“طاق‌بستان”

طاق‌بستان یکی از مکان‌های تاریخی و سرآمد در غرب سرزمین ایران به حساب می‌آید. این محوطه تاریخی با دارا بودن چندین آثار سنگ نگاره از دوره‌های مختلف تاریخی نماد و راهنمایی از فرهنگ و آداب و رسوم گذشته ایرانیان از سده سوم میلادی به بعد را به نمایش می‌گذارد.

شاخص ترین آثار در این مکان دو طاق با ابعاد متفاوت در کنار یکدیگر است که طاق بزرگ مربوط به دوره پادشاهی خسرو پرویز و طاق کوچک مربوط به شاهپور دوم و شاهپور سوم از دیگر فرماندهان تاریخ ایران باستان است. در حاشیه این دو طاق سنگ نگاره فرشتگان بالدار اسب و فیل و قایق به چشم می‌خورد که با توجه به گفته های باستان شناسان نمادهایی از جشن و سرور در فرهنگ آن زمان است.   جدای از این آثار، وجود سنگ نگاره بزرگ دیگری که در فاصله چند متری در سمت چپ طاق کوچک گرفته نمایشی از پیروزی اردشیر دوم بر دشمن خود و ایستادن بر روی نعش آن  که باستان شناسان آن را پادشاه  روم می‌دانند در حال گرفتن حلقه ای روباندار از اهورا مزدا است.   در بالای این سنگ نگاره وجود چندین اثر دیگر از جمله پلکانی ۷۸ تایی و همچنین سنگ‌نگاره ایی تازه مکشوفه به شکل انسان در حال نیایش به چشم می‌خورد که همگی از جذابیت‌های این منطقه تاریخی به شمار می آید. این مکان در شمال غرب شهر کرمانشاه و در انتهای بلوار طاق‌بستان که از دیگر مکان‌های زیبای این شهر باستانی است قرار دارد. از دیگر چشم اندازهای زیبای این محوطه تاریخی به و جود سرابی با همین نام یعنی طاق‌بستان می‌توان اشاره کرد که فراوانی آب خود را از کوه‌های سر به فلک کشیده کرمانشاه و آن هم از کیلومترها دورتر یعنی سلسله جبال پرآو وام می‌گیرد.

متاسفانه امروزه طاق‌بستان به علت دستکاری‌هایی که به منظور ثبت گردیدن آن در سازمان میراث جهانی صورت گرفت مانند گذشته جای زیبایی نیست. چشم اندازها محدود شده و رستوران‌های خارج از این محوطه کاملا در هم ریخته و ناموزون خود نمایی می‌کنند و بازدیدکنندگان را به جایی پر پیچ و خم و پستو های نازیبا می‌کشانند  در حالی که در گذشته نه چندان دور این محوطه بسیار فراخ و دریاچه آن دارای حصارهایی زیبا بود که به واسطه خیابانی مملو از درختان سر به فلک کشیده قسمت شرق آن به غرب متصل می‌شد امروز اما  با توجه به  این دستکاری‌ها حتی تعداد بازدیدکنندگان کرمانشاهی نیز از آن بسیار محدود و کم شده است.

منبع:ایسنا

چاقوی بناب، قربانی چاقوهای چینی

باوجود گذشت ۴ سال از ثبت چاقوی بابا در بناب در فهرست آثار ملی این صنعت حال و روز خوشی ندارد.

همشهری آنلاین-سیدمرتضی احمدپور: چاقوسازی صدها سال است که  در بناب نسل به نسل و سینه به سینه در جریان است و همپای چاقوی زنجان پیش می‌رود. این هنر دستی دی سال ۹۶ با هدف حمایت و حفظ به عنوان اثر ناملموس کشور ثبت شد و پس از آن صنعتگران بنابی انتظار داشتند رونق به این صنعت بازگردد، اما بعد از گذشت ۴ سال این چاقوی منحصربه فرد حال و روز خوشی ندارد و بازار آن هر روز کوچکتر و محدودتر می‌شود.

چاقویی بامواد اولیه کاملا طبیعی

یک کارشناس میراث فرهنگی به همشهری آنلاین می‌گوید: این چاقو به صورت دستی بدون دخالت ابزار صنعتی و برخلاف چاقوی زنجان بامواد اولیه طبیعی ساخته می‌شود و مهم‌ترین مواد مورد نیاز برای ساخت آن شاخ و استخوان گاو است.

محمد زارع با بیان اینکه پس از کباب بناب چاقوی بناب دومین اثر شهرستان بود که به ثبت ملی رسید، می‌افزاید: به اعتقاد کارشناسان صنایع دستی این چاقو از نظر سنتی و صنعتی یکی از شاهکارهای هنری در منطقه محسوب می‌شود.

وی قدمت این صنعت را در بناب مربوط به دوران صفویه می‌داند و اظهار می‌کند: در آن دوره بخشی از بازار بناب به چاقوسازی اختصاص یافت و راسته‌ای به این اسم نامگذاری شد که اکنون نیز با وجود کاهش تعداد مغازه‌ها هنوز این بازار وجود دارد.

۵ نسل چاقوسازی در بناب

اسد حیدراوغلی، چاقو ساز بنابی است که ۵ نسل او در این حرفه مشغول بوده‌اند و اکنون نیز خود و ۴ شاگردش از این مغازه ارتزاق می‌کنند.

وی به همشهری آنلاین می‌گوید: علاوه بر بازار بناب و استان به کشورهای حاشیه خلیج فارس، عراق و ترکیه هم صادرات داریم، اما اغلب به صورت محدود صادر می‌شود.

این چاقوساز با بیان اینکه چاقوی بابا قربانی چاقوهای چینی شده است، ادامه می‌دهد: در حالی که با حدود ۳۰ هزار تومان می‌توان یک چاقوی چینی از بازار خرید، کمتر کسی حاضر به خرید چاقوی بابا به قیمت چند برابری است.

به گفته حیدراوغلی، این چاقو به هیچ وجه قابل مقایسه با نمونه‌های چینی و حتی چاقوهای زنجان نیست و ظرافت و استحکام آن همچنین دسته‌هایی که از شاخ و استخوان گاو ساخته شده، زیبایی خاصی به آن می‌دهد.

منبع:همشهری

«کلین» روایتگر ۲ هزار سال تاریخ شهرری

اغلب قریب به اتفاق روستاهای شهرستان ری قدمت و پیشینه‌ای قابل توجه و ارزشمند دارند، اما در میان آنها روستای «کلین» با داشتن چند بنای تاریخی و زیارتی منحصربه‌فرد است و به تنهایی برای نشان دادن هویت باستانی این شهر کهن کفایت می‌کند.

همشهری آنلاین _ رابعه تیموری: روستای کلین در ۳۶ کیلومتری شهرری قرار گرفته و یخچال طبیعی، بقعه شیخ کلینی، آستان امامزاده حسین(ع)، تپه نچیر، آستان امامزاده یحیی(ع) و انبار گندم از آثار تاریخی و گردشگری است که در این ‌آبادی بااصالت واقع شده است. از دیگر ویژگی‌های خاص و منحصربه‌فرد این روستا احساس تعلق و تعصب بومیان روستا به ملک آبا و اجدادی‌شان است که سبب شده با وجود کمبودها و مشکلات روستا را ترک نکنند. در حالی که جمعیت بومی اغلب روستاهای شهرستان ری مهاجرت کرده و اتباع مهاجر جای آنها را گرفته‌اند، بیش از ۷۰ درصد جمعیت کلین بومی هستند.

گردشگری که برای دید و بازدید به روستای کلین برود، بدون‌ تردید پیش از وارد شدن به بخش مسکونی روستا با دیدن بنای خشتی و گلی یخچال کلین پا کند می‌کند و لحظاتی طولانی را به تماشای این اثر فاخر معماران عصر صفوی می‌گذراند. معماران آن دوره این نقطه را که پست‌ترین مکان آن حوالی بوده و با بستر رود شور فاصله زیادی نداشته، برای ساخت یخچال انتخاب کردند. یخچال مخروطی کلین در امتداد دیواری خشتی قرار گرفته که «دیوار سایه‌انداز» نامیده می‌شود.

ظاهر بیرونی آن فقط یک بنای کاهگلی مخروطی شکل است، اما قرارگرفتن همه سور و سات درست کردن یخ در این کارگاه مخروطی عجیب و غریب بیننده را حیران می‌کند. در چیدن حوضچه‌ها و مخزن و اتاقک‌های خشتی و چینه‌ای داخل یخچال با بازی و پس و پیش گذاشتن آجر و خشت‌های خام طبقه‌بندی و نظم ایجاد شده و زیبایی خاصی به وجود آمده است. بقعه امامزاده حسین(ع) در ضلع شمالی کلین و هزار و ۳۰۰ کیلومتری بخش مسکونی روستا قرار دارد. اطراف بقعه خانه و بنایی نیست و گنبد ساده وبنای کوچک آن از پشت درختان بی‌شاخ و برگ مزارع حاشیه جاده خاکی روستا پیداست. دیوارهای کاهگلی ایوان و ورودی‌های بقعه با گچ پوشانده شده و در چوبی آن را با در آهنی دوقسمتی تعویض کرده‌اند. داخل بقعه هم به پشتی و فرش‌های پاکیزه آراسته است و زائران می‌توانند با خیالی آسوده از آرامش امامزاده لذت ببرند. در نسب امامزاده حسین(ع) اختلاف وجود دارد و عده‌ای آن را به امام جعفر صادق(ع) و عده‌ای به امام موسی کاظم(ع) منتسب می‌دانند.

  •  زمین‌ها دوباره سبز شدند

پس از تماشای یخچال کلین و زیارت بقعه امامزاده حسین(ع) وقت گشت‌وگذار در کوچه‌پسکوچه‌های روستاست. کلین کوچه‌باغ ندارد، ولی به برکت بارندگی‌های امسال بسیاری از زمین‌های کشاورزی بایر روستا زیر کشت دیم رفته‌اند و دیدن این زمین‌های حاصلخیز نشاط‌آور است. «مریم قنبری» از اهالی روستاست و در دهیاری کلین اشتغال دارد. او می‌گوید: «روستای کلین هزار و صد هکتار زمین کشاورزی دارد که میزان قابل توجهی است، اما در سال‌های اخیر به دلیل کمبود آب خشک و بدون کشت شده‌اند. امسال نزولات آسمانی خوبی داشتیم و با آنکه چاه‌ها هنوز خشک هستند، کشاورزان توانستند محصولات دیمی بکارند.» خانه‌های روستا چندان قدیمی به نظر نمی‌رسند و تعدادی از آنها نوسازی شده‌اند، ولی قدمت کلین به حدود ۲ هزار سال پیش می‌رسد. به گفته قنبری تعداد اهالی کلین ۸۵۰ نفر است و در چند سال اخیر ۱۳۲ نفر اتباع مهاجر افغانستانی در آن ساکن شده‌اند. قنبری می‌گوید: «بسیاری از اهالی قدیمی کلین با وجود همه مشکلات و کمبودها به دلیل وابستگی و علاقه به روستای آبا و اجدادی خود در روستا ماندند و سرعت مهاجرت روستای کلین نسبت به سایر روستاهای بخش فشافویه کند است.»

  •  انبار گندم و غلات

بعضی از معابر با طرح‌های سنتی کفپوش شده‌اند و از سنگفرش به جای آسفالت استفاده شده است. اغلب اهالی کلین در شهرک صنعتی شمس‌آباد کار می‌کنند. دامداری‌های روستا که به شکل سنتی اداره می‌شوند، از ۲‌ـ ۳ دامداری تجاوز نمی‌کند و تعداد کمی از اهالی به کشت دیم و دامداری مشغول هستند. اجداد ساکنان کلین از شیراز و فراهان به شهرری مهاجرت کرده و طایفه‌های «شهسواری»، «قنبری» و «فراهانی» از ساکنان اصلی کلین هستند. حدود ۱۵۰ سال پیش در وسط روستا با گل، سنگ و چوب انباری به وجود آورده‌اند که از راهروهایی طولانی درست شده است. در این راهروها که مانند یخچال خنک بوده، جریان باد به خوبی در گردش بوده است. این انبار برای نگهداری محصولات گندم و غلات کشاورزان ساخته شده تا ماندگاری بیشتری داشته باشند. در بسته این انبار که در مجاورت بلوار ثقه‌الاسلام کلینی فعلی قرار گرفته، فقط موقع بازدید مسئولان و تک و توک گردشگران روستا باز می‌شود.

  •  کلین، هدف گردشگری

بقعه شیخ کلینی، تپه نچیر و بقعه امامزاده یحیی(ع) ۳ ضلع مثلثی هستند که در ضلع جنوب غربی روستای کلین واقع شده و حدود ۲ هزارمتر با خانه‌ها و کوچه‌پسکوچه‌های مسکونی روستا فاصله دارند. وجود این ۳ اثر تاریخی مهم‌ترین دلیل بوده که سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور، روستای کلین را در ردیف روستاهای هدف گردشگری معرفی کند، اما برای جذب گردشگر و رونق گردشگری در این روستا برنامه‌ریزی نشده است.
بقعه شیخ کلینی مهم‌ترین بنای روستاست که از جنبه تاریخی و مذهبی اهمیتی خاص دارد. در کتاب «معجم‌البلدان» نام «کلین» به‌عنوان نخستین منزل مسافران ری که به سمت «خوار» می‌روند، معرفی شده و محدث و عالم ایرانی و پدر مؤلف «اصول کافی» از ساکنان قدیمی این روستای ۲ هزار ساله بوده است. از اوایل دوران انقلاب اسلامی اموات روستا در اطراف بقعه شیخ کلینی دفن می‌شوند و این محل دومین آرامستان بزرگ بخش فشافویه شهرری به شمار می‌آید.

درختان بلندبالا و سرسبز آرامستان زنده و شاداب هستند و بیش از آنکه در اطراف بقعه حال و هوای سنگین آرامستان جریان داشته باشد، به بازدیدکنندگان آرامشی دلچسب منتقل می‌شود. نمای بیرونی بنای مکعبی بقعه از دیوارهای آجری تشکیل شده که محراب‌های هم‌اندازه و گنبدی خشتی آن را زینت داده است. مقرنس‌کاری‌های ساده‌ای که روی سردر ورودی و در گوشه و کنار فضای داخلی بقعه نقش بسته بر زیبایی فاخر آن افزوده است. اتاقکی که مزار شیخ در وسط آن قرار گرفته از ۳۰‌ـ ۴۰ متر تجاوز نمی‌کند و محفظه شیشه‌ای که سنگ مزار مرمرین شیخ را در بر گرفته با پرچم‌ها و پارچه‌های منقش به ذکر ائمه(ع) پوشانده شده است. لوازم داخل اتاقک که برای استراحت مراجعه‌کنندگان و زائران فراهم شده چندان مفصل نیست، ولی برای یکی دو ساعت استراحت و دل سبک کردن کافی به نظر می‌رسد.

  •  سکونتگاهی که از بین رفته است

حدود هزارمتر که از بقعه شیخ دور شوید، تپه عظیم و بلندبالای «نچیر» که از دور به تلی خاک شباهت دارد، خودنمایی می‌کند. «نچیر» در لغت‌نامه‌های فارسی (گوشت) معنا شده، ولی اهالی روستای کلین نمی‌دانند چرا این نام روی تپه تاریخی روستای آنها گذاشته شده است. بومیان قدیمی احتمال می‌دهند نام تپه «نشین» بوده و در گویش محلی و طی سالیان دراز به این نام تغییر کرده است. این تپه بلند که در گذشته سکونتگاهی مسکونی بوده بر اثر زلزله‌ای شدید زیر و رو شده و دیگر از خانه‌ها وسراهایی که در دل تپه قرار داشته خبری نیست، اما هنوز هم بقایا و سردر و ستون‌های این بناها باقی مانده و با کنجکاوی و دقت قابل مشاهده است. البته با وجود زباله‌های فراوانی که در اطراف تپه نچیر ریخته شده، بعید است برای گردشگران کمیاب روستای کلین شوق و انگیزه کنجکاوی بماند. سرنوشت و هویت ساکنان اصلی این تپه مبهم است، ولی به نظر می‌رسد پیدایش این تپه به دورانی می‌رسد که مردم ری باستان در زیرزمین زندگی می‌کردند. بقعه امامزاده یحیی(ع) سومین رأس این مثلث است که ستون‌های آن از جنوب بقعه شیخ کلینی دیده می‌شود، ولی از بنای قدیمی امامزاده فقط بقعه باقی مانده و باقی آن تخریب شده تا به همت خیّران روستا نوسازی و بازسازی شود.

مرکز بومگردی کلین تعطیل است
شیوع کرونا تنها مرکز بومگردی روستا را که به تازگی فعالیت خود را آغاز کرده بود به تعطیلی کشانده است. این مرکز حدود ۳ سال پیش در زمینی خالی ساخته شده، اما معماری آن به سبک خانه‌های حیاط و حوض‌دار قدیمی است. در ساخت عمارت بومگردی «خاتون» از مصالحی مانند کاهگل و گچ و آجرهای قزاقی استفاده شده و در معماری داخلی آن پنجره‌های گرد و مربعی کوچک و درهای چوبی کلون‌دار به کار رفته است. نقشه ساخت آن هم به سبک خانه‌های قدیمی است و حیاط وسط بنا و اتاق‌های تابستان‌نشین و زمستان‌نشین در اطراف حیاط قرار گرفته‌اند. این عمارت پیش از شیوع کرونا فعالیت خود را آغاز کرده بود و مهمانان روستا چند ساعتی را در آنجا می‌گذراندند و پس از گشت‌وگذار در روستا با غذاهای محلی معروف ری مانند نان و حلیم و آبگوشت گوشت شتر پذیرایی می‌شدند. استفاده از پوشش محلی مردم اصیل کلین و افزایش تنوع غذاهای محلی در سفره مهمانان و گردشگران کلین از برنامه‌های این مرکز بومگردی بوده که کرونا روی کار و کسب مالک عمارت سایه انداخته و طرح و ایده‌های او را برای رونق گردشگری روستا نقش برآب کرده است.

کم آبی سبب خشکی مزارع و بیکاری اهالی کلین شده است

  • آب مزارع کلین به کام اهالی پایتخت

روستای کلین از کهن‌ترین روستاهای بخش فشافویه شهرستان ری و جزء روستاهای پایین‌دست سد کرج محسوب می‌شود. روزگاری شهر و روستاهای این بخش به دشت طلایی شهرت داشتند و به برکت حقابه اهالی از سد کرج، انواع غلات و صیفی‌ مرغوب در زمین‌های بارور و حاصلخیز آن کشت می‌شد. حقابه اهالی روستاهای پایین‌دست رودخانه کرج در اسناد تاریخی به جامانده از دوران صدارت امیرکبیر قید شده و در طول سالیان دراز کشاورزان این دیار اراضی زراعی را همراه با حقابه خریداری می‌کردند، اما از دهه ۵۰ با سرازیرشدن جمعیت به تهران بزرگ، دغدغه تأمین آب آشامیدنی پایتخت‌نشینان سبب کوچک و کوچک ترشدن سهم دشت طلایی از آب رودخانه کرج شد. در سال‌های اخیر و به موازات بحرانی‌ شدن شرایط آب سفره‌های زیرزمینی برداشت تهرانیان از حقابه اهالی فشافویه به اوج خود رسیده و دشت طلایی را به شوره‌زاری تشنه تبدیل کرده است.
زمین‌های کشاورزی روستای کلین با بافت مسکونی آن فاصله زیادی ندارند. در بعضی از زمین‌های کرت‌بندی شده جوانه‌های کم‌جان غلات کشت دیم به چشم می‌خورد، اما خاک اغلب کرت‌ها از بی‌آبی قاچ خورده است. «محرمعلی عظیمی» کشاورز است و روی زمین‌های اجاره‌ای کار می‌کند. او می‌گوید: «قبلاً در کلین و روستاهای اطراف رودخانه کرج یک وجب زمین خالی پیدا نمی‌شد و مرغوب‌ترین گندم کشور را تولید می‌کردیم، ولی حالا زمین‌ها خشک و اهالی بیکار شده‌اند.

بسیاری از آنها در شهرک صنعتی شمس‌آباد مشغول شده‌ و زمین‌های کشاورزی را رها کرده‌اند. کشاورز زمین بدون حقابه نمی‌خرد و فقط بسازوبفروش‌ها خریدار اراضی بایر هستند.» سرقنات خشکیده روستا در همسایگی زمین‌های کشاورزی بایر قرار گرفته است. بقایای دیوار ساحلی رودخانه‌های کرج و سیاه‌آب و شاه‌چای پابرجاست و در بستر خشک راه‌آب‌های رودخانه بوته‌های خار و خاشاک روییده است. عظیمی می‌گوید: «در گذشته این زمین‌ها مزرعه گندم و جو و پنبه و ذرت بود و در باغ‌ها و مزارع کلین درختان گوجه سبز و چغاله بادام زیادی وجود داشت. اغلب اهالی با کشاورزی زندگی خود را می‌گذراندند و خانه‌های مسکونی دهقانان در گوشه‌ای از مزارع ساخته می‌شد.»

  • قنات‌هایی که خشکیدند

«مهدی نفر» از کشاورزان قدیمی و نایب رئیس شورای بخش فشافویه است. او می‌گوید: «قبلاً در زیرزمین‌ روستاهای بخش فشافویه قنات و رودخانه جاری بود و اگر زمین را به اندازه یکی دومتر می‌کندیم به آب می‌رسیدیم، اما حالا آب سفره‌های زیرزمینی خشک شده و حتی با کمک موتور چاه به سختی به آب می‌رسیم.» در گذشته آب بخش کشاورزی روستاهای بخش فشافویه شهرستان ری از آب سد کرج تأمین می‌شد. نفر می‌گوید: «از سال‌ها پیش مردم روستاهای پایین‌دست رودخانه کرج از آب رودخانه حقابه داشتند، برای قانونی بودن مالکیت این حقابه علاوه بر قیمت زمین مبالغی پرداخت کرده‌اند و مالکیت آنها در سند ثبت شده، اما پس از سدسازی روی آب رودخانه این حقابه نادیده گرفته شده و آب سد به مصرف اهالی تهران می‌رسد.» نفر برای پس گرفتن حقابه کشاورزان بخش فشافویه پیگیری زیادی کرده است. او ادامه می‌دهد: «بر اساس نقشه‌های موجود در جهاد کشاورزی شهرستان ری حق برداشت آب کانال شهید نواب هم به بخش فشافویه تعلق دارد و این موضوع سال ۱۳۷۴ مصوب شده، اما پس از پیگیری‌ها و نامه‌نگاری‌های چند ساله فقط در مواقع محدودی از سال آب به زمین‌های بخش فشافویه می‌رسد و آبرسانی به اراضی کشاورزی این بخش دائمی نیست.»

منبع:همشهری

افطار با دویماج تبریزی‌ها

دویماج یکی از میان‌وعده‌های اصیل تبریزی است که با نان اسکو یا نان لواش خشک، خامه، پنیر، گردو، دوغ، کره محلی و یا روغن حیوانی تهیه می‌شود.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه همشهری، آذربایجان شرقی، بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین استان ناحیه شمال‌غربی ایران است. این خطه علاوه بر جنبه‌های جغرافیایی و سیاسی از مهم‌ترین قطب‌های فرهنگی و گردشگری ایران محسوب می‌شود.

آذری‌های این استان در ‌ماه مبارک رمضان مناسک و فرهنگ ویژه خود را دارند. مهم‌ترین خوراک آذری‌ها در ‌ماه رمضان‌ آش بوده و در بسیاری از شب‌های این‌ ماه مبارک بین در و همسایه پخش می‌شود. از مهم‌ترین آنها ‌آش شیر، ‌آش دوغ، ‌آش گوجه‌فرنگی، آش ماست، ‌آش شیله عدس و آش اوماج هستند که سفره‌های افطار ‌ماه رمضان را در این شهر زیباتر می‌کنند.

آش دوغ که در زبان آذری به آن «اِیران آشی» می‌گویند غذایی مخصوص افطار است که هضم آسانی دارد و برای بدن مفید است. نعناع، دوغ، نخود، سبزی، تخم‌مرغ و برنج مواد اصلی این غذا هستند که برای افطار و معده خالی بسیار مناسب‌اند.

آش گوجه‌فرنگی هم یکی دیگر از غذاهای محلی آذربایجان شرقی است که اصالتش به شهر تبریز برمی‌گردد. تبریزی‌ها به این‌ آش، آبغورا آشی یا بامادور آشی هم می‌گویند. اصلی‌ترین مواد تشکیل‌دهنده این‌ آش گوجه‌فرنگی، برنج، آبغوره و حبوبات هستند. از نظر ظاهری این آش با ‌آش ترش شمالی‌ها شباهت دارد و هنگام سحر طرفداران زیادی دارد.

همچنین از دیگر خوراک آذری‌ها می‌توان به دویماج اشاره کرد که یکی از میان‌وعده‌های اصیل تبریزی است. این غذا با نان اسکو یا نان لواش خشک، خامه، پنیر، گردو، دوغ، کره محلی و یا روغن حیوانی تهیه می‌شود.

برای پختن دویماج باید نان‌های خشک را با دوغ حسابی خیس و نرم کنید. بعد از آن بقیه مواد لازم را به نان نرم‌شده اضافه و خوب مخلوط می‌کنید. آذری‌ها این غذا را که طی نیم ساعت آماده می‌شود، در ماه رمضان به‌عنوان افطار سرو می‌کنند.

برای معرفی شیرینی‌های اصیل این استان هم گفتنی است که «قِیقاناق» شیرینی قدیمی مادربزرگ‌های آذری است که در بیشتر سفره‌های افطاری وجود دارد. این شیرینی مخصوص برای افزایش قند خون بدن مفید بوده و شیره آن نیز از انگور مخصوص تهیه می‌شود و برای افرادی که قندخون بالایی دارند، ضرر ندارد.

همچنین «زنجفیلی کوکه» نان مخصوص رمضان در آذربایجان شرقی بوده که زینت‌بخش سفره افطار روزه‌داران است. این نان به قدری پرطرفدار است که در ایام غیررمضان هم در برخی از شهرهای استان تهیه می‌شود. برخی از کارگاه‌های شیرینی‌پزی اقدام به تهیه این نان می‌کنند و تمام نان‌ها در ساعات مانده به افطار به فروش می‌رسد. این نان مخصوص، پرانرژی و سالم بوده و شکر کمی در داخل آن به‌ کار رفته و خیلی مقوی است.

منبع:همشهری

خیره کننده‌ترین مساجد در سراسر جهان

مساجد در طول تاریخ همیشه یکی از مهمترین اماکن در سرزمین‌های اسلامی بوده اند.

 

به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، مساجد (به انگلیسی: Mosques) در طول تاریخ اسلام مرکزیت تمدن بودند. در واقع مساجد قلب یک شهر محسوب می‌شدند و مهمترین فعالیت‌ها در دوران حضرت محمد (ص) در آن‌ها برگزار می‌شد. این روز‌ها به جز تعداد خاصی از مساجد، بیشتر آن‌ها مکانی برای دعا و عبادت و همینطور برگزاری مراسم‌های مذهبی هستند.

در هر صورت هیچگاه نمی‌توان به اهمیت مساجد شک کرد. بسیاری از آن‌ها ساخته شدند تا با استفاده از طراحی و معماری، میراث و نشانی از شکوه اسلامی باشند. گنبدها، مناره ها، و محل‌های عبادت وجه مشترک تمامی مساجد هستند، اما گاهی به تناسب مکانی که ساخته می‌شود ویژگی‌های دیگری نیز برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شوند. در اینجا با مساجدی از سراسر جهان آشنا می‌شوید که حتما باید به دیدن آن‌ها بروید.

مسجد الحرام در مکه (عربستان سعودی)

مسجدی که همگی مسلمانان جهان آن را به خوبی می‌شناسند مقدس‌ترین مکان در اسلام است و مهمترین سازه اسلامی یعنی کعبه نیز در قلب آن قرار دارد. همانطور که می‌دانید مسلمان جهان در هنگام عبادت رو به این مسجد می‌کنند. این مکان بزرگترین مسجد جهان است و ۱ و نیم میلیون نفر می‌توانند در آن حضور داشته باشند. این عدد در رویداد‌های مهم افزایش پیدا می‌کند.

مسجدالنبی یا مسجد نَبوی در مدینه (عربستان سعودی)

یکی از دیگر مساجدی که مسلمانان تمایل زیادی به زیارت آن دارند مسجد النبی در مدینه است. این مسجد به وسیله خود حضرت محمد تاسیس و ساخته شد و به همین دلیل به آن مسجد پیامبر هم گفته می‌شود. این مسجد بعد از مسجدالحرام، دومین مسجد مقدس برای مسلمانان است و می‌تواند حدود یک میلیون نفر را میزبانی کند.

مسجد شیخ لطف الله در اصفهان (ایران)

این مسجد به دلیل داشتن تونلی که زنان را قادر می‌ساخت بدون آنکه دیده شوند فاصله بین مسجد تا کاخ عالی قاپو را طی کنند اهمیت داشت. این مسجد به علت اینکه نه مناره دارد و نه دارای شبستان ورودی (حیاط) است و همچنین ورودی آن پله می‌خورد، مشابه سایر مساجد نیست. علاوه بر این استفاده از کاشی‌های آبی و فیروزه‌ای آن را منحصر به فرد کرده است.

مسجد حضرت سلطان در آستانه (قزاقستان)

یکی از بزگترین مساجد در آسیای مرکزی، مسجد حضرت سلطان است که با استفاده از سنت قزاق‌ها و به شیوه‌های سنتی ساخته شده است. این مسجد بزرگترین گنبد در قزاقستان را دارد و چهار مناره آن ارتفاعی عظیمی دارند. ارتفاع چهل متری این مسجد اشاره‌ای به سن حضرت محمد در زمان مبعوث شدنش دارد و مناره‌هایی با ارتفاع ۶۳ متر به سنی که حضرت محمد در آن در گذشت اشاره می‌کند.

مسجد شاه فیصل در اسلام آباد (پاکستان)

مسجد شاه فیصلکه ساخت آن در سال ۱۹۶ تکمیل شد، بزرگترین مسجد پاکستان و آسیای جنوبی است. این مکان در طی سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ بزرگترین مسجد جهان بود و اکنون در جایگاه چهارم این رتبه بندی قرار گرفته است.

مسجد سلطان عمر علی سیف الدین (کشور برونئی)

یک مسجد اسلامی سلطنتی است که در بندر سری بگاوان، پایتخت برونئی قرار دارد و یکی از زیباترین مساجد آسیای جنوب شرقی شناخته می‌شود. مسجد علاوه بر آنکه محلی برای عبادت نمازگزاران است، یک مکان تاریخی و یک جاذبه گردشگری مشهور نیز است.

مسجد کریستال در ترنگانو (مالزی)

مسجد کریستال در یک جزیره که به دست انسان ساخته شده قرار دارد. این مسجد رسما در فوریه سال ۲۰۰۸ افتتاح و اولین مسجد هوشمند مالزی شد که به زائران اجازه می‌دهد قرآن را به شکل دیجیتالی بخوانند. این مسجد معماری جالبی دارد و از آهن و شیشه ساخته شده که ظاهری شبیه به کریستال به آن می‌بخشد.

مسجد توکیو (ژاپن)

 

مسجد توکیو که در منطقه شیبویا در شهر توکیو قرار دارد، بزرگترین مسجد در ژاپن است. اولین چیزی که در این مسجد توجه شما را به خود جلب می‌کند طراحی زیبای آن است که در عبادتگاه‌های آن فرش‌های آبی انداخته شده است. لوازم ساخت و طراحی این مسجد همگی از ترکیه آورده شده اند و به همین دلیل هم شباهت‌های زیادی به سازه‌های این کشور دارد.

مسجد کلن در شهر کلن (آلمان)

مسجد کلن بزرگترین مسجد در آلمان است و در معماری آن از غنچه گل‌ها الهام گرفته شده و دیوار‌های شیشه‌ای آن به این معناست که با آغوش باز عقاید و باور‌های مختلف را می‌پذیرد.

مسجد نصیر الملک در شیراز (ایران)

این مسجد که در قرن نوزدهم میلادی ساخته شد در واقع ترکیبی از عناصر سنتی و مردن اسلامی است. در این مسجد که به نام مسجد صورتی هم شناخته می‌شود با تابش نور خورشید به پنجره‌ها در هنگام طلوع آفتاب رنگ‌های زیبایی پدیدار می‌شوند.

مسجد قل‌شریف در قازان (فدراسیون روسیه)

این مسجد که بزرگترین مسجد اروپا (به غیر از استانبول) است، در اوایل قرن ۱۶ میلادی و در حکومت خانات مسلمان در قازان ساخته شد. این مسجد به اندازه جذاب ساخته شده که حس می‌کنید وارد دنیای رویا‌ها شده اید.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

فرهنگ‌سازی آداب روزه‌داری برای نوجوانان با آیین «پارشیو»

اهمیت ماه مبارک رمضان نزد مسلمانان بر هیچکس پوشیده نیست، درست بر همین نمط شاهد تجلی رفتارهای آیینی و نمایشی در آموزشِ آداب، رسوم و مناسک مذهبی این ماه به کودکان و نوجوانان توسط خانواده و بزرگان فامیل هستیم. یکی از این رفتارهای آیینی به برپایی آیین «پارشیو» است.

به گزارش ایرنا، تاریخ، پیشینه و به بیان ساده‌تر اگر نگوییم عامیانه‌تر، سن و سال آئین و کنش‌های آیین‌مند با کتاب قطور تاریخ تمدن بشر یکسان و هم‌تراز است. در حقیقت در طول شکل‌گیری و تکوینِ فرهنگ و تمدن بشر از نخستین گام‌های پیمایش مسیر توسعه و پیشرفت، ‌ خرده فرهنگ‌ها و در ادامه کنش‌های فرهنگی و رفتارهای آیینی، بخشی جدایی‌ناپذیر از نحوه زیست و زندگی انسان در تواتر تاریخ بوده‌است.

با شکل‌گیری مفهوم پژوهش و جایگاه نگاه‌های علمی و آکادمیک در حوزه شکل‌گیری و تکوین مفهوم فرهنگ و تمدن که یکی از اصلی‌ترین انگاره‌های آن بر مفهوم دین استوار است، ثابت شده شکل‌گیری رفتارهای آئینی و کنش‌مند دینی ریشه‌ای عمیق در نخستین گام‌های بشر در حوزه شکل‌دهی فرهنگ و تمدن در قالب خرده فرهنگ‌های آیینی داشته‌است.

به همین سبب با ظهور و بروز ادیان و آموزه‌های خداوند در قالب وحی و سخنان رسولان هدایت‌بخشش برای تبیین مسیر سعادت و رستگاری انسان‌ها در اغلب مناسک دینی، شاهد رفتار آئین‌مند از سوی مردمان دین‌باور در طول تاریخ بشر بوده‌ایم.

ایران به‌عنوان یکی از کشورهای شکل‌دهنده تمدن جهانی دارای یکی از غنی‌ترین رفتارهای آیین‌مند در تمامی مناسبت‌های ملی و مذهبی است. حتی پیش‌از شکل‌گیری مفاهیم ملی و مذهبی، با مداقه در رفتارها و کنش‌های منطبق با نحوه زیست نیاکان و پیشینیان‌مان در این سرزمین پهناور و گسترده به‌ویژه در ارتباط با مفهوم طبیعت و ستایش پروردگار شاهد کنش‌های آیینی و شکل گیری خرده فرهنگ‌های آیین‌مند بودیم.

به‌گونه‌ای که در گران‌سنگ‌ترین کتاب‌های تاریخ تمدن جهان نیز می‌توان ریشه رفتارهای آیینی بیش‌از پنج هزار ساله (تا ۶ هزار سال) را در رفتار ایرانیان آیین‌مند به‌خوبی رصد کرد.

تطبیق آیین‌ها و رفتارهای آیین‌مند ایرانیان همزمان با پذیرش اسلام

هم‌زمان با ورود اسلام و پذیرش این دین هدایتگر و مبین توسط ایرانیان، بسیاری از رفتارهای آئینی با رویکرد مذهبی راه خود را به سمت باورها و بنیان‌های آداب، رسوم و شعائر دین مبین اسلام در زیست ایرانیان باز کرد. به گونه‌ای که غنی‌ترین تجلی آن رفتارهای آیینی را می‌توان در دو ماه محرم و رمضان به‌عنوان ماه‌های بسیار مهم برای مسلمانان و شیعیان به‌خوبی مشاهده کرد.

رمضان ۱۴۰۰ خورشیدی مطابق با ۱۴۴۲ قمری دومین سالی‌ است که ایرانیان مانند مسلمانان سراسر جهان روزه خود را در سایه ویروس کرونا افطار می‌کنند. این بحران، بخش مهمی از رفتارهای آیینی مردمان مسلمان ایران‌زمین در این ماه را تغییر داده است.

شاید مهم‌ترین آن‌ها آیین‌های مرتبط با پهن کردن سفره‌های نذری و سفره‌های افطاری برای اقوام، خانواده، دوستان و نیازمندان است. همچنین مفهوم صله‌رحم در سایه قرنطینه خانگی فصلی دیگر از آئین‌های ایرانیان باورمند به سیر و سلوک عارفانه ماه صیام را تغییر قرار داد.

تعدد و تکثر و آئین‌های مرتبط با ماه رمضان آن‌چنان زیاد است که با فروکاست تعدادی از آن‌ها شاهد پررنگ شدن برخی دیگر هستیم.  برخی دیگر که در سلسله گزارش‌هایی در ایام ماه مبارک رمضان به بازتاب آن‌ها می‌پردازیم به آن دست از  رفتارهای آئینی اختصاص دارد که این روزها در سایه خانه‌نشینی و قرنطینه خانگی می‌تواند رهیافتی برای بهره بردن از فرصت و زمانی باشد که مؤمنان روزه‌دار این‌بار فصلی از لحظات و دقایق حاضر در منزل خود و پای سفره‌های سحری و افطار را با همان کنش‌های آئین‌مندی گره بزنند که پیش‌از این پدران و مادران و نیاکانمان بر آن نمط استوار بودند.

پس در این سلسله گزارش‌ها در کنار رصد آئین‌ها به بازتاب آن دسته از آیین‌های نمایشی ماه رمضان خواهیم پرداخت که امکان انجام آن، امروز نیز توسط خانواده‌ها در محیط خانوادگی‌شان مقدور باشد.

تجلی رفتارهای آیینی از سحر تا نماز صبح در آیین «پارشیو»

مسلمانان روزه‌دار یکی از مهمترین دقایق و ساعات راز و نیاز، عبادت با خالق و ادای فرایض بندگی را لحظات سحرگاهی تا پیش از اذان و اقامه نماز صبح می دانند. در استان کردستان به ویژه شهرستان مهاباد یکی از آیین‌های نمایشی کهن مرسوم سحرگاهی روزه‌داران مسلمان که سابقه آن به بیش از یکهزار سال قبل باز می‌گردد آیین پارشیو است. میان اهالی کردستان، پارشیو در گویش محلی به لحظات سحرگاهی ماه مبارک رمضان گفته می شود.

 محمد هاشمی از کارشناسان اداره کل میراث فرهنگی استان کردستان در کتاب مردم شناسی و رفتار شناسی دیار کردستان درباره آیین پارشیو آورده است: میان مردمان اهل سنت، نشستن سرسفره سحری که همراه با آداب وتشریفات خاصی است؛ به‌ویژه برای کودکان و نوجوانان بسیار دل انگیز و روح‌نواز است.

یک ساعت قبل از اذان صبح از مساجد کردستان نوای صلات شامل ادعیه، اذکار، صلوات و درود بر پیامبر اکرم (ص)، شنیده می شود تا مومنان و روزه‌داران برای خوردن سحری و اقامه نماز صبح بیدار شوند. نان بربری، برساق و کولیره (نان‌های محلی) همراه با دوغ، عسل و روغن محلی در سحرهای ماه رمضان غذای غالب مردم این استان است.

استحکام دوستی و اثبات برادری در آیین آشتی‌کنان

گشاده‌رویی و رفتار توام با احترام به عنوان یکی از اصول توصیه شده در دین هدایتگر و مبین اسلام همواره به عنوان یکی از ارزش‌های مسلمانان در رفتار آیینی و اجتماعی آنها به شمار می رود. یکی از آیین هایی که میان مسلمانان اهل تسنن و به ویژه پیروان مذهب شافعی در استان کردستان و به ویژه شهرستان سنندج در ماه مبارک رمضان به جا آورده می شود آیین آشتی کنان است.

اجرای این آیین از چند روز مانده به ماه مبارک رمضان و در ایام ماه توسط بزرگان فامیل، معتمدان و ریش سفیدان هر منطقه برگزار می‌شود.  در اجرای این آیین، آن افراد برابر رسمی کهن، مردمانی را که ممکن است در یک محله و یا یک خانواده به دلایلی با هم دچار کدورت و قهر شده باشند برای برپایی مراسم افطار به خانه خود دعوت می کنند.

در این میان هر یک از معتمدان و ریش‌سفیدان منطقه و محله که بانی این سفره افطاری است همراه با بزرگان فامیل،  افرادی را که به دلایلی با هم دچار کدورت شده و قهر هستند،  به آشتی دعوت می‌کنند و بعد از ذکر صلوات، دعا و سخنرانی درباره جایگاه محبت و دوستی به عنوان یکی از اصول ارزشمند و سفارش شده دین اسلام، آن افراد رابه دیده بوسی دعوت کرده و باعث می‌شوند کدورت‌ها را کنار بگذارند.

منبع:ایرنا

کیسه‌بافی سنتی چهارمحال و بختیاری از پستوی فراموشی خارج می‌شود

کیسه به‌عنوان یکی از نیازهای اصلی انسان به‌خصوص در گرمابه‌ها همواره مورد استفاده بوده است، اما با گذشت زمان و ماشینی شدن تولیدات، بسیاری از صنایع‌دستی و هنرهای سنتی به فراموشی سپرده شد.

کیسه‌بافی سنتی در چهارمحال و بختیاری بیشتر به‌دست بانوان شهر فرادنبه از توابع شهرستان بروجن در چهارمحال و بختیاری بافته می‌شد و تولیدات آن در نقاط مختلف استان و حتی کشور مورد استفاده قرار می‌گرفت.

این هنرصنعت که سال‌های طولانی به فراموشی سپرده شده و حتی وسایل تولیدی آن شامل دستگاه پیله، چرخ ریسندگی، کرکیت، دار، متر و سوزن به سمت سوی نابودی رفته بود، به‌تازگی با اقدام تعدادی از بانوان شهر فرادنبه در مسیر باززنده‌سازی قرار گرفته است.

مواد اولیه برای کیسه‌بافی سنتی شامل الیاف کتان و یا پشم گوسفند است و برای تولید صنعتی آن از پلاستیک استفاده می‌شود.

بانوان هنرمندان برای تولید کیسه، پشم گوسفند را پس از شستشو به‌وسیله پیله می‌تابند و پس از آن به‌کمک چرخ ریسندگی دستی، اقدام به تهیه دوک و اقدام به چله‌کشی بر روی دستگاه و بافت آن در ابعاد ۲۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر می‌کنند، پس از آماده شدن، آن‌ها را در اندازه‌های ۵۰ سانتی‌متری برش می‌دهند و لبه آن را با پارچه‌ای پنبه‌ای لبه‌دوزی می‌کنند.

فاطمه ربیعی فرادنبه یکی از فعالان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی چهارمحال و بختیاری است که با نواختن چنگ‌های کرکیت بر تار و پودی از جنس پشم گوسفند، کیسه‌بافی سنتی در شهر فرادنبه را باززنده‌سازی کرده و پرچم تولید این هنرصنعت را در زادگاه خود دوباره برافراشته است.

اما مشکلاتی بر سر راه او در تولید کیسه‌های سنتی وجود دارد که رفع آن نیاز به تلاش شبانه‌روزی و جدی برای تحقق اهداف بیانات مقام معظم رهبری در نام‌گذاری امسال به نام تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی‌ها دارد.

نوسانات اقتصادی، تأمین مواد اولیه را با مشکل مواجه کرده است

یکی از تولیدکنندگان کیسه‌ سنتی در شهر فرادنبه از توابع شهرستان بروجن در چهارمحال و بختیاری در این مورد گفت: «نوسانات اقتصادی و گرانی‌های ناشی از آن باعث شده تا تولیدکنندگان رشته‌های مختلف صنایع‌دستی مانند کیسه‌بافی با مشکل تأمین در مواد اولیه مواجه شوند.»

فاطمه ربیعی فرادنبه تأکید کرد: «پرداخت تسهیلات سرمایه در گردش، برداشتن محدودیت سن در ارائه خدمات، خرید تضمینی تولیدات و برقراری امکان بیمه تأمین اجتماعی از مهم‌ترین خواسته‌های فعالان حوزه صنایع‌دستی و هنرهای سنتی چهارمحال و بختیاری مانند تولیدکنندگان کیسه سنتی در فرادنبه به‌شمار می‌رود.»

او افزود: «تولیدکنندگان رشته کیسه‌بافی سنتی در فرادنبه تمام آموزش‌های مرتبط با این هنرصنعت را تاکنون به‌صورت خانوادگی و تجربی  یاد گرفته‌اند، به‌همین منظور ضرورت دارد تا اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری نسبت به برگزاری دوره‌های آموزشی تخصصی و علمی ویژه هنرجویان این رشته اقدام کند.»

رشته‌های فراموش شده صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری باززنده‌سازی می‌شود

مهرداد جوادی مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری در این باره گفت: «باززنده‌سازی رشته‌های منسوخ و فراموش شده صنایع‌دستی و هنرهای سنتی در دستور کار این اداره‌کل قرار دارد.»

جوادی تأکید کرد: «ایجاد اشتغال، کاهش نرخ بیکاری، رونق اقتصادی، بهبود وضعیت معیشت خانوارها و حمایت از صنعت‌گران و تولیدکنندگان هنرهای سنتی راهبرد اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری در سال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌دزایی‌ها است.»

او افزود: «به همین دلیل پرداخت تسهیلات بانکی، صدور مجوزهای تولید انفرادی و کارگاهی و رفع هرگونه مانع موجود بر مسیر تولید صنایع‌دستی و هنرهای سنتی با سرعت انجام خواهد شد.»

جوادی تصریح کرد: «برگزاری دوره‌های مرتبط با تولید انواع صنایع‌دستی و هنرهای سنتی به‌خصوص در رشته‌های منسوخ و فراموش شده مانند کیسه‌بافی می‌تواند در تحقق سریع‌تر اهداف پیش‌بینی شده در این حوزه مؤثر باشد.»

پشتیبانی از تولید، راهکار اصلی جلوگیری از فراموشی رشته‌های صنایع‌دستی است

مهرداد رئیسی معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی چهارمحال و بختیاری نیز گفت: «براساس فرمان مقام معظم رهبری در نام‌گذاری سال‌جاری، پشتیبانی و مانع‌زدایی از تولید در حوزه صنایع‌دستی و هنرهای سنتی با هدف پیشگیری از فراموشی رشته‌های سنتی در دستور کار قرار می‌گیرد.»

رئیسی تأکید کرد: «تولیدات صنایع‌دستی و هنرهای سنتی به‌لحاظ بهره‌مندی از مصالح بومی و محلی، با مشکلات ناشی از اعمال تحریم‌های ظالمانه اعمال شده از سوی استکبار جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران مواجه نیست.»

او افزود: «البته این در حالی است که گرانی مواد اولیه باعث شده تا سود ناشی از تولید انواع صنایع‌دستی و هنرهای سنتی کم شود و باعث کاهش انگیزه فعالان این حوزه شود.»

رئیسی تصریح کرد: «در رشته کیسه‌بانفی سنتی فرادنبه، استفاده از مصالح بومی و محلی شامل پشم و نخ و همچنین بهره‌گیری از طرح، رنگ و نقش‌های بومی به‌همراه روش‌های بافت ذهنی الهام گرفته از طبیعت، باعث شده تا این محصول منحصربه‌فرد باشد.»

او یادآور شد: «به همین دلیل باید برای بازاریابی و بازارپسندی تولیدات و فراهم کردن زمینه‌های پیشگیری از واردات اجناس مشابه اقدام شود تا بتوان علاوه بر باززنده‌سازی رشته‌های منسوخ و فراموش شده صنایع‌دستی، برای تقویت تولیدات این بخش تلاش کرد.»

رئیسی اضافه کرد: «به‌همین منظور پیگیری بیمه هنرمندان، پرداخت تسهیلات بانکی و تخصیص کمک‌های بلاعوض به تولیدکنندگان این حوزه کمک خواهد کرد.»

کیسه‌بافی سنتی  چهارمحال و بختیاری ۶ تیرماه ۱۳۹۹ در همایش شورای ثبت میراث ناملموس کشور به میزبانی اردبیل به ثبت ملی رسید.

چهارمحال و بختیاری افزون‌بر ۱۲ هزار هنرمند صنایع‌دستی دارد که از این تعداد پنج هزار و ۵۰۰ تا شش هزار نفر در فصل‌های مخلتف سال فعالیت می‌کنند.

هم‌اکنون ۵۲ رشته صنایع‌دستی شهری، روستایی و عشایری در چهارمحال و بختیاری شامل انواع بافته‌های داری مانند فرش‌بافی، گلیم‌بافی، جاجیم‌بافی و قالی‌بافی، چوخابافی، نمدمالی، کلاه‌مالی، گیوه دوزی، سرمه‌دوزی، منبت‌کاری، سفال‌گری، خورجین‌بافی، بافت سیاه چادر، قفل‌سازی، حجاری، گره‌چینی، احجام فلزی خاتم و مشتقات آن‌ها از مهم‌ترین صنایع دستی شهری، روستایی و عشایری این استان به‌شمار می‌رود.

منبع:میراث آریا

سیر پیدایش گاه‌شمار گیلانی در گذر زمان

در گذر زمان اقوام گوناگون هر کدام بنابر شرایط بومی خود به شناخت و سنجش زمان به شیوه‌ خود دست یافتند و گاه‌شماری ویژه‌ای پدید آوردند و آن را به کار گرفتند.

از زمان کشف فاصله‌های زمان شبیه به همِ طبیعت، از این شکوفه تا شکوفه‌ دیگر، از این زایش تا زایش دیگر و سپس این نکته که این فاصله می‌تواند به مثابه‌ واحدی از گذشت عمر باشد، یعنی دانستن این نکته که گاو، پنج شکوفه عمر دارد، یا از تولد بچه پنج برف گذشته، هزاران سال گذشته است. به نظر عده‌ای از دانشمندان، این زمان، زمان ِ ساکن‌شدن انسان‌های کوچنده و پیدایش تمدن‌های نوین بوده است.

گاه‌شماری گیلانی با ۱۲ ماه ۳۰ روزه و ۵ روز پنجک در آخر ماه هشتم (اول‌ ماه)، ادامه‌ گاه‌شماری باستانی ایران، معروف به گاه‌شماری یزدگردی قدیم است و تا میانه‌ دوره‌ ساسانیان، مانند گاه‌شماری یزدگردی، سالی با آغازی در گردش بود و بنابر دلایلی نامعلوم در هرمز روز یا روز دوشنبه سال ۵۴۵۴ باستانی ایرانی هم‌زمان با روز هفتم ماه اوت ۴۲۷ میلادی و هم‌زمان با روز هفتم ماه آب سال ۷۳۸ اسکندری، ۱۹۵ سال پیش از مبدأ سال خورشیدی و ۶۲ سال پیش از مبدأ گاه‌شماری مازندرانی، با ۱۴۰ روز فاصله از اعتدال بهاری، با اجرای یک روز کبیسه در طی هر چهار سال، در میانه‌ سال باقی ماند.

آغاز نوروز گاه‌شمار گیلانی برابر با روز ۱۷ مردادماه شمسی هجری، در میانه‌ تابستان است. و این امر ناشی از ناهماهنگی میان طول واقعی (اعتدالی) با گاه‌شماری بدون کبیسه است.

نوروز در تابستان بنا به شواهد تاریخی در مناطق دیگر ایران هم رایج بوده است. ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم آورده است: «در قدیم، که سال مردم مغان خوارزم از تابستان آغاز می‌شد و آن روز شانزدهم است از ماه‌های چهارم ایشان».

او در آثار الباقیه نیز آورده است: «در روزگار پیش از فصل پاییز می‌افتاده که محتاج گرم شدن به آتش بوده‌اند. اما در زمان ما میان تابستان می‌‍افتد.»

به همین علت  او بر این عقیده است که انقلاب تابستانی موقع اصلی این جشن است. مردادماه در گاه‌شماری ایرانی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این ماه هنگام رسیدن خورشید به برج شیر یا اسد است که دوران‌های گذشته، رویدادی بسیار گرامی دانسته می‌شد.

امروز نیز با بسیاری از رویداد‌های تقویمی و آغاز سال نو هم‌زمانی دارد، از جمله با آغاز سال نو گاه‌شمارهای مناطق مختلف البرز، با آغاز سال نو گاه‌شمار ساحل‌نشین‌های خلیج فارس که به تقویم صیادی معروف است و در ششمین روز مردادماه شمسی برگزار می‌شود، با جشن آغاز سال نو ارمنی‌های ایرانی که در روز بیستم مردادماه شمسی برابر با یازدهم ماه اوت میلادی برگزار‌ می‌شود و نیز با آیین یالد یراق از تقویم ترکمنی، که به موجب آن روز بیست و یکم مردادماه را روز طلوع ستاره شب‌آهنگ می‌دانند.

در گاه‌شمار گیلانی ماه منطبق بر آغاز فصل بهار هشتمین ماه است که به نام اول ماه نام‌گذاری شده است. این ماه از ۱۵ اسفند آغاز و تا ۱۵ فروردین ماه ادامه دارد. اول به معنای نخست و آغاز است. در گاه‌شماری گیلانی اول ماه اولین ماه بهار است و نشانه‌گذاری برای شروع آغاز سال اعتدالی و فصل بهار است و به همین خاطر به آن عیدما هم می‌گویند. در پایان این یک پنجک گیلانی قرار دارد و ماه پس از آن که سیاما نام دارد از روز ۲۱ فروردین‌ماه آغاز و تا ۱۹ اردیبهشت ادامه‌ می‌یابد.

سیاما دومین ماه فصل بهار گیلان و به معنای ماهِ سیاه است. کوهستان و مناطق مرتفع در این ماه رنگ سیاه دارد و هنوز سبز نشده است، کشاورزان در جلگه ایام سیاه بهار یا گدابهار را می‌گذرانند. در این ایام ته‌مانده‌ آذوقه‌ سالانه در ایام نوروز مصرف شده و به اتمام رسیده و آنان در اوج کار کشت و زرع، گرفتار فقر و تنگ‌دستی می‌شدند. آسمان را هم اغلب ابرهای سیاه و باران‌زا در برمی‌گرفت.

منبع:میراث آریا

طراحی نوآورانه راه حل توسعه پایدار صنایع‌دستی

صنایع‌دستی از مواد اولیه در دسترس محلی ساخته می‌شوند و می‌توانند به تعداد نامحدود تولید شوند، چنین محصولاتی می‌توانند به صورت هنری، خلاقانه، وابسته به فرهنگ، تزیینی، عملکردی، سنتی، مذهبی و اجتماعی ساخته شوند. صنایع‌ دستی به عنوان کلیدی برای اقتصاد پایدار معرفی می‌شود.

در درجه اول، صنایع‌ دستی باید به خاطر ارزش اجتماعی خود، برای بشریت حفظ شود، بسیاری از رشته‌های صنایع‌دستی در حال منقرض شدن هستند، بنابراین ایجاد شرایط لازم برای حفظ این هنر سنتی لازم است. صنایع‌دستی سنتی تحت تأثیر رشد صنعتی شدن و جهانی شدن قرار دارد، از آنجا که این صنایع بخشی از میراث فرهنگی ناملموس هستند، اهمیت حفاظت از این ارزش‌ها مشهود است.

بقای صنایع‌ دستی می‌تواند انگیزه‌ای برای تضمین فرآیندهای تولید محلی و همچنین دلیلی برای همزیستی جدید بین نوآوری و سنت تلقی شود.

طراحی به عنوان یک رشته عملی با تحقق بخشیدن به بالاترین ارزش‌های یک کشور و فرهنگ شناخته می‌شود، و به این وسیله طراحان را قادر می‌سازد تا ایده‌های خود را به شکل روشن و عملی تبدیل کنند.

توسعه جهانی نشان می‌دهد که طراحی نوآورانه نقش بسزایی در تولید صنایع‌دستی دارد. در واقع طراحی نوآورانه به پیاده کردن ایده‌ ناشی از خلاقیت که به صورت یک محصول یا خدمت تازه ارائه شود، اطلاق می‌شود. طراحی نوآورانه، روش و ابزاری را فراهم می‌کند که به بخش صنایع‌دستی امکان می‌دهد، ایده‌ها و الگوهای جدید و عملی ارائه دهند تا تضمین کند که این محصولات به بازار عرضه می‌شوند.

طراحی نوآورانه باید با توانایی‌ها و استراتژی‌هایی همراه باشد که به صنایع‌دستی اجازه می‌دهد به سرعت تغییر کنند، به گونه‌ای که بدون از دست دادن ماهیت و ویژگی‌های محلی خود، رقابت کنند. برخی از محصولات برای افزایش کارایی در محیط زیست باید دوباره طراحی شوند، بنابراین، طراحی صنایع‌دستی به عنوان ابزاری شناخته می‌شود که می‌تواند به پایداری صنعت کمک کند.

طراحی نوآورانه همیشه در کنار تکنولوژی پیشرفت می‌کند و هرگز به تنهایی کافی نیست. یک طراح خوب علاوه بر زیبایی به کارایی هم باید توجه کند و صنایع‌دستی نهایی را ترکیبی از این دو بسازد، همچنین طراحی باید به گونه‌ای باشد که هیچ وقت قدیمی به نظر نرسد، و با گذشت زمان زیبایی خود را از دست ندهد. در حال حاضر، برای ایجاد رقابت، نیاز به تطابق توانایی‌ها و مهارت‌های روز افزون متخصصان طراحی با بخش‌های صنایع‌دستی وجود دارد، همچنین نیاز به ایجاد یک محیط پشتیبانی هست.

بی‌ثباتی مالی یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌هاست که صنعتگران را وادار به ترک شغل خود می‌کند، بنابراین، هنگام طراحی برای صنایع‌دستی، باید از دوام اقتصادی اطمینان حاصل شود. در طراحی نوآورانه برای توسعه پایدار صنایع‌دستی باید مراقبت از محیط زیست را در اولویت قرار داد تا مصرف زباله و انرژی، به حداقل برسد. استفاده از مواد غیر سمی، استفاده از منابع محلی برای حفاظت محیط زیست توصیه می‌شود.

نقش کارگاه‌ها به عنوان مکانی برای آموزش و استفاده از مهارت‌های خلاق بسیار حیاتی است. از طرف دیگر، نهادهای دولتی باید از طریق دسترسی آسان به آموزش و مساعدت مالی، هنرمندان صنایع‌دستی را به سمت فعالیت‌های خلاقانه تشویق کنند که منجر به نوآوری و کارآفرینی پایدار شود. هزینه‌های غیرقابل کنترل و کوچک شدن بازارها، مانع طراحی نوآورانه صنایع‌دستی می‌شوند. این وظیفه دولت است که از کارآفرینان صنایع‌دستی در برابر افزایش هزینه‌های تولید محافظت کند.

طراحی نوآورانه صنایع‌دستی که از نظر محیط زیست قابل اعتماد هستند فرصت‌های شغلی جدید فراهم کرده و موجب معیشت پایدار می‌شود. همچنین به مردم کمک می‌کند تا نیازهای خود را برآورده کنند و خواسته‌های خود را از طریق تبادل اطلاعات و ایده‌ها امکان‌پذیر کنند. طراحی نوآورانه صنایع‌دستی، می‌تواند تأثیر مثبت تدریجی بر اقتصاد شهری و روستایی داشته باشد و تعداد قابل توجهی مشاغل جدید ایجاد کند.

منبع:میراث آریا

قره شیقالات، سوغات اردبیلی‌ها که به ثبت ملی رسید

اگر با گردشگران خارجی که به ایران آمده‌اند صحبت و هم‌نشینی کنیم، بی‌شک زیبایی‌های طبیعی ایران را ستوده‌اند، محبوبیت جاذبه‌های تاریخی و باستانی کشورمان هم که بر هیچ کس پوشیده نیست و پیشینه تاریخی و فرهنگ غنی ما نیز امکان ندارد مسافران را مبهوت خود نکند، اما در این میان کشور ایران رازی درون خود دارد که خاطره این سفر را برای گردشگران خارجی فراموش‌ناپذیر می‌کند و آن چیزی جز طعم لذیذ و دلنشین خوراکی‌ها، شیرینی‌ها و سوغاتی‌ها نیست.

چه بسیار گردشگرانی که پیش از سفر به ایران از طعم شیرین بی‌زار بودند و هنگام ترک ایران برای تمام عزیزانشان باقلوا، قطاب، گز یا حلوا و شکلات به سوغات بردند، طعم خوش تنقلات سنتی ایران که با مواد اولیه  بومی و به دستان مادران هنرمند یا آشپزان کهنه‌کار و حرفه‌ای طبخ می‌شود، هر سلیقه‌ای را راضی می‌کند تا جایی که رستوران‌ها و تنقلات‌فروشی‌های ایرانی هم اکنون در نقاط مختلف جهان یافت می‌شوند و اتفاقا مشتریانشان تنها ایرانی‌ها نیستند.

شکلات، ماده غذایی مشهوری در سراسر دنیاست که انواع و اشکال بسیار متنوعی دارد، معمولاً با تغییر در میزان مواد تشکیل دهنده شکلات‌ها، انواع متفاوتی از آن را ایجاد می‌کنند.

خوراکی لذیذی که اردبیلی‌ها به فراموشی سپرده‌اند

سوغات و خوراکی‌های همه شهرهای استان اردبیل نیز بسیار متنوع و لذیذ هستند، در یکی از مغازه‌های کوچک کوچه عارف در شهر اردبیل شکلاتی به شکل سنتی تولید می‌شود، شکلاتی که انگار خود اردبیلی‌ها آن را از یاد برده‌اند.

قره شیقالات را شاید قدیمی‌ها در اردبیل بهتر بشناسند اما پا که از شهر بیرون بگذارید خیلی‌ها نمی‌دانند و شناختی نسبت به این شکلات خوشمزه ندارند و رفته رفته اين شکلات لذيذ فراموش شده و از ياد می‌رود، خوشبختانه سال‌ها قبل یک قنادی در اردبیل عزم خود را جزم کرد تا تولید این شکلات را البته با رعایت استانداردها، بدون اینکه از مواد آن کسر شود، آغاز کند.

قره شیقالات در چند مغازه کوچک در استان تولید می‌شود که به علت سختی کار، بیشتر قنادان این شکلات لذیذ را به فراموشی سپرده و یا از خارج از استان وارد می‌کنند، هیچ نشانی مبنی بر وجود این شکلات در شهر اردبیل و با این کیفیت وجود ندارد و گردشگران داخلی و خارجی هیچ اطلاعی از این محصول با کیفیت ندارند و اگر چند قناد باقی‌مانده هم به تولید این محصول نپردازند این شکلات به طور کلی فراموش خواهد شد.

فرآیند پخت و تهیه این خوراکی بیشتر از ۸ ساعت زمان نیاز دارد و در هر مرحله به حدی ظرافت و نکته دارد که تولیدکننده آن، موسی خدایی، معتقد است که باید در هر لحظه از پخت حواست جمع باشد و از کار نزنی وگرنه چیزی که به دست می‌آید شکلات نیست.

یکی از دغدغه‌های تولیدکننده این شکلات به عنوان نماینده‌ای از صنف قنادان، ظهور مجدد و پر قدرت اردبیلی‌ها در عرصه تولید شیرینی‌ها و شکلات در سطح منطقه‌ای و محلی است.

مراحل پخت قره شیقالات

مراحل پخت این شکلات سنتی با ترکیب مواد اولیه و مهم  آغاز می‌شود، ابتدا شکر خشک را با پودر کاکائو مخلوط کرده و هم می‌زنند بدون اینکه بر روی حرارت گذاشته شود، وقتی کامل مخلوط شد، شیر خام را به این مواد اضافه می‌کنند، شعله را روشن کرده و این مخلوط را به هم می‌زنند تا مخلوط یکدست شود، هم زدن در جهات مختلف انجام می‌شود تا مخلوط یکدست و یک‌رنگ شود، گلوکز مورد نیاز برای این شکلات را به میزان لازم اندازه گرفته و در ظرف مناسب ریخته و به مخلوط شکلات اضافه می‌کنند.

مایع داخل ظرف مسی را که در حال جوش است به سه قسمت تقسیم می‌کنند، دو قسمت این مخلوط را داخل ظرف دیگر می‌ریزند و بقیه در داخل قابلمه می‌ماند و می‌جوشد هر چند دقیقه یک بار هم می‌زنند تا ته نگیرد.

وقتی ماده خیلی جوشید و غلیظ شد، خامه لبنیاتی که مهمترین و منحصر به‌فردترین بخش شکلات است به آن اضافه می‌شود، باز هم می‌زنند این هم زدن‌ها در جهات مختلف انجام می‌شود تا مخلوط ته نگیرد، وقتی مخلوط غلیظ و رنگ آن تیره شد یک قسمت از مخلوط که جدا کرده‌اند به مواد داخل قابلمه اضافه کرده و هم می‌زنند تا باز غلیظ شود، وقتی به میزان لازم غلیظ شد، دوباره قسمت سوم شکلات که در ظرف دیگر قرار دارد به مخلوط اضافه می‌کنند و باز مواد می‌‌جوشد تا غلیظ شود.

هم زدن این مخلوط دوباره ادامه دارد، در محلی دیگر پسته‌ها را اندازه گرفته و با وردنه له می‌کنند تا زیاد خورد و ریز نشود وقتی شکلات غلیظ شد، مقداری کره محلی به آن اضافه کرده و به صورت کشی هم می‌زنند (با کفگیر هم می‌زند و بالا می‌آورد تا میزان غلظت شکلات را بسنجند).

شکلات باید به طور مرتب هم زده شود، دوباره در این مرحله کره قنادی اضافه می‌شود و هم می‌زنند، این روند هشت ساعت طول می‌کشد، مخلوط در حال جوش دیگر سر ریز نمی‌شود ولی وقتی می‌جوشد و قل قل می‌کند اطراف قابلمه قطره‌های شکلات می‌چسبد و این قطره‌ها را باید با دستمال نمناک پاک کرد، زیرا این قطره‌ها اگر با مخلوط اصلی ترکیب شود، باعث بد طعم شدن شکلات می‌شود.

شکلات در حال جوشیدن روی گاز می‌ماند و می‌جوشد، حالا نوبت امتحان قوام شکلات است، یک ظرف کوچک پر از آب سرد آماده کرده و در حالی که مخلوط شکلات در حال جوش است با انگشتان دست مقداری از شکلات را برداشته و داخل آب سرد آن را گلوله می‌کنند تا قوام شکلات را بسنجد، اگر شکلات وا نرفت و یا سخت نشد اندازه مناسب است و زیر شعله را خاموش می‌کنند.

مخلوط آماده شده را در ظرف‌های آماده شکلات که قبلا روغن‌مالی شده به میزان مناسب تقسیم می‌کنند و برای تزئین شکلات از پسته‌های له شده استفاده می‌کنند، وقتی شکلات‌ها سرد شد برای برش‌دهی یکسان و مناسب، مواد داخل این ظرف‌ها را روی هم به صورت مرتب قرار می‌دهند و با دستگاه دستی به صورت منظم در یک ابعاد برش می‌زنند.

همه چیز در این شکلات سنتی، دقیق و به اندازه است. این شکلات با درصد تلخی ۵۵ طعم دوست داشتنی را در کنار مغز پسته ایجاد کرده و اولین طعمی ‌که حس می‌شود طعم ملایم شکلات تلخ است و کمی‌ بعد طعم شیرینی شکلات به آن اضافه می‌شود و همچنین تکه‌های ترد و تازه پسته که دلنشینی این شکلات را چند برابر می‌کند، تلخی شکلات نه آنقدر زیاد است که مزه تمام دهان تلخ شود و نه آنقدر کم که حس نشود، ترکیب شیرینی و تلخی در کنار هم طعم این شکلات را بسیار لذیذ و دوست داشتنی کرده است و به دلیل وجود تکه‌های ترد پسته شکلات اصلا به دندان‌ها نمی‌چسبد.

قدمت قره شیقالات

در مورد قدمت قره شیقالات اطلاعات دقیقی در دست نیست اما به گفته قناد خدایی و برخی از سالخوردگان، این شکلات بنابر احتمال از فرهنگ و شیرینی‌های ارمنی‌های ساکن در استان اردبیل وارد خوراکی‌های اردبیلی‌ها شده و بسیار مورد علاقه قرار گرفته است، چون قدیمی‌ترین شیرینی‌پزهای استان اردبیل ارمنی‌ها بوده‌اند و این شکلات لذیذ هم احتمالا از شکلات‌های آنان است و شاید هم این شکلات ابداع قنادهای قدیمی اردبیل باشد.

تاکنون هیچ اقدام دولتی مبنی بر حفاظت این شکلات قدیمی انجام نشده و قناد خدایی بیش از نیم قرن است که به تنهایی در تلاش برای زنده نگه داشتن این شکلات لذیذ بوده است، هیچ نشانی در هیچ کجای شهر مبنی بر وجود شکلاتی با این قدمت و کیفیت مرتبط با شهر اردبیل وجود ندارد، شاید اگر قناد موسی خدایی هم نباشد این شکلات به طور کلی فراموش شود.

از ویژگی‌های شاخص این شکلات وجود کارگاه پخت و پز در داخل مغازه است و قناد خدایی در جلوی چشم مشتریان شکلات را می‌پزد و این روش را یکی از مهمترین ملاک‌های اعتماد مشتری و همچنین جذب مشتری می‌داند و تاکید دارد که باید پخت این شکلات در جلو چشم انجام شود تا اعتماد مشتریان جلب شود.

قره شیقالات در اردبیل تولید می‌شود و خاص این شهر بوده و حتی در شهرستان‌های حومه شهر اردبیل نیز تولید نمی‌شود و طعمی ناشناخته است.

به گفته قناد موسی خدایی، می‌شود این صنعت را به علاقمندان آموزش داد و اشتغالزایی کرد، سالانه هزاران گردشگر داخلی و خارجی وارد شهر اردبیل می‌شوند اما هیچ یک از آنان از وجود چنین شکلاتی خبردار نبوده و حتی از نام آن نیز بی‌خبرند، می‌توان با حمایت از این خوراکی خوشمزه، گسترش تولید و تبلیغ، آن را به یک برند بین‌المللی تبدیل کرد.

ثبت اين شکلات لذيذ در فهرست آثار ملی استان اردبيل نقش بسزایی در حفظ و نگهداری آن می‌تواند ایفا کند و نيز  باعث می‌شود که اين شکلات قديمی استان از يادها نرود.

منبع:میراث آریا