یادگاری‌های امیرکبیر در موزه آستان قدس رضوی

موزه‌ آستان قدس رضوی به عنوان یکی از غنی‌ترین موزه‌های کشور یادگاری‌های ارزشمندی از “میرزا محمد تقی خان فراهانی” مشهور به امیرکبیر صدر اعظم ناصرالدین شاه قاجار در سالروز شهادت وی در معرض بازدید عموم قرار داده است.

به گزارش ایرنا، این یادگاری‌ها که توسط عاشقان و دلدادگان حرم مطهر رضوی به موزه هدیه شده است، یک نسخه خطی از قرآن کریم، نسخه‌هایی از روزنامه وقایع اتفاقیه به عنوان نخستین روزنامه رسمی ایران و اسنادی حکومتی با مهر و امضای امیرکبیر است.

موزه‌های آستان قدس رضوی شامل چهار موزه قرآن و نفایس، فرش، مردم شناسی و ۱۶ گنجینه در موزه مرکزی است که قریب هشت هزار شی در بخشهای مختلف را در خود جای داده است و قدمت اشیای موجود در آن به چندین قرن قبل باز می‌گردد و به عنوان یکی از غنی‌ترین موزه‌های کشور به شمار می‌رود که گاه اولین‌ها از یادمان‌های گذشتگان ایران زمین را در خود جای داده است.

وجود یادگاری‌هایی از بزرگ صدراعظم سلسله‌های حکومتی پیش از جمهوری اسلامی ایران، “محمد تقی خان فراهانی” که به درستی و راست‌کرداری، دلیری و شجاعت، کاردانی، خردورزی و وطن دوستی شهره بود و سیاستمداری اصلاح طلب به شمار می‌رفت و به سبب کارهای بی نظیرش همچون تاسیس دارالفنون و نخستین روزنامه رسمی ایران، همواره نامش در تاریخ به بزرگی یاد می‌شود در موزه عالم آل محمد(ص) دور از انتظار نیست بلکه جای آن در همین موزه مقدس در جوار بارگاه منور رضوی است.

به مناسب سالروز درگذشت امیرکبیر ایران، موزۀ قرآن و نفایس آستان قدس رضوی نسخه‌ای دست‌نویس از قرآن کریمی را به نمایش گذاشته است که به سفارش وی در سال ۱۲۲۴ شمسی کتابت شده است.

مسوول موزۀ قرآن و نفایس آستان قدس رضوی در این باره گفته است: قرآن خطی موجود این موزه و منتسب به امیرکبیر، در ربیع‌الاول سال ۱۲۶۱ هجری قمری، مصادف با ۱۲۲۴ شمسی به دست عبدالوهاب شیرازی، یکی از خوشنویسان مشهور دورۀ قاجار و در شیراز به سفارش امیرکبیر کتابت شده است.

جواد فرهمند نژاد افزود: این قرآن خطی بر روی کاغذ ترمه شکری و در ۲۲۶ برگ در قطع رحلی و ابعاد ۲/۳۴ *۲۳ سانتی‌متر نوشته شده است و جلد این قرآن نفیس لاکی‌ روغنی دورو ممتاز است که میرزا احمد مذهب در سال ۱۲۶۲ قمری ساخته و این نسخه به صورت کامل و به خط نسخ ۱۴سطری است و ترجمۀ آن به نستعلیق تحریر شده است.

وی اضافه کرد: قرآن کریم مزبور به دست بانو “مهرآسا سپهبدی” در ۲۶ محرم ۱۳۵۰ قمری، مصادف با ۱۳۱۰ شمسی به موزۀ رضوی اهدا شده است و هم‌اکنون در موزۀ قرآن و نفایس آستان قدس رضوی در حال نمایش قرار دارد.

همچنین آرشیو مطبوعات آستان قدس رضوی تنها نسخه‌های دست‌نویس «وقایع اتفاقیه» به عنوان قدیمی ترین روزنامه رسمی ایران را در اختیار دارد که این روزنامه به دستور امیرکبیر چاپ و منتشر شد.

رییس اداره مطبوعات سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان‌ قدس رضوی با اشاره به وجود تک ‌نسخه‌های دست‌ نویس روزنامه «وقایع اتفاقیه» گفت: هر چند پیش از میرزا تقی‌خان فراهانی، ایران انتشار یک روزنامه غیر رسمی را به همت میرزا صالح شیرازی تجربه کرده بود و ۱۵ سال پیش از دستور او نشریه «کاغذ اخبار» نیز به چاپ رسیده بود اما امیرکبیر بر اساس روزنامه‌نگاری غرب دستور داد تا اولین روزنامه رسمی ایران با نام «روزنامچه اخبار دارالخلافه طهران» در دربار تأسیس شود و فقط به چاپ رویدادهای مهم و موثر از نگاه دارالخلافه بپردازد.

ابراهیم حافظی افزود: امیرکبیر در نخستین شماره این نشریه، هدف از تاسیس چنین روزنامه‌ای را این‌گونه تشریح کرده است که “از آنجا که همت حضرت اقدس شاهنشاهی مصروف بر تربیت اهل ایران و استحضار و آگاهی آنها از امورات داخله و وقایع خارجه است لهذا قرار شد که هفته به هفته احکام همایون و اخبار داخله مملکتی و غیره را که در دول دیگر گازت می‌نامند در دارالطباعه دولتی زده شود و به کل شهرهای ایران، منتشر گردد که اهالی ممالک ایران نیز در هر هفته از احکام دارالخلافه مبارکه و غیره اطلاع حاصل نمایند و از جمله محسنات دیگر این گازت یکی آن که سبب دانایی و بینایی اهالی این دولت علیه است دیگر این که اخبار کاذبه اراجیف که گاهی بر خلاف احکام دیوانی و حقیقت حال در بعضی از شهرها و سرحدات ایران، پیش از این باعث اشتباه عوام این مملکت می‌شد بعد از این به واسطه روزنامچه موقوف خواهد شد و بدین سبب لازم است کل امنای دولت ایران و حکام ولایات و صاحب منصبان معتبر و رعایای صادق این دولت این روزنامه‌ها را داشته باشند.”

وی ادامه داد: امیرکبیر درباره این روزنامه گفته ‌است “عوام نمی‌دانند که مصرف و حسن این وقایع اتفاقیه در چیست یا خیال می‌کنند که دیوانیان عظام شروع به این کرده‌اند به جهت منافع و مداخل لکن این‌طور نیست و نباید باشد. این اخبار چیزی است اینها به جهت تربیت خلق است.”

رییس اداره مطبوعات سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان‌ قدس رضوی گفت: امیرکبیر گرچه مبدع روزنامه‌ نگاری نوین و رسمی ایران است ولی پس از تأسیس آن، عرصه را به دیگران سپرد و چندان حضور و دخالت جدی در چاپ روزنامه نداشت و روزنامه نیز با نام “وقایع اتفاقیه” شناخته شد.

حافظی افزود: این درحالی است که عمر او نیز کفاف نداد و کمتر از یک سال از انتشار روزنامه گذشته بود که مورد غضب ناصرالدین‌ شاه قرار گرفت و در ۲۰ دی ماه ۱۲۳۰ شمسی برابر با ۱۸ ربیع‌الاول ۱۲۶۸ قمری در حمام فین کاشان به دستور مستقیم ناصر الدین شاه به شهادت رسید.

وی ادامه داد: روزنامه‌ای که امیرکبیر بنیانگذار آن بود در زمان قتلش، در حق او اجحاف کرد و خدمات ارزنده‌اش را ناصواب جلوه داد و حتی خبر قتل او را به فاصله ۲۰ روز بعد، بسیار کوتاه و تلگرافی اعلام کرد.

رییس اداره مطبوعات سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان‌ قدس رضوی گفت: ۳۷ شماره نخست روزنامه “وقایع اتفاقیه” به ۲ صورت دست‌ نویس و چاپ‌ سنگی منتشر شده که نسخه دست ‌نویس آن به جز آرشیو مطبوعات آستان قدس رضوی در آرشیو دیگری در ایران مشاهده نشده است.

حافظی افزود: این روزنامه که قدیمی‌ترین نشریه فارسی موجود در آرشیو مطبوعات آستان‌ قدس رضوی است، طبق وصیت مرحومه اشرف ‌السلطنه که همسر اعتمادالسلطنه، وزیر انطباعات دربار ناصرالدین‌ شاه بوده است، به دست حاج سیدحسین نایب ‌التولیه عرب در شعبان ۱۳۳۴ قمری به همراه ۱۵۰ جلد کتاب، وقف کتابخانه آستان قدس‌ رضوی شده است.

رییس مرکز اسناد و مطبوعات سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی نیز از وجود مهر و دستخط امیرکبیر در این مرکز خبر داده و گفته است: مجموعه ارزشمندی از اسناد مربوط به امیرکبیر، در این مرکز نگهداری می شود که از این مجموعه تعداد چهار برگ سند معتبر با مهر و دستخط وی است.

محمدهادی زاهدی افزود: این اسناد مربوط به سالهای ۱۲۶۴ و ۱۲۶۸ هجری قمری است که امیر کبیر صدر اعظمی ایران را در زمان ناصرالدین شاه قاجار برعهده داشته است.

وی اضافه کرد: یکی از اسناد، نامه شخصی امیرکبیر به ناصرالدین شاه قاجار در سال ۱۲۶۷ قمری است که در آن به صراحت عنوان شده “با امروز و فردا کردن و طفره رفتن، کار سلطنت پیش نمی ‌رود”.

رییس مرکز اسناد و مطبوعات سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی گفت: سند دیگر نامه ‌ای مربوط به اعزام میرزا موسی مستوفی، از مستوفیان امور دیوانی کشور به خراسان است که امیرکبیر در آن خطاب به وزیر خراسان، محمدناصر خان سردار پیشکار و وزیر خراسان مسوولیت امور دیوانی خراسان را به میرزا موسی مستوفی سپرده و سفارش وی را به وزیر خراسان کرده است.

زاهدی افزود: سند دیگر نامه‌ای با دستخط و مهر امیرکبیر در باره نیروهای نظامی است که در زمان شورش سالارالدوله فرزند “آصف الدوله” در خراسان، که سه سال به طول انجامید نوشته شده است.

وی ادامه داد: یکی دیگر از این اسناد نیز مربوط به نامه امیرکبیر به مباشران دیوانی و حاکمان شهرهای مسیر تهران – مشهد در سال ۱۲۶۶ قمری است که در آن امیرکبیر دستور تامین سیورسات(جیره) و حقوق نیروهای نظامی که از قزوین به خراسان در حرکت بودند را داده است.

او اضافه کرد: در نامه دوم هم امیرکبیر به مباشران و حاکمان شهرهای مسیر تهران- مشهد دستور داده که جیره و سیورسات و حقوق نیروی سواره نظام شاهسوند به فرماندهی “صفرعلی خان” را تامین کنند.

منبع:میراث آریا

نگین سبز بوشهر، خاستگاه کپو

نگین سبز بوشهر لقب شهری در دشتستان است که برکت نخیلاتش آن را نه تنها در تامین بخش زیادی از خرمای ایران که این بار در تولید صنایع دستی نیز بلند آوازاه کرده و شهر ملی حصیر و کپو بافی ایران لقب گرفته است تا امید به رونق فردا را نوید دهد.

شهر برازجان را که به سمت گناوه ترک کنی، پس از طی ۲۰ کیلومتر و گذشتن از پل بزرگ “کلل” به شهری با طبیعتی باور نکردنی از پوشش نخل‌های سربه فلک کشیده می‌رسی که توجه هر رهگذری را به خود جلب می‌کند.

” آبپخش” نام دارد و خاستگاه نخل است و بیش از یک میلیون و ۴۰۰ اصله از این درخت سودمند را در خود جای داده‌است و همه جمعیت ۳۰ هزار نفری این بخش به نحوی از این درخت سهمی در تولید و درآمدزایی و معیشت خود دارند.

پیش از این بیشتر شهرت آبخش به خرمای کبکاب و سرسبزی نخیلات آن بود، اما اکنون حصیر و کپوی آن بر سر زبان‌هاست، هرچند سرانگشتان بانوان این دیار با برگ و خوشه خرما آشنایی دیرینه دارد اما حالا چهار سالی می‌شود که این هنرصنعت در سرزمین نخل‌های متراکم رونقی دوباره یافته است.

بیش از ۱۰۰ کارگاه حصیر بافی در آبپخش فعال است که دیگر نه فقط ظرف جا نانی که در اصطلاح محلی به “نان دان” معروف است و “تویزه”  در این کارگاه‌ها تولید می‌شود بلکه ده‌ها محصول متنوع و خلاقانه حصیری با برگ نخل می‌بافند و دست ‌بافته‌هایشان جای خود را در زندگی روزمره ایرانیان گشوده است.

آنچه حصیر و کپوی آبپخش را شاخص می‌کند

دسترسی به مرغوب‌ترین مواد اولیه حصیر ایران به همراه پیشینه تاریخی بافت حصیر و پس از آن آموزش و تولید متنوع زنجیره تولید صنایع دستی را در آبپخش شکل داده‌است و اکنون ثبت ملی آن امید به تقویت حلقه پایانی یعنی فروش گسترده‌تر را ایجاد کرده‌است.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر می‌گوید: بی اغراق کپوی بوشهر حرف اول را در جنوب کشور می‌زند.

“پنگاش” یا ساقه درخت نخل که برای مغزی کپوی بوشهری استفاده می‌شود نقطه تفاوت آن با دست‌بافته‌های سایر شهرهای نخل‌خیز است طوریکه به گفته لیلا رحیمی پنگاش نخلستان‌های آبپخش کیفیت بالایی دارد و سطح کیفی و عمر محصول را بالا می‌برد.

کیفیت “پیش” (برگ نخل) نخیلات آبپخش نیز از مواردی است که سبب دوام و پایداری رنگ حصیرهای این منطقه شده‌ تا جایی که ارسال گسترده پیش و پنگاش نگین سبز بوشهر برای کارگاه‌های حصیربافی شهرهای نخل خیز خوزستان رونق گرفته است.

بهینه‌سازی تولید و کاربردی کردن محصولات دیگر شاخصه‌ای است که به گفته رحیمی جایگاه ویژه‌ای به حصیر و کپو آبپخش بخشیده و آن را پر طرفدار کرده‌است.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر می‌گوید: حصیر بافی بوشهر در این زمینه در کشور پیشتاز است و طراحی نوین از شاخصه‌های آن به شمار می‌رود.

از زمانی که تشکیل پرونده آبپخش برای ارائه به شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستاهای ملی صنایع‌دستی کلید خورد افراد بسیار بیشتری که حصیر و کپو بافی سنتی را از مادران خود فراگرفته بودند به مهارت افزایی و فعالیت حرفه‌ای در این هنر صنعت مشتاق شدند و اکنون که شهرشان شهرت ملی یافته است انتظار رونق و اشتغال‌زایی بیشتری در این زمینه وجود دارد.

رحیمی معتقد است ثبت ملی شدن اولین شهر استان بوشهر تاثیر بسیار زیادی در افزایش اشتغال و تولید در عرصه صنایع دستی دارد و علاوه بر آن این امر به همراه جاذبه توریستی آبپخش، آن را گردشگرپذیرتر از گذشته می‌کند.

گسترش فروش پس از ثبت ملی؛ تاثیری که برای آبپخش خیلی زود آغاز شد

تاثیری که به گفته حصیر باف پیشکسوت و نام‌آشنای آبپخشی از هم اکنون و تنها با گذشت چند روز آغاز شده‌است.

در همین یک هفته‌ای که از ثبت آبپخش به عنوان شهر ملی حصیر و کپو می‌گذرد، صدیقه شادکام تماس‌های بسیاری از تهران، اصفهان و مشهد داشته است که مشتاق بازدید و خرید از دست‌بافته‌های کارگاه تولید حصیر او بوده‌اند.

تولیدات خانم شادکام هیچ‌گاه به گفته خودش “روی دستش نمانده است” و آنقدر زود به فروش می‌رسد که حتی نمی‌تواند چیزی را برای خود نگه دارد، اما این را هم گفت که در زمان حاضر بیشتر فروشش در داخل استان و تهران بوده است و در سایر شهرها فروش گسترده‌ای ندارد.

هر چند او مطمئن است که شناخته شدن بیشتر آبپخش به دنبال ثبت ملی شدن آن اتفاق می‌افتد و در فروش گسترده به سراسر کشور موثر است زیرا در چند روز اخیر تجربه‌اش کرده است.

این بانوی صاحب ایده و پیشکسوت حصیر بافی یادآوری کرد: پیش از آموزش‌هایی که از ۴ سال گذشته آغاز شد تنوع تولیدات محدود به ظرف‌هایی برای جا نخی و جا نانی می‌شد اما اکنون کاربرد محصولا بسیار تنوع یافته است و هر نوع نیاز و سلیقه را تامین می‌کند.

شادکام که تاکنون ۲ بار نشان ملی دریافت کرده‌ و آثارش در کاخ موزه سعدآباد به نمایش گذاشته شده‌است، اکنون نزدیک به ۱۰۰ طرح تولید نشده دارد و محصولات او از انواع ظرف‌های میوه خوری، سبد، کاسه، بشقاب و زیر بشقابی در آشپزخانه‌های امروزی گرفته تا سبد اسباب‌بازی، جالباسی، دیوار کوب و طرح‌های زینتی را در اندازه و رنگ‌های متنوع در بر می‌گیرد.

رونق تولید و فروش این کارگاه خانگی در آبپخش مشتی نشانه خروار است چرا که اکنون در هر محله این شهر ۲۰ تا ۳۰ نفر و بیشتر به صورت خانوادگی حصیر می‌بافند.

ضایعات دورریزی که اکنون هر کیلو ۲۰ هزار تومان فروش می‌رود

این هنر صنعت اکنون بازاری پر عرضه دارد، طوریکه ضایعات باغ‌های نخیلات که پیش از این به صورت دور ریز از نخلستان‌ها خارج می‌شد و یا با قیمت کمتر از هزارتومان به فروش می‌رسید، حالا هر کیلو ۲۰ هزار تومان به فروش می‌رسد که نشان از زمینه مناسب برای به فعل رسیدن ایجاد درآمدی پایدار با اتصال به شبکه فروش ملی دارد.

دورنمای آبپخش به عنوان شهری که حالا ثبت ملی شده‌است، برای کارشناسان و مسئولان نوید رونق و امید را به همراه دارد.

ظرفیت بالای آبپخش در نخل و حصیر آنقدر بالاست که می‌طلبد نه فقط در سطح ملی که در سطح جهانی نیز معرفی شود. بخشدار آبپخش با بیان این نکته، گفت: همه فرآورده‌های نخلستان‌های آبپخش از کبکاب‌هایش گرفته تا برگ و ساقه‌ها و حصیر و کپوی تولیدی آن کیفیتی بی‌نظیر دارد که لازم است شناخته شود.

گام بعدی، معرفی آبپخش در جهان

علی تنگ ارمی می‌گوید اکنون هر خانه در آبپخش دست کم یک بافنده دارد و این حمایت همه جانبه مسئولان درتسهیل دسترسی هنرمندان به بازار فروش ملی را می‌طلبد.

احداث راه بین نخیلات روستاهای حوزه رود حله به عنوان بخشی از شهر که تراکم بیشتری از نخیلات دارد در هفته دولت، نقطه شروعی در توسعه زیر ساختی شهر است. او می‌گوید این راه علاوه بر تسهیل انتقال فراورده‌های نخیلات، مسیری است که ظرفیت بالایی برای جذب گردشگر دارد.

بازدید گردشگران از نگین سبز بوشهر با ثبت ملی شدن آن افزایش می‌یابد و بخشدار آبپخش نیز از شناسایی مسیرهای گردشگری و ترمیم راه‌های این بخش برای بهبود و تسهیل این امر خبر داد و این را هم گفت که گام بعدی اقدام برای معرفی آبپخش به جهان است.

او گفت: تحقق این مهم همکاری همه مسئولان استانی و شهری، سازمان‌های مردم‌نهاد و متخصصان فرهنگی را طلب می‌کند.

حصیر و کپو با فرهنگ و جغرافیای دشتستان نسبتی دیرینه دارد و ساخت ظریف‌ترین دست‌سازه‌ها از برگ و ساقه خشک نخل نشان از پیوند بی‌واسطه هنرمند بوشهری با محیط زندگی‌اش دارد.

امروز که به گفته معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر، آبپخش بحق شهر ملی این هنر صنعت شده‌است، توسعه و بهبود زیر ساخت‌ها می‌تواند اشتغالی پایدار و رونقی با استقلالی مثال‌زدنی را برای نه تنها آبپخش بلکه شهرستان دشتستان و استان بوشهر فراهم آورد.

آبپخش شهری در شهرستان دشتستان است و  ۲۰ کیلومتر با برازجان به عنوان مرکز شهرستان و ۶۰ کیلومتر با بوشهر فاصله دارد.

منبع:ایرنا

جاجا محور توسعه گردشگری روستایی در غرب اصفهان

روستای تاریخی و گردشگری جاجا در ۵ کیلومتری غرب شهر تیران (مرکز شهرستان تیران ‌و کرون) و در ۵۰ کیلومتری غرب شهر تاریخی اصفهان واقع شده است. این روستا براساس بررسی‌های به‌عمل آمده دارای ۱۰ اثر تاریخی شامل یک قلعه تاریخی، حمام تاریخی، مسجد تاریخی، سربازخانه تاریخی (این چهار اثر به ثبت ملی رسیده)، کاروانسرای تاریخی، دو آسیاب آبی، سه خانه تاریخی و همچنین دارای بافت زیبای تاریخی و روستایی است که طبق مصوبه هیات دولت در سال ۱۳۸۶ خورشیدی به‌عنوان روستای هدف گردشگری در محدوده شهرستان تیران‌وکرون معرفی شد.

این روستای تاریخی همان‌گونه که ذکر شد از یک‌سو دارای آثار ارزشمند تاریخی در کنار باغ‌های زیبا است و از سوی دیگر با توجه به فاصله نه چندان زیاد با شهر تاریخی اصفهان و قرارگیری در کنار محور ارتباطی و ترانزیتی غرب به مرکز کشور از جایگاه مناسبی به‌منظور تبدیل به یک محور گردشگری در غرب استان اصفهان برخوردار است.

همچنین در کنار آثار ارزشمند تاریخی، بافت زیبا و کهن‌باغ‌های این روستا و تاریخی بودن کوچه باغ‌ها، این مجموعه را به یک محیط مستعد در زمینه گردشگری روستایی تبدیل کرده است.

یکی از جاذبه‌های منحصربه فرد این روستا وجود تعداد زیادی درهای سنگی در محور ورودی باغ‌های این روستا همراه با سردرهای زیبا است که خود بر جذابیت‌های این روستا می‌افزاید.

با توجه به قرار گرفتن شهرستان تیران در محدوده غرب استان و قرار گرفتن این شهرستان در دامنه‌های کوهپایه‌های متصل به سلسله جبال زاگرس، روستای جاجا همانند سایر مناطق شهرستان از اقلیمی مناسب در طول سال برخوردار است به گونه‌ای که این روستا دارای بهاری زیبا و دلکش، تابستان‌های معتدل، پاییزی رنگارنگ و زمستان‌های سرد است، لذا اقلیم مناسب در کنار طبیعت زیبا، محیط مناسبی را برای توسعه این روستا از منظر گردشگری فراهم کرده است.

یکی دیگر از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی و گردشگری روستای جاجا، قلعه تاریخی روستا است. این قلعه که پیشینه‌ای متعلق به دوران اشکانی دارد، در دوره‌های سلجوقی و قاجار شاهد بازسازی و اضافاتی شده و بر روی یک تپه نسبتا مرتفع در شرق روستا واقع شده است.

در این روستای تاریخی با توجه به سیاست‌های حمایتی در راستای توسعه گردشگری مجوز احداث دو اقامتگاه بومگردی صادر شده است.

منبع:ایرنا

زمستان بهاری در استان بوشهر

با شروع بارندگی در ماه‌های آذر و دی که بیشتر استان‌های کشور شاهد برف، باران و سرما هستند، شهر بوشهر از هوایی معتدل، مطبوع و بهاری برخوردار است، بارندگی‌ها در فصل پاییز موجب رویش زمین شده، استشمام گل‌های بهاری و طبیعتی سرسبز را رقم می‌زند. در فصل پاییز که در اقصی نقاط کشور شاهد برگ ریزان درختان هستیم در استان بوشهر با بارش باران سرسبز شدن درختان آغاز می‌شود، که سفر به این مکان برای گردشگران را خاطره انگیز می‌کند.

همجواری  استان بوشهر با خلیج فارس با بیش از ۶۰۰ کیلومتر مرز دریایی  دارای جاذبه‌های گردشگری مناسبی از جمله سواحل شنی طولانی است که به دلیل هوای معتدل در این ایام فرصت خوبی برای گردشگران برای عزیمت به به این مکان را فراهم کرده است. ساحل دریا یکی از جاذبه‌های دیدنی است. با وجود  لنج‌ها، قایق‌ها، کشتی‌های بزرگ باری و پرواز مرغان دریایی همچنین قایق سواری با جت اسکی و دیگر ورزش‌های آبی صحنه چشم نواز و دیدنی را برای هر گردشگر به وجود آورده است.

گذر از کوچه‌های بافت قدیم و تاریخی در محدوده و مرکز شهر، کوچه‌های منتهی به ساحل با عمارت‌های زیبا، در و پنجره‌های رنگی که بیشتر آنها  به تجار و اعیان بوشهری در زمانی که بندر تجاری بوده تعلق داشته، از دیگر جاذبه‌های گردشگری بوشهر است. که در فصل زمستان بهترین فرصت برای دیدن و سفر به این منطقه است.

استان بوشهر دارای جاذبه‌های فراوانی است که می‌توان از موزه‌های استان بوشهر به موزه دهدشتی، موزه دریانوردی، موزه تجارت دریایی، موزه مردم شناسی و موزه دریا و دریانوردی اشاره کرد. موزه منطقه‌ای یا دریانوردی در ۱۰ کیلومتری شهر بوشهر قرار دارد که ۴۰ فروند شناور و انواع زیردریایی مربوط به دوره‌های مختلف تاریخی و همچنین کشتی جنگی پرسپولیس در زمان نادر شاه که بازسازی شده در این موزه نگهداری می‌شود.

از دیگر جاذبه‌های شهر بوشهر که برای گردشگران جذاب و دیدنی خواهد بود قبر ژنرال انگلیسی، عمارت کازرونی، عمارت ملک، بازار قدیمی بوشهر، کلیسای گریگوری، کلیسای ظهور، موزه رئیسعلی دلواری، آب انبار قوام، پارک و ساحل ریشهر عمارت ملک است.  در حال حاضر  اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان بوشهر در عمارت تاریخی کازرونی مستقر است، که یکی از زیباترین عمارت‌های شهر بوشهر در زمان ساسانیان  بوده است.

شهرستان‌های شمالی استان که از بارش بیشتری برخوردار هستند همچون دشتستان، با جاری شدن رودخانه‌های فصلی، سرسبز شدن تپه ماهورها، و همچنین چشمه‌های آب شیرین فرصتی مناسب را برای گردشگران و علاقمندان طبیعت برای تپه نوردی فراهم می‌کند.

منطقه گردشگری سد رییسعلی دلواری در بخش شبانکاره از دیگر جاذبه‌های منحصر به فرد این فصل در استان بوشهر است که گردشگران می‌توانند به واقع هوای بهاری را در فصل زمستان با قایق سواری در دریاچه سد رییسعلی دلواری و استفاده از طبیعت بکر منطقه را تجربه کنند.

از جاذبه‌های دیدنی در شهرستان‌های بوشهر، نخلستان‌های سرسبز و سر به فلک کشیده است، همچنین گنبد نمکی شهر جاشک در شهرستان دشتی در جنوب غربی بوشهر که بزرگ‌ترین و زیباترین گنبد نمکی خاورمیانه به شمار می‌رود از جاذبه‌هایی است که گردشگران بسیاری را جذب می‌کند.

گورستان باستانی سیراف، قلعه خورموج، قلعه نصوری، بندر طاهری و بندر تاریخی مهروبان، خلیج نایبند، پارس جنوبی از دیگر جاذبه‌های این استان است که در این فصل برای گردشگران و دوستداران طبیعت دیدنی خواهد بود.

در این ایام می‌توان با در نظر گرفتن توصیه‌ها و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی سفر خوبی به  استان زیبای بوشهر با آب و هوایی خوب و جاذبه‌های بسیار دیدنی را تجربه کرد.

منبع:میراث آریا

آرامگاه علاءالدوله؛ قدیمی‌ترین اثر ثبت ملی در ورامین

 در حاشیه جنوبی میدان امام خمینی(ره) ورامین، برج تاریخی مرتفعی واقع شده که از آن به عنوان مرقد یکی از نوادگان امام زین‌العابدین (ع) یاد شده و قدیمی‌ترین اثر ثبت ملی شده این شهرستان می‌باشد.

به گزارش ایرنا، برج آرامگاهی علاء الدوله ورامین به عنوان یکی از آثار شاخص معماری استان تهران است که به دلیل دفن سیدعلاء‌الدین از نوادگان امام زین‌العابدین(ع) به این نام شناخته می‌شود.

سید علاء الدین حاکم ری بوده و نسب آن به حضرت زین العابدین (ع) می رسد و پس از مرگ در مرکز شهر ورامین به خاک سپرده شده و سپس بر روی مزار او، برجی را بنا کرده اند که از نظر معماری کاملا منحصر به فرد بوده و سبک معماری آن چشم نواز است.

این برج یکی از قدیمی ترین نمونه برج های آرامگاهی کشور است که در فاصله زمانی سده هفتم هجری قمری ساخته شده است.

یکی از منحصر به فرد ترین مسائل مربوط به ساخت این برج ، تزئینات خارجی آن است که به وسیله کاشی های فیروزه ای و شمسه های آجری که از اختلاط رنگ های فیروزه ای ، لاجوردی و آجری رنگ تشکیل شده پوشیده شده است.

این برج از خارج به صورت آجری و ۳۲ ترکی می باشد و از داخل کاملا دایره‌ای است.
پایه برج بر روی پایه مدور آجری بنا شده که متشکل از ۹ ردیف آجر است و نوک دندانه ها مماس بر دایره قاعده قرار دارد .

ارتفاع بنا از کف سردابه تا آخر آن ۲۷ متر است ولی حرکت عمودی دندانه ها ، آن را مرتفع تر نشان می دهد.

گنبد این برج ۲ پوششی است ، گنبد داخلی نیمه بیضوی است و بدون واسطه بر روی بدنه واقع شده است و پوشش خارجی که آجری است به واسطه سه کنج‌های بدنه بر روی پرده ها و دندانه های بدنه واقع شده است.
آجر چینی گنبد خارجی به صورت معمولی و رگ چین اجرا شده و تنها در رأس، ناحیه ای با طرح جناغی است که از فرو رفتگی بعضی از آجرها پدید آمده است.

در بالای سقف روزنه ای به منظور تأمین روشنایی و تهویه بنا بین سقف بیرونی و داخلی تعبیه شده است .

در قسمت غربی این برج ، کمی پائین تر از مخروط سقف دریچه ای با قوس جناغی بر روی یکی از دندانه ها ساخته شده که این دریچه ورودی پلکانی مارپیچی است در ضخامت دیوار برج ساخته شده و در فاصله بین دو پوش گنبد ختم می شود .

استفاده از کاشی‌های فیروزه‌ای‌ رنگ و استفاده از شمسه‌های آجری که از ترکیب رنگ‌های فیروزه‌ای، لاجوردی و آجری تشکیل شده ترکیبی بی‌نظیر و زیبا به این بنا بخشیده‌اند.
آجر در این سازه بیشترین استفاده را دارد و تقریبا تمام سطح آن آجرکاری است و در حاشیه‌ی بالای نما نیز از کاشی‌های آبی برای تزئین بیشتر استفاده شده است.

برای خروج و ورود به این برج می‌توان از دو ورودی تعبیه شده در شمال و جنوب آن استفاده کرد.

در زیر اتاق برج سردابه ای وجود دارد که پائین تر از سطح زمین واقع شده است که از نظر نقشه ، دارای طرح چالیپا است و داخل دایره سطح قرار گرفته است. ارتفاع این سردابه ۱۹۲ سانتی متر است.

یکی از مشکلات این برج، محصور شدن در حصار بنرهای تبلیغاتی است که دور تا دور این اثر تاریخی را فرا گرفته است، مشکلی که تجمع افراد دستفروش نیز به آن افزوده شده و در ساعات بعدازظهر، مناظر ناخوشایندی از تجمع افراد متخلف در مقابل این اثر تاریخی به وجود می‌آورد.

به‌سازی و آزادسازی حریم برج اولویت میراث فرهنگی است

رئیس دفتر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ورامین گفت: برج آرامگاهی علاءالدوله و مسجد جامع تاریخی ورامین، در امتداد یکدیگر، محور فرهنگی شهرستان ورامین را تشکیل می‌دهند که به‌سازی و آزاد سازی حریم آن اولویت میراث فرهنگی است.

ژیلا خدادادی افزود: مهمترین اصل در رونق بخشیدن به یک اثر تاریخی، آزاد سازی حریم به منظور جلوه بصری آن اثر است از این رو با برگزاری جلسات کارشناسی تلاش شده تا بر اساس مطالعات گروه کارشناسی متشکل از میراث فرهنگی، شهرداری و اداره اوقاف وامرو خیریه، کار به‌سازی و آزاد سازی حریم این برج انجام شود.

اولویت گردشگران خارجی بازدید از برج علاءالدوله است

کارشناس تاریخ شهرستان ورامین نیز در خصوص برج علاءالدوله گفت: بنای منحصر به فرد این برج آرامگاهی باعث شده تا اولویت گردشگرانی که طی سال‌های گذشته به ورامین سفر کرده‌اند، بازدید از این اثر منحصر به فرد تاریخی باشد.

محمدرضا تاجیک افزود: طی دو سال گذشته و با همکاری مرکز ورامین شناسی شهرداری ورامین علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران و جهانگردانی از کشورهای چین، کره جنوبی، مالزی، آمریکا، آلمان، هلند، ترکیه، ایتالیا، انگلستان، فرانسه، اسپانیا، دانمارک، استرالیا و کانادا در قالب تورهای گردشگری و سفرهای شخصی با حضور در برج علاءالدوله ورامین، از این اثر تاریخی بازدید کردند.

وی گفت: تا سال ۹۷ توسط مرکز ورامین شناسی حوزه معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری ورامین و با همکاری اداره میراث فرهنگی شهرستان ورامین ، دومین موزه مردم شناسی شهرداری در بنای تاریخی برج علاءالدوله بنا شد و آثار حوزه مردم شناسی و زندگی سنتی و قدیم ورامین اهدایی استاد محمد امینی ، مرحوم مصطفی خانی پلنگ

دره و اعتماد امیری در این موزه به نمایش درآمده بود که به دلیل برخی از مشکلات این مرکز تعطیل شد.

این اثر منحصر به فرد تاریخی در تاریخ ۱۵/۱۰/۱۳۱۰ به شماره ۱۷۵در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ورامین با ۷۸ اثر ثبت ملی شده در ۳۵ کیلومتری جنوب‌شرق تهران واقع شده است.

منبع:ایرنا

تئاتر شهر؛ نوستالژی هنر ششم

 تئاتر شهر واقع در چهار راه ولیعصر(عج)، تقاطع خیابان انقلاب برای هنر دوستان عرصه تئاتر بیشتر یادآور خاطرات و تداعی‌کننده کارزار رقابت های داخلی و جهانی هنر ششم(تئاتر) محسوب می‌شود؛ بنایی زیبا که بیش از نیم قرن از ساخت آن می‌گذرد.

به گزارش ایرنا، با پیشرفت و مدرن شدن علم و فناوری شاهد رشد و ایجاد هنرهای هشت گانه در صنعت هنر بوده ایم هر کدام نیز وجهی مشترک با یکدیگر دارند و در این خصوص هنر ششم در ایران از آیین ها، مراسم های مذهبی و اجتماعی برخواسته است ولی در سایر کشورها انسان همیشه دوست داشته‌ تا با اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد.

به واقع باید نخستین جایگاه ایجاد این هنر عامه پسند را از زمان سفر ناصر الدین شاه قاجار به فرنگ در تاریخ کشورمان جستجو کرد که تئاتر جدید و مدرن اروپایی همچون بسیاری دیگر از مظاهر غربی در ایران با الگو و الهام گرفتگی از تئاتر های اوپرا ریشه دوانید. با این وجود در پی از بازگشت ناصر الدین شاه نخستین سالن این هنر در عمارت مسعودیه پایه گذاری و بعدها این هنر جایگاه خود را در زمان پهلوی دوم با عنوان ایجاد نخستین سالن اختصاصی هنر نمایشی که همان تئاتر شهر بوده به رسمیت شناخت.

با این وجود ساخت بنای مجموعه تئاتر شهر در سال ۱۳۴۶ توسط علی سردارافخمی یکی از شاگردان هوشنگ سیحون طراحی و اجرای آن در بازه پنج ساله تکمیل شد. مساحت بستر طرح این بنا سه هزار مترمربع و مساحت زیر بنای آن پنج هزار و ۶۰۰ مترمربع است و با توجه به پلان دایره‌ای شکل این بنا، قطر تقریبی بدنه آن ۳۴ متر و ارتفاع تئاتر شهر ۱۵ متر است.

بنای زیبای تئاتر مدرن شهر با الهام از برج طغرل با طرحی مدور و خیمه گونه که معماری تماشاخانه‌های ایرانی در ذهن تداعی می‌کند نیز با ترکیبی جالب از کاشی و آجر، رنگ و لعاب خاصی را به این محیط هنری و فرهنگی داده است. ترکیب کاشی‌کاری‌های آن به شکل انتزاعی است و استفاده از آجر برجسته که در دوره‌های مختلف تاریخی به ویژه معماری ایلخانیان و ستون‌های قرینه‌ای تخت جمشید ساخته می‌شد، از جمله ویژگی‌های اصلی این بنا محسوب می شود.

باید گفت که مهم‌ترین ویژگی این بنا همان پلان دایره‌ای شکل آن است که ترکیبی از معماری یونان و روم قدیم و بناهای مربوط به نمایش، نظیر پانتئون و کولوسئوم را به گونه ای خیره کننده تداعی می کند که با این وجود این بنای هنری را تنها سالن نمایش در کشور محسوب کرد.

از کافه بلدیه تا تئاتر شهر

باید این چنین به گذشته این ساختمان اشاره کرد که در محلی که پیش‌تر کافه شهرداری (کافه بلدیه) خوانده می‌شد این بنا احداث شده است. پیشتر نیز در این مکان و عصر روزهای پنج شنبه و جمعه، بازی‌سازان و نمایشگران، سیرک‌بازان و معرکه گیران جمع می‌شدند تا از هنر نمایی آن‌ها تهرانی‌ها اوقات فراغت خود را پر کنند و برای لحظاتی از دغدغه‌های روزانه به دور باشند.

همچنین کاربری این محل پیش از انقلاب ابتدا زیر نظر رادیو و تلویزیون اداره می‌شد و سپس زیر نظارت اداره فرهنگ قرار گرفته و بعد از انقلاب نیز وزارت فرهنگ و ارشاد سرپرستی آن را کماکان برعهده دارد.

بنای مجموعه تئاتر شهر در حال حاضر با پنج تالار از جمله سالن اصلی (گنجایش ۵۷۹ نفر) دارای تمامی تجهیزات لازم، سالن‌چهارسو (گنجایش ۱۲۰ الی ۴۰۰ نفر مکان تغییر گنجایش را می‌دهد)، مرکز مطالعات قشقایی، سالن سایه، پلاتو اجرا و نیز دارای ۲ سالن دیگر به نام‌های تالار کوچک و تالار شماره ۲ است که طی چند سال اخیر به دلیل نیاز به تعمیر تعطیل شده و تاکنون اقدامی برای بازگشایی‌شان صورت نگرفته‌است. این تئاتر در هفتم بهمن ۱۳۵۱ با رونمایی از کار باغ آلبالو به صورت رسمی کار خود تاکنون ادامه داده است.

با این توصیف طرح فعلی تئاتر شهر شباهت ظاهری خیره‌کننده‌ای به ساختمان «تالار بکمن» در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا دارد که در ایجاد و استوار ساختن آن بی تاثیر نبوده است.

حذف دیوارهای حیاط در مدیریت اسبق شهرداری

از دیگر موضوعاتی که می توان به آن اشاره کرد، حذف دیوارهای حیاط تئاتر شهر است که حدود ۲ دهه پیش (دوره مدیریت غلامحسین کرباسچی) به صورت کامل تخریب شد.

این اقدام که به گفته اهل فن غیرکارشناسی بود، آن موقع‌ باعث شد تا نگرانی و دغدغه بسیاری از دوستداران میراث فرهنگی به هویت و حریم این بنای میراثی را به همراه داشته باشد.

حال نبود حریم قانونی و رسیدگی کمتر به این بنا از یک سو به چالشی برای دوستداران هنر ششم تبدیل شده‌است و از بعد دیگر می توان هرروز شاهد بساط گسترده دستفروشان در اطراف این بنای تاریخی باشیم که این موضوع منظر نازیبایی را برای اهالی هنر تداعی می کند.

در این راستا برخی فعالان رسانه ای و میراثی اذعان دارند که برای رسیدن به آن جایگاه تاریخی که شایسته این محل است، می بایست که دستگاه‌های متولی مدیریت شهری به ویژه شورای اسلامی شهر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی برنامه‌ای جامعی را ارائه دهند تا هویت این بنا مجدد احیا شود.

در بازدید میدانی ایرنا از این محل، یکی از ساکنان و کسبه قدیمی منطقه به پیشینه تاریخی این محل اشاره می کند و به خبرنگارمان می گوید: قبل از ساخت این مجموعه هنری، تئاتر شهر جزیی از پارک پهلوی سابق (نام گذشته آن) بود که عصرهای آخر هفته پاتوق برخی کافه داران و هنرمندان می‌شد.

این شخص ادامه می دهد: پس از آن در سال ۴۸ شاهد آغاز عملیات عمرانی و ساخت این مجموعه و بعدها در دهه ۸۰ و ۹۰ نیز مسجدی با رویکردی مدرن و الهام گرفته از آن ساخته شد.

یک هنرمند نیز به برخی معضلات همچون بساط دستفروشان، آتش روشن کردن معتادان در حریم بنا و ورودی مترو اشاره و اضافه می کند: این موارد به گونه خود نقض حقوق معنوی این اثر را در پی دارد.

مصطفی حمیدی یادآوری می کند: شبها نیز به علت تردد بیش از عموم نیاز است که روشنایی خاصی به فضای بیرونی و پارکی آن داده شود تا اینکه معتادان در گوشه و کنار مجموعه تردد نکنند تا بیش از پیش شاهد آسیب دیدن به بدنه بنا نباشیم.

یک هنرمند دیگر که خود را نیکان برادران نیا معرفی کرد از نبود نظارت شهرداری به بساط دستفروشان گلایه می کند و می افزاید: هیاهوی صوتی آنها بسیار بچشم می آید که سوای آن تردد مردم و اصحاب هنر را در ایام خاص و جشنواره ها غیر ممکن می کند.

ایجاد پاتوق گردشگری در تئاتر

یک کارشناس مرمت و گردشگری در این خصوص به موقعیت و قدمت خیابان ولیعصر اشاره کرد و گفت: در دوره پهلوی خیابان ولیعصر جاده اختصاصی محسوب می‌شد که از کاخ مرمر تا سعد آباد حدود ۱۲ کیلومتر را در برمی گرفته است.

مهدی وحیدی به بعد فرهنگی و علمی این مسیر گردشگری اشاره کرد و گفت: نزدیکی برخی دانشگاها از جمله امیر کبیر، دانشگاه تهران و دانشکده های هنر و برخی دیگر و نیز مسیر پیاده راه شهریار (تئاتر شهر تا سالن نمایشی رودکی) خاص بودن این مسیر را برای هنرمندان و دانشجویان تداعی می کند.

وی با اشاره به اینکه باید به این مجموعه تاریخی و نوستالژیک بیشتر توجه داشت اضافه کرد: اقداماتی در راستای احیای این بافت و جلوه دادن به تئاتر شهر برداشته شده ولی نیاز است که این اقدامات ادامه دار باشد.

این پژوهشگر و تهران شناس می گوید: یکی از دغدغه ها برای احیای این مجموعه حفظ و احیای حریم و حصار این مجموعه است که با رسیدن به فرم گذشته خود بعد فرهنگی و هویتی آن را از ناهمگونی ها پاکسازی کرد.

نظارت حریم تئاتر شهر توسط کارگروه تخصصی

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران در این راستا به خبرنگار ایرنا می گوید: برای رسیدگی به این موضوع با همکاری مشترک وزارتخانه های میراث فرهنگی و فرهنگ و ارشاد اسلامی کارگروه تخصصی نظارت و سازماندهی این شرایط را بر عهده گرفته‌است.

پرهام جانفشان با بیان اینکه نظر این کارگروه در خصوص حفظ حریم و احداث دیواره در اطراف این بنا، مثبت‌ است، یادآوری کرد: دیوارهای نرده ای این اثر در زمان مدیریت کرباسچی تخریب شد.

وی یکی از دغدغه های مهم نهاد تحت مدیریت خود را حفظ و صیانت از آثار و ابنیه تاریخی استان برشمرد و گفت: بر این چارچوب یکی از مهمترین برنامه های وزارت میراث فرهنگی و شهرداری تهران تهیه نقشه و مستندات کافی از خیابان ولیعصر(عج) بوده است.

جانفشان اضافه کرد: این رویکرد باعث می شود که مسئولان بتوانند در نشست آتی یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد) بزرگترین خیابان خاورمیانه را به نام کشورمان ثبت کنند که پیش از این تنها بنای جهانی پایتخت در سال ۲۰۱۳ در اجلاس شورای ثبت جهانی کامبوج به فهرست میراث بین المللی افزوده شده بود.

به گزارش ایرنا، بنای مدرن تئاتر شهر واقع در چهارراه ولیعصر(عج) پایتخت سال ۸۴ در فهرست آثار تاریخی و میراثی کشور ثبت شد.

منبع:ایرنا

غذاهای محلی هر شهر کدام است؟

یکی از سرگرم‌کننده‌ترین جنبه‌های گردشگری، امتحان‌ کردن غذاهای محلی هر منطقه است.

اگر به طور کلی به غذا علاقه داشته باشید این جنبه از سفر برای شما چند برابر جذاب‌تر خواهد بود. علاوه بر گردشگران عادی بسیاری از متخصصان مانند سرآشپزها یا محققان درباره غذاهای ملل و اقوام تحقیق می‌کنند.

این افراد برای امتحان کردن غذاها و تحقیق درباره آن‌ها به شهرهای مختلف می‌روند. تنها در این صورت است که می‌توانند با طرز تهیه غذاهای محلی آشنا شوند و دستور اصلی را کشف کنند.

در ادامه می‌خواهیم درباره چند غذای محبوب از مناطق مختلف ایران صحبت کنیم. هر کدام از این غذاها با نام یک شهر ایران گره خورده و به نوعی جزو جاذبه‌های گردشگری آن محسوب می‌گردند.

شوله مشهدی

هر ایرانی حتی اگر اهل گردشگری و سفر نباشد در کودکی یا بزرگسالی سفری به مشهد مقدس داشته و از جاهای دیدنی مشهد بازدید کرده است. یکی از غذاهای سنتی این شهر شوله مشهدی است به طوری که بسیاری از افراد این آش را با فرهنگ کهن شهر عجین می‌دانند.

شوله مشهدی از ترکیب انواع حبوبات، ادویه‌ها، گوشت، مغز قلم و بلغور گندم تهیه می‌شود. از آنجایی که این غذا به مواد زیادی نیاز دارد و مدت پخت آن طولانی است معمولا در خانه‌ها طبخ نمی‌گردد. شوله مشهدی در مراسم مذهبی ماه‌های محرم و صفر در تکیه‌ها برای عزاداران طبخ و سرو می‌شود.

قلیه ماهی

جنوب ایران با آب و هوای گرم و مرطوب اقلیم خاصی دارد که از مهاجران هندی و آفریقایی تأثیرات مختلفی پذیرفته است. اگر برای بازدید از جاهای دیدنی کیش یا قشم به این جزایر سفر کرده باشید، می‌توانید تأثیر فرهنگ آفریقایی و هندی را در غذا و موسیقی جنوب به وضوح ببینید. یکی از غذاهای محبوب در خطه جنوب، قلیه ماهی است.

این غذای خوشمزه در واقع یک خورش است که با برنج ساده سرو می‌شود. برای تهیه قلیه ماهی به گوشت ماهی، ادویه کاری، فلفل، تمبر هندی، گشنیز و جعفری نیاز است. در برخی مناطق از ماهی تن و رب گوجه استفاده می‌شود. همان‌طور که می‌دانید ماهی تن به زمان زیادی برای پخت نیاز دارد.

 

بریان اصفهان

قطعاً یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری ایران شهر اصفهان است. جاهای دیدنی اصفهان شامل بناهای تاریخی، مراکز خرید، پارک‌ها و البته رستوران‌ها می‌باشد. بریان اصفهان در لیست غذاهای سنتی این شهر محبوب‌ترین است. بریان در مغازه‌هایی به نام بریانی طبخ و سرو می‌گردد.

برای تهیه این غذا ابتدا گوشت گوسفند با آب و زردچوبه و نمک پخته می‌شود. سپس گوشت با نعناع و دارچین چرخ شده و در حجم کم روی کفگیرهای مخصوص قرار می‌گیرد.

این کفگیرها روی آتش مستقیم زیر سینی مسی گذاشته شده تا گوشت سرخ گردد. در آخر بریان با مغز گردو و خلال بادوم همراه با نان سنگگ و ریحان سرو می‌شود. بسیاری افراد آبگوشت بریان را نیز با کشک میل می‌کنند.

کوفته تبریزی

کوفته تبریزی یکی از خوراک‌های شهر ایران است که در سطح جهانی شهرت دارد. این غذا مخصوص شهر تبریز است ولی در بسیاری از شهرهای آذربایجان طبخ می شود. تهیه کوفته تبریزی کار مشکلی است زیرا اگر حرفه‌ای نباشید ممکن است کوفته‌ها اصطلاحا باز شوند.

برای تهیه این غذا به گوشت، سبزیجات معطر، لپه نخود، تخم مرغ آب پز، برنج پخته، گردو، آلو تتخشک، پیاز داغ، زرشک، رب گوجه‌فرنگی و زعفران نیاز دارید.

آش شولی یزد

غذای ساده و خوشمزه‌ای که در استان‌های یزد و کرمان محبوب است آش شولی یزد یا اوماچو می‌باشد. این آش معمولا در فصل پاییز یا زمستان طبخ می‌گردد. برای تهیه آش شولی یزد به چغندر لبو، عدس، شوید، گشنیز، پیاز، آرد، سرکه یا رب انار، نعناع، اسفناج، نمک و زردچوبه نیاز دارید. از آنجایی که فصل رویش اسفناج و لبو پاییز است آش شولی یزد هم در این فصل طبخ می‌گردد.

 

کلم پلوی شیرازی

کلم پلو شیرازی از جمله غذاهای بسیار قدیمی شهر شیراز و استان فارس است. این غذا با دستورهای پخت مختلفی تهیه می‌گردد. معمولا کلم پلو به همراه گوشت قلقلی سرو می‌شود.

گوشت قلقلی هم شامل گوشت چرخ شده با سبزیجات معطر مانند ریحان و ترخون است. در بسیاری از رستوران‌های سنتی شهر شیراز می‌توانید کلم پلوی شیرازی را نیز سفارش دهید و از طعم خوش این غذا لذت ببرید.

عنکاس قشم

عنکاس نام دیگر ماهی مرکب در جزیره قشم است. از جمله غذاهای مشهور جزیره، عنکاس قشم می‌باشد. توجه داشته باشید که این ماهی طبع بسیار سردی دارد برای همین برای تهیه غذایی که در آن ماهی مرکب وجود دارد حتما از یک ماده دیگر با طبع گرم استفاده می‌شود.

برای مثال در یک دستور پخت پوست ماهی مرکب را جدا کرده گوشت را به قطعات مربعی شکل تقسیم می‌کنند. این قطعات را با سیخ‌های مخصوص روبروی آفتاب قرار می‌دهند تا کاملا خشک شوند. پس از ۱۰ روز که آب گوشت ماهی کاملا تبخیر شد آن را روی زغال کباب می‌کنند و به همراه خرما سرو می‌نمایند.

در روشی دیگر ماهی مرکب را با رب گوجه‌فرنگی و سیب زمینی خلالی سرخ کرده و می‌پزند.  گوشت عنکاس قشم به راحتی ریش نمی‌شود و نیاز به پخت طولانی دارد.

 

کراهی میگو در چابهار

زیباترین بندر استان سیستان و بلوچستان یعنی بندر چابهار همراه با همه پدیده‌های طبیعی، غذاهای لذیذی نیز دارد. یکی از غذاهای خوشمزه این بندر زیبا کراهی میگو است.

برای پخت کراهی میگو ابتدا میگو را با پیاز در روغن تفت می‌دهند سپس برنج آبکش شده را با گشنیز به آن اضافه می‌کنند در آخر ادویه آچار را می‌افزایند و اجازه می‌دهند تا همه مواد دم بکشند. ادویه آچار شامل تخم گشنیز، فلفل و زیره می‌باشد.

منبع:ایسنا

چند سینما در لاله‌زار باقی مانده است ؟

درخواست ثبت ملی 18 سینمای «لاله‌زار» از سوی شورای شهر تهران در حالی مطرح شده که مشخص نیست کدام سینماهای این خیابان قدیمی پاینخت مدنظر است؟

به گزارش ایسنا، هفته گذشته علی اعطا – سخنگوی شورای شهر تهران – در نامه‌ای به وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری درخواست ثبت 18 سینمای محور لاله‌زار را در فهرست آثار ملی کشور مطرح کرد.

او با اشاره به اینکه «سینماهای لاله‌زار علاوه بر ارزش فرهنگی و تاریخی به لحاظ کاربردی نیز واجد اهمیت ویژه‌ای هستند و در صورت مرمت و احیا محلی مناسب برای برگزاری جشنواره‌ها و فعالیت سینمایی خواهند بود» گفته است: مجموع ظرفیت صندلی‌های سال گذشته در جشنواره فیلم فجر حدود ۹ هزار و ۵۰۰ عدد بوده است و اگر این 18 سینما مرمت شوند ظرفیتی با بیش از 10 هزار صندلی قابل فعال‌سازی است.»

این اظهارنظر جدا از اینکه برای برگزاری رویدادی همچون فجر یا دیگر جشنواره‌های سینمایی چقدر عملی و اجرایی است، این پرسش را میان برخی کارشناسان سینمایی به وجود آورده که کدام سینماها منظور سخنگوی شورا بوده و آیا واقعا 18 سینمای قدیمی (سالم یا مخروبه) در لاله‌زار هستند؟

در این باره با توجه به خبرهایی که اخیرا درباره حکم تخریب سینما ایران در خیابان لاله‌زار منتشر شده و خیلی‌ها را به انتقاد واداشته که اگر مسئولان میراث فرهنگی تا به حال برای ثبت «لاله‌زار» اقدام کرده بودند شاید الان شرایط جور دیگری بود. کمااینکه حدود 10 سال قبل هم براین موضوع تاکید داشتند.

در همین راستا و به بهانه درخواست ثبت سینماهای لاله‌زار یادداشتی از عباس بهارلو را بازنشر می‌دهیم که در آن به لاله‌زار و سینماهای آن در گذر زمان اشاره داشت.

این مورخ و پژوهشگر سرشناس حوزه سینما در این یادداشت که چند سال قبل آن را در اختیار ایسنا قرار داده بود، نوشته است:   

«شبی در لاله‌زار، خیلی تماشا داره

شبی در لاله‌زار، بس ماجراها داره

بیا در لاله‌زار، بگرد و سوغات بخر

برای نامزدت، بگیر و همرات ببر

بگو به یارانِ ما، به شهر تهران بودی

شبی در لاله‌زار، چون غنچه خندان بودی.

(از فیلم «شبی در لاله‌زار/ جاهل محل»، سردار ساگر، 1343)

1.

خیابان لاله‌زار از قدیمی‌ترین خیابان‌های تهران است، که در قدیم از میدان توپ‌خانه (سپه) شروع و به چهارراه اسلامبول که آن سال‌ها دشت سرسبزی بود و لاله‌های فراوان در آن می‌رویید ختم می‌شد. انتهای واگون اسبی که از چهارراه شاهپور و حسن‌آباد و میدان توپ‌خانه می‌گذشت در انتهای خیابان لاله‌زار قرار داشت. نخستین سالن‌های تئاتر و نمایش و کافه‌ها و پاتوق‌های مهم پایتخت در همین خیابان تأسیس شدند؛ از مراکز مهم تفریحی پایتخت بود که در اندک مدتی بسیاری از تجارِ مهم کسب و کار خود را به این خیابان انتقال دادند. حدود 460 مغازه در این خیابان در فروختنِ جواهر و پارچه فعال بودند، و «پاساژ مهران» از مراکز مهم خرید خانم‌های شهر در آن‌جا قرار داشت. کافة معیلی، که کماکان به‌شکل قنادی دایر است، پاتوق اغلب هنرمندان تئاتر و سینما بود، و همین موضوع بر اهمیت این خیابان می‌افزود. در سال‌های دهه 1340 دست‌کم یک‌چهارم اهالی پایتخت، روزانه، در این خیابان تردد می‌کردند. در اندک مدتی چهار تماشاخانه (در واقع تنها تماشاخانه‌های شهر) و حدود ده سالن سینما در این خیابان و گوشه‌ و کنار آن احداث شد. ساکنان قدیمی پایتخت امروزه اسم این خیابان را گذاشته‌اند: گنده‌زار!

2.

نام باغ لاله‌زار از سال‌های سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار بر سرِ زبان‌ها بود، که دسترسی به آن از دروازه دولت میسر می‌شد. نقشه‌های سال ۱۲۰۵ پایتخت نشان می‌دهند که لاله‌زار در مقایسه با باغ نگارستان باغ کوچک‌تری بود، که مکان تفریحی شاهان قاجار بود، و در روزهای خاص برای تفریح، و جشن و سرورِ اهالی دربار و افراد متعین از آن استفاده می‌شد. افزایش سریع جمعیت پایتخت، در سال‌های سلطنت ناصرالدین‌شاه، و توسعه فضای شهری سبب شد که در سال ۱۲۵۰ شمسی/ ۱۲۸۸ قمری با دستور ناصرالدین‌شاه حصارِ تخریب‌شده پایتخت از چهار طرف گسترش یابد، و بارویِ هشت ضلعی ساخته شود، و بعضی محله‌های خارج از شهر داخل این هشت ضلعی قرار بگیرند، و تهران «دارالخلافه ناصری» شود. از آن زمان به بعد، باغ‌های لاله‌زار و نگارستان نیز جزو تفریح‌گاه‌های درون شهری محسوب شدند.

ناصرالدین‌شاه، پس از سفر به فرنگ و استقبالی که از او در خیابان شانزه‌لیزه شده بود، درصدد تشکیل شانزه‌لیزه‌ای در پایتخت برآمد، و خیابان لاله‌زار در باغ لاله‌زار احداث شد. در اندک مدتی در قسمت شرقی خیابان پارکی مصفا، و در قسمت غربی آن مغازه‌های لوکس و خانه‌های درباریان و خارجی‌های مقیم پایتخت ساخته شد؛ با شکلی از معماری نوین، که تا پیش از این در ایران سابقه نداشت. از آن زمان لاله‌زار به‌عنوان نماد ورود مدرنیته به ایران شناخته شد. اولین خانه‌های با معماریِ مدرن، هتل‌ها، چاپ‌خانه‌ها، مطب پزشکان، عکاس‌خانه‌ها، خیاط‌خانه‌های فرنگی‌دوز، سلمانی‌ها، نهادهای اجتماعی و مدنی، دفتر احزاب سیاسی، روزنامه‌ها، مدارس جدید، کتاب‌خانه‌ها، پاتوق‌های فرهنگی، تماشاخانه‌ها، سالن‌های سینما، کاباره‌ها و کافه‌ها در این خیابان ساخته شدند. «گراند هتل» نیز به‌عنوان نخستین محل سکونتِ موقت به سبک اروپایی در همین خیابان بنا شد، که اولین خیابان سنگ‌فرشِ پایتخت هم بود.

در دوره پهلوی اول این خیابان هم‌چنان مکان مهمی بود، و در دوره پهلوی دوم (در فاصله سال‌های 1340 تا 1357) رو به افول نهاد. هر آن‌چه زمانی نماد و نشانه تجدد محسوب می‌شد، و نخستین نمونه‌هایش در لاله‌زار ساخته شده بود، از آن پس در مناطق شمالی‌ترِ پایتخت ساخته شدند، و به‌تدریج این خیابان رونقِ سابقِ خود را از دست داد، و هر آن‌چه متعلق به لاله‌زار بود از اعتبار افتاد. موسیقی لاله‌زاری، نمایش‌های لاله‌زاری، فیلم‌های لاله‌زاری، لباس‌های لاله‌زاری و غذاهای لاله‌زاری مورد توجه اقشار فرودستِ جامعه قرار گرفت، و اقشار بالادستِ جامعه کالاهای فرهنگی و غیرفرهنگیِ مورد نیاز خود را در مناطق بالای شهر جست‌وجو می‌کردند و می‌یافتند.

3.

مهدی روسی‌خان (فئودورویچ گرجی) یکی از نخستین سالن‌های سینمای خود را در خیابان لاله‌زار بنا نهاد؛ با این اعلان: «تماشاخانة‌ الکترادی اکراف‌ مسیو بومر و روسیخان‌ در خیابان‌ لاله‌زار در عمارت‌ فاروس‌ همه‌ شب‌ از اول‌ مغرب‌ دائر است‌ و هر چهار شب به چهار شب پرگرام‌ تجدید می‌شود و بعدها هم‌ در این‌ روزنامه ‌شریف‌ پرگرام‌های‌ تماشاخانه‌ همه‌ وقت‌ درج‌ خواهد شد.» («ایران نو»، شماره 3، 9 شعبان 1327ق، ص 1؛ این اعلان در شماره‌های 4، 5 و 12، سه‌شنبه 21 شعبان 1327ق، ص 1 نیز درج است.)

فرخ‌ غفاری‌، که‌ دو تماس‌ و نشست‌ با روسی‌خان‌ در 30‌ ماه ‌می 1943م و 29 اکتبر 1963 در رستوران‌ تهران‌ (در پاریس‌) داشته‌، از قول روسی‌خان‌ نقل‌ کرده‌ که‌ او پس‌ از بازگشت‌ از روسیه ‌با یاری‌ حیدر عمواوغلی‌ (موسوم به حیدر بمبی یا حیدر چراغ‌گاز) سالن‌ جدیدی‌ در طبقه ‌فوقانی‌ مطبعه‌ فاروس‌، در ابتدای‌ خیابان‌ لاله‌زار، تأسیس‌ کرد که‌ دارای‌ دستگاه‌ مولد برق‌، بادبزن‌ برقی‌ و بوفه مرتبی‌ بود. (F. Gaffary: Le Cinema En Iran. November 1973. PP 3_5.)

روسی‌خان، در این سال‌ها رقیبِ سرسخت هر آن کسی بود که به سینماداری رومی‌آورد:

«تماشاخانه بومر و روسیخان‌ خیابان‌ لاله‌زار/ شب‌ 22، شب‌ 24، شب‌ 25 رمضان/ 1 پردةه اول‌ دورنمای‌ فبریره‌ ماداگاسکار/ 2. گرفتاری‌ مقصری‌ بتوسط‌ پلیسهای‌ زنانه/ 3. وفای‌ نامزد نسبت‌ به‌ ملاح/ 4. اغماض‌ عموئی‌ از برادرزاده‌اش/ 5. چاقی‌ اسباب‌ زحمت‌ است/ 6. عروسی‌ شخصی‌ متمول‌ با کلفت‌ خودش‌.» («ایران نو»، شماره 35، 20 رمضان 1327ق، ص 4.)

سینمای‌ جدیدالتأسیس‌ روسی‌خان‌ در طبقه‌ بالای ‌چاپخانه‌ فاروس‌ (در ابتدای‌ خیابان‌ لاله‌زار)، به‌عنوان‌ مجهزترین‌ و آبرومندترین‌ سینمای‌ وقت‌، محل‌ تجمع‌ و باده‌نوشی‌ اعضای‌ سفارت‌خانه‌های‌ روس‌ و انگلیس‌ و متنفذان‌ محلی‌ بود. آن‌ها در این‌ سینما پس‌ از دیدن‌ چند پرده‌ فیلم‌ به‌ رستوران‌ سینما می‌رفتند و ضمن‌ نوشیدن و خوردن تنقلات‌ با سری‌ گرم‌ ساعت‌ها به‌ گپ‌زدن‌ مشغول‌ می‌شدند. روزنامه خاطرات غلام‌علی‌خان عزیزالسلطان کیفیت مطلوب سینمای روسی‌خان را تأیید می‌کند: «رفتم برای تماشای سینموتوگراف آنتوان، آنجا ارامنه امشب بودند از مسلمان‌ها پذیرایی نمی‌کردند، فقط ارامنه بودند. بعد رفتم خیابان لاله‌زار سینموتوگراف روسی‌خان، اگر چه جا و مکان روسی‌خان خیلی بهتر است، ولی پرده‌های خوب تماشایی ندارد. («روزنامه خاطرات غلام‌علی‌خان عزیزالسلطان»، جلد دوم، به کوشش محسن میرزایی، 1376، ص 1656.)

در 26 شعبان 1330ق/ 19 اسد (مرداد) 1291ش/ 10 اوت 1912م درخواست دیگری برای گشایش «سینه‌ماتوگراف مهمان‌خانة ایران» در کافه لاله‌زار مطرح شد. هم‌چنین آگهی‌های فراوانی موجود است که نشان می‌دهد از 1334ق/ بهار 1295ش سالن‌های سینمایی که ایجاد شدند همگی در خیابان لاله‌زار بودند. نخستین سالن «سینمای عالی» بود، که در روز سه‌شنبه 22 جمادی‌الثانی 1334ق/ 5 ثور (اردی‌بهشت) 1295ش/ 25 آوریل 1916م آغاز به‌کار کرد. متن اعلان افتتاح «سینمای عالی در خیابان لاله‌زار» (آپارتمان باقراف، صاحب «گراند هتل») در روزنامه «رعد» جهت «استحضار» اهالی دارالخلافه تهران منتشر شد: «مطابق وعده که بآقایان محترم داده بودیم اینک بوعده خود وفا نموده و بتازگی سینمای تازه جنگی بین‌المللی دنیا باضافه پرده‌های درام و کومدی وارد شده و بهمین نزدیکی بتوسط اعلان جدید وقت نمایش را اعلام خواهیم کرد.»

(«رعد»، شمارة 161، 22 جمادی‌الثانی 1334ق، ص 4.) قیمت بلیت‌های این سینما در لژ چهارنفری 20 قران، در ردیف درجه اول 4 قران، درجه دوم 3 قران، درجه سوم 2 قران و درجه چهارم 1 قران بود. هم‌چنین در دوشنبه 23 جمادی‌الثانی 1335ق/ 27 حمل (فروردین) 1296ش/ 16 آوریل 1917م، سیدحسین، مدیر مهمان‌خانه ایران، «سینمای ایران» را در خانه ناظم‌السلطنه افتتاح کرد. در اعلانی که با امضای سیدحسین درج شد خبر آغاز به‌کار این سینما منتشر شده است: «مهمانخانه ایران خواطر محترم آقایان را مستحضر میدارد که کارکنان این تأسیس ملی پس از تهیه انواع خوراک و بوفه و … برحسب دستورهای صحی برای تفریح آقایان محترم از لیله سه‌شنبه 24 شهر جاری (امشب) پرده‌های سینمای جدید جنگی که هوز بمعرض نمایش گذارده نشده به صحنه تماشا خواهد گذارد. («ایران»، شماره 91، 29 شعبان 1335ق، ص 4.) قیمت بلیت‌های این سینما در ردیف درجه اول 4 قران، درجه دوم 3 قران، درجه سوم 2 قران و لژ چهار نفری دو تومان بود. محل «مهمانخانه ایران» در اردی‌بهشت همان سال به اتوبرشِ اطریشی واگذار شد، و او با انتشار اعلانی به «مشتریان محترم» اطمینان داد که «وسایل آسایش و پذیرایی واردین محترم» بیش از پیش تدارک و فراهم خواهد شد. («ایران»، شماره 91، 29 شعبان 1335ق، ص 4.)

 

در تابستان همان سال نیز «سالن کازینو» در ابتدای خیابان لاله‌زار به ‌نمایش «پرده‌های علمی و اخلاقی و جنگی» پرداخت، و دست‌کم تا صفر 1336ق/ آذر 1296ش دایر بود. «کازینو» در واقع مهمان‌خانه‌ای بود که در آن چلوکباب، چلو خورشت، خوراک ژیگو، کتلت، راگو، اُملت، سوپ و جوجه طبخ می‌شد، و اشخاص با پرداخت هر شب 5 قران امکان «بیتوته» هم داشتند.

به‌جز این‌ها، سینماهای دیگری نیز در همین دوره در خیابان لاله‌زار تأسیس شد که مهم‌ترین آن‌ها «سینما پالاس» (یا «پلاس») بود که از 27 شعبان 1337ق/ 7 خرداد 1298ش تا جمادی‌الاول 1339ق/ اواخر دی 1299ش در تالار «گراند هتل» (محل بعدی «تئاتر نصر») به‌همت ی. تامبور و ل. شاه‌نظریان، دایر بود. تالار «گراند هتل»، که بخشی از «گراند هتل» بود، این قابلیت را داشت که تئاتر، اپرت و فیلم در آن به‌نمایش دربیاید، و توسط باقراف، صاحب «گراند هتل»، به گروه‌های نمایشی و سینمادارها اجاره داده می‌شد. اعلان «سینما پالاس» یکی از نمونه‌های تبلیغی تامبور است: «بهمین زودی در سینما پالاس پرده بسیار باشکوه سالامبو تألیف فلوبر نشان داده خواهد شد. این پرده راجع است به جنگ سخت مابین کارفاکن و روم. در این پرده 75000 جمعیت بازی می‌کند. و برای فابریک 5000000 دلار تمام شده است.» («رعد»، شماره 153، 20 محرم 1338ق، ص 3.)

هم‌چنین در «عمارت فوقانی مطبعه فاروس»، همان‌جایی که روسی‌خان، چند سال پیش «تماشاخانه الکترادی اکراف مسیو بومر و روسی‌خان» را دایر کرده بود، «سینما فاروس» دیگری افتتاح شد، که تا نیمه اول سال 1301 دایر بود. در یکی از نخستین اعلان‌های این سینما اشاره شده است: «در سینما فاروس واقعه در عمارت فوقانی مطبعه فاروس. خیابان لاله‌زار. همه شب با فیلمهای جدید که اخیراً وارد شده‌اند بمعرض تماشا گذارده خواهد شد. هر سه شب یک بار پرگرام عوض می‌شود. سینما در ساعت هشت بعد از ظهر شروع می‌شود.» («ایران»، شماره 961، 26 اسد 1300ش، ص 1.)

 

تا پایان دهه 1310 در لاله‌زار سینماهای زیر فعال بودند: «گراند سینما»، «فاروس»، «دیده‌بان/ مایاک» و «صنعتی». از 1310 تا 1330 تعداد سینماهای لاله‌زار رشد نظرگیری یافت. در دهه 1330 سینماهای «ایران»، «رکس»، «کریستال»، «متروپل»، «البرز»، «تابان»، «خورشید»، «ریتس/ فردوسی»، «مترو»، «ملی» و «ونوس» فعال بودند. در دهه 1340 سینماهای «کریستال»، «متروپل»، «ایران»، «البرز»، «نادر»، «نیوز»، «شهرزاد»، «اطلس»، «فردوسی»، «مشعل»، «تابان»، «مرجان» و «ونوس» دایر بودند؛ اما در فاصله سال‌های 1350 تا به امروز نه فقط سالن جدیدی در لاله‌زار احداث نشده، بلکه همه آن سینماها نیز تغییر کاربری دادند و تخریب شدند. دلیل آن‌هم آشکار است: لاله‌زار در سال‌های اخیر به نعشی تبدیل شده که دیگر هیچ‌کس حاضر نیست حتی در تشیع جنازه آن‌هم شرکت کند.

منبع:ایسنا

برج آزادی، قدیمی ترین برج تهران

تهران شهری است که در آن، جاذبه های گردشگری بسیار زیادی وجود دارد. در واقع به علت اینکه این شهر، پایتخت کشور ایران است، هر روزه، میزبان بسیاری از گردشگران و توریستان ایرانی و خارجی می باشد.

برج آزادی، یکی از سازه های قدیمی شهر تهران است که تا چندین سال پیش، اصلی ترین نماد شهر تهران بود.

این برج شهرت بسیاری در میان هموطنان ایرانی و حتی توریستان خارجی دارد و در واقع هر ساله افراد بسیار زیادی برای بازدید از آن به شهر تهران می آیند و با اجاره آپارتمان مبله در تهران اقدام به بازدید از تمامی جاذبه های گردشگری این شهر می کنند.

در این مطلب به معرفی کامل برج آزادی و همچنین بخش های مختلف آن پرداخته ایم. اگر تا به حال از این برج دیدن نکرده اید و با آن آشنایی ندارید، توصیه می کنم مطالعه این مطلب را از دست ندهید.

اگر به تهران آمدید به راحتی اقدام به اجاره روزانه خانه در تهران کنید و سپس، به بازدید از تمامی جاذبه های گردشگری این شهر کنید.

توضیحاتی در خصوص برج آزادی تهران

این برج یکی از زیباترین سازه های شهر می باشد که با داشتن، شکل و شمایلی خاص، توجه افراد بسیاری را به خود جلب می کند. این برج تا چند سال پیش یکی از مهم ترین و اصلی ترین جاذبه های گردشگری شهر تهران بود.

امروزه نیز از ابهت و عظمت آن کاسته نشده و هر روزی که به موقعیت مکانی این برج بروید، متوجه وجود چند توریست در این منطقه می شوید. در نتیحه می توان گفت که افراد بسیاری با اجاره روزانه خانه در تهران برای مدتی در این شهر ساکن می شوند و از تمامی جاذبه های گردشگری این شهر به ویژه برج آزادی دیدن می کنند.

برج آزادی کجاست؟

این برج در مرکز شهر تهران و نزدیک به بخش غربی این شهر قرار دارد. موقعیت مکانی این برج در میدانی بزرگ به نام میدان آزادی می باشد. این برج از ۴ طرف با خیابان های مهمی مجاورت دارد. برای مثال از شمال با بزرگراه جناح، از جنوب با بزرگراه سعیدی، از شرق با خیابان آزادی و از غرب با بزرگراه شهید لشگری همسایگی دارد.

دانستنی های این برج

نکته جالب در خصوص این سازه این است که ساخت آن دو سال به طول انجامید و در سال ۱۳۴۸ ساخت آن شروع و سپس در سال ۱۳۵۰ ساخت آن به پایان رسید.

معماری این برج تلفیقی از سبک های ساسانی، هخامنشی و اسلامی می باشد و این تلفیق، یکی از زیباترین سازه های ایران را به وجود آورد.

بخش های مختلف برج آزادی

زیرزمین برج آزادی

بخش زیرزمینی این سازه، تا ارتفاع ۱۵ متری عمق دارد و این عمق، در خود، بخش های مختلفی را جای داده است. این بخش از ۴ طبقه به وجود آمده است که از قسمت های مختلف زیرزمین برج آزادی می توان به سالن های مختلف آن دسترسی پیدا کرد.

از جاذبه های دیدنی و گردشگری این بخش می توان به سالن ایران شناسی، سالن تشریفات، سالن سینمای کوچک، سالن مولتی ویژن، تالار کهن، راهروی فناوری، کتابخانه، نگارخانه بوستان، نگارخانه قوام، تالار آیینه، گذرگاه پیشینیان، اشاره کرد.

هر کدام از این بخش ها، زیبایی های مخصوص به خود را دارند و بازدید از آن ها، جای خود را دارد. اگر تا به حال از این سازه دیدن نکرده اید، توصیه می کنم کوله بار خود را ببندید و با اجاره آپارتمان مبله در تهران از این جاذبه گردشگری دیدن کنید.

در این برج چه چیزهایی وجود دارد؟

به طور کلی فضای داخلی برج آزادی از ۴ طبقه تشکیل شده است. برای دسترسی به این طبقات باید از آسانسورهایی که در این ساختمان وجود دارند، استفاده کنید. در واقع در این برج، ۲ آسانسور وجود دارد که هر کدام امکان دسترسی به دو طبقه را به شما می دهند.

علت وجود ۲ آسانسور، ساختار و شکل برج است. به این معنا که امکان قرار دادن یک آسانسور که از طبقه ۱ تا ۴ مستقیم برود، وجود نداشت.

طبقات برج آزادی

جالب است بدانید که ارتفاع طبقه اول این مجموعه با سطح زمین در حدود ۲۳ متر می باشد. در این طبقه چیزی جز نمای داخلی از دیوارهای شیب دار و پنجره های متعدد وجود ندارد. البته لازم به ذکر است که قوس دیوارها در این طبقه بسیار دیدنی می باشند.

طبقه دوم، دیدنی های بسیار بیشتری نسبت به طبقه اول دارد. این طبقه تا سطح زمین در حدود ۳۳ متر ارتفاع دارد. جذاب ترین بخش این طبقه، سقف آن می باشد. در این طبقه یک گنبد وجود دارد. این گنبد نور لازم برای دو طبقه اول و دوم را تامین می کند. این طبقه، دارای سبک معماری متفاوتی می باشد و یکی از زیباترین طبقات این برج می باشد.

ارتفاع طبقه سوم تا سطح زمین در حدود ۴۰ متر می باشد و در آن پنجره ها و شکاف های بسیار زیبایی وجود دارد و نمای زیبایی به محیط داخلی برج بخشیده است.

منبع:ایسنا

کرمان، دیار کریمان

مرکز بزرگترین استان ایران، کرمان یکی از پیشرفته ترین شهرهای جنوب شرقی ایران است.

کرمان ممکن است به اندازه اصفهان یا شیراز دارای مکان های تاریخی نباشد، اما در عوض، شما فرصتی خواهید داشت تا چهره واقعی کشور ما را کشف کنید.

در کرمان، شما این فرصت را خواهید داشت که با مردم محلی ارتباط برقرار کنید و با عادت های روزمره ما آشنا شوید و همچنین یک منطقه کویری با شهرت جهانی (کویر لوت) وجود دارد که می توانید مدتی را در آن سپری کنید.

همان طور که در بالا ذکر شد کرمان در مقایسه با دیگر شهرهای تاریخی افسانه ای ایران جاذبه های گردشگری زیادی ندارد اما اگر به آن جا سفر کنید مجذوب مسجد جامع کرمان، امامزاده شاه نعمت الله ولی، ماهان، باغ شازده (میراث جهانی یونسکو) و ارگ بم در سفر به این شهر خواهید شد.

علاوه بر این، فاصله پرواز کرمان تهران برابر ۸۰۰ کیلومتر است، در حالی که فاصله زمینی آن حدود ۹۹۰ کیلومتر است. از سوی دیگر، فاصله زمینی بین کرمان و شهداد کالوت، خارق العاده ترین ویژگی زمین شناسی در دشت لوت، حدود ۱۴۶ کیلومتر است.

نحوه سفر به کرمان با هواپیما

می توانید از طریق فرودگاه بین المللی آیت الله هاشمی رفسنجانی به کرمان سفر کنید. این فرودگاه برخی پروازهای بین المللی از شهرهای خارجی مانند دبی، بغداد، نجف و … را پوشش می دهد. از طرف دیگر، پروازهای داخلی زیادی بین کرمان و شهرهای بزرگ ایران هر روز انجام می شود.

در این میان بلیط هواپیما تهران کرمان و همچنین دیگر شهرها چون مشهد، شیراز، تبریز، اصفهان، جزیره قشم، جزیره کیش، بندرعباس و اهواز بیشترین تقاضا را دارند.

فرودگاه بین المللی کرمان، واقع در ۱۲ کیلومتری مرکز شهر، دسترسی راحتی به قسمتهای اصلی شهر و مرکز شهر دارد. بر این اساس، می توانید از تاکسی برای رسیدن به فرودگاه استفاده کنید.

سوغات معروف کرمان

کرمان دارای بسیاری از سوغاتی های خوراکی خوشمزه مانند پسته، زیره، کماج سوهان، کلومپه، قطاب و قطو و قوات است. کرمان همچنین به صنایع دستی مانند پکته دوزی، ظروف و اشیا مسی و گیلیم مشهور است.

جاهای دیدنی کرمان

حال که بلیط هواپیما کرمان را خریداری کردیم و قصد سفر به این شهر را داریم لازم است تا نگاهی به جاذبه های توریستی کرمان داشته باشیم.

مجموعه گنجعلی خان کرمان

گنج علی خان یکی از مهمترین حاکمان کرمان در زمان سلسله صفویه (قرن شانزدهم – هفدهم) بود. مجموعه گنجعلی خان که در قسمت باستانی کرمان واقع شده، تحت فرمان وی برای آبادانی شهر ساخته شده است.

امروزه این مجموعه تاریخی شگفت انگیزترین جاذبه در داخل شهر کرمان است و از بناهای مختلف تشکیل شده است که روزی بناهای اصلی شهر از جمله بازار گنجعلی خان، غسالخانه، ضرابخانه، کاروانسرا و مسجد بودند.

گنبد جبیلیه

گنبد جبلیه یک بنای هشت ضلعی ساخته شده با سنگ و گنبد است. این بنای تاریخی یکی از مهمترین و در عین حال یکی از مرموزترین بناهای تاریخی کرمان است زیرا استفاده از آن هنوز ناشناخته است. هیچ مدرک معتبری برای زمان ساخت گنبد جبلیه وجود ندارد.

باستان شناسان تخمین زده اند که این مربوط به دوران ساسانیان باشد. این بنای مرموز همچنین دارای چندین رساله از دوره های مختلف تاریخ ایران است که باعث جذابیت بیشتر آن شده است.

بازار بزرگ کرمان

بازار بزرگ کرمان طولانی ترین بازار ایران است. هر قسمت از این بازار گسترده به یک نوع محصول خاص اختصاص دارد تا روند خرید را تسهیل کند. فضای سنتی و معماری زیبای این بازار خرید را سرگرم کننده تر می کند. هر نوع سوغاتی و سایر محصولات را می توانید در بازار سرتاسری پیدا کنید.

ارگ بم

“ارگ بم و چشم انداز فرهنگی آن” به عنوان بزرگترین ساختمان خشتی در جهان شناخته می شود، به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. این ارگ در ۱۹۵ کیلومتری کرمان واقع شده و قدمت آن به دوران هخامنشی و حتی بعد از آن برمی گردد.

از آنجا که در مسیر جاده ابریشم و سایر جاده های تجاری واقع شده بود، در طول قرن ها مکانی شلوغ بود. ارگ بم از قسمتهای مختلفی شامل منطقه مسکونی، اصطبل اسب، پادگان و محل اقامت فرماندار تشکیل شده است.

منبع:ایسنا