فرودگاه بین‌المللی چانگی سنگاپور (Changi International Airport) در سال 1981 تأسیس شد و اکنون با دارا بودن مساحتی حدود 13 کیلومتر مربع و سه ترمینال اصلی و یک ترمینال پروازهای ارزان قیمت یکی از چند فرودگاه برتر جهان است.

در حال حاضر شرکتی به نام “گروه فرودگاه چانگی” مدیریت این فرودگاه را بر عهده دارد. چانگی یکی از 6 فرودگاه پر رفت و آمد جهان است.

ترمینال شماره یک این فرودگاه تنها بعد از 7 سال تأسیس آن در سال 1988 جایزه بهترین فرودگاه جهان را از Business Traveller انگلیس دریافت کرد.

چانگی فرودگاه خانگی خطوط هوایی سنگاپور، Silkair، Tiger Airways، Jetstar Asia Airways و Valuair است. همچنین خطوط هوایی Qantas از فرودگاه چانگی به عنوان محل توقف موقت پروازهای استرالیا- اروپا (معروف به مسیر هوایی کانگرو) استفاده می‌کند.

در حال حاضر این فرودگاه میزبان 100 خط هوایی در جهان است که به 200 شهر در 60 کشور جهان پرواز می‌کنند. به طور متوسط در هر هفته 5 هزار و 400 پرواز خروجی و ورودی در چانگی انجام می‌شود و سالانه 42 میلیون مسافر به این فرودگاه قدم می‌گذارند که این میزان 7 برابر جمعیت کل سنگاپور است.

• ترمینال 1

این ترمینال به عنوان اولین ترمینال مسافری فرودگاه چانگی در سال 1981 راه اندازی شد. در 12 مه پرواز SQ692 هواپیمایی سنگاپور در این ترمینال به زمین نشست.

در دهه 90 میلادی این ترمینال تغییرات زیادی کرد. در این مدت یک استخر شنا برروی سقف ترمینال، اتاق‌های استراحت مسافران و دروازه‌های ورودی و فروشگاه‌های مختلفی به ترمینال شماره 1 اضافه شد.

در حال حاضر پروژه به روزرسانی جدیدی با بودجخ 500 میلیون دلاری در این ترمینال در حال اجراست که قرار است تا پایان سال 2011 به اتمام رسد.

• ترمینال 2

این ترمینال در 22 نوامبر 1990 با پرواز هواپمایی سنگاپور از آمستردام افتتاح شد. ترمینال 2 دارای ساختار مجتمع است و امکانات و خدمات در ساختمان 6 طبقه اصلی آن متمرکز هستند.

بین ترمینال 1 و ترمینال 2 قطارهای خودکار و بدون راننده‌ای به نام Skytrain مسافران را جابجا می‌کنند.

علاوه بر این یک شبکه راه زیرزمینی که توسط نرم‌افزار کامپیوتری مدیریت می‌شود وظیفه جابجایی بار مسافران بین این دو ترمینال را دارد.

در سال 1992 ظرفیت این ترمینال با ساخت امکانات بیشتر از جمله 22 گیت اتصال هواپیما افزایش یافت.

بعد از 13 سال از بازگشایی این ترمینال عملیات عمرانی با بودجه 240 میلیون دلاری برای ایجاد تغییرات ظاهری شروع شد. این عملیات باعث شد ظاهر ترمینال 2 با استفاده درست از گیاهان و شیشه مدرن تر شود و علاوه بر این فضایی بیشتری برای گسترش رستوران‌ها ایجاد شود. این عملیات در سال 2006 به پایان رسید.

• ترمینال 3

جدیدترین ترمینال فرودگاه چانگی در 9 ژانویه 2008 شروع به کار کرد. اولین پرواز ورودی این ترمینال از شهر سان فرانسیسکو توسط هواپیمایی سنگاپور انجام شد.

این ترمینال ظرفیت پذیرش 22 میلیون مسافر در سال را داراست. این ترمینال دارای 28 گیت اتصال هواپیماست که به این ترتیب تعداد گیت‌های تمام فرودگاه چانگی را به 92 می‌رساند. 8 عدد از گیت‌های این ترمینال برای اتصال هواپیماهای جدید A380 طراحی شده‌اند.

در طراحی این ترمینال از یک فن‌آوری معماری استفاده شده‌است که به مسافران اجازه می‌دهد با حداقل استفاده از علائم و تابلوها مسیر خود را پیدا کنند.

سقف این ترمینال دارای دریچه‌های خودکاری است که با چرخش در جهت‌های مختلف در طول روز نور محیط را تنظیم می‌کنند.

از دیگر مشخصات این ترمینال باغچه عمودی پنج طبقه‌ای به نام Green Wall است که با طول 300 متر ساختمان اصلی ترمینال را پوشش می‌دهد.

قطارهای Skytrain در حال حاضر با 7 ایستگاه هر سه ترمینال اصلی فرودگاه را به یکدیگر متصل می‌کنند.

• ترمینال پروازهای ارزان قیمت  (Budget Terminal)

این ترمینال در 26 مارچ 2006 به منظور سرویس دهی به پروازهای خطوط هوایی ارزان قیمت (LCC: Low Cost Carriers) راه‌اندازی شد. این ترمینال در بلوار فرودگاه منطقه چانگی در نزدیکی ساختمان اصلی فرودگاه قرار دارد. طراحی ساده و یک طبقه این ترمینال با مساحت 28 هزار و 200 متر مربع باعث می‌شود هزینه بلیط پروازهای ارزان قیمت بسیار پایین بماند.

از سال 2006 تاکنون ظرفیت این ترمینال از 2.7 میلیون مسافر در سال به 7 میلیون مسافر در سال رسیده‌است.

منبع:همشهری

 موزه آذربایجان در شهر تبریز و در جوار مسجد کبود واقع شده‌است و دارای سه طبقه‌ است.

داستان بیروت ،عروس خاورمیانه به سال‌های بعد از جنگ جهانی اول بر می‌گردد، وقتی که لبنان مستعمره فرانسه شد.

به گزارش ایسنا، اسنادی وجود داد که قدمت لبنان را به حدود ۵۰۰۰ سال پیش می‌رساند. این سرزمین خاستگاه فینیقی های بازرگان پیشه بود، مردمانی آرام و با فرهنگ. بعدها زیرسلطه امپراتوری رُم رفت و یکی از مراکز مسیحیت شد. در دوران اسلام، این سرزمین به دست اعراب فتح شد، مذهب دیگری به این سرزمین اضافه شد. بعدها به سلطه امپراتوری عثمانی درآمد تا زمانی که جنگ جهانی اول آغاز شد. فرانسه این سرزمین را به استعمار گرفت و در سال ۱۹۲۰ میلادی آن را به شش دولت تقسیم کرد که «جبل لبنان» یکی از آن ها بود؛ سرزمینی در غرب آسیا که مدیترانه را تنگ در آغوش گرفته است.

لبنان در سال ۱۹۴۳ پس از یک مبارزه زیرپوستی طولانی، اعلام استقلال کرد و بعد از ۲۳ سال از قیومیت فرانسه خارج شد. در سفرنامه ها آمده است که آن زمان، لبنان کشوری بود بسیار آرام و مرفه که اقتصاد آن بر گردشگری، کشاورزی، تجارت و بانکداری پایه گذاشته شده بود. ساختمان‌های تجاری، خیابان ها، گالری ها، رستوران ها و کافه ها با معماری فرانسوی در شهرهای آن بویژه بیروت بسیار دیده می شد، جمعیت مسلمان، مسیحی ارتدوکس و یهودی درهم آمیخته بود. لبنان مرکز گفتمان سیاسی و تلاش های فکری شده بود. هیچ شهری در خاورمیانه به اندازه بیروت در مُد سرآمد نبود. نمایش های هنری و شب‌های شعرِ زنده در آن برپا بود و طراحان مشهور آن را برای زندگی انتخاب کرده بودند، جایی که می شد فرهنگ مدیرانه ای را تجربه کرد. از همان دوران بود که لبنان را عروس خاورمیانه نامیدند و به بیروت لقب پاریس خاورمیانه دادند.

سال ۱۹۷۵ فرا رسید و جنگ داخلی سر گرفته شد. جنگ ۱۵ سال طول کشید. در میانه آن، رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۲ به لبنان حمله کرد و این کشور به ویرانه تبدیل شد. صهیونیست ها ۱۸ سال در لبنان حضور داشتند.

در دهه های بعد با آن که لبنان صحنه درگیری های گاه به گاه قومیت ها بود، دوباره بازسازی و مکانی محبوب برای گردشگران شد. سال ۲۰۰۶ بیروت، درحالی که زیر سایه یکی از همان درگیری ها بود، در فهرست شهرهای برتر گردشگری جهان عرب و غرب قرار گرفت. سال ۲۰۰۸ روزنامه گاردین چاپ لندن، بیروت را در بین ۱۰ شهر برتر گردشگری قرار داد. سال ۲۰۰۹ نیویورک تایمز آن را به عنوان مقصد سفر پیشنهاد کرد. بیروت همواره در فهرست شهرهای زیبا جا داشته است.

آمارهایی از سال ۲۰۱۲ نشان می دهد ۳۴ درصد گردشگران این کشور از اتحادیه عرب، ۳۳ درصد از اروپا و ۱۶ درصد از آمریکا بودند. ایران و لبنان نیز از سال ۲۰۱۲ روادید خود را برای اتباع یکدیگر لغو کردند. ایرانی ها با ویزای فرودگاهی ۳۰ روز می توانند در لبنان سفر کنند و لبنانی ها برای سفر ۱۵ روزه به ایران، ویزا نیاز ندارند.

گردشگری تا امروز یکی از منابع اصلی درآمد برای بیروت و لبنان بوده است. هرچند در سال های اخیر تنش های داخلی آن را به مقصدی پرخطر تبدیل کرده است.

حالا یک بار دیگر بیروت طعم آتش و دود گرفته است، عصر سه شنبه محموله نیترات آمونیوم در بندری نزدیک مراکز توریستی و پرجمعیت بیروت، منفجر شد. تعداد کشته شدگان این انفجار به ۱۳۷ نفر و زخمی شده ها به ۵۰۰۰ نفر رسیده است، نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر نیز بی خانمان شده اند. امدادگران در شهر همچنان در جست وجو مفقودان هستند. میزان خرابی این انفجار را به اندازه ویرانی های جنگ ۱۵ ساله لبنان تخمین زده اند.

بیشتر مراکز توریستی و تاریخی محبوب بیروت از آن انفجار آسیب دیده اند. تصاویری از «مسجد محمد الامین» یا مسجد آبی که کمتر از ۲۰ سال قدمت دارد و در دوره رفیق حریری ـ نخست وزیر اسبق لبنان ـ ساخته شد، منتشر شده است که بخشی از این خرابی ها را نشان می دهد. میدان شهدای تاریخی، محله های هنری Gemmayzeh و  Mar Mikhael، کاخ بعبدا (کاخ ریاست جمهوری لبنان)، کلیساها، موزه ها، گالری ها، کافه ها، رستوران های محبوب گردشگران، همگی در نزدیکی محل انفجار بودند. هنوز میزان دقیق خسارت وارد شده به این مراکز ارزیابی نشده است اما این انفجار در بحبوحه اقتصادی، کاهش شدید ارزش پول ملی و کرونا، چشم انداز فرهنگی و توریستیِ عروس خاورمیانه را به ورطه نابودی کشاند.

منبع:ایسنا

فلورانس ،شهری که روزگاری پایتخت کشور ایتالیا بود، امروزه بیشتر به هیئت مرکزی در آمده است که مقصد بسیاری از گردشگران سراسر جهان است.

هرچند فلورانس پدر جهان نوین است و آن‌را به عنوان اولین شهری که پدیده جهان مدرن از آن آغاز شده است می‌شناسند، اما هنوز چهره آن تغییر چندانی نکرده است.

شهری که می‌توان بسیاری از دستاورد‌های هنرمندان قرون گذشته را در آن دید ولی به رغم فراگیری ابزار تمدن جدید هنوز تغییر چندانی به خود ندیده است.

فلورانس، یکی از شهرهای تاریخی و بسیار زیبا در ایتالیا و پایتخت ناحیه توسکانی این کشور است. شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است.

در قرون وسطی فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا بوده و خاندان مدیچی سال‌های طولانی در شهر فلورانس فرمانروایی می‌کردند.

شهر فلورانس در ساحل رود آرنو قرار گرفته و شهرت خود را به این علت به دست آورده که در قرون وسطی و عصر رنسانس در آن آثار معماری متعددی احداث شد و در آن دوران رونق و اهمیت زیادی داشت.

این شهر در قرون وسطی از مراکز مهم مالی و اقتصادی ایتالیا و حتی اروپا بود؛ به گونه‌ای که آن را آتن قرون وسطی می‌نامیدند.

انواع هنرها بویژه هنر معماری و مجسمه‌سازی در شهر فلورانس جایگاه ویژه‌ای داشته و دارد به طوری که این شهر را به یکی از مهمترین مراکز هنری اروپا تبدیل کرده است.

این شهر دارای بیش از 40 موزه و گالری هنری است که مهم‌ترین آنها عبارتند از:Palazzo Pitti،Galleria degli Uffizzi بیش از سیصد و پنجاه تن از هزاران هنرمند مهم جهان در دومین هزاره اروپا (از سال 1000 تا 2000) در این شهر می‌زیسته‌اند. عمده درآمد گردشگری در اروپا از این شهر است.

فلورانس را ژولیوس سزار امپراتور نامدار دوم در سال 59 پیش از میلاد بنا نهاد. آنجا محل استقرار سربازانش بود. در آغاز به آن فلورنتینو می‌گفتند که آن را به سبک اردوگاه‌های نظامی با خیابان‌های اصلی ساختند.

این شهر در مسیر اصلی رم و شمال ایتالیا و در دره حاصلخیز آرنو قرار دارد. فلورانس خیلی زود به یک مرکز مهم بازرگانی تبدیل شد.

اولین شهردار فلورانس در سال 250 میلادی انتخاب شد که مینیاس نام داشت. اولین مجلس ایتالیای جدید در شهر فلورانس شکل گرفت.

در سال 1865 فلورانس به جای تورین پایتخت ایتالیا شد و مجلس آن گشایش یافت اما 6 سال مجلس در رم استقرار یافت.

در قرن بیستم با رشد صنعت گردشگری، جمعیت فلورانس 3 برابر شد و سیل گردشگران از جاهای مختلف ایتالیا، اروپا و جهان به این شهر سرازیر گردید.

در طول جنگ جهانی دوم، آلمان‌ها یک سال فلورانس را در اشغال خود داشتند و فلورانس شهر آزاد اعلام شد؛ اما در سال 1944 متفقین، شهر را از دست آلمان‌ها خارج کردند.

در سال 1966 رود آرنو طغیان کرد و سیل ویرانگر صدمات شدیدی به بناها و گنجینه‌های تاریخی شهر وارد کرد. پیش از رسیدن سیل به شهر، مقام‌های شهر که از آمدن سیل باخبر شده بودند، این خبر را اعلام نکردند و تنها از طریق تلفن جواهرفروشان ناحیه «پونته وکیو» را باخبر کردند.

شهر فلورانس، دیدنی‌های بسیار دارد که سبب جذب میلیون‌ها گردشگر در سال می‌شوند. یکی از آنها فواره‌ای است که طی سال‌های 1563 تا 1565 بنا شده است.

علاوه بر آثار هنری و تاریخی، رود آرنو نیز چشم‌اندازی تماشایی دارد. این رود، بخش‌های کهنه و جدید شهر را از هم جدا کرده است.

کسانی که به شهر فلورانس سفر می‌کنند، حتما به تماشای کلیسای سن لورنزو و گالری یوفیزی می‌روند. این گالری، یکی از زیباترین موزه‌های هنری در جهان است.

منبع:همشهری

کشور مونته‌نگرو در جنوب خاوری اروپا و در کرانه دریای آدریاتیک قرار دارد.