به گزارش همشهری آنلاین، در طالقان می‌توان لحظه‌ای سینه را از نفس خالی نگه داشت تا هوای پاییزی آن ناگهان به درون ریه‌ها برود. اینجا هوای مطبوع  همراه با مناظر بکر و زیبای دشت‌ها و جنگل‌های هفت رنگ، رودها و چشمه‌سارهای بلند و دنیایی از دیدنی‌های طبیعی هوش از سر آدم می‌برد. طالقان در استان البرز، منطقه‌ای است ییلاقی در میان رشته کوه‌های البرز که از غرب کندوان تا حدود ۴۰ کیلومتری شرق قزوین گسترده شده است. منطقه‌ای متشکل از حدود ۸۰ روستای کوهستانی کوچک با حدود ۱۳۰۰کیلومتر مساحت که دیدن تکه تکه آن برای بیننده هیجان‌انگیز است. این منطقه کوهستانی آب و هوای خنکی دارد و به‌خصوص شب‌های آن هوا کاملا به سردی می‌رود. اما هنوز هم می‌توان از آب و هوای آن لذت برد. طالقان علاوه بر طبیعت، پیشینه فرهنگی و تاریخی غنی و پرباری دارد و علاقه‌مندان به آثار تاریخی را نیز راضی نگه می‌دارد.

گشت و گذار در گوشه و کنار طالقان

اینجا آنقدر دیدنی‌های زیبا دارد که چند روز وقت گذاشتن هم برای دیدن همه این زیبایی‌ها کافی نیست. باید به گوشه و کنار آن سرک کشید و همه روستاهای بی‌نظیرش را زیر پا گذاشت تا از ذره ذره شگفتی‌های طبیعتش بهره برد. طالقان از آن دست مناطقی است که هم آب‌وهوای خوب و طبیعت زیبا و هم پیشینه تاریخی غنی دارد و برای همین هم گردشگران زیادی هر سال به دیدن اینجا می‌آیند. معادن بکر و دست نخورده، وجود منازل تاریخی مثل منزل آیت‌الله طالقانی و جلال آل‌احمد و …، وجود ۲۶ امامزاده و بقعه تاریخی، آبشارها، کوه‌ها و دره‌ها، ۷۲ رودخانه دائمی و ۲۵ رودخانه فصلی، تنها گوشه‌ای از جاذبه‌های طالقان‌اند. برای همین ما هم در سفر یک‌روزه‌مان تعداد زیادی گردشگر دیدیم که به دیدن نقاشی رنگ‌های پاییزی آمده‌اند. در سفرمان به طالقان، همراه با یکی از اهالی محلی به گشت و گذاری در این منطقه پرداختیم.

به سوی سرزمین عجایب

از اتوبان کرج تا مقصد حدود یک ساعت راه در پیش داریم. بعد از آبیک وارد مسیر طالقان می‌شویم. جاده پرپیچ‌وتاب کوهستانی، زیبا و خیره‌کننده است. طالقان در حدود ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی تهران قرار گرفته و از شمال به سلسله جبال البرز، رامسر، تنکابن و الموت، از شرق به شهرستان کرج، از جنوب به هشتگرد و ساوجبلاغ و از غرب و جنوب غربی به قزوین محدود می‌شود.

بعد از حدود ۴۵ کیلومتر، در نزدیکی دریاچه، سد طالقان را می‌بینیم. با اینکه آب دریاچه سد خیلی کم به نظر می‌رسد اما باز هم بازتاب نور خورشید روی قطره‌های فیروزه‌ای رنگش بسیار زیبا و چشم‌نواز شده. این سد باعث سرسبزی گیاهان منطقه و حتی مکانی برای حیات گونه‌های مختلفی از پرندگان است. ما اینجا در برابر یکی از بزرگ‌ترین سدهای کشور ایستاده‌ایم. سدی که روی رودخانه شاهرود که از کوه‌های مازندران سرچشمه می‌گیرد بنا شده. تقریبا از هر کسی در مورد طالقان بپرسید آن را به سد معروفش می‌شناسد و همین حالا هم خانواده‌های زیادی برای گذران یک روز پاییزی در اطراف سد اتراق کرده‌اند. همراه‌مان تاکید می‌کند که اینجا در فصل ماهیگیری حسابی شلوغ می‌شود: «یکی از سرگرمی‌های گردشگرهای منطقه ماهیگیری از سد است.» ماهی‌های زرده‌پر، قزل‌آلای رنگین‌کمان و کپور ماهیگیران زیادی را در فصل ماهیگیری به کنار این سد می‌کشاند. همراه‌مان در مورد آفتاب پاییزی و هوا هم هشدارهایی دارد: «حواس‌تان باشد درست است که تابستان تمام شده ولی هنوز ظهرها آفتاب مستقیم می‌تابد و بعضی از قسمت‌های اطراف رودخانه و بیشتر قسمت‌های اطراف سد، درخت و سایه چندانی ندارد. پس حتما از کلاه آفتابگیر و عینک دودی استفاده کنید.» البته در مجموع با هوای خنک و مطبوعی روبه‌رو هستیم.

سرزمین رودها و آبشارها

انگار اینجا آسمان هم به ما نزدیک‌تر است. آسمانی که گاه آفتابی و ابری است و گاه چند قطره‌ای باران پاییزی مهمان‌مان می‌کند. طالقان تعداد زیادی روستا در دل کوه‌ها و دره‌هایش دارد. درختان بی‌شمار باغ‌ها و فضای طبیعی روستاها، باعث می‌شود که در پاییز با جشنواره‌ای از رنگ‌ها روبه‌رو شویم. خاک منطقه رنگ قرمز خاصی دارد و همین خاک حاصلخیز باعث باروری درختان پرمیوه منطقه می‌شود. همراه‌مان نکته جالبی در مورد درختان منطقه می‌گوید: «بعضی از درختان میوه مخصوصا درختان سیب صاحب ندارند. میوه‌های‌شان آن‌قدر بر شاخه می‌ماند تا یا خراب شوند یا خوراک حیوانات وحشی مثل گراز شوند. اگر به این درخت‌ها برخوردید می‌توانید با خیال راحت از میوه‌های خوش‌طعم‌شان بخورید.» البته او به ما این توصیه را هم می‌کند که به هیچ‌وجه تنهایی در کوه‌های اطراف گشت نزنیم و حتما با کسی که به منطقه آشناست به آنجا برویم. چراکه ممکن است با سگ‌های وحشی، گرازها یا دیگر جانوران روبه‌رو شویم.

فعلا قراری برای رفتن به کوه‌ها نداریم چراکه می‌خواهیم ابتدا به دیدن دو رود مهم طالقان برویم. «طالقان‌رود» یکی از مهم‌ترین رودخانه‌های منطقه است که از حاشیه جنوبی شهر می‌گذرد و به شاهرود می‌ریزد. در اصل این رود در ۱۱ کیلومتری غرب روستای شهرک به رودخانه‌های «اندج» و «الموت» ملحق می‌شود و رودخانه «شاهرود» را تشکیل می‌دهند که مهم‌ترین رودخانه طالقان است؛ رودی زیبا که از کوهپایه‌های شرقی منطقه سرچشمه می‌گیرد و ۱۰۵ متر طول دارد. وقتی کنار رودخانه می‌رسیم صدای جریان خروشان آب و حرکت رود روی سنگ‌های بزرگ و کوچک کف رودخانه منظره بی‌نظیری را ایجاد کرده. این رودخانه چیزی حدود ۱۵ رودخانه بزرگ و کوچک منطقه را به همراه خود تا «سپیدرود» می‌برد تا در نهایت راهی خزر شوند. وقتی پایمان را داخل رود خروشانی که در نهایت به دریای نیلگون خزر می‌رسد، گذاشتیم حس زندگی در تمام رگ‌های بدن‌مان جریان گرفت.

طالقان دشت پهناور و سبزی است که در دره‌ای زیبا قرار گرفته و مجموع رود، دره، باغ، درختان، چشمه‌ها و … همگی بهشتی بی‌نظیر را به وجود آورده‌اند. اگر بگوییم اینجا مهد چشمه‌های ایران است بیراه نگفته‌ایم. به هر جایی که پا می‌گذاریم انگار از زمین آبی می‌جوشد و بیرون می‌ریزد. طالقان ۳۹۹ چشمه دائمی از ۵۷ دهنه اصلی دارد. این نشان از بالا بودن سطح سفره‌های آب زیرزمینی منطقه است.

خب این طبیعی است که وقتی منطقه بارانی باشد و چشمه و رودخانه‌های فصلی و دائمی زیادی هم داشته باشد، باید دنبال آبشارهای ریز و درشت زیادی هم در آن گشت. وقتی در حال گشت زدن در دشت‌های کنار کوهپایه‌ها هستیم، در انحنای کوه‌ها و دامنه ارتفاعات، آبشارها یکی پس از دیگری جلوی پایمان سبز می‌شوند. برای دیدن یکی از زیباترین آبشارهای منطقه باید عازم روستای «کرکبود» در شمال شرق طالقان شویم. روستایی با درختان بلند و تنومند که شاید زیباترین درختان منطقه باشند. به فاصله ۷۰۰ متری ضلع شمال شرق روستا که می‌رسیم دره‌ای عمیق جلوی رویمان ظاهر می‌شود. در میان دره، آبشار زیبای کرکبود نمایان است؛ آبشار ۵ متری بی‌نظیری که از دیدن آن هر کسی به ذوق خواهد آمد. گرچه ارتفاع خیلی بلندی ندارد، ولی قدرت و حجم آب عبوری از دهانه باریک آن بستر باشکوه است. نکته جالب آبشار اینکه: بعد از فرو ریختن بر کف دره بر صخره‌های سنگی جاری می‌شود و مسیر پرپیچ و خم جالبی را می‌پیماید. برای رسیدن به این آبشار باید بعد از عبور از شهرک طالقان و طی حدود ۱۳ کیلومتر به سمت شرق به مسیری در سمت چپ جاده بروید که با شیب تند خود به روستای کرکبود نزدیک می‌شود.

پیاده‌روی بین‌ روستا

روستاهای کوچک، دیدنی‌ترین دورنمای منطقه طالقان است. به پای کوه‌ها که می‌رسیم با کوهنوردانی حرفه‌ای روبه‌رو می‌شویم که با بار و بندیل برای بالا رفتن از کوه‌های اینجا آماده شده‌اند. طالقان از دیرباز مورد توجه کوهنوردان بوده است. شاید یکی از عمده‌ترین دلایلش این بوده که رشته کوه طالقان با یکی از بلندترین رشته کوه‌های ایران یعنی تخت سلیمان هم‌مرز است.

همراه‌مان می‌گوید مسیرهای زیادی برای گشت‌وگذار در طالقان وجود دارد. هم خود روستاها و هم مسیرهای پیاده‌روی بین روستاها؛ «من به شما دو مسیر پیشنهاد می‌کنم؛ یکی مسیر پیاده‌روی روستای حسنجون به مزرعه دو روان.» به گفته او، تعدادی از اهالی روستای حسنجون به شهر کوچ کرده‌اند و به صورت فصلی در این روستا ساکن می‌شوند. این روستا در شمال مرکز طالقان (شهرک) قرار گرفته و چهار کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد. همراه‌مان دومین مسیر پیاده‌روی را هم پیشنهاد می‌دهد: «مسیر پیاده‌روی روستای گورات به روستای اورازان.» هر دو را قبول می‌کنیم و به راه می‌افتیم. اولین مسیر الحق که زیبایی خاصی دارد و پاییز واقعی را به رخمان می‌کشد. درختان گردویی که کنار هم ردیف شده‌اند و جویبار بلند و پرآب کنار آنها تمام مسیر ما را همراهی می‌کنند. صدای آب روان و پیچیدن باد میان برگ‌های زرد درختان بهترین موسیقی آرامش بخش طبیعت است. مسیر دوم کمی دره مانند است و همراه‌مان می‌گوید اینجا یکی از پردرخت‌ترین دره‌های طالقان است: «اینجا در هر فصلی زیبایی خودش را دارد. اگر در زمستان هم به این مسیر سر بزنید با منظره جالبی روبه‌رو خواهید شد. یخ‌شارهای مرتفع در کنار تنگه خاکی که از سرما به این روز افتاده‌اند از نوادر طبیعت ایران است.» به خاطر وقت یک روزه‌ای که برای گردش داریم، پیاده‌روی را کامل انجام نمی‌دهیم، برای ناهار مهمان طالقانی‌های مهمان‌نواز می‌شویم تا طعم غذای معروف طالقان یعنی «خورش عدس» را بچشیم؛ آن هم میان باغ‌های زیبایی که در میان خانه‌ها قرار دارد.

در طالقان چیزی حدود ۵۰۰ گونه گیاهی می‌روید که ۳۰ گونه از آنها دارویی هستند. مهم‌ترین پوشش گیاهی که به چشم ما می‌خورد، همان درختان میوه رنگارنگ است؛ گردو، سیب، گلابی، زیتون، زالزالک، زرشک، بادام و … تنها چند نمونه از درختانی است که در این سفر از کنارشان عبور می‌کنیم. به غیر درختان میوه انواع درختان بید و چنار و گیاهان فراوان دیگری هم می‌بینیم که همراه ما بیشتر آنها را می‌شناسد: «اینجا گیاهان زیادی دارد که حتی بعضی از آنها خاصیت دارویی دارند. ریواس، تره کوهی، شنگ، کاسنی، صعلب، آویشن، جو شیر، بومادران، گون و … نمونه‌هایی از این گیاهان هستند. اگر در بهار به طالقان بیایید با انواع گل‌های رنگارنگ این گیاهان با رنگ‌های زرد، بنفش، قرمز و سفید که همه جا را فرش کرده‌اند روبه‌رو می‌شوید.»

وقتی این همه گیاه و محل زندگی مناسب برای جانوران وجود دارد، باید این منطقه پوشش جانوری خوبی هم داشته باشد. جانوران و پرندگان شاخصی مانند خرس قهوه‌ای، پلنگ، سیاهگوش، گربه وحشی، کل و بز، گرگ، کفتار راه‌راه، روباه، شغال، گراز، خرگوش و تشی، کبک، کبک دری، بلدرچین، پرستو، انواع پرندگان مهاجر مانند مرغابی، غاز، لک لک و پرندگان شکاری و لاشخور مانند عقاب طلایی، سارگپه، دلیجه، دال و کرکس، تعدادی از جانوران طالقان هستند. ما هم در طی مسیر چند باری شغال‌هایی را پشت درخت‌ها و بیشه‌زارها می‌بینیم و البته صدای آواز پرنده‌ها و پروازشان در آسمان تمام مدت همراه ما است. مخصوصا دم جنبانک و زاغچه‌ها که به وفور روی شاخه‌ها و حتی روی زمین در حال جست‌وخیز هستند.

جدای از تماشای طبیعت زیبای طالقان، دیدن آثار تاریخی آن هم خالی از لطف نیست. پس سری به خانه آیت‌الله طالقانی در روستای «گیلرد» می‌زنیم. خانه‌ قدیمی و زیبای آیت‌الله یک حیاط بزرگ دارد و اتاق‌هایی ساده اما دیدنی. عایق‌بندی خشت‌ها و سقف خانه طوری است که در تابستان خنک و در زمستان گرم باشد. کتابخانه، صندوقچه چوبی قدیمی، درهای کوتاه چوبی، مجموعه آثار و عکس‌های آیت‌الله طالقانی از دیدنی‌های داخل خانه است. یکی از نکات جالب این خانه به کار رفتن گل‌های مخصوص در ساخت آن است؛ گل‌هایی که ضد حشره هستند و عطر خاصی را هم در فضای خانه پخش می‌کنند.

ییلاق یعنی خطر؟

مشکل همیشگی مناطق ییلاقی یعنی وجود ویلاهای چند طبقه ناهمگون با محیط اطراف که هر روز هم بر تعدادشان افزوده می‌شود، در طالقان هم به چشم می‌خورد. این منطقه زیبا هم مثل تمام مکان‌های دیگر از آسیب‌های زیست‌محیطی بشر دوپا در امان نمانده است. ساخت‌وسازهای بی‌رویه، فعالیت‌های معدنی، جاده‌سازی و شکار به جان منطقه افتاده و چون جزو مناطق تحت حفاظت نیست، حفاظت چندانی هم از آن نمی‌شود و گونه‌های گیاهی و جانوری با ارزشش در خطر قرار دارند.

طبیعت طالقان به دلیل بهره‌برداری‌های بی‌رویه و نبود برنامه مدیریت آمایش سرزمین، دستخوش آسیب‌های جدی شده است. بعد از احداث سد طالقان، ساخت‌وسازهای بی‌رویه مسکونی که بیشتر ویلاهای توریستی هستند باعث تخریب اراضی طبیعی و اکوسیستم منطقه شده است. احداث جاده‌های دسترسی و تخریب اکوسیستم کوهستان، صدور بیش از ۱۰ مورد پروانه اکتشاف معادن در منطقه طی سال‌های اخیر و تخریب عرصه‌های طبیعی، بهره‌برداری بی‌رویه از گیاهان بومی برای مصارف غذایی و دارویی و تهدید تنوع‌زیستی، کمبود محیط‌بان و افزایش شکارهای غیرمجاز قسمتی از مشکلات طالقان زیباست.

سفر ما کم‌کم به پایان می‌رسد و وقت برگشت است. اما سفر که بدون سوغات نمی‌شود. در بین گشت‌وگذارهای‌مان، کندوهای عسل زیادی در مکان‌های مختلف دیده‌ایم و وقتی از همراه‌مان در مورد سوغات اینجا سوال می‌کنیم به جواب مشابهی با آنچه در ذهن‌مان داریم می‌رسیم؛ «بهترین سوغات طالقان عسل و لبنیات است.» آنطور که او توضیح می‌دهد، عسل‌های منطقه بسته به منبع تغذیه زنبورها، طعم و رنگ متفاوتی دارد که به عنوان مثال می‌توان به عسل مرکبات اشاره کرد که روشن‌تر است. لبنیات به‌ ویژه پنیر محلی خوش‌طعم، محصول دیگر اهالی طالقان است و در بیشتر بقالی‌های بلوار شهرک هم می‌توان آن را پیدا کرد. «نان طالقان هم البته معروف است، نانی شبیه نان شیرمال که به آن «کلاس» می‌گویند.»
اگر قصد سفر به این منطقه، مخصوصا از نوع یک روزه‌اش را دارید بهتر است با اتومبیل شخصی یا یک سواری دربست سفر کنید. معمولا سفر به طالقان یک روزه است، اما اگر دوست دارید شب را در اینجا صبح کنید باید چادر سفری داشته باشید یا دنبال اهالی محلی باشید که خانه یا اتاق اجاره می‌دهند. اگر وسیله شخصی ندارید می‌توانید از تهران به هشتگرد بروید و از آنجا سوار ماشین‌های کرایه‌ای شده تا راهی شهرک شوید. روستاها و مکان‌های دیدنی طالقان، به‌صورت پراکنده از هم قرار گرفته‌اند. سفر یک روزه ما هم با کوله‌باری از خاطرات خوش و البته عسل و نان و پنیر محلی به پایان رسید.

کوه‌های رنگارنگ

رشته‌کوه‌های زیبای طالقان یکی از مقاصد مهم کوهنوردهای حرفه‌ای است. زیبایی این رشته کوه‌ها که معمولا در تمام سال قله‌شان پوشیده از برف است همراه با آسمان آبی و توده ابرهای متراکم بالای سرشان منظره بی‌نظیری است که به دفعات در طالقان تماشا خواهید کرد. مخصوصا اگر این کوه‌ها و تپه‌ها کنار رودخانه باشند و صدای حرکت آب همراه آبی نیلی رنگش به مناظر بالا اضافه شود چیزی جز آرامش بیننده را در پی نخواهد داشت.

منبع:همشهری

به گزارش ایرنا هر موزه‌ای به عنوان حافظ یادگار پیشینیان زبانی گویا از تاریخ و هنر محسوب می‌شود و همواره در جوامع انسانی از ارزش بالایی برخوردار است.

نقش موزه‌ها در جوامع بشری بدیع، ماندگار و مروج ناب‌ترین پدیده‌های فرهنگی است به‌طوری که شورای جهانی موزه‌ها، گنجینه را موسسه‌ای دایمی دانسته که اهداف مادی ندارد و در آن به روی همگان گشوده است و برای خدمت به جامعه و پیشرفت آن فعالیت می‌کند.

امروزه در کشورهای گوناگون جهان گنجینه‌هایی از آثار باستانی، مردم‌شناسی، طبیعی، حیوانات، وحوش و مجموعه تاریخی به نمایش گذاشته می‌شود تا فرهنگ و تمدن هر قوم و ملتی از طریق اشیا و وسایلی که در آن موزه گرد آمده است، شناخته شود.

از انواع گنجینه‌های موجود در استان خراسان جنوبی می‌توان به موزه‌های باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، شهدا، مشاهیر، عروسک، وقف، آب و حیات وحش اشاره کرد.

پی‌سوزها، قدیمی‌ترین شی گنجینه باستان‌شناسی بیرجند

گنجینه باستان‌شناسی بیرجند نخستین موزه استان خراسان جنوبی است که سال ۱۳۷۱ راه‌اندازی و سال ۱۳۷۴ با طراحی نو، توسعه و تجهیز شد. این گنجینه مشتمل بر بخش‌های متعدد از جمله بخش سفال، مفرغ و سکه، قرآن، روشنایی، کتابت و مجموعه‌ای از اشیا و مواریث خاندان علم است.

در بخش روشنایی این گنجینه انواع پی‌سوزهای سفالی و فلزی و تعدادی چراغ‌های گردسوز با پایه و بدنه سنگی، سرامیکی و برنزی به نمایش درآمده است. اگرچه به لحاظ تاریخی قدمت بعضی از این اشیا کمتر از ۱۰۰ سال است ولی از نظر هنری قابل توجه هستند.

قدیمی‌ترین اشیای موجود در این بخش پی‌سوزهای سفالی است که قدمت برخی از آنها به پیش از اسلام بر می‌گردد و در بخش قرآن و کتابت موزه باستان‌شناسی بیرجند هم نفیس‌ترین قرآن موجود در آن متعلق به دوره قاجار بوده که نقش گل و مرغ روی جلد آن و تذهیب آب طلا بر صفحات‌اش نقش بسته است.

اشیایی که در گنجینه مردم‌شناسی موزه بیرجند به نمایش گذاشته شده، سیر مدون و منظمی از هزاره سوم قبل از میلاد تا دوره قاجار را در بر می‌گیرد. از بخش‌های عمده این گنجینه مراسم عروسی، قالی‌بافی، پارچه‌بافی، سفالگری، عطاری، دستاسی و آهنگری است که در قالب مانکن‌های نمایشی آداب و روسم گذشتگان را به نمایش می‌گذارد.

قدمت اشیای گنجینه مردم‌شناسی به حدود ۱۰۰ سال پیش برمی‌گردد لذا بازدیدکنندگان هیچ‌گونه نشانی از فناوری جدید در آن نمی‌بینند.

موزه شهدا در بیرجند نیز برای ترویج و نشر فرهنگ ایثار و شهادت در بنای تاریخی مذهبی حسینیه خواجه خضر از دیگر گنجینه‌های خراسان جنوبی است. بخش وصایا، دست نوشته‌ها، پوشاک و وسایل شهدا و سنگ‌نوشته‌های مضامین اسمی شهدا با تذهیب و نقوش اسلیمی و اسماء جلاله و سنگ‌نوشته‌هایی با مضامین اشعار حافظ و مولوی در مدح رثای شهدا از بخش‌های مختلف این گنجینه است.

گنجینه مفاخر و مشاهیر ملی در باغ و عمارت اکبریه بیرجند نیز مجموعه‌ای از زندگینامه‌ها، اسناد و نسخ خطی، تالیفات، نشانه‌های ملی، علمی و ادبی، لوح‌ها، عکس‌ها و لوازم شخصی بزرگان علمی و فرهنگی این خطه از ایران زمین است.

از اهداف تشکیل این گنجینه یادکرد از چهره‌های ماندگار و اندیشمندانی است که عمر خویش را صرف تحقیق و پژوهش برای تمامی نسل‌ها کرده‌اند.

آثار این گنجینه براساس دوره تاریخی از قرن هفتم تا سیزدهم هجری شمسی در ۲ بخش کلی و ۲ طبقه به نمایش گذاشته شده است. از نمونه‌های جالب توجه در این گنجینه اوراقی از نگاره‌های مینیاتورهایی است که براساس دیوان خاوران نامه در شرح دلاوری‌های حضرت علی (ع) توسط فرهاد نقاش در قرن نهم مصور شده است.

همچنین تالیفات استاد احمد احمدی بیرجندی، دکتر محمدحسن گنجی، استاد سید غلامرضا سعیدی، دکتر محمداسماعیل رضوانی و علامه سید محمد فرزان که از جمله مفاخر بلند آوازه عصر حاضر از دیگر آثار نمایشی در این گنجینه است.

فسیل‌های کمیاب در موزه تاریخ طبیعی خراسان جنوبی

«محمد جمهوری» یکی از پژوهشگران و مجموعه‌داران فسیل خراسان جنوبی با حمایت و مشارکت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی اقدام به راه‌اندازی موزه‌ای برای ارائه و نمایش گونه‌های متعدد و معرفی و آموزش در زمینه آنها کرده است.

موزه علوم و تاریخ طبیعی خراسان جنوبی واقع در بافت تاریخی شهرستان بیرجند در ۲ بخش اصلی «فسیل و سنگواره» و «حیات وحش» با هدف آشنایی پژوهشگران و محققان و آموزش و بهره‌گیری علاقه‌مندان این مجموعه‌ها دایر شده است.

بخش فسیل و سنگواره مربوط به دیرینه‌شناسی استان است و در این بخش مجموعه‌ای از فسیل‌های مختلف از شاخه‌های اسفنج‌ها، مرجان‌ها، نرم‌تنان، خارتنان، بند پایان، بازو پایان و میکروفسیل‌ها بوده و نیز تعدادی فسیل‌های گیاهی به معرض دید و معرفی گذاشته شده است.

فسیل‌های به نمایش درآمده در این موزه اغلب از داخل استان جمع‌آوری شده و تقریبا از منحصر به‌فردترین فسیل‌های موجود در سطح ایران و جهان است.

در بخش حیات وحش این موزه هم گونه‌های تاکسیدرمی شده اعم از بومی و غیربومی (مهاجر) در قالب ۲ مجموعه «پرندگان» و «پستانداران» در ۲ بخش «کوهستانی و بیابانی» و «آبی و تالابی» به نمایش درآمده است.

این بخش نمونه‌هایی از نادرترین و کمیاب‌ترین گونه‌های جانوری جنوب خراسان را در معرض نمایش گذاشته است.

موزه عروسک، نمایشگاهی از فرهنگ در خانه فروتنی

موزه عروسک شهر بیرجند هم در خانه فروتنی واقع در بافت تاریخی قرار دارد. این گنجینه مجموعه‌ای از عروسک‌های زیبا و دیدنی استان خراسان جنوبی و سایر استان‌های کشور را به نمایش گذاشته است.

عروسک‌ها توسط بخش خصوصی جمع‌آوری و در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفته همچنین تعدادی از عروسک‌ها در فهرست میراث ملی ثبت شده است.

موزه وقف؛ میراث جاودان بیرجند

موزه وقف میراث جاودان شهرستان بیرجند مورد توجه ویژه مسافران و گردشگران است که در آن وقف‌نامه‌های قدیمی و اشیای وقفی نگهداری می‌شود.

در این موزه وقف‌نامه‌های خطی قدیمی نوشته شده روی کاغذ، سنگ و پارچه با خط نستعلیق، قرآن‌های خطی قدیمی، عکس از اماکن مقدسه و مشاهیر بیرجند، سکه‌ها و دست‌نوشته‌های قدیمی نگهداری می‌شود.

‌سماورهای زغالی، اتوی زغالی، قهوه‌جوش، قلیان، تشت‌های بزرگ مسی، کاسه و بشقاب‌های قدیمی مربوط به دوره قاجار و صفویه و قرن نوزدهم میلادی از اشیای وقفی این موزه است.

‌موزه وقف بیرجند از سوی اداره اوقاف و امور خیریه بیرحند در بنای تاریخی حسینیه امام رضا (ع) در سال ۱۳۸۲ افتتاح شد.

موزه میراث پهلوانی بیرجند با ۲۰۰ سال قدمت

موزه میراث پهلوانی در سال ۱۳۸۵ مصادف با هفته دولت و با همکاری بخش خصوصی واقع در زورخانه قدیمی امیرعرب مشهور به “زورخانه لوبند” بیرجند افتتاح شد.

قسمت‌های مختلف این موزه عبارتند از نمایش عکس‌های پهلوانان و پیشکسوتان صاحب‌نام، ابزار و آلات ورزشی از قبیل میل، کباده و تخته شنا، ضرب، ابزار و آلات پهلوانی زینتی چون شمشیر و سپر و تعدادی مانکن که حالات مختلف ورزشی را به نمایش درآورده‌اند.

هدف از تأسیس این موزه آشنایی عموم با ورزش باستانی و آداب و سنن مربوط به این رشته دیرپا و مردمی است.

نگهداری ۵۰۰ شی فرهنگی در موزه مردم‌شناسی طبس

موزه مردم‌شناسی طبس سال ۱۳۹۴ در محل موقوفه عمادالملکی معروف به «باغ خان» با مساحتی حدود چهار هزار و ۴۰۰ متر مربع و در فضایی با زیربنای حدود ۶۰۰ متر مربع راه‌اندازی شد.

این موزه با موضوع و محتوای مردم‌شناسی با حدود ۵۰۰ قلم شی فرهنگی اهدایی از مردم فرهنگ‌دوست و علاقه‌مند طبس و در ۲ بخش نمایش پیکره‌ها (۹ عدد مانکن مشاغل سنتی) و سالن‌های ویترینی (۲۰ ویترین) به معرفی برخی مشاغل، حرف سنتی و ابزار و لوازم کاربردی – معیشتی مردم در روزگار گذشته می‌پردازد.

فسیل‌هایی با ۵۲۰ میلیون سال قدمت در موزه میراث زمین طبس

موزه میراث زمین در طبس هم آثاری مانند گیاهان سنگی، لاک حلزون‌های غول پیکر یا سنگ‌های ستاره‌ای را به نمایش گذاشته که میلیون‌ها سال قدمت دارند. موزه‌ای که اکنون جزئی از عمارت باغ گلشن شده و در آن انواع کانی‌ها، سنگ‌ها، فسیل‌ها، مواد معدنی به نمایش گذاشته شده است. در این موزه می‌توان فسیلی به نام «استروماتولیت» را دید که ۵۲۰ میلیون سال سن دارد، این فسیل در واقع جلبک‌هایی بوده که روی هم انباشته شده‌اند.

فسیل‌های گیاهی موزه هم قدمتی بیش از ۲۱۰ میلیون سال دارند. این فسیل‌ها نشان می‌دهد که طبس در میلیون‌ها سال پیش جنگل‌های انبوه داشته و شرایط برای تشکیل زغال‌سنگ خوب بوده، حتی در طبس ردپای دایناسور نیز دیده شده است.

فسیل‌های دیگری نیز به شکل ستاره در این موزه وجود دارد که باید اطلاعات‌شان را از راهنمایان موزه گرفت. در کنار این فسیل‌ها صدف‌ها یا سنگ‌هایی که میلیون‌ها سال قدمت دارند در رنگ‌ها و شکل‌های متفاوت وجود دارد حتی حلزون‌هایی که صدف آنها بسیار بزرگتر از آن چیزی است که هر بیننده تصور می‌کند.

نمادی از آسبادها در موزه مردم‌شناسی نهبندان

این موزه در خانه سالاری از خانه‌های تاریخی زیبای شهر نهبندان و داخل بافت تاریخی این شهر واقع شده که دارای وسعتی حدود هزار و ۸۰۰ متر مربع است.

نمایشگاه عکس بناهای تاریخی، لباس‌های محلی، مراحل کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی، قالی‌بافی و نخ‌ریسی از قسمت‌های مختلف این موزه است.

ماکت آسبادهای نهبندان به عنوان یکی از نمادهای این شهر در بخشی از موزه به نمایش درآمده است.

موزه مشاهیر و مفاخر قاین

این موزه مجموعه‌ای از زندگی‌نامه‌ها، اسناد، نسخ خطی، آثار و تألیفات، نشان ها (ملی، علمی و ادبی)، لوح‌ها و عکس‌های بزرگان علمی، مذهبی و فرهنگی این خطه از ایران زمین را به نمایش گذاشته که جایگاه و موقعیت این بزرگان را در عرصه مجامع علمی، مذهبی و فرهنگی ایران و بعضا جهان تبیین می‌کند.

آثار این موزه براساس «موضوع و محتوا» به بخش علمای دینی و مذهبی، شعرا، خوشنویسان، چهره‌های ماندگار، شهدا، بخش امرا و سیاستمداران و بخش آموزش و پرورش تقسیم شده است.

موزه مردم‌شناسی قاین در طبقه همکف خانه تاریخی سلطانی که از بناهای تاریخی شهر قاین است، طراحی شده و در محدوده بافت تاریخی شهر قاین واقع است.

این موزه در بخش‌های مختلفی چون مراسم شب یلدا (کف‌زنی)، دستاسی، جاجیم‌بافی، کاشت، داشت و برداشت زعفران، ریسندگی، حلاجی و جِلَک ریسی، مراسم سنتی کشاورزی، تُلُم زنی (تهیه مواد لبنی) و مراسم سنتی عروسی همراه ساز و دهل و رقص محلی (اجرای موسیقی مقامی قاینات و خراسان جنوبی) با استفاده از مانکن با پوشش محلی که بیانگر آداب و رسوم کهن منطقه بوده، طراحی شده است.

موزه آب شهرستان قاینات سال ۱۳۸۶ پس از انجام عملیات مرمتی توسط سازمان میراث فرهنگی در آب انبار بازار شهر قاین افتتاح شد.

این آب انبار در ابتدای کوچه سنگی که بازار قدیم در آن واقع بوده، قرار دارد که در گذشته از قنات (کهناب) آبگیری می‌شد. بنای آب انبار دارای راه پله‌ای است که به پاشیر منتهی می‌شود و با توجه به پوشش آب انبار و شواهد تاریخی موجود بنای آب انبار مربوط به دوره تیموری است.

این موزه که تنها موزه آب استان است، شامل نمایش شاهراه‌های آبی مرتبط به دوره‌های تاریخی و مجموعه‌ای از تصاویر مرتبط به تأسیسات آبی (سدها، آب انبارها و قنوات)، وقف‌نامه‌ها است.

شترخان کاروانسرای سرایان محلی برای گنجینه مردم‌شناسی

موزه اشیای مردم‌شناسی سرایان در محل شُتُرخان کاروانسرای سرایان راه‌اندازی شده است. این موزه متشکل از تالاری است که اشیای مردم‌شناسی و لوازم زندگی مردم منطقه در گذشته و صنایع دستی قدیمی همچون ابریشم بافی، شال‌بافی و چاقوسازی در آن نگهداری می‌شود.

ابزار کار همچون لوازم قالی‌بافی، نخ‌ریسی، پارچه‌بافی و زنگوله‌سازی، لوازم آشپزخانه، ظروف، اشیای مورد استفاده در مراسم مذهبی خاص، وسایل روشنایی، پارچه‌های محلی و دست‌نوشته‌ها و نسخ خطی را می‌توان در ویترین این موزه به تماشا نشست و از نظاره آن به نحوه زندگی، فنون، حرف و صنایع دستی مردم منطقه در گذشته‌ نه چندان دور پی برد.

موزه خصوصی بشرویه در اردیبهشت سال ۱۳۸۷ با همکاری بخش خصوصی در خانه تاریخی ملاعبدالله تونی “اسدی” واقع در بافت تاریخی شهرستان بشرویه ایجاد و راه‌اندازی شد.

این بنا از خانه‌های چهار ایوانی دوره صفویه است و با معماری اصیل خود، زادگاه یکی از علمای بزرگ ایران در دوره صفویه به نام ملاعبدالله تونی بشروی بوده و دارای اتاق‌های متعدد، مطبخ، اتاق زمستانی و اتاق بادگیر است.

بنای منزل اسدی به گفته‌ افراد محلی حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد و با توجه به تزئینات معماری آن، تقریبا همزمان با بنای مسجد میانده است.

موزه مردم‌شناسی فردوس شامل ۲ بخش “آداب و رسوم حمام” و “مشاغل سنتی” شهر قدیم فردوس است که از جمله بخش‌های موزه می‌توان به مشاغل آهنگری، نمد مالی، خراطی و دلاکی اشاره کرد که در هر بخش با توضیحاتی به معرفی آن پرداخته شده و از دیگر بخش‌های موزه می‌توان اتاق نشیمن‌خانه، مطبخ‌خانه و نگارخانه را نام برد.

حمام خیروز یکی از بناهای زیبا و تاریخی شهر تون است که در ضلع جنوبی امامزادگان سلطان محمد و سلطان ابراهیم واقع شده و قدمت این بنای تاریخی متعلق به دوره صفویه است. این حمام در زلزله سال ۱۳۴۷ به‌طور جدی آسیب دید و پس از آن غیرقابل استفاده بود و می‌توان گفت از حیث انتفاع خارج شده است.

خراسان جنوبی نیازمند موزه‌های تخصصی

با وجود ۱۸ موزه دولتی و خصوصی اما معاون میراث‌ فرهنگی اداره‌ کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی خراسان جنوبی معتقد است که این استان به موزه‌های تخصصی بیشتری نیاز دارد.

علی شریعتی‌منش به خبرنگار ایرنا گفت: خراسان جنوبی در حال حاضر دارای ۱۸ موزه متعلق به اداره‌ کل میراث فرهنگی و بخش خصوصی است که این موزه‌ها در شهرستان‌های بیرجند، قاینات، فردوس، سرایان، طبس، بشرویه و نهبندان قرار دارند.

وی افزود: موزه عروسک، موزه منسوجات و لباس‌های سنتی، موزه ورزش، موزه فسیل متعلق به بخش خصوصی و موزه وقف متعلق به اداره‌ کل اوقاف و امور خیریه در بیرجند، موزه خصوصی میراث زمین در طبس و موزه مردم‌شناسی بشرویه از جمله موزه‌های خصوصی در خراسان جنوبی است.

معاون میراث‌ فرهنگی اداره‌ کل میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی خراسان جنوبی گفت: جایگاه موزه‌های دولتی نظیر کشاورزی، پزشکی، صنعت، عشایر، روستا، مدرسه، علوم، نفت، پست و موزه آب باقی‌ مانده است.

وی بیان کرد: بنای ارگ بهارستان بیرجند از سوی شرکت آب منطقه‌ای خراسان جنوبی به منظور ایجاد موزه آب تملک شده و مطالعات آن نیز توسط مشاور این شرکت پایان یافته است.

شریعتی‌منش گفت: پیشینه کشاورزی، پزشکی و صنعت همچنین بافت‌های روستایی بکر و منحصر به‌فرد، خراسان جنوبی را مستعد ایجاد چنین موزه‌هایی کرده که البته تاکنون محقق نشده، در صورتی که برخی استان‌ها این موزه‌ها را راه‌اندازی کرده‌اند و با استقبال مردم و گردشگران مواجه شده است.

کاهش ۹۰ درصدی بازدید از موزه‌های خراسان جنوبی در دوران کرونا

مدیرکل ‌میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان خراسان جنوبی هم گفت: موزه‌ها با توجه به اینکه محیط سربسته هستند در ۲ سال اخیر به دلیل ممنوعیت تجمع جمعیت انسانی ناشی از شیوع کرونا آسیب دیدند.

حسن رمضانی اظهار داشت: میانگین بازدید سالانه از موزه‌های خراسان جنوبی در پنج سال اخیر حدود ۵۰ هزار نفر بود که این آمار از زمان شیوع ویروس کرونا تاکنون با کاهش ۹۰ درصدی همراه شده است.

وی افزود: استان خراسان جنوبی دارای ۱۲ موزه دولتی و ۶ موزه خصوصی است که در شهرهای بیرجند، قاین، نهبندان، سرایان، طبس، فردوس و بشرویه هستند و بیش از ۲ هزار شی فرهنگی، تاریخی ارزشمند را در خود جای داده‌اند.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت: قدیمی‌ترین اشیای تاریخی موجود در موزه‌های استان مربوط به پنج هزار سال پیش است که در موزه باستان‌شناسی بیرجند نگهداری می‌شود.

وی افزود: علاوه بر موزه‌های زیر پوشش میراث فرهنگی، موزه وقف وابسته به اداره کل اوقاف و امور خیریه و موزه گنجینه تنوع زیستی وابسته به اداره کل حفاظت محیط زیست نیز در این استان فعال است.

رمضانی اظهار داشت: بازدید مجازی از موزه‌ها و گنجاندن دروس آشنایی با میراث فرهنگی و موزه‌ها در کتاب‌های درسی از موضوعاتی است که در دوران شیوع کرونا بر آنها تمرکز شد تا خلاء بازدید حضوری به گونه‌ای جبران شود.

وی گفت: سال گذشته به دلیل تعطیلات ناشی از شرایط کرونایی بیشتر روزهای سال موزه‌ها تعطیل بودند و فقط ۷۵۴ نفر از موزه‌های استان بازدید کردند.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی افزود: موزه‌ها نوروز امسال با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی برای بازدید علاقه‌مندان باز شد و در این مدت نیز پنج هزار و ۲۲۹ نفر بازدید کردند که از ابتدای امسال حدود ۶ هزار و ۵۰۰ نفر برای دیدن موزه‌های خراسان جنوبی به این مکان‌ها آمدند.

با توجه به خروج خراسان جنوبی از وضعیت قرمز کرونا بازگشایی موزه‌های استان نیز با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی اول مهر امسال انجام شد و در حال حاضر امکان بازدید از این موزه‌ها در روزهای هفته جز دوشنبه و جمعه از ساعت ۷:۳۰ تا ۱۴:۳۰ فراهم است.

منبع:ایرنا