«ازبکستان» در ماه بندگی

ماه رمضان فرصتی طلایی و ظرفیت‌ساز برای انسان است؛ این ماه، ماهی مبارک و پرفضیلت در میان مسلمانان بوده و روزه‌داری در رمضان از جانب خداوند بر مسلمانان واجب شده است. در این ماه همچنین مردم فرصت می‌یابند به دید و بازدید از خانواده و خویشاوندان خود رفته و از این طریق دل‌ها را به یک‌دیگر نزدیک کنند و همدلی را افزایش دهند.

برگزاری این ماه در کشورهای مختلف دارای احکام و رسوم خاصی است که جذابیت این آیین‌ها سبب جذب گردشگر در روزهای ماه مبارک رمضان شده است. یکی از کشورهای اسلامی که آداب خاصی در این ماه برگزار می‌کند کشور ازبکستان است که در ادامه به بیان تعدادی از آن‌ها می‌پردازیم.

مردم ازبکستان یک هفته قبل از شروع رمضان برای بازدید به منازل یک‌دیگر رفته و طلب حلالیت می‌کنند؛ آن‌ها معتقدند باید قبل از آغاز این ماه کینه‌ها و کدورت‌ها کنار گذاشته شود و با دلی پاک وارد رمضان شد.

«رمضان خوانی» از دیگر آداب و رسوم دیرینه این کشور در ماه مبارک رمضان محسوب می‌شود که بر اساس آن کودکان و نوجوانان ازبکی با مراجعه به خانه همسایگان خود سرودهای ویژه‌ای از دعاهای سلامتی زمزمه کرده و احسان دریافت می‌کنند.

کودکان و نوجوانان ازبکی در بخش‌هایی از این دعاهای سرودگونه می‌گویند،« با آمدن رمضان به خانه شما آمدیم، خدا به گهواره شما یک پسرقهرمان بدهد، ما شما را از همه ثروتمندتر دیدیم، شما نیز در راه خیر کمک کنید». این سرودها با هدف احیای انفاق و کمک مؤمنانه در میان مردم ازبکستان رواج یافته است؛ به طوری که کودکان و نوجوانان نیز پول‌های جمع‌آوری شده را برای کمک به ایتام و امورخیریه هزینه می‌کنند.

مردم ازبکستان پیش از شروع رمضان برای بازدید به منازل یک‌دیگر رفته و طلب حلالیت می‌کنند؛ آن‌ها معتقدند باید قبل از آغاز این ماه کینه‌ها و کدورت‌ها کنار گذاشته شود و با دلی پاک ماه مبارک رمضان را آغاز کرد. در این ماه توجه به قرآن کریم و برگزاری جلسات مذهبی مانند قرائت قرآن، سخنرانی، بیان احکام شرعی و … افزایش می‌یابد.

مسلمانان شیعه در ازبکستان به خصوص در سمرقند و بخارا پس از نماز جماعت، جلسات قرائت قرآن، مسابقات قرآنی، بیان احکام و مسائل شرعی، ذکر احادیث اهل‌بیت(ع)، سخرانی و مراسم احیای شب قدر را برگزار می‌کنند.

هم‌چنین دادن افطاری و صرف این وعده در کنار اعضای خانواده و خویشاوندان بسیار مورد توجه قرار دارد. معمولا  در سفره‌های افطار ازبک‌ها شیرینی‌های مخصوص به نام نشالده که ترکیبی از سفیده تخم‌مرغ، شکر و ریشه گیاه یتیمک است، تالقان تهیه شده از گندم سرخ، نان خشک و فرآورده‌های کشاورزی به صورت کوبیده، خرما، حلوا، مویز، میوه‌های مختلف هم‌چون زردآلو، سیب، سبزیجات و … وجود دارد.

مردم کشور ازبکستان معمولا روزه خود را با چای سبز، آب و یا خرما باز می‌کنند، در این کشور پس از اقامه نماز مغرب، غذاهایی ساده‌ای مانند  شیرینی «نشالده»، «سوپ مسدووه»، «آش» سرو و سپس در وعده شام غذای اصلی، کامل‌تر و سنتی مانند «آش پلو»، «ششلیک»، «قازان کباب»، «سمبوسه»، «مانتی» و «شوربا» صرف می‌شود.

مسلمانان شیعه این کشور همانند مسلمانان ایران شب‌های نوزدهم، بیست‌ویکم و بیست و سوم را به عنوان شب‌های قدر شناخته و با قرائت دعای جوشن‌کبیر و قرآن به سر این شب‌ها را احیا می‌کنند. درحالیکه برخی از مسلمانان سنی‌مذهب شب ۲۷ رمضان را به عنوان شب قدر شناخته و تمام قرآن کریم را در این شب تلاوت می‌کنند.

ازبک‌ها معتقدند که زکات فطریه باید در اوایل ماه مبارک پرداخت شود؛ از این رو افراد نیازمند ازبکی در اوایل ماه رمضان به منازل مردم مراجعه کرده و خواستار دریافت زکات فطره می‌شوند، مردم نیز ازاین اقدام استقبال کرده و قیمت سه کیلو گندم برای هر نفر را به عنوان زکات فطره (فطریه ) پرداخت می‌کنند.

عید فطر از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اعیاد ازبکستان به شمار می‌رود. به مناسبت این عید هر ساله سه روز تعطیلی رسمی اعلام می‌شود و مردم ازبکستان این سه روز را به جشن و پایکوبی می‌پردازند؛ در این عید مردم لباس نو پوشیده و به دیدار بزرگ‌ترها می‌روند، بزرگترها نیز به آن‌ها عیدی داده و با شیرینی‌های مخصوص این روز از آن‌ها پذیرایی می‌کنند. در این روز همچنین نماز عید فطر در مساجد برگزار می‌شود.

گفتنی است که در حال حاضر به دلیل شیوع کرونا در سرتاسر جهان اجرای برخی از آداب و رسوم رمضانی در ازبکستان با محدودیت و ممنوعیت همراه شده است.

منبع:ایسنا

غذای بنفش ایرانی که ثبت ملی شد!

فرهنگ هر قوم و منطقه‌ای، تا حد زیادی با خوراک و غذاهای آن منطقه گره خورده است. به هر منطقه‌ای که سفر کنید، با انواعی از غذاهای محلی روبه‌رو می‌شوید که نشانگر سبک زندگی مردم و فرهنگشان هستند. تعدادی از این غذاها به مرور زمان شهرت بیشتری پیدا کرده و عمومی‌تر شدند و تعدادی هم هستند که هنوز به قدر کافی شناخته نشده‌اند.

غذایی که امروز درباره آن حرف می‌زنیم، یکی از جالب‌ترین غذاهای محلی ایران است که بیش از هر چیز رنگ آن توجه‌ها را به خودش جلب می‌کند.

در خراسان جنوبی، یا بهتر بگوییم در بیرجند، غذایی وجود دارد به نام قروت که با کشک درست می‌شود و بنفش‌رنگ است. شاید فکر کنید که چطور می‌شود غذایی که با کشک پخته می‌شود به جای سفید، بنفش شود. علت این تغییر رنگ این است که مردم بیرجند از نوع خاصی از کشک استفاده می‌کنند که به آن قروت، قوروت یا کشک سیاه می‌گویند.

قروت هم حالت پودرشده و هم جامد دارد که وقتی در آب حل می‌شود تغییر رنگ می‌دهد و بنفش می‌شود. عصاره به دست آمده را به دو شکل مصرف می‌کنند یا می‌جوشانند یا سرد استفاده می‌کنند. کشک قروت هم مانند سایر کشک‌ها از محصولات دامی تهیه شده است.

قروت غذایی مقوی است و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، در سال ۱۳۹۷، برای هر چه بیشتر شناساندن این غذا «سفره بنفش بیرجندی» را برگزار کرد و قروت در فهرست میراث ملی کشور ثبت شد؛ مراسمی با شرکت ۱۲۰۰ نفر بیرجندی مقیم تهران که در این مراسم خوراکِ خوش‌طعم قروت برای آنها سرو شد و سپس به عنوان میراث ناملموس ملی به ثبت رسید. پس از آن، دبیر جشنواره سفره بنفش بیرجندی اعلام کرد که تصمیم گرفته شده مراسم مشابهی در سطح استان هم اجرا شود.

 

با اهمیت دادن به این غذا، قروت جای خود را در منوی رستوران‌ها باز کرد و آشپزها در استفاده از آن دست به خلاقیت زدند. از قروت در خلق غذاهای ترکیبی استفاده شده، مثلا پیتزای قروت درست کردند. اهمیت این غذا به عنوان نمادی از فرهنگ مردم خطه خراسان روزبه‌روز بیشتر می‌شود و امروز اگر مقامات رسمی کشور به بیرجند سفر کنند، حتما با این غذا از آنها پذیرایی می‌شود. کشک قروت را تقریبا همه جا می‌توانید پیدا کنید چرا که این غذا آنقدر برای بیرجندی‌ها مهم است که هر جا می‌روند خرید و فروش آن رونق می‌گیرد.

اما این کشک خاص چیست که مردم بیرجند از آن استفاده می‌کنند؟ قروت در واقع همان کشک معمولی است که تحت فرایند خاصی قرار گرفته است. کشک از فرآورده‌های فرعی کره است. یعنی وقتی از ماست کره گرفته می‌شود، آبی از آن باقی می‌ماند که همان دوغ است. دوغ را درون کیسه‌های مخصوص می‌ریزند تا آب آن از بین برود و ماست چکیده به دست می‌آید که به آن لچ هم می‌گویند. با خشک‌کردن ماست چکیده کشک به وجود می‌آید و با جوشاندن آب رفته از ماست، قره‌قروت به دست می‌آید. کشک بیرجندی یا قروت را در ظرف‌های چدنی و مسی درست می‌کنند که باعث تغییر رنگ آن می‌شود. البته گفته می‌شود که به همین دلیل هم هست که قروت ارزش غذایی بالایی دارد.

دستور پخت قروت (قوروت)

برای تهیه این غذا به پیاز یا سیر سرخ‌شده، عصاره قروت، دارچین و نمک و فلفل احتیاج دارید. ابتدا باید قروت را چند ساعت خیسانده و سپس با گردو بکوبید تا روغن بیندازد. بعد آرام‌آرام به آن آب اضافه کنید تا مخلوط غلیظی به دست آید. مخلوط را از صافی رد کنید تا عصاره قروت به دست آید. در ظرفی جدا پیاز یا سیر را سرخ کنید و سپس عصاره را به آن اضافه کنید و روی حرارت آرام بگذارید. باید مراقب باشید که قبل از جوشیدن، خوراک را از روی حرارت بردارید. در نهایت آن را با دارچین تزئین کرده و با نان میل کنید. گاهی قروت را مانند سس همراه با بادمجان، سیب‌زمینی، کدو و سبزیجات پخته مثل اسفناج استفاده می‌کنند.

 

کلام آخر

بنابراین این غذا، یکی از غذاهای کمتر شناخته شده ایران است که هم خوشمزه است، هم تهیه کردن آن راحت و سریع است و هم بسیار مقوی است. به‌ علاوه، مواد اولیه برای پخت آن به راحتی پیدا می‌شود. این خوراک خوشمزه را از دست ندهید.

منبع:ایسنا

از جاذبه‌های گردشگری دست‌ساز غفلت کرده‌ایم

رئیس هیات مدیره انجمن دفاتر خدمات مسافرتی و هوایی استان کرمانشاه گفت: باتوجه به نقشی که امروزه جاذبه های گردشگری دست‌ساز برای جذب گردشگر ایفا می کنند، به نظر می رسد در این بخش خلاء هایی داریم که باید جبران شود، چراکه همه گردشگران علاقمند به دیدن آثار تاریخی، یا طبیعت و یا تنوع فرهنگی نیستند.

فردین امیری در گفت و گو با ایسنا، با تاکید براینکه کرمانشاه از نظر جاذبه های گردشگری یکی از استانهای اول کشور است، اظهارکرد: شاید آثار تاریخی فراوان، طبیعت زیبا و بکر و تنوع فرهنگی که در کرمانشاه داریم را هیج جای دیگر کشور نتوان پیدا کرد، اما تاکنون بهره چندانی از این ظرفیت ها نبرده ایم.

وی تصریح کرد: برخی استان هایی که اکنون حرف اول را در بحث گردشگری کشور می زنند، استان هایی هستند که سابقه تاریخی  آنها به دوره صفوی می گردد، این درحالی است که ما مکان های تاریخی داریم که آثاری از انسان های نئاندرتال هم در آنها کشف شده است.

رئیس انجمن دفاتر گردشگری استان با بیان اینکه در سایر موضوعات هم کرمانشاه حرف های زیادی برای گفتن دارد، اعلام کرد: مشکل اصلی که طی سالهای گذشته برای جذب گردشگر به کرمانشاه با آن گریبانگیر بوده ایم، عدم تبلیغات مناسب بوده، چراکه تا زمانی که محصولی درست و به اندازه کافی معرفی نشود، مشتری هم نخواهد داشت.

وی تاکید کرد: متاسفانه گاها در تبلیغاتی هم که برای معرفی جاذبه های کرمانشاه صورت می گیرد، کیفیت چندانی را در کار نمی بینیم و آنطور که شایسته است، زیبایی آثار به گردشگران معرفی نمی شود و این یکی از مهمترین معضلات تبلیغات گردشگری در استان است.

امیری در ادامه با تاکید بر لزوم ترویج فرهنگ گردشگرپذیر بودن بین مردم، اظهار کرد: باید برای مردم استان جا بیندازیم که حضور گردشگران چقدر می تواند برای آنها درآمدزا باشد تا آنها نیز در این حوزه فعال شوند. البته این موضوع طی یکی دو سال اخیر در منطقه اورامانات اتفاق افتاده و مردم این منطقه به اهمیت حضور گردشگران آگاه شده اند.

وی در ادامه با بیان اینکه امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا به سمت جاذبه های گردشگری دست‌ساز رفته اند، عنوان کرد: باتوجه به نقشی که امروزه جاذبه های گردشگری دست ساز در   جذب گردشگر ایفا می کنند، به نظر می رسد ما در این بخش خلاء هایی داریم که باید جبران شود، چراکه همه گردشگران علاقمند به دیدن آثار تاریخی، یا طبیعت و یا تنوع فرهنگی نیستند، بنابراین باید سلیقه های مختلف گردشگران را هم در نظر بگیریم.

رئیس انجمن دفاتر گردشگری کرمانشاه پیشنهاد داد: باتوجه به اینکه ورودی های شهر کرمانشاه شرایط بسیار نامناسبی دارند، می توان با کمی کار کردن روی آنها و با کمک بخش خصوصی آنها را ساماندهی کرد و جاذبه های خوبی را در آنها ایجاد کرد، از طرف دیگر بلوار تاق بستان هم می تواند یک مسیر گردشگری بسیار مناسب باشد که از آن غفلت کرده ایم.

وی اضافه کرد: همچنین چندسالی می شود شهربازی کرمانشاه که می تواند یک جاذبه گردشگری باشد، تعطیل شده و مردم کرمانشاه که خاطرات بسیار خوبی با مجموعه تفریحی “فانفار” داشتند اکنون درحال فراموش کردن آنها هستند، درحالی که می توان آنها را احیاء و بازسازی کرد و با بروزرسانی و خلاقیت آنها را به جاذبه گردشگری تبدیل کرد.

به گفته این فعال گردشگری، مسیر کریدور گردشگری بیستون به تاق بستان، تپه شیرین، خیابان مدرس، صنایع دستی متنوع و … نیز ظرفیت های دیگری هستند که می توان از آنها برای جذب گردشگر بهره برد.

وی درپایان با تاکید براینکه تمام اهتمام مسئولین حوزه گردشگری علاوه بر جذب گردشگر داخلی باید بر جذب گردشگر خارجی متمرکز باشد، اعلام کرد: جذب گردشگر خارجی درآمدزایی بالایی دارد، پس تا جایی که می توانیم باید به سمت استفاده از این ظرفیت برویم.

منبع:ایسنا

بام تهران بهترین مکان برای تماشای پایتخت

بام تهران یکی از دیدنی های معروف در تهران است که همه روزه بسیاری از مردم به دلیل اینکه یکی از بهترین مکانها برای تماشای پایتخت است به بام تهران می آیند. اگر شما کابران عزیز دوست دارید که بیشتر با این مکان جذاب آشنا شوید تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

بام تهران کجاست؟
بام تهران یا مجموعه تفریحی توچال، محلی عالی در کوه های البرز برای لذت بردن از هوای تازه و دور از مرکز شهر است. بسیاری از پایتخت نشینان پس از یک روز کاری سخت و پر اضطراب، برای چندین ساعت پیاده روی راهی بام تهران میشوند و درسکوت شب، به تماشای شهر می نشینند.

بام تهران معروف ترین بخش مجموعه تفریحی منطقه توچال است و در بالاترین نقطه خیابان ولنجک قرار دارد. این جاذبه بخاطر دید فوق العاده زیبایی که از پایتخت به شما می دهد و برای آب و هوای خوش و محیط دل چسب آن بسیار محبوب شده است.

بام تهران در انتهای محله لوکس و اعیان نشین ولنجک قرار دارد. از طرفی بخش پایینی تله کابین توچال در این نواحی واقع شده است. در اصل،« بام» محدوده ای بین بخش پارکینگ تله کابین و ایستگاه نخست کوهنوردی توچال است پیش از این که به بام تهران برسیم، باید مسیری را از ورودی مجموعه تفریحی توچال و منطقه ولنجک تا خود بام تهران طی کنیم؛ مسیری کوهستانی که بعنوان مسیر تندرستی شناخته می شود و پیاده روی در آن یکی از تفریحات توچال است.

امکانات تفریحی بام تهران:
1- پیاده روی و کوهنوردی:
درصورتی که اهل کوه پیمایی هستید، پیشنهاد می کنیم صبح زود راهی بام تهران شوید. با حدود 45 دقیقه پیاده روی از پارکینگ مجموعه، خود را به ایستگاه نخست تله کابین توچال برسانید. برای افردی که اهل پیاده روی نیستند هم اتوبوسی در نظر گرفته شده که هر نیم ساعت یک دفعه بام را از بالا تا پائین سیر می کند.

2- باشگاه تیر اندازی بام تهران:
در آغاز جاده بام تهران و مسیر تندرستی، در حین راه به نخستین تفریحی که بر می خورید باشگاه تیراندازی این مجموعه میباشد و رو به روی بوستان سلامتی 1 قرار گرفته است. در این باشگاه امکان تیر اندازی با کمان و دارت برای علاقه مندان قرار دارد ، همینطور دوستداران این ورزش میتوانند از کلاس های آموزشی این باشگاه هم استفاده کنند و در مسابقه های تفریحی و حرفه ای آن شرکت داشته باشند، کلاس های آموزشی این مجموعه به صورت مقدماتی و تکمیلی برپا می شود.

3- مجموعه اسکیپ روم یا اتاق فرار بام تهران:
اسکیپ روم یا اتاق فرار یکی دیگر از سرگرمی هایی است که در مجموعه بام تهران وجود دارد. در این مجموعه شما را در یک اتاق حبس می کنند. شما باید باتوجه به سر نخ هایی که به شما میدهند خودتان را از این اتاق بیرون سازید. مجموعه اسکیپ روم توچال، در بخش های آخری مسیرسلامتی و پیش از رسیدن به ایستگاه یکم قرار گرفته است.

4- زیپ لاین بام تهران:
زیپ لاین یکی از تفریحات هیجان انگیز بام تهران است که در بالای دره ای به ارتفاع 60 متر در بین مسیر تندرستی و نرسیده به ایستگاه یک توچال واقع شده است. طول مسیر زیپ لاین بر روی دره توچال 170 متر است و مربیان متخصصی در آن روش استفاده از زیپ لاین را بدرستی به شما اموزش می دهد.

5- تله سیژ بام تهران:
تله سیژ بام تهران یکی از هیجان انگیز ترین تفریحات بام پایتخت به حساب می آید و از نخستین ایستگاه شروع می شود.

6- سورتمه توچال:
سورتمه توچال با 1420 متر طول بعنوان طولانی ترین سورتمه ایران شناخته می شود. سورتمه توچال یکی از هیجان انگیز ترین تفریح های منطقه توچال به حساب می آید.

7- تله کابین توچال:
تله کابین توچال، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری در تهران است. این تله کابین ۷ هزار و ۵۰۰ متر طول دارد و بعنوان یکی از طولانی ترین تله کابین های جهان معرفی می شود. ایستگاه نخست تله کابین توچال در ارتفاع ۱۹۰۰ متری از دریا قرار گرفته و ایستگاه هفتم آن، ۲۹۳۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

بام تهران امکانات تفریحی دیگری مانند، بانجی جامپینگ، اسنوموبیل توچال، باشگاه تیر و کمان، پیست اسکی توچال، سینمای ۵ بعدی و … دارد که بهتر است خودتان به این مکان جذاب بروید آنها را از نزدیک ببینید.

بهترین فصل رفتن به بام تهران:
بام تهران منطقه ای کوهستانی و سرد است. در زمستان، هوایی سرد و مناظری پوشیده از برف دارد و در فصل بهار سرسبز و خرم و چشمنواز است. درصورتی که به دنبال ورزش های برفی هستید، زمستان بهترین زمان برای رفتن به بام تهران است.

 

برای افرادی که طبیعت سرسبز و آب و هوای معتدل را ترجیح می‌دهند، فصل بهار و فصل تابستان زمان مناسبی برای رفتن به بام توچال است. می توان گفت همه فصل ها بام تهران زیبایی های خاص خود را دارد.

 

آدرس بام تهران:
تهران – بزرگراه شهید چمران – خیابان یمن – انتهای خیابان ولنجک

منبع:بیتوته

خانه هایی جالب با سقفی از جلبک

خانه های جلبکی دانمارک قدمتی در حدود بیش از 300 سال دارند. تعداد خانه های جلبکی در زمان های قبل و تا پیش از قرن 18 خيلي زیاد بود.

آشنایی با کشور دانمارک
دانمارک کشوری است در شمال اروپا و پایتخت آن کپنهاگ است. جمعیت این کشور ۵٫۵ ميليون نفر و زبان رسمی آن دانمارکی است. زبان های فاروئی، گرینلندی و آلمانی هم بعنوان زبان های محلی در این کشور رسمیت دارند. واحد پول این کشور کرون دانمارک است و با این که این کشور در سال ۱۹۷۳ به اتحادیه اروپا مستمر ولی به منطقه یورو نپیوسته است. ۸۰٫۴ درصد مردم دانمارک مسیحی لوتری هستند.

دانمارک یکی از جذاب ترین کشورهای جهان است. چشم اندازهای زیبای طبيعي، تمیزی و امکانات دوست دار محیط زیست، دهکده ها و اثرهای تاریخی قرون وسطایی و مربوط به وایکینگ ها، همه از جذابیت های دانمارک هستند.

دانمارک کشوری با جزایر زیبا میباشد که جزیره Laso یکی از این جزیره های زیبا و جالب است که از دیدنی های آن میتوان به زیباترین خانه های جلبکی اشاره کرد که  جنسشان از جلبک دریایی میباشد.

نحوه ایجاد خانه های جلبکی
جزیره ی زیبای Laso دارای مساحتی در حدود 118 کیلومتر مربع بوده که ماکزیمم طول آن 21 کیلومتر و حداکثر پهنای آن 12 کیلومتر میباشد و در 2 سپتامبر 1997 در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. این جزیره بزرگترین جزیره در شمال دریای کاتگاتمیباشد و در 19 کیلومتری شمال شرقی شبه جزیره جاستلند در نزدیکی دانمارک قرار گرفته است.

خانه های جلبکی دانمارک قدمتی در حدود بیش از 300 سال دارند به عبارتي این جزیره در زمان های قبل پر بود از نمک آنقدر که نمک بیرون آورده شده از این جزیره به کشورهای ديگر هم صادر می شده است. در آب های جزیره Laso دانمارک بیش از 15 درصد نمک وجود داشت و بدین ترتیب براي استخراج نمک موجود در این جزیره معدن های زيادي در آن ساخته شد براي استخراج نمک احتیاج به سوختی براي دستگاه های استخراج معدن بود که از چوب تأمين ميشد . بدین ترتیب مردم جزیره براي این کار درختانی را که در این منطقه بودند را بریدند و استفاده کردند تا اینکه ديگر درختی در این جزیره باقی نماند.

بدین ترتیب رفته رفته صنعت نمک این جزیره رو به افول گذاشت و از بین رفت و به علت نبود درخت توفان ها و بادهای شدیدی که دراین جزیره می وزید باعث شد که بسياري از خانه های روستاییان در زیر شن و خاک دفن شود بدین ترتیب کل منطقه پر از نمک شد به گونه ای که اصلاً گیاهی نمی توانست در خاک این منطقه رشد کند.

ولی تنها چیزی که وجود داشت تخته های چوب شنارو بر روی آب و علف های دریایی بود که به مردم جزیره Laso امید جدید ای داد آنها خانه هایشان را با تخته هایی که بر روی آب شناور بود و به جزیره می آمد ساختند و براي سقف منزل هایشان هم از جلبک هایی که بهمراه موج دریا به ساحل می آمد استفاده کردند این جلبک ها که به طرف ساحل می امدند، سبز رنگ و به پهنای یک سانتیمتر بودند و گاهی تا 2 متر هم طول داشتند، بنابر این مردم جزیره این خزه ها و جلبک ها را جمع اوری کرده و با خشکاندن آن توانستند این جلبک ها را در هم پیچیده و استحکامشان را بیش تر کنند به گونه ای که مقاومتشان به میزان ی یک طناب بزرگ بود و آن ها از این جلبک های خشکیده براي درست کردن و پوشانده سقف منزل های خود استفاده نمودند و جالب این است که این سقف ها به وسیله زنان این جزیره ساخته شده است.

 

تعداد خانه های جلبکی در زمان های قبل و تا پیش از قرن 18 خيلي زیاد بود. ولی تعداد آنها در قرن هیجدهم ميلادي به 250 خانه جلبکی زیبا رسید که امروزه متأسفانه تنها در حدود 20 عدد از این منازل باقی مانده است.

منبع:بیتوته

روش‌هایی در مصر باستان برای بررسی و حل جرائم

در مصر باستان از روش‌های عجیب و غریبی برای حل جرائم استفاده می‌شد که در این گزارش به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

به گزارش حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از لیست ورس، حل کردن جرائم و تحقیق در مورد آن‌ها قبل از آنکه آزمایش DNA وجود داشته باشد، بسیار سخت بود. امروز کارآگاهان، دارای امکانات و ابزار‌های زیادی برای بررسی صحنه‌های جرم دارند که به آن‌ها کمک می‌کند، گناهکاران و مجرمان را پیدا کنند؛ اما همیشه در طول تاریخ این کار ساده نبوده است.

هزاران سال است که افرادی برای تحقیق و بررسی جرم‌ها فعالیت می‌کنند. در زمان مصر باستان، مردانی برای حل جرائم استخدام می‌شدند. مصری‌ها اطلاعات زیادی در این باره را به جا گذاشته اند و به همین دلیل ما نیز می‌توانیم جزئیات خوبی را از کارآگاهان سه هزار سال قبل به دست بیاوریم.

میمون‌های دست آموز برای حمله به مجرم

در حالت ایده آل، جلوی یک جرم قبل از آنکه به وقوع بپیوندد باید گرفته شود. بیشتر نیرو‌های امنیتی در مصر باستان در اطراف شهر‌ها گماشته می‌شدند تا بتوانند مقبره‌ها و بازار‌ها را بررسی کنند تا اطمینان حاصل کنند که هیچکس از وظایف خود تخطی نمی‌کند. این عمل بازدارنده بسیار خوبی بود. در هر صورت اگر کسی در حین قانون شکنی دیده می‌شد، سر و کارش با میمونی بود که سریعاً به او حمله می‌کرد.

محافظان در مصر عموماً حیواناتی را برای خود تربیت می‌کردند که بیشتر اوقات سگ بودند، اما برخی هم از میمون‌ها برای این کار استفاده می‌کردند. نقش‌هایی از حمله میمون به یک مجرم در مقبره‌ها دیده می‌شود که سندی برای اثبات این موضوع است.

گزارش اجباری جرم

وقتی در مصر باستان کارآگاهان فراخوانده می‌شدند کار آن‌ها اصلا آسان نبود. تعقیب یک مجرم با فناوری مصر باستان بدون وجود یک شاهد، می‌تواند سخت باشد. به همین دلیل دادگاه‌های مصری مجازات‌هایی را برای عدم گزارش جرائم گذاشته بودند. زمانی که رامسس سوم به قتل رسید، مامور‌ها نه تنها عاملان این قتل بلکه تمامی خدمتکاران را هم دستگیر کردند.

چرا که معتقدند بودند آن‌ها می‌توانستند از نقشه‌ قتلی که مجرمان در ذهن داشته اند با خبر شوند و آن را اطلاع دهند؛ اما حالا که نتوانستند این کار را انجام دهند آن‌ها هم مجرم هستند. به حکم مجریان قانون گوش این افراد باید بریده می‌شد، چون به خوبی نتوانستند از آن استفاده کنند.

کارآگاهان صحنه جرم در مصر باستان

بیشتر تحقیقات با ضرب و شتم یک نفر شروع می‌شد. وقتی یک شهروند از همسایه‌اش شکایت می‌کرد، اگر این جرم به اندازه کافی مهم بود یک محقق برای این پرونده فرستاده می‌شد. کار این محقق‌ها کامل بود. آن‌ها شاهد‌ها را جمع می‌کردند، در صحنه جرم تحقیق می‌کردند و حتی شبیه‌سازی صحنه جرم انجام می‌دادند تا تئوری‌های مختلف در مورد جرم را بررسی کنند.

زمانی که در دوره حکومت رامسس نهم یکی از مقبره‌ها مورد سرقت قرار گرفت، او تیمی از محقق‌ها را به تمامی مقبره‌ها فرستاد تا ببیند مجرم‌ها از کجا وارد شده اند. این گروه تونلی را پیدا می‌کنند که دزد‌ها از طریق آن وارد شده بودند. آن‌ها به دنبال افرادی گشتند که در زمینه حفاری متبحر بودند و سابقه دزدی نیز داشتند.

مظنون‌ها و مجرمان تا زمانی که صحبت کنند مورد ضربه قرار می‌گرفتند

زمانی که نوبت به رسیدن به جواب می‌رسید، کارآگاه‌ها خیلی خوب رفتار نمی‌کردند. آن‌ها مجرمان را مرتبا مورد ضربه و کتک قرار می‌دادند تا اعتراف کنند. آن‌ها تخصص زیادی در شکنجه داشتند امروزه مدارکی از آن زمان وجود دارد که مظنون‌ها را با دو چوب مورد ضربه قرار می‌دادند. اما این شکنجه‌ها فقط شامل حال مظنونین نمی‌شد و گاهی شاهد‌ها هم که کار اشتباهی انجام ندادند، مورد شکنجه واقع می‌شدند.

تطبیق اعترافات و شواهد

ممکن است وحشیانه به نظر برسد، اما مصری‌ها هم معتقد بودند که ضرب و شتم مجرمان ممکن است باعث شود که آن‌ها اعترافات نادرستی را ارائه دهند. به همین دلیل آن‌ها زمان زیادی را صرف تحقیق در صحنه‌های جرم می‌کردند تا مطمئن شوند مظنون‌ها داستانی را از خودشان در نمی‌آورند. اعترافات مجرمان با یافته‌ها در صحنه جرم مطابقت داده می‌شد.

قضاوت به مجسمه سپرده می‌شد

در سده‌های پایانی قدرت مصر باستان، کاهنان آمون بیشتر کشور و از جمله سیستم حقوقی را تسخیر کرده بودند و هرگاه کسی به جرمی متهم می‌شد، یک مجسمه را مسئول تصمیم گیری می‌کردند. کاهنان از مجسمه سوال می‌کردند و منتظر حرکت او برای جواب بودند. اگر جلو حرکت می‌کرد جوای مثبت و اگر به عقب حرکت می‌کرد جواب منفی بود. البته مجسمه به خودی خود حرکت نمی‌کرد و شخصی به طور مخفیانه درون یا پشت مجسمه قرار می‌گرفت و آن را حرکت می‌داد.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

«دُم‌دُم سحری»؛ نوای بیداری روزه‌داران با ادعیه و اشعار مذهبی

آیین نمایش «دُم‌دُم سحری» از کهن‌ترین آیین‌های مردمان جنوب کشور به‌ویژه بوشهر است که در آن نمایشگران هنگام سحر مردم را با نوای موسیقی، اشعار و ادعیه‌های مذهبی برای انجام فرایض سحرگاهی و نشستن پای سفره سحر آگاه می‌کردند.

تاریخ، پیشینه و به بیان ساده‌تر اگر نگوییم عامیانه‌تر، سن و سال آئین و کنش‌های آیین‌مند با کتاب قطور تاریخ تمدن بشر یکسان و هم‌تراز است. در حقیقت در طول شکل‌گیری و تکوینِ فرهنگ و تمدن بشر از نخستین گام‌های پیمایش مسیر توسعه و پیشرفت،‌ خرده فرهنگ‌ها و در ادامه کنش‌های فرهنگی و رفتارهای آیینی، بخشی جدایی‌ناپذیر از نحوه زیست و زندگی انسان در تواتر تاریخ بوده‌است.

با شکل‌گیری مفهوم پژوهش و جایگاه نگاه‌های علمی و آکادمیک در حوزه شکل‌گیری و تکوین مفهوم فرهنگ و تمدن که یکی از اصلی‌ترین انگاره‌های آن بر مفهوم دین استوار است، ثابت شده شکل‌گیری رفتارهای آئینی و کنش‌مند دینی ریشه‌ای عمیق در نخستین گام‌های بشر در حوزه شکل‌دهی فرهنگ و تمدن در قالب خرده فرهنگ‌های آیینی داشته‌است.

به همین سبب با ظهور و بروز ادیان و آموزه‌های خداوند در قالب وحی و سخنان رسولان هدایت‌بخشش برای تبیین مسیر سعادت و رستگاری انسان‌ها، در اغلب مناسک دینی، شاهد رفتار آئین‌مند از سوی مردمان دین‌باور در طول تاریخ بشر بوده‌ایم.

ایران به‌عنوان یکی از کشورهای شکل‌دهنده تمدن جهانی دارای یکی از غنی‌ترین رفتارهای آیین‌مند در تمامی مناسبت‌های ملی و مذهبی است. حتی پیش‌از شکل‌گیری مفاهیم ملی و مذهبی، با مداقه در رفتارها و کنش‌های منطبق با نحوه زیست نیاکان و پیشینیان‌مان در این سرزمین پهناور و گسترده به‌ویژه در ارتباط با مفهوم طبیعت و ستایش پروردگار شاهد کنش‌های آیینی و شکل گیری خرده فرهنگ‌های آیین‌مند بودیم.

به‌گونه‌ای که در گران‌سنگ‌ترین کتاب‌های تاریخ تمدن جهان نیز می‌توان ریشه رفتارهای آیینی بیش‌از پنج هزار ساله (تا ۶ هزار سال) را در رفتار ایرانیان آیین‌مند به‌خوبی رصد کرد.

تطبیق آیین‌ها و رفتارهای آیین‌مند ایرانیان همزمان با پذیرش اسلام

هم‌زمان با ورود اسلام و پذیرش این دین هدایتگر و مبین توسط ایرانیان، بسیاری از رفتارهای آئینی با رویکرد مذهبی راه خود را به سمت باورها و بنیان‌های آداب، رسوم و شعائر دین مبین اسلام در زیست ایرانیان باز کرد. به گونه‌ای که غنی‌ترین تجلی آن رفتارهای آیینی را می‌توان در دو ماه محرم و رمضان به‌عنوان ماه‌های بسیار مهم برای مسلمانان و شیعیان به‌خوبی مشاهده کرد.

رمضان ۱۴۰۰ خورشیدی مطابق با (۱۴۴۲ قمری) دومین سالی‌ است که ایرانیان همسو با تمام مسلمانان سراسر جهان روزه خود را در سایه ویروس لجوج، سمج و مرگ‌بار کرونا به افطار می‌رسانند. این بحران، بخش مهمی از رفتارهای آیینی مردمان مسلمان ایران‌زمین در این ماه را دست‌خوش تغییر کرد.

شاید مهم‌ترین آن‌ها آیین‌های مرتبط با پهن کردن سفره‌های نذری و سفره‌های افطاری برای اقوام، خانواده، دوستان و نیازمندان است. همچنین مفهوم صله رحم نیز در سایه قرنطینه خانگی، فصلی دیگر از آئین‌های ایرانیان باورمند به سیر و سلوک عارفانه ماه صیام را دست‌خوش تغییر قرار داد.

اما تعدد و تکثر و آئین‌های مرتبط با ماه رمضان آن‌چنان زیاد است که با فروکاست تعدادی از آن‌ها شاهد پررنگ شدن برخی دیگر هستیم و از آن برخی دیگر که در سلسله گزارش‌هایی در ایام ماه مبارک رمضان به بازتاب آن‌ها می‌پردازیم به آن دست از  رفتارهای آئینی اختصاص دارد که این روزها در سایه خانه‌نشینی و قرنطینه خانگی می‌تواند خود رهیافتی برای بهره بردن از فرصت و زمانی باشد که مؤمنان روزه‌دار این‌بار فصلی از لحظات و دقایق حاضر در منزل خود و پای سفره‌های سحری و افطار را با همان کنش‌های آئین‌مندی گره بزنند که پیش‌از این پدران و مادران و نیاکانمان بر آن نمط استوار بودند.

پس در این سلسله گزارش‌ها در کنار رصد آئین‌ها به بازتاب آن دسته از آیین‌های نمایشی ماه رمضان خواهیم پرداخت که امکان انجام آن، امروز نیز توسط خانواده‌ها در محیط خانوادگی‌شان مقدور باشد.

تجلی مناسک سحرگاهی در آیین «دُم دُم سحری»

یکی از متفاوت‌ترین نمایش‌های آیینی ماه مبارک رمضان در اقلیم و جغرافیای متنوع و گسترده سرزمین مان ایران را در بوشهر شاهد هستیم، جایی که آیین دُم دُم سحری از جمله آیین‌های نمایشی جهت بیدار کردن روزه داران برای برپایی مناسک راز و نیازهای سحرگاهی اجرا می شود.

آیین دُم دُم سحری که امروزه با نوای دمام نوازان جنوبی، حال و هوایی متفاوت به لحظات پیش اذان صبح و برپایی مناسک سحر می دهد؛ در زمان‌های دور بدون نوازندگان دمام اجرا می شد. زیرا در آن سال‌ها بوشهر شهر کوچکی بود و معماری خانه‌های این شهر اغلب از چوب و خشت شکل گرفته بود.

سحری خوانان دُم دُم سحری که با اشعار و ادعیه های مذهبی ساعتی مانده به سحر وظیفه بیدار کردن روزه داران را برعهده داشتند در کوی و برزن به راه می افتادند و بر در هر خانه ای که می‌رسیدند با دق الباب کردن، صاحب آن خانه را بیدار می کردند، اما بعد از توسعه معماری در شهرهای ایران از جمله بوشهر و تبدیل شدن مصالح سنتی به آهن و آجر، آرام آرام برای آنکه صدای دُم دُم سحری خوانان به صاحبان خانه برسد، ساز دمام و همراهی موسیقی با نوای خوش اجراکنندگان این آیین به این رفتار آیینی و نمایشی افزوده شد.

«دُم دُم» به معنای «دَم» و «دُم دُم سحری» به معنای «دَم سحر» است. در این آیین نمایشی گروه‌های چهار نفر در مناطق مختلف روستا و قریه به راه می افتادند و با اشعار و نواهای مذهبی نزدیک شدن به ساعات سحرگاهی را به روزه داران اعلام می‌کرد و علاوه بر بیدار کردن آنها با اشعار و ادعیه‌ها و نوای دمام مومنان روزه دار را به دعا و نیایش به درگاه الهی در ساعات سحرگاهی دعوت می کردند.

نواها و اشعاری که در این آیین به گوش می رسد شامل چنین عباراتی است: «محمد یا رسول الله، علیاً یا ولی الله، السلام السلام یا شهر رمضان یا شهر صیام علیک السلام، هذا شهر المغفره یا شهر مبروک علیک السلام، آمنک الله بالله اَسکنک الله جنه، رحیم الله لدنهُ، جمیعاً النّار و العذاب، عبادالله ذکرالله یرحم کم الله، لا اله الا الله، یاایها المومنون، یا ایها المسلمون…»

علاوه بر این عبارت‌های عربی، شعر فارسی نیز خوانده می شود؛ مانند: «خداوندا تو ستاری، همه خوابند تو بیداری، به حق خود که بیداری، همه عالم نگه داری…»

در آیین نمایشی دُم دُم سحری در نیمه نخست ماه رمضان (۱۵ روز اول) اشعار و نواهای مذهبی این آیین همواره با عبارت السلام یا شهر رمضان آغاز می شود و با پشت سر گذاشتن نیمه ماه رمضان و آرام آرام نزدیک شدن به پایان ماه صیام، سلام ها در این اشعار به عبارت الوداع یا خداحافظی ختم می شود.

با الفاظی مانند الوداع، دُم دُم سحری خوانان روزه داران را با نواهای خود برای مهیا شدن جهت خداحافظی از ماه مبارک رمضان و استقبال از عید سعید فطر آماده می‌کنند.

هرچند اغلب ریتم دمام نوازان به شکل بداهه اجرا می‌شود تمام این نوازندگان برای اجرای آیین نمایشی «دُم دُم سحری» از ضرب‌های سه گانه دمام استفاده می‌کنند. این نمایشگران کار خود را از حدود یک ساعت، یک ساعت و نیم مانده به سحر آغاز می کنند و تا ۱۰ دقیقه به اذان صبح ادامه می‌دهند.

اجرای آیین «دُم دُم سحری» امروزه به دلیل توسعه شهر بوشهر کمتر مجال بروز و ظهور فراگیر در تمام نقاط شهر را دارد اما هنوز در محله‌های قدیمی شهر بوشهر مانند محله دهدشتی‌ها، کوتی‌ها، بهبهانی‌ها، شَنبَدی‌ها و جَبَری‌ها آواز دُم دُم سحری یکی از گوش نوازترین و دل‌انگیزترین رفتارهای آیینی نمایشی ایام ماه صیام را به منصه ظهور می رساند.

آیین «آبی بنوش» مواجهه روزه‌داران با گرمای و شرجی جنوب

وقتی درباره استان‌ها و شهرستان‌های جنوبی کشور صحبت می‌کنیم همواره یکی از تصاویری که در ذهن نقش می بندند گرمای شدید و شرجی هوای این مناطق است. به همین دلیل آیین دیگری که در کنار آیین دُم دُم سحری در خلال اشعار اجراکنندگان آن به گوش می رسد آیینی به نام «آبی بنوش» است.

دُم دُم سحری خوانان بعد از اجرای اشعار، اذکار، دعاها و نیایش های آهنگین خود جهت بیدارکردن روزه داران در پایان هر بخش با قطعه موسیقی یک صدا این نوا را سر می‌دهند که آبی بنوش و با این روایت به روزه داران به ویژه در شش ماهه نخست سال یادآوری می‌کنند برای همراهی با ساعت های روزه داری و مقابله با گرما خود را سیراب کند تا در مواجهه با کار روزانه دچار خستگی مفرط یا ناگزیر به شکستن روزه خود به دلیل تشنگی نشوند.

آبی بنوش مانند آیین نمایشی دُم دُم سحری در حال حاضر در برخی مناطق بوشهر و شهرستان‌های این استان به ویژه در بندر ریگ هنوز اجرا می‌شود و در مواردی وقتی صاحبخانه ها برای نمایشگران آیینی دُم دُم سحری به در خانه می آیند تا بیدار بودن خود را اعلام کنند همراه خود اشربه ای خنک یا نوشیدنی محلی را به اجرا کنندگان این آیین پیشکش می‌کنند و در کنار اجراکنندگان این آیین، خود، نوازندگان و اجرا کنندگان آیین دُم دُم سحری و آبی بنوش را سیراب می کنند.

منبع:ایرنا

کلیسای سنت استپانوس

آذربایجان ‌شرقی به‌ عنوان یکی از تاریخی‌ترین استان‌های ایران با قدمت هزاران‌ساله،  جاذبه‌های گردشگری بی‌شماری را در دل خود جای داده است که دو مورد از آن‌ها در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند و سالانه گردشگران بسیاری را از سرتاسر جهان به سوی خود فرا می‌خوانند.

شهرستان جلفا از جمله مناطق ویژه گردشگری ایران محسوب می‌شود که از زمان‌های پیش از میلاد به سبب موقعیت جغرافیایی و استراتژی اهمیت خاصی داشت و از لحاظ فرهنگی و مدنی دارای شهرتی فراوان بود، به ‌طوری‌که اصحاب الرس در زمان حضرت سلیمان‌بن داود در این منطقه ظهور کرده،  باعث ایجاد دوازده شهر در کنار رودخانه ارس شدند، که نام دوازده ماه بر آن‌ها اطلاق شد. کلیساها به‌عنوان بخشی مهم از تاریخ منطقه آذربایجان، همواره حضوری ارزشمند در زندگی مردم منطقه و پیروان عیسی مسیح داشته‌اند و استان‌ آذربایجان‌شرقی با توجه به موقعیت خاص مکانی و اهمیت تاریخی، میزبان نمونه‌های منحصر به‌فردی از مهم‌ترین کلیساهای جهان است. تعدادی از تاریخی‌ترین و زیباترین  کلیساهای این استان، در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو به ثبت رسیده‌اند.  از این میان می‌توان به «کلیسای سنت استپانوس جلف» اشاره کرد که در تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۳۸۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. کلیسای «سنت استپانوس» یا» «کلیسای استفانوس» مقدس دومین کلیسای مهم ارامنه ایران است که از نظر اهمیت بعد از قره‌کلیسا قرار می‌گیرد. کلیسای استپانوس مقدس در منطقه آزاد «ارس» در ۶ کیلومتری روستای دره شام به فاصله ۱۵ کیلومتر غرب شهر جلفا در محلی به نام قزل وانک (صومعه سرخ) در استان آذربایجان شرقی قرار دارد. این بنای تاریخی در فهرست آثار ملی قرار دارد و در سال ۸۶ نیز در میراث جهانی به ثبت رسید. این کلیسا مانند دژهای دوره ساسانی و قرون اولیه اسلام بارویی است؛ بلند با هفت برج نگهبانی و پنج پشت استوانه‌ای سنگی. دروازه این بارو در وسط دیوار غربی قرار دارد و دارای دری چوبی و آهن کوبی شده است. در پایه‌های طرفین و طاق جناغی آن سنگ تراش با حجاری‌های ظریف به کار رفته و نقش برجسته ای از مریم و کودکی عیسی در پیشانی طاق نمای آن به چشم می‌خورد.

مسجد جامع «کوردوبا»؛ نمادی از تلفیق هنر اسلامی و مسیحی

مساجد در هر کشوری و برای هر ملتی از مهمترین اماکن مذهبی، تاریخی و فرهنگی هستند. سبک و شیوه ساخت مساجد مختلف در سراسر جهان نیز موجب شده این اماکن علاوه بر کارکرد اصلی خود، به جاذبه‌های خیره‌کننده‌ای از تاریخ و فرهنگ ملل تبدیل شوند.

باید گفت که فعالیت مساجد در اروپا با توجه به اینکه بخش‌های مختلف این قاره طی دوره‌هایی تحت کنترل مسلمانان بوده است، قدمتی بسیار طولانی دارد؛ برای مثال حضور عثمانی‌ها در منطقه بالکان، مورها در اسپانیا و تاتارها در کشورهای بالتیک باعث بر جای ماندن میراث غنی اسلامی در اروپا شدند که مساجد بخشی از این میراث غنی هستند.

مسجد «کوردوبا» یکی از منحصر به‌فردترین دستاوردها وشاهکارهای قرن‌ها حضور مسلمانان در سرزمین آندلس،اسپانیا بوده که در شهر کوردوبا واقع شده است. این مسجد بی‌شک یکی از مهمترین بناهای اسلامی در سراسر جهان و اروپاست.

شهر کوردوبا در جنوب اسپانیا و در منطقه اندلس قدیمی قرار دارد و یکی از مهمترین مراکز حکومتی مسلمان فاتح اروپا بود که از طریق آن بخش‌های شمالی اروپا و آفریقا را تحت تسلط خود داشتند. ناحیه کوردوبا یکی از اسرارآمیزترین بخش‌های اسپانیا است که وجود داستان‌های عجیب در مورد آن بازدید از مسجدش را با هیجان همراه خواهد کرد.

گفته می‌شود که بنای مسجد کوردوبا در ابتدا مربوط به کلیسا بوده و پس از فتح اسپانیا توسط تمدن‌های اسلامی به مسجد تبدیل شده است و چون در دوره‌های مختلفی این چرخه اسلام و مسیحیت چند باری در اسپانیا تغییر کرده این بنا در حال حاضر به مسجد کلیسای کوردوبا شناخته می‌شود. همین دو کاربری بودن بنای کوردوبا به نمادی از تلفیق هنر اسلامی و مسیحی تبدیل شده که در هنگام بازدید چشم‌ها را خیره می‌کند.

این مسجد اما در قرن هشتم که اسلام در اسپانیا گسترش پیدا کرده بود به یکی از ۳۰۰ مسجد اروپایی تبدیل شد که برای رقابت با قسطنطنیه و دمشق بنا شده بود و به عنوان یکی از مهمترین بناهای معماری اسلامی که از زمان مورورها باقی‌ مانده بود در سال ۱۹۸۴ میلادی همراه با بخشی از شهر کوردوبا در لیست  میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

برخی معتقدند که تغییرات مذهبی شهر کوردوبا که در طول تاریخ رخ داده به خوبی در بنای باشکوه مسجد جامع این شهر به نمایش درآمده است و بنای ایم مسجد کلیسا یکی از بهترین نمونه‌های معماری مغربی است.

البته در خصوص محل قرارگیری این این مسجد نیز گفته شده که در ابتدا محل مسجد منزلگاه یک معبد رومی بوده که بعد از مدت‌ها به کلیسای «ویزیگوت» تبدیل شده است. سپس در سال ۷۱۱ میلادی زمانی که مسلمان‌ها به سرزمین آندلس ورود کردند، کلیسای ویزیگوت به دو بخش یکی برای عبادت مسیحیان و دیگری برای عبادت مسلمانان تقسیم شد. با این حال گفته می‌شود که «امیر عبدالرحمان» در سال ۷۸۴ دستور تخریب بخش کلیسا را صادر و شروع به ساخت مسجدی بزرگ کرد. ساخت بنای این مسجد چیزی بیش از دو قرن به طول انجامید و سرانجام در سال ۹۸۷ میلادی ساختمان مسجد پس از اتمام به بزرگترین مسجد در تمام قلمرو اسلام تبدیل شد.

در خصوص نام این مسجد کلیسا همچنین می‌توان گفت که مردم و علاقه‌مندان علاوه بر «کوردوبا» با نام «طرقبه» که یک نام عربی است برای نام‌گذاری این مسجد استفاده می‌کنند، البته نام این مسجد کلیسا در اسناد تاریخی به جای مانده از گذشته به نام «مسجد جامع حضرت» نیز به ثبت رسیده است.

همانطور که گفته شد این مسجد یکی از مهمترین نمونه‌های معماری اسلامی در غرب است و سبک‌هایی از معماری اموی و اسپانیایی در آن به کار رفته است؛ برای مثال سبک‌های گوتیک، رنسانس و باروک از مهمترین سبک‌های معماری غربی هستند که در نمای بیرونی و داخلی این مسجد کلیسا به چشم می‌خوردند و چشمان مخاطب خود را خیره می‌کنند.

مسجد کوردوبا که در ۴ مرحله مختلف در بیش از ۲۰۰ سال ساخته شد از قسمت‌های متفاوتی مانند تالاری پر از ستون، حیاطی با یک حوض در وسط، باغ پرتقال، محوطه‌ای سرپوشیده در اطراف حیاط و مناره تشکیل شده است.

این مسجد مناره‌هایی به ارتفاع ۲۰ متر دارد که با سنگ‌های مرمر پوشیده شده‌اند و روی آن‌ها با طراحی‌های اسلامی منقش شده است، کوردوبا همچنین علاوه بر مناره‌های گفته شده میزبان مناره‌ دیگری به ارتفاع ۹۳ متر بوده که در بخش جنوبی مسجد واقع شده و در آن از ۱۹ در مسی استفاده شده است.

بنای کوردوبا چیزی حدود ۱۸۰ متر طول و ۱۳۰ متر عرض دارد و تنها کمی از کلیسای سنت‌پیر در رم کوچکتر است؛ این ساختمان تاریخی اما بیشتر با طاق‌های بزرگی شناخته می‌شود که به طاق‌های «کلیسای جامع آخن» در آلمان شبیه هستند. نکته قابل توجه در خصوص ساختمان این مسجد تعداد ستون‌های مرمر و سنگ عقیق سلیمانی آن‌ است که به ۸۵۶ مورد می‌رسد و گفته شده که آن‌ها را از بقایای معبد رومی سابق این مکان و سایر ساختمان‌های ویران شده‌ رومی به کار گرفته‌اند و با نور هزاران چراغ روغنی کوچک در شب روشن می‌شوند.

یکی دیگر از قسمت‌های مهم این مسجد کلیسا طاق نعل اسبی آن است که با قطعات طلا و خطاطی‌های گوناگون تزئین شده و ترکیب درخشانی از رنگ‌های طلایی، آبی تیره، زرد و قهوه‌ای مایل به قرمز را به وجود می‌آورد.

همچنین در قسمت محراب مسجد گنبد هشت‌ضلعی زیبایی وجود دارد که با ستون‌ها و موزاییک‌های سبک بیزانس احاطه شده و نوشته‌هایی به زبان عربی را در برمی‌گیرد. در مرکز این مسجد نیز همانطور که گفته شده بود «کلیسای رنسانس» ساخته شد که به قرن ۱۶ میلادی تعلق دارد و محراب بلند، سقف گوتیک، منبر باروک، دیوارهای رنسانس و طاق‌های اسلامی را شامل می‌شود که ترکیب این سبک‌های معماری مختلف در کنار یکدیگر، فضایی منحصر به‌فردی را به وجود آورده است.

منبع:ایسنا

موزه‌های پست، نقبی به تاریخ ارتباطات ایران

جمع‌آوری میراث تاریخی پست در حال حاضر شامل دو بخش موزه ارتباطات واقع در تهران و پست‌موزه و مدرسه در سایر شهرهاست. بخش دوم با هدف آموزش در کنار موزه‌داری در سال ۱۳۹۹ کلید خورده که در ابتدای مسیر قرار دارد و شمار آن رو به افزایش است.

موزه ارتباطات

پیشینه موزه‌ها و اماکن تاریخی شرکت ملی پست به موزه پست و مخابرات برمی‌گردد. این موزه در یکی از قدیمی‌ترین و شکیل‌ترین عمارت‌های دولتی در سال ۱۳۱۳ در خیابان امام خمینی (سپه قدیم) بنا شده است و به دلیل اینکه بیشتر ماهیت پستی دارد در بهمن ماه ١٣٦٩ به موزه پست تغییر نام داد و در حال حاضر به‌عنوان موزه ارتباطات از آن یاد می‌شود.

در این موزه نمونه‌‌هایی از کهن‌‌ترین نوشت‌افزارها و ابزار‌های فرستادن بسته‌‌های پستی، چاپاری و تلفن‌های نخستین (هندلی)، تلگرام‌های مورس، تمبرها و دیگر ابزار ارتباط و مخابرات از کبوتر نامه‌بر تا ماهواره به نمایش گذاشته شده‌ است.

پست‌موزه و مدرسه

ارتباطات پستی در ایران و تمبر به‌عنوان یکی از ارکان اساسی این شیوه ارتباطی بوده که از آن به‌عنوان نماد فرهنگی یاد می‌شود که به نوعی پیوند دهنده ملت‌ها به یکدیگر است. شناساندن این بخش از پیشینه کهن و تاریخ کشور در دهه‌های اخیر مغفول مانده و نیازمند آن است تا اهتمام بیشتری نسبت به آشنایی نسل جوان کشور با این مقوله انجام شود. به همین دلیل  راه‌اندازی پست‌موزه و مدرسه در شهرهای مختلف کشور در دستور کار قرار گرفت تا فرصت آشنایی کودکان و نوجوان این مرز و بوم، در کنار آموزش آن‌ها فراهم شود.

در نخستین گام، پست‌موزه و مدرسه در رشت راه اندازی شد تا آغازی برای تداوم این حرکت باشد.

پست‌موزه و مدرسه‌ رشت

این موزه به عنوان نخستین پست‌موزه و مدرسه‌ جهان، ۱۸ بهمن ۱۳۹۹ در شهر رشت آغاز به کار کرد و در بخشی از ساختمان مرکزی پست گیلان دایر شده است، این ساختمان در سال ۱۳۰۶ بنا شده که به ‌عنوان یکی از بناهای تاریخی شهر رشت نیز به ثبت رسیده است.

در این موزه، گزیده‌ای از تمبرهای قبل و بعد از انقلاب، مجموعه‌ای از پاکت‌های تمبر و نامه‌های کمیاب خارجی و همچنین مجموعه‌ای از اقلام قدیمی موزه‌ای در حوزه ارتباطات، به نمایش گذاشته شده است.

هدف از راه‌اندازی پست‌موزه و مدرسه ایجاد یک مرکز آموزشی، پژوهشی و فرهنگ‌ساز در حوزه پست، تمبر و  مهارت‌های ارتباطاتی است. آموزش کودکان و نوجوانان در حوزه‌های مختلف ارتباطی از جمله پست و ارسال مرسولات و همچنین مهارت‌های رسانه‌ای مانند سواد رسانه‌ای از دیگر برنامه‌هایی است که در این مجموعه دنبال خواهد شد.

پست‌موزه و مدرسه‌ دلگان

دومین مجموعه پست‌موزه و مدرسه‌ کشور در شهرستان دلگان از توابع استان سیستان و بلوچستان به زودی راه‌اندازی می‌شود تا فرصتی برای آموزش و آشنایی بیشتر کودکان و نوجوانان این شهرستان با فرهنگ و پیشینه تاریخی ارتباطات و مکاتبات پستی و همچنین یادگیری مهارت‌های ارتباطی و رسانه‌ای فراهم شود.

در این موزه، گزیده‌ای از تمبرهای قبل و بعد از انقلاب، مجموعه‌ای از پاکت‌های تمبر و نامه‌های کمیاب خارجی و همچنین مجموعه‌ای از اقلام قدیمی موزه‌ای در حوزه ارتباطات در معرض دید بازدیدکنندگان قرار خواهد گرفت.

پست‌موزه و مدرسه‌ یزد

یزد سومین مقصد پست، موزه و مدرسه‌های کشور است که با هدف گردآوری مجموعه‌ای از تاریخ، فرهنگ مکاتبات، نامه‌نگاری کشور و آموزش نسل‌های آینده دایر شده است.

در این موزه، نخستین کارت پستال‌ها، تمبرهای ایران و سایر کشورها، ورقه‌ها و پاکت‌های پستی مربوط به دوره‌های مختلف تاریخی در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.

نخستین موزه تمبر ایران در تبریز

 نخستین موزه تمبر ایران به زودی در خانه مجتهدی‌های تبریز راه‌اندازی خواهد شد. در این موزه ۱۷۰۰ تمبر ملی و بین‌المللی که قدمت برخی از آن‌ها به یکصد سال می‌رسد در معرض دید عموم قرار می‌گیرد.

خانه‌موزه‌ها مکان‌هایی هویت‌ساز، روزآمد و پویا در فضای شهری محسوب می‌شوند و دارای ظرفیت‌های پژوهشی و آموزشی در مورد موضوعات محوری هر موزه نیز هستند. خانه موزه تمبر ایران در تبریز نیز فرصتی برای آشنایی و انجام فعالیت‌های پژوهشی با مجموعه تمبرها که سفیر فرهنگی جوامع به شمار می‌آید، فراهم خواهد کرد.

خانه مجتهدی‌های تبریز که حدود ۲۰۰ سال پیش و همزمان با دوره قاجاریه در بافت جهانی و تاریخی خیابان جمهوری اسلامی تبریز واقع شده، دارای دو بخش مجزای شمالی و جنوبی است.

منبع:میراث آریا