آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

یکی از بناهای عرفانی و منحصر به فرد ایران که گردشگران ایرانی و خارجی بسیاری را به خود جذب می کند، مقبره شاه نعمت الله ولی در کرمان است. این بنای زیبا با رمز و رازهای معماری و صحن های زیبا و درختان سرو قامت برافراشته می تواند مکانی باشد که ساعت ها شما را درگیر خود نماید.

شاه نعمت الله ولی کیست؟

شاه نعمت الله ولی با نام واقعی سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی ماهانی کرمانی، شاعر و عارف ایرانی قرن هشتم و نهم هجری است که سلسله نعمت اللهی را در تصوف به وجود آورد. امروزه بنای آرامگاه او تبدیل به مکانی برای زیارت و البته بازدید گردشگران شده است. از این شاعر بزرگ کتاب و دیوان شعری به جای مانده است که یک نسخه از دیوان در کتابخانه ملی و یک نسخه از آن در همین بنای آرامگاه شاه نعمت الله ولی در ماهان است.

تاریخچه آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

بنای اولیه مربوط به آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی به دوره صفوی برمی‌گردد. بخش هایی از این مقبره مربوط به دوره تیموریان بوده و ساخت و ساز در آن ادامه داشته تا جایی که آثار و نشانه های معماری قاجاریه هم در آن دیده می شود. بیشتری توسعه آرامگاه شاه نعمت الله ولی در ماهان کرمان مربوط به دوره قاجاریه است.

شاه نعمت‌الله ولی در سال ۸۳۲ و به قولی ۸۳۴ ه‍.ق در شهر کرمان درگذشت و در ماهان در میان باغی مدفون شد. هستهٔ اولیهٔ این بنا گنبدی منفرد بود که در سال ۸۴۰ ه‍.ق و به دستور «احمدشاه دکنی» ساخته شد و به‌تدریج گسترش یافت. آخرین توسعه این بنا در سال ۱۳۳۲ هجری قمری بوده است. آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی اولین بنایی بوده است که به شکل گنبدخانه ساخته شد.

مرمت و بازسازی آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

سازمان میراث فرهنگی مرمت های بسیاری بر روی گنبد و بخش های مختلف این بنا از سال ۱۳۶۰ انجام داده است. این بنا در زلزله بم خسارت دید و مرمت آن همچنان ادامه دارد.

معماری آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی با مساحت ۳۵٬۰۰۰ مترمربع، شامل مجموعه‌ای از ابنیه‌ی تاریخی است که هر کدام با توجه به پیشینه‌ی تاریخی خود بخشی از سبک معماری ایرانی اسلامی را معرفی می‌کنند.

این بنا در آغاز به شکل یک تک بنا با گنبدی بلند بر فراز فضایی چهار گوش درون باغ بزرگی بوده که در دوره‌های بعدی بناهای دیگری در کنار آن ساخته شده‌است. این عمارت آمیخته‌ای هنر معماری شش سده اخیر است.

تک بنای گنبدی شکل آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی در نمای بیرونی خود از تزئینات نماسازی و کاشیکاری بهره‌مند بوده‌است. هم اینک نیز بخشی از این نماسازی با کاشیکاری معرق و زیبا با نقش اسلیمی و رنگهای لاجوردی، فیروزه‌ای، سفید و زرین در سر در باختری مقبره دیده می‌شود. دو گلدسته بلند، رواق شاه عباسی و دارالحفاظ، سردر محمد شاهی، صحن وکیلی، صحن اتابکی و صحن میرداماد از دیگر بخش‌های آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی هستند.

بخش های مختلف آرامگاه

بقعه:

بقعه شاه نعمت الله ولی اتاقی چهارگوش با سقفی گنبدی است که با تزئینات گچی و نقاشی بر روی گچ پوشانده شده است. همچنین کاشی‌کاری‌های معرق به رنگ های لاجوردی و فیروزه‌ای در نمای داخلی بقعه و نقوش اسلیمی سفید و زرین در نمای بیرونی آن جلوه و زیبایی خاصی به این قسمت از بنا بخشیده است. سنگ قبری که برای شاه نعمت الله ولی در این قسمت از بنا قرار داده اند، سنگی مرمرین است که اطراف آن، نام دوازده امام (ع) و آیاتی از قرآن مجید با خطی زیبا حکاکی شده است.

چله‌خانه:

در سمت جنوب‌غربی بقعه، به ورودی کوچک و فضایی کوچک برخورد خواهید کرد که به مکان چله نشینی شاه نعمت الله ولی معروف است. شاید بتوان این مکان را جذاب ترین و کنجکاو برانگیزترین مکان در این آرامگاه دانست. آذین‌های رنگارنگ درون آن، مربوط به دوران پس از تیموریان است در تمام بازسازی هی بنا حفظ شده است. درون آن شاهد نقاشی ها و عناصری جذاب بر روی دیوار خواهید بود. در حقیقت از همان ابتدای ساخت بقعه، مکان چله نشینی شاه نعمت الله ولی را سالم و باقی نگه داشته اند.

رواق شاه عباسی:

رواق شاه عباسی همانطور که از نام آن مشخص است در دوره صفوی و شاه عباس ساخته شده و سردری زیبا دارد. جنس این سردر از جنس فولاد بوده و نام دوازده امام (ع) به صورت برجسته همانند سنگ قبر این مرحوم تراشیده شده است.

صحن میرداماد:

این بخش از آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی در ماهان کرمان نیز در دوره‌ی صفویه ساخته شده است. در زمان ناصرالدین شاه، صحن میرداماد دوباره بازسازی و  البته تکمیل شده است.

صحن اتابکی:

صحن اتابکی به همت علی‌اصغر خان اتابک، صدراعظم ناصرالدین شاه و با کمک هدایای داده شده به دربار ساخته شده است.

صحن وکیلی:

صحن وکیلی از دیگر صحن های زیبا و دیدنی این آرامگاه است که یادگارهای محمد اسماعیل خان نوری وکیل‌الملک از رجال دوره‌ی قاجار و همچنین حاکم کرمان است.

صحن حسینیه:

دو گلدسته بلند و با وقار آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی در ماهان کرمان در این صحن قرار گرفته است. این صحن دومین صحن پس از ورود به بنا بوده که شما را در نهایت به درون بنا راهنمایی می کند. ارتفاع گلدسته های آن ۴۲ متر بوده که در زمان محمدشاه قاجار ساخته شده است. امروزه در این صحن و حیاط می توانید مکان های خدماتی آرامگاه مانند سرویس های بهداشتی، فروشگاه آثار موسیقی، فروشگاه کتاب های باارزش و خرید سوغاتی را نیز بیابید.

درب آستانه ورودی این بنا، دری خاتم کاری شده و ساخته شده از عاج فیل با نقوشی هندسی است که در هندوستان ساخته شده و در نهایت به ماهان کرمان آورده شده است. موزه شاه نعمت الله ولی نیز مکانی است که بهتر است حتما به دیدن آن بروید. دلیل نامگذاری این صحن به صحن حسینیه برگزاری مراسم عاشورای حسینی در اینجاست که بسیار دیدنی بوده و افراد بسیاری در آن شرکت می کنند.

دیگر مقبره‌ها:

بقعه و آرامگاه دیگری نیز در این بنا دیده می شود. بقعه‌ی امیرنظام گروسی، چهره‌ی نامدار دوره‌ی قاجاریه در سمت جنوب غربی دالان ورودی قرار دارد. این شخصیت سیاسی و البته هنرمندی خوشنویس، در اواخر عمرش والی کرمان و بلوچستان بوده و پس از مرگش در پنجم رمضان ۱۳۱۷ هجری قمری، بنا به وصیت نامه اش، بقعه‌ای در محوطه‌ی آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی در ماهان کرمان برایش ساخته می شود.

مناره‌ها:

چهار مناره کاشی کاری شده در برگیرنده کتیبه‌های شیعی هستند. پیش از مرمت برای تزیین دور تا دور مناره هشت ضلعی از کلمه علی (ع) استفاده شده بود؛ اما کتیبه‌های امروزی کمی با گذشته تفاوت دارند. در بخش بالایی هر سمت از مناره کلمه «الله» دیده می‌شود و قسمت اول شهادتین «لا اله الا الله» در زیر آن تکرار شده‌است.

کلمه «علی» نیز چهار بار به صورت الگوی در هم پیچیده نوشته شده‌است. تکرار این شیوه در دور تا دور هشت ضلعی جلوه جالب توجهی دارد. در اینجا تلفیق ستایش الله و تحسین علی (ع) را شاهد هستیم و از چیدمان کتیبه این گونه برداشت می‌شود که هر کس به علی ایمان بیاورد به عشق خدا می‌رسد.

کاروانسرا:

کاروانسرایی در کنار ضلع غربی آستانه قرار دارد که مربوط به دوران قاجار بوده‌است. این کاروانسرا که ورودی آن در جهت شمال است شاه نشین و صحن و حجره‌هایی را در خود دارد.

پس از زمین لرزه ۱۳۶۰ کرمان بخشی از قسمت بالایی گنبد آستانه فرو ریخت و شکاف‌هایی در آن پدیدار شد که توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمان بازسازی شد.

این مجموعه طی شش قرن بنا شده و تداوم معماری ایران را در شش قرن گذشته و به صورت زیبایی به تماشا گذارده‌است. عناصر تزئینی مجموعه شامل کاشیکاری، کاربندی، مقرنس، گچبری و نقاشی است.

موزه:

در بخش زیرین دالان ورودی موزه ای قرار دارد که در آن اشیای ارزشمند و مرتبط با فرهنگ تصوف نگهداری می‌شوند. ساختمان موزه به عمارت یا سردر امیریه شهرت دارد و از گچ و آجر در ساخت آن استفاده شده‌است. بنا حدود ۱۳۰ سال قدمت دارد و آن را به سبک معماری قاجار در زمان ناصرالدین شاه ساخته‌اند. زمانی این عمارت محل تجمع صوفیان و درویشان بود و در سال ۱۳۵۷ پس از مرمت و بازسازی به موزه آستانه بدل شد.

در این موزه آثار متنوعی دیده می‌شوند که نیکوکاران آنها را اهدا کرده‌اند. از جمله این اشیا و آثار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– کشکول‌های آراسته به خط و نقش: این آثار برجسته‌ترین نشانه دراویش محسوب می‌شوند. این کشکول‌ها ظروف کوچکی هستند که دراویش و صوفیان آنها را در دست می‌گیرند و با زنجیری به شانه آویزان می‌کنند. کشکول بزرگی از آلیاژ برنج و ساخته دست هنرمندان اصفهانی مهم‌ترین کشکول این موزه است که نماد کشکول شاه نعمت‌الله ولی و سایر درویشان به‌شمار می‌رود.

– تبرزین‌های تراشیده شده: تبرهای کوچکی که دراویش بر دوش حمل می‌کردند.

– پته شال‌های سوزن‌دوزی شده: یکی از زیباترین و باارزش‌ترین آنها پته‌ای است که سال‌ها قبر شاه نعمت‌الله ولی را می‌پوشاند. این شال توسط ۹ تا ۱۲ زن در مدت سه سال برای پوشش قبر دوخته شد و و ابعاد آن ۴۰۵ در ۲۶۵ سانتیمتر است.

– صفحات قرآن: دو صفحه از یک قرآن که به خط کوفی نوشته شده‌اند و سبک نگارش آن، قدمتش را بیش از هشتصد سال نشان می‌دهد.

– سایر اشیا: شمشیرهای مرصع (جواهرنشان) با جلد چرمی، سپرهایی از پوست کرگدن و فولاد، کتاب‌های خطی با چاپ‌های سنگی، دو عدد رحل قرآنی ساخت هند و چندین تمثال متعلق به حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع)، ظروف چینی و بلور و…

محوطه آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

بنا و باغ آرامگاه از دو طرف به خیابان منتهی می‌شود. در جاده عمومی که در گذشته از میان شهر عبور می‌کرده جلوخان وسیعی در سمت چپ دیده می‌شود. این جلوخان به شکل نیم دایره است و نزدیک به ۳ متر از کف جاده ارتفاع دارد. این جاده در واقع رودخانه قصبه و یاگذرگاه دو رودخانه است و برای جلوگیری از خطر رودخانه این جلوخان مرتفع را ساخته‌اند.

بر جلوخان دو مناره مرتفع دیده می‌شود که در زمان محمد شاه قاجار و پس از او ساخته شده‌اند و از بلندترین مناره‌های مساجد ایران به‌شمار می‌روند. سه حیاط و ساختمان‌های اطراف شمای کلی آرامگاه را تشکیل می‌دهند. هر یک از حیاط‌ها یک حوض و تعدادی درخت دارد.

نشانی آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی

شهر ماهان، میزبان آرامگاه شاه نعمت الله ولی، در ۳۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر کرمان و در دامنه‌ی کوه‌های جوپار و پلوار قرار گرفته است.

منبع:بیتوته

بام تهران کجاست؟
بام تهران یا مجموعه تفریحی توچال، محلی عالی در کوه های البرز برای لذت بردن از هوای تازه و دور از مرکز شهر است. بسیاری از پایتخت نشینان پس از یک روز کاری سخت و پر اضطراب، برای چندین ساعت پیاده روی راهی بام تهران میشوند و درسکوت شب، به تماشای شهر می نشینند.

بام تهران، معروف ترین بخش مجموعه تفریحی منطقه توچال است و در بالاترین نقطه خیابان ولنجک قرار دارد. این جاذبه بخاطر دید فوق العاده زیبایی که از پایتخت به شما می دهد و برای آب و هوای خوش و محیط دل چسب آن بسیار محبوب شده است.

بام تهران، در انتهای محله لوکس و اعیان نشین ولنجک قرار دارد. از طرفی بخش پایینی تله کابین توچال در این نواحی واقع شده است. در اصل،« بام» محدوده ای بین بخش پارکینگ تله کابین و ایستگاه نخست کوهنوردی توچال است پیش از این که به بام تهران برسیم، باید مسیری را از ورودی مجموعه تفریحی توچال و منطقه ولنجک تا خود بام تهران طی کنیم؛ مسیری کوهستانی که بعنوان مسیر تندرستی شناخته می شود و پیاده روی در آن یکی از تفریحات توچال است.

امکانات تفریحی
1- پیاده روی و کوهنوردی:
درصورتی که اهل کوه پیمایی هستید، پیشنهاد می کنیم صبح زود راهی بام تهران شوید. با حدود 45 دقیقه پیاده روی از پارکینگ مجموعه، خود را به ایستگاه نخست تله کابین توچال برسانید. برای افردی که اهل پیاده روی نیستند هم اتوبوسی در نظر گرفته شده که هر نیم ساعت یک دفعه بام را از بالا تا پائین سیر می کند.

2- باشگاه تیر اندازی:
در آغاز جاده بام تهران و مسیر تندرستی، در حین راه به نخستین تفریحی که بر می خورید باشگاه تیراندازی این مجموعه میباشد و رو به روی بوستان سلامتی 1 قرار گرفته است. در این باشگاه امکان تیر اندازی با کمان و دارت برای علاقه مندان قرار دارد ، همینطور دوستداران این ورزش میتوانند از کلاس های آموزشی این باشگاه هم استفاده کنند و در مسابقه های تفریحی و حرفه ای آن شرکت داشته باشند، کلاس های آموزشی این مجموعه به صورت مقدماتی و تکمیلی برپا می شود.

3- مجموعه اسکیپ روم یا اتاق فرار:
اسکیپ روم یا اتاق فرار یکی دیگر از سرگرمی هایی است که در مجموعه بام تهران وجود دارد. در این مجموعه شما را در یک اتاق حبس می کنند. شما باید باتوجه به سر نخ هایی که به شما میدهند خودتان را از این اتاق بیرون سازید. مجموعه اسکیپ روم توچال، در بخش های آخری مسیرسلامتی و پیش از رسیدن به ایستگاه یکم قرار گرفته است.

4- زیپ لاین:
زیپ لاین یکی از تفریحات هیجان انگیز بام تهران است که در بالای دره ای به ارتفاع 60 متر در بین مسیر تندرستی و نرسیده به ایستگاه یک توچال واقع شده است. طول مسیر زیپ لاین بر روی دره توچال 170 متر است و مربیان متخصصی در آن روش استفاده از زیپ لاین را بدرستی به شما اموزش می دهد.

5- تله سیژ بام تهران:
تله سیژ بام تهران، یکی از هیجان انگیز ترین تفریحات بام تهران به حساب می آید و از نخستین ایستگاه شروع می شود.

6- سورتمه توچال:
سورتمه توچال با 1420 متر طول بعنوان طولانی ترین سورتمه ایران شناخته می شود. سورتمه توچال یکی از هیجان انگیز ترین تفریح های منطقه توچال به حساب می آید.

7- تله کابین توچال:
تله کابین توچال، یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری در تهران است. این تله کابین ۷ هزار و ۵۰۰ متر طول دارد و بعنوان یکی از طولانی ترین تله کابین های جهان معرفی می شود. ایستگاه نخست تله کابین توچال در ارتفاع ۱۹۰۰ متری از دریا قرار گرفته و ایستگاه هفتم آن، ۲۹۳۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

بام تهران، امکانات تفریحی دیگری مانند، بانجی جامپینگ، اسنوموبیل توچال، باشگاه تیر و کمان، پیست اسکی توچال، سینمای ۵ بعدی و … دارد که بهتر است خودتان به این مکان جذاب بروید آنها را از نزدیک ببینید.

بهترین فصل رفتن به بام تهران:
بام تهران، منطقه ای کوهستانی و سرد است. در زمستان، هوایی سرد و مناظری پوشیده از برف دارد و در فصل بهار سرسبز و خرم و چشمنواز است. درصورتی که به دنبال ورزش های برفی هستید، زمستان بهترین زمان برای رفتن به بام تهران است.

برای افرادی که طبیعت سرسبز و آب و هوای معتدل را ترجیح می‌دهند، فصل بهار و فصل تابستان زمان مناسبی برای رفتن به بام توچال است. می توان گفت همه فصل ها بام تهران زیبایی های خاص خود را دارد.

آدرس:
تهران – بزرگراه شهید چمران – خیابان یمن – انتهای خیابان ولنجک

منبع:بیتوته

سنتورینی (Santorini)

جزایر بی‌نظیر و زیبای یونان سالانه گردشگران بسیاری را به سمت خود می‌کشاند و هر کدام زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را شامل می‌شوند؛ یکی از جزایر معروف یونان جزیزه «سانتورینی» (Santorini) است.

جزیره سنتورینی (Santorini) که با نام سنتی ثرا (Thera) نیز شناخته می شود در200 کیلومتری کشور یونان در دریای اژه قرار دارد. جمعیت این جزیره کمتر از 15000 نفر می باشد. جزیره سانتورینی نمای بسیار زیبایی دارد و از نظر جغرافیایی نیز بی نظیر است.

جزیره سنتورینی در اصل یک جزیره آتشفشانی است که در گروه جزایر سایکلد (Cyclades) قرار گرفته است. این جزیره بین جزایر لوس (Los) و آنافی (anfafi) قرار گرفته است. جزیره سنتورینی برای مناظر زیبا و بدیع و دراماتیکش شهرت جهانی دارد.

تاریخچه سانتورینی

این جزیره از قدمتی ۳۵۰۰ ساله برخوردار بوده تا اینکه فوران آتشفشان جزیره را در خود می‌بلعد. هنوز هم باستان شناسان در تلاشند تا قسمت‌های بیشتری از آن را از زیر خاک خارج نموده و رازهای تاریخی آن را کشف کنند. این مکان از اهمیت فوق العاده ای در نزد باستان شناسان برخوردار است چراکه با استفاده از حفاری ها و کاوش های انجام شده در حال بازسازی مجدد تاریخچه آن می باشند.

یکی از برجسته ‌ترین کاوش‌ های باستان ‌شناسی در جزایر دریای اژه، آکروتینی است که در از سال ۱۹۶۷ میلادی به راه افتاد. آثاری از تمدن هزاره‌ ی ۴ قبل از میلاد تا قرن ۱۷ قبل از میلاد در این منطقه کشف شد.

این جزیره نخست محلی برای تبعید افرادی بوده که توسط رومی ها تبعید می شدند اما بعدها این ساکنان اولیه جزیره، بنای ساخت سانتورینی را گذاشتند. روزگاری این جزیره در سال ۱۲۰۴ میلادی مورد حمله و تجاوز دزدان دریایی قرار گرفت. ترک ها نیز در تاریخ این منطقه سهیم اند که تا سال ۱۹۵۶ میلادی بر این جزیره حکمرانی کردند.

جزیره ی سانتورینی در یونان تا پیش از فوران آتشفشان در سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد شکل دایره ای داشته است ولی نیروی فوق االعاده زیاد مواد مذاب باعث شد تا بخش مرکزی این جزیره به زیر آب برود. تمام متعلقات مینوسی ها که در آن زمان در جزیره زندگی می کردند نابود و با خاکستر آتشفشان پوشانده می شود و همینطور بعد ها موج های عظیم به جزیره ی کرت (Crete) می رسد و تمام تمدن مینوسی ها را از بین می برد.

در حال حاضر شکل هلالی این جزیره باعث به وجود آمدن یک خلیج کوچک و طولانی در درون آن شده است که به آن کالدرا می گویند. این بزرگ ترین خلیج به این شکل بر روی کره زمین است.

در طول قرن‌ها و سالیان دراز  یونانیان بر لبه تیز این آتشفشانهای بلند، روستاهایی را بنا نهادند که زیباییش در کنار آبی دل‌انگیز خلیج آن چشم هر بیننده‌ای را به خود معطوف می‌کند. در کنار خانه‌های سفید این جزیره می‌توان به گنبدهایی آبی که بر روی صخره‌های شیب‌دار ساخته شده‌اند نیز اشاره کرد.

موزه باستان شناسی ثرا

موزه ی باستان شناسی ثرا (Archaeological Museum of Thera)، آثار کشف ‌شده از مکان‌ های تاریخی مانند آکروتیری (Akrotiri) و جزایر سیکلدیز (Cyclades) را در معرض نمایش قرار می ‌دهد. پس از این که ساختمان اصلی موزه ی مربوط به سال ۱۹۰۲ در یک زلزله تخریب شد، این بنای جدید را در سال ۱۹۶۰ ساختند.

موزه چندین دوره ‌ی تاریخی تا اواخر عصر رومی‌ را در بر می ‌گیرد و نمایشگاه ‌های آن تاریخ و جغرافیای ثرا و همینطور میراثی به قدمت دوران نوسنگی را ارائه می‌ دهند. برخی از آثار قابل توجه موزه می ‌توان کوره ‌ی پخت سفال، وان حمام و اشکال سفالی به سبک ددالیک (daedalic) را نام برد که قدمت آن ها به قرن ۷ بر می‌گردد و به خوبی حفظ شده است.

قلعه چپولتپک (chapultepec-castle)
مکزیکو سیتی پایتخت کشور مکزیک و بزرگ ترين شهر این کشور و همچنين مهم ترین مرکز سیاسی، فرهنگی، آموزشی و اقتصادی مکزیک است. مکزیکو سیتی دارای مکانهای دیدنی زيادي میباشد که یکی از آن ها قلعه چپولتپک است.
قلعه چپولتپک در بالای تپه چپولتپک واقع شده است، نام تپه در زبان بومی منطقه به معنی” در تپه ملخ” می باشد.

قلعه چپولتپک، کاخی بسیار باشکوه است که چشم اندازی تماشایی به مناظر پایتخت کشور مکزیک دارد. در سال ۱۷۸۵ برناردو دِ گالوز، رهبر نیروی نظامی اسپانیا که بعنوان فرماندار مستعمراتی در لوئیزیانا و کوبا به خدمت گرفته شد و بعدها نایب السلطنه اسپانیا شد، فرمان داد تا ساختمان بزرگی برای محل اقامتش در بلندترین نقطه تپه چپولتپک بسازند. فرانسیسکو بامبیتلی، ستوان ارتش و مهندس اسپانیایی، طرح اولیه را کشید و در ۱۶ اوت همان سال ساخت قلعه را آغاز کرد.

پس از عزیمت بامبی به هاوانا، کاپیتان مانوئل آگوستین ماسکارو هدایت این پروژه را بر عهده گرفت و در حین مدت تصدی اش، کارها با سرعت زيادي انجام شد. سپس ماسکارو به ساخت قلعه ای به قصد شورش علیه تاج و تخت اسپانیا از آن مکان متهم شد و بعد از آن برناردو گالوز، نایب السلطنه، به طور ناگهانی در ۸ نوامبر ۱۷۸۶ درگذشت.

الکساندر فون هومبولت در سال ۱۸۰۳ از محل بازديد کرد و خزانه داری سلطنتی را به فروش پنجره های کاخ به منظور تأمین هزینه های حکومت محکوم کرد. در نهایت این ساختمان در سال ۱۸۰۶، به وسیله شهرداری دولت مکزیکوسیتی خریداری شد. قلعه همانطور متروکه باقی ماند تا ایت که در سال ۱۸۳۳ تبدیل به آکادمی نظامی شد.

قلعه چپولتپک، تنها قلعه سلطنتی در آمریکا است. این کاخ از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۷ مقر رسمی امپراتور ماکسیمیلیان اول و ملکه کارلوتا بود. از سال ۱۸۸۲ تا ۱۹۳۹ رئیس جمهورهای مکزیک در کاخ چپولتپک اقامت داشتند. تا اینکه رئیس جمهور لزرو کردنس کاربری آن را به موزه تغيير دارد.

فیلم های معروفی مانند رومئو و ژولیت (اثر معروف شکسپیر) و ورا کروز در آن فیلم برداری شده اند و اهالی بازي های کامپیوتری هم تصاویر آنرا در بازی Ghost Recon, Advanced Warfighter دیده اند.

منبع:بیتوته