آثار ارائه شده در موزه مراغه مربوط به هزاره اول پیش از میلاد و دوره‌های اشکانی و ساسانی است که در بخش‌های جداگانه‌ای به نمایش درآمده است.

این موزه وابسته به سازمان میراث فرهنگی کشور است. نوع موزه باستان‌شناسی است و نوع آثار آن عبارتند از: باستانی شامل سکه‌های نقره‌ای و مسی و آثار عتیقه متعلق به دوره اسلامی اموی و عباسی و صفوی و قاجار.

موزه ایلخانی مراغه جلوه‌گاه بی‌نظیر تمدن عصر حکومت ایلخانی در ایران، است. این موزه از موزه‌های تخصصی کشور بوده و به علت این که شهر مراغه نقطه عطفی در تاریخ ایلخانی محسوب می‌شود با عنوان موزه تخصصی ایلخانی مشهور شده است.

ساختمان این موزه از سال ‪ ۱۳۵۳تا ۵۷ به علت قرار گرفتن در کنار مقبره اوحدی مراغه‌ای شاعر پر آوازه قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری – قمری با سبک و شیوه معماری سنتی ساخته شده و به نام این شاعر معروف شده است.

موزه ایلخانی مراغه حاوی آثار ارزشمندی شامل مجموعه‌های سفال، سکه و بخش‌های شیشه و آبگینه، فلز و کتابت است.

در مجموعه سفالینه‌های این موزه انواع روش‌های سفالگری رایج آن دوره که عصر طلایی سفال دوره اسلامی محسوب می‌شد، نگهداری می‌شود که علاوه بر تنوع روش شامل سفالینه‌های زیر لعاب شفاف، زرین فام، مینایی، لاجورد و مشبک است.

سفالینه‌های موجود در این موزه دارای تنوع نقوش بوده و در تزیین آن‌ها از نقوش هندسی، گل برگ‌های سلیمی، حیوانی، انسانی، کتیبه و تلفیقی استفاده شده است.

تعدادی از این آثار از بافت تاریخی شهر مراغه و مناطق اطراف کشف شده و برخی نیز از سایر موزه‌های کشور به این موزه منتقل شده است.

سکه‌های موزه مراغه مجموعه‌ای نسبتا کامل و بی‌نظیر از سکه‌های ایلخانیان ایران در جهان است و از  17فرمانروای ایلخانی به جز یکی از آن‌ها که بیش از یک قرن حکومت کرده‌اند، سکه‌هایی در این موزه وجود دارد.

این سکه‌ها از جنس طلا، نقره و فلوس (مس) بوده و در شهرهای مختلف قلمرو پهناور ایلخانی از هرات تا فرات ضرب شده‌اند و شهرهای مراغه، تبریز و سلطانیه در این دوره از ضرابخانه‌های سلطنتی محسوب می‌شدند.

سکه‌های ایلخانی به علت تنوع نقش، خط و مضامین آیین‌های مختلف از اهمیت خاصی برخوردار بوده و با توجه به تساهل مذهبی مغول‌ها حاوی آیات قرآنی، متن‌های لااله‌الاالله، محمد رسول‌الله و در دوره الجایتو علی ولی الله بودند.

این سکه‌ها با خط عربی به شیوه خط کوفی و نسخ تزیین شده و نام فرمانروا به خط اویغوری در آن‌ها نوشته شده و در آن‌ها مظاهر آیین‌های مختلف از جمله نقش صلیب مسیحی، ستاره داود یهودی و شیر و خورشید پیش از اسلام ایران به چشم می‌خورد.

در بخش فلز این موزه نمونه‌های ارزشمندی از ظروف فلزی، پیه سوزها و شمعدان‌های دوره ایلخانی نگهداری می‌شود که حاوی تزیینات قلمزنی و ریخته‌گری هستند.

در این موزه شمشیری درباری و طلاکوب شده روی عاج و مفرغ که متعلق به کری‌خان ابن بهادرخان والی داغستان است، نگهداری می‌شود.

در بخش شیشه و آبگینه موزه مراغه نمونه‌های با ارزشی از شیشه‌های ایلخانی نگهداری می‌شود که با روش‌های مختلف شیشه‌گری شامل دمیده آزاد، دمیده در قالب، تراش، نقوش افزوده در فرم‌های صراحی، قندیل، بطری و ظروف نگهداری دارو ساخته شده‌اند.

در بخش کتابت این موزه نمونه‌هایی از قرآن‌هایی که برای اولین بار ترجمه آن‌ها رایج شده وجود دارد، این قرآن‌ها روی کاغذ موسوم به خانبالغ که از کاغذهای وارداتی کشور چین بوده نوشته شده و دارای تزیینات زرنگار است.

در این موزه جزیی از قرآن منسوب به یاقوت مستعصمی که خط نسخ و ثلث را در این دوره به کمال رسانده نگهداری می‌شود. ایلخانان مغول از سال603تا656 قمری به پایتختی شهر مراغه بر ایران و ماورای قفقاز حکومت کرده‌اند.

منبع:همشهری

 سیستم تهویه از کار افتاده و هوای گرم و دم آلود، حمام سونا را به خاطر می‌آورد. تابلوها در گوشه و کنار تالار رها شده‌اند. به آرامگاه آثار هنری کشور خوش آمدید!

بیش از 70 اثر هنری شامل تابلوهای نقاشی بزرگان کشور در آستانه نابودی است. در میان این آثار، تابلوهایی از پرویز کلانتری، کاظم چلیپا، مرحوم جعفر روحبخش، حبیب صادقی، دکتر فدوی، دکتر ضرغام، محمود زنگنه و تابلوهایی منسوب به هانیبال الخاص به چشم می‌خورد. ارزش مادی مجموعه آثار موجود در این تالار بیش از چند صد میلیون تومان تخمین زده می‌شود. ارزش معنوی این آثار اما قابل احصا‌ نیست.

موزه‌  هنرهای معاصر آبادان آذر ماه 1382 با ابتکار خسرو نشان، مدیرکل وقت فرهنگ و ارشاد خوزستان، در یک مجموعه فرهنگی تفریحی موسوم به پارک بازسازی افتتاح شد. تجهیز و مدیریت این موزه را مؤسسه هنرهای تجسمی کشور وابسته به موزه هنرهای معاصر تهران برعهده داشت. مجموعه آثار موجود در این موزه را نیز همین مؤسسه خریداری کرد، یک کارشناس هنری و یک کارمند اداری- مالی در این موزه مشغول به‌کار شدند و چندین برنامه هنری ازجمله نمایش آثار هنرمندان کشوری و استانی به اجرا در آمد. با رفتن دکتر خسرو نشان از ارشاد خوزستان، آرام آرام اجرای برنامه‌های فرهنگی در موزه هنرهای معاصر کمتر شد. پس از 2سال مؤسسه هنرهای تجسمی کشور، مدیریت این موزه را به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آبادان سپرد. دوران افول موزه هم از همین زمان آغاز شد. اواخر سال 1386 موزه به‌مدت 2 هفته تعطیل و در محل آن، نمایشگاه مبلمان برگزار شد.

مسئولان ارشاد آبادان در برابر انتقادات رسانه‌ها ابراز داشتند که از درآمد حاصله برای تجهیز موزه استفاده خواهند کرد، اما پس از اتمام نمایشگاه مبل، این موزه دیگر گشایش نیافت و تابلوهای ارزشمند اساتید نقاشی کشور در گوشه و کنار تالار موزه رها شدند. اتفاق بد اما از کار افتادن دستگاه تهویه و خنک‌کننده موزه در تابستان گرم آبادان بود. اکنون چند ماه از این ماجرا می‌گذارد اما هنوز هیچ اقدامی برای نجات تابلوها صورت نگرفته است. مدیریت ارشاد آبادان تاکنون در برابر اظهار نگرانی علاقه‌مندان واکنش مناسبی نشان نداده و حتی به وعده خود برای انتقال موقت آثار به مکانی مناسب جامه عمل نپوشانده است. از سوی دیگر روایت‌های مختلفی در مورد تعداد تابلوهای موجود در این موزه شنیده می‌شود.

مسئولان ارشاد آبادان تعداد آثار را در حدود 70 یا 80 تابلو اعلام می‌کنند؛ این در حالی است که برخی مطلعین تعداد تابلوهای موزه را بیش از 100 اثر می‌دانند. واقعیت این است که مدیر ارشاد آبادان از تعداد صحیح آثار مطلع نیست. فهرست اموال در فایل بایگانی یکی از کارمندان  است که  ظاهرا در مرخصی است. جابه‌جایی‌های صورت گرفته آثار موزه نیز باعث تخریب برخی آثار شده است. از آن جمله تابلوی کاشی‌کاری تحت‌عنوان « سیر و سلوک بر لعاب کاشی » اثر استاد کلانتری که چندین قطعه از کاشی‌های آن از جا درآمده و مفقود شده است. گرما و رطوبت بسیار بالا هم تأثیر نامطلوب خود را بر تابلوها برجا گذاشته و این آثار در حال تخریب هستند. اینجا آرامگاه آثار هنری کشور است!

منبع:همشهری

این مسجد با موافقت شرکت نفت، توسط کارگران پاکستانی پالایشگاه آبادان ساخته شده است.

این مسجد با تقاضای عده‌ای از مسلمانان سنی مذهب شبه قاره هند که عمدتا مهاجرانی از اهالی رانگون پایتخت میانمار بوده و در پالایشگاه نفت آبادان مشغول به کار بوده‌اند احداث شده و به همین دلیل نام مسجد رانگونی‌ها گذاشته شده است.

مسجد رانگونی‌ها، به سبک معماری شبه قاره هند با گچبری‌هایی زیبا و برجسته و آرایه‌هایی سیمانی و منحصربفرد دارای شبستان، حیاط اصلی و مأذنه و در پیشانی بنا نقشینه‌ای منقش به آیه بسم الله الرحمن الرحیم می‌باشد.

تزئینات مسجد رانگونی‌ها شباهت زیادی به گچ‌بری برهشته دارند با این تفاوت که با سیمان انجام گرفته و در واقع سیمان‌بری می‌باشد.

گفته می‌شود بعضی از مصالح ساختمانی، خاصه رنگ‌های به کار رفته اولیه در نقش و نگاره‌ها از هندوستان تامین شده است.

یکی از ویژگی‌های بارز مسجد محراب گلگونه‌ای است که به شیوه خاصی ایجاد شده است. محراب در میان انبوهی از اشکال هندسی و نقوش اسلیمی تزئین شده، رنگ‌های گوناگون و طرحهای نقش بسته بر دیوارهای محراب نمادی از بهشت برین است.

متولی مسجد شیخ عبدالرشید مندل بود و امامین جماعت آن، شیخ قادری هندی، حاج آقا رنگونی و سپس محمد اسلم راجا بودند.

مسجد رانگونی‌های آبادان در جنگ تحمیلی ایران و عراق صدمات زیادی دید. پس از جنگ مرمت شد و در سقف مسجد ترکیبی از لوله‌های نفت، ریل راه آهن و آرماتور به کار رفته است.

مسجد رانگونی‌ها در 23 دی 1388 و همزمان با سومین سفر هیات دولت دهم به عنوان موزه اسناد تاریخی و خطی مورد بازگشاسی قرار گرفت.

در این موزه نسخه‌هایی از قرآن‌های خطی و همچنین اسناد تاریخی مربوط به اواسط دوره قاجار تا پهلوی اول شامل مکاتبات مالی و تجاری تجار ایرانی مقیم هندوستان و انگلستان با ایران و همچنین انواع سفته، برات، صورت ریز معاملات و نامه‌های تجاری نگه‌داری و نمایش داده می‌شود.

مسجد رانگونی‌ها در شهرستان آبادان، خیابان امام خمینی(ره)، روبه‌روی انبار دارویی پالایشگاه و در جوار اروند رود قرار دارد.

مسجد رانگونی‌ها ۹ فروردین سال ۱۳۷۸ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۲۸۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

منبع:همشهری