌ویژه زمستان است.

  یکی از بکرترین جزیره‌های خلیج‌فارس
جزیره لارک بخشی کمتر شناخته‌شده در خلیج‌فارس است که شب‌هایش به‌شدت زیبا و کاملا متفاوت از بقیه سواحل در خلیج‌فارس است که به‌دلیل وجود پلانکتون‌ها در آب‌های این جزیره، ‌ شب‌ها هنگام قدم زدن درآب یا برخورد موج دریا با ساحل، می‌توانید شاهد یکی از زیباترین جاذبه‌های دریایی باشید.

لارک به‌لطف وجود سواحل مرجانی و کم رفت‌وآمد، دارای یکی از بکرترین و شفاف‌ترین آب‌های خلیج‌فارس است که انواع موجودات زیبای دریایی مانند مرجان‌ها، ماهی‌های آکواریومی و شقایق دریایی را در خود جا داده‌است؛ جزیره‌ای که بکر و رنگارنگ بودن سواحلش، برای گردشگران جذاب است، اما برخی محدودیت‌های نظامی و نبود زیرساخت‌های لازم برای پذیرایی از گردشگران، اجازه نداده گردشگران چندانی به آن راه پیدا کنند.

  توسعه گردشگری
جزیره لارک قرار بود در سال‌های اخیر به یکی از جاذبه‌های گردشگری استان هرمزگان تبدیل شود، برهمین اساس بکر بودن این جزیره به‌دلیل ساخت‌وسازهایی با محوریت توسعه گردشگری، دستخوش تغییرات محسوسی شده‌است. برهمین اساس هم بود که درآخرین روزهای سال‌گذشته مسئولان ازپیشرفت ۷۰ درصدی دهکده گردشگری جزیره لارک با اعتباری حدود ۳۴۰میلیارد ریال خبردادند.

براساس اعلام مسئولان استان، نصب مبلمان شهری، جداره‌کشی، بازسازی باغ‌ها، کف‌سازی، نصب نمادهای مختلف، ایجاد پارک، رینگ گردشگری دور جزیره و طرح هادی ازجمله طرح‌های درحال اجرا در جزیره لارک است. همچنین ساخت سالن مسافری و سایبان این طرح با اعتباری درحدود ۸ میلیارد ریال ازسوی بنیادعلوی و با هدف افزایش سفرها به لارک و توسعه اقتصادی مردم این جزیره درحال انجام و قرار است تا پایان سال‌جاری به بهره‌برداری برسد.

اینها درحالی‌است که براساس اعلام مسئولان استان، بخشی از جاده دور جزیره لارک نیز با امکانات مناسب اجرایی شده و بقیه طرح نیز در مرحله قرارداد واگذاری به پیمانکار است تا به سرعت تکمیل شود. دراین میان آنچه از تحولات زیرساختی در حوزه گردشگری لارک برمی‌آید، نشان می‌دهد که با جذب سرمایه‌گذاری‌های بخش‌خصوصی، ظرفیت‌ها و زیرساخت‌های مناسب دراین جزیره ایجاد خواهد شد؛ راهبردی که به دفعات ازسوی استاندار هرمزگان نیز مورد تأکید قرار گرفته‌است.

  لایروبی بندرگاه
تحولات در جزیره لارک تنها مربوط به اجرای طرح‌های گردشگری نیست. برهمین اساس مدیرکل بنادر و دریانوردی هرمزگان چندی قبل از لایروبی بندرگاه این جزیره در راستای ایفای مسئولیت‌های اجتماعی این سازمان و رونق بخشی به معیشت ساکنان جزایر خلیج‌فارس خبر داده بود.

«علیرضا محمدی‌کرجی‌ران» با اشاره به توجه ویژه سازمان بنادر برای رونق اقتصاد محلی و توسعه مناطق ساحلی کمتر برخودار ازجمله جزایر خلیج‌فارس اظهار کرده بود که توسعه زیرساخت‌های بندری و حمل‌ونقل دریایی علاوه بر اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی و اجتماعی منطقه، تأثیر قابل‌توجهی بر بهبود معیشت و زندگی ساحل‌نشینان و ساکنان جزایر خلیج‌فارس دارد. درهمین راستا فاز نخست لایروبی بندرگاه لارک ازجمله بنادر غیرملکی سازمان بنادر و دریانوردی با حجم ۶۰هزارمترمکعب در سال ۱۳۹۶ و ازمحل اعتبارات استانی اجرا شده‌است.

گفته می‌شود اجرای فاز دوم لایروبی این بندرگاه سال‌گذشته از محل اعتبارات استانی با حجم ۶۷هزارمترمکعب آغاز شده و تاکنون ۴۲هزارمترمکعب از آن به سرانجام رسیده‌است. اینها درحالی‌است که بندر لارک شامل حوضچه، بازوی اصلی و فرعی، دایک ساحلی جنوبی و شرقی است که در شمال جزیره ساخته شده. عملیات ساخت این بندرگاه در اواخر دهه ۷۰ شمسی آغاز و در سال ۱۳۸۴ به بهره‌برداری رسید.

 پاسخ به دغدغه‌ها
درکنار این طرح‌ها، بنیادعلوی زیرنظر بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی نیز در راستای آبادانی مناطق محروم، جزیره لارک را در اولویت اجرای طرح محرومیت‌زدایی قرار داده و از سال ۱۳۹۷ دراین زمینه فعالیت خود را آغاز کرده و قرار است که تا سال ۱۴۰۲ این طرح‌ به پایان برسد.

کارشناس مسئول پروژه‌های لارک در بنیادعلوی دراین زمینه می‌گوید: هدف و سیاست این بنیاد، محرومیت‌زدایی است و می‌خواهیم زیرساخت‌های اولیه را دراین جزیره فراهم کنیم تا اگر کسی می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند، امکانات اولیه و زیرساخت های موردنیاز فراهم باشد.

«امین عباسی» می‌افزاید: هدف ما این نیست که فقط فعالیت‌های گردشگری داشته باشیم و این جزیره هم دچار مشکلات جزیره هرمز شود. به‌همین دلیل قبل از اجرای طرح، مطالعات گسترده‌ای انجام می‌شود. اکنون نوع سرمایه‌گذاری‌ که درجزیره جواب می‌دهد، گردشگری است، چراکه زودبازده است و می‌تواند مردم را امیدوار کند.

وی ادامه می‌دهد: قبل از آغاز هر کاری، مطالعات اولیه را انجام می‌دهیم. برهمین اساس ابتدا با فرهنگ و آداب جزیره لارک آشنا و بعد وارد مرحله برنامه‌ریزی شدیم. پس از آن با اداره‌کل میراث فرهنگی مشورت و با کارشناسانی که درعرصه گردشگری فعالیت می‌کردند، صحبت کردیم. به این نتیجه رسیدیم که گردشگری در جزیره لارک جوابگوست. براین اساس سعی کردیم یکی از اهداف‌مان، توسعه و رونق گردشگری باشد، اما هدف ما تنها فعالیت دراین عرصه نیست.

در سال‌های اخیر عملیات اجرایی طرح‌های متعددی در جزیره لارک کلید خورده که هریک از آنها می‌تواند طبیعت بکر این جزیره را مانند جزایر گردشگری دیگر خلیج فارس ازجمله قشم و هرمز تحت‌تأثیر قرار دهد. اینکه آیا در آینده بازهم می‌توان همچنان شاهد سواحل شنی و مرجانی، آبی درخشان نوارساحلی بود، از دغدغه‌های اهالی و فعالان محیط زیستی استان است.

منبع:همشهری

مسجد ۹۰۰ ساله شیرازی‌ها در زنگبارِ آفریقا

مسجد «کیزیمکازی» زنگبار پس از مسجد جامع جزیره کیلوا در تانزانیا، قدیمی‌ترین مسجد ساخته‌شده توسط شیرازی‌ها در آفریقا است که هنوز مورد استفاده نمازگزاران قرار می‌گیرد و هرساله گردشگران بسیاری از آن دیدن می‌کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مرتضی رضوانفر ـ عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه ـ گفت: طبق کتیبه محراب، مسجد کیزیمکازی در سال ۵۰۰ قمری (بیش از ۹۴۰ سال پیش) ساخته شده است.

وی اظهار کرد: بر اساس مشاهده، این نوع طراحی سه‌پره‌ای در محراب، بعدها در برخی مساجد تانزانیا و کنیا، توسط اقوام شیرازی، بلوچ، شوشتری، کازرونی و عُمانی استفاده شده که به عنوان نمونه می‌توان به مسجد شوشتری‌ها در زنگبار و یا مسجد بلوچ‌ها در کائوله اشاره کرد.

عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: دیوید وایتهاوس (۱۹۴۱- ۲۰۱۳ میلادی) باستان‌شناس بریتانیایی که چند فصل کاوش در ایران و آفریقا داشته، کتیبه کوفیِ مسجد کیزیمکازی را مشابه کتیبه‌های بندر سیراف در ایران می‌داند.

به گفته رضوانفر، اهالی روستای ماکوندوچی که مسجد کیزیمکازی در نزدیکی آن واقع شده، خود را شیرازی می‌دانند و مراسم نوروز (نیروزی) را در مردادماه و تقریبا همزمان با مراسم نوروز دریایی (صیادی) در جنوب ایران برگزار می‌کنند.

این محقق سال‌ها پیش به منظور تهیه شناسنامه برای آثار ایرانی در تانزانیا و کنیا به این منطقه سفر کرده و گفته بود: مسجد کیزیمکازی قدیمی‌ترین مسجد ساخته‌شده در شرق آفریقا است که قدمت ساخت آن به ۹۳۸ سال قبل بازمی‌گردد.

منبع:ایسنا

«قلعه‌ جلال‌الدین» یکی از سازه‌های‌ معماری دفاعی

یک پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: قلعه‌ها فراوان‌ترین و ماندگارترین سازه‌های معماری دفاعی بودند که از دوره‌های مختلف تاریخی بر جای مانده‌اند و معمولا پناهگاه مبارزان یا اهالی شهرها و آبادی‌ها در مواقع ناامنی و حمله و هجوم دشمنان و چپاولگران بوده‌اند.

رجبعلی لباف‌خانیکی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: از حدود ۱۰ هزارسال پیش که نخستین زیستگاه‌ها در «گنج دره» نزدیک هرسین کرمانشاه ساخته شد، انسان دریافت که می‌تواند بسیاری از مشکلات زیست‌محیطی ناشی از سرما، گرما، نزولات آسمانی و امنیت را با معماری مرتفع کند.

وی افزود: از حدود ۶۰۰۰ سال پیش که شهرها ساخته شدند، شهرنشینان با معماری توانستند برگرد شهرها حصار بکشند و اشراف و ثروتمندان با بهره‌مندی از معماران و معماری، کاخ‌ها و قلعه‌ها و تاسیسات دفاعی برآورند و در پناه آن‌ها ایمن باشند.

این پژوهشگر خراسانی ادامه داد: قلعه‌ها فراوان‌ترین و ماندگارترین سازه‌های معماری دفاعی بودند که از دوره‌های مختلف تاریخی بر جای مانده‌اند و معمولا پناهگاه مبارزان یا اهالی شهرها و آبادی‌ها در مواقع ناامنی، حمله، هجوم دشمنان و چپاولگران بوده‌اند.

لباف‌خانیکی خاطرنشان کرد: فراوان‌ترین قلعه‌ها در ارتفاعات البرز و قهستان به «اسماعیلیان» تعلق داشتند، اما گاه اتفاق می‌افتاد که برخی پادشاهان یا فرماندهان نیز شاید به تقلید از اسماعیلیه جهت حفاظت خود اقدام به قلعه‌سازی می‌کردند. «قلعه جلال‌الدین» یکی از آن‌ها است که در شمال خراسان بر کنار راه گرمه به جاجرم ساخته شده و احتمالا «جلال‌الدین خوارزمشاه» که شاهد یورش بی‌رحمانه مغولان بوده، جهت حفاظت و امنیت خود و خانواده‌اش دستور احداث آن را در مکانی داده است که امکان فرارش به نقاط مختلف باشد.

وی بیان کرد: به نظر می‌رسد که دلایل ایجاد قلعه جلال‌الدین وجود کوهی صخره‌ای و مخروطی در آن ناحیه و چشمه‌ای پر آب در دامنه آن کوه بوده است. قلعه بر بلندترین نقطه کوه ساخته شده تا قراولانش راه‌های گوناگون و دشت‌های گرمه و جاجرم و جوشقان را زیر نظر داشته باشند و در شبیخون دشمنان غافلگیر نشوند.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی گفت: بیشتر زیربنای قلعه جلال‌الدین بر سطح هموار شده رأس کوه بنا شده، اما در سمت شمال دیوارها از ناهمواری‌ها تبعیت کرده است. نقشه قلعه یک ۶ ضلعی منتظم است. در هر گوشه یک برج مدور شکل گرفته که علاوه بر دیده‌بانی و مراقبت نقش پشتیبانی و پیشگیری از رانش دیوارها را نیز ایفا می‌کرده است. فاصله هر برج با برج مقابل ۲۳متر و ارتفاع دیوارهای سنگی باقیمانده در برخی از برج‌ها به ۱۵متر و ضخامت آن به  پنج متر می‌رسد.

لباف‌خانیکی ادامه داد: ورودی قلعه از میانه برج جنوبی که قدری گشاده و با آجر نماسازی شده و نقش هشتی به خود گرفته است، به درون باز می‌شود. قلعه جلال‌الدین از درون دو طبقه است. طبقه همکف هر برج را به عنوان اسطبل یا سردابه مورد استفاده قرار می‌دادند. برخی هم اظهار نظر کرده‌اند که گاه از آن فضاها به عنوان زندان نیز استفاده می‌شده است.

وی افزود: در قلعه چاهی به عمق ۲۵ تا ۳۵متر وجود داشته که به آب «چشمه جلال‌الدین» در شمال و مجاورت قلعه دسترسی داشته و این امکان را فراهم می‌آورده که آب مورد نیاز اهالی از درون قلعه تامین شود. حیاط درونی قلعه ساده و کف آن ناهموار است. در کنار حیاط حفره‌ای پر شده از سنگ مشاهده می‌شود که گویند راهی مخفی به بیرون قلعه بوده است.

این پژوهشگر و باستان‌شناس خراسانی عنوان کرد: نمای داخلی قلعه دو طبقه است. طبقه همکف صرفا سکویی به عرض حدود یک متر است که احتمالا نقش راهرو جهت دسترسی به فضاهای داخل برج‌ها را ایفا می‌کرده است. از نکات جالب و قابل تأمل این که بر کناره سکو و سرتاسر آن خمره‌های متعددی نصب بوده که احتمالا در آن‌ها آب ذخیره می‌شده است. شوربختانه تعدادی از آن‌ها شکسته و از میان رفته، اما داغی آن‌ها هنوز موجود است.

لباف‌خانیکی ادامه داد: ورودی به راهرو بالای سکو از طریق پلکان کم‌عرض مجاور برج جنوبی باز شده است. شکل و ساختار قلعه، اشراف قلعه بر دشت‌های اطراف و مسیرهای دسترسی، اطاقک‌های درون برج‌ها، جان‌پناه‌ها و منافذ دید دیواره برج‌ها و تاسیسات آب‌رسانی تردیدی باقی نمی‌گذارد که آن را یک قلعه دفاعی بدانیم.

وی خاطرنشان کرد: در ارتباط با نامگذاری و قدمت قلعه به یقین نمی‌توان اظهارنظر کرد، زیرا در آن کتیبه‌ای نیست که از هویتش خبر دهد. در متون تاریخی هم به آن اشاره‌ای نشده است، با این وجود آثار شواهدی موجود است که براساس آن بتوان جایگاه تاریخی این قلعه را به تقریب تعیین کرد. قطعه سفال‌های ساده و لعابدار فیروزه‌ای پراکنده در حیاط و برخی برج‌های دیده شده متعلق به اواخر قرن ششم تا قرن دهم ه.ق بودند. آجرهای استفاده شده در برخی نقاط قلعه نیز با ابعاد ۵×۲۵×۲۵ قابل مقایسه با آجرهای « مزار گرمه» متعلق به قرن هفتم ه.ق است.

این باستان‌شناس خراسانی اظهار کرد: در جمع‌بندی کلی می‌توان فرض کرد که قلعه جلال‌الدین در اوایل سده هفتم ه.ق در آستانه حمله مغول‌ها ساخته شده و تا پایان عصر صفوی نیز مورد بهره‌برداری بوده است. قلعه جلال‌الدین در تاریخ سوم بهمن ۱۳۵۶خورشیدی به شماره ۱۵۷۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

منبع:ایسنا

5 ساختمان شاخص که معماری استعمار را نمایش می‌دهند

اصطلاح معماری استعمار به سادگی معماری گوتیک یا معماری آرت دکو نیست، زیرا فقط در یک سبک صدق نمی‌کند؛ این کار آثار ایجاد شده در دوره استعمار را توصیف می‌کند و اغلب ترکیبی بین معماری استعمارگران و معماری کشوری که پروژه در آن ساخته شده است را نشان می‌دهد.
ویژگی‌های معماری استعمار شامل طیف وسیعی از سبک‌ها هستند. بناها گاهی باروک، اواخر باروک، کلاسیک، رنسانس و موارد دیگر هستند. درک معماری استعماری به عنوان یک سبک هنوز هم مهم است، زیرا نشان‌دهنده زمانی در تاریخ یک کشور است که معماری می‌تواند نماد ظلم، دموکراسی و موارد دیگر باشد.

در برخی از پروژه‌های زیر، معماری استعمارگری زمانی مورد نفرت بود اما اکنون به عنوان بخشی از جامعه مورد علاقه است. در موارد دیگر، معماری به چیزی تبدیل شد که متناسب با آن فضا به نمایش درآمد و آن دوره را به نوعی جشن گرفت.

برخی از پروژه‌ها نیز بسیار دورتر از پروژه‌های دیگر هستند، مانند پایانه چاتراپاتی شیواجی که ویژگی‌های معماری گوتیک ویکتوریا و نقوش سنتی هندی را در هم آمیخته است. دیگران بیشتر نمایانگر سبک موجودیت مستعمره هستند. در هر دو مورد و علیرغم سابقه دشوار، این ساختمان‌ها نمایانگر دوره‌های مهم تاریخ و ایده‌های جالب معماری بوده‌اند.

در این گزارش به نمایش 5 ساختمان شاخص که معماری استعمار را نمایان می‌سازند، اشاره کرده‌ایم که دیدن آن‌ها خالی از لطف نخواهد بود.

گراند هتل؛ برند گردشگری قزوین و بی‌مهری مسئولان

گراند هتل، برند گردشگری قزوین و از قدیمی‌ترین گراند هتل‌های باقی‌مانده از زمان قاجار مدت‌هاست مورد بی‌مهری قرار گرفته و خاموش شده است.

«اُپرت »؛ ایوانی به اقیانوس ابرها

زیست‌بوم منطقه اُپرت در نقطه مرزی مازندران و سمنان، برای حضور گردشگران ظرفیتی خاص در گردشگری طبیعی است که برای حضور غیرمخرب گردشگران و دوستداران طبیعت به برنامه‌ریزی مناسب و مدیریت واحد نیاز دارد.

اگر اهل طبیعت‌گردی و دنبال کردن صفحه‌های مرتبط با گردشگری و طبیعت‌گردی یا تماشای مناظر زیبا از جاذبه‌های طبیعی باشید، احتمالا در یک سال اخیر و به‌ویژه درچند ماه گذشته تصاویر جذابی از اقیانوس ابرها در نقطه مرزی سمنان و مازندران به چشم‌تان خورده است؛ جایی که «اُپِرت» یا «اوپِرت» نام دارد و در نزدیکی روستایی به‌همین نام قرارگرفته است؛ منظره‌ای زیبا در شمال شهرستان مهدیشهر که با دیواره‌ای بلند مازندران را از سمنان جدا می‌کند.

برای دسترسی به اُپرت 2مسیر وجود دارد؛ یکی از شهمیرزاد به سمت فولادمحله و ساری و تغییر مسیر از میانه راه به سمت منطقه حفاظت شده پروَر و عبور از روستاهای «کولیم»، «ملاده» و «سرخده» و مسیر دیگر نیز از جاده سوادکوه و روستای «چاشم» که تا رسیدن به اُپرت شما را با زیبایی‌های طبیعی و تاریخی مسیر غافلگیر خواهد کرد.

دیواره بلند اُپِرت سبب می‌شود ابرها در منطقه شمالی آن، یعنی مازندران بمانند و اجازه ورود به قسمت جنوبی که محدوده استان سمنان است را نداشته باشند. به‌همین دلیل در یک سوی این دیواره پوشش جنگلی هیرکانی و دریایی از ابر به چشم می‌آید و در سوی دیگر آن پوشش گیاهی خشک و کوهستانی. این ویژگی منحصربه‌فرد سبب شد که طی یکی‌دو سال اخیر اُپرت مورد توجه بسیاری از طبیعت‌گردان و گردشگران علاقه‌مند به مناظر طبیعی قرارگیرد و ویدئوها و عکس‌های متعددی از این منظره منتشر شود.

ساماندهی تورها

به همین نسبت نیز بر تعداد مسافرانی که اُپرت را برای تفریح یا برپایی کمپ اقامت شبانه انتخاب می‌کنند، اضافه شده‌است؛ افرادی که عمدتا با خودروهای آفرودی خود به این منطقه می‌روند و از تماشای آن لذت می‌برند. بومیان منطقه نیز از حضور این گردشگران بهره‌هایی می‌برند، اما نبود ساز و کاری مشخص برای حضور گردشگران دراین منطقه سبب شده که عده‌ای از دوستداران محیط‌زیست و طبیعت، از حالا نگران آینده اُپرت باشند.

این نگرانی‌ها برای آینده اُپِرت را معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی سمنان نیز تأیید می‌کند و به همشهری می‌گوید: گردشگری در هر منطقه‌ای، به‌ویژه مناطق طبیعی، باید مبتنی بر ظرفیت‌های موجود باشد؛ یعنی هر منطقه‌ای می‌تواند ظرفیت مشخصی داشته باشد و بارگذاری بیش‌ازحد توان آن محدوده، سبب تخریب آن می‌شود. مثلا اینکه با درنظرگرفتن همه شرایط طبیعی یک منطقه، سالانه و در بازه‌های زمانی متفاوت چه تعداد گردشگر می‌تواند وارد آن شود. درغیراین‌صورت عرصه‌های طبیعی دچار آسیب می‌شوند و اُپرت نیز از این قاعده مستثنا نیست.

«محمد طاهریان» می‌افزاید: نخستین اولویت برای حضور گردشگران درچنین مناطقی، ساماندهی و برنامه‌ریزی برای حضور آنها و به‌ویژه تورهای گردشگری است. برنامه‌ای سراسری دراین زمینه از روزهای گذشته توسط وزارت میراث‌فرهنگی ابلاغ و اجرایی شد که براساس آن، همه دفاتر گردشگری و برپاکنندگان مجاز تورهای گردشگری و طبیعت‌گردی ملزم به ثبت برنامه تورهای خود در سامانه ثبت تور شوند و باید برای برپایی آن مجوز بگیرند.

وی با بیان اینکه با کنترل و ساماندهی تورهای گردشگری، بخشی از آسیب‌ها کم می‌شود، اظهار می‌کند: این موضوع به اداره‌های شهرستانی و همه دفاتر گردشگری در استان اعلام شد. با این شرایط اگر تورهایی بدون ثبت دراین سامانه برپا شوند و از حضورشان در هر نقطه‌ای توسط دستگاه‌های دیگر ممانعت شود، سازمان میراث فرهنگی از آنها حمایت نخواهد کرد.

طاهریان اضافه می‌کند: سیاست اصلی این سامانه شناسایی تورهای غیرمجاز و ساماندهی برپایی تورها در مناطق مختلف است. اگر این اتفاق بیفتد، بخش عمده‌ای از فعالیت‌های گردشگری در مناطق خاصی مانند اُپِرت ساماندهی می‌شود.

نیاز به مدیریت واحد

اما علاوه بر ساماندهی تورها، موضوع دیگری نیز برای منطقه‌ای مانند اُپِرت ضروری به نظر می‌رسد و آن هم مدیریت مستقل و واحد و همچنین ایجاد برخی زیرساخت‌های گردشگری سازگار با اقلیم منطقه است؛ موضوعی که به‌گفته معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی سمنان به عزمی بین دستگاه‌های مرتبط برای جذب سرمایه‌گذار بخش‌خصوصی به‌منظور اجرای طرح‌های گردشگری هدفمند و مناسب نیاز دارد.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی سمنان دراین زمینه عنوان می‌کند: درنظر گرفتن مدیریت مستقل و واحد برای این محدوده که اتفاقا مساحت زیادی هم ندارد، می‌تواند در کنار ساماندهی تورها، برای مسائلی مانند تعیین حریم ممنوعه ورود خودرو، جانمایی مکان مناسب برای برپایی کمپ و ساماندهی برنامه اقامت شبانه گردشگران، کنترل مسائل اجتماعی، پیشگیری از آسیب‌های ناشی از حضور گردشگران و ایجاد تاسیسات و زیرساخت‌های مناسب با این منطقه منحصربه‌فرد کمک زیادی کند. چون ما یا دستگاه‌های مرتبطی مانند منابع طبیعی، نمی‌توانیم مجری این‌گونه اقدام‌ها باشیم. در همه جای دنیا این اقدام‌ها با مشارکت بخش‌خصوصی انجام می‌شود.

معمولا در برخی کشورهای گردشگرپذیر از چنین مناطقی با ایجاد زیرساخت‌های متفاوت گردشگری مانند راهروها و پل‌های شیشه‌ای، سکوهای طبیعی و برخی تاسیسات این‌چنینی برای جذب گردشگران خارجی و درآمدزایی بهره گرفته می‌شود؛ موضوعی که طاهریان نیز آن را فرصتی برای منطقه‌ای مانند اُپِرت می‌داند و معتقد است که با اجرای این پروژه‌های سازگار با محیط‌زیست می‌توان اُپِرت را به یک جاذبه گردشگری بین‌المللی تبدیل کرد.

سرمایه‌گذاریِ سازگار

وی تصریح می‌کند: اگر سرمایه‌گذار بخش‌خصوصی با ارائه طرح توجیهی مناسب برای فعالیت در این منطقه اعلام آمادگی کند، قطعا از او حمایت و استقبال می‌کنیم. البته این موضوع بستگی به نظر دستگاه متولی عرصه‌های طبیعی و ملی نیز دارد. طاهریان ادامه می‌دهد: اُپِرت محیط گسترده‌ای نیست و اجرای هر برنامه‌ای در آن منوط به صدور مجوز ازسوی دستگاه‌های متولی این عرصه‌های طبیعی است. در صورت صدور مجوز برای اجرای طرح‌های گردشگری، می‌توانیم از سرمایه‌گذاران نیز حمایت کنیم. شاید لازم است که سرمایه‌گذاران علاقه‌مند ابتدا طرح‌های خود را در این زمینه ارائه کنند.

وی می‌افزاید: البته منظور ما از سرمایه‌گذاری در چنین منطقه‌ای ایجاد رستوران و فودکورت و سفره‌خانه یا برپایی آلاچیق نیست. در برخی اماکن طبیعی دنیا اولویت با حضور گردشگر در منطقه است، نه ارائه خدمات اقامتی و رفاهی. اما با تعریف برخی طرح‌های گردشگری سازگار با اقلیم منطقه و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، گردشگران زیادی به این مناطق جذب می‌شوند. اُپِرت این ظرفیت را دارد که زیرساخت‌های متفاوت برای استفاده گردشگران از منظره زیبا و متفاوت آن داشته باشد.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث‌فرهنگی سمنان درنظرگرفتن مدیریت واحد برای اُپرت را ضرورتی جدی به‌منظور حفاظت از این محوطه بیان می‌کند و می‌گوید: در بسیاری از نقاط طبیعی خاص دنیا گردشگران هزینه‌های قابل‌توجهی فقط برای ورود به منطقه می‌پردازند. به این صورت هم حضور گردشگران مدیریت می‌شود و هم سرمایه‌گذار یا مجموعه مدیریتی بخشی از درآمد را صرف حفاظت از محوطه و ارائه برخی خدمات زیرساختی مورد نیاز گردشگران و متناسب با منطقه می‌کند.

اُپِرت هنوز آسیب چندانی از حضور گردشگران و آفرودبازها ندیده است، اما استمرار این روند و افزایش تعداد گردشگرانی که به این نقطه سفر می‌کنند تا به تماشای منظره‌ای متفاوت و زیبا بنشینند، آینده آن را به‌خطر می‌اندازد. با توجه به قرار داشتن این منطقه در نقطه مرزی بین مازندران و سمنان، شاید هم‌اندیشی و هم‌افزایی دستگاه‌های مرتبط با مدیریت این محدوده در هر دو استان که می‌توانند از وجود چنین منطقه‌ای بهره ببرند باید به‌طور جدی در دستورکار قرارگیرد تا از بروز آسیب‌های ناشی از بی‌تفاوتی گردشگران به چنین جاذبه‌ای کم‌نظیر جلوگیری شود.

منبع:همشهری

خیابان ادیان؛ یادگاری از تهران قدیم

خیابان سی تیر که آشتی ادیان رسمی کشور را می توان در آن دید، یکی از مسیرهای قلب پایتخت محسوب می شود و با وجود آثار تاریخی، تفریحی متعدد و شب های شلوغش برای تهرانگردان، گذری زنده و پویا را تداعی می کند.

تهران، شهری با آثار متعدد تاریخی و گذرهای زنده که وقتی از دل آن عبور می کنیم، متوجه می شویم که هنوز حس نوستالژیک این پهنه ها کماکان با وجود تغییر ساخت و سازهای بدقواره برج و ساختمان های جدید در اذهان عموم بازهم جایگاه ویژه ای خود را حفط کرده و شب های آن به عنوان پاتوق های فرهنگی، غذایی زنده و جاریست.

خیابان قوام السلطنه یا سی تیر فعلی که قبل از انقلاب با توجه به قرار داشتن دفتر و خانه نخست وزیر پنج دوره قاجار و پهلوی (دو بار در پایان دوران قاجار و سه بار در زمان حکومت محمدرضا پهلوی) شناخته می شد که پس از انقلاب این گذر قدیمی و اصیل به خاطر قیام مردم در سی تیر سال ۱۳۳۱ نامش تغییر یافت و تا کنون این نام در اذعان عموم کماکان پابرجاست.

این خیابان از گذشته های دور تا به امروز قسمتی جدانشدنی از فرهنگ و قطب گردشگری پایتخت محسوب می شود که با ساختمان های متعدد قدیمی، ارزشمند و تاریخی و همچنین بساط غرفه های سیار طبخ غذای خیابانی و کافه های دنج، جایگاه ویژه ای را میان گردشگران داخلی و خارجی برای خود دست و پا کرده است.

همچنین با داغ شدن بازار کرونا در کشور و جهان بسیاری از گذرهای گردشگری کشور چند سالی است که بی رمق اند و آن بازار های محلی و سیار در این گذر؛ جای خود را به شب های سوت و کور داده است و باید دید که پسا کرونا آیا این گذر سنگ فرش تاریخی می تواند جایگاه خود را برای حضور شهروندان و گردشگران فراهم کند.

 

سی تیر و مختصات آن

این خیابان به طول یک کیلومتر در منطقه ۱۲ تهران قرار دارد که از سمت جنوب به خیابان امام خمینی(ره) شروع و در شمال به تقاطع خیابان جمهوری و خیابان میرزا کوچک‌خان به پایان می‌رسد. سی تیر به دلیل قرار داشتن کلیسای انجیلی (پطرس مقدس)، کنیسه حییم و آتشکده زرتشتی آدریان (واقع در خیابان میرزا کوچک خان، امتداد خیابان سی تیر) به خیابان ادیان(صلح) نیز معروف است.

بناهای دیگر این گذر اصیل و تاریخی تهران می توان به موزه ملی ایران، موزه آبگینه و سفالینه، موزه علوم و فناوری ایران، بنیاد سینمایی فارابی، هنرستان صنعتی تهران، باشگاه افسران وزارت جنگ، کافه گل رضائیه، خانه طراحی اوژن آفتاندیلیانس و تعداد زیادی خانه قدیمی برشمرد که گردشگران می تواند از حضور در این فضای دنج و خاص بهره لازم را ببرند.

 

سی تیر قابلیت تجمع گردشگران را دارد

یک کارشناس حوزه میراث فرهنگی درگفت و گویی با خبرنگار ایرنا به تاریخچه غنی این گذر در دیدگاه شهروندان و علاقه مندان می گوید: این خیابان با قدمتی حدود ۸۰سال و از دیرباز نیز به عنوان قدیمی ترین و اصلی ترین خیابان پایتخت محسوب می شد.

افشین جوبه با بیان اینکه به پیشنه خیابان سی تیر کنونی و قوام سابق اشاره کرد و گفت که به خاطر قیام سال سی تیر ۱۳۳۱ این خیابان پس از انقلاب تا کنون به این نام شناخته می شود.

مسول بافت های تاریخی سازمان زیباسازی شهرداری تهران اضافه کرد: با وجود آثار متنوعی از جمله موزه ایران باستان، کلیسای پطروس مقدس، کافه گل رضاییه، آتشکده آدریان، کنیسه حییم و و از سمت شمال نیز باشگاه افسران، خیابان جمهوری ونوفل لوشاتو از جبه شمال آن می توان هم نمایی از فرهنگ ایران زمین و از سوی دیگر ادیان مختلف در این محور مشاهده کرد.

جوبه خاطر نشان کرد:باید برای حفظ بیشتر بناهای تاریخی شهرداری نیز بسته های تشویقی شامل وامهای ویژه برای بازسازی و نیز معافیت عوارض را مد نظر قرار دهد.

وی با بیان اینکه برای تنوع در این خیابان سوای کف سازی برای آرام کردن تردد وسایل نقلیه عمومی نیز می بایست برخی المان های شهری و مرمت جداره و پوسته این خیابان نیز مورد توجه قرار گیرد افزود: سیستم کابل های برق وفضای سبز نیز در این محور موردتوجه قرار گیرد تا بتوان حضور و امنیت را در این محور مورد توجه قرار داد.

این کارشناس مرمت شهری تاکید کرد: با توجه به سکونت در این خیابان می توان با کاربری های رستورانی و کافه ای نیز حس نوستالژیک را برای گردشگران داخلی و خارجی بیشتر مورد توجه قرار داد.

 

سی تیر صاحب حریم قانونی می شود

در این رابطه مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران می گوید: یکی از برنامه های مهم این نهاد ثبت حر یم قانونی برای حفاظت بیشتر بناها ملی و واجد ارزش این خیابان خواهد بود.

پرهام جانفشان اضافه کرد: برخی از این بناها فاقد حریم قانونی بوده و در صدد هستیم ضمن حریم قانونی و مصوب نیز بناهای فاخر آن را نیز در فهرست آثار ملی قرار دهیم.

وی با بیان اینکه یکی از بناهای مهم این محور را موزه ابگینه یا همان دفتر نخست وزیر قاجار برشمرد و اظهار کرد: این بنا هم اینک به عنوان یکی از موزه های تحت اختیار این اداره کل از آثار مورد علاقه برای گردشگران داخلی و خارجی محسوب می شود که در صدد هستیم وجود این اثر را همانند سایر بناهای دیگر مورد توجه قرار دهیم.

به گفته این مسئول اداره کل میراث فرهنگی استان تهران توانست در ۲سال اخیر حدود یکصد اثر ارزشمند و تاریخی استان را در فهرست آثار ملی قرار دهد.

 

۳۰بنای تاریخی و ارزشمند در خیابان سی تیر وجود دارد

مدیر بافت تاریخی شهرداری تهران نیز می گوید: این خیابان یک کیلومتری تعداد بناهای زیاد تاریخی و ارزشمند وجود دارد که نوع کاربری و مالکیت های مختلفی(درخصوص قرار گیری ادیان) دارند.

ابوالفتح شادمهری با اشاره به اینکه بنا دارد تا برای حفاظت بیشتر این آثار فاخر را حفظ کنیم خاطر نشان کرد: مدیریت شهری با ثبت آثار موجود محور ادیان با همکاری میراث فرهنگی تا حدود زیادی از تخریب و تغییرات جلوگیری کند.

وی با بیان اینکه این طرح به علت شیوع کرونا متوقف شده است گفت: از برنامه های مهم این نهاد در طرح تفضیلی ایجاد کاربری ها جدید(رستوران، فست فود ها و اغذیه فروشی) در راستای حفظ بناها بوده که با توجه به خاص بودن آن و استقبال مردمی، این محور به مسیر گردشگری زنده پایتخت تبدیل خواهد شد.

این مسئول با اشاره به اینکه یکی از رویکرد های مهم این نهاد شهری حفظ میادین پر تردد و تاریخی خواهد بود خاطر نشان کرد: از برنامه های مهم ما توجه به میادین حسن آباد، سبزه میدان، انقلاب، شهرری، بخش کن، منطقه یک و مناطق ۱۱ و ۱۲ تهران بوده که طرح و برنامه های آن توسط مشاوران مرمتی و شهری تهیه شده است.

وی بیان کرد: تا کنون در سامانه تهران مپ (سامانه شهرداری) حدود ۳۲۰اثر ملی و بیش از ۲هزار و ۳۰۰اثر واجد ارزش، ۵۴رویداد تاریخی و ۴۰بنای سه بعدی مجازی از حصار ناصری(مناطق ۱۱ و ۱۲) ثبت و در معرض دید علاقه مندان قرار دارد.

منبع:ایرنا

«خبرنگاران» میراث ناملموس گردشگری

خبرنگار گردشگری یکی از شاخصه‌های جذاب و هیجان‌انگیز خبرنگاری محسوب می‌شود که معمولا به دلیل وجود منابع اطلاعاتی اندک با سفرنامه‌نویسی یا وبلاگ‌نویسی راجع به سفر اشتباه گرفته می‌شود. دریچه دید خبرنگار گردشگری متفاوت است. آن‌ها تمام جنبه‌های خوب، بد، زشت و زیبای فرهنگ، آداب و رسوم و… شهر یا کشور مقاصد را با هم می‌نگرند تا همانند رسالت خبرنگاری خود، نوشته‌هایشان از مقاصد گردشگری رنگ‌وبوی حقیقت گیرد.

در شرایط و موقعیت امروزی که با ایجاد بستر فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اخبار با سرعت بیشتری منتشر شده و به اطلاع بخش زیادی از جامعه رسانده می‌شوند، فعالیت خبرنگاران نقش پررنگی در این حوزه ایفا می‌کند.

البته باید گفت حوزه گردشگری باوجود اهمیت و اثربخشی در زمینه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و… از جمله بخش‌هایی است که کمتر مورد توجه واقع شده و به نوعی در اولویت مسئولین قرار نگرفته است. از این رو خبرنگاران حوزه گردشگری تلاش می‌کنند تا علاوه بر اطلاع‌رسانی شرایط و چالش‌های این حوزه، در جهت توسعه صنعت گردشگری و ارتقاء فرهنگ عمومی در این زمینه حرکت کنند.

نقش رسانه‌ها در معرفی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بسیار پررنگ است. اگر ظرفیت موجود در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی ایران به شکل مناسبی توسط رسانه‌ها معرفی نشود، چطور می‌توان خود را به دنیا معرفی کرده و بشناسانیم؟

حضور و فعالیت خبرنگاران و اصحاب رسانه امری ضروری در جهت ارتقاء گردشگری و افزایش استقبال عمومی از این صنعت است. از این رو با تعدادی از فعالان و دغدغه‌مندان حوزه گردشگری خراسان رضوی درخصوص نقش خبرنگاران در توسعه و بهبود صنعت گردشگری به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانیم.

فعالان رسانه‌ای حوزه گردشگری، مانعی بزرگ در برابر گسترش ایران‌هراسی هستند

رئیس هیأت مدیره انجمن توسعه گردشگری چهارباغ خراسان در گفت‌وگو با ایسنا درخصوص نقش رسانه در بهبود وضع گردشگری کشور گفت: به طور کلی و خارج از هرگونه اغراقی، اگر رسانه‌ها نباشند، میراث فرهنگی و گردشگری کشور به قهقرا خواهد رفت. این امر دلایل مختلفی دارد که مهمترین آن‌ها جنبه تبلیغاتی رسانه‌ها برای این مجموعه‌ها است.

سلیمان‌نوری بیان کرد: بدون وجود رسانه‌های کوچک و بزرگ کنونی مانند صداوسیما و کانال و صفحه‌های شخصی فعالان رسانه‌ای حوزه گردشگری، بسیاری از دیدنی‌های نه تنها کشور بلکه شهرهای مختلف برای ساکنان آن‌ها و خود ایرانیان ناشناخته می‌ماند. با توجه به اینکه رابطه رسانه‌ها با گردشگری داخلی اینگونه است به طور قطع جایگاه رسانه در گردشگری خارجی بسیار بالاتر و مهمتر خواهد بود.

این فعال حوزه رسانه در خصوص ارزیابی عملکرد فعالان رسانه‌ای در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری ادامه داد: خبرنگاران این حوزه‌ها بسیار فعال هستند و گویی یک محوطه تاریخی یا یک فضای گردشگری را به اندازه عضوی از خانواده خود دوست دارند و نسبت به کوچکترین رخدادی که باعث صدمه دیدن آن شود، بسیار حساس هستند. اما  به چند دلیل نتوانسته‌اند آنگونه که لازم است در این حوزه تاثیرگذار عمل کنند.

سلیمان‌نوری اضافه کرد: نخستین دلیل را می‌توان نگاه نادرست و نامطلوب اغلب مدیران دولتی فعال در این حوزه دانست. این افراد به خبرنگاران به عنوان پلکان ترقی خود نگریسته و هیچ تفاوتی بین خبرنگاران آزاد و نیروی خبری روابط عمومی خود قائل نیستند و تنها در صورتی حاضر به همراهی در تولید و توزیع خبر هستند که با منافعشان مغایرت نداشته باشد. به همین دلایل اگر خبرنگاری دست به فعالیت رسانه‌ای افشاگرانه بزند، سعی می‌کنند تمام کانال‌های خبری او را مسدود کرده و با استفاده از  روابط عمومی خود و انجام هزینه مادی و غیرمادی او را تخریب کنند.

وی خاطرنشان کرد: دلیل دوم، نگاه منفعت‌طلبانه و توأم با ترس اغلب سرمایه‌گذاران این حوزه‌ها نسبت به خبرنگاران است. این سرمایه‌گذاران اغلب بر اساس تلقین همان مدیران نالایق گروه اول، نه‌ تنها خبرنگاران را یار خود ندانسته بلکه آن‌ها را به عنوان باری بر دوش خود احساس می‌کنند و از همراهی و همکاری با آنان در جهت بهبود فضای گردشگری و البته میراث کشور خودداری می‌کنند.

رئیس هیأت مدیره انجمن توسعه گردشگری چهارباغ خراسان تصریح کرد: مانع سوم نیز برخی خبرنگارنمایان فعال در این حوزه هستند. افرادی که با کمترین هزینه مالی از سوی دو گروه اول یعنی مدیران نالایق دولتی و سرمایه‌گذاران پنهان‌کار برای تخریب سایر همکاران یا پوشاندن نقاط ضعف و بیان نقاط قوت دروغین به کار گرفته می‌شوند.

سلیمان‌نوری عنوان کرد: با تمام این توصیفات همچنان نیز خبرنگاران گردشگری و میراث فرهنگی تأثیرات مهمی در این دو حوزه در سطح کشور ایجاد کرده‌اند. به عنوان مثال اگر فعالیت‌های این گروه نبود اکنون بسیاری از پلاک‌های ثبت ملی‌شده در اقصی نقاط کشور از جمله تهران، مشهد، شیراز، اصفهان، تبریز و خوزستان هیچ وجود خارجی نداشت. همچنین فعالیت‌های این گروه در فضاهای مجازی سبب آشنایی بسیاری از غیرایرانیان با دیدنی‌های کشور شده است.

وی بیان کرد: این اقدامات در دوران کنونی و با توجه به اینکه برخی ابرقدرت‌ها و کشورهای غربی به دنبال ایجاد فضای ایران‌هراسی در سطح دنیا هستند، بسیار کارگر و مؤثر واقع شده است، زیرا گردشگرانی که با  خواندن مطالب این روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و همچنین دیدن فیلم‌های تهیه شده از سوی آن‌ها به ایران سفر کرده‌اند، پس از بازگشت به کشور خود اغلب مبلغان بسیار خوبی برای فرهنگ و سنن ایرانی شده و از این طریق با پروژه ایران‌هراسی مقابله کرده‌اند. به عبارتی دیگر فعالان رسانه در حوزه گردشگری مانعی بزرگ در برابر گسترش ایران‌هراسی هستند.

رئیس هیات مدیره انجمن توسعه گردشگری چهارباغ خراسان با اشاره به موضوعات و سوژه‌های مورد بررسی خبرنگاران و خبرگزاری‌ها تشریح کرد: در زمینه موضوعات مورد پیگیری خبرنگاران و رسانه‌ها نیز باید جو رسانه را در نظر گرفت. رسانه در ایران بسیار هیجانی جلو می‌رود و به نوعی به دنبال کار تحقیقی و عمیق نیست. بر این اساس می‌توان بیان کرد که در اغلب موارد، مسائل روز، موضوعات مورد توجه خبرنگاران گردشگری و میراث فرهنگی را شکل می‌دهد. در حالی که اگر خبرنگاران کمی تأمل بیشتری داشته و عمیق‌تر به موضوعات نگاه کنند، در صورت همراهی کامل مسئولان مرتبط در ادارات و سازمان‌های گوناگون موجود در حوزه گردشگری و فرهنگ کشور، شاهد نتایج بهتری نیز خواهیم بود.

نتیجه‌بخشی صنعت گردشگری در گرو فعالیت خبرنگاران است

فرید جواهرزاده، رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران گفت: در تعاریف گردشگری، اطلاع‌رسانی به عنوان یکی از مهمترین ابزارها برای پرکردن فاصله میان عرضه و تقاضا تعریف می‌شود. به شکلی که برای معرفی جاذبه‌ها و مقاصد گردشگری به مخاطبین و اهالی گردشگری، باید در حوزه اطلاع‌رسانی اقدامات مؤثری شکل گیرد؛ بنابراین می‌توان خبرنگاران را پرچم‌داران اطلاع‌رسانی در زمینه گردشگری نامید.

وی ادامه داد: به این ترتیب صنعت گردشگری همواره با فعالیت و حضور خبرنگاران و اهالی رسانه، نتیجه‌بخش و موفق خواهد بود. اهالی رسانه علاوه بر اطلاع‌رسانی در حوزه گردشگری، نقشی همانند دماسنج و یا آژیر خطر را نیز در بخش گردشگری و به ویژه میراث فرهنگی ایفا می‌کنند.

رئیس انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران بیان کرد: میراث فرهنگی و محیط زیست کشور با مشکلات و مزاحمت‌هایی مواجه بوده و دچار صدمات و خسران‌هایی می‌شود، لذا خبرنگاران می‌توانند با فعالیت خود به نوعی وجود چنین مشکلاتی را هشدار داده و به موقع وارد عمل شوند و به بیانی دیگر نجات‌بخش محیط زیست و میراث فرهنگی کشور باشند.

جواهرزاده خاطرنشان کرد: به این ترتیب خبرنگاران نقشی بی‌بدیل در معرفی و اطلاع‌رسانی بخش‌های مختلف صنعت گردشگری بر عهده دارند.

وی تصریح کرد: خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی و گردشگری، نمره قابل قبولی کسب کرده‌اند، اما به طور کلی موضوعات و مسائل مربوط به گردشگری و میراث فرهنگی در جایگاه مناسبی میان اخبار کشور قرار نگرفته‌اند. دلیل این امر را نمی‌توان در ارتباط با خبرنگاران دانست، بلکه این اتفاق به این سبب است که جایگاه گردشگری در کشور ما مناسب نبوده و از این رو خبرنگاران نیز در این زمینه ممکن است تخصص لازم را نداشته باشند. زیرا حوزه‌های دیگری مانند اقتصاد، سیاست و … در اولویت افراد جامعه و به تبع آن خبرنگاران قرار می‌گیرد.

خبرنگاران، صدای ناگفته‌های مدیران اقامتگاه‌های بوم‌گردی

صادق کاظمیان، دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران در خصوص نقش خبرنگاران در معرفی و بهبود شرایط اقامتگاه‌های بوم‌گردی اظهار کرد: با توجه به اینکه حوزه گردشگری با فرهنگ، ساختار زندگی و شیوه زیست مردم در نقاط مختلف کشور از جمله روستاها در ارتباط است، بنابراین نیازمند اطلاع‌رسانی اخبار از طریق رسانه‌ها و خبرنگاران است. اقامتگاه‌های بوم‌گردی نیز به دلیل قرارگیری در روستاها نیز بسیار به آموزش جدی فعالین حوزه گردشگری، مدیران اداره‌کل میراث فرهنگی و گردشگری، مردم و گردشگران نیاز دارد.

صادق کاظمیان ادامه داد: لذا حضور خبرنگاران و اصحاب رسانه در راستای اطلاع‌رسانی به ذی‌نفعان بسیار اثرگذار است. تا از این طریق زنجیره بخش اقامتگاه‌های بوم‌گردی صنعت گردشگری با حداکثر بهره‌وری و حداقل اثر مخرب، در حوزه محیط زیست، فرهنگ، آیین‌ها و سنت‌ها فعالیت کند.

وی بیان کرد: اطلاع‌رسانی و رساندن صدای فعالان حوزه اقامتگاه‌های بوم‌گردی صنعت گردشگری که اغلب در مناطق روستایی قرار دارند و کمتر صدایشان شنیده می‌شود، از جمله فعالیت‌هایی است که رسانه و خبرنگاران انجام می‌دهند.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران خاطرنشان کرد: علاوه بر این‌ها نوعی صدای غالب در بخش اقامتگاه‌های بوم‌گردی وجود دارد که با آنچه مدیران اقامتگاه‌های بوم‌گردی و فعالان این حوزه مواجه هستند، فاصله دارد. بنابراین این نگرش باید توسط مدیران اقامتگاه‌های بوم‌گردی اصلاح شده و به گردشگران و مدیران حوزه گردشگری و جامعه محلی تشریح شود و رسانه‌ها نیز در این بخش بسیار کمک‌کننده و اثرگذار عمل می‌کنند.

کاظمیان عنوان کرد: پیگیری زمان‌بندی شده موضوعات و اتفاقات، مسئله‌ای است که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد تا با استفاده از آن شرایط و وضعیت گردشگری در طول زمان را ارزیابی کنیم.

وی تشریح کرد: به طور کلی نمی‌توانم بیان کنم، اما با توجه به فعالیت‌ها و اقدامات ایسنا در حوزه گردشگری، به نظر می‌رسد این رسانه تمام زوایا و چهارچوب‌ها را در نظر گرفته و در جهت بهبود شرایط گام برمی‌دارد.

دبیر جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی ایران گفت: در چهار یا پنج سال گذشته، اقبال عمومی و به دور از مطالعه از اقامتگاه‌های بوم‌گردی شکل گرفت. به این ترتیب در شرایط و دوره کنونی، لازم است مشکلات این تأسیسات گردشگری مورد رسیدگی قرار گیرند و این مشکلات نیز نباید تنها به مسائل مالی تقلیل پیدا کند. بلکه لازم است آموزش مدیران، کارکنان اداره میراث فرهنگی، جامعه محلی و گردشگران با تأکید بر حفظ ساختارهای فرهنگی روستاها و عدم تغییر شیوه زیست روستا، انجام شود.

رسانه‌ها و خبرنگاران مهمترین حلقه‌ گردشگری و میراث فرهنگی هستند

محمدرضا پهلوان، رئیس گروه موزه‌های اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی در خصوص نقش رسانه در توسعه گردشگری اظهار کرد: نقش رسانه‌ها و خبرنگاران در حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نقشی بسیار مهم و تأثیرگذاری است، زیرا در دنیای کنونی ارتباطات رسانه‌ها نقشی بی‌بدیل در سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ایفا کرده و خواهند کرد.

وی ادامه داد: در وهله اول نقش رسانه‌ها در معرفی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شکل می‌گیرد، به گونه‌ای که اگر ظرفیت موجود در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی ایران، به  شکل مناسبی توسط رسانه‌ها معرفی نشود، چطور می‌توان خود را به دنیا معرفی  کرده و بشناسانیم؟ داشته‌های تاریخی فرهنگی و میراث فرهنگی ما بسیار غنی است، از این رو ثبت جهانی‌شدن آثار و ثبت‌های داخلی از اهمیت فراوانی برخوردار هستند.

پهلوان بیان کرد: در ایران بیش از یک میلیون اثر، بنای تاریخی و اماکن و محوطه‌های تاریخی وجود دارد که رسانه‌ها نقش بسیار مهمی در معرفی این آثار دارند. به شکلی که رسانه‌های مکتوب و دیداری، به بهترین شکل می‌توانند آن‌ها را معرفی کرده و در حقیقت اطلاعات مفید و کارشناسانه برای تمام گردشگران تولید و منتشر کنند.

رئیس گروه موزه‌های اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی خاطرنشان کرد: پس از معرفی میراث و فرهنگ، نگهداری و صیانت از آثار تاریخی و معنوی در سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، نقش دیگری است که رسانه‌ها و خبرنگاران ایفا می‌کنند، زیرا زمانی که این میراث و آثار به طور مناسب و شایسته معرفی می‌شوند، به همین نسبت نگهداری و صیانت از آن‌ها نیز به خوبی انجام خواهد شد. این نگهداری می‌تواند در میراث فرهنگی، زیرساخت‌ها و همچنین فرهنگ گردشگری و بازدید از آن‌ها ایجاد شود.

وی عنوان کرد: در مرحله اول صیانت و نگهداری درخصوص آنچه به صورت منقول یا مادی و معنوی قابل رؤیت در آثار و بنای تاریخی وجود دارد، به کار برده می‌شود. بخش مهمتر نیز در ارتباط با صیانت و نگهداری از میراث معنوی کشور بوده و شامل آیین، آداب، رسوم، گویش، زبان، سنت‌ها و مهارت‌هایی که از بین رفته و یا فراموش شده‌اند. مهارت ساخت برخی از صنایع‌دستی یا بخش گردشگری غذا، مهارت پخت بسیاری از غذاهای سنتی و … مواردی هستند که نقش رسانه در معرفی آن‌ها بسیار مهم است.

رئیس گروه موزه‌های اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی با اشاره به نقش رسانه‌ها در تشریح سفر کردن، ادامه داد: در شرایطی که رسانه‌ها، خبرگزاری‌ها و خبرنگاران به گونه‌ای مناسب و شایسته سفر را برای مردم تعریف کرده و سفر و مسیر سفر را به وسیله اطلاع‌رسانی به علاقه‌مندان و مردم معرفی کنند و در پی آن نقش مثبت سفر در روح و روان انسان‌ها و نیز  در چرخه‌ اقتصاد گردشگری به درستی تشریح شود، سفر و گردشگری بسیار رونق پیدا خواهد کرد. همانطور که در آموزه‌های دینی اسلام نیز سفر کردن توصیه شده است.

پهلوان افزود: با توجه به اینکه بسیاری از سرمایه‌گذاران ممکن است از حوزه گردشگری خارج شوند، نقش رسانه‌ها در نگهداری و همچنین هزینه‌کرد بخش خصوصی بسیار حایز اهمیت است، به شکلی که رسانه‌ها در زمینه حمایت از بخش خصوصی و جلب اعتماد بخش خصوصی نقش بسیار مهمی دارند و این بخش در ایجاد زیرساخت‌ها، واحدهای گردشگری، اماکن گردشگری و به طور کلی خدمات گردشگری بسیار اثرگذار خواهد بود، بنابراین نقش رسانه‌ها در اعتمادسازی بخش خصوصی و نگهداری سرمایه‌های ملی جهت جلوگیری از برون‌رفت آن‌ها بسیار مؤثر است.

پهلوان در خصوص نقش خبرنگاران در رفع مشکلات و معضلات گردشگری تصریح کرد: نقش رسانه‌ها در از بین بردن معضلات گردشگری بسیار مهم است. به گونه‌ای که رسانه‌ها و خبرنگاران با نقد منصفانه خود از حوزه گردشگری و میراث، می‌توانند این انتقادها را مرتب به اطلاع و افکار عمومی برسانند تا در نتیجه آن رفع مشکل مورد نظر با شتاب بیشتری انجام شود.

وی اضافه کرد: میراث فرهنگی و گردشگری یک دستگاه فرابخشی است، به عبارت دیگر تمام دستگاه‌ها می‌توانند در این حوزه ورود پیدا کنند و در راستای نگهداری، حفظ و معرفی میراث این حوزه نقش داشته باشند. بنابراین رسانه‌ به عنوان حلقه‌ای در حوزه گردشگری، همه بخش‌ها را به هم متصل کرده و نقشی مهم و کلیدی دارد. از این رو رسانه و خبرنگاران می‌توانند میراث فرهنگی این دستگاه فرابخشی را به سایر ادارات و عموم مردم برسانند تا در بعد بین‌المللی به شکلی شایسته این حوزه را معرفی کرده و به تعبیری زنجیره گردشگری را کامل کنند.

منبع:ایسنا

تماشای تحول صنعت ۱۰۰۰ ساله ابریشم در موزه ابریشم سوژو

تماشای آثار هنری و تاریخی به جا مانده از جوامع گذشته برای هر فردی هیجان‌انگیز است. دیدن این آثار موجب آشنایی افراد با تفکر جامعه قبل از خود می‌شود و سفری در زمان برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد. موزه‌ها از اماکنی هستند که این تجربه هیجان‌انگیز و سفر در زمان را برای بازدیدکنندگان خود به همراه دارند.

چین کشوری وسیع با تنوع جاذبه‌های گردشگری است، این کشور دارای آداب و رسوم و فرهنگی رنگارنگ و جذاب است به همین دلیل موزه‌ها و اماکن گردشگری فراوان و گوناگونی در این کشور وجود دارد که بازدید از هر یک از آن‌ها تجربه‌ای جذاب به همراه داشته و گردشگران را با تاریخ و فرهنگ این کشور آشنا می‌سازد.

صنعت ابریشم از جمله صنایعی است که مورد توجه مناطق گوناگون جهان قرار گرفته است‌. این صنعت در کشور چین رونق فراوانی داشته و از این رو به عنوان یکی از کشورهای مهم در این زمینه فعالیت داشته است. از زمان گسترش جاده ابریشم تا اواسط قرن ۱۵ میلادی، صنعت ابریشم چین مورد استقبال کشورهای گوناگون قرار گرفت و تاکنون نیز به عنوان بزرگ‌ترین کشور صادر کننده ابریشم جهان به شمار می‌رود. کارخانه ابریشم سوژو در چین، به عنوان یکی از مراکز مهم صنعت ابریشم، سالانه گردشگران زیادی از سراسر جهان را جذب می‌کند و سبب رونق صنعت گردشگری این کشور در سال‌های اخیر شده است.

شهر سوژو چین دارای باغ‌های سرسبز و کانال‌های آبی است و قرن‌ها به عنوان مرکز تجارت ابریشم شناخته شده و «کارخانه ابریشم سوژو» از کهن‌ترین کارخانه‌های ابریشم چین محسوب می‌شود.

روش‌های گوناگونی از چگونگی استفاده از پیله کرم ابریشم و استفاده از آن به عنوان نخ، بیان شده است. در یکی از این روایات بیان می‌شود زمانی که سی لینگ شی، همسر امپراطور زرد در حال نوشیدن چای خود بود و ناگهان پیله کرم ابریشم به داخل فنجان چایی او می‌افتد. در این هنگام رشته‌های سفید موجود در پیله آزاد می‌شوند و بر این اساس سی لینگ شی متوجه می‌شود که این رشته‌ها می‌توانند به عنوان نخ مورد استفاده قرار گیرند و به این ترتیب جرقه‌ای مبنی بر آغاز صنعت ابریشم در ذهن وی ایجاد می‌شود.

ابریشم همواره جزء کالا مورد استفاده و انتخاب‌ ثروتمندان جامعه بوده است، لذا به دلیل ائتلاف تاریخی ثروتمندان و خانواده‌های سلطنتی با صنایع ابریشمی، نقش مهم و اثرگذاری در توسعه و رونق تجارت ابریشم داشته‌اند، به گونه‌ای که تولید و تجارت ابریشم چین به دیگر مناطق جهان قدمتی ۵۰۰۰ ساله دارد.

در ابتدا ابریشم برای استفاده شخصی خانواده‌های امپراطوری و یا پیشکش به مهمانان مورد علاقه پادشاهان مورد استفاده قرار می‌گرفته است، اما به مرور زمان علم و مهارت تولید ابریشم و دسترسی به مزرعه‌های ابریشم در چین و پس از آن در بسیاری از مناطق جغرافیایی آسیا گسترش یافت. ابریشم به سبب نوع بافت منحصربه‌فرد و ویژگی درخشندگی‌ به سرعت به محصولی تجملی در اوراسیا تبدیل شد و بر این اساس به توسعه مسیر تجاری به نام جاده ابریشم کمک کرد.

در ابتدا کشف ابریشم سبب شده بود تقاضای این محصول افزایش چشمگیری پیدا کند. امپراطوری‌ها نیز سعی می‌کردند تا راز تولید آن را برای حفظ انحصار و جلوگیری از تولید انبوه نزد خود نگه داشته و به دیگران آموزش ندهند. با این وجود در سال ۱۳۰ پیش از میلاد این راز به کره رسید و پس از آن نیز در مناطق مختلف گسترش یافته و مورد استفاده قرار گرفت. این در صورتی بود که کشور چین قرن‌ها، اعتبار خود را به عنوان کشور پیشگام در تولید محصولات ابریشمی حفظ کرد.

استان جیانگ سو، به عنوان پایتخت ابریشم چین نام‌گذاری شده است و در دوره سلسله‌های امپراطوری تانگ و سونگ به عنوان مرکز تولید ابریشم شناخته می‌شد. سپس این عنوان به سلسله امپراطوری مینگ و چینگ نیز انتقال پیدا کرد. به شکلی که محصولات ابریشمی در این دوره تنها برای خانواده‌های سلطنتی تولید می‌شدند.

در موزه کارخانه ابریشم سوژو می‌توان استحکام پارچه‌های ابریشمی را بررسی کرد. این موزه توسط کارخانه ابریشم سوژو ایجاد شده و دارای چند بخش گوناگون است. بازدید از این موزه، اطلاعات ارزشمندی از دوران کشف ابریشم، تحولات این صنعت و موارد استفاده آن از گذشته تا امروز به نمایش می‌گذارد.

در تالار شماره یک این موزه، داستان چگونگی شروع تولید ابریشم در چین بیان می‌شود، به شکلی که حکاکی‌های دیوار این تالار تصاویری از نحوه تجارت و گسترش این صنعت با کشورهای مناطق مختلف را به نمایش می‌گذارد. در تالار شماره دو نمونه‌هایی از آثار با ارزش ابریشم و تصاویر مراحل ابتدایی این صنعت در اواخر دوره نوسنگی تا دوره امپراطوری مینگ و دوره امپراطوری چینگ نشان داده می‌شود.

علاوه بر این‌ها در داخل موزه کارگاه آموزشی تولید ابریشم برای بازدیدکنندگان برگزار می‌شود و تعداد زیادی دستگاه بافندگی ابریشم قدیمی که مربوط به روش‌های سنتی ابریشم است، در موزه ابریشم سوژو به نمایش گذاشته شده است. همچنین راهنمایان موزه با لباس‌های باستانی خود روش‌های ابتدایی بافت ابریشم تا تخصصی‌ترین و پیشرفته‌ترین شیوه‌های تولید نخ ابریشم امروزی را به بازدیدکنندگان و گردشگران نمایش می‌دهند.

کارخانه ابریشم سوژو در سال ۱۹۲۶ به عنوان یک کارخانه دولتی تاسیس شد. در این کارخانه، روش‌های مدرن با شیوه‌های سنتی برداشت، بافت و تولید ابریشم با یک‌دیگر ادغام شد، به گونه‌ای که در این کارخانه، جداسازی پیله‌ها همچنان با دست و توسط کارگران انجام می‌شود، از این رو ظرافت صنعت ابریشم را با خود به همراه دارد.

منبع:ایسنا