موزه عمارت باغ امیر سمنان جایی برای خاطره‌بازی سمنانی‌ها

یکی از بناهای زیبا و دیدنی شهر سمنان، عمارت باغ امیر است که قدمت آن به اواخر حکومت قاجاریه برمی‌گردد. این بنا بین سال‌های ۱۲۷۵ تا ۱۲۸۵ توسط استاد معمار باشی و به دستور و هزینه صاحب بنا حاج میرزا آقا فامیلی احداث شده است. حاج میرزا آقا از تجار و معتمدین و خیرین به نام سمنان بوده، که نقش مهمی را در شکوفایی اقتصاد شهر ایفا کرده است. از مهم‌ترین کارهای وی می‌توان به واگذاری زمین و سرمایه برای احداث کارخانه ریسمان‌ریسی سمنان به حاج علینقی کاشانی (پدربزرگ دکتر ظریف وزیر امور خارجه) اشاره کرد.

عمارت و باغ امیر که به‌تبع معماری صفوی ساخته شده است در متراژی به وسعت ۳۵۰۰ مترمربع قرار دارد و دارای دو باغ و دو منزل مسکونی بوده و از لحاظ فرهنگی به سه دسته فضا شامل فضاهای عمومی، خصوصی و نیمه‌خصوصی تقسیم می‌شود. این عمارت دارای دو طبقه شامل همکف و زیرزمین به همراه یک باغچه در ضلع غربی و باغی نسبتاً بزرگ در ضلع جنوبی است که حریم باغچه و باغ به‌وسیله جداره‌ای با تزئینات زیبا و منحصربه‌فرد از هم تفکیک شده‌اند. در داخل حیاط غربی شاهد ستون‌های بلند و متعددی هستیم که همگی دارای تزئینات گچی زیبا و چشم‌نوازی هستند.

از نظر تاریخی و اجتماعی می‌توان گفت که این بنا در طول تاریخ محل آمد و شد و استقرار پادشاهان، سیاستمداران، علما و افراد مختلفی بوده است که از جمله می‌توان به محل جلسات سران مشروطه سمنان (۱۲۸۵ خورشیدی)، تردد احمد قوام قبل از نخست‌وزیری (۱۳۰۰ خورشیدی)، تردد کلنل محمدتقی خان پسیان (۱۳۰۰ خورشیدی)، تردد و بیتوته رضاشاه (۱۳۱۷خورشیدی)، پایگاه و محل استقرار افسران ارتش روس بین سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۶ خورشیدی، تردد احمد قوام بعد از نخست‌وزیری (۱۳۳۱ خورشیدی)، محل تشکیل جلسات مذهبی علیه حکومت وقت توسط علامه حائری و تفرجگاه مردم سمنان در ایام عید و به خصوص ۱۳ نوروز اشاره کرد.

این بنا در سال ۱۳۹۳ از سوی شهرداری سمنان به سرمایه‌گذار بخش خصوصی واگذار شد و پس از مرمت و بازسازی توسط سرمایه‌گذار، فاز اول مجموعه در قالب موزه تاریخ صدساله سمنان در۲۷ اسفندماه ۱۳۹۴ افتتاح شد. این مجموعه هم‌اکنون دارای یک موزه و کافی‌شاپ است.

این موزه خصوصی دارای چندین بخش از جمله چاپ، رادیو، تلفن، مخابرات، آب و… است.

بخش چاپ

در این بخش دستگاه چاپی به نام «لترپرس» که ساخت آلمان است به معرض نمایش گذاشته شده است. این دستگاه، اولین و قدیمی‌ترین دستگاه چاپ سمنان بوده که تاریخ ساخت آن ۱۹۳۱ میلادی برابر با ۱۳۰۹ خورشیدی است. علاوه بر دستگاه چاپ تعداد زیادی گراور و کلیشه نیز در معرض دید عموم قرار گرفته است. این دستگاه به همراه یک گارسه حروف و تعدادی کلیشه توسط حاج عباس مشیری به موزه اهدا شده است.

بخش رادیو

در این بخش بازدیدکنندگان با تعداد زیادی رادیو لامپی و قدیمی از جمله رادیو نفتی، رادیو سکه‌ای و رادیویی که مردم حوادث جنگ جهانی دوم را از طریق آن گوش می‌کردند آشنا می‌شوند. این مجموعه زیبا و دیدنی شامل رادیوها با برندهای مختلف است که توسط کشورهای متعدد ساخته شده و در طی سالیان متمادی پیام‌آور شادی، اخبار، حوادث و… برای مردم سمنان بوده است.

بخش تلفن و مخابرات

در این بخش بیش از ۳۵ دستگاه تلفن با برندهای متعدد و مختلف اعم از دستگاه مورس، تلفن‌های هندلی و تلفن‌های قدیمی، تلفن صحرایی و جنگی که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می‌گرفته و اولین دستگاه تلفکس که در سمنان موجود بوده به چشم می‌خورد.

بخش آب

در این بخش چندین تلمبه آب که در گذشته‌های دور در سمنان مورد استفاده قرار می‌گرفته، بزرگ‌ترین سند و وقف‌نامه آب سمنان به طول ۶ متر و شیرهای آب قدیمی و ساعت آبی به نمایش گذاشته شده است.

اتاق نشیمن

در این اتاق عناصر و المان‌هایی از قبیل کرسی، رادیو، یخچال نفتی، سماور زغالی و ماکت زن و مرد و… قرار گرفته است.

بخش اسناد

در این بخش بیش از ۱۰۰ سند قدیمی از اواخر قاجاریه تا دوره معاصر در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دارد. اسنادی شامل کوپن آذوقه مربوط به جنگ جهانی اول و دوم، اولین قرارداد تجاری سمنان با دولت روسیه، برگه تعرفه انتخابات مجلس سنا و شورای ملی مربوط به سال ۱۳۳۱، بروشور تبلیغاتی دکتر روحانی زمانی که کاندیدای نمایندگی مردم سمنان بوده است و…

بخش سینما و عکس

در این بخش دستگاه‌های پروژکتور ۳۵.۱۶، و ۸ میلی‌متری و چندین مدل دستگاه آگراندیسمان، دوربین فیلم‌برداری و عکاسی قدیمی، دستگاه‌های متعدد اسلاید و عکس‌هایی قدیمی و…به معرض نمایش گذاشته شده است.

بخش موسیقی

در این بخش ابزار و ادواتی که به پخش موسیقی می‌پرداختند، از قبیل نخستین دستگاه پخش موسیقی در دنیا با صفحات پولیفون، دستگاه موزیکال قاجاری متعلق به دوران حکومت مظفرالدین شاه، فونوگراف که توسط کمپانی ادیسون در سال ۱۸۹۸ ساخته شده است. گرامافون، گرام، ریل، دک و… نگهداری می‌شود.

بخش مطبخ

در این بخش المان‌ها و عناصری همچون سنگ آسیاب دستی، هاون سنگی، قپان، وسایل اوزان، تنورپخت نان و…قرار گرفته است.

علاوه بر بخش‌های عنوان شده بازدیدکنندگان با مجموعه‌هایی از جمله مجموعه ابزار سلمانی، خطاطی، حجامت و دستگاه بستنی‌ساز مربوط به یک قرن پیش، ساعت ورود و خروج مربوط به ۸۰ سال قبل، ساعت روز کوک، هفته کوک، ماه کوک و سال کوک، ساعت اره‌ای متعلق به سال ۱۷۵۰ میلادی، ساعت کوکو، ساعت گلابی، اتوی نفتی، ست کامل لباس شهربانی قدیم، کوچک‌ترین چرخ خیاطی برای کمپانی سینگر و اشیا و ابزارهایی که از تجاوز ارتش سرخ در سمنان که حد فاصل سال‌های۱۳۲۰ تا ۱۳۲۶ باقی مانده است، در معرض نمایش قرار گرفته است.

منبع:میراث آریا

توسعه گردشگری معدنی در انگوران

استان زنجان از لحاظ شمار معادن در کشور رتبه ششم را دارد و از نظر دارا بودن معادن با عیار بالا به خصوص در سرب و روی بسیار غنی بوده است. معدن سرب و روی انگوران و کارخانه تولید سرب و روی انگوران در انگوران شهرستان ماهنشان و در۱۳۵ کیلومتری غرب شهر زنجان واقع شده‌است. بزرگ‌ترین تولیدکننده سرب و روی ایران و بزرگ‌ترین معدن سرب و روی خاورمیانه است و اولین معدن گردشگری ایران است. معدن انگوران در نوع خود از بزرگ‌ترین معادن خاورمیانه و از پرعیارترین کانسارهای روی و سرب جهان به شمار می‌آید. این معدن از صدها سال پیش مورد استفاده بوده ولی عملیات معدنی به صورت رسمی از سال ۱۳۰۴ به صورت زیر زمینی آغاز گردید. با ادامه عملیات اکتشاف و مشخص شدن ذخیره بالا در این معدن از سال ۱۳۸۵ این معدن به‌صورت روباز تا امروز مشغول به‌کار بوده است. معدن انگوران ازنظر عیار بالای فلز محتوی، از معادن نادر در جهان است.

معدن سرب و روی انگوران جزو معدود معادن فعال کشور است که به منطقه گردشگری معدنی تبدیل شده است و به‌منظور کسب درآمد بیشتر معدن سرب و روی انگوران امکانات بسیار خوبی برای گردشگری و جذب توریست فراهم کرده که هم‌اکنون تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری جذاب شده است. در خردادماه سال ۱۳۹۹ این مجتمع که از واحدهای بزرگ و فعال زیرمجموعه شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران است، موفق به اخذ اولین مجوز جذب گردشگری معدنی کشور شد.

این مجتمع بزرگ‌ترین معدن سرب و روی در خاورمیانه و دارای معدن سنگ عظیم تراورتن و معدن زیرزمینی با دو تونل به طول تقریبی هرکدام ۱۲۰۰ متر هم‌جوار است، این موضوع در کنار هم‌جواری با ورودی ییلاق ماه‌نشان که با توجه به وضعیت کوهستانی منطقه تنها راه ورود و خروج عشایر از این مسیر انجام می‌شود، دارای جذابیت گردشگری است. از طرف دیگر این مجتمع در مسیر راه زنجان به تکاب و بنای تاریخی تخت سلیمان قرار دارد، بنابراین با این شرایط مجتمع در اولویت اخذ مجوز جذب گردشگر قرار گرفت. برنامه‌ریزی که در معدن انگوران صورت گرفته بازدید از پیت معدنی انگوران، معدن زیرزمینی سولفوره، معدن تراورتن و ورودی ییلاق از جاذبه‌های گردشگری این معدن محسوب می‌شود.

گردشگری معدن از بهترین فعالیت‌های ژئوتوریسمی به شمار می‌رود. هم‌اکنون تبدیل شدن گردشگری در حوزه معدن به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین روش‌های جذب توریست در بسیاری از کشورهای جهان است. یکی از جاذبه‌های زمین‌گردشگری برای گردشگران معادن هستند که باعنوان گردشگری معادن اطلاق می‌شود. از جمله مواردی که جذابیت خاصی برای مردم دارد، مشاهده معادن روباز و زیرزمینی، روش‌های اکتشاف و استخراج آن‌ها، دستگاه‌ها و ماشین‌آلات مورد استفاده برای استخراج معادن، مشاهده انواع کانی‌ها و سنگ‌ها است. قطعا کارکرد اصلی معدن استخراج سنگ و کانی از آن است؛ اما در صورتی که معدنی دیگر چنین قابلیتی نداشته باشد، باز هم با ارزش است؛ چراکه با یک برنامه‌ریزی هدفمند می‌تواند به منبع مهم درآمدزایی و ایجاد اشتغال تبدیل شود. امروزه گردشگران، به دنبال کشف مقاصد جدید و دست‌نخورده هستند.

«گردشگری معدن» نوعی از گردشگری ماجراجویانه است که طرفداران زیادی در سرتاسر جهان را مجذوب خود کرده است. به دلیل علاقه‌مندی گردشگران به این مقوله، مدتی است که گردشگری معدن به یکی از اشکال جالب گردشگری در دنیا تبدیل و در سال‌های اخیر به عنوان فرصتی برای پیشرفت مناطق صنعتی قدیمی مطرح شده است. آشنایی با ناشناخته‌هایی از دل زمین، کانی‌ها و سنگ‌های گران‌بها و نحوه فعالیت معدن‌کاران، فرصت بی‌نظیری است و کمتر کسی پیدا می‌شود که دوست نداشته باشد از آن استفاده کند. معادن علاوه بر تاثیر مثبت اقتصادی و ایجاد اشتغال، به‌عنوان میراث تاریخی و فرهنگی سرزمین‌ها نیز شناخته می‌شوند. وجود معادنی با هزاران سال قدمت که گشت‌وگذار در آن‌ها مسائل جالبی از تاریخچه گرفته تا روش‌ها و ابزارهای حفاری آن‌ها را در اختیار گردشگران و علاقه‌مندان می‌گذارد، صحتی بر این ادعاست.

معدن توانایی این را دارد که بخشی از یک بسته گردشگری در منطقه باشد که ورود گردشگر به آن منطقه می‌تواند به اقتصاد محلی آن منطقه تاثیر مثبت بگذارد. از این رو، با توجه به این پتانسیل‌ها و در صورت بهره‌برداری اصولی از آن‌ها می‌توان به ایجاد توسعه پایدار، اشتغال‌زایی و کاهش فقر در مناطق دور افتاده‌تر کشور کمک کند و از بروز آسیب‌های محیط‌زیستی، اجتماعی و اقتصادی در مناطق محلی نیز جلوگیری می‌شود. قطعا گردشگری معدن به ایده‌ای جدید برای توسعه گردشگری زنجان مبدل خواهد شد. چراکه تعداد معادن فعال در این استان بالاست و یقینا دیدن مراحل استخراج از یک معدن درحال فعالیت با رعایت تمام مسائل ایمنی برای گردشگران نیز پدیده‌ای جذاب و دیدنی خواهد بود. بهره‌مندی از دانش و تجربه معدن‌کاران بازنشسته، کارشناسان معادن و کارشناسان سنگ‌ها و کانی‌ها، نه تنها برای گردشگران لذت‌بخش خواهد بود بلکه، فراهم کردن یک بازدید هدفمند راهی است که بسیاری از کشورها آن را دنبال کرده و به نتایج خوبی هم رسیده‌اند.

منبع:میراث آریا

روستای ماندگان، از ظرفیت‌های اصلی گردشگری سمیرم

برای تهیه این گزارش و رفتن به روستای تاریخی ماندگان، باید به بخش پادنا و به دامنه‌های سلسله جبال سترگ زاگرس در فاصله ۶۲ کیلومتری از مرکز شهرستان سمیرم سفر می‌کردیم.

براساس برآوردهای جغرافیایی و زمین شناسی، این روستا در ارتفاع ۳۲۰۰ متری از سطح دریا و در دامان ارتفاعات برفی قلل مرتفع دنا (بلندترین قله سلسله جبال زاگرس) واقع شده است.

روستای «ماندگان» در جوار روستای هدف گردشگری «سیور» واقع شده و عمده جمعیت آن که بالغ بر ۹۰۰ نفر است از اهالی ایل قشقایی هستند.

ماندگان روستایی سرسبز در دامنه زاگرس، با آب و هوایی کوهستانی است و دارای جاذبه‌هایی بسیار بکر بوده که چشم هر گردشگری را خیره ساخته و در عین حال، یکی از مسیرهای اصلی صعود به قله‌های «دنا» است که برای کوهنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت بسیار جذاب است.

خانه‌های روستا عمدتا از مصالح سنتی همچون سنگ و خشت و همچنین چوب درختان موجود در طبیعت بنا شده و بافت روستا تشابه زیادی با طبیعت و محیط پیرامون روستا دارد.

با حضور در این روستا به واسطه طبیعت زیبای منطقه، جاذبه‌های ارزشمندی همچون محوطه‌های طبیعی «پیر چنار»، «حوض دال» و «آب سفید» و همچنین رودخانه‌های زیبا و خروشان در محور جنوب روستا را می‌توان مشاهده کرد که از دامنه‌های زاگرس سرچشمه گرفته و جذابیت‌های روستا را دو چندان نموده است.

از دیگر جاذبه‌های طبیعی روستا می‌توان به درختان و باغ‌های سیب اشاره کرد که به جذابیت‌های این روستا می‌افزاید.

محصولات سیب درختی این روستا از با کیفیت‌ترین محصولات باغی شهرستان سمیرم به شمار رفته و این در حالی است که محصول سیب سمیرم از شهرتی بین‌المللی برخوردار است.

محور اصلی دسترسی به این روستا از طریق شهر سمیرم (مرکز شهرستان) میسر است به‌نحوی که برای رفتن به این روستای زیبا می‌بایست از مرکز شهرستان به سمت شهرستان یاسوج حرکت و با گذر از روستاهای «رودآباد»، «آب گرمک» و گذر از رودخانه بسیار زیبای «ماربر» و روستاهای «سیور» و «علی آباد» به این روستا رسید.

منبع:میراث آریا

غار نخجیر: سفری در دل تاریخ به اعماق زمین

رمز و رازهای پنهان، ماجراجویی‌های بی‌همتا و بهترین اسرار طبیعت اولین افکاری هستند که وقتی به غارها فکر می‌کنیم به ذهنمان خطور می‌کنند.

هرگونه گذرگاه یا فضای خالی زیرزمینی با حداقل یک دهانه به خارج از پوسته زمین یا دل صخره‌ها که بر اثر جریان آب‌های اسیدی و نفوذ آن‌ها در سنگ‌ها به‌وجود می‌آید، غار نامیده می‌شود. این آب‌ها پس از نفوذ در سنگ از سقف و دیوارهای غار چکه می‌کنند که این امر، بیشتر وقت‌ها سبب به وجود آمدن شکل‌های عجیبی در کف و سقف غارها می‌شود.

غارها برخلاف کوه‌ها که بر روی زمین کاملا مشخص و متمایز هستند، چندان مشخص نیستند. گاهی یک حفره کوچک بر روی زمین که تنها به اندازه ورود یک نفر جا دارد در ادامه به غاری بزرگ تبدیل می‌شود.

با توجه به تعارف فوق بی‌شک یکی از هیجان انگیزترین و مرموزترین مقاصد گردشگری در دنیا غارها هستند؛ که در این میان غار زنده چال نخجیر جایگاه ویژه‌ای دارد.

این غار در استان مرکزی، شمال شرقی شهرستان دلیجان حوالی شهر تاریخی نراق و در دل کوهی به نام تخت واقع شده است. وجه تسمیه غار از منطقه چال نخجیر گرفته شده است. در زبان محلی مردم، چال به معنی گود و پایین و نخجیر به معنی شکارگاه است.

غار چال نخجیر در سال ۱۳۶۸ توسط سازمان آب دلیجان کشف و ۱۲۰۰ متر از غار در سال ۱۳۸۳ توسط سازمان ایرانگردی کف‌سازی و نورپردازی شد در سال ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.

طبق نظر زمین‌شناسان، قدمت غار نخجیر به دوره سوم زمین‌شناسی باز می‌گردد و از جمله غارهای تکتونیکی دنیا محسوب می‌شود که در اثر گس معکوس طی میلیون‌ها سال پیش پدید آمده است. طول غار نامشخص است ولیکن تا کنون حدود ۱۲ کیلومتر از آن شناسایی شده است. ارتفاع سقف داخل حداکثر به ۲۷ متر می‌رسد. دمای هوای غار در تمام فصول بین ۹ تا ۱۴ درجه سانتیگراد است. رطوبت غار نیز بین ۷۰ تا ۸۰ درصد است و به دلیل تهویه طبیعی هرگز کمبود اکسیژن احساس نمی‌شود.

غار نخجیر دارای سه طبقه است که در طبقه اول سفره آب زیرزمینی و دریاچه‌ای وجود دارد که در عمق ۶۱ متری از سطح غار واقع شده و طبقه‌های دوم و سوم غار هم پوشیده از آبشارهای آهکی، قندیل‌ها و چکیده‌ها و چکنده‌هایی است که اشکال زیبایی را پدید آورده‌اند.

بیشتر قسمت‌های غار از سنگ‌های آهکی تشکیل شده است و زمانی که آب وارد زمین آهکی می‌شود در اثر برخورد با فلزها و کانی‌ها مقداری از آن‌ها را در خود حل کرده که نهایتا رنگ حاصل از کانی‌ها باعث تغییر رنگ در آهک می‌شود.

اکثر سازندهای درون غار رنگ سفید شیری دارند که گاهی متمایل به زرد هستند اما در برخی قسمت‌ها املاح گوگرد باعث ایجاد رنگ زرد، املاح آهن باعث ایجاد رنگ سیاه، املاح مس باعث ایجاد رنگ سبز و املاح جیوه باعث ایجاد رنگ نارنجی مایل به قرمز شده‌اند.

گردشگران با ورود به غار نخجیر مجذوب مناظر و اشکال شگفت‌انگیزی همچون انسان، لاک پشت، کرگدن، فیل، تمساح و… می‌شوند که طبیعت به زیبایی هر چه تمام‌تر طی ۷۰ میلیون سال صبر و حوصله این‌گونه از آن‌ها پرده‌برداری می‌کند؛ چه بسا انسان با کمی پا فراتر گذاشتن و بکارگیری قوه‌ی تخیل بتواند در میان این هنرمندی بی‌بدیل طبیعت، تصاویر ساخته و پرداخته شده در ذهن خود را جست و جو، کشف و نظاره کند.

انعکاس نور از طریق منشور بلورها و سنگ‌های کلسیت، در کنار آویزهای گوناگون از سقف و پوشش کریستالی اسفنجی دیوارها و کف و نیز وجود حوضچه‌های متعدد، تراس‌ها و دهلیزها و تالارهای زیبایی همچون تالار عروس، دریاچه، برزخ، باغ وحش، چهلچراغ و تالار زیبایی‌ها منظره عجیب و غریب ایجاد می‌کند که این غار را به یکی از برجسته‌ترین غارهای آهکی تبدیل کرده است. یکی دیگر از عجایب این غار زنده بودن آن است بدین معنی که در صورت آسیب و بروز خرابی‌ها نابود نمی‌شود و می‌تواند در طول زمان، مجدد خود را ترمیم و بازسازی کند.

غار زیبا و اعجاب‌انگیز نخجیر هرساله میزبان و پذیرای جمع کثیری از گردشگران داخلی و خارجی است که با قصد تجربه‌ای منحصر به فرد و هیجان‌انگیز در دل تاریخ، پای بر اعماق پر رمز و راز زمین می‌نهند. آری زمانی که طبیعت دست به کار می‌شود چشم‌ها خیره و زبان‌ها قاصر از وصف شایسته این هنرنمایی می‌شوند.

منبع:میراث آریا

موزه آستان مقدس قم با قدمتی به بلندای تاریخ

کرونا همه‌گیر شده و گردشگری را زمین‌گیر کرده است، اما شهر قم همچون نگینی زیبا می‌درخشد و چشم به‌راه زائر و مسافر است. موزه آستانه مقدس، یکی از مکان‌های دیدنی قم که بسیار جذاب و چشم گیر است آنقدر که گویی به عمق تاریخ ایران، سفر کرده باشید.

همین‌که به میدان آستانه می‌رسید گنبد طلای خواهر خورشید، چشمهایت را می‌نوازد. چشم برداشتن از گنبد طلایی آسان نیست به چند ده متری حرم که می‌رسید در نزدیکی مدرسه تاریخی فیضیه، موزه آستان مقدس قم قرار دارد. هنگامی که به دیدن این موزه قدیمی می‌آیید، مسافر زمان شده‌اید، با سفر به اعماق تاریخ.

موزۀ آستانه مقدس قم در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی، نزدیک حرم حضرت فاطمه معصومه (س) بنا شده که بیشتر اشیاء موجود در آن وقف است. ۱۰هزار شیءِ نفیس در این موزه نگهداری می‌شود که زبان گویای فرهنگ و تمدن ایران اسلامی هستند؛ در دو تالار عترت و عبرت کنار هم قرار گرفته‌اند.

تالار عترت

در تالار عترت، تاریخ با زبان اشیا صحبت می‌کند، شهر قم در هنگام مهاجرت اشعریان، سفر فاطمه معصومه از مدینه منوره به سرزمین ایران، میزبانی ۱۷ روزه قمی‌ها از او در بیت‌النور و بزرگان شهر قم که پای در رکاب به خدمت بانو شتافته‌اند، اما زینب ثانی اندوهگین و نگران برادر است. عاقبت بانوی مهربان در باغ بابلان به خاک سپرده شد و شهر قم به خود می‌بالد و بزرگ می‌شود.

در بخش قم و قمی‌ها، چرخ نخ‌ریسی، چند تکه قالی دست‌بافت، چند نمونه سکه که تاریخ دارالضرب قم را دارد، دستگاه سوهان‌پزی، سیر تحول و تکامل حرم حضرت معصومه، مشاغل موجود در حرم، مجاهدان انقلاب و شهدای حرم، بخش‌هایی است که در تالار عترت قابل مشاهده است.

تالار عبرت

به تالار عبرت که می‌روید. به هر طرف که نگاه میکنید همه چیز با زبان بی‌زبانی شما را به مرور زندگی مردمان گذشته دعوت می‌کند. این جا می‌توانید زندگی مردمانی که ذوق و هنر، در وجودشان ریشه دوانده را در قالیچه‌ها و پارچه‌های دستباف، سوزن کاری‌های گلابتون، نقره، شمسه، یراق و ملیله‌های روی پارچه ببینید.

از مسکوکات دورۀ اشکانی و قاجار تا بخش نسخ‌های خطی قرآن، در این بخش، مجموعه کم نظیری از قرآن‌های خطی مربوط به دوران خلفای بنی‌عباس، آل بویه، سلاجقه، ایلخانی، تیموری و صفوی وجود دارد که به خط کوفی، نسخ، ثلث، محقق، ریحان و نستعلیق نوشته شده است.

صفحه‌ای از قرآن با حاشیه‌ای زیبا با خط ام‌سلمه، دختر فتحعلی شاه قاجار و همچنین بزرگترین قرآن موجود با ۱۲۰ کیلو گرم وزن و به ابعاد ۷۲ در ۱۲۰ سانتیمتر از دیدنی‌های این بخش هستند.

در جایی دیگر زیوآلات اهدایی به حرم را می‌بینید نام واقفان کم و بیش دیده می‌شود.

نمونه سلاح‌های زمان صفوی و قاجار، از اسلحه سرد تا سلاح گرم در این موزه خودنمایی می‌کنند.

بخش کاشی‌ها که همگی به دیوار نصب شده است و در آن، هنر و ذوق ایرانی موج می‌زند.

بخش سفال و آبگینه، که به دو بخش قبل از میلاد و بخش مربوط به سفال‌های دوره بعد از اسلام تقسیم می‌شود که همگی، هنر دست مردمان گذشته است.

بخش تمبر موزه آستان مقدس بسیار غنی است و بیش از بیست و چند هزار تمبر، از اواخر قاجار تا معاصر از کشورهای اروپایی تا کشورهای غیر اروپایی، در آنجا وجود دار، که به دلیل کثرت و تنوع، ظرفیت آن وجود دارد که به یک موزه جدا و مستقل تبدیل شود.

بخش درهای حرم فاطمه معصومه (س) بخش جذابی است، تزیین درب‌ها چوبی و فلزی توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند، درب خاتم‌کاری اهدایی از طرف عزت‌الدوله همسر امیرکبیر به آستان مقدس یکی از نمونه آن‌هاست. تابلوی نقاشی شب معراج پیامبر و تابلوهای خط و تذهیب موجود در موزه، همه منحصر بفرد است، بخش سنگ قبرهای قدیمی هم وجود دارد که برخی از آن‌ها از مرمر ساخته شده‌اند و برخی مانند سنگ قبر مهدعلیا مادر ناصرالدین شاه و سنگ قبر فتحعلی شاه قاجار، بسیار پر نقش و نگار هستند.

مجموعه کاملی از آبزیان نیز در تالار عبرت وجود دارد که اهدایی یکی از افسران نیروی دریایی است، بخش مدال‌ها و نشان‌ها که از سراسر ایران جمع‌آوری شده و اهدایی قهرمانان و نام‌آوران سرزمین ایران است.

تالار عبرت، پر از قصه و حکایت است، نمونه زیارتنامه‌های چوبی حرم، مربوط به زمانی که همه زائران سواد خواندن نداشتند و یک نفر به نیابت می‌خوانده است.

دست‌بافته‌ها

بخش دست‌بافته‌ها بسیار متنوع وچشم‌گیر است. فرش‌های ابریشم شاه عباسی موزه حرم حضرت معصومه، جزءِ عجایب جهان فرش محسوب می‌شوند.

در قسمتی از موزه بخش روشنایی نام‌گذاری شده است از لوسترهای قدیم‌ساز برنجی ساده شروع می‌شود و به لوسترهای چشم نواز و زیبایی امروزی خاتمه می‌یابد.

شرح زیبایی‌هایی موزه آستان مقدس را نمی‌توان در این اوراق به تصویر کشید باید از نزدیک شاهد این همه زیبایی بود چرا که به راستی موزه قم یکی از جاذبه‌های دیدنی شهر قم به حساب می‌آید که باید بدون واسطه از آن بازدید کرد.

منبع:میراث آریا

گدام، سرپناهی که دست‌بافته زنان عشایر است

سیاه‌چادر که در زبان بلوچی به گدام معروف است توسط زنان و دختران عشایر بافته شده و به‌عنوان سرپناه در زندگی‌ها به‌ویژه زندگی عشایری مورد استفاده قرار می‌گرفت.

سیاه‌چادر در زبان بلوچی به گدام، گدان و یا پلاس معروف است که به‌عنوان سرپناه و منزل استفاده می‌شود و بافت آن توسط زنان و دختران به‌ویژه زنان عشایر انجام می‌شود که از اصلی‌ترین کارهای روزمره آنان محسوب می‌شود.

گدام بر اساس نیاز مردم منطقه به سرپناه مناسب، وفور ماده اولیه ساخت که همان موی بز است، سادگی بافت، قابل حمل‌بودن، به شکل‌های دلخواه درآمدن، وضعیت آب و هوایی منطقه از یک ساختار ساده تشکیل شده اما کاربرد سکونتی آن باعث شده بود تا از رونق مناسبی در زندگی مردم به‌ویژه زندگی عشایری و پای‌کوهی محسوب شود.

گدام بنابر نیاز خانواده‌ها و جمعیت آنان ابعاد مختلفی دارد که ابعاد ۶.۱۲ و ۱۸ متری بیشترین کاربرد را داشته است.

امروزه استقبال از استفاده گدام کم شده اما می‌توان با حمایت و هدایت تولید آنرا توسعه واحیاء کرد و حتی با بازاریابی مناسب نسبت به صادرات آن به سایر استان‌ها و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس اقدام کرد تا اشتغال پایدار و مناسبی برای مردم منطقه بوجود آورد.

مراحل کار تهیه گدام

چیدن موی بز، جداکردن مو از کرک، شط‌کردن (یکنواخت کردن موها)، تاب دادن موها، ریسندگی با جلک (دوک)، تهیه دو نمونه نخ کلفت و نازک بنام شط و پود، نصب میخ طویله بزرگ در چهار طرف کار و نیز نصب میله یا چوب وسط (بهتو) از مراحل تهیه گدام است.

سادگی کار و ابزار مورد نیاز باعث شده طرح بافت نیز به صورت ساده انجام شود و شکل و نقوش خاصی در بافت گدام بکار برده نشود اما در بعضی مناطق دیگر امکان بکارگیری نقوش مختلف وجود دارد.

اعتقادات و خرافات 

از قرن‌های گذشته اقلیم گرم وخشک و سرد و کوهستانی منطقه باعث شده بود مردم بیشتر زندگی کوچ‌نشینی داشته باشند این امر مستلزم استفاده از مساکنی بود که جابجایی آن به راحتی انجام شود همچنین وفور مواد اولیه بافت گدام که همان موی بز است کمک قابل توجهی به رونق بافت گدام می‌کند.

روش بافت

شیوه بافت گدام یا سیاه چادر در منطقه به‌صورت زمینی است، مواد اولیه بافت آن موی بز بوده که ابتدا چیدن موی بز (موهایی که قابلیت چیدن دارد) با استفاده از قیچی مخصوصی که دوکارد نام دارد صورت می‌گیرد پس از جمع‌آوری موهای بز واچیدن مرحله دوم است که کرک و احیاناٌ خار و خاشاک را از مو جدا می‌کنند. مرحله سوم نیز شط‌کردن است که به‌وسیله دو عدد چوب نازک به موها ضربه می‌زنند تا موهای به هم چسبیده از همدیگر جدا شوند.

مرحله چهارم ریسیدن موها به همدیگر است که با استفاده از دو دست موها را به هم تاب می‌دهند و نیز مرحله پنجم تاب‌دادن مجدد موها با نوعی چرخ کوچک دستی به نام جلک بوده که ماحصل آن تولید نخ با موی بز است.

مرحله بعدی نصب ابزار کار روی زمین است این وسایل شامل بهتو، میخ طویله در چهار طرف کار، گله، دُپ، کمونه، سرهوایی و دو عدد چوب به‌صورت پایه کار برای زیر و رو کردن پودها و در نهایت بافت است که این کار به‌وسیله زنان صورت می‌گیرد و حداقل زمان ممکن برای بافت ۱۰روز در نظر گرفته می‌شود.

روش‌های بافت گدام

روش بافت به صورت زمینی و ساده بوده تا علاوه بر یکنواختی کار سرعت نیز در انجام مراحل به اتمام به موقع گدام کمک کند.

طرح خاصی در این رابطه وجود ندارد و به علت زندگی عشایری و تردد مردم سعی بر سادگی بافت و سرعت در امور بوده است.

ویژگی‌های مواد اولیه 

سبکی موی بز، عدم جذب رطوبت و آب، حرکت هوا از میان تار و پود، جذب مناسب انرژی خورشید، فرم‌پذیری بافته در مکان‌های مختلف، وفور موی بز با توجه به آب و هوای منطقه و قیمت مناسب آن در ساخت گدام بسیار مؤثر است.

ابزار مورد نیاز برای بافتن گدام 

ابزار لازم برای بافتن گدام یا سیاه چادر در منطقه موجود بوده و چنانچه وسیله خاصی مد نظر باشد به کمک صنعتگران آهنگری منطقه آنرا تهیه کرد، این ابزار عبارتند از موی بز، گوله، میله یا چوب نازکی که در وسط کار و جلوتر از قسمت بافت نصب می‌شود.

دوپ یا همان شانه فلزی برای شانه‌کردن استحکام قسمت‌های بافته‌شده به‌کار می‌رود.

کمونه شامل دو عدد چوب که با بالا و پائین‌کردن تاروپود بافت را در یک راستا تنظیم می‌کند. سرهوایی که دو عدد چوب کمونه به آن وصل است. میخ طویله در چهار طرف کار برای ثابت نگه‌داشتن پایه‌های بافت استفاده می‌شود. طناب برای وصل میخ طویله و بافته داری به همدیگر و وصل کمونه به سرهوایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بهتو یا همان میله یا چوب که از دو طرف تارهای موی بز به آن متصل شده تا کار بافت روی آن شروع شود.

دار گدام‌بافی بسیار ساده است و برای سهولت در کار به‌صورت زمینی نصب و استفاده می‌شود. برای ریسیدن موی بز کارگاه خاصی وجود نداشته و از فضاهای اطراف مساکن استفاده می‌شود و این کار بیشتر در فضای باز صورت می‌گیرد. رنگرزی در این نوع بافت صورت نمی‌گیرد و به‌طور طبیعی از همان رنگ موجود موهای بز به‌صورت ترکیبی استفاده می‌شود. امروزه به‌صورت محدود در بعضی مناطق روستایی و عشایری منطقه بسته به نیاز و یا سفارش افراد تعدادی از صنعتگران به بافت‌گدام مشغول هستند.

تاریخچه و قدمت گدام

در طول تاریخ انسان برای حفظ خود در برابر تغییرات اقلیمی و فصلی و دوری از گزند حیوانات به دنبال سرپناه مناسب بودند. تولیدات نساجی، در خلال هزاران سال، از ساده‌ترین روش‌های بافندگی به وسیله در هم بافتن الیاف گیاهی و حیوانی تا بافندگی با دستگاه‌های پیچیده کامپیوتری ییشرفت کرده است. مشقات کوچ‌های فصلی، زحمت دام‌داری، گله‌داری و یا زندگی پردردسر در مناطق صحرایی سبب شد که عشایر و صحرانشینان دست‌بافته‌هایی به‌وجود آورند که سودمندی در مصرف، سهولت در حمل و نقل و به ویژه زیبایی ممتاز و سکونت مناسب را یک‌جا در خود جمع داشته باشد.

بافت سیاه‌چادر پیش از ظهور ادیان رایج بوده، اما اسلام گویی ذوق سلیم صحرانشینان، روستاییان و بومیان سرزمین‌های مختلف را در بافت سرپناه به گونه حیرت‌انگیزی تلطیف کرده، موجب خلاقیت هنری و شکوفایی فنی بیشتری شده است.

روستایان و صحرانشینان نیز برای رفع نیازهای خود و سایرین به بافتن سیاه چادر ادامه دادند. این مردمان، به‌ویژه چادرنشینان، مواد لازم بافندگی را از محیط طبیعی پیرامونشان به دست می‌آوردند.

کمرنگ شدن گدام‌بافی در بین روستاییان

اینک شیوه زندگی خاص پیش از صنعت و تجارت به سبک غربی، که بافتن سیاه‌چادر سنتی را ممکن می‌ساخت، از بین رفته و احتمالا دیگر باز نخواهد گشت، لذا گدام‌های قدیمی با اشتیاق جمع‌آوری یا بعضا از بین می‌رود و دلایل این امر می‌توان قیمت بالا، عدم درخواست برای خرید، عدم تولید مناسب، وجود دلالان در به‌دست آوردن با قیمت کم این محصول برشمرد، بنابراین بافنده‌های امروزی وقت و تمایل به بافتن گدام مرغوب ندارند، زیرا صرفه اقتصادی برای آنان ندارد.

بلوچ‌ها در قرون یازدهم و دوازدهم، پس از حمله سلجوقیان و بیرون رانده‌شدن از کرمان و سیستان، در مناطق فعلی جایگزین شدند. تاریخچه بافندگی بلوچ‌ها نیز مانند سایر مباحث تاریخی این گروه، دستخوش تحولات بسیاری شده است، مرگ تقریبی زندگی سنتی، زیان جبران‌ناپذیری بر تولیدات محلی مردمان چادرنشین و روستایی این منطقه وارد آورد.

مزیت‌های حمایت از تولید گدام 

رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منطقه در سایه اشتغال به این صنعت بومی و صنایع وابسته به آن، از قبیل خراطی و آهنگری و غیره، جلوگیری از مهاجرت بی‌رویه روستاییان به شهرها و پرداختن به شغل‌های کاذب، کسب درآمد و ایجاد اشتغال پایدار در منطقه و حفظ این هنر و صنعت دیرینه از مزیت‌های حمایت از تولید گدام است.

نمونه‌های مشابه

گدام یا سیاه‌چادر در بعضی از مناطق روستایی و به‌ویژه عشایری در کشور مشاهده می‌شود و بعضا در قسمت‌های شرقی استان‌های خراسان رضوی و جنوبی و دامنه‌های سلسله جبال زاگرس به بافت آن نیز مشغولند.

از ویژگی‌های گدام در این منطقه می‌توان به ظرافت و بافت آن اشاره کرد. رنگ‌های تیره و آغشته به سفید و بور نمادی از زندگی در شرایط بد آب و هوایی منطقه را نشان می‌دهد، قابلیت حمل آسان و سبکی آن از دیگر ویژگی‌های گدام محسوب می‌شود.

تغییر سبک زندگی روستاییان و عشایر، زندگی در مساکن با مصالح آجری و آهنی، عدم حمایت از تولید، نبود بازار مناسب برای عرضه محصول، کمبود دام در منطقه وعدم صرفه اقتصادی باعث شده این هنر و صنعت به فراموشی سپرده شود.

اقدامات حفاظتی انجام شده

خریدتعدادی گدام (سیاه چادر) از مردم منطقه برای استفاده در فضاهای نمایشگاهی، شناسایی صنعتگران این رشته، برنامه‌ریزی برای تشکیل کلاس‌های آموزشی در ماه‌های آینده و پیگیری بیمه صنعتگران گدام‌باف در منطقه از جمله اقدامات حمایتی و حفاظتی اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی میرجاوه در این زمینه است.

ترغیب صنعتگران به تشکیل تعاونی‌های صنایع‌دستی برای خرید تضمینی محصولات هنری صنایع‌دستی به‌ویژه گدام صورت گرفته تا امکان توسعه این صنعت را در تمامی مناطق شهری، روستایی و عشایری فراهم سازد.

همچنین طرح‌ها و نقش‌های نو و جدید با حفظ اصالت و فرهنگ محلی به منظور جلب نظر مشتریان ارائه شده است.

در دسترس قراردادن مواد اولیه ارزان‌قیمت به تولیدکنندگان، تهیه کتابچه‌ها و بروشورهای تبلیغاتی برای معرفی گدام و نیز اخذ کد اصالت و استاندارد برای محصول از سایر اقدامات برای حفظ این آثار ارزشمند است.

منبع:میراث آریا

بوم‌گردی؛ کلید جهش گردشگری/ظرفیتی که مغفول مانده است

آیا می‌خواهید زمین را حفظ کنید؟ مردم روستاها، شهرها و کشورهای دیگر را درک کنید و اقتصاد جوامع محلی را بهبود دهید؟ پس بوم‌گردی را دریابید.بوم‌گردی نوعی از گردشگری است که چندان نیازی به هتل و سایر تجملات وابسته ندارد.‌ بوم‌گردی در ایران با ۴ اقلیم از ۵ اقلیم دنیا، متنوع‌ترین صنایع دستی جهان، چند هزار سال قدمت و… نیاز به توجه بیشتری دارد تا رمقی گرفته و به بازوی اقتصاد گردشگری تبدیل شود.

بوم‌گردی چیست؛ به نقل از «جامعه بین‌المللی بوم‌گردی» در سال ۲۰۱۵

بوم‌گردی سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که ضمن حفظ محیط زیست، منجر به بهبود تندرستی مردم محلی می‌شود. در بوم‌گردی، آموزش مهمان و میزبان بسیار مهم است و از این طریق می‌توان به درک متقابل میان جوامع مختلف دست یافت.

مزایای بوم‌گردی از نظر جامعه

الف) حفظ تنوع زیستی-فرهنگی و مراقبت از میراث طبیعی و فرهنگی زمین

ب) کاهش فقر و توسعه پایدار در جوامع محلی

پ) ایجاد درک متقابل میان فرهنگ‌های مختلف و انسان با طبیعت

اصول بوم‌گردی از نظر جامعه

الف) کاهش آثار فیزیکی، اجتماعی، رفتاری و روان‌شناسی بر محیط زیست و جوامع محلی

ب) احترام نسبت به محیط زیست و فرهنگ‌های مختلف

بوم‌گردی در ایران

بوم‌گردی در ایران کاملاً اتفاقی و بدون سیاست‌گذاری قبلی شروع شد. بیش از بیست سال پیش مازیار آل داوود به گرمه، روستای پدری‌اش در حوالی اصفهان بازگشت و از قضا چند مسافر فرانسوی چند روزی مهمانش شدند. حس خوب مسافران در پایان سفر، انگیزه مازیار برای گسترش کسب‌وکارش شد و از آن روز تا الآن بوم‌گردی در ایران رشد کرده است.

وضعیت بوم‌گردی در ایران

قدم اول برای توسعه گردشگری در ایران، آن است که مردم دنیا بدانند که ایرانی زیبا وجود دارد که در سایه بی‌توجهی داخلی و عناد خارجی ناشناخته است. ایران در سال ۱۳۹۹ به عضویت «سازمان بین‌المللی بوم‌گردی» درآمد. خبری مسرت‌بخش که می‌تواند کلید معرفی ایران و جاذبه‌هایش به مردم جهان باشد. حال اگر ایران معرفی شد و طبیعت‌گردان آمدند، باید برای پذیرایی از آنان اقامتگاه‌های بوم‌گردی مناسب وجود داشته باشد.

نقشه پراکندگی اقامتگاه‌های بوم‌گردی که توسط گروه سیاست پژوهی و تحلیل داده نمافر گردآوری شده است، نشان می‌دهد که همه استان‌ها اقامتگاه دارند و ساخت اقامتگاه جدید شاید دغدغه فعلی نباشد. در واقع مشکلات کیفی گریبان‌گیر بوم‌گردی در کشور است؛ مثلاً مبنای قیمت‌گذاری خدمات مشخص نیست و درجه‌بندی کیفی اقامتگاه‌ها هنوز به درستی انجام نشده است. به عنوان یک مثال عینی، در یکی از سایت‌های اجاره اقامتگاه بوم‌گردی ۳ اقامتگاه در مازندران وجود دارد که هر کدام چهار و پنج ستاره دارند اما قیمت یک شب اقامت در آن‌ها ۱۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومان برای هر نفر است. پس مبنا چیست؟

‌ولی‌تیموری، معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری (وزارت‌خانه فعلی) در سال ۱۳۹۷ اعلام کرد که بوم‌گردی می‌تواند ضعف زیرساخت‌های گردشگری در کشور را از بین ببرد. پس مسئولین به اهمیت بوم‌گردی واقفند.

او «جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم‌گردی» را به عنوان یکی از متولیان این حوزه معرفی کرد. حتی در سال ۱۳۹۷، سازمان سندی با سازمان جهانی گردشگری امضا کرد که یکی از محورهای آن همکاری در زمینه بوم‌گردی و گردشگری روستایی است و قرار شد در سال ۲۰۲۰ همایشی درباره بوم‌گردی و گردشگری روستایی برگزار شود که عاقبتش مشخص نشد. یک روز می‌گویند ۱۶ هزار شغل در بوم‌گردی ایجاد می‌کنیم، یک روز می‌گویند بوم‌گردی‌های کشور را درجه‌بندی می‌کنیم و یک روز دیگر هم حرف دیگر.

منبع:خبرگزاری مهر

معبد کاپیتول در تونس؛ بزرگترین معبد رومی

معبد کاپیتول، قدیمی‌ترین معبد رومی در تونس و نسخه مشابه معابد متعدد دیگری به شمار می‌رود که در شهرهای روم باستان وجود داشت.

به گزارش خبرنگار مهر، تمدن رومی گذشته، آثار فرهنگی و تاریخی چشمگیری را در تونس بر جای گذاشت، به طوری که ایالت تونس، از جمله ایالت‌های رومی به شمار می‌رود، به طوری که هنوز نشانه‌های رومی در آثار باستانی متعدد در مناطق مختلف این کشور مشاهده می‌شود، درست مانند موقعیت باستانی اوذنه واقع در منطقه سبیطله در ایالت القصرین در مرکز غربی تونس.

“‌اوذنه” در بردارنده بسیاری از آثار روم باستان و روم شرقی است که بیشتر آنها با نظارت کانون ملی میراث مرمت شده است. این کانون تنها در شهر سبیطله واقع در ایالت قصرین، ۱۲ موقعیت باستانی را زیر نظر خود دارد. تاریخ حفریات و ترمیم این موقعیت باستانی به مابین سال‌های ۱۹۰۶ و ۱۹۲۱ باز می‌گردد.

شهر تاریخی «اوذنه» از آغاز دهه ۹۰ و در جریان حفاری‌ها و اکتشاف‌هایی که در تونس صورت گرفت کشف شد، زیرا این شهر، یک شهر رومی است که در عمق زمین قرار داشت.

معبد کاپیتول در شهر اوذنه، مهمترین آثار باقیمانده از روم باستان به شمار می‌رود و دلیل ثبت نام این شهر در لیست میراث جهانی یونسکو است تا این مکان به هدف برجسته گردشگری فرهنگی تبدیل شود.

در ماه آوریل گذشته، سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی ملل متحد یونسکو با درج رسمی موقعیت سبیطله واقع در ایالت قصرین در لیست مقدماتی میراث جهانی موافقت کرد.

معبد کاپیتول، قدیمی‌ترین معبد رومی در تونس و نسخه مشابه معابد متعدد دیگری به شمار می‌رود که در شهرهای روم باستان وجود داشت، ضمن اینکه یکی از مراکز معروف عبادت در روم باستان به شمار می‌رفت و هنوز به عنوان یکی از آثار باستانی شهر سبیطله پابرجاست.

کاپیتول از نظر مهندسی معماری دینی رومی، یک اثر نادر به شمار می‌رفت و از سه معبد تشکیل شده بود که هر کدام از آنها به یک الهه اختصاص داشت. این معابد به نام‌های “معبد ژوپیتر”، معبد “ژینون” و معبد “مینارفا” در داخل عرصه عمومی بنا شده بودند که آستانه آن با هلالی شکل‌های اهدا شده به امپراتور “آنتونیوس” در سال ۱۳۹ میلادی توجهات را به خود جلب می‌کرد.

کاپیتول از سه معبد تشکیل شده است که به سه‌گانه کاپیتولی اختصاص داشت: الهه رومی، الهه آسمان و الهه رعد و برق یعنی ژوپیتر. در وسط خواهرش و همسرش ژینون و الهه عقل و حکمت و مالک همه مهارت‌ها و هنرها و حرفه‌های دستی یعنی مینارفا قرار گرفته است. کاپیتول به عنوان مرکز عبادت در این شهر عبارت است از یک ساختمان متجانس و بکر که نشان دهنده سبک معماری متداول در دوره رومی است.

این معابد سه‌گانه روی یک بلندگاهی ساخته شدند که با یک رواق از یکدیگر جدا شده‌اند و هر رواق بر چهار ستون بنا شده است که روی هر کدام از ستون‌ها، یک سرستون قیصری قرار گرفته است. ضمن اینکه می‌توان از طریق پله‌های دو معبد جانبی، به کاپیتول وارد شد. البته خود معبد میانی، از راه‌پله برخوردار نیست. این معبد از ویژگی‌ای برخوردار است که در آثار باستانی مشابه دیگر وجود ندارد و آن، برخورداری از سه طبقه زیرین است که امروز شکل مهندسی و معماری آن همچنان حفظ شده است.

نمای مقابل معبد، از ۶ ستون تشکیل شده است که ارتفاع آن با پایه و تاج، به حدود ۱۶ متر می‌رسد و با سبک کورنتی ساخته شده است و برای رسیدن به بالای آن، باید یک راه پله ۴۱ پله‌ای که به دو بخش پلکان و سطح صاف تقسیم شده است، پیموده شود.

در دوره روم شرقی، اتاق‌هایی به کناره‌های شرقی و غربی این معابد افزوده شده است که هدف اصلی از این کار، حمایت از معبد و به ویژه دیوارهای آن در برابر فروپاشی است و این احتمال نیز می‌رود که در آن زمان، از معبد کاپیتول به عنوان یک قلعه استفاده شده باشد و همین امر باعث شده است که برخی مورخان آن را قلعه کاپیتول بنامند.

این گزارش توسط رایزنی فرهنگی کشورمان در تونس تهیه و در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده شده است.

منبع:خبرگزاری مهر

امامزاده ابراهیم خلیل شهر صوفیان در تبریز

آرامگاه امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان در شهر صوفیان قرار دارد که مورد توجه اهالی بوده و از اماکن مقدس شهر به حساب می ­آید.

امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان

امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان آرامگاه باله خلیل عارف نامی قرن پنجم هجری یکی از چهار عارف ناظر بازسازي شهر تبریز و بنیان گذار مسجد جامع تبریز پس از زلزله سال ۴۳۵ هجری است او از متقدمان مشایخ آذربایجان میباشد آرامگاه این عارف نامی بعنوان « امامزاده ابراهیم خلیل» در ورودیه قبرستان تاریخی شهر صوفیان واقع شده است.

اما در مورد کلمه” باله” که به منظور بزرگداشت و احترام همراه نام این عارف بکار رفته است، به نظر میرسد که در آن دوره و به زبان آذری این لفظ مترادف با” اخی” بوده است چنان که کربلایی می نویسد:” باله به زبان رازی( آذری) بزرگ و جوانمرد و صاحب ایثار را گویند”، بدین ترتیب باله خلیل به زبان آذری یعنی اخی خلیل، همانند استادش اخی فرج، که هر دو واژه حاکی از مشرب فتوت و اخوت آن ها است.

مردم صوفیان اعتقاد راسخی به این امام زاده داشته و پیوسته در عمران و آبادی و احیا آن تلاش کرده اند. در ایام محرم و سوگواری ها مراسم سوگواری و عزاداری در حسینیه این بقعه برگزار می شود و مردم نذورات خویش را به ضریح می اندازند و روزهای پنج شنبه و جمعه حرم این بزرگوار از جمعیت زوار موج میزند که برای راز و نیاز به این مکان مقدس می آیند.

در روبروى زیارتگاه پارک بزرگ شهر صوفیان به نام پارک ملت قرار گرفته است وجود فضاى سبز در کنار فضاى روحانى و معنوى امامزاده ابراهیم خلیل باعث شده است هر روز کاروانهاى زیارتى مزار حضرت زینب و حضرت رقیه علیهما السلام که به سوریه سفر می کنند ساعاتى را در کنار این امامزاده و پارک ملت و همچنين جامع صوفیان در نزدیکى هاى امامزاده سپرى نمایند.

آدرس امامزاده ابراهیم خلیل صوفیان
زیارتگاه امامزاده ابراهیم خلیل علیه السلام در شهر صوفیان و در ۳۵ کیلومترى شهر تبریز و بین سه شهر تبریز به مرند و شبستر واقع شده است این زیارتگاه در سمت شرقى شهر صوفیان در کنار جاده ترانزیتى و راه آهن واقع گردیده است.

چطور می توان گواهینامه بین‌المللی دریافت کرد؟

سازمان جهانی اتومبیل‌ رانی، مرکز جهانی صدور گواهینامه بین‌المللی برای کشورهایی است که عضو این سازمان هستند.

سفر با خودرو به اندازه ای محبوب است که خيلي از افراد تصمیم می گیرند که حتی سفرهای خارج از کشور را هم با اتومبیل خود انجام دهند.

 

استفاده از خودرو شخصی در سفرها دست شما را برای طی هر مسیری باز می گذارد. شما میتوانید با استفاده از خودرو شخصی هر کجا که بخواهید رانندگی کنید و نگران نبود وسیله نقلیه عمومی نباشید ولی برای این نوع سفر ها احتیاج به گواهینامه بین المللی دارید.

 

گواهینانه بین المللی چیست؟
گواهینامه بین المللی رانندگی( آی دی پی) سندی است به صورت کارت یا دفترچه یا هر دوی آنها که از طريق مراجع ذی صلاح جهت اعطای حق رانندگی در خارج از کشوری که راننده گواهینامه خویش را از آن جا دریافت نموده است صادر می شود. این سند همراه با اصل گواهینامه صادره از کشور مرجع، معتبر است و به تنهایی ، کارکرد یک گواهینامه رانندگی را ندارد. شخصی که گواهینامه بین المللی داشته باشد میتواند در کشورهای ديگر رانندگی کند و یا با خودرو خود به کشورهای ديگر سفر کند.

انواع گواهینامه بین المللی
دو نوع گواهینامه بین المللی وجود دارد، یک ساله و سه ساله. قبل از سفر باید بدانید که آیا کشوری که قرار است به آن سفر کنید گواهینامه بین المللی سه ساله را قبول می کند یا خیر.

به عنوان مثال کشورهایی مثل آمریکا، کانادا، انگلستان، استرالیا، نیوزلند و آفریقای جنوبی نمونه ای از کشورهایی هستند که گواهینامه سه ساله را قبول ندارند. یا کشورهایی مثل امارات تنها به شما اجازه رانندگی با ماشین اجاره ای خواهند داد. بنابراین پیش از آنکه هزینه کنید حتما قوانین مربوط به هر کشور را بدانید.

روشهای دریافت گواهینامه بین المللی
روش های دریافت گواهینامه بین المللی به دو گونه  است، نخست اینکه می توانید با مراجعه حضوری به مراکز اصلی و نمایندگی های کانون جهانگردی و اتوموبیل رانی جمهوری اسلامی ایران در تهران و دیگر استان ها مبادرت به اخذ فوری سند بکنید. در روش دوم میتوانید به صورت آنلاین اقدام به تقاضا گواهینامه بین المللی بفرمایید. این روش تنها از داخل کشور امکان پذیر است.

مدارک مورد نیاز برای دریافت گواهینامه بین المللی
√ یک قطعه عکس تمام رخ ۴* ۳( با حجاب اسلامی برای بانوان)
√ گواهینامه بین المللی قبلی( در صورت معتبر بودن )
√ اصل یا کپی صفحه اول پاسپورت
√ تکمیل فرم درخواست
√ پرداخت هزینه های اعلام شده

منبع:بیتوته