از ربات‌های مأمور گشت تا لَمس تکه‌ای از ماه در اکسپو

شاید تصویر غالبی که از اکسپو در ذهن داریم، نمایشگاهی است که بیشتر بر حوزه‌های گردشگری و تجاری متمرکز است، اما با توسعه سریع علم و فناوری، نمایشگاه اکسپو امروزه بیشتر به محلی برای رخ‌نمایی کشورها و نمایش دستاوردهای حوزه علم و فناوری تبدیل شده است. نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ دبی هم از این گردونه غافل نبوده و به محفلی برای نمایش انواع ربات‌ها، پیشرفت‌ها در حوزه اکتشافات فضایی و راهکارهای جدید رای مقابله با تغییرات اقلیمی تبدیل شده است.

به گزارش ایسنا، پیش از آن که قدم در نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ دبی بگذاریم، کمی به گذشته سفر کرده و به سال‌هایی باز می‌گردیم که فناوری‌های متداول مورد استفاده این روزهای ما، به عنوان فناوری‌های نوین در نمایشگاه‌ها در معرض دید عموم قرار می‌گرفتند. اگر به سال ۱۸۷۶ میلادی بازگردیم، می‌توانیم با “الکساندر گراهام بل” ملاقات کنیم و اولین تلفن جهان را در نمایشگاهی در “فیلادلفیا” ببینیم. کمی پیش‌تر بیاییم و پا به سال ۱۹۳۹ بگذاریم. با ورود به نمایشگاه جهانی نیویورک، شاهد اولین پخش زنده تلویزیونی خواهیم بود و اگر به سال ۲۰۰۵ سفر کنیم، اولین تلویزیون وضوح بسیار بالا را در نمایشگاه اکسپو ژاپن ملاقات خواهیم کرد.

اما اکسپو چگونه شکل گرفت؟ 

واژه « Expo »  برگرفته از کلمه Exposition به معنای نمایشگاه است. پیشنهاد برگزاری اکسپو نخستین بار توسط فرانسه در سال ۱۸۴۴ میلادی مطرح و نمایشگاهی تحت عنوان نمایشگاه صنعتی فرانسه در پاریس برگزار شد که می‌توان آن را، زمینه‌ساز برگزاری این دست نمایشگاه‌ها در سطح جهان دانست. اولین دوره اکسپو، ۱۷۰ سال پیش و پس از انقلاب صنعتی تحت عنوان “نمایشگاه بزرگ”‌ در “هاید پارک” لندن در سال ۱۸۵۱ برپا شد.

“اکسپو” رویدادی است که هر ۵ سال یکبار در یکی از کشورهای جهان برگزار می‌شود و از آن به عنوان سومین رویداد مهم دنیا پس از مسابقات جام جهانی و بازی‌های المپیک یاد شده و به همین دلیل، نام المپیک فرهنگ ملل به آن نسبت داده می‌شود. زمان برگزاری اکسپو از سه تا شش ماه متغیر است. این رویداد از جنبه‌های مختلف حائز اهمیت است و درآمد سرشاری را به دلیل حضور گردشگران از نقاط مختلف جهان، نصیب کشور میزبان می‌کند.

کشورهای زیادی از جمله ژاپن، اسپانیا، آلمان، کانادا، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، فرانسه و بلژیک تاکنون میزبان این رویداد جهانی بوده‌اند، اما برای نخستین‌بار نوبت به خاورمیانه رسید تا میزبان ۱۹۲ کشور جهان باشد. در نوامبر سال ۲۰۱۳ اعضای دفتر بین‌المللی نمایشگاه‌ها که یک تیم ۱۶۷ نفره هستند، در پاریس گرد هم آمدند و از بین رقبایی که برای برگزاری نمایشگاه در سال ۲۰۲۰ نامزد شده بودند، یعنی برزیل، ترکیه و روسیه؛ در نهایت امارات متحده عربی و شهر دبی را برای برپایی اکسپو ۲۰۲۰ انتخاب کردند. اکسپو دبی اولین نمایشگاه جهانی است که در خاورمیانه، آفریقا و جنوب آسیا برگزار می‌شود.

اکسپو ۲۰۲۰ دبی ابتدا قرار بود در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۰ تا ۱۰ آوریل ۲۰۲۱ برگزار شود، اما این برنامه‌ریزی به دلیل همه‌گیری کووید ۱۹ به تعویق افتاد و در نهایت، اکسپو ۲۰۲۰ از یکم اکتبر ۲۰۲۱ آغاز به کار کرد و تا ۳۱ مارس ۲۰۲۲ نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهد. اگرچه زمان آغاز اکسپو به سال ۲۰۲۱ موکول شد، اما برگزارکنندگان همچنان آن را اکسپو ۲۰۲۰ می‌نامند. تم اصلی این نمایشگاه “پیوند ذهن‌ها، خلق آینده” در نظر گرفته شده است.

حالا که قرار است پا در نمایشگاهی بگذاریم که کشورهای مختلف در آن حضور دارند، برای سفر به غرفه هر کشور، باید گذرنامه به همراه داشته باشیم!! ایده جالبی که توسط برگزارکنندگان اکسپو ۲۰۲۰ اجرا شد، طراحی گذرنامه (پاسپورتی) مخصوص به رنگ زرد است که حسی مشابه استفاده از گذرنامه برای سفر به کشورهای مختلف را برای بازدیدکننده تداعی می‌کند. بازدیدکنندگان از نمایشگاه می‌توانند این گذرنامه‌ها را از باجه‌های مخصوص خریداری و بعد از بازدید از غرفه (پاویون) هر کشور، مهر مخصوص آن غرفه را در گذرنامه خود برای یادگاری ثبت کنند.

امارات متحده عربی که طی سال‌های اخیر تلاش زیادی برای توسعه علم و فناوری داشته است، تلاش کرده اکسپو ۲۰۲۰ را به محلی برای نمایش این دستاوردها تبدیل کند و این موضوع را می‌توان حتی در طراحی محل برگزاری و هنگام گردش در بخش‌‍‌های مختلف این نمایشگاه مشاهده کرد. در بدو ورود به نمایشگاه، ربات‌های نارنجی‌رنگ کوچکی یک متری به نام اُپتی (Opti) به استقبال شما می‌آیند. ۵۰ ربات اُپتی در سراسر نمایشگاه پرسه می‌زنند و به بازدیدکنندگان خوشامد گفته و اطلاعاتی در مورد مسیرها ارائه می‌کنند.

به گفته‌ “آرش معصوم‌زاده”، مدیر گروه رباتیک گروه ترمینوس که یک شرکت چینی هوش مصنوعی و سازنده اُپتی است، یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های اکسپو طراحی ربات‌ها و تعامل آن‌ها با افراد است. وی تأکید می‌کند: این اولین باری است که چنین کاری از راه دور انجام می‌گیرد. از اکسپو ۲۰۲۰ تا همیشه به عنوان اولین رویداد بزرگ بین‌المللی که در آن کاربران با انواع مختلفی از ربات‌ها با عملکردهای متفاوت تعامل داشتند، یاد خواهد شد.

این ربات‌ها دارای هوش مصنوعی هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد تا با محیط خود هماهنگ شوند. پس از قرار گرفتن در یک محل آن‌ها یاد می‌گیرند که اصوات اضافه را مسدود و پس از زمانی معین، روی فردی که با آن صحبت می‌کند، تمرکز کنند. اما پیش از آنکه نگران تسخیر دنیا توسط اُپتی‌ها باشیم، معصوم‌زاده به ما اطمینان می‌دهد که این ربات‌ها خودآموز نیستند و نمی‌توانند بدون آموزش دیدن توسط انسان‌ها کار خاصی انجام دهند.

اما اُپتی تنها رباتی نیست که در محل اکسپو ۲۰۲۰ آنها را مشاهده می‌کنید. گروه “ترمینوس” با همکاری Talabat ربات مبتنی بر هوش مصنوعی Tala-bot را طراحی کرده‌اند که یک میز پذیرایی چرخ‌دار است که به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا از رستوران‌های حاضر در نمایشگاه، غذا سفارش داده و تحویل بگیرند.

ربات بعدی که ممکن است در بازدید خود از نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ دبی با آن ملاقات کنید یک ربات تک دست است. این ربات “یانو” (YANU) نام دارد. این ربات سفارش شما را ثبت می‌کند، نوشیدنی انتخابی شما را تحویل می‌دهد و پول را دریافت می‌کند.

اگر پروتکل‌های بهداشتی را در محیط نمایشگاه رعایت نکنید و ماسک را از روی صورت خود بردارید، با تذکر ربات مأمور گشت‌زنی مواجه خواهید شد! این ربات‌ها از محل برگزاری اکسپو و همچنین ایستگاه متروی اختصاصی آن محافظت می‌کنند. از ویژگی‌های آن‌ها می‌توان به تشخیص چهره، دکمه مواقع اضطراری و دوربین حرارتی اشاره کرد. این ربات به شما تذکر می‌دهد که در خطوط بمانید و فاصله‌گذاری اجتماعی و دستورالعمل‌های بهداشتی مربوط به کووید ۱۹ را رعایت کنید.

ربات‌ “باریستا” که برای بازدیدکنندگان قهوه آماده می‌کند؛ ربات‌های حمل کالا؛ ربات‌های توزیع‌کننده نقشه راهنمای نمایشگاه، نمونه‌های دیگری از خودنمایی ربات‌ها در اکسپو دبی هستند؛ اما ربات‌ها تنها فناوری‌های خارق‌العاده در اکسپو ۲۰۲۰ نیستند.

 

غرفه امارات متحده عربی

غرفه‌ امارات متحده همچون پرنده‌ای در این نمایشگاه فرود آمده است. این غرفه که شبیه به یک شاهین است،  هر ۲۰ تا ۲۵ دقیقه یکبار بال‌های خود را باز می‌کند. باز شدن کامل این بال‌ها سه دقیقه زمان می‌برد و در زیر آن‌ها صفحات خورشیدی قرار دارد که انرژی این ساختمان و غرفه را تامین می‌کند. با ورود به غرفه امارات می‌توانید با زدن عینک واقعیت مجازی، آینده‌ هواپیماها در سال ۲۰۷۱ را تماشا کنید و حتی هواپیمای مخصوص خودتان را به صورت مجازی طراحی کنید. بازدیدکنندگان می‌توانند بال‌ها، بُرد و رنگ جت هواپیمای خود را انتخاب کنند و پس از اتمام ساخت هواپیمای خود را از طریق شبیه‌ساز پرواز امارات به پرواز در آورند و عملکرد آن را ببینند.

غرفه آلمان

وارد غرفه مخصوص آلمان می‌شویم که در آن می‌توان یک مدل سه‌بعدی از یک هواپیمای تمام برقی را مشاهده کرد. بر روی نمایشگرها نیز تصاویر مجازی پرواز این هواپیما که ظاهری شبیه به یک پهپاد دارد نقش بسته است. از آن جالب‌تر اما ربات‌هایی هستند که آثار آهنگ‌ساز افسانه‌ای یعنی “بتهوون” را اجرا می‌کنند. شرکت آلمانی زیمنس با اتصال بیش از ۱۳۰ ساختمان در نمایشگاه اکسپو نشان داد که چگونه ساختمان‌ها، ماشین‌ها و تجهیزات شهری را می‌توان به وسیله MindSphere که اینترنت صنعتی اشیاء این شرکت است به یکدیگر متصل کرد.

این شبکه برای بازدیدکنندگان فرصتی فراهم می‌کند تا نحوه غلبه شهرهای هوشمند بر برخی از مهم‌ترین چالش‌های بشریت را تجربه کنند. فناوری‌ زیمنس به بهبود عملیات‌ها، کاهش انتشار کربن، حفظ منابع آب و انرژی کمک می‌کند و راحتی و امنیت بازدیدکنندگان را بهبود می‌بخشد.

فناوری‌های خاص مستقر در اکسپو شامل Siemens Navigator، یک پلتفرم مبتنی بر ابر برای بهبود عملکرد ساختمان‌ها، Desigo CC که از زیرساخت‌ ساختمان‌های هوشمند پشتیبانی می‌کند و Siveillance Control Pro برای مدیریت امنیت در ورودی‌های اکسپو و در سراسر نمایشگاه است. در بخشی از غرفه آلمان می‌توان شاهد فناوری‌های آینده مانند آسانسورهای افقی بود.

بحث تغییرات اقلیمی و حفاظت از محیط زیست در غرفه بیشتر کشورها مورد توجه قرار گرفته است و آلمان نیز در غرفه خود، بر نجات زمین در نتیجه‌ تغییرات جوی تمرکز ویژه‌ای داشته است.

غرفه هند

هند یکی از بزرگترین غرفه‌ها را در اکسپو ۲۰۲۰ به خود اختصاص داده است و آنها تلاش کرده‌اند یک نمایش افتخارآمیز از پیشرفت‌های کشورشان در عرصه‌های مختلف را در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دهند. بخشی از این غرفه، نمای متحرک دارد و مدام در حال تغییر است که به گفته طراحان، پایداری و تحرک این کشور در عرصه‌های مختلف را به نوعی نشان می‌دهد. آن چه که با ورود به غرفه کشور هند به شدت نظر را به خود جلب می‌کند سیارات، لباس‌های فضایی و موشک‌ها هستند. در قسمتی از این غرفه ماکتی از مدارگرد “مانگالیان” قرار دارد. ماموریت مدارگرد مریخ در روز ۵ نوامبر ۲۰۱۳ با پرتاب یک کاوشگر فضایی آغاز شد و این مدارگرد در روز ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴ تا کنون در مدار مریخ می‌چرخد.

این ماهواره که توسط سازمان پژوهش‌های فضایی هند ساخته شد و اولین پروژه میان ستاره‌ای این سازمان بود. با پرتاب این مدارگرد هند پس از روسیه، ناسا و آژانس فضایی اروپا تبدیل به چهارمین کشوری شد که توانست به مدار مریخ راه یابد. هند نخستین کشور آسیایی است که به مدار مریخ رسیده و نخستین کشور دنیاست که در اولین تلاش خود موفق به انجام این کار شده است.

غرفه ایالات متحده آمریکا 

غرفه این کشور ظاهری رسمی دارد طوری که گویا وارد یک دادگاه یا سفارت می‌شوید. در لحظه‌ی ورود تصویری از “استیو جابز” مدیر عامل شرکت “اَپل” به چشم می‌خورد و می‌توان اولین تلفن آیفون ساخته شده را نیز در محفظه‌ای شیشه‌ای تماشا کرد. برای بازدید از این پاویون ایالات متحده نیازی به راه رفتن نیست کافی است بر روی صفحه‌های روان افقی بایستید.

کمی که بیشتر در این غرفه قدم بزنیم با ماکتی از مریخ نورد “فرصت” (Opportunity) رو به رو خواهیم شد. این مریخ‌نورد سومین سطح‌نورد از پنج سطح‌نورد ایالات متحده روی سطح سیاره سرخ است و یکی از موفقیت‌آمیزترین ماموریت‌های فضایی آمریکا در تاریخ شناخته می‌شود.

مریخ‌نورد فرصت در سال ۲۰۰۴ میلادی توسط آژانس فضایی آمریکا به مریخ‌ فرستاده شد و وظیفه آن کاوش این سیاره بود. این کاوشگر ۱۵ سال را صرف کاوش سیاره سرخ کرد و در نهایت در تاریخ ۱۳ ژوئیه به دلیل پوشیده شدن صفحات خورشیدی‌اش با گرد و غبار مریخی برای همیشه خاموش شد و ماموریت آن پایان یافت.

در بخش دیگری از غرفه ایالات متحده می‌توان قطعه‌ای از ماه را تماشا و حتی لمس کرد. این قطعه از ماه در سال ۱۹۷۲ طی ماموریت آپولو ۱۷ به زمین آمده است و متخصصان ناسا با بررسی آن موفق به تخمین قدمت این قطعه از قمر زمین شده‌اند و عمر آن را ۳.۸ میلیارد سال اعلام کرده‌اند. بازدیدکنندگان می‌توانند این بخش از قمر زمین را لمس کنند و بدین ترتیب قدیمی‌ترین شی ممکن را در طول زندگی خود لمس کرده‌اند.

در محوطه غرفه ایالات متحده یک مدل ۴۳ متری از موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس نیز قرار دارد. فالکون ۹ یک موشک تجاری است که برای ارسال خدمه و محموله‌های فضایی به ایستگاه فضایی و همچنین رساندن ماهواره‌ استارلینک شرکت اسپیس‌ایکس به مدار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این موشک چندبار مصرف شده بوده و می‌توان آن را بارها مورد استفاده مجدد قرار داد. ایلان ماسک، مدیر عامل شرکت اسپیس‌ایکس قصد دارد تا با استفاده از این موشک و فضاپیمای استارشیپ خود روزی انسان‌ها را به ماه و مریخ برساند.

 

غرفه چین

سری به غرفه چین می‌زنیم و با ربات یک پاندای دوست‌داشتنی به نام “یویو” (Youyou) ملاقات می‌کنیم. این ربات می‌تواند حرکات هنر رزمی “تای چی” را انجام دهد. “یویو” توسط شرکت ربات‌سازی آبتک (UBTECH) ساخته شده است. این پاندا که از آغاز اکسپو توجه بسیاری از بازدیدکنندگان را به خود جلب کرده همراه با ربات دیگری از شرکت آبتک به نام “واکر ایکس” (Walker X) به بازدیدکنندگان خوش آمد می‌گوید. ربات “یویو” که ۴۱ مفصل دارد قادر به انجام حرکات رزمی است و می‌تواند مهارت‌های خوشنویسی چینی و سایر هنرها را اجرا کند.

به گفته‌ “آبتک” که تنها شریک رسمی غرفه چین در حوزه ربات‌های هوشمند است، “یویو” و “واکر ایکس” نشان‌دهنده‌ آخرین دستاوردهای چین در زمینه فناوری‌ و همچنین پیشرفت قابل توجه این کشور در زمینه هوش مصنوعی هستند. در بخش اکتشاف غرفه چین، ربات “واکر ایکس” به طرز ماهرانه‌ای بازدیدکنندگان را با دورنمای کلی و دستاوردهای چین در زمینه اکتشاف فضا از جمله ایستگاه فضایی چین، ماموریت چانگ‌ای ۵ و ماموریت تیان‌ون۱ آشنا می‌کند.

خودروی خودران و مدلی از نسل جدید قطار پرسرعت، نمونه‌های دیگر فناوری ارائه شده در غرفه چین هستند.

غرفه انگلیس

ظاهر بیرونی غرفه بریتانیا که به غرفه شعر مشهور است، با ظاهری شبیه به یک ساز موسیقی نظرها را به خود جلب می‌کند. ساختمانی که صدها کلمه در نمای بیرونی آن به چشم می‌خورد.

این غرفه توسط “اس دولین” (Es Devlin) طراحی شده است. در نمای بیرونی غرفه صفحات LCD کوچکی نصب شده است که روی آن کلماتی مختلفی به زبان انگلیسی نقش بسته است. بازدیدکنندگان در بدو ورود به غرفه، کلمه مورد نظرشان را از طریق تبلت‌هایی که در اختیار آنها قرار داده می‌شود، ثبت می‌کنند. الگوریتم‌های پیشرفته‌ یادگیری ماشینی از این کلمات برای ساخت اشعار جمعی استفاده می‌کند. هر یک دقیقه یکبار یک شعر جمعی ایجاد می‌شود که روی نمای ساختمان این پاویون به نمایش در می‌آورد. در پایان اکسپو ۲۰۲۰ قرار است از مجموعه این کلمات یک کتاب شعر تهیه شود.

غرفه هلند

اگر قدم در غرفه هلند بگذارید شاهد بارش باران در مرکز این غرفه خواهید بود. این کشور به لطف یک فناوری موسوم به SunGlacier، با استفاده از نیروی خورشیدی از هوا، آب آشامیدنی استخراج می‌کند. اما نحوه کار آن به چه صورت است؟ بخار آب سرد، درحال سقوط متراکم می‌شود. با ریزش آب، حجم قطرات افزایش می‌یابد و در نهایت حجم کلی آب با این روش به سرعت زیاد می‌شود. مزایای آن چیست؟ استفاده از این فناوری آسان است. این روش سازگار با محیط زیست است و هیچ آبی در طول این فرآیند تبخیر نمی‌شود. علاوه بر آن هر متر مکعب هوای ورودی به سیستم تا حداکثر میزان ممکن رطوبت زدایی می‌شود.

شاید بپرسید از این فناوری در چه مکان‌هایی می‌توان استفاده کرد. باید گفت که از این فناوری زمانی که نقطه شبنم بیش از پنج درجه سانتی‌گراد باشد می‌توان بهره برد. در بخش بالایی غرفه هلند در نمایشگاه دبی با کمک این سیستم در دمای بالای ۵۰ درجه سانتی‌گراد آب تولید شده است. در اولین اجرای آزمایشی ۵۰ لیتر آب در ساعت تولید شد و حتی در شرایط بسیار گرم و خشک نیز این سیستم قادر به تولید حجم زیادی آب شیرین است. اگر بخواهید می‌توانید در بخشی از این غرفه آب تولید شده را بنوشید.

 

غرفه لیتوانی

اگر به پاویون لیتوانی سری بزنید یک پرینتر سه‌بُعدی را خواهید دید که به گونه‌ای طراحی شده که می‌تواند در لحظه خوراک‌هایی را پرینت کند. این غذاها از سه ماده اولیه تشکیل شده‌اند. یک ماده‌ منجمد خشک، کره کاکائو و پروتئین نخود فرنگی. این اسنک‌ها را می‌توانید از فروشگاه غرفه نیز خریداری کنید.

 

غرفه ایران

و در نهایت، غرفه ایران نیز در بخش تحرک و پویایی اکسپو دبی در میان غرفه فرانسه و شیلی قرار گرفته است. “نشید نبیان”، فارغ‌التحصیل هاروارد با دکتری طراحی، طراح و مشاور غرفه ایران بوده است. غرفه ایران با مهره‌های چوبی و دیوارهای فیروزه‌ای ظاهری چشم‌نواز و آشنا دارد و همچون شهرزاد قصه‌گو داستان‌هایی از گذشته این مرز و بوم روایت می‌کند. در غرفه ایران می‌توان صنایع دستی، فرش و موارد دیگری را مشاهده کرد و در سالن شماره ۹ یک پروجکشن (تلویزیون پیشتابی) سه بر ۲۷۰ درجه نصب شده است که مجموعه ویدیوهایی را با موضوع تأثیر فناوری در روزمرگی ایرانی‌ها در وضعیت معاصر به نمایش می‌گذارند. با این حال انتقادهایی به معماری و آن چه در سالن‌های غرفه ایران به نمایش گذاشته شده نیز وجود دارد.

با این همه غرفه ایران در اکسپوی ۲۰۲۰ دبی روز پنج شنبه ششم آبان ماه ۱۴۰۰ توسط بخش سفر در خبرگزاری CNN به عنوان یکی از ۱۵ پاویون “دیدنی و جذاب و تاثیرگذار، عجیب و به یادماندنی، و خارق العاده”  در این دوره از اکسپو جهانی انتخاب شد.

 

نمای گنبدی اکسپو ۲۰۲۰

نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ سه بخش اصلی با نام‌های پایداری، تحرک و فرصت دارد که همه‌ی کشورهای شرکت کننده در این رویداد می‌توانند به نمایش‌ دستاوردها و فناوری‌های خود در این بخش‌ها بپردازند. در محل تلاقی این سه بخش قلب تپنده اکسپو قرار دارد. گنبد الوصل (Al Wasl) با بیش از ۲۰۰ پروژکتور داستان‌های زیادی از جهان، کیهان و تلاش‌های بی‌پایان بشر برای رقم زدن آینده به تصور می‌کشد. ارتفاع این گنبد بیش از ۶۷ متر است و از برج پیزا نیز بلندتر است.

غرفه تحرک (Mobility) با تمرکز بر “تحرک در زمان حال و آینده” تجربیات جدیدی برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند که شامل هولوگرام‌ها، واقعیت مجازی و موارد دیگر است. این غرفه دارای بزرگ‌ترین آسانسور مسافربری جهان با ظرفیت بیش از ۱۶۰ نفر است. این غرفه همچنین دارای یک مسیر زیر زمینی و تا حدی در فضای باز به طول ۳۳۰ متر است که امکان به نمایش گذاشتن حرکت دستگاه‌های پیشرفته را فراهم می‌کند.

اگر هنگام تاریکی هوا هنوز در نمایشگاه اکسپو باشید می‌توانید به نمایش پرواز پهپادها به مدت ۱۵ دقیقه بنشینید. علاوه بر آن می‌توانید تجربه قرار گرفتن در یک هایپرلوپ را تجربه کنید. هایپرلوپ‌ها نسل بعدی حمل و نقل هستند که قرار است روزی انسان‌ها را با سرعت زیاد از نقطه‌ای به نقطه دیگر ببرند. از دیگر بخش‌های قابل توجه اکسپو دبی، ۴۹۱۲ صفحه‌ی خورشیدی در بخش پایداری هستند که به تولید چهار گیگاوات ساعت انرژی جایگزین در سال کمک می‌کنند.

می‌توان گفت با توجه به فناوری‌های به نمایش‌ گذاشته‌شده، اهمیت توجه به تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین، حفظ محیط‌ زیست، نمایش آینده‌ی بشریت با توسعه فناوری‌های پیشرفته، محورهای اصلی اکسپو ۲۰۲۰ را تشکیل می‌دهند.

اکسپو ۲۰۲۰ دبی با توجه به استمرار همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، این فرصت را برای همه علاقه‌مندان فراهم کرده است تا از طریق فضای مجازی و سایت رسمی این نمایشگاه، بتوانند از اکسپو ۲۰۲۰ بازدید کنند. این رویداد تا ۳۱ مارس ۲۰۲۲ (نهم فروردین ۱۴۰۱) ادامه خواهد داشت.

 

ایستگاه آخر، غرفه ژاپن

به عنوان آخرین مقصد، سری به غرفه کشور ژاپن می‌زنیم. نمای سه بعدی غرفه ژاپن اولین نکته‌ای است که توجه بازدیدکنندگان را جلب می‌کند و به نوعی، تداعی‌کننده هنر اریگامی (کاغذ و تا) است. به گفته برخی طراحان، شبکه سه بعدی هندسی غرفه ژاپن با الهام از اشتراکات الگوهای سنتی ژاپنی و عربی طراحی شده است.

در بدو ورود یک هدست سونی دریافت می‌کنید و هنگام حرکت از این طریق تمامی بخش‌ها به شما توضیح داده می‌شود. با گذر از بخش‌های مختلف به بخشی می‌رسید که هر کسی در آن یک آواتار مخصوص خود را دارد که تصویر آن روی دیوارها نقش بسته است. شاید بتوان غرفه ژاپن را یکی از جذاب‌ترین غرفه‌ها دانست که پر از رنگ و نور و تجربه‌های جدید است.

غرفه ژاپن با استفاده از فناوری دیجیتال امکانی فراهم آورده تا کاربران اینترنت از سراسر جهان بتوانند به صورت مجازی در این غرفه به گشت و گذار بپردازند. غرفه مجازی ژاپن به کاربران اجازه می‌دهد تا از ربات‌های آواتار برای بازدید از راه دور و شرکت در برخی رویدادها در غرفه استفاده کنند.

اما چرا غرفه ژاپن را به عنوان آخرین غرفه معرفی کردیم؟

کمتر از ۵ سال آینده، جزیره یومیشیما در اوزاکا ژاپن میزبان رویداد اکسپو ۲۰۲۵ خواهد بود. شعار اکسپو ۲۰۲۵ “طراحی جامعه آینده برای زندگی ما” است و از اهداف آن واکسیناسیون نوزادان، تغییر سبک‌ زندگی و افزایش طول عمر عنوان شده است. قطعاً ژاپن که یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان در حوزه علم و فناوری به ویژه حوزه رباتیک محسوب می‌شود، حرف‌های زیادی برای گفتن در اکسپو ۲۰۲۵ خواهد داشت و از هم اکنون باید برای دیدن اتفاقات عجیب این نمایشگاه، لحظه‌شماری کنیم. 

منبع:ایسنا

یک «ایران» در میان خط عربی

خط فارسی و عربی در دنیای بیرون از خاستگاه ‌آن‌ها معمولا از یکدیگر تشخیص و تمییز داده نمی‌شوند. برای همین وقتی «خوش‌نویسی» به نام ۱۶ کشور عربی و ترکیه در یونسکو ثبت جهانی شد و ایران در مقابل، برنامه‌ای به نام «پاسداری از خوش‌نویسی» را ثبت کرد، واکنش‌های زیادی در داخل ایران برانگیخته شد. حالا در اتفاق دیگری که در “اکسپو دبی” افتاده است، آن انتقادها معنای بیشتری پیدا می‌کند.

این گزارش را درحالی روایت می‌کنم که روی نقطه کلمه «نصر» در محوطه باز اکسپو دبی نشسته‌ام. در واقع روی نیمکتی که قرار است خط عربی را درحالی که با معماری و هنر مدرن درآمیخته، به بازدیدکنندگان این نمایشگاه جهانی معرفی کند. روی تابلو کوچک فلزی در نزدیکی کلمه‌ای که نقش نیمکت را در محوطه بازِ اکسپو دارد، متنی به این مضمون نوشته شده است: “فرصتی برای مشاهده و تمرینِ هنر فاخر خوش‌نویسی عربی است. این اصطلاح در عربی «خط» نام دارد، اکنون می‌توانید شیوه خلق این هنر سنتی را تماشا کنید و حتی نوشتن خط عربی را خودتان امتحان کنید.”

به گزارش ایسنا، امارات در کنار تکنولوژی‌هایی که برای نخستین بار در اکسپو ۲۰۲۰ دبی رونمایی کرده، سراغ خط و خوش‌نویسی هم رفته است؛ هنری که دو ماه پس از برگزاری اکسپو در یونسکو به نام ۱۶ کشور عربی، از جمله امارات ثبت جهانی شد. حالا حاشیۀ خیابان‌های اکسپو به این هنر مزین شده است، خطوطی که توسط یک معمار برجسته طراحی شده‌اند، با ذکاوت قصه‌ای را روایت می‌کنند و هدف معرفی و شناساندن خط و خوش‌نویسی عربی را در جریان نمایشگاهی که بیش از ۱۹۰ کشور در آن شرکت کرده‌اند، دنبال می‌کنند.

این خطوط که به عنوان نیمکت‌های محوطۀ بازِ اکسپو نقش‌آفرینی می‌کنند، توسط «آصف خان»، معمار بریتانیایی با مشارکت «لارا کاپتان»، تایپوگراف لبنانی مقیم آمستردام، با الهام از کلمات عربی طراحی شده‌اند. امارات این پروژه را “یادگیری زبان عربی با خط و خوش‌نویسی” نامیده است.

طراحان می‌گویند که محوطه ۴۳۸ هکتاری اکسپو با ۵۰ کلمۀ معنی‌دار انگار که در یک شعر پیچیده شده است. آن‌ها کلمات را پس از نظرسنجی در شبکه‌های اجتماعی با مشارکت مردم انتخاب کرده‌اند. از مخاطبان خواسته شده بود کلماتی را پیشنهاد دهند که نمایشگر سه منطقۀ موضوعی اکسپو (فرصت، تحرک و پایداری) باشد. بعد گروهی متشکل از ۳۰ جوان حرفه‌ای اماراتی، انتخاب نهایی کلمات را انجام دادند. برای قرار گرفتن کلماتِ معنی‌دار در هر منطقۀ موضوعی اکسپو سناریویی تعریف شده؛ این‌که نیمکت‌ها کجا مستقر شوند، چه فرمی داشته باشند و از چه مواد و رنگی ساخته شوند، مثلا کلمه‌ای که معنای “بینایی” می‌دهد، از موادی شفاف ساخته شده است. کلمات طراحی سه‌بعدی دارند، بعضی از آن‌ها چنان کشیده و فرم داده شده‌اند که مردم را تشویق می‌کنند روی انحنای خطوط عربی بنشینند و به آرامی در تفکرات خود غرق شوند. بعضی کلمات درهم گرد شده‌اند و فضا را برای گفت‌وگو و تعامل آماده کرده‌اند. بعضی از کلمات هم طوری مستقر شده‌اند که بازدیدکننده را پس از توقف و استراحت کوتاه به تماشای پاویونی که در نزدیکی آن قرار دارد، تشویق می‌کنند.

خوش‌نویسی عربی تا حالا بیشتر در کتاب‌های دینی و مذهبی کاربرد داشته و شناخته شده، برای همین اجرای ایده خطوطِ معنادارِ نیمکتی که با هنر مدرن درآمیخته و در رویدادی جهانی با هدف آموزش زبان عربی به نمایش گذاشته شده، خلاقانه و نوآورانه به نظر می‌رسد و احتمالا از برنامه بلندمدت کشورهای عربی برای شناساندن بیشتر زبان عربی و همچنین مهارت و شیوه نگارش خط عربی در ادامه ثبت جهانی آن در یونسکو حکایت دارد.

این ایده توجه بازدیدکننده ایرانی را شاید از این نظر بیشتر جلب کند که با فضای تُهی از خط و خوش‌نویسی در پاویون ایران، سرزمینی که خاستگاه این هنر است، مواجه می‌شود. هرچند، در مصاحبه‌های قدیمی‌تر “نشید نبیان” ـ طراح پاویون ایران ـ از پیشنهادِ اختصاص یکی از سالن‌های پاویون به رسم‌الخط پارسی و معاصرسازی آن توسط هنرمندان ایرانی سخن گفته شده؛ چرا که او معتقد بوده “خط ابزار روایت‌گری است و اگر می‌خواهیم خصومت‌ها نسبت به کشورمان کم شود باید با تمدن‌های دیگر وارد گفت‌وگو و روایت‌پردازی شویم”، اما در همان مصاحبه اشاره شده که در نهایت، به جای خط و خوش‌نویسی قرعه به نام فرش افتاده است.

“ایران” که به رنگ فیروزه‌ای بر سردرِ پایون نشسته، شاید تنها واژه فارسی‌ در کل پاویون ایران در اکسپو ۲۰۲۰ دبی باشد که انحنا و کشیدگی آن، کمی تداعی‌کننده هنر خوش‌نویسی است و البته، مولاژ منشور کوروش که به خط میخی اکدی در پاویون ایران به نمایش گذاشته شده و تا حدی، معرف خط ایران باستانی است و جز این‌ها، هیچ اثر دیگری از قدمت خط و هنر خوش‌نویسی در پاویون ایران دیده نمی‌شود و نقد جامعه خوش‌نویسان را بار دیگر تداعی می‌کند که حتی با وجود ثبت جهانی “برنامه پاسداری از خوش‌نویسی”، عملا در رویدادهای بین‌المللی برنامه قابل دفاعی برای معرفی مهارت و دانش خط و هنر خوش‌نویسی ایرانی و البته پاسداری از آن نداریم و در چنین مواقعی، نهایت اقدامی که شاید انجام شود دعوت از یک خوش‌نویس برای مشقِ خط در برابر دیدگان عموم است.

منبع:ایسنا

احیای یک جشن باستانی

«اسبنده وَزوانی یا اُهو بله» نام مراسمی‌ست که در شهرِ سنتی و تاریخیِ وزوان، در راستای جمع‌آوری کمک‌های مردمی به نیازمندان انجام می‌شده‌است. این جشن پس از سالیانِ درازی که در معرضِ فراموشی بود، با همراهیِ مردم در شهر وزوانِ اصفهان برگزار و احیا شد.

به گزارش ایسنا، جشن سنتی اسبنده وزوانی (اُهو بله) در شهر سنتی و تاریخی وزوان برگزار شد. این آیین طبق سنتی دیرینه هرساله قبل از شروع اسفندماه با شور و نشاط و به‌مناسبت فرارسیدن «اسفند کشاورزی یا اسفند رعیتی» با حضور نوجوانان و جوانان محله‌ها، با پوششی مناسب و شعرخوانیِ دسته‌جمعی برای مژده دادنِ آغاز ماهی که پایان یخ و یخبندان است، برگزار می‌شود. شرکت‌کنندگانِ این مراسم، به‌صورت دسته‌جعی با خواندنِ شعر «اُهو بله» به در منازل آبادی می‌روند و شعر می‌خوانند تا صاحب‌خانه به آن‌ها انعامی تقدیم کند. توت خشک، کشمش، برگ خشک آلو و برخی دیگر از اوقاف، سکّه، پول و هدایایی‌ست که مردم به جوانان تقدیم می‌کنند و در نهایت، هدایا در آستانه نوروز بین نیازمندان توزیع می‌شود.

در گزارش برگزاری این مراسم آمده است: امسال با توجه به سند چشم‌انداز شورا و شهرداری وزوان در راستای احیای آیین‌ها، بازی‌ها، بافت‌ها و مراسم‌های سنتی، مردم این شهر در حرکتی نمادین، با پوشش غالب سنتی، دست‌به‌دست هم دادند و «اُهو بله وزوانی» را احیا کردند که حضور گسترده مردم و شرکت کردنِ بزرگان و ریش‌سفیدان در آن بسیار چشمگیر بود. این مراسم از ساختمان پژوهشکده قنات جهانی وزوان آغاز شد؛ چنان‌که مردان و زنان با خواندنِ شعرِ «اُهو بله» به سمت خانه‌ها حرکت کردند و بعد از دریافت انعام به مسجدجامع شهر رفته و با سپردن انعام جمع‌شده به متصدی آن‌جا، باعث شادی دل‌های نیازمندان در آستانه عید نوروز شدند. نکته بسیار مهم این است که مردان و زنان این شهر بدون هیچ‌گونه اطلاع و اعلام و به‌صورت کاملاً خودجوش، مبالغی را در کیسه سرگروهِ اُهو بله‌خوان می‌ریختند تا نه‌تنها این آیین حفظ شود، بلکه گل‌ریزانی در جهت کمک به نیازمندان باشد. شورای شهر وزوان اعلام کرده در تلاش است تا با احیای آیین‌های کهن، علاوه‌بر نشرِ حداکثری، از آن‌ها برای شاد کردن دل‌های نیازمندان و ایجاد بوم‌گردی و فرصت گردشگری استفاده بهینه کند.

فرهنگی مترصد بهانه‌ای برای برگزاری جشن

آن‌چنان‌ که به روایات منقول است و به کتابت، مکتوب، «ایران» زادگاه آیین‌های پُرشوری‌ست؛ آیین‌هایی که لحظه‌به‌لحظه‌ی یک سال را در بر می‌گیرند و برای هرروز آن برنامه‌ای تدارکی می‌بینند؛ جشن‌ها و مناسبت‌هایی چون «عید نوروز»، «سیزده‌به‌در»، «جشن آب»، «جشن برداشت محصول» و رسوماتی برای کمک به نیازمندان و فقرا. اما آن‌چه در این برهه از زمان نیاز به توجه دارد، حفظ، نگهداری و احیای این آیین و نشر گسترده به نسل امروز است. آیین «اسبنده وَزوانی یا اُهو بله» پس از سال‌ها، روز پنج‌شنبه ۲۸ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ در شهر وزوان(از توابع استان اصفهان) برگزار شد.

هدف از برگزاری «اُهو بله» چه بوده‌؟

«اُهو بله» مراسمی‌ست که نه‌تنها در شهر وزوان بلکه در دیگر شهرهای سنتی و تاریخی ایران انجام می‌شده‌. هرساله در این مراسم، جوانان و نوجوانانِ شهر وزوان، پنج روز قبل از شروع اسفندماه، که به «اسفند کشاورزی یا اسفند رعیتی» مشهور است، آن را با شورونشاط اجرا می‌کردند. در «اُهو بله» جوانانِ هر محله با پوشش مناسبِ زمانِ خود، با شعرخوانیِ دسته‌جمعی پایان بهمن‌ماه را اعلام کرده و شروع اسفندماه را مژده می‌دادند؛ اسفندی که پایان یخ و یخبندان است. عبارت «اسبنده و موسبنده» یعنی فصلِ «ماسیده شدن و یخ بستن» بند آمده و اسفند که شروع فصل «زایشِ گوسفندان» است، آغاز شده. البته در توضیحِ آن آمده که منظور، فصلِ «گردشگاه گوسفند» که موقعِ چرخشِ برّه در شکم مادر در ماه پنجم بارداری‌ست، فرامی‌رسد. نکته مهمی که موجب تمایز نحوه برگزاریِ این مراسم در وزوان با اُهو بله‌ در دیگر شهرها و آبادی‌ها می‌شده، همین است که در این شهر، از این آیین برای تأمین مایحتاج عید نوروز فقرا استفاده می‌کرده‌ و می‌کنند، درحالی‌که در دیگر آبادی‌ها انعامِ به‌دست‌آمده، فقط میان اعضای گروه تقسیم می‌شده‌است.

نحوه اجرا و شعر آیین باستانیِ «اسبنده وَزوانی»

هنگام اجرای «اُهو بله» تکان یا سردسته، هر مصراع را می‌خوانده و گروه پاسخ می‌گفتند: «اُهو  بله»! واژه «اُهو» تأکیدی‌ست که قبل از «بله» می‌گفته‌اند. گروه با خواندنِ همین ابیات حرکت می‌کردند و به در منازل آبادی می‌رفتند و پشت در ابیات را با شور و نشاط بیشتر می‌خواندند تا صاحب‌خانه به آن‌ها انعامی تقدیم کند. انعام دریافتی معمولاً خشکباری بود که در فصل زمستان استفاده می‌شد. توت خشک، کشمش، برگ خشک‌شده آلو (ترشاله) و گاهی هم سکّه و پول. و بعد از جمع‌آوری، عیّارانِ گروه درصدی از ماحصل دریافت‌شده را به بین اعضا تقسیم می‌کردند و بخش اعظم آن را برای فقرای آبادی کنار می‌گذاشتند تا قسمت کمی از مایحتاج‌شان را برای شب عید نوروز تأمین کنند.

همچنین شعر اسبندی وزوانی(اُهو بله) به شرح زیر است:

«اسبنده و ماسبنده       اُهو بله، اُهو بله

گردشگا گوسبنده         اُهو بله، اُهو بله

اسفند طرف فینه           اُهو بله، اُهو بله

جوز قند چه شیرینه       اُهو بله، اُهو بله

تنباکو رو گل نم کن        اُهو بله، اُهو بله

آتیش ز سرش کم کن     اُهو بله، اُهو بله

تا ما بکشیم دودی          اُهو بله، اُهو بله

آماده بشیم زودی           اُهو بله، اُهو بله

صدای غرغر بزغاله میاد    اُهو بله، اُهو بله

نالبکی پر از ترشاله میاد   اُهو بله، اُهو بله

صدای عرعر سوول میاد    اُهو بله، اُهو بله

نالبکی پر از پول میاد       اُهو بله، اُهو بله

هر کی بزان پوور بو          اُهو بله، اُهو بله

طاق کیش جی سور بو      اُهو بله، اُهو بله

هر کی بزان دت بو           اُهو بله، اُهو بله

کیه‌اش پر قالی بو             اُهو بله، اُهو بله

مشهدی(نام صاحب‌خانه) شمایی  اُهو بله، اُهو بله

از باغ شاه میایی              اُهو بله، اُهو بله

عرق داری نچایی              اُهو بله، اُهو بله

کولچه سمور به دوشت     اُهو بله، اُهو بله

گل بریزم به دوشت          اُهو بله، اُهو بله

یه خر خریده‌بودم             اُهو بله، اُهو بله

یه گوشش بریده‌بودم        اُهو بله، اُهو بله

یه چوبش زدم نمی‌رفت      اُهو بله، اُهو بله

دو چوبش زدم نمی‌رفت      اُهو بله، اُهو بله

چوب سوم یه چیزیش بده تا بره»

در صورتی که صاحب‌خانه از وضع مالیِ خوبی برخوردار بود ولی در را به روی گروه باز نمی‌کرد تا کمکی به نیازمندان برساند، گروه با بیت زیر محل را ترک می‌کردند و عمل و کردار صاحب‌خانه را به «شغال» نسبت می‌دادند؛ «منقل پر زغاله       صاحب کیه؟ شغاله».

منبع:ایسنا

هتل‌های سازگار با محیط‌ زیست چه ویژگی‌هایی دارند؟

بسیاری از هتل‌هایی که دارای ویژگی‌های سازگاری با محیط زیست است، در شهرهای کانادا، لاهور پاکستان، مدلین کلمبیا، بوگوتا پایتخت کلمبیا و اکورهولنی و ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی و همچنین مونیخ قرار دارد اما هر کدام از این هتل‌ها در جایگاه خاصی از این منظر تعریف شده است.

به نقل از یورونیوز، سفر با آگاهی از بحران آب‌وهوا همیشه آسان یا ساده نیست و در مواجهه با شرایط اضطراری حتی بی‌میل‌ترین افراد را مجبور به توجه می‌کند.

کسانی که می‌خواهند به کاوش در جهان ادامه دهند، باید قبل از رزرو تعطیلات خود تحقیقات بسیار بیشتری نسبت به گذشته انجام دهند. ممکن است در صورت امکان به جای هواپیما از قطار استفاده کنید اما آیا به میزان پایداری اقامتگاه خود فکر کرده‌اید؟ در ذیل پنج شهر با بیشترین هتل‌های پایدار در جهان آمده است.

ونکوور، کانادا

یافتن محل اقامت پایدار در شهر ونکوور که ۴۴ درصد از هتل‌های آن سازگار با محیط‌ زیست است، بسیار آسان است. تعجب نخواهید کرد که این شهر کانادایی ادعای مقام اول را داشته باشد زیرا این ونکوور سال گذشته به‌ عنوان سبزترین شهر جهان انتخاب شده است. ونکوور به دلیل تلاش‌هایش برای کاهش ردپای کربن و افزایش بازیافت از ۴۰ به بیش از ۶۰ درصد تنها در یک دهه مورد تحسین قرار گرفته است.

این هتل‌ها در زمینه بازیافت بسیار موفق بوده و در آن تولید زنبور عسل و منوی ارگانیک و گزینه‌های یک بار مصرف برای غذاخوری‌ها بسیار مهم است.

استکهلم، سوئد

استکهلم دومین شهر با پایدارترین هتل‌های جهان در اروپاست و با هدف تبدیل‌ شدن به سوخت بدون فسیل تا سال ۲۰۴۰، این شهر در حال حاضر یکی از سبزترین شهرهای اروپا و پیشگام در توسعه پایدار محسوب می‌شود.

بیش از ۴۰ درصد از ۲۱۶ هتل آن نشان پایداری را دریافت کرده‌اند. هتل الیت ادن پارک یکی از اولین اقامتگاه‌هایی است که در پایتخت سوئد موفق به دریافت عنوان «پیشرو در انرژی و طراحی محیطی» شده است. این هتل اخیرا برای تشویق میهمانان به استفاده از روش‌های حمل‌ونقل سبزتر نقاط شارژ خودروهای الکتریکی را در پارکینگ خود معرفی کرده است.

تورنتو، کانادا

کشور کانادا در مورد هتل‌های پایدار بسیار خوب عمل کرده و در حال حاضر ۲۵ درصد از هتل های تورنتو، شهر مهم دیگری در این کشور، به‌ عنوان هتل‌های دوستدار محیط‌ زیست فهرست شده‌ است.

هتل با «زباله صفر» برای کسانی که سعی در کاهش رد پای کربن خود دارند، جالب است زیرا این هتل متعهد است ۸۵ درصد از زباله‌های خود را از محل دفن زباله نجات دهد و یک مرکز کمپوست‌سازی هم در خود دارد. غذای آن نیز کاملا از کشاورزان محلی در شعاع ۱۰۰ کیلومتری ساختمان تهیه می‌شود. این هتل نمونه‌ای از معماری پایدار است که فضای داخلی و نمای بیرونی آن از چوب نارون ساخته شده است.

کلگری، کانادا

بیش از ۲۳ درصد از هتل‌ها در شهر کلگری پایدار است زیرا در این اقامتگاه‌ها بازیافت کارآمد، محصولات محلی و شیوه‌های صرفه‌جویی در انرژی ارائه می‌شود.

برای به حداقل رساندن مصرف انرژی هتل «لو ژرمن» به گرمایش و سرمایش زمین گرمایی روی آورده تا اتاق‌های خود را در دمای عالی نگه دارد و در عین حال از سوخت‌های فسیلی دور باشد.

ادمونتون، کانادا

شهر ادمونتون کانادا در این لیست رتبه چهارم را به خود اختصاص داده و بیش از ۲۲ درصد از هتل‌های آن دوستدار محیط‌ زیست است.

این شهر پایدارترین شهر در کل کشور در نظر گرفته می‌شود.

منبع:ایسنا

تنها تالاب شهری ایران کجاست؟

تالاب کیاکلایه لنگرود، شهری‌ترین تالاب کشور است و اکنون بخشی از جمعیت این شهرستان در حاشیه این عرصه طبیعی زندگی می‌کنند.

به گزارش همشهری‌آنلاین، تالاب کیاکلایه لنگرود واقع در شرق گیلان درگذشته بسیار وسیع بود. بخش غربی آن در جاده لاهیجان و بخش غربی آن تا نزدیکی‌های شهر شلمان امتداد داشت. این تالاب کم‌نظیر در سده اخیر به دلیل تصرفات برای توسعه اراضی کشاورزی و در سی ‌چل سال اخیر به دلیل توسعه نامتوازن شهری به شدت مورد آسیب و تهدید جدی قرار گرفت و به شکل امروزی درآمد.

تالاب کیاکلایه که بین لنگرودی‌ها به «کیاکلایه سَل» شهرت دارد، رویشگاه گیاهان و درختان آبدوستی چون «توسکا» است. نیلوفر آبی هم که به زبان گیلکی به آن «سَل تی‌تی» یعنی گل مرداب می‌گویند از دیگر گیاهان مهمی است که در تالاب کیاکلایه می روید. برای همین گردشگران بسیاری را به‌سمت خود می‌کشاند.

همچنین اکنون بخش وسیعی از این تالاب را دریاچه‌های کوچک و بزرگ، بخشی را نیزار و بخش مهمی را جنگل مردابی تشکیل می‌دهند که در این باره باید گفت که تنها جنگل مردابی و شهری ایران در لنگرود گیلان قرار دارد.

همچنین همه ساله در فصول سرد سال پرندگان مهاجر این تالاب را برای زمستان‌گذرانی انتخاب می‌کنند. سوای پرندگان مهاجر، گونه‌های بومی متنوعی هم در این زیستگاه طبیعی زندگی می‌کنند. در سال‌های گذشته این جنگل و تالاب مهم‌ترین زیستگاه قرقاوول بود که به‌دلیل شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه آنان، اکنون به ندرت می‌توان قرقاوولی را در این منطقه مشاهده کرد. با این وجود هنوز پرندگانی مانند عقاب، شانه به‌سر، فاخته، ابیا، طاووسک یا خروس مرداب در پیرامون تالاب کیاکلایه مشاهده می‌شوند که برای مسافران و گردشگرانی که به گیلان سفر می‌کنند جذاب است.

منبع اصلی آب این تالاب در واقع سیلاب‌های منطقه کوهستانی لیلاکوه و ملاط است که پس از بارش‌ها سرازیر و در این نقطه جمع‌ می‌شوند. این تالاب مهم‌ترین منبع تامین آب کشاورزی شهرستان بوده و هنوز بسیاری از کشاورزان از پساب‌های آن برای آبیاری مزارع خود استفاده می‌کنند.

تالاب کیاکلایه لنگرود چون در شهر قرار دارد، این روزها حال و روز خوشی ندارد. توسعه شهری بلای جان آن شده‌ است. از دهه ۶۰ به این طرف هیچ حمایت و مراقبتی از این عرصه طبیعی صورت نگرفته‌ است. در اوایل دهه یاد شده، زباله‌های شهری را در یکی از دریاچه‌های این تالاب مدفون می‌کردند. بعد بخش قابل توجهی را نابود و به جای آن پارک طبیعی یک پارک مصنوعی احداث کردند. ساخت مجتمع آتش‌نشانی و دایره موتوری شهرداری لنگرود، ایجاد چندین خیابان، ساخت مجتمع‌های اداری، فرهنگی و ورزشی، ساخت بازارچه، ایجاد بیمارستان و مصلی از دیگر اتفاقاتی‌ است که هم از وسعت اراضی آبی و غیر آبی تالاب کاست و هم شرایط اکوسیستمی آن را به‌هم ریخت. اما هیچ یک از موارد یاد شده به اندازه موردی که در ادامه به آن پرداخته می‌شود، نتوانست حیات این تالاب را با مخاطره جدی روبه‌رو سازد. در دهه ۸۰ دولتمردان تصمیم گرفتند تا در تالاب کیاکلایه پروژه مسکن مهر را اجرا کنند. ساخت این پروژه درواقع تیر خلاصی به جان این زیستگاه طبیعی بود که بخش وسیعی‌ از آن را بلعید.

با وجود همه اینها، تالاب کلایه هنوز زنده است. هنوز بخش وسیعی از جنگل‌ آن دست نخورده است. هنوز دست بهار دردریاچه‌های آن گل نیلوفرمی‌کارد و دست تابستان غنچه‌های آن را می‌شکوفاند. همه ساله تابستان، فصل دیدنی این تالاب است و گردشگران زیادی به شوق  تماشای نیلوفرهای آبی به تالاب کیاکلایه می‌روند.

این تالاب در جنوب شهر لنگرود استان گیلان و در محور ترانزیتی رشت به رامسر قرار دارد. دوستداران جاذبه های طبیعی و گردشگران این تالاب را همتای دریاچه نیلوفر در استات ادون تایی تایلند می‌دانند.

منبع:همشهری

تحول به‌سوی آینده گردشگری با تعهد رهبران این حوزه

به گزارش میراث آریا، رویداد تجاری گردشگری با استقبال وزرای گردشگری پاناما، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، گواتمالا و هندوراس همراه با نمایندگان عالی رتبه دولت‌های برزیل و اردن برگزار شد. رهبران بخش خصوصی که توسط انجمن مسافرت و تجارت ماجراجویی (ATTA) گرد هم آمده بودند، در این جلسه به آن‌ها پیوستند.

این اجلاس با امضای اعلامیه «تحول به سوی آینده گردشگری» به پایان رسید که تعهدی روشن برای عمل به درخواست UNWTO برای بخش‌های دولتی و خصوصی به منظور همکاری با یکدیگر و استفاده از فرصت برای قرار دادن پایداری و فراگیری در قلب راه اندازی مجدد و بازیابی بخش گردشگری به شمار می‌رود. در این بیانیه آمده است: «آینده گردشگری مشارکتی است، که خرد اجدادی جوامع محلی و بومی را با دانش علمی و اقتصادی پیشرو در خدمت به سرپرستی بلندمدت اکوسیستم‌های یکپارچه گرد هم می‌آورد».

در عین حال، این اعلامیه همچنین تعهد امضاکنندگان را برای پیشبرد «تحول به سوی اقتصاد گردشگری بدون کربن و از نظر اجتماعی انعطاف‌پذیرتر» مشخص می‌کند. در ماه نوامبر، پاناما یکی از امضاکنندگان موسس بیانیه اقدام آب و هوایی گلاسکو در گردشگری بود که توسط UNWTO در اجلاس COP۲۶ راه اندازی شده بود.

منبع:میراث آریا

قلم‌زنی، هنر اصیل زنجان

صنعت قلم زنی یکی از رشته‌های هنرهای سنتی ایران است که می‌توان آن را در دسته بندی، در رده هنرهای صنایعی و در گروه فلزکاری قرار داد. قلمزنی و کاربرد فلزات طبق مستندات تاریخی موجود و مسبوق به بیش از هزار سال قبل از میلاد است. ایرانیان از باستان تا به کنون یکی از پر اوازه‌ترین مردمانی در زمینه صنایع دستی بوده‌اند و در زمینه قلمزنی هم حرفی برای گفتن دارند و استان زنجان صاحب سبک نوعی قلمزنی بر روی انواع ظروف مسی هستند که حاصل سال‌ها تجربه و کار استادان زنجانی است. در فرهنگ ما ایرانیان به تاریخ و سنت نگاه دیرینه‌ای وجود دارد که سبب شده بطور مثال از انواع ظروف یا تابلوهای سنتی در طراحی دکوراسیون منزل یا محل کار استفاده شود.

به‌نقل از برخی منابع، قدمت استفاده از مس بر اساس مدارک و شواهد باستان‌شناسی به ۹۵۰۰ ق. م می‌رسد و تا قبل از هزاره ۵ ق. م (کشف ذوب مس) به‌صورت خالص بکار رفته و از شیوه چکش‌کاری سرد برای شکل دادن به آن استفاده می‌شده. امروزه با استناد به مدارک غیرقابل‌انکار که از گوشه‌کنار ایران یافت شده، می‌توان شمال و مرکز ایران را جزء قدیمی‌ترین مراکز فلزکاری جهان و نیز فلزکاران ایران از پیشگامان کشف ذوب مس در جهان باستان دانست که فراوانی معادن مس در ایران، مؤید این نکته است.

در دوران سلجوقی اکثر سازندگان آثار نفیس فلزی هنرمندان خراسانی ساکن در شرق و شمال شرقی ایران بودند که عده‌ای از آنان به علت جنگ‌های خونین و زدوخوردهای محلی، ترک وطن کرده، در سایر شهرها ازجمله زنجان، بروجرد، همدان، تبریز و به‌ویژه شهر موصل اقامت گزیدند. با توجه به آنچه اشاره شد احتمال می‌رود هنرمندان خراسانی هنر فلزکاری ازجمله قلم‌زنی را در سال پنجم ه. ق در زنجان رواج دادند و در این دوره زنجان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز تهیه ظروف مرصع‌کاری شده، مطرح بوده است.

در دوره ایلخانان با ورود تعدادی هنرمند چینی به‌وسیله هولاکوخان به زنجان، صنعت مس زنجان تکامل بیشتری یافت و آفتابه‌لگن‌های مسی برجسته و منقش این شهر با نقش‌های برجسته از گل و گیاه و با لگن‌های کنگره‌دار مزین شده و برای صدور به بلاد چین و کناره‌های مدیترانه آن روز مهیا شد اما متأسفانه این نوع آفتابه‌لگن‌های عتیقه که یادگار تکامل صنایع‌دستی زنجان در ادوار هزاره و پیش از هزاره اول بود چیزی باقی نمانده و بیشتر آن‌ها رهسپار کوره‌های ذوب مس شده است.

بیشتر فرآورده‌های فلزی که ظرف یکی دو قرن اخیر در زنجان ساخته‌شده‌اند از مس هستند و بسیاری از این فرآورده‌ها که برای مصرف روزانه ساخته‌شده‌اند، بدون تزئین هستند و عنصر اصلی زیبایی آن‌ها همان شکل آن‌هاست، ولی اشیای مسی که ارزش نمایشی بیشتر داشته‌اند، معمولاً موردتوجه صنعتگران و هنرمندانی چون قلم‌زن، کنده‌کار و گاه نیز برجسته‌کار قرارگرفته‌اند. قلم زنی برجسته دارای برجستگی‌های عمیق‌تری است و حالتی سه بعدی را ایجاد می‌کند و این‌گونه از قلم زنی در ساخت ضریح امامان شیعه استفاده می‌شود.

هنوز صدای چکش‌های مسگران در راسته‌بازار زنجان به گوش می‌رسد و نسل هنرمندان مسگر زنجان بازیابی مجدد کرده‌اند و نسل جوان وارد عرصه کرده‌اند. بازار مسگرهای زنجان و صدای قلم‌زنی روی مس در این راسته همواره موردتوجه گردشگران بوده است. این روزها مس از کمدهای مادربزرگ‌ها خارج‌شده و در خانه‌ها جایگاه اصلی خود را به دست آورده است.

هنر قلم‌زنی حاصل یک عمر تجربه است که یک هنرمند ساعت‌ها با عشق برای تولید یک اثر صرف می‌کند. قلم‌زنی ماندگار است و مصداقش این بیت شعر است: فرزند هنر باش نه فرزند پدر/ فرزند هنر زنده کند نام پدر.

منبع:میراث آریا

جایگاه طبیعت‌گردی در صنعت گردشگری ایلام

دهه ۸۰، پیش‌بینی کارشناسان حکایت از گردشگری بیش از ۱/۵ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۰ میلادی داشت تا نشان دهد صنعت گردشگری به‌عنوان یکی از منابع پردرآمد، جایگاهی مورد توجه در کشورهای جهان پیدا کرده است و کشور عزیزمان ایران نیز قدم به قدم در این حیطه گام می‌نهد و مصمم است با داشتن ظرفیت‌های متعدد متنوع گردشگری آشکار و نهانِ خود از امتیازات این صنعت روبه رشد بهره‌مند شود.

اما یکی از بخش‌هایی که در صنعت گردشگری مورد توجه گردشگران و جهانگردان قرار گرفته است صنعت اکوتوریسم است، اکوتوریسم واژه‌ای است که در فارسی با عنوان طبیعت‌گردی معنا می‌شود که جاذبه‌های آن شامل جاذبه‌های تفرجی ‎ Recteational Attraction و جاذبه‌های طبیعی Natural Attraction است. بیابان‌گردی، طبیعت‌درمانی، غارنوردی، کوهنوردی، کوهپیمایی، ورزش‌های آبی و طبیعت‌گردی از بخش‌های اکوتوریسم است که موجب می‌شود این صنعت روبرو رشد دارای نشاط و لذات خاص خود باشد.

دیار کهن ایلامیان جای گرفته در زاگرس میانه، به‌سبب تنوع زیستی و محیطی، صنعت طبیعت‌گردی آن به عنوان یکی از راهکارهای مهم توسعه پایدار تلقی می‌شود.

و اما ایلام، واقع در غرب ایران و جای گرفته در دل زاگرس با وسعت ۲۰۱۵۰ کیلومتر مربع، حدود ۱.۲ درصد از مساحت کشور را در بر دارد و با داشتن تنوع زیستی، محیطی، اقلیمی و جاذبه‌های طبیعی به مثابه سرزمین رنگ‌ها و ناشناخته‌های طبیعی است که توانسته در زمینه طبیعت‌گردی در طی سالیان اخیر پیشرفت‌های درخور توجه داشته باشد که البته باتوجه به ظرفیت‌های موجود از جمله چشمه‌های آبگرم، رودخانه‌ها، غارها، تالاب‌ها، دشت‌ها، تنگه‌ها و اشکفت‌ها، طبیعت بکر کویر، کوه‌ها و کوهپایه‌ها، دریاچه‌های مصنوعی زیبای پشت سدها، آبشارها و… حرف‌های زیادی برای گفتن و جذب گردشگر داخلی و خارجی را دارد.

به جرأت می‌توان گفت که ایلام دارای ظرفیت‌های طبیعی فراوانی است که به دلایل مختلف در زمینه بهره‌گیری از صنعت طبیعت‌گردی برای گردشگران و سرمایه‌گذاران مغفول مانده است و اطلاع‌رسانی و شناساندن این مهم است.

استان ایلام دارای قابلیت‌های متنوع طبیعی برای به‌کارگیری صنعت طبیعت‌گردی است. صنعتی که نه به هتل چندستاره و لوکس، نه به اتوبوس‌ها و ماشین‌های لوکس و مدل بالای توریستی، نه به فرودگاه‌های طویل و عریض، نه به رستوران‌های مدرن و نه به… احتیاج دارد.

شاید بتوان گفت اصلی‌ترین مانع در توسعه صنعت طبیعت‌گردی و اشتیاق بخش خصوصی در استان ایلام همین موضوع باشد.

با برنامه‌ریزی مدون، آموزش و فرهنگ‌سازی و با شناختی که از ایلامیان وجود دارد و عشق و دوستی آنان با طبیعت می‌توان افقی روشن در صنعت طبیعت‌گردی در استان ایلام شاهد بود.

طی سالیان اخیر راه‌اندازی تورهای طبیعت‌گردی، کویرنوردی، کوه‌نوردی و تنگه نوردی و… نشان از حرکت رو به جلوی گردشگری در این بخش را دارد. خوشبختانه ایلام دارای طبیعت‌گردهای بومی فراوانی است که با آموزش و هماهنگی و مدیریتی که به‌وجود آمده در آینده نزدیک شاهد استقبال بیشتر گردشگران در این بخش خواهیم بود.

منبع:میراث آریا

حفاظت و مدیریت میراث جهانی جنگل‌های هیرکانی

میراث جهانی یونسکو یا کنوانسیون ۱۹۷۲، نام پیمان‌نامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر سال ۱۹۷۲ به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع این پیمان‌نامه، حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که از اهمیت جهانی برخوردارند؛ و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص هستند.

تمام کشورهای امضاکننده این کنوانسیون، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوط، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود. مکان‌های میراث جهانی ثبت شده در سازمان یونسکو، مکان‌هایی مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه یا شهر هستند.

ایران سه سال پس از تصویب کنفرانس عمومی یونسکو در تاریخ چهارشنبه، ۲۶ فوریه سال ۱۹۷۵ به کنوانسیون میراث جهانی یونسکو پیوست. سه اثر چغازنبیل، تخت جمشید و میدان نقش جهان نخستین مکان‌هایی بودند که از ایران به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شدند. پس از آن تاریخ، در حدود ۲۴ سال هیچ پرونده‌ای برای ثبت‌جهانی از ایران ارائه نشد. تخت سلیمان و مجموعه ارگ بم و مجموعه پاسارگاد پس حدود دو دهه تاخیر، به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شدند. پس از آن، روند ثبت آثار مهم ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو تاکنون ادامه یافته است.

تا ماه ژوئیه سال ۲۰۲۱میلادی، ۱۱۵۴ اثر، شامل ۸۹۷ اثر فرهنگی، ۲۱۸ اثر طبیعی و ۳۹ اثر ترکیبی از ۱۶۷ کشور جهان به ثبت رسیده است که از این تعداد، ایتالیا، چین، اسپانیا، آلمان، فرانسه، هند و مکزیک بیشترین تعداد آثار ثبت شده در میراث جهانی یونسکو را دارا هستند.

در حوزه کشورهای فارسی زبان نیز ایران با داشتن ۲۶ اثر شامل ۲۴ اثر فرهنگی و دو اثر طبیعی، افغانستان با ۲ اثر فرهنگی و تاجیکستان با یک اثر فرهنگی و یک اثر طبیعی حضور دارند.

هر مکان پیشنهادی برای ثبت در این فهرست دست کم باید واجد یکی از ده معیار بیان شده برای ثبت در میراث جهانی باشد. چهار معیار از ۱۰ معیار بیان شده، مربوط به میراث طبیعی است که شامل معیارهای ۷ تا ۱۰ است: یک آنکه پدیده بی‌نظیر طبیعی با زمینه‌های استثنایی و زیباشناسی باشد، نمونه برجسته از مراحل و تغییرات تاریخ زمین‌شناسی باشد، نمونه برجسته از مراحل و تغییرات تاریخ زمین‌شناسی باشد، نمونه برجسته از فرایندهای زیست‌محیطی و بیولوژیکی در تکامل و توسعه زمینی، اکوسیستم‌های ساحلی و دریایی و جوامع از گیاهان و حیوانات باشد و شامل زیستگاه‌های طبیعی مهم از نظر تنوع زیستی و حاوی گونه‌های در خطر باشد.

کنوانسیون میراث جهانی را می‌توان یکی از موفق‌ترین اسناد بین‌المللی برای به رسمیت شناختن استثنایی‌ترین مکان‌های طبیعی در جهان دانست. آثار طبیعی ثبت شده در فهرست میراث جهانی با تنوع زیستی منحصربفرد، اکوسیستم‌ها، پدیده‌های زمین‌شناسی و یا طبیعی فوق‌العاده از سایر مکان‌های طبیعی متمایز می‌شوند.

این کنوانسیون تاکنون مساحتی بالغ بر ۳.۵۰۰، ۰۰۰ کیلومتر مربع (تقریبا دو برابر مساحت کشور هند)، با بیش از ۲۰۰ سایت طبیعی، در بیش از ۱۰۰ کشور جهان را به رسمیت شناخته و از نمونه بسیار منحصربفرد و ارزشمندی از میراث طبیعی جهان محافظت می‌کند.

در این میان کشور چین با ۱۴ اثر، آمریکا و استرالیا هر کدام با ۱۲ اثر، روسیه با ۱۱ اثر و کانادا با ۱۰ اثر بیشترین تعداد آثار ثبت شده طبیعی در جهان را به خود اختصاص داده‌اند.

موقعیت جغرافیایی ویژه و تنوع پدیده‌های طبیعی باعث شده تا ایران به عنوان پنجمین کشور دارای تنوع طبیعی جهان شناخته شود. تاکنون دو اثر طبیعی از ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است؛ که شامل بیابان لوت و جنگل‌های هیرکانی است. بیابان لوت با مساحتی بالغ بر ۲.۲۷۸، ۰۱۵ هکتار عرصه و ۱.۷۹۴، ۱۳۴ هکتار حریم بر اساس معیارهای مذکور در سال ۲۰۱۶ و جنگل‌های هیرکانی با مساحت بالغ بر ۱۲۹.۴۸۴ هکتار عرصه و ۱۷۷.۱۲۸ هکتار حریم در سال ۲۰۱۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارند.

آثار طبیعی به دلیل ویژگی‌های منحصربفرد خود و سابقه طولانی تکامل و احیای مجدد از بالاترین سطح حفاظتی در میان آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی برخوردار هستند. به شکلی که بیشترین توجه کشورها در مورد چنین آثاری به حفاظت و مدیریت این آثار اختصاص دارد. عدم مدیریت صحیح و حفاظت از این آثار می‌تواند به خروج آن‌ها از فهرست میراث جهانی بیانجامد. تاکنون یک اثر طبیعی به نام پناهگاه گونه‌ای از بزهای عربی با شاخ‌های تیز و نیزه مانند به نام Arabian Oryx در کشور عمان که در سال ۱۹۹۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده بود؛ از این فهرست خارج شده است.

کمیته میراث جهانی به دلیل تصمیم کشور عمان برای کاهش ۹۰ درصدی مساحت منطقه حفاظت شده، شکار بی‌رویه و غیرقانونی، کاهش تعداد و کاهش نرخ زادآوری این گونه منحصربفرد تصمیم به خروج این اثر از فهرست میراث جهانی گرفت. ۱۶ اثر طبیعی جهانی از ۲۱۸ اثر ثبت شده نیز به دلیل تهدیدات موجود، در فهرست آثار در معرض خطر یونسکو قرار دارند.

جنگل‌های هیرکانی در تاریخ ۱۴ تیرماه سال ۱۳۹۸ برابر با ۱۰ جولای ۲۰۱۹، در چهل و سومین گردهمایی جهانی یونسکو در کشور آذربایجان و شهر باکو به عنوان دومین میراث طبیعی ایران به شماره ۱۵۸۴ در فهرست میراث جهانی طبیعی یونسکو ثبت شده است.

ثبت جنگل‌های هیرکانی در فهرست میراث جهانی طبیعی یونسکو به شکل ثبت سریالی (پیاپی) بوده است؛ به این شکل که تعداد ۱۲ سایت و ۱۵ لکه از شرق تا غرب این جنگل‌ها و از کناره دریا تا ارتفاعات برای ثبت در فهرست میراث طبیعی جهانی انتخاب شد. سایت‌های ثبت شده در فهرست میراث جهانی شامل پارک جنگلی گلستان (۱.۲)، جنگل ابر (۳ و ۴) مناطق حفاظت شده جهان‌نما (۵)، بولا (۶)، الیمستان (۷)، واز (۸ و ۹)، کجور (۱۰)، چهارباغ (۱۱) و اثر طبیعی ملی خشکه‌داران (۱۲)، مناطق حفاظت شده سیاهرود رودبار (۱۳)، گشت رودخان (۱۴) و لیسار (۱۵) هستند. مناطق حفاظت شده سیاهرود رودبار، گشت رودخان و لیسار با مساحتی بالغ بر ۵۸ هزار هکتار در استان گیلان قرار دارند.

براساس قانون، وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، نماینده تمامی ارگان‌ها و سازمان‌ها برای ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی و ارائه گزارش در مورد اثر ثبت شده به کمیته میراث جهانی است. مدیریت و حفاظت از عرصه ثبت جهانی جنگل‌های هیرکانی در ایران، بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان جنگل‌ها و مراتع بوده و وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی وظیفه نظارت بر اجرای ضوابط عرصه و حریم، آموزش، ارتقای سطح اطلاعات عمومی و همچنین معرفی شایسته و حرفه‌ای این سایت‌ها را بر عهده دارد.

سایت‌های ثبت شده جنگل‌های هیرکانی برای حفاظت و مدیریت هرچه بهتر در قلب مناطق حفاظت شده قرار داشته و به شکلی انتخاب شده‌اند که دارای کمترین میزان تهدید و تخریب بوده و سکونت دائم در آن‌ها وجود ندارد. این سایت‌ها که اکثرا از مناطق چهارگانه محیط‌زیست انتخاب شده‌اند، از جمله بهترین زیستگاه‌های گونه‌های گیاهی و جانوری در جنگل‌های هیرکانی محسوب می‌شوند که تمام ویژگی‌های اکولوژیکی از جمله گرادیان بارشی از شرق تا غرب و از سواحل دریا تا مرز درختی را پوشش می‌دهند. این مناطق دارای سابقه طولانی حفاظت بوده و بهره‌برداری به شکل تجاری در آن‌ها وجود ندارد. بهره‌برداری فقط به شکل سنتی و برای استفاده ساکنان محلی پذیرفته شده است.

با توجه به گذشت دو سال از ثبت این میراث ارزشمند طبیعی در فهرست میراث جهانی می‌توان انتظار داشت که مدیریت و حفاظت از عرصه سایت‌های ثبت شده، روز به روز ارتقا یافته و مطابق با استانداردهای روز دنیا تغییر کند.

منبع:میراث آریا

بازی کولونگ آغاجی زنجان در آستانه فراموشی

یکی از این بازی‌های محلی، بازی کولونگ آغاجی در زنجان است که تا حد زیادی در آستانه فراموشی است. نمونه مشابه این بازی در بسیاری دیگر از نقاط ایران به اشکال و قوانین مختلف وجود دارد. تا سالیان گذشته‌ای بازی در شهر و روستاهای زنجان انجام می‌شد ولی در سال‌های اخیر به‌واسطه پیشرفت تکنولوژی و رو آوردن به بازی‌های کامپیوتری این بازی و بسیاری از بازی‌های قدیمی‌تر در آستانه فراموشی قرار گرفته‌اند. به همین دلیل پرونده ثبت این بازی به‌منظور حفظ آن ارائه می‌شود.

بازی‌ها از جمله نمودهای اجتماعی و فرهنگی هر اجتماع به‌حساب می‌آیند. برای بازی‌ها علاوه بر تخلیه روانی و کارکردهای جسمانی مزیت‌های فراوانی وجود دارد. بازی‌ها تبلوری از فرهنگ و میراث هر اجتماعی به‌حساب می‌آیند. در حقیقت ویژگی اصلی بازی‌ها، درس‌آموزی و سازگاری با نظام و محیط طبیعی اجتماعی پیرامون خود است. در این میان بازی‌های بومی و محلی و بازی‌های پرورشی یکی از راه‌های پرورش کودک از لحاظ روانی، عاطفی، فکری، اجتماعی و جسمانی محسوب می‌شود. یکی از بازی‌های سنتی و قدیمی استان زنجان بازی کولونگ آغاجی است که در حال حاضر در آستانه فراموشی است.

این بازی نیاز به فضای باز و دو چوب به نام‌های چیلینگ یا کولونگ (چوبی به‌اندازه کف دست و به ضخامت انگشت انسان) و آغاج (چوب‌دستی به‌اندازه تقریباً ۷۵ سانتی‌متر) دارد و معمولاً دو نفره و گاهی گروهی توسط پسران اجرا می‌شود. در شکل دو نفره، به‌قید قرعه نفر اول مشخص می‌شود و سپس محل شروع بازی را با کشیدن یک خط در روی زمین تعیین می‌کنند و آن را مَره می‌نامند. این بازی شامل دو مرحله است که مرحله اول آن را توخماقی و مرحله دوم آن را حلاسی می‌گویند.

در مرحله اول بازیکن آغاج را در کف دست برتر و بین انگشتان خود طوری می‌گیرد که دو تا سه سانتی از آن در بالای دست و بقیه در زیردست او قرار داشته باشد؛ و یا اینکه کولونگ را روی دو قطعه‌سنگ گذاشته و به آن ضربه می‌زنند. آنگاه چیلینگ را در قسمت بالای دست روی آغاج گذاشته، آن را به هوا پرتاب و سعی می‌کند با حرکت قسمت پایین آغاج به آن ضربه بزند و چیلینگ را به دورتر بفرستد. بازیکن رقیب در فاصله مشخصی قرار می‌گیرد و سعی می‌کند تا چیلینگ پرتاب‌شده را در دست بگیرد و یا حداقل دستش را به چیلینگ بزند. اگر بازیکن مقابل موفق شود در نوبت بعدی او بازی را شروع خواهد کرد. در غیر این صورت نفر اول آغاج را به‌صورت افقی روی مَره قرار می‌دهد و بازیکن مقابل موظف است چیلینگ را بردارد و آن را از همان‌جا به‌طرف آغاج بیندازد.

اگر چیلینگ به آغاج بخورد، بازی عوض می‌شود و در غیر این صورت نفر اول دوباره مرحله بالا را تکرار خواهد کرد و اگر سه بار پشت سر هم موفق شود، وارد مرحله حلاسی می‌شود که این مرحله چیلینگ را با یک‌دست می‌گیرند و با دست دیگر به آغاج ضربه می‌زنند.

در مرحله حلاسی نیز نفر مقابل سعی در گرفتن چیلینگ و یا زدن دست خود به آن می‌کند و در صورت موفق شدن بازی عوض می‌شود و در غیر این صورت باید چیلینگ را به مَره بیندازند که برخلاف مرحله قبلی در این مرحله بازیکن اول با داشتن آغاج در دست سعی می‌کند که چیلینگ را زده، مانع از رسیدن آن به مَره شود، اگر چیلینگ نزدیک مَره بیفتد و فاصله آن تا مَره کمتر از اندازه باشد، بازی عوض خواهد شد. بازی به همین شکل ادامه پیدا می‌کند تا این‌که بازیکن مقابل بتواند با گرفتن چیلینگ در هوا و یا انداختن آن به نزدیک مَره بازی را عوض کند.

اگر تعداد بازیکنان بیشتر از دو نفر باشد، ابتدا بازیکنان به دو گروه تقسیم می‌شوند و بعد از قرعه‌کشی، گروه اول بازی را شروع می‌کند. نحوه بازی همانند بازی دونفره است با این تفاوت که اگر بازیکنان گروه مقابل چیلینگ را در هوا بگیرند، همه بازیکنان گروه اول سوخته و بازی عوض خواهد شد؛ و هرگاه در هوا به چیلینگ دست بزند و یا چیلینگ آن‌ها به مَره اصابت کند، نفر اول گروه یک سوخته و بازی را نفر دوم ادامه خواهد داد. همچنین در این بازی طبق توافق دو گروه می‌توان بازیکن سوخته را دوباره وارد بازی کرد و آن زمانی است که در مرحله حلاسی یکی از بازیکنان بتواند سه بار با موفقیت چیلینگ را زده، از مَره دفاع کند. شعر بازی در این بخش به‌صورت زیر است

یوالداشیمین بیر قیچی یوالداشیمین ایکی قیچی
یوالداشیمین اوچ قیچی من اولسم یوالداش دیری

در بازی گروهی زمانی که همه افراد گروه اول سوختند، گروه دوم به مَره می‌آمدند و گروه قبلی باید به میدان می‌رفتند. بازی بیس بال کنونی تا حد زیادی مشابه این بازی است و نحوه بازی و قوانین کلی تا حد زیادی شباهت دارد به این بازی، حتی شاید بتوان گفت بازی کولونگ آغاجی ریشه بازی بیس بال بوده است.

یک قطعه چوب کوچک در حد ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر، یک چوب بلند به طول ۷۵ تا ۸۰ سانتی‌متر، دو قطعه‌سنگ صاف برای قرار دادن چوب کوچک، زمین‌بازی به شکل یک فضای باز است.

ارزش‌های شاخصی که این بازی زیبا دارد علاوه بر فعالیت جسمانی و ورزش و تفریح و شادی، باعث می‌شود که اطرافیان در کنار یکدیگر جمع شده و در شادی کودکان سهیم باشند درواقع این بازی به اسم بچه‌هاست. او و بسیاری از بزرگ‌ترها نیز این بازی را اجرا می‌کنند.

بازی کولونگ آغاجی به شماره ۱۹۷۷ به‌عنوان میراث ناملموس زنجان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

منبع:میراث آریا