آشنایی با رم – ایتالیا

 رم پایتخت کشور ایتالیا، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر این کشور و همچنین مرکز ناحیه‌ی لاتزیو است

رم، شهری پر از انواع مقبره‌ها، معابد باشکوه، ساختمان‌های قرون وسطی، قصرهای عصر رنسانس و کلیساهای دوران باروک است. مردم رم که گرفتار زندگی روزمره‌شان هستند به طرز شگفت‌آوری در کنار تاریخ و اسطوره زندگی می‌کنند.

رم، پایتخت کشور ایتالیا و همچنین مرکز استان لاتسیو ایتالیا است. رم در کنار رودخانه توِره و در نزدیکی دریای مدیترانه قرار گرفته است. کشور واتیکان در درون شهر رم قرار گرفته است.

مساحت شهر رم، در حدود 150 کیلومتر و جمعیت آن نزدیک به 3 میلیون و 800 هزار نفر است. رم شهر بسیار وسیعی است، اما قسمت‌های تاریخی آن محدود است.

این بخش‌ها در شعاع کمی از ایستگاه مرکزی راه آهن این شهر قرار دارند، اما با این حال نقشه‌های راهنما را فراموش نکنید. اگرچه گردش در رم دلپذیر است، اما گم شدن در آن هم می‌تواند همانقدر عذاب‌آور باشد.

اوج هجوم گردشگران به رم، در بهار و پاییز است. در این دو فصل، شهر پر از اتوبوس‌های توریستی است که مملو از مسافرند.

تابستان‌ها، رمی‌ها برای تعطیلات به کنار دریا یا کوهستان‌های اطراف می‌روند و به همین خاطر خیابان‌های شهر ترافیک سبک‌تری دارند، اگر در این فصل به رم، سفر کردید، صبح زود از خواب بلند شوید و قبل از گرم شدن هوا از چند جای دیدنی شهر بازدید کنید.

بعد یک ناهار مفصل بخورید و یک چرت بخوابید!حدود ساعت شش بعد ازظهر دوباره می‌توانید از هتل‌تان بیرون بیایید و از هوای خنک عصرگاهی لذت ببرید.

دیدنی‌های شهر رم

بدون شک دیدنی‌ترین جای رم کلوسیوم است. اسم اصلی این استادیوم تاریخی آمفی تئاتر فلاویوم است که این اسم را از اسم امپراتوری گرفته که کار ساخت آن را آغاز کرد و در سال 80 بعد از میلاد به پایان برد. این استادیوم بزرگ، ظرفیت 50 هزار تماشاگر را داشته است که برای تماشای مبارزه گلادیاتورها به آنجا می‌آمدند.

پنتئون قدیمی‌ترین معبد شهر رم که متعلق به سال 27 قبل از میلاد است از بناهای تاریخی مهم این شهر محسوب می‌شود. در گذشته از این معبد به عنوان پرستشگاه خدایان استفاده می‌شده است.

فواره‌های تروی که دور میدان کوچکی قرار دارند از جمله جاهای مورد علاقه گردشگران است. معمولا عده زیادی در طول روز از آن بازدید می‌کنند و در کنار آن عکس‌های یادگاری می‌گیرند.

قلعه سنت آنجلو؛ این بنای عجیب دایره‌ای شکل، در اصل مقبره امپراتور هادریان بوده است، اما در قرن ششم تبدیل به یک پایگاه مناسب برای پاپ‌ها شد و از طریق کانال‌های زیرزمینی به قصرهای واتیکان متصل شد.

بسیاری از پاپ‌ها در گذشته و هنگامی که خطری آنها را تهدید می‌کرده از این راه‌های مخفی استفاده کرده‌اند. درحال حاضر از این بنا به عنوان موزه استفاده می‌شود.

سفر به رم

فرودگاه اصلی رم، لئوناردو داوینچی نام دارد. فرودگاه سیامپینو، دومین فرودگاه رم است که اکثر پروازهای داخلی و بعضی از پروازهای بین‌المللی در آن به زمین می‌نشینند. با وجود این دو فرودگاه بزرگ، شما هر وقت از سال که بخواهید، براحتی به رم دسترسی دارید.

فرودگاه داوینچی در 26 کیلومتری جنوب غربی و فرودگاه سیامپنیو در 20 کیلومتری جنوب شرقی شهر ساخته شده اند و از آنها قطارها یا اتوبوس‌های مستقیمی به سمت مرکز شهر در تردد هستند.

رفت و آمد در شهر

شرکت ای.تی.ای.سی، شرکت اصلی اتوبوسرانی رم است. اتوبوس‌ها در رم از ساعت 6 صبح تا 12 شب در شهر تردد می‌کنند. البته چند دستگاه از آنها هم به صورت شبانه روزی در خدمت مسافران هستند. برای تهیه بلیت اتوبوس در رم باید به دکه های روزنامه فروشی یا فروشگاه‌های عرضه توتون و تنباکو مراجعه کنید.

قوانین شهر رم در این مورد کمی سختگیرانه است و برای کسانی که بدون بلیت سوار اتوبوس شوند، جریمه‌های سنگینی در نظر گرفته شده است. این قوانین شامل حال گردشگرانی که حتی یک کلمه ایتالیایی بلد نیستند هم می‌شود!

خیابان‌های قسمت‌های تاریخی رم معمولا ترافیک بسیار سنگینی دارند و اگر اتومبیل شخصی داشته باشید، بهترین کار، پارک کردن آن در پارکینگ هتل‌تان است.

برای پارک کردن در هر جای شهر مجبور به تهیه قبض‌هایی از پلیس راهنمایی و رانندگی هستید، در غیر این صورت اتومبیل‌تان را با جرثقیل خواهند برد.

برای کرایه اتومبیل، موسسات زیادی در رم فعال هستند، ولی کرایه اتومبیل به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. رانندگی در رم واقعا اعصاب خردکن و پیدا کردن جای پارک یک کابوس است، فقط وقتی مجبور هستید در رم رانندگی کنید! برای گردش در رم، بهترین راه پوشیدن یک جفت کفش کتانی و پیاده روی است.

منبع:همشهری

آشنایی با مترو توکیو – ژاپن

مترو توکیو بسیار دقیق است. قطارها کمتر از 5 دقیقه و سر‌ وقت به ایستگاه می‌رسند

در توکیو پایتخت ژاپن دو سیستم حمل‌و‌نقل کاملا مجزا وجود دارد.

مترو توکیو با 9 خط، 168 ایستگاه و 203.4 کیلومتر، یکی از دو سیستم حمل و نقل سریع است که به دولت ژاپن و شهرداری توکیو تعلق دارد و در سال 1920 افتتاح شد.

تویی یا همان TRTA دیگر سیستم حمل‌و‌نقل در این شهر که در سال 1941 تشکیل گردید، توسط وزارت راه و ترابری اداره می‌شود.

اگرچه مترو توکیو امکان دسترسی به مرکز شهر و جاذبه‌های دیدنی را برای گردشگران فراهم می‌کند، اما به ‌تنهایی برای گشت در حومه توکیو کافی نیست. ترکیب مترو با خطوط Toei امکان دسترسی به کل مناطق را فراهم می‌کند.

مترو توکیو بسیار دقیق است و قطارها کمتر از 5 دقیقه سر‌ وقت به ایستگاه می‌رسند.

مترو 24 ساعته نیست. در 1 بامداد متوقف و تقریبا از 5 صبح دوباره به راه می‌افتد.

اعلام ایستگاه‌ها و دستگاه‌های فروش بلیت به دو زبان انگلیسی و ژاپنی است.

ایستگاه‌ها به زبان‌های انگلیسی و ژاپنی علامت‌گذاری شده‌اند و اعداد چینی و کره‌ای نشانه‌اند.

ایستگاه‌ها با رنگ‌های خاص شماره‌گذاری و کددارشده‌اند، یعنی اگر کسی به زبان انگلیسی آشنا نباشد هم می‌تواند بدون اطلاع از نام ایستگاه تردد کند. مثلا ایستگاه شینجوکو در خط مارونوچی به صورت M-08 داخل دایره قرمز قرار گرفته است.

حتی اگر مسافر از روی نقشه یا علایم قادر به خواندن ایستگاه به ژاپنی یا انگلیسی نباشد، به‌راحتی می‌تواند با پیدا کردن خط قرمز شماره ایستگاه را در خط مورد نظر به طور دقیق پیدا کند.

وجود بریل روی نرده‌ها در بسیاری از ایستگاه‌ها به افراد نابینا کمک ‌می‌کند.

بلیت:

قیمت بلیت توکیو از 300-160 ین با توجه به مسافت مورد نظر متغیر است. یک روز استفاده کامل از مترو با710 ین امکان‌پذیر است.

بلیت برای توریست‌ها تخفیف دارد و هزینه آن در فرودگاه برای 1 روز 600 ین و 2 روز 980 ین است.

با 1000 ین می‌توان یک روز کامل از مترو و Toei استفاده کرد.

کارت‌های سویکا و پاسما نیز در مترو توکیو مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برخی معتقدند با تکمیل خط فوکوتوشین، شبکه مترو ژاپن تکمیل می‌گردد. اگرچه بعضی خطوط مانند هانزومون طبق برنامه هنوز در حال تکمیل است.

منبع:همشهری

شهر مشهد مقصدی برای زیارت، طبیعت‌گردی و تاریخ‌گردی

بسیاری از شهرهای ایران هم مقصدی برای طبیعت‌گردی هستند و هم جاذبه‌های تاریخی دارند؛ اما مشهد جایی است که علاوه بر دو امکان بالا، محبوب‌ترین مقصد زیارتی در ایران است.

مشهد شهری منحصربه‌فرد در ایران است و هر ساله گردشگران زیادی باانگیزه‌های مختلف بلیط هواپیمای مشهد را تهیه می‌کند و خود را به‌سوی خود می‌کشاند.

بسیاری از ایرانیان به همین دلیل، در طول زندگی چند باری به مشهد سفر می‌کنند و همواره آن را می‌توان در لیست چند شهر محبوب و پرطرفدار ایران دانست.

مشهد مقصد اول گردشگری مذهبی در ایران

اگر مقاصد گردشگری زیارتی در ایران را بخواهیم بر اساس آمارها و نظرسنجی‌های مختلف دسته‌بندی کنیم، مشهد با اختلاف در رتبه نخست قرار می‌گیرد.

دلیل این پدیده هم به‌روشنی، وجود و حضور آرامگاه امام هشتم شیعیان، حضرت امام رضا (ع) است. هر ساله زائران و دوستداران امام رضا (ع) در مناسبت‌ها و موقعیت‌های مختلف، خود را به مشهد می‌رسانند تا چندساعتی را در آرامگاه باشکوه و الهام‌بخش هشتمین امام شیعیان سپری کنند.

روزهای تولد و شهادت امام رضا (ع)، شلوغ‌ترین روزهای مشهد در طول سال است؛ اما مناسبت‌های مذهبی دیگر و حتی نوروز هم مشهد و آرامگاه امام رضا (ع) پربازدید هستند.

مشهد شهر طبیعت و طبیعتگردی

این درست است که مشهد به‌عنوان دومین شهر بزرگ ایران پس از تهران، شهری شلوغ و پرترافیک است، اما پیرامون مشهد با روستاهای سرسبز و مناطق پردرخت، جایی برای تفرج و طبیعتگردی است.

برخی از کسانی که پرواز تهران مشهد را تهیه می‌کنند، علاوه بر زیارت، میل زیادی به تفریح و گردشگری نیز دارند. حتما نام روستاهای طرقبه و شاندیز را شنیده‌اید.

طرقبه و شاندیز دو شهر با ساختار روستایی با رویکرد گردشگری هستند که در شمال غربی مشهد و در مسیر قوچان و بجنورد قرارگرفته‌اند. طرقبه و شاندیز به سبب طبیعت، فضاهای سنتی و کباب‌های مشهورشان، بین گردشگران بسیار شناخته‌شده هستند.

تاریخگردی در مشهد

شما در مشهد و پیرامون آن، می‌توانید آثار تاریخی متعددی را ببینید و تاریخ ایران در خراسان بزرگ را لمس کنید. آرامگاه و موزه نادرشاه افشار که به باغ موزه نادری هم معروف است، بخشی از این میراث تاریخی است.

خانه های تاریخی داروغه، توکلی، ملک و اردکانی شماری از خانه های تاریخی زیبا و خوش ساختی هستند که در مشهد جای دارند.

اگر کمی از مشهد دور شده و به سمت شمال بروید به شهر باستانی توس می‌رسید. شهری که پیش از پیدایش مشهد بزرگ‌ترین شهر منطقه بود و در اثر رویدادهای تاریخی آسیب دید و جمعیتش به مشهد کوچیدند و این شهر نوپا را ساختند. توس روستای زندگی فردوسی بزرگ است و آرامگاه زیبا و باشکوه او در توس میزبان گردشگران است.

بازارها و مراکز خرید مشهد

همان‌طور که گفتیم، مشهد دومین شهر بزرگ و پرجمعیت ایران است. این به معنای اقتصاد پررونق در این شهر هم هست.

بازارها و مراکز خرید مشهد هم شامل بازارهای سنتی همچون بازار رضا می‌شوند و هم مراکز خرید مدرن و امروزی. شما در این مراکز خرید می‌توانید انواع کالاهای گوناگون و همچنین سوغات و صنایع‌دستی مشهد را بیابید و به خانه ببرید.

مجموعه‌های تفریحی مشهد

شهر مشهد به سبب پذیرایی سالانه از میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی، تلاش کرده تا خدمات رفاهی و مجموعه‌های تفریحی متنوع‌تری را برای مخاطبانش آماده کند. پارک علمی پروفسور بازیما، کودکان و نوجوانان را با ساختار بدن انسان و مسائل علمی آشنا می‌کند.

مجتمع گردشگری چالیدره مشهد هم دیگر مکان تازه تاسیسی است که خدمات رفاهی و تفرجگاهی متعددی مانند زیپ‌لاین، تله کابین، ماهی گیری، قایق سواری و غیره را به مخاطبانش عرضه می‌کند.

پارک وکیل آباد، پارک ملت، پارک کوهسنگی و پارک هفت حوض دیگر پارک های طبیعی و یا شهری مشهد هستند که می‌توانند در ساعت‌های مختلف شبانه روز میزبان شما باشند.

چگونه ارزان و آسان به مشهد سفر کنیم؟

اگر سریع بودن و آسان بودن برایتان اولویت بالایی دارد، سفر هوایی با خرید هواپیما مشهد گزینه پیشنهادی مسافران حرفه‌ای به مشهد است. شما با خرید بلیط هواپیمای مشهد تهران و بالعکس می‌توانید در کمترین زمان و بدون خستگی راه بین مشهد و تهران تردد کنید.

البته برای هر کسی بحث قیمت هم مطرح است؛ مثلا خیلی از مسافران و گردشگران، علاقه دارند بلیط لحظه آخری مشهد یا بلیط چارتر مشهد را بیابند.

این طبیعی است که هر کسی به دنبال خرید بلیط هواپیما ارزان مشهد باشد. چون شما با یک صرفه‌جویی حساب‌شده در هزینه خرید بلیط مشهد، در بخش‌های دیگر سفر خود مثل اقامت یا سوغات هزینه کنید.

سوغات مشهد را فراموش نکنید!

اگر به مشهد سفر کردید، دست‌خالی به خانه برنگردید! مشهد سوغات بسیار متنوعی دارد که می‌تواند رهاورد جذاب و به‌یادماندنی برای شما باشد.

برای نمونه زعفران خراسان، طلای سرخ این استان، در انواع مختلف در مراکز خرید و بازارهای مشهد در دسترس است. هل، زرشک و دیگر خشکبار و داروهای گیاهی هم می‌تواند دیگر رهاورد شما باشد. اگر دوست داشته باشید می‌توانید عطر مخصوص مشهد را که از گل سرخ به دست می‌آید به خانه ببرید.

یا اگر زیورآلات را مدنظر دارید، فیروزه خراسان، از مشهورترین فیروزه‌های جهان است که از مشهد می‌توانید خریداری کنید.

منبع:ایسنا

خرم آباد نخستین سکونت‌گاه بشر در ایران

ویژگی‌های خرم آباد هم بسیار متنوع است و هم در برخی موارد منحصر به این شهر هستند.

به گزارش ایسنا،بنابراعلام گلونی، هنگام گردشگری در خرم‌ آباد با مجموعه‌ای بی‌نظیر از آثار باستانی و تاریخی‌، آبشارهای زیبا، کوه‌ها و جنگل‌های حیرت‌انگیز، چشمه‌های روان در شهر و فرهنگی کهن که در جان مردمش به یادگار مانده است، روبه‌رو هستید.

دره خرم آباد سکونت‌گاه نخستین بشر

دره خرم‌ آباد یکی از قدیمی‌ترین سکونت‌گاه‌های بشر است. این شهر در محاصره چندین کوه قرار دارد که در آنها چندین غار باستانی وجود دارد. اِشکَفت قمری، پاسنگر، کُنجی و یافته ازجمله غارهایی هستند که انسان‌های نئاندرتال و هوشمند در آنها سکونت داشته‌اند.

اما ماجرای غار کلدر با همه تفاوت دارد.

غار کلدر یکی از مهم‌ترین سایت‌های تاریخ‌نگاری شده در خاورمیانه است و اخیرا از آثار کشف شده در آن تاریخ‌نگاری جدیدی به دست آمد که ۶۳ هزار سال قدمت دارد و نهشته‌های بیشتری در زیر این لایه وجود دارد که می‌تواند تاریخ‌های قدیمی‌تری به دست بدهد.

نام قدیم شهر خرم آباد شاپورخواست یا بنا بر املای برخی دیگر از سیاحان و مورخان سایرخواست، شابرخواست، سابور خواست بوده است. شاپورخواست یکی از شهرهای دوره ساسانی بوده که بنابه فرمان شاپور اول، بنا شده است.

از رونق و اعتبار این شهر در زمان ساسانی اطلاعی نداریم، ولی کیفیت آثار بناشده در آن مانند دژ شاپورخواست که اکنون فلک‌الافلاک خوانده می‌شود، نشانه بزرگی و اهمیت آن است.

خرم آباد شهر هزار چشمه

خرم‌آباد شهر هزار چشمه است. هزار را از روی بزرگنمایی نمی‌گوییم چون خرم‌آباد و حومه آن به گفته مدیریت آب منطقه‌ای لرستان بیش از هزار چشمه فصلی و دائمی دارد.

در سطح شهر چشمه‌های پرآب زیادی وجود دارد که به‌ویژه در فصل بهار جوشش بالایی دارند و در سال‌های پر باران در خیابان‌ها جاری می‌شوند.

چشمه شوا، کیو، گَرداُو (گرداب)، دارایی (گَرداُو گَپَه) اِراز و چشمه گلستان که از زیر قلعه فلک‌الافلاک سرچشمه می‌گیرد از مهم‌ترین این چشمه‌ها هستند.

در کنار هرکدام این چشمه‌ها جاذبه‌های گردشگری وجود دارد که دیدن از آنها را دلپذیرتر کرده است؛ مانند سراب و نهر شوا که یکی از مناطق خاطره‌انگیز مردم خرم ‌آباد است.

علاوه بر این چشمه‌ها رگ حیاتی شهر و آنچه موجب برپا ماندن این شهر در طول تاریخ شده‌ است گِلال است. رود گلال از شمال به جنوب خرم‌آباد، طول شهر را عبور می‌کند و به کشکان بزرگ می‌ریزد.

بر سر راه رود گلال پل‌هایی در طول تاریخ ساخته شده است که قدیمی‌ترین آنها طاق پیل اِشکسه یا پل شکسته است که آن هم یادگاری از دوران ساسانی است.

پل گَپ یا پل صفوی یکی دیگر از پل‌های تاریخی شهر است. همانطور که از نامش پیداست یادگاری به جا مانده از دوره صفویه است.

دژ شاپورخواست نگین شهر تاریخی خرم آباد

اما نگین خرم‌آباد و مشهورترین اثر تاریخی لرستان دژ زیبا و پرعظمت شاپورخواست است. دژ شاپورخواست مربوط به دوره ساسانی است و در مرکز شهر قرار دارد.

این قلعه تاریخی در دوره‌های مختلف کاربری متفاوتی داشته است و اکنون یکی از پربازدیدترین مکان‌های گردشگری غرب کشور است.

علاوه بر این دژ، آثار تاریخی زیادی در شهر از دوره‌های مختلف وجود دارد؛ مانند سنگ نبشته، منار آجری، آسیاب گبری، حمام گَپ، گَرداو بَردینه (گرداب سنگی)، کاروانسرای میرزا سید رضا و خانه آخوند ابوطالب.

موزه قلعه فلک‌الافلاک پر است از اشیاه و کشفیات مفرغی و دیگر صنایع دستی ساخته شده توسط مردمی که چند هزارسال در این دیار زندگی کرده‌اند.

مفرغ‌ های لرستان را کاسیان ساخته‌اند. کاسیت ها در لرستان امروزی زندگی می‌کردند و در کار با فلز سرآمد بودند.

خرم‌ آباد بهشت طبیعت‌گردها

ویژگی گردشگری در خرم‌آباد این است که همزمان و در کمترین فاصله ممکن می‌توانید به مقاصد گردشگری اطراف شهر دسترسی داشته باشید.

با چند کیلومتر رانندگی از هر سمت جغرافیایی شهر، به مناظر دیدنی طبیعی و مقاصد گردشگری زیبایی می‌رسید که برخی از آنها در زاگرس بی‌نظیرند.

دو پارک جنگلی بی‌نظیر در شمال و جنوب شهر قرار دارد به نام تنگ شووخو و شوراب. سراب‌های چنگایی، سراب دوره، سراب کیو و مجموعه گردشگری آن و سراب‌ها و تفرجگاه‌های زیاد دیگری که در داخل و خارج شهر قرار دارد.

آبشارها یکی از مقاصد دل‌انگیز و پرطرفدار گردشگری خرم آباد هستند.

جالب است که بدانید خرم‌آباد حتی در میان شهر هم آبشار دارد. این جاذبه گردشگری آبشار طلایی نام دارد که بوستان زیبایی برای پذیرایی از گردشگران و شهروندان در کنارش ساخته شده است.

اما با خارج شدن از شهر و رفتن به دل جنگل‌های انبوه جنوب خرم‌آباد می‌توانید از طبیعت بکر و جنگل‌های انبوه هشتاپلی (هشتادپهلو) و اسبی کو (سفیدکوه)، آبشارهای دیدنی نوژیو یا نوژیان و وارک و صدها مقصد گردشگری دیگر لذت ببرید.

موسیقی در خرم آباد

موسیقی در همه شئونات زندگی مردم ریشه دوانده. خرم‌آبادی‌ها با استفاده از ظرفیت موسیقی لری از تولد و پرورش کودک گرفته تا جشن و سرور، کار و عزایشان با موسیقی اجین شده است.

سازهای اصلی این نوع موسیقی کمانچه که به آن تال هم می‌گویند، سرنا و دهل است. خرم‌آباد مهم‌ترین مرکز حفظ و توسعه موسیقی لری است و تعداد زیادی از معتبرترین نوازندگان و خوانندگان موسیقی بومی کشور از این شهر برخواسته‌اند.

رقص‌های این فرهنگ یکی از دست‌نخورده‌ترین و منحصربفردترین رقص‌ها میان اقوام ایرانی است. دیدن رقص‌های زیبا و دیدنی دو پا، سه‌ پا و سنگین‌ سماع در مراسم عروسی این مردم بسیار شورانگیز است.

صنایع دستی مردم این سرزمین ازجمله گلیم‌بافی، فرش لری، آژیه‌بافی و هنرهای دستی دیگر نشان‌های ماندگار از فرهنگ قدیمی این شهر هستند.

منبع:ایسنا

آشنایی با جامائیکا

جامائیکا جزیره‌ای در آب‌های دریای کارائیب است که با موسیقی، غذاها و تنوع فرهنگی خود در دنیا شناخته شده است.

این کشور در نزدیکی هائیتی و جمهوری دومینیکن قرار دارد. این کشور ابتدا مستعمره اسپانیا بود اما بعد تحت سلطه کمپانی هند شرقی قرار گرفت و مستعمره انگلیس شد.

این کشور از نظر موسیقی بسیار غنی است و بسیاری از خوانندگان و نوازندگان آن به شهرت جهانی دست پیدا کرده‌اند. سبک موسیقی رگا از این کشور آمده است.

این جزیره همچنین از نظر منابع معدنی بوکسیت و همچنین شکر بسیار غنی است. این کشور در سال ۱۹۶۲ استقلال خود را از انگلیس به دست آورد. جامائیکا عضو کشورهای مشترک‌المنافع است.

سیاست در جامائیکا

رئیس حکومت در این کشور ملکه انگلیس است. به نمایندگی از او در جامائیکا فرماندار کل رئیس حکومت است که ملکه او را انتخاب می‌کند.

رئیس دولت نخست وزیر است. رهبر حزب اکثریت در انتخابات خانه نمایندگان این کشور به عنوان نخست وزیر انتخاب می‌شود.

قوه قانونگذاری جامائیکا از دو مجلس تشکیل شده است. مجلس سنا ۲۱ کرسی دارد و نمایندگان آن را فرماندار کل با مشورت نخست وزیر و رئیس حزب مخالف دولت انتخاب می‌کند.

خانه نمایندگان ۶۰ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در جامائیکا

 

محصولات صادراتی این کشور شامل آلومینیوم، بوکسیت، شکر، موز، قهوه، سیب‌زمینی شیرین، انواع نوشیدنی، مواد شیمیایی، پوشاک و سوخت فسیلی است که به کشورهای آمریکا، کانادا، چین، انگلیس، هلند و نروژ  صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل غذا و دیگر کالاهای مصرفی، تجهیزات صنعتی، سوخت، قطعات و تجهیزات کالاهای اساسی، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل و مصالح ساختمانی است که از کشورهای آمریکا، ترینیداد و توباگو و ونزوئلا وارد می‌شود.

مردم جامائیکا

جمعیت این کشور حدود دو میلیون و ۸۰۴ هزار نفر با میانگین سنی ۲۳ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۵ و برای مردان ۷۲ سال است.

2/91 درصد از مردم آن سیاهپوستند. مسیحیت دین غالب در این کشور است. زبان رسمی آن انگلیسی است.

جامائیکا در یک نگاه

مساحت ۱۰،۹۹۱ کیلومترمربع
جمعیت ۲،۸۰۴،۳۳۲ نفر
پایتخت کینگستون
واحد پول دلار جامائیکا
دامنه اینترنتی jm.
پیش شماره ۸۷۶ ۱+

منبع:همشهری

آشنایی با مترو تاشکند – ازبکستان

 مترو تاشکند دارای مزین‌ترین ایستگاه‌های دنیاست

مترو تاشکند- پایتخت ازبکستان- تنها سیستم مترو در آسیای میانه و هفتمین مترو ساخته شده در اتحاد جماهیر شوروی سابق، در سال 1977 افتتاح شد.

مترو با 3 خط، 29 ایستگاه و 36.2 کیلومتر وسعت روزانه 450.000 نفر از جمعیت 2 میلیونی تاشکند را جابه‌جا می‌کند.

در سال 1999 مترو تاشکند 127 میلیون نفر را منتقل کرد که نسبت به سال قبل از آن % 4.7 افزایش داشت.

تاریخچه:

طرح احداث مترو به سال 1968 برمی‌گردد یعنی دو سال بعد از زلزله شدید 1966 که شهر تاشکند را به کلی لرزاند.

ساخت خط قرمز در سال 1968 آغاز و در 1977 افتتاح شد. این خط هم‌اینک 12 ایستگاه و 16.7 کیلومتر وسعت دارد و با احداث 3 ایستگاه دیگر به سمت شرق امتداد می‌یابد.

خط آبی که با گذشتن از ایستگاه راه‌آهن به ‌صورت مورب از شمال‌غربی به جنوب‌شرقی  امتداد دارد، بین سال‌های 1984 و 1991 افتتاح شد. طول این خط در حال حاضر 14.8 کیلومتر و دارای 11 ایستگاه است.

هدف از ساخت خط سبز اتصال نواحی شمالی تا فرودگاه تاشکند در جنوب است. بخش اول آن با شش ایستگاه در زیر زمین با وسعت  7.6 کیلومتر در 24 اکتبر 2001 افتتاح شد.

عمق تونل‌ها زیاد نبوده بین 8 تا 25 متر است. این خط در برابر زلزله تا 9.0 ریشتر مقاوم است.

احداث خط چهارم با وسعت 8 کیلومتر در حال بررسی است و انتظار می‌رود تا سال 2010 افتتاح شود.

ایستگاه‌ها:

هر یک از ایستگاه‌ها با دیگری متفاوت است. معماری و دکوراسیون هر ایستگاه اسم آن را تداعی می‌کند.

معماران و هنرمندان تاشکند در طراحی ایستگاه‌ها نقش زیادی داشته‌اند. مواد مورد استفاده در دکوراسیون‌های داخلی محکم و مقاوم شامل فلز (به شکل حک شده)، شیشه، پلاستیک، گرانیت، سنگ مرمر، لاجورد و سرامیک است.

هر ایستگاه اثر هنری منحصر به خود را دارد و به یک موضوع خاص می‌پردازد.

طول سکوها 100 متر و در آن از قطارهای 4 کابین مسکو استفاده می‌شود.

حداکثر سرعت قطارها 46 کیلومتر در ساعت است.

فاصله ایستگاه‌ها از هم 1400 متر است.

قوانین و محدودیت‌ها:

حداقل یک افسر پلیس بر هر ایستگاه نظارت دارد.

گرفتن عکس در داخل سیستم مترو یا ایستگاه چون تجهیزات نظامی به حساب می‌آیند، غیرقانونی است.

سایر اطلاعات:

ساعت کار مترو از 6 صبح تا یک نیمه‌شب است و قطارها هر دو دقیقه یک‌بار تردد می‌نمایند.

قیمت بلیت 400 سوم است.

آشنایی با جمهوری دومینیکن

 جمهوری دمکراتیک دومینیکن کشوری در دریای کارائیب، در آمریکا جنوبی است که پیش از این مستعمره اسپانیا بود.

این کشور با هائیتی هم‌مرز است و در نزدیکی کوبا، جامائیکا و پورتوریکو قرار دارد.

دومینیکن اولین سرزمینی در قاره آمریکا است که اروپایی‌ها در آن استقرار یافتند و پایتخت آن، سنت دومینگو نیز اولین پایتخت مستعمراتی در این قاره است.

دومینیکن در جزیره ایسپانیولا قرار دارد که کریستف کلمب در سال 1492 آن را مستقیما تحت حاکمیت اسپانیا اعلام کرد.

در سال 1795 و در پی نبردهای اسپانیا با جمهوری تازه تاسیس فرانسه اسپانیا اداره سانتو دومینگو را طبق قرار داد باسل به فرانسویان واگذار کرد.

در سال 1808 مقارن با حمله ناپلئون به اسپانیا، سفید پوستان سانتو دومینگو علیه حاکمیت فرانسه در جزیره ایسپانیولا قیام کردند و با کمک بریتانیا که در آن زمان از متحدان اسپانیا بود و هاییتی، مجددا اداره سانتو دومینگو را به اسپانیایی‌ها بازگرداندند.

در سال 1820 یکی از فرمانداران سابق اسپانیا در دومینیکن استقلال این کشور از استعمار اسپانیا را اعلام کرد. اما عمر استقلال دومینیکن چندان طولانی نبود و 9 ماه بعد نیرو‌های هاییتی به دومینیکن حمله کردند و این منطقه را تحت تصرف خود درآوردند.

در سال 1838 تلاش‌ها مجددا برای استقلال دومینیکن بالا گرفت و در نهایت با تشکیل انجمن‌های مخفی و پیگیری مبارزات برای کسب استقلال، دومینیکن در سال 1844 از هاییتی استقلال یافت و در نوامبر همین سال نیز اولین قانون اساسی دومینیکن تدوین شد.

سیاست در دومینیکن

جمهوری دومینیکن دارای یک نظام دموکراسی است که در آن قوای ملی به سه شاخه مستقل مجریه، مقننه و قضاییه تقسیم شده‌اند.

رییس جمهور دومینیکن اعضای کابینه را تعیین می‌کند و قوانین مصوب قوه مقننه را اجرا می‌کند و فرمانده کل نیرو‌های مسلح جمهوری دومینیکن محسوب می‌شود.

رییس جمهور و معاون رییس جمهور با رای مستقیم مردم به مدت چهار سال انتخاب می‌شوند. قوه مقننه متشکل از یک کنگره است که این کنگره نیز به نوبه خود دارای دو مجلس است. مجلس سنا با 32 عضو و مجلس نمایندگان با 178 کرسی.

جمهوری دومینیکن دارای یک نظام چند حزبی است و انتخابات ملی در این کشور هر دو سال یک بار به تناوب میان انتخابات ریاست جمهوری و شهرداری‌ها برگزار می‌شود.

ناظران بین‌المللی می‌گویند از سال 1996 انتخابات در جمهوری دومینیکن به طور آزادانه و منصفانه برگزار شده‌اند. هیات مرکزی انتخابات بر روند گزینش در جمهوری دومینیکن نظارت دارد. اعضای این هیات برای یک دوره چهار ساله از سوی مجلس سنا انتخاب می‌شوند.

هیات انتخابات جمهوری دومینیکن در واقع تصمیم نهایی را درباره انتخابات ملی می‌گیرد.
بر اساس اصلاحات ایجاد شده در قانون اساسی جمهوری دومینیکن در سال 1994 دادگاه عالی جمهوری دومینیکن دارای 16 عضو است که از سوی شورای ملی قضایی انتخاب می‌شوند.

اعضای این شورا نیز مرکب از رییس جمهور، روسای مجلسین سنا و نمایندگان، رییس دادگاه عالی و یکی از اعضای مخالف دولت است.

اقتصاد در دومینیکن

تولید ناخالص داخلی در این کشور 4/85 میلیارد دلار است. سه میلیون و 986 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 5/15درصد است. 2/42 درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال 2007 نرخ تورم در دومینیکن 8/5 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نیکل آهن، شکر، طلا، نقره، قهوه، کاکائو، تنباکو، گوشت و کالاهای مصرفی است که به کشورهای آمریکا (7/72 درصد)،انگلیس(2/3 درصد) و بلژیک (4/2 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، نفت، پنبه، مواد شیمیایی و دارویی است که از کشورهای آمریکا (9/46درصد)، ونزوئلا (4/8درصد)،کلمبیا (3/6 درصد)ومکزیک(7/5 درصد) وارد می‌شود.

مردم دومینیکن

جمعیت این کشور حدود 9 میلیون و 507 هزار نفر با میانگین سنی 25 سال است. امید به زندگی برای زنان 75 و برای مردان 72 سال است.

95 درصد از مردم این کشور مسیحی کاتولیک هستند. زبان رسمی در دومینیکن، اسپانیایی است.

جمهوری دموکراتیک دومینیکن در یک نگاه

مساحت 48،730 کیلومتر مربع
جمعیت 9،507،133 نفر
پایتخت سنتو دومینگو
واحد پول پزو
دامنه اینترنتی do.
پیش شماره 809+

آشنایی با هندوراس

جمهوری هندوراس کشوری در قاره آمریکا است که به دلیل بی‌ثباتی سیاسی و بلایای طبیعی فراوانی که در سال‌های گذشته در آن روی داد، کمتر از دیگر کشورهای منطقه توسعه‌ یافته است.

این کشور از غرب با گوانتاملا، از جنوب غرب با السالوادور و از جنوب شرق با نیکاراگوئه همسایه است.

پیش از این هندوراس را با نام هندوراس اسپانیا می‌شناختند تا با کشور هندوراس انگلیس که این روزها نامش بلیز است، اشتباه نشود.

این کشور از شمال با دریای کارائیب و از جنوب با اقیانوس آرام همسایه است. آب و هوای این کشور متنوع است و از گرمای استوایی تا آب و هوای سرد کوهستانی را می‌توان در آن یافت.

هندوراس، تا 15 سپتامبر سال 1821 مستعمره اسپانیا بود.

سیاست در هندوراس

رئیس جمهور در هندوراس، هم رئیس دولت است و هم رئیس حکومت. او معاونی دارد که در کارهای اجرایی به یاریش می‌آید.

رئیس جمهور با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود. او کابینه را انتخاب می‌کند.

مجلس قاونگذاری این کشور 128 کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. انتخابات مجلس یک سال قبل از انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود.

اقتصاد در هندوراس

تولید ناخالص داخلی این کشور 69/24 میلیارد دلار است. دو میلیون و 812 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در هندوراس نزدیک به 28 درصد است و بیش از 50 درص از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال 2007 نرخ تورم در این کشور 4/6درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل قهوه، میگو، موز، طلا، روغن خرما، میوه، خرچنگ و الوار است که به کشورهای آمریکا (6/70درصد)، گوانتامالا (5/3درصد) و السالوادور (4/3 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد اولیه صنعتی، محصولات شیمیایی، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای آمریکا، گوانتامالا، السالوادور، کاستاریکا و مکزیک  وارد می‌شود.

مردم هندوراس

جمعیت این کشور حدود هفت میلیون و 639 هزار نفر با میانگین سنی 20 سال است. امید به زندگی برای زنان 71 سال و برای مردان 68 سال است.

97 درصد از مردم هندوراس، مسیحی کاتولیک و سه درصد پروتستان هستند. زبان رسمی این کشور اسپانیایی است.

هندوراس در یک نگاه

مساحت 112،090 کیلومتر مربع
جمعیت 7،639،327 نفر
پایتخت تگوسیگالپا
واحد پول لمپیرا
دامنه اینترنتی hn.
پیش شماره 504+

آشنایی با گواتمالا

جمهوری گواتمالا کشوری در آمریکای مرکزی است. طبیعتی زیبا دارد و پوشیده از کوهستان‌های سر به فلک کشیده است.

این کشور از شمال غرب با مکزیک، از شمال شرق با بلیز و از جنوب شرق با هندوراس و السالوادور همسایه است.

در شمال شرق آن دریای کارائیب و در جنوب غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد.

اسپانیایی‌ها اولین کسانی بودند که این بخش از دنیای جدید را کشف کردند. این کشور تا سال ۱۸۲۱ مستعمره اسپانیا بود.

بومیان این کشور اغلب از نژاد مایا هستند و تقریبا نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. به همین دلیل در کنار اسپانیایی که زبان رسمی این کشور است زبان مایایی نیز رایج است.

سیاست در گواتمالا

رئیس جمهور در این کشور حکومت و رئیس دولت است. او با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شود.

مجلس قانونگذاری این کشور ۱۵۸ کرسی دارد که نمایندگانش با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در گواتمالا

تولید ناخالص داخلی این کشور 53/62میلیارد دلار است. سه میلیون و ۹۶۸ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 2/3 درصد است. 2/56 درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

محصولات صادراتی این کشور شامل قهوه، شکر، نفت، البسه، موز، میوه و سبزیجات و هل است که به کشورهای آمریکا، السالوادور،هندوراس و مکزیک صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل سوخت، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل، کالاهای ساختمانی، کود و الکتریسیته است که از کشورهای آمریکا،مکزیک، چین، السالوادور و کره جنوبی  وارد می‌شود.

مردم گواتمالا

جمعیت این کشور حدود ۱۳ میلیون و دو هزار نفر با میانگین سنی ۱۹ سال است.

امید به زندگی برای زنان آن ۷۲ و برای مردان ۶۸ سال است.

دین آنها اغلب مسیحی است. گروهی نیز هنوز پیرو اعتقادات قوم مایا هستند.

گواتمالا در یک نگاه

مساحت ۱۰۸،۸۹۰ کیلومتر مربع
جمعیت ۱۳،۰۰۲،۲۰۶ نفر
پایتخت گواتمالا
واحد پول کوئتزال
دامنه اینترنتی gt.
پیش شماره ۵۰۲+

سفر به تاریخ پنهان مصر باستان در زیر آب

تعلق خاطر داشتن به گذشته یکی از ویژگی‌های انسان بودن است، هیچ انسانی وجود ندارد که به تاریخ خود علاقه نداشته باشد. موزه‌ها یکی از مکان‌هایی هستند که می‌توان سیر تحول تاریخی را در آن‌ها مشاهده کرد و به دلیل اهمیت حفظ آثار به جا مانده تاریخی، اشکال مختلف راه‌اندازی موزه در دنیا مورد توجه قرار می‌گیرد.«موزه زیر آب اسکندریه» یک پروژه به منظور حفظ اشیای تاریخی است که به دلیل شکل جدیدی از ارائه آثار کهن و تاریخی قطعا گردشگران بسیاری را به مصر جذب می‌کند. محل قرارگیری موزه زیر آب اسکندریه در ساحل کتابخانه اسکندریه است که به دلیل وقوع زلزله سال‌ها پیش دچار فرورفتگی شد و در حین این زلزله کاخ یکی از فراعنه مصر با تمام وسایلش به زیر آب رفته است.

کاوش‌هایی که در دهه 90 میلادی در آن منطقه انجام شد، منجر به کشف هزاران شیء باستانی از جمله مجسمه ابوالهول، کشتی‌های غرق شده یونانی و رمی، نیم‌تنه بزرگی از خدای رودخانه نیل، مجسمه‌های تقدیمی به خدایان کهن، زیورآلات، ستون‌ها و همچنین قطعات بزرگ سنگی شد.

از دیگر آثار مدفون شده در زیر آب می‌توان به سکه‌های برنزی و ظروف سفالی اشاره کرد که سکه‌های کشف شده مربوط به دوره شاه پتولمی دوم و ظروف سفالی مربوط به سه یا چهار قرن پیش از میلاد مسیح هستند.

کشف این تعداد از آثار در زیر آب باعث شد ایده ایجاد موزه در زیر آب مطرح شود. بنابراین سازمان ملل متحد برای حفظ آثار باستانی زیر آب این منطقه به دولت مصر پیشنهاد ساخت این مدل موزه را داد.

از طرفی از آنجا که خروج ناگهانی آثار باستانی که چند صد سال در زیر آب مدفون بوده و با محیط خود به تعادل رسیده‌اند، باعث ایجاد آسیب به آثار شده و اثرات نامطلوبی بر روی آن‌ها می‌گذارد، ایده ساخت موزه در زیر آب توسط دولت مصر و با همکاری سازمان ملل متحد عملی شده و در نهایت ساختمان موزه در سال 2002 افتتاح شد.

در حال حاضر «موزه زیر آب اسکندریه» به عنوان بزرگترین بنای خدمات گردشگری زیر آب شناخته می‌شود که توسط «ژاک روگری» معمار فرانسوی که تجربیات زیادی در این زمینه دارد، طراحی شده است.

مصر

«روگری» در طراحی خود برای این موزه منحصر به فرد در نوع خود، از چهار سازه مرتفع به شکل بادبان قایق‌هایی که در گذشته بر روی رودخانه نیل سفر می‌کردند، استفاده کرده است.

فضای داخل موزه نیز به وسیله تونل‌های شفاف از فایبرگلاس ساخته شده است تا بازدیدکنندگان بتوانند آثار باستانی زیر آب را به راحتی مشاهده کنند. با توجه به عمق 5 تا 6 متری آن منطقه تونل‌ها نیز در همین عمق ساخته شده‌اند و چون عمق زیاد نیست، فشاری به دیواره‌های تونل وارد نمی‌شود.

ایجاد این موزه جدا از مساله جذب گردشگر به دلیل رعایت معاهده «حفاظت از میراث زیر آب» سازمان جهانی یونسکو که در سال 2001 به تصویب رسید، عملی شد؛ چراکه در این معاهده قید شده که باید از میراث فرهنگی زیر آب در همان محلی که قرار دارند نگهداری و حفاظت شود و تا حد ممکن آثار از محل خود جابه‌جا نشوند.

می‌توان گفت ایجاد و ساخت «موزه زیر آب اسکندریه» برای کشورهایی که می‌خواهند از جذابیت‌های باستانی آب‌های مناطق خود استفاده کنند، نیز تبدیل به الگو شده است.

منبع:ایسنا