به گزارش ایسنا، شهر باستانی نسبار (Nessebar) در استان بورگاس (Burgas) کشور بلغارستان روی شبه‌جزیره‌ای سنگی در دریای سیاه واقع شده است.

این شهر تاریخی سه‌هزار سال قدمت دارد و توسط تراسیان‌ها (Thracian) بنیان گذاشته شده است و در قرن ششم پیش از میلاد مسیح (ع)، مردمی که از یونان به منطقه مهاجرت کرده بودند، در این شهر ساکن شدند.

آنچه اکنون از این شهر تاریخی باقی مانده است، ساختمان‌هایی‌اند که به دوران یونان یا هلنستیک (Hellenstic) تعلق دارند. این بناهای تاریخی شامل ارگ شهر، معبد آپولو (Apollo)، میدان عمومی و استحکام‌های دوران تراسیان‌ها هستند.

همچنین در شهر نسبار، قلعه‌ای وجود دارد که در زمان حکومت بیزانس (امپراطوری رم شرقی) بر این منطقه احداث شده است.

این شهر تاریخی در زمان حاکمیت امپراطوری رم شرقی بر سواحل دریای سیاه، مهم‌ترین شهر بندری این منطقه محسوب می‌شده است. در این شهر تاریخی خانه‌های چوبی نیز وجود دارند که در قرن نوزدهم میلادی احداث شده و هر کدام از آن‌های نمونه‌ای ارزشمند از هنری معماری قرن 19 میلادی در این منطقه‌اند.

یونسکو به‌دلیل خصوصیات ویژه‌ی این شهر تاریخی و تنوع آثار موجود در آن، در سال 1983 شهر نسبار را در فهرست میراث جهانی به ثبت رساند.

منبع:همشهری

مترو بخارست- پایتخت رومانی- در سال 1979 افتتاح شد.

مترو روزانه 600هزار نفر را جابه‌جا می‌کند.

تاریخچه:

طرح اولیه ساخت مترو بخارست همزمان با طرح مدرنیزه کردن شهر در دهه 1930 بود. در سال 1938 طراحی و برنامه‌ریزی سیستم مترو به شرکت “اس.‌‌ای. متروپولیتنول” سپرده شد. قرار بود کار در مارس 1941 آغاز شود. شروع جنگ جهانی دوم و به دنبال آن تنش‌های سیاسی منتهی به برقراری کمونیسم، پایان این آغاز بود.

تا سال 1970، سیستم حمل‌ونقل عمومی به پای سرعت توسعه شهری نمی‌رسید. با تشکیل یک کمیسیون، ضرورت سیستم حمل‌ونقل زیرزمینی یعنی مترو بخارست اثبات شد.

ساخت این شبکه مشابه سیستم‌های اروپای شرقی نبود. طراحی ایستگاه‌های اولیه ساده بدون موارد اضافه مانند به کار بردن موزاییک، منابع نورانی و دکوراسیون بود. هدف اصلی ساخت ایستگاه‌ها تنها سرعت انتقال و مدرنیته بود.

واگن‌های قطار تماما در خود رومانی ساخته شد و از دیگر کشورهای اروپای شرقی الگوبرداری نکرد.

رنگ ایستگاه‌ها خاص مثلا سفید، آبی‌روشن یا نارنجی است و هیچ ایستگاهی دقیقا شبیه دیگری نیست.

شبکه حمل‌ونقل بخارست بزرگ‌تر از پراگ، آمستردام و بوداپست است و با به پایان رسیدن خط‌های جدید، به 100 کیلومتر و 80 ایستگاه می‌رسد.

خط یک در نوامبر 1979 با 6.2 کیلومتر و 6 ایستگاه احداث شد. ایستگاه‌های بزرگ آن با سایر خطوط مرتبط و دارای دو ترمینال با نام‌های مختلفند. در نقشه‌های رسمی هر‌یک به عنوان دو ایستگاه معرفی شده‌اند اما در عمل یک ایستگاه با سکوهایی در سطوح مختلفند.

به طور کلی ایستگاه‌های زیر زمینی بزرگ‌تر از سایر ایستگاه‌هاست. مثلا ایستگاه بزرگ “پیاتا انیری” شبیه به کلیسای جامع با ‌راهروهای پیچ‌درپیچ است و رستوران‌های فست‌فود و فروشگاه‌های کوچک را در خود جا داده است.

مسئولیت مترو بخارست با شرکت دولتی “مترورکس” وابسته به وزارت راه است.

حداکثر سرعت قطارها 80 کیلومتر در ساعت است. قرار است سرعت آن‌ها در خط 5 به 100 کیلومتر در ساعت برسد. فاصله زمانی قطارها از یکدیگر 90 ثانیه است.

از نکات قابل انتقاد سیستم مترو رومانی، نداشتن نقشه شبکه است. بیشتر ایستگاه‌ها نقشه‌ای که کل شبکه را نشان دهد، ندارند و فقط دارای پنل‌هایی هستند که نام ایستگاه‌های خط مورد نظر را نشان می‌دهد. همچنین علایم ورود و خروج در بسیاری ایستگاه‌ها ضعیف است به همین دلیل مسافران ممکن است مترو را از دست داده و یا جهت مخالف را سوار شوند. این مسئله اخیرا مورد توجه قرار گرفته و در حال برطرف شدن است.

مسئله بعدی که باعث سردرگمی مسافران می‌شود، عدم اعلام ایستگاه اصلی است. در قطارها اسم ایستگاه هنگام رسیدن به آن اعلام نمی‌شود و تنها هنگام بسته شدن درها ایستگاه بعدی را اعلام می‌کنند.

دسترسی به مترو در سطح شهر، به دلیل فاصله زیاد بین ایستگاه‌ها مشکل است.

توسعه:

گسترش مترو ادامه دارد.

خط 4 که در سال 2000 افتتاح شد تا سال 2010-2009  در شمال شهر تا دو فرودگاه بین‌المللی ادامه می‌یابد و با یک میلیارد یورو به 13.9 کیلومتر و 14 ایستگاه می‌رسد.

مترورکس تا سال 2012، پنج ایستگاه جدید برای خطوط 2 و 3 احداث خواهد کرد.

خط یک نیز همچنان در حال توسعه است. به این ترتیب تعداد ایستگاه‌های مترو به 50 و طول آن به 70.8 کیلومتر می‌رسد.

خط جدید 5 ایستگاه نهایی خط یک است، 19 ایستگاه و 19-18 کیلومتر طول خواهد داشت و با تمام خطوط به جز 4 متصل است. این خط در حال حاضر در دست برنامه‌ریزی است و با 740 میلیون یورو بودجه تا سال 2020 به پایان می‌رسد.

از آن‌جا که هدف شورای شهر کاهش بار ترافیک، آلودگی، پارک و ارتقائ حمل‌ونقل عمومی است، سوبسید زیادی برای سیستم در نظر گرفته است.

بلیت:

استفاده از مترو از طریق RFID و کارت امکان‌پذیر است.

RFID  کم‌کم جای کارت‌های قدیمی را می‌گیرد.

کارت برای:

دو بار سفر: 2.5 رون
10 بار: 8 رون
ماهانه: 25 رون
ماهانه برای دانش‌آموزان: 12.5 رون
یک روزه: 5 رون
و برای افراد بالای 70 سال رایگان است.

منبع:همشهری

‌با وجود باد، باران، تابش آفتاب و اتفاق‌هایی که در طول زمان باعث فرسایش این ساختمان شده‌اند، هنوز بخش‌هایی از آن باقی مانده و این باقی مانده‌ها، آن‌قدر جذاب و زیبا هستند که هر سال عده زیادی را برای تماشای این ساختمان به یونان و شهر آتن می‌کشانند.

همه این بازدیدکننده‌ها، می‌دانند چیزی که به دیدنش می‌روند، با اصل آن خیلی فرق می‌کند، با ساختمانی که بیشتر از 2500 سال پیش در این مکان ساخته شده است، اما متخصصان به تازگی چیزهایی را درباره تفاوت این ساختمان با اصل آن کشف کرده‌اند که هیچ کس حتی فکرش را هم نمی‌کرد: این ساختمان سفید درخشان، در اصل سفید نبوده است!

این متخصص‌ها می‌دانستند که یونانی‌ها، مجسمه‌ها و ساختمان‌هایی را که از سنگ مرمر می‌تراشیدند، رنگ می‌کردند، اما در ساختمان پارتنون هیچ اثری از رنگ ندیده بودند، تا اینکه «جیووانی ورّی»، یک پژوهشگر ایتالیایی، به شیوه‌ای خاص از قسمت‌های مختلف ساختمان عکاسی و ذره‌های میکروسکوپی رنگ آبی را در آنها کشف کرد.

در این شیوه، نوری خاص بر مولکول‌های رنگ آبی تابانده و باعث می‌شود  این مولکول‌ها نور مادون قرمز از خودشان ساطع کنند؛ آن‌وقت اگر با دستگاهی خاص به قسمت‌هایی که حاوی این مولکول‌ها هستند، نگاه کنیم، آنها را درخشان می‌بینیم.

مجسمه‌های داخلی ساختمان پارتنون در موزه بریتانیا

هر چند تا به حال تنها چند نقطه کوچک آبی روی بخش‌هایی از ساختمان پارتنون دیده شده، اما متخصصان حدس می‌زنند که در رنگ‌آمیزی این ساختمان از رنگ قرمز هم استفاده شده بوده، به‌خصوص در زمینه مجسمه‌های سَردَر این ساختمان.

در ضمن، آنها فکر می‌کنند در خود مجسمه‌ها هم سایه‌هایی از رنگ طلایی به‌کار رفته بوده. این متخصصان می‌گویند فاصله این مجسمه‌ها از زمین بیشتر از دوازده متر است و یونانی‌ها آنها را از این فاصله می‌دیده‌اند؛ رنگ قرمز ملایم در زمینه آنها و همین‌طور طلایی در خود مجسمه‌ها، کمک می‌کرده این آثار بهتر دیده شوند.

درباره پارتنون

یونانی‌ها این ساختمان را حدود قرن پنجم پیش از میلاد، برای الهه‌ای به نام «آتِنا» ساخته بودند، الهه‌ای که آنها فکر می‌‌کردند نگه‌دارنده مردم شهر آتن است. پارتنون در حقیقت در آن زمان جانشین ساختمانی قدیمی‌تر شده بود که حالا ما به آن «پارتنون قدیمی‌تر» می‌گوییم. پارتنون قدیمی‌تر، زمان جنگ ایران و یونان از بین رفته است.

پارتنون، مهم‌ترین اثر معماری دوره هنر کلاسیک یونان است که تا امروز باقی مانده و مجسمه‌های سردر آن هم یکی از نقطه‌های اوج هنر یونانی به حساب می‌‌‌آیند. ساختمان پارتنون نشانه‌ دموکراسی آتنی هم هست.

حالا وزارت فرهنگ یونان دارد این ساختمان را تعمیر و بازسازی می‌کند.

نمونه‌های بازسازی‌شده

پارتنون نه تنها یکی از زیباترین و باشکوه ترین ساختمان‌های جهان است، بلکه از مهم‌ترین و بی‌نظیرترین آثار فرهنگی جهان هم به شمار می‌رود؛ به همین دلیل در خیلی از جاهای دنیا، سعی کرده‌اند عین آن را بسازند.

نمونه آنها، ساختمان «پارتنون» در پارک «سده» شهر «نَشویل» آمریکاست؛ در ساخت این ساختمان، کوچک‌ترین جزئیات هم از نمونه اصلی کپی شده. سازندگان این ساختمان برای هر قسمت از آن، قالب‌هایی از روی ساختمان اصلی تهیه کرده و به کمک این قالب‌ها، ساختمان جدید را ساخته‌اند.

مجسمه سیزده متری «آتِنا» هم بازسازی و در این ساختمان کار گذاشته شده است. این مجسمه هم از هر نظر مثل نمونه اصلی آن است که حالا در موزه بریتانیا در شهر لندن نگه‌داری می‌شود.

ساختمان پارتنون پارک سده، در اصل برای برگزاری نمایشگاهی در سال 1897 میلادی ساخته شد و حالا موزه شهر نِشویل است. در این موزه، مجموعه‌ای از آثار هنری به طور ثابت نگه‌داری و نمایشگاه‌های دوره‌ای هم در آن برگزار می‌شود.

منبع:همشهری

به گزارش خبرنگار مهر، تالاب بین المللی کانی برازان یکی از مشهورترین و زیباترین آبگیرهای کشور که چون نگینی در میان تالاب‌های منطقه شمال‌غرب خودنمایی می‌کند، تابستان امسال شاهد حضور هزاران پرنده بومی و مهاجر است.

این تالاب بین المللی به دلیل موقعیت و شرایط جغرافیایی خاص، در برخی فصول سال به‌خصوص تابستان به کانونی برای جذب طبیعت گردان و به مامنی مطمئن برای پرندگان مهاجر و بومی تبدیل شده است، اما جای تأمل دارد که این تالاب با ظرفیت‌های کم نظیر تاکنون چندان در بخش گردشگری مورد توجه قرار نگرفته ست.

کانی برازان در زبان کردی به معنی چشمه گرازها است که به دلیل گوناگونی و فراوانی گونه‌های زیستی از سوی کمیته ملی طبیعت گردی کشور به عنوان نخستین سایت پرنده نگری در ایران معرفی شده و امروز به عنوان بهشت پرندگان ایران مشهور است.

آب کانی برازان ۱۵ درصد افزایش یافت

رئیس اداره حیات وحش حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی با اشاره به وضعیت مناسب و پرآبی این تالاب، گفت: امسال به دلیل بارش‌های مناسب بهاره آب این تالاب ۱۵ درصد افزایش یافته و محیطی مناسب برای جوجه آوری پرندگان ایجاد کرده است.

امید یوسفی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه بارندگی مناسب و وجود آب کافی در نیمه تابستان موجب شده، برخی پرندگان که کمتر در این زمان در تالاب بین المللی کانی برازان مهاباد مشاهده می‌شدند، هم اکنون در این تالاب ماندگار شوند، افزود: با توجه به شرایط مناسب تالاب در حال حاضر حدود ۵۵ گونه از پرندگان اقدام به جوجه آوری و لانه گذاری کرده‌اند.

وی با بیان اینکه فصل تخم گذاری ۱۸۰ گونه آبزی و کنار آبزی در تالاب کانی برازان با مساحت ۹۲۷ هکتار از اوایل خرداد آغازمی شود و بعد از ۴۵ روز به فصل زیبای جوجه آوری می‌رسد این فصل هم تا اواخر شهریور ادامه خواهد داشت، اضافه کرد: در حال حاضر هم ۱۰ هزار بال پرنده در تالاب زندگی می‌کنند که بخش قابل توجه جوجه‌هایی است که در حال حاضر همراه با مادرهایشان در تالاب تغذیه می‌کنند و در حال بال و پر گرفتن هستند، امری که زیبایی خاصی به کانی برازان بخشیده است.

آذربایجان غربی با دارا بودن بیش از ۳۰۰ گونه از انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی و بیش از ۷۰ تالاب دائمی و فصلی یکی از مهم‌ترین مکان‌های مهاجرت و زیست انواع پرندگان است.

منبع:خبرگزاری مهر

در این کوچکترین کشور جهان لازم نیست آدرس خیابان ذکر کنید چون خیابانی وجود ندارد. جمعیت آن ۹۰۰ نفر است و مساحت آن ۴۴/۰کیلومتر مربع. در ایران مناطقی با جمعیت ۹۰۰ نفری حتی شهر هم محسوب نمی‌شوند.

این کشور مقر اصلی کلیسای کاتولیک جهان است . شهر واتیکان در سال ۱۹۲۹ تشکیل شد و فرمان تشکیل آن را بنیتو موسیلینی، فرمانروای ایتالیا در آن زمان صادر کرد.

پرونده‌ها:

حکومت در این کشور زیر نظر پاپ است و پاپ همه کاره آن محسوب می‌شود.

واتیکان تابع قوانین بین‌المللی است به همین دلیل می‌تواند به کشورهای مختلف نماینده دیپلماتیک بفرستد و پذیرای دیپلمات‌های کشورهای دیگر هم باشد.

با این حال به دلیل محدودیت جغرافیایی، سفارتخانه‌های کشورهای دیگر در قسمت ایتالیایی شهر رم قرار دارند. حتی سفارت ایتالیا نیز در رم قرار دارد.

واتیکان عضو ناظر سازمان ملل متحد است و در ژوئیه سال ۲۰۰۴ تمام حقوق عضویت کامل را به جز حق رای به دست آورد.

قدرت اجرایی این کشور در درست کاردینال‌هاست. تمامی اعضای حکومت واتیکان را کاردینال‌ها و اسقف‌ها تشکیل می‌دهند. اسقف اعظم سلستینو میگلیوره، نماینده دائم واتیکان، در سازمان ملل متحد است.

شورای کاردینال‌ها گروه مشاوران پاپ را تشکیل می‌دهند و در صورت مرگ پاپ آنها هستند که پاپ جدید را که حتما باید کمتر از ۸۰ سال سن داشته باشد، انتخاب می‌کنند.

یک نکته جالب درباره این کوچکترین کشور جهان این است که شهروند دائمی ندارد. کسانی که در این کشور کار می‌کنند و خانواده‌هایشان شهروند آن محسوب می‌شوند اما این شهروندی تنها تا زمانی اعتبار دارد که در واتیکان، کار می‌کنند و با تمام شدن دوره کاری‌شان این تابعیت لغو می‌شود.

تقریبا تمام ۹۰۰ شهروند واتیکان را افراد روحانی عالی‌رتبه، کشیش‌ها، راهبه‌ها و نگهبانان تشکیل می‌دهند. سه هزار کارگر و کارمند نیز در واتیکان وجود دارند که محل زندگیشان خارج از واتیکان است.

این شهر توسط قدیمی‌ترین و کوچک‌ترین ارتش منظم جهان حفاظت می‌شود: گارد سوئیس. این گارد از سربازانی با ملیتی سوئیسی که همگی مردانی مجرد و کاتولیک هستند تشکیل شده است. تعداد این گارد با احتساب محافظان شخصی پاپ یکصد نفر است.

زبان رسمی این کشور لاتین است و مردم به زبان ایتالیایی نیز سخن می‌گویند. هرچند این کشور کوچک حتی خیابان ندارد که روی نامه‌ها نوشته شود اما یکی از بزرگترین اداره‌های پست جهان را دارد، زیرا روزانه به ازای هر نفر از جمعیت این کشور ۷۲۰۰ نامه می‌رسد.

مهمترین منبع اقتصادی واتیکان اعانه‌ها هستند که مردم و کشورهای مسیحی هر سال مبالغی را به عنوان کمک به این کشور می‌فرستند.

منبع بعدی درآمد این کشور گردشگران و زائران هستند. واتیکان درآمد خوبی هم از محل فروش تمبر جذب می‌کند.

واحد پول این کشور لیره واتیکان است که هر لیره برابر است با یک یورو.

دامنه اینترنتی واتیکان va. است. شبکه رادیویی این کشور را که رادیو واتیکان نام دارد خود مارکنی، مخترع رادیو راه‌اندازی کرده است.