مجارستان با کشورهای اتریش، اسلواکی، رومانی، صربستان، کرواسی و اسلوونی همسایه است.

پایه‌های کشور امروزی مجارستان را قوم مجار در اواخر قرن نهم میلادی بنا نهادند. البته پیش از آن هم در این سرزمین قوم‌های مختلفی اقامت کرده بودند.

این کشور در فاصله سال‌های 1947 تا 1989 تحت سلطه کمونیسم بود و یکی از کشورهای بلوک شرق. در سال 1989 مجارستان مرزهایش با اتریش را گشود و همین امر سبب شد سقوط بلوک شرق سرعت گیرد.

مجارستان عضو پیمان آتلانتیک شمالی، اتحادیه اروپا و پیمان شنگن است.

سیاست در مجارستان

در جمهوری مجارستان رئیس جمهور را مجلس براری دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌کند. با این حال رئیس جمهور بیشتر نقشی تشریفاتی داشته و وظیفه اصلیش تعیین تاریخ انتخابات مجلس است.

نخست وزیر را هم مجلس تعیین می‌کند. او مامور تشکیل کابینه است و تنها اوست که می‌تواند کابینه را منحل کند.

مجلس ملی مجارستان 386 کرسی دارد که نمایندگان آن برای دوره‌های چهار ساله انتخاب می‌شوند. انتخابات بعدی مجلس در سال 2010 برگزار می‌شود.

اقتصاد در مجارستان

تولید ناخالص داخلی این کشور 2/194 میلیارد دلار است که چهار میلیون و 190 هزار نیروی کار این کشور آن را تولید می‌کنند. نرخ بیکاری در این کشور 1/7درصد و نرخ تورم 8/7 درصد است. 6/8 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات کارخانه‌ای، مواد غذایی، مواد اولیه، سوخت و الکتریسیته است که به کشورهای آلمان، ایتالیا، فرانسه، اتریش، رومانی و لهستان صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت و الکتریسیته، مواد غذایی و مواد اولیه است که از کشورهای آلمان، روسیه، چین ، اتریش، فرانسه، ایتالیا، هلند  و لهستان وارد می‌شود.

مردم مجارستان

جمعیت این کشور 9 میلیون و 956 هزار و 108 نفر است که میانگین سنی آنها 38.9 سال است. رشد جمعیت در این کشور منفی است.

امید به زندگی در بدو تولد در این کشور برای زنان 38/77 سال و برای مردان 73/68سال است.

92/3 درصد از جمعیت آن از تبار مجار و 9/1 درصد کولی هستند. زبان رسمی این کشور مجاری است. 4/99 درصد از جمعیت بالای 15 سال این کشور باسوادند.

ارتباطات در مجارستان

در مجارستان، رقابت زیادی بین رادیو و تلویزیون دولتی و خصوصی وجود دارد. روزنامه‌های ملی و محلی در این کشور در دست بخش خصوصی است و برخی از آنها را گروه‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی اداره می‌کنند.

مجارستان در یک نگاه

ین کشور از شمال با آلبانی، مقدونیه و بلغارستان و از شرق با ترکیه دارای مرز مشترک زمینی است. سرزمین اصلی یونان در جنوب و شرق به وسیله دریای اژه احاطه شده و از غرب به دریای ایونی محدود است.

یونان، در محل اتصال سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا واقع شده است و وارث میراث یونان باستان، امپراتوری بیزانس و نزدیک چهار قرن سلطه ترکان عثمانی است.

این کشور به عنوان مهد تمدن مغرب زمین و زادبوم دموکراسی، فلسفه غرب، بازی‌های المپیک، علوم سیاسی، نمایشنامه‌نویسی شناخته می‌شود.

بعد از جنگ جهانی دوم یونان در مسیر توسعه اقتصادی قرار گرفت. این کشور با همسایه‌اش، ترکیه، بر سر مالکیت بر برخی مناطق وجود داشت.

امروز یونان، کشوری توسعه یافته و یکی از اعضای اتحادیه اروپا است که در سال ۱۹۸۱ میلادی به عضویت آن درآمد.

عضو اتحادیه اقتصادی و پولی اتحادیه اروپا، پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه یا OECD، آژانس فضایی اروپا یا ESA است.

سیاست در یونان

حکومت یونان، حکومت دموکرات بر پایه مجلس است. رئیس حکومت در آن رئیس جمهور است. رئیس جمهور با رای اعضای مجلس برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت در یونان نخست وزیر است. هم اوست که رئیس دولت در یونان، است و بر کابینه نظارت دارد. نقش رئیس جمهور در اداره یونان کم‌رنگ است و بیشتر اختیارات را نخست‌وزیر دارد.

اقتصاد در یونان

توریسم نقش مهمی در اقتصاد یونان دارد. تولید ناخالص داخلی یونان ۴/۳۲۶میلیارد دلار است که ۳/۷۶ درصد آن در بخش خدمات تولید می‌شود.

نیروی کار این کشور ۴۹/۴ میلیون نفر است که بیشتر آنها در بخش خدمات فعالند. نرخ بیکاری در آن ۴/۸ درصد است و نرخ تورم آن ۶/۲ درصد.

صادرات این کشور شامل اغذیه و اشربه، تولیدات کارخانه‌ای، مواد پتروشیمی، مواد شیمیایی و منسوجات است.

مردم یونان

۱۰ میلیون و ۷۰۶ هزار و ۲۹۰ نفر در یونان، زندگی می‌کنند که ۹۸ درصد از آنها مسیحی ارتودوکس هستند و ۳/۱درصد از آنها مسلمان.

هفت درصد از جمعیت این کشور را خارجی‌ها تشکیل می‌دهند که برای کار یا زندگی به آن رفته‌اند.

میانگین سنی مردم آن ۲/۴۱سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان ۰۶/۸۲سال و برای مردان ۸۵/۷۶سال است.

زبان رسمی این کشور یونانی است و ۹۹ درصد از مردم به آن سخن می‌گویند. زبان‌های انگلیسی و فرانسه نیز به دلیل توریستی بودن این کشور کم و بیش صحبت می‌شود.

ارتباطات در یونان

تا دهه ۸۰ میلادی تلویزیون تنها در اختیار دولت بود اما در این دهه تلویزیونی خصوصی راه‌اندازی شد که با سریال‌هایش توانست مخاطبان زیادی را به خود جلب کند.

می‌گویند در این کشور در یک هزار و ۷۰۰ رادیو و تلویزیون فعال است که بسیاری از آنها بدون مجوز هستند. به گزارش بی.بی.سی رسانه‌های مکتوب در این کشور از آزادی برخوردارند با این حال یک نوع خودسانسوری درباره مسائل مذهبی و رئیس‌جمهور در میان نویسندگان مطبوعات آن رواج دارد.

یونان در یک نگاه

 جمهوری مقدونیه کشوری در منطقه بالکان در اروپا است که تا سال ۱۹۹۱ بخشی از کشور یوگسلاوی بود

این کشور از شمال با صربستان، از غرب با آلبانی، از جنوب با یونان و از شرق با بلغارستان همسایه است.

این کشور پس از استقلال نام مقدونیه را برای خود برگزید ولی یونان بخاطر اینکه مقدونیه قدیم قسمت بسیار بزرگی از یونان را نیز شامل می‌شد و از ترس این که دولت مقدونیه ادعایی نسبت به این بخش پیدا کند، درخواست تغییر نام مقدونیه را داد.

این کشور در سال ۱۹۹۳ با نام جمهوری یوگسلاو مقدونیه به سازمان ملل متحد پیوست. سرانجام در سال ۲۰۰۱ یونان پذیرفت نام این کشور به مقدونیه تغییر کند.

مساحت مقدونیه کنونی حدود ۳۶ درصد و جمعیت آن حدود ۴۱ درصد بیش از منطقه مقدونیه‌ای است که در اواخر قرن ۱۹ میلادی وجود داشت.

این کشور عضو سازمان جهانی تجارت است و تلاش می‌کند به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و اتحادیه اروپا درآید.

بیشتر کشور مقدونیه را فلاتی با ارتفاع ۶۰۰ تا ۹۰۰ متر از سطح دریا تشکیل می‌دهد. رودخانه واردار این کشور را به دو قسمت تقسیم می‌کند و در راه خود از وسط پایتخت آن، اسکوپیه، عبور می‌کند.

سیاست در مقدونیه

رئیس حکومت در این کشور رئیس جمهور است که با رای مردم هر پنج سال یک بار تعیین می‌شود. او نخست وزیر را تعیین می‌کند.

نخست وزیر رئیس دولت است که مجلس او را تعیین می‌کند. وزرای کابینه مقدونیه نیز با رای اعضای مجلس نمایندگان تعیین می‌شوند.

مجلس نمایندگان این کشور ۱۲۰ کرسی دارد که ۸۵ کرسی آن را کاندیداهایی که از طرف مردم انتخاب می‌شوند پر می‌کنند و 35 کرسی نیز مختص نمایندگان احزاب مختلف است. انتخابات مجلس هر چهار سال یک بار انجام می‌شود.

اقتصاد در مقدونیه

تولید ناخالص داخلی در این کشور 26/17 میلیارد دلار است. ۹۰۶ هزار و ۹۰۰ نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در این کشور 8/34درصد است. نزدیک به ۳۰ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ میلادی نرخ تورم در آن 3/2درصد بود.

محصولات صادراتی آن شامل مواد غذایی، نوشیدنی‌ها، تنباکو، منسوجات، تولیدات متفرقه، آهن و فولاد است که به کشورهای صربستان و مونته‌نگرو؛ آلمان ، یونان، ایتالیا، بلغارستان و کرواسی صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، اتوموبیل، مواد شیمیایی، سوخت و محصولات غذایی است که از کشورهای روسیه ، آلمان ،یونان، صربستان و مونته‌نگرو، بلغارستان و ایتالیا وارد می‌شود.

مردم مقدون

جمعیت این کشور حدود دو میلیون و ۶۱ هزار نفر با میانگین سنی ۳۵ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۷ و برای مردان ۷۲ سال است.

۶۴ درصد جمعیت آن مقدونیه‌ای، ۲۵ درصد آلبانیایی و بقیه از نژادهای ترک، کولی و صربستانی هستند.

نزدیک به ۶۵ درصد از جمعیت آن ارتودوکس مسیحی و ۳۳ درصد مسلمان هستند. زبان رسمی آن مقدونیه‌ای است.

مقدونیه در یک نگاه

بلاروس، از شمال و شرق با روسیه، از جنوب با اوکراین، از غرب با لهستان و از شمال با لتونی و لیتوانی همسایه است. پایتخت آن شهر مینسک است.

بین قرن‌های ششم و هشتم میلادی، آنچه که هم اکنون به نام بلاروس نامیده می‌شود تحت سکونت مردم اسلاو قرار داشت، که هنوز هم بر آن کشور سیطره دارند.

به تدریج اسلاوهای قدیمی شرق شروع به برقراری ارتباط با ورنجیان‌ها کردند و کشوری را تحت عنوان روسیه کییفی تشکیل دادند، که عمدتا نواحی اطراف پولاتسک نوین امروزی در بخش شمالی آن کشور در برمی‌گرفت.

در جنگ جهانی دوم در فاصله سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ نیروهای آلمان این سرزمین را اشغال کردند. در این زمان این سرزمین دو میلیون و ۲۰۰ هزار نفر از ساکنانش را از دست داد.

پس از پایان جنگ، بلاروس، یکی از ۵۱ امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود. بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام شد سبب شد بلاروس نسبت به دیگر جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی توسعه چشمگیرتری داشته باشد.

در این زمان، بلاروس به مرکز اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد. افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری روسیه به این کشور شد.

بلاروس، در ۲۷ جولای ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام کرد و در ۲۵ اوت ۱۹۹۱،با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسما به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس به عنوان رهبر کشور برگزیده شد.

سیاست در بلاروس

در بلاروس، رئیس جمهور رئیس حکومت است و کشور را او به همراه شورای ملی اداره می‌کند. شورای ملی متشکل از دو مجلس است: مجلس نمایندگان که ۱۱۰ عضو دارد و شورای جمهوری که ۶۴ عضو دارد.

مجلس نمایندگان می‌تواند نخست وزیر بلاروس را منصوب کند؛ اصلاحاتی در قانون اساسی بدهد، به نخست وزیر رای اعتماد داده و پیشنهاداتی راجع به سیاست خارجی و داخلی بلاروس ارائه کند.

قوه قضائیه شامل دادگاه عالی بلاروس و دادگاه‌های ویژه گوناگونی همچون دادگاه قانون اساسی بلاروس است، که به قانون اساسی یا قوانین اجرائی می‌پردازد. قضات دادگاه قانون اساسی از سوی رئیس جمهور انتخاب شده و مورد تایید شورای ملی قرار می‌گیرند.

اقتصاد در بلاروس

تولید ناخالص داخلی این کشور ۷/۱۰۴ میلیارد دلار است و نیروی کار این کشور چهار میلیون و ۳۰۰ هزار نفر. بر اساس آمارهای رسمی نرخ بیکاری در بلاروس ۶/۱درصد است.

۲۷/۱درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در  آن ۳/۸درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات معدنی، مواد شیمیایی، فلزات، منسوجات و مواد غذایی است که به کشورهای روسیه، هلند ، انگلیس، اوکراین و لهستان صادر می‌شود.

واردات بلاروس، شامل محصولات معدنی، ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد شیمیایی و مواد غذایی است که از کشورهای روسیه، آلمان و اوکراین وارد می‌شود.

مردم بلاروس

جمعیت این کشور ۹ میلیون و ۷۲۴ هزار و ۷۲۳ نفر است که میانگین سنی آنها ۲/۳۸سال است. رشد جمعیت در این کشور منفی است.

امید به زندگی در بدو تولد برای زنان ۱۴/۷۶سال و برای مردان ۳۱/۶۴سال است.

۸۱/۲درصد از مردم این کشور بلاروسی، ۴/۱۱ درصد روس، ۹/۳ درصد لهستانی، ۴/۲ درصد اوکراینی و ۱/۱درصد بقیه قومیت‌ها هستند.

۸۰ درصد مردم این کشور مسیحی ارتودوکس‌اند و ۲۰ درصد بقیه مذاهب شامل دیگر فرقه‌های مسیحیت، اسلام و یهود است. زبان رسمی این کشور بلاروسی است اما روسی نیز در این کشور رواج دارد.

ارتباطات در بلاروس

کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران بلاروس را جزو بدترین ۱۰ کشور جهان برای روزنامه‌نگار بودن معرفی کرده است.

بلاروس در یک نگاه

این جمهوری همچنین در همسایگی کشورهای‌ ایران،‌ ارمنستان‌،‌ ترکیه،‌ گرجستان،‌ روسیه‌ و کشورهای‌ دیگر کناره‌ دریای‌ خزر،‌ ترکمنستان‌ و قزاقستان‌ قرار دارد.

جمهوری‌ آذربایجان‌ شامل‌ منطقه‌ خودمختار نخجوان‌ است‌ که‌ در غرب‌ ارمنستان‌، شمال‌ غرب‌ ایران‌ و شرق‌ ترکیه‌ قرار دارد.

شهرهای‌ مهم‌ آذربایجان‌ عبارتند از ‌ باکو، گنجه‌، آستارا، اردو باد، خال‌ کندی،‌ سومقاییت‌، شوشا،‌ شکی،‌ شیروان‌ و شاماخی‌.

جمهوری‌ آذربایجان‌ در منطقه‌ جغرافیایی‌ قفقاز و در گذرگاه‌ اروپا و آسیای‌ جنوب‌ غربی‌ و در جوار دریای‌ خزر قرار گرفته‌است‌. نوع‌ حکومت‌ این‌ کشور، جمهوری‌ پارلمانی‌ چند حزبی‌ با یک‌ مجلس‌ قانونگذاری‌است‌.

حدود ‌۷۰‌ درصد مردم‌ جمهوری‌ آذربایجان،‌ شیعه‌ هستند و کلا۴/۹۳درصد مردم‌ این‌ کشور مسلمان‌ بوده‌ و ۸/۴درصد مسیحی‌ ارتدکس‌ و بقیه‌ پیرو ادیان‌ دیگر هستند.

۸۹‌ درصد مردم‌ این‌ کشور آذری‌ زبان‌ هستند ‌اما در کنار زبان‌ ترکی‌ آذری‌ (زبان‌ رسمی‌) زبان‌های‌ روسی‌،‌ ارمنی‌،‌ کردی‌،‌ تالشی‌،‌ یهودی‌،‌ و لزگی‌ نیز در این کشور رواج دارد.

منطقه‌ای‌ که‌ امروز جمهوری‌ آذربایجان،‌ نامیده‌ می‌شود، در گذشته‌ به‌ نام‌ آلبانیای‌ قفقاز یا آران‌ و شیروان‌ نامیده‌ می‌شد و اصولاً آن‌ سوی‌ رود ارس‌ تا سال‌ ‌۱۹۱۸‌ هیچ‌گاه‌ نام‌ آذربایجان‌ نداشته‌است.

این‌ منطقه‌ پس‌ از جنگ‌های‌ ایران‌-روسیه‌ و طی‌ معاهده‌ ترکمنچای‌ به‌ همراه‌ دیگر شهرهای‌ قفقاز جنوبی‌، از خاک‌ ایران‌ جدا گردید و به‌ روسیه‌ تزاری‌ ملحق‌ شد و پس‌ از آن‌ اتحاد جماهیر شوروی‌ میراث‌دار این‌ تغییرات‌ گردید.

در سال‌ ‌۱۹۱۸‌ حزب‌ مساوات‌ با تحریک‌ ترکان‌ عثمانی‌ و بر اساس‌ عقاید پان‌ترکیسم‌ دولتی‌ تشکیل‌ داد و نام‌ آن‌ را جمهوری‌ مستقل‌ آذربایجان‌ نامید که در سال‌ ‌۱۹۲۰‌ این‌ حکومت‌ به‌وسیله‌ بلشوویک‌ها سرنگون‌ شد.

جمهوری‌ دمکراتیک‌ آذربایجان‌ در سال‌ ‌۱۹۱۸‌ به‌دنبال‌ فروپاشی‌ روسیه‌ تزاری‌ اعلام‌ موجودیت‌ کرد. رهبری‌ این‌ جمهوری‌ را محمد امین‌ رسول‌زاده‌ از حزب‌ مساوات‌ آذربایجان‌ برعهده‌ داشت‌.

سران‌ این‌ دولت‌ نام‌ آذربایجان‌ را بر این‌ جمهوری‌ گذاشتند که‌ با اعتراض‌ روشنفکران‌ ملی‌ ایرانی‌ آذربایجان‌ روبه‌رو شد ولی‌ به‌ دلیل‌ ضعف‌ ایران‌ در آن‌ دوران‌ و پشتیبانی‌ بلشویک‌ها نتیجه‌بخش‌ نبود.

از سال‌ ‌۱۹۲۰‌ با پیروزی‌ بلشویک‌ها جمهوری‌ آذربایجان‌ یکی‌ از جمهوری‌های‌ تشکیل‌دهنده‌ اتحاد جماهیر شوروی‌ سوسیالیستی‌ بود.

این‌ کشور در روز ‌۳۰‌ اوت‌ ‌۱۹۹۱‌ در خلال‌ فروپاشی‌ اتحاد جماهیر شوروی‌ اعلام‌ استقلال‌ کرد.

جمعیت‌ آذربایجان‌ ۱/۸ میلیون‌ نفر، نرخ‌ رشد جمعیت‌ ۵۲/۰ درصد و متوسط تولید ناخالص‌ داخلی‌ ‌۳۴۰۰‌ دلار و نرخ‌ رشد اقتصادی‌ ۲/۱۰ و واحد پول‌ منات‌ است‌.

جمهوری‌ آذربایجان،‌ در مقایسه‌ با جمهوری‌های‌ تازه‌ استقلال‌یافته‌ اطراف‌ خود در اثر بهره‌برداری‌ از منابع نفتی‌ و سرمایه‌گذاری‌، توسعه‌ بیشتری‌ پیدا کرده‌است‌ با وجود این‌، تورم‌ فزاینده‌ ناشی‌ از اثار جنگ‌ قره‌باغ‌ و سیاست‌های‌ آزادسازی‌ قیمت‌ها و خصوصی‌سازی‌ اقتصاد موجب‌ شد که‌ مردم‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ تحت‌ فشارهای‌ شدید اقتصادی‌ قرار گیرند و قدرت‌ خرید آنها به‌ سرعت‌ کاهش‌ یابد.

اما از سال‌ ‌۱۹۹۶‌ میلادی‌ افزایش‌ درآمدهای‌ حاصل‌ از قراردادهای‌ نفتی‌ بین‌المللی‌، روند رو به‌ رشد سرمایه‌گذاری‌ خارجی‌، اعتبارات‌ صندوق‌ بین‌المللی‌ پول‌ و بانک‌ جهانی‌ و مساعدت‌ کشورهای‌ اروپایی‌ موجب‌ شد تا اقتصاد نابسامان‌ این‌ کشور کمی‌ رو به‌ بهبود گذارد.

هرچند پیش‌ از این‌ توسعه‌ کشاورزی‌ نیمه‌مکانیزه‌ در جمهوری‌ آذربایجان‌ مورد تأکید قرار داشت‌، اما به‌ نظر می‌رسد که‌ پس‌ از فروپاشی‌ اتحاد جماهیر شوروی‌، تأکید دولت‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ در بخش‌ اقتصادی‌، بیشتر بر توسعه‌ فعالیت‌های‌ نفتی‌است‌.

جمهوری‌ آذربایجان‌ با کمک‌ کارشناسان‌ بانک‌ جهانی‌ و صندوق‌ بین‌المللی‌ پول‌ و با اجرای‌ برنامه‌های‌ خصوصی‌سازی‌ و واگذاری‌ زمین‌های‌ زراعی‌ و اختصاص یارانه‌ سوخت‌ به‌ کشاورزان‌ درصدد توسعه‌ بخش‌ کشاورزی‌ برآمده‌است‌.

با این حال علی‌رغم‌ وجود زمینه‌های‌ مساعد کشاورزی‌، در شرایط کنونی‌ این‌ جمهوری‌ مجبور به‌ واردات‌ ‌۴۰۰‌ میلیون‌ دلار مواد غذایی‌ در سال‌ است.

‌طبق‌ برآورد ژوئیه‌ سال‌ ‌۲۰۰۰‌ میلادی‌ میزان‌ تولید ناخالص‌ داخلی‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ حدود ‌۵‌ میلیارد دلار بود که‌ تولیدات‌ کشاورزی‌ ۸/۱۸ درصد، تولیدات‌ صنعتی‌ ۸/۴۲درصد و فعالیت‌های‌ خدماتی‌ ۳/۳۸درصد از آن‌ را تشکیل‌ می‌داد.

اگرچه‌ میزان‌ تولید ناخالص‌ داخلی‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ در سال‌ ‌۱۹۹۸‌ میلادی‌ حدود ‌۴‌میلیارد دلار بود ولی‌ بالا رفتن‌ قیمت‌ جهانی‌ نفت‌ خام‌ منجر به‌ ترقی‌ میزان‌ تولید ناخالص‌ داخلی‌ این‌ کشور شده‌است‌.

استخراج‌ نفت‌ خام‌ و گاز طبیعی،‌ تولید فرآورده‌های‌ نفتی،‌ صنایع فلزی‌، استخراج‌ سنگ‌آهن‌، تولید سیمان،‌ مواد شیمیایی‌ و پتروشیمی‌ و منسوجات‌ مهم‌ترین‌ فعالیت‌ صنعتی‌ این‌ کشور را تشکیل‌ می‌دهد.

جمهوری‌ آذربایجان ،‌ تولیدکننده‌ مواد کشاورزی‌ نظیر غلات‌، پنبه‌، توتون‌، سیب‌زمینی‌، میوه‌ها، سبزی‌ها و چای‌ می‌باشد.

صادرات‌ این‌ کشور علاوه‌ بر محصولات‌ کشاورزی‌ شامل‌ کالاهای‌ صنعتی‌، مواد غذایی‌، ماشین‌آلات‌ و ماشین‌های‌ فلزکاری‌، محصولات‌ نساجی‌، نفت‌ و گاز و مواد شیمیایی‌ و پتروشیمی‌ را نیز شامل می‌شود.‌

در مقابل‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ ، به‌ واردات‌ محصولات‌ صنایع غذایی‌، ماشین‌آلات‌ صنعتی‌ و فلزکاری‌، برخی‌ مواد غذایی‌، ماشین‌آلات‌ تولید فلزات‌ غیرآهنی‌ و آهنی‌ و برخی‌ محصولات‌ کشاورزی‌ نیاز دارد.

جمهوری‌ آذربایجان‌ ، برای‌ سر و سامان‌ بخشیدن‌ به‌ وضعیت‌ اقتصادی‌، خود تلاش‌های‌ دامنه‌داری‌ برای‌ جذب‌ سرمایه‌های‌ خارجی‌ به‌ویژه‌ در بخش‌ نفت‌ و گاز به‌عمل‌ آورده‌است‌.

با وجود ذخایر غنی‌ نفت‌ و گاز در جمهوری‌ آذربایجان‌ این‌ بخش‌ از اهمیت‌ بسزایی‌ در آینده‌ اقتصاد این‌ کشور برخوردار است‌.

کارشناسان‌ اقتصادی‌ بر این‌ باورند که‌ با بهبود اوضاع‌ اقتصادی‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ بازار این‌ کشور رو به‌ توسعه‌ می‌باشد.

فرهنگ‌ مردم‌ جمهوری‌ آذربایجان‌ بنا به‌موقعیت‌ جغرافیایی‌ و میراث‌ تاریخی‌ متأثر از فرهنگ‌های‌ مختلف‌ منطقه‌ قفقاز و خاورمیانه‌ از جمله‌ فرهنگ‌های‌ ایرانی‌،‌ ترکی‌،‌ روسی‌، و اسلامی‌است. امروزه‌ فرهنگ‌ غربی‌ با شدت‌ در این‌ کشور در حال‌ گسترش‌ است‌.

‌بجز اکثریت‌ آذربایجانی،‌ ملیت‌های‌ متفاوتی‌ همچون‌ ارمنی،‌ کرد و تالشی‌ در جنوب‌ و شرق‌ و لزگی‌ و یهودی‌ و تات‌ در شمال‌ به‌ رنگارنگی‌ زبان‌ها و فرهنگ‌های‌ رایج‌ افزوده‌اند.

برگزاری‌ جشن‌ نوروز و موسیقی‌ سنتی‌ موقام،‌ نشانه‌های‌ نزدیکی‌ و تأثیر ماندگار و تاریخی‌ به‌ فرهنگ‌ ایرانی‌ هستند.

منبع:همشهری