مزرعه‌ گردشگری با تکیه بر اصول زندگی سبز

یکی از مزارع کشورمان با اقدام صاحبش برای بازیافت مواد دورریختنی، تبدیل به مزرعه عروسک‌های خلاقانه گردشگری شده است.

به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در سال‌های اخیر با افزایش روزافزون استفاده ما از محصولات پلاستیکی و بی‌توجهی‌مان به قوانین طبیعت، نه تنها زندگی حیوانات بلکه زندگی خودمان نیز در معرض خطر نابودی قرار گرفت؛ بنابراین کشور‌های مختلف به فکر بازیافت محصولاتی که تجزیه طبیعی طولانی‌مدت دارند، افتادند. در این میان برخی از افراد جوامع مختلف تلاش کردند جدای از اقدامات دولت‌ها و حکومت‌ها برای پیش بردن طرح‌های بازیافتی، به نوعی حق مطلب را ادا کرده و دین خود نسبت به طبیعت را بپردازند. این تلاش آن‌ها در برخی مواقع به مثابه انداختن یک تیر و زدن دو هدف است.

مزرعه‌ای که با تکیه بر اصول زندگی سبز، یک جاذبه گردشگری شد

خدیجه عباسی که در کنار همسر از کارافتاده‌اش در یکی از روستا‌های اردکان یزد زندگی می‌کند، با بازیافت مواد دورریختنی علاوه بر نجات دادن محیط زیست اطرافش از نابودی، عروسک‌های جذاب و زیبایی می‌سازد.

به گفته عباسی او مجبور بود سرگرمی برای خودش ایجاد کند؛ بنابراین عروسک ساخت و حنا اولین عروسک دست‌ساز او بود.

مزرعه‌ای که با تکیه بر اصول زندگی سبز، یک جاذبه گردشگری شد

عباسی عروسک‌ها را برای فروش نمی‌سازد. او حتی سفارش‌های ساخت عروسک را نیز دریافت کرده، اما این کار را برای سفارش‌دهندگان رایگان انجام داده است.

خدیجه عباسی با نمایش عروسک‌های خلاقانه و بی‌بدیل دست‌سازش مزرعه خودش را به یک جاذبه گردشگری تبدیل کرده است و این جاذبه گردشگری با نام مزرعه عروسک‌ها شناخته می‌شود.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

 

حفاظت میراث فرهنگی ابرکوه از قلعه‌ای مسکونی و زنده

رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان ابرکوه از توقف عملیات ساخت‌ و ساز در حریم قلعه فیروزآباد ابرکوه و همچنین آغاز مرمت اضطراری این بنا که هم‌اکنون ۱۲ خانوار در آن زندگی می‌کنند، خبر داد.

«حمید مشتاقیان» در گفت‌وگو با ایسنا دراین باره اظهار کرد: نیروهای یگان حفاظت اداره میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان براساس گزارش‌های رسیده و با حضور به‌موقع، عملیات ساخت‌وساز در حریم بنای تاریخی و ثبتی قلعه روستای فیروزآباد را متوقف کردند و در ادامه پیگیری‌های حقوقی و قضائی جهت رسیدگی به این تخلفات آغاز شد.

رئیس اداره میراث فرهنگی ابرکوه با بیان این که قلعه فیروزآباد واقع در شمال غرب ابرکوه با شماره ۱۹۰۵۰ در تاریخ ۲۰ اردیبهشت سال ۸۶ به ثبت ملی رسیده است، افزود: در ادامه اقدامات حفاظتی این میراث گرانبها، مرمت اضطراری این قلعه که متعلق به اواخر دوره قاجاریه است، به صورت مشارکتی توسط نیروهای امانی اداره میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری و دهیاری روستای فیروزآباد آغاز شد.

«محسن سالاری» دهیار روستای فیروزآباد نیز در رابطه با این بنای ثبتی به خبرنگار ایسنا، گفت: این بنای تاریخی که به شکل مستطیلی است، دارای دو قلعه کهنه و نو است که به وسیله یک درگاه به هم متصل شده‌اند که قلعه کهنه دارای ۲۰ خانه و حدود ۱۰۰ اتاق و قلعه نو نیز ۱۰ خانه و حدود ۵۰ اتاق دارد.

وی با بیان این که قلعه نامبرده دارای شش برج مراقبتی است، تصریح کرد: در قلعه نو، تعداد خانه‌ها کمتر اما فضای میانی قلعه بیشتر و به صورت یک میدان بزرگ است که به گفته اهالی قدیمی برای مراسم‌های خاص از آن استفاده می‌شده یا اربابان و خوانین در هنگام تحویل محصول از رعیت، در آن میدان حضور می‌یافتند.

سالاری مساحت قلعه را حدود ۱۵ هزار مترمربع عنوان کرد و ادامه داد: قلعه فیروزآباد در گذشته محل سکونت کشاورزان و رعیت‌ها بوده و قریب به ۱۰۰ نفر(۲۵ خانوار) در آن زندگی می‌کردند که در حال حاضر این جمعیت کاهش‌ یافته و تنها ۱۲ خانوار که همگی دامدار و کشاورز هستند، در آن زندگی می‌کنند و تاکنون اجازه نداده‌اند که چراغ حیات آن خاموش شود.

وی خاطرنشان کرد: داخل قلعه نو و در ضلع شرقی، ساختمانی مربع شکل از خشت و گل وجود دارد که آن را «کیلیاس» می‌نامیدند و محلی برای تفریح و استراحت اربابان و خان‌های قدیم بوده است.

دهیار فیروزآباد ابراز کرد: ورودی قلعه از سمت غرب به صورت بیرون زده از امتداد دیوار و بلندتر از حصار قلعه با پوشش طاق و تویزه ای با قوس جناقی و یک هشتی است که پس از گذر از یک دالان که در طرفین دالان نیز دو سکو به ارتفاع یک متر قرار دارد، می‌توان وارد محوطه اصلی قلعه شد.

سالاری با بیان این که دیوار و حصار اطراف قلعه ۱۰ متر ارتفاع دارد، اضافه کرد: وردی قلعه فیروزآباد دارای یک درب بوده که حدود ۱۰ سال قبل به پارکینگ شهرداری انتقال داده شده است و هم‌اکنون به دنبال مرمت اضطراری بنا، عودت این درب نیز در دستور کار قرار گرفته که پس از تعمیر و مرمت در جای اصلی خود نصب خواهد شد.

اداره میراث فرهنگی ابرکوه در سال‌های گذشته نیز اقداماتی همچون اندود و کاه‌گل خانه‌ها، مرمت و بازسازی سر درب قلعه و آجرفرش کردن ورودی را انجام داده و هم‌اکنون نیز مرمت و بازسازی دیواره‌های کوچه‌ها، اصلاح ترک‌خوردگی‌های دیوار قلعه و خانه‌های داخل آن در حال انجام است.

منبع:ایسنا

جشن فانوس در لیون

روشنایی در شهر تنها یک عامل امنیتی نیست بلکه راهکاریست برای توسعه پایدار و یکی از ابزارهای شهرسازی برای زیباشناسی و کاهش آلودگی تصویری.توانایی‌های شهرداری لیون در ترکیب نور در روشنایی شهر یکی از دلایل شهرت این شهر در جهان است. مسئولان با برگزاری همه ساله جشن نور و با تهیه طرح روشنایی، محیط‌زیست اجتماعی شهری و فرهنگی لیون را متحول کرده‌اند و این شهر رابه قطب توانایی‌ها و مهارت‌های خارق‌العاده در زمینه روشنایی شهری تبدیل کرده‌اند.

جشن نور نسخه جدید یکی از سنت‌های منحصر به فرد منطقه، به نام جشن فانوس است که همه ساله در 8 دسامبر برگزار می‌شود. جشن فانوس از سال 1852، یعنی بیش از یک قرن و نیم و به مناسبت پرده‌برداری از مجسمه مریم مقدس روی تپه شهر شروع شد. در ضمن این جشن نشانه آغاز زمستان نیز می‌باشد.

امروزه جشن نور نمایشگاهی از هنر خلاقیت و مهارت‌های فنی است که طی چهار روز میلیون‌ها بازدیدکننده را از سراسر دنیا جذب می‌کند. شرکت‌های منطقه فرصتی می‌یابند تا خلاقیت و سطح بالای توانایی‌های فنی خود را حتی برای اجرا در خارج از مرزها به نمایش بگذارند.

کارخ ارمیتج در سن پترزبورگ، بنای ریاض‌الفتح در الجزایر، مناره مراکش و برج‌های پتروناس در کوالالامپور مثال‌های با ارزشی از هنر هنرمندان لیون هستند. آنان با به کار بردن تصویر، حرکت و رنگ، ترکیبی از نور را بر ساختمان‌ها می‌تابانند تا ویژگی‌های بنا بیشتر نمایان شود.

به علاوه لیون در سال 1989، طی یک اقدام سیاسی، فنی و هنری، و به لطف این تبادلات بین‌المللی و با تکیه بر غنای تجاربش طرح جدیدی از روشنایی شهری ارائه کرد. این هدف آینده‌نگر در قلب پیشرفت‌های شهری، اقتصادی و فرهنگی این کلان‌شهر تحقق می‌یابد تا چهره زیباتری را مقابل دیدگان گردشگران به نمایش بگذارد.

آنچه در این طرح قابل بحث است، جنبه‌های نو مانند محیط‌زیست، نوآوری، خلاقیت و زمان است که از نور شاخه‌ای کاملاً جدا از تحولات دیگر شهری می‌سازد که اهدافی جداگانه برای شهر دنبال می‌کند. یکی از این اهداف، توسعه پایدار است. به این صورت که نسبت نقاط نورانی به تعداد ساکنین در ده سال به‌طور قابل توجهی افزایش یافت، اما قسمت بیشتری از این لامپ‌ها کم مصرف‌اند تا ضمن حفظ همان درجه روشنایی، مصرف انرژی کاهش یابد.

روشنایی شهری بدون در نظر گرفتن میزان انرژی مصرفی دیگر قابل قبول نیست. به‌کارگیری سیستم‌های کنترل از راه دور تنظیم دقیق روشنایی لامپ‌ها، براساس نیاز مسیر تغییر فشار برق و نیز استفاده از مواد و مصالح نو در این زمینه از قبیل لامپ‌های با مکانیسم خودکار کاهش دهنده آلودگی‌های سطح شیشه و غیره… باعث صرفه‌جویی در انرژی می‌شود.

مکانیسم این لامپ‌ها که خاصیت هیدروفیل(جذب آب) دارند به نحوی است که با جذب قطره‌های باران، آلودگی‌های سطحی را در آب حل می‌کند و لامپ را تمیز می‌کند. این آلودگی‌ها مسئول کاهش هشت درصدی نور لامپ هستند. در هر حال این طرح حاصل یک کار گروهی و متمرکز در کارگاه‌های تخصصی با کمک گروه‌های تحقیق، سازندگان، کارشناسان و دانشگاهیان است.

در بررسی جنبه‌های اجتماعی روشنایی شهری، چیزی که ذهن طراحان را مشغول می‌کند، علاوه بر ارزش‌گذاری به آثار باستانی و ملی، خیابان‌ها و محله‌ها هستند. محله‌هایی که هر یک جو منحصر به فرد خود، نحوه زندگی و فعالیت بخصوصی دارند.

روشنایی باید با خلق نورپردازیهای هماهنگ با ویژگی‌های هر محله، قادر به بیان تفاوت‌های آنان باشد. در این زمینه توجه به حساسیت‌های ساکنین به رنگ‌های مختلف لامپ‌ها می‌تواند راه‌گشا باشد. بدین ترتیب از مشکلات ناشی از هرج و مرج‌های اجتماعی نیز کاسته می‌شود.

مسأله دیگر توجه به میزان نور برای کم بینایان است. اما در این ضمن، کیفیت منظره شب نباید قربانی شود. در واقع روشنایی شهر نه تنها باید مناظری آشنا و تحسین برانگیز خلق کند، بلکه باید از آلودگی نوری و لطمه به طبیعت اجتناب کند. در هر حال طرح روشنایی شهر لیون با باز کردن زمینه‌ای انعطاف‌پذیر و منطبق با زمان، از نور برای پیشرفت شهری استفاده مفیدتری کرده است تا گویای شهری جدید، جوان، زنده و جذاب باشد.

این ویژگی‌ها باعث شده که لیون شبکه جهانی شهرهای نور LUCI را با عضویت 35 شهر جهان از جمله تورن، شانگهای، هامبورگ، بیرمنگهام، میلان، بوداپست و… به وجود آورد تا این شهرها با مدیریت شهرداری لیون به تبادل تجارب و مهارتهایشان در این زمینه بپردازند. در هر حال نباید فراموش کرد که روشنایی شهری ظرفیت‌هایی دارد که هنوز به کار گرفته نشده‌اند.

منبع:همشهری

آشنایی با باهاما

 کشور مشترک‌المنافع باهاما مجموعه‌ای از ۷۰۰ جزیره در آب‌های اقیانوس اطلس است که هر ساله میلیون‌ها گردشگر را به خود جذب می‌کنند.

این کشور ار شمال غربی با آمریکا و از جنوب غربی با کوبا همسایه است. باهاما پیش از این مستعمره انگلیس بود و در سال ۱۹۷۳ استقلال یافت.

سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور بالا است اما توزیع ثروت در آن یکنواخت نیست و کسانی که در صنعت گردشگری و بانکداری مشغول به فعالیت هستند بیشترین درآمد را دارند.

سیاست در باهاما

رئیس حکومت به طور رسمی در این کشور مانند دیگر کشورهای مشترک‌المنافع، ملکه انگلیس است. از طرف او یک فرماندار ریاست حکومت در باهاما را به عهده دارد.

رئیس دولت نخست وزیر است. پس از برگزاری انتخابات مجلس ملی، رئیس حزبی که اکثریت آرا را به دست آورد به عنوان نخست‌وزیر انتخاب می‌شود.

قوه قانونگذاری در این کشور از دو مجلس تشکیل شده است. مجلس سنا ۱۶ کرسی دارد که نمایندگان آن را فرماندار کل با مشورت نخست وزیر انتخاب می‌کند. دوره نمایندگی پنج ساله است.

مجلس ملی ۴۱ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در باهاما

تولید ناخالص داخلی در این کشور 332/8میلیارد دلار است. ۹۰ درصد تولید ناخالص داخلی این کشور در بخش خدمات، سه درصد در بخش کشاورزی و هفت درصد در بخش صنعت تولید می‌شود.

۱۸۲ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که نیمی از آنها در بخش گردشگری مشغول به کار هستند. نرخ بیکاری در این کشور 6/7 درصد است و 3/9درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن 4/2 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل مواد معدنی و نمک، محصولات حیوانی، مواد شیمیایی و میوه و سبزیجات است که به کشورهای اسپانیا (8/22درصد)، آمریکا (2/20 درصد)، لهستان (8/13 درصد)، آلمان (2/11درصد)،‌ انگلیس (8/5درصد) و گوانتامالا (پنج درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات کارخانه‌ای، مواد شیمیایی، سوخت‌های فسیلی،مواد غذایی‌و احشام است‌که از کشورهای‌آمریکا‌(7/24درصد)، برزیل (7/15 درصد)، ژاپن (1/13درصد)،کره جنوبی(8/7درصد) و اسپانیا(2/6 درصد) وارد می‌شود.

مردم باهاما

جمعیت این کشور حدود ۳۰۷ هزار نفر با میانگین سنی ۲۸ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۹ و برای مردان ۶۲ سال است.

۸۵ درصد از مردم آن سیاهپوست و ۱۲ درصد سفیدپوست هستند.

زبان رسمی این کشور انگلیسی است و فرقه‌های مختلف مسیحیت به عنوان مذهب در آن رایج است.

ارتباطات در باهاما

مساحت ۱۳،۹۴۰ کیلومتر مربع
جمعیت ۳۰۷،۴۵۱ نفر
پایتخت ناسائو
واحد پول دلار
دامنه اینترنتی bs+
پیش شماره ۲۴۲ ۱+

آشنایی با برلین – آلمان

 برلین روی دشت بزرگی از زمین‌های هموار شمال آلمان قرار دارد

مساحت این شهر 899 کیلومتر مربع است و 38 کیلومتر آن از شمال به جنوب و 45 کیلومتر از شرق به غرب امتداد یافته است.

میانگین ارتفاع آن از سطح دریا 34 متر ثبت شده که این اختلاف ارتفاع بسیار ناچیز است. بلندترین ارتفاع (115متر) به دو تپه مصنوعی توفلسبرگ و ماگلبرگ مربوط می‌شود که هر دو از قلوه سنگ‌های برجسته ساخته شده‌اند. طبیعت دل‌انگیز این شهر آب و هوایی قاره‌ای دارد و بادهایی که از اقیانوس اطلس به این سو می‌وزد بر این شهر تاثیر گذار است.

24 درصد  از مساحت شهر را جنگل‌ها و دریاچه‌های زیبا پوشانده، دره رود اسپری که از شرق تا غرب امتداد دارد و به میزان 197 کیلومتر در رودخانه‌ها و کانالهایی که قابل کشتیرانی، سهیم است.نکته قابل توجه  ساختار شهری برلین است.

47درصد از زمین‌های این شهر دارای کاربری‌های متفاوت است، 8 درصد  برای زیر سازه‌های ترافیکی در نظر گرفته شده و 43درصد  برای فضای سبز و چشم‌اندازهای طبیعی مطرح است که از این میزان 17 درصد  آن به جنگل‌ها، 12 درصد  به پارک‌ها، 7درصد به اراضی کشاورزی و 7درصد  به دریاچه‌ها اختصاص دارد. 20درصد فضای باز نیز بعنوان زمین‌های جان پناه جهت بلایای طبیعی در اطراف شهر قرار دارد.

بر اساس آمارهای نفوس و مسکن این شهر، جمعیت پایتخت آلمان 5/3 میلیون نفر است که با این اوصاف می‌توان برلین را بزرگترین شهر آلمان به حساب آورد. این شهر یکی از 16 ایالت‌های فدرال جمهوری آلمان محسوب می‌شود.

شهردار این شهر از موقعیتی بی نظیر برخوردار است و خدماتی دریافتی او هم سطح امکانات رئیس یک شهر یا یک نخست وزیر است. وزیران ایالتی و رئیسان محلی همانند نمایندگان مجلس سنا در مجلس فعال هستند. شهرداری برلین را می‌توان به صورت یک هسته متمرکز تصور کرد که از 23 زیرمجموعه تشکیل شده است.

در میان دو شهر پاریس از غرب و مسکو از شرق برلین در این راستا به عنوان بزرگترین شهر صنعتی  محسوب می‌شود. از 5/1 میلیون شهروندی که در این شهر آماده به کار هستند؛ تقریبا 50درصد  در مراکز وابسته به صنایع مختلف مشغول به کارند. 15 درصد  از طریق داد و ستد روزگار می‌گذرانند؛ 13درصد در صنعت و 12درصد  در ادارت دولتی فعالیت می‌کنند.

مهندسی سیستم‌های الکتریکی بزرگترین بخش صنعتی در این شهر به شمار می‌آید که 4/31درصد  از نیروهای کاری را به خود اختصاص داده است. از دیگر بخش‌های بزرگ صنعتی که دستی در اقتصاد این شهر دارند می‌توان  صنایع مکانیک؛ خودروسازی؛ شیمی؛ مواد غذایی و پژوهش و فن آوری را نام برد.

وحدت شرق و غرب برلین چالش‌های بزرگی را در مسائل شهری و برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای به وجود آورد. قبل از سال 1990 می‌توانستند برای هر منطقه در شهر برنامه‌ای را مد نظر قرار دهند و شهر بدون محدودیت اما منظم گسترش یافته بود.

بعد از اتحاد دو آلمان در حال حاضر نقشه زمینهایی که دارای کاربری است برای همه شهر مذکور به صورتی واحد وجود دارد. اکثر نقشه‌ها بر روی ساختمانهای جدید و بازسازی خانه‌های تکامل یافته متمرکز شده است. از سویی دیگر طرحهای مفید برای جلوه بخشیدن به مناظر طبیعی و دورنمای شهر در نظر گرفته شده است.

در خصوص مسائل شهرسازی پروژه‌های موجود بیشتر حول محور استقرار مجدد بناها، زیرساختهای ساختمانها، گسترش بزرگراه‌ها و توسعه مراکز صنعتی  دور می‌زند.

دو شهر براندنبورگ و برلین کمکی بزرگ در خصوص پیشبرد اهدافی  که به صورت نامتمرکز و اشباع شده موانع توسعه را مهار می‌کنند، برای کشور آلمان به حساب می‌آیند.

در زمینه حمل و نقل عمومی اساس سیاست شهری در راستای توسعه متروهای موجود بنا گردیده است که این امر مردم را تشویق می‌کند تا از وسایل نقلیه عمومی بیشتر استفاده کنند  و این امرحفظ بیشتر منافع ملی را در پی خواهد داشت.

منبع:همشهری

آشنایی با ترکمنستان

ترکمنستان کشوری در آسیای میانه است. نام این کشور از زبان فارسی گرفته شده که به معنی سرزمین ترکمن‌هاست.

پایتخت این کشور عشق‌آباد است و این کشور تا سال ۱۹۹۱ این کشور بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود.

ترکمنستان از جنوب با افغانستان، از جنوب غربی با ایران، از شمال شرقی با ازبکستان، از شمال غربی با قزاقستان و از غرب با دریای خزر هم‌مرز است.

۸۷ درصد از جمعیت این کشور مسلمان هستند. بر اساس آمارهای بین‌المللی ترکمنستان پنجمین کشور جهان از نظر سرعت رشد تولید ناخالص ملی است. همچنین این کشور از نظر مواد معدنی غنی است.

در ترکمنستان تنها یک حزب وجود دارد که رئیس آن و رئیس‌جمهور مادام‌العمر ترکمنستان، تا ۲۱ دسامبر سال ۲۰۰۶ میلادی صفرمراد نیازاف بود. پس از مرگ او در سال ۲۰۰۷ در این کشور انتخابات برگزار شد. قربان‌قلی بردی‌محمداف با ۸۹ درصد آرا در انتخابات پیروز شد و در ۱۴ فوریه سال ۲۰۰۷ سوگند یاد کرد.

ترکمنستان پنج استان با نام‌های آخال، بالکان، داش‌حوض، لباب و مرو. وسیع‌ترین استان آن استان بالکان است و پرجمعیت‌ترین استان، مرو. شهرهای مهم این کشور عشق‌آباد، ترکمن‌باشی و داش‌حوض است.

جمعیت ترکمنستان بر اساس آمارهای سال ۲۰۰۷ میلادی پنج میلیون و ۹۷ هزار و ۲۸ نفر است. میانگین سنی زنان ۳/۲۲ و مردان ۷/۲۱ سال است.

مساحت ترکمنستان ۴۸۸ هزار و ۱۰۰ کیلومتر مربع است و از نظر وسعت پنجاه و دومین کشور جهان است. مرز آبی این کشور با دریای خزر یک هزار و ۷۶۸ کیلومتر است. [عکس: کاخ ریاست‌جمهوری]

۸۵ درصد مردم این کشور ترکمن، پنج درصد ازبک، چهار درصد روس و شش درصد هم باقی قوم‌ها هستند. ۹۸.۸ درصد از مردم آن باسوادند.

مهمترین محصول ترکمنستان کتان است که بیش از نیمی از زمین‌های کشاورزی این کشور را در بر می‌گیرد و از نظر تولید کتان دهمین کشور جهان است. البته کاهش محصول در سال‌های اخیر سبب کاهش ۵۰ درصدی صادرات کتان از این کشور شده است.

ترکمنستان پنجمین کشور جهان از نظر منایع گاز طبیعی است. دولتمردان این کشور تلاش دارند با استفاده از منابع غنی گازی و کتان این کشور وضعیت اقتصادی آن را بهبود بخشند.

در سال ۲۰۰۴ میلادی نرخ بیکاری در این کشور ۶۰ درصد بود. علت اصلی فقر و بیکاری در این کشور بسته شدن راه‌های اصلی صدور گاز طبیعی در فاصله سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ بود. البته در این سال‌ها تولید ناخالص ملی این کشور افزایش یافت زیرا قیمت جهانی گاز بالا رفت.

در سال ۲۰۰۶ دولت ترکمنستان قیمت فروش گاز طبیعی به عمده‌ترین خریدارش، روسیه را از ۶۶ دلار برای هر هزار مترمکعب به ۱۰۰ دلار افزایش داد.

۵۸ درصد مردم این سرزمین زیر خط فقر هستند. درآمد سالانه دولت این کشور ۸۰۳/۱میلیارد دلار است. این کشور علاوه بر گاز طبیعی نفت هم دارد و روزانه ۲۱۳ هزار و ۷۰۰ بشکه نفت تولید می‌کند که ۹۵ هزار بشکه آن در خود این کشور مصرف و بقیه صادر می‌شود.

بر اساس آمارهای سال ۲۰۰۱ میلادی ترکمنستان ۴/۲ تا پنج میلیارد دلار بدهی جهانی دارد.

۶۴ هزار و ۸۰۰ کاربر اینترنت در این کشور وجود دارد. چهار کانال تلویزیونی در این کشور برنامه پخش می‌کنند که همه آنها دولتی هستند.

منبع:همشهری

آشنایی با مترو وین – اتریش

مترو وین- پایتخت اتریش- دارای 5 خط و 84 ایستگاه است که اکثرا در زیر زمین قرار دارند.

اولین بخش مترو در 8 می 1976 افتتاح شد.

بلیت برای تمام وسایل نقلیه عمومی در اتریش یکسان است.

هریک از خط‌ها با رنگ خاصی تفکیک می‌شود.

طول شبکه مترو وین 69.5 کیلومتر است و به طور متوسط 1.31 میلیون نفر را هر روز از 5 صبح تا یک نیمه شب جابه‌جا می‌کند. تردد بعد از این زمان از طریق اتوبوس‌های شب‌رو وین امکان‌پذیر است.

فاصله رسیدن قطارها در طول روز 5-2 دقیقه و از 8 شب به بعد 8 دقیقه است.

خط‌ها:

احداث خط یک قرمز در سال 1969 آغاز و در 1982 تکمیل شد. قرار است این خط تا سال 2015 به طرف جنوب توسعه یابد.

خط 2 به رنگ بنفش در دهه 1960 ساخته شد. توسعه ایستگاه‌ها تا سال 2019 ادامه دارد. به دلیل محدودیت‌‌ در ساخت تونل اصلی و فاصله کم ایستگاه‌ها، پیشرفت فیزیکی این خط کندتر از سایر خط‌ها بود.

بخشی از توسعه خط 2 همزمان با بازی‌های فوتبال 2008 اروپا تکمیل شد و مابقی تا سال 2019 کامل می‌گردد.

ساخت خط 3 به رنگ نارنجی در چهار مرحله بین سال‌های 1989 و 2000 انجام شد. همه ایستگاه‌ها به جز دو مورد در زیر زمین قرار دارند.

خط 4 به رنگ سبز بین سال‌های 1898 و 1901 احداث و در سال‌های 1976 و 1981 به شکل مدرن و امروزی در‌آمد. اکثر ایستگاه‌های این خط  بازسازی شده‌اند.

پنجمین خط، خط 6 نام دارد، به رنگ قهوه‌ای است، طولانی‌ترین خط مترو وین است و در مسیر دره‌مانند از روی پل اشتادبان می‌گذرد. برخلاف خط 4 بیشتر ایستگاه‌های آن با همان طراحی اولیه رها شده ‌است. بخش جنوبی این خط در اواخر دهه 1970 و بخش شمالی آن در سال 1989 افتتاح شد. به دلیل کمی ترافیک، همه قطارها تا ایستگاه آخر نمی‌روند.

منبع:همشهری

«جزر و مد» چگونه تولید شغل می‌کند؟

جزر و مد شکل سواحل را تغییر داده، ساحل خلیج فارس شبیه درختی زمستانی با شاخه‌های فراوان شده است. حتی عامل تغییر فرهنگ، شیوه زندگی و اشتغال ساحل نشینان است. جزر و مد یک جاذبه گردشگری است، اما چگونه خیزش امواج و مد آب می‌تواند علت این همه تغییر باشد؟

به گزارش ایسنا، نجلا درخشانی ـ کارشناسی ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی ـ در نوشتاری که در اختیار این خبرگزاری گذاشته، به معرفی «خورها» و «آبشارهای گلی» پرداخته که دستاورد جزر و مد است و با جذب گردشگر می تواند گره بیکاری در سواحل خلیج فارس را باز کند.

در ادامه این یادداشت آمده است: «نوع سواحل ایران بر اساس جنس، مورفولوژی شیب، مرحله سنی و تکاملی خطوط ساحلی ایران به دو صورت صخره‌ای و ماسه‌ای پلاژیک قابل تفکیک و طبقه بندی است. کرانه‌های خلیج فارس به خصوص حد فاصل بوشهر تا آبادان از نوع ماسه‌ای پلاژیک است. در این مناطق وسعت جلگه زیاد است و دریا از کوه فاصله می گیرد. به واسطه پیشرفتگی آب دریا بر خشکی و سواحل در اثر جزر و مد نوعی از شاخابه ایجاد می شود که خور نامیده می شوند. خورها ممکن است دارای اشکال مارپیچی، منشعب و تاج مانند باشند.

زمین های طرفین خورها معمولا فوق العاده پست و کم شیب هستند و به همین دلیل به هنگام خیزش امواج و مد آب در خلیج قسمت زیادی از آنها در آب فرو رفته و به هنگام جزر خارج می شوند. این پدیده با گذشت زمان باعث رسوب‌گذاری و تغییر شکل اشکال خورها و زمین های پیرامون آنها شده است.

شدت موج جزر و مد در داخل خور تابع شکل هندسی و طول و عمق خور است.

انواع خورها از نظر شکل هندسی:

۱- خور کوتاه که خود به سه نوع تقسیم می شود:

الف) قیفی شکل

ب) مستطیل با عمق ثابت

ج) مستطیل با عمق متغیر

۲- خور طویل که به سه نوع تقسیم می شود:

الف) قیفی شکل عمیق و کم عمق

ب) دریاچه ای

ج) مستطیلی

خورهای گوبان، گُواریَن، سنگی و سلیچ از نوع خورهای طویل مستطیلی و دریاچه ای شکل است. به این شکل که بخش ابتدایی آنها مستطی بوده و در بخش‌های انتهایی دریاچه ای می‌شوند که باعث تشکیل آبشارهای گلی شده‌اند.

این خورها در ۳۰ کیلومتری آبادان واقع شده‌اند که از یک سو به تالاب شادگان و از سوی دیگر به خلیج فارس ارتباط دارند.

جزر و مد

خورهای طویل مستطیلی:

– کانال های باریک و کم عمق با عرض وعمق نسبتا ثابت هستند.

– طبیعت کم عمق کانال، تشدید را تقویت می‌کند.

– میرایی اولیه در این خورها رخ نمی‌دهد.

– در خورهای عمیق و مستقیم خیلی طویل، اصطکاک مهم نیست، بنابراین انتقال موج به داخل خور بدون تاخیر و استهلاک صورت می‌گیرد. در این حالت موج بدون داشتن انعکاس، از رابطه موج پیش‌رونده تبعیت می‌کند.

– در خورهای عمیق و مستقیم با طول متوسط، اصطکاک مهم نیست، بنابراین امواج به داخل خور منتقل شده و از انتهای آن منعکس می‌شود. این پدیده باعث ایجاد امواج ایستاده می‌شود.

در خورهای کم عمق و مستقیم با طول متوسط، انتقال موج به داخل خور با استهلاک همراه است. در صورت نداشتن استهلاک کامل، موج باقیمانده از انتهای خور منعکس می‌شود. اصطکاک بستر باعث ایجاد اختلاف فاز می‌شود. میزان فاز بین صفر درجه (بدون اصطکاک) و ۴۵ درجه (اصطکاک زیاد) خواهد بود.

خور طویل دریاچه‌ای:

– اینگونه دریاچه‌ها توسط پهنه جزر و مدی که بوسیله یک کانال نسبتا باریک به اقیانوس (که به آن کانال جزر و مدی) گویند وصل است.

– عمق آب دریاچه همیشه بیشتر از کانال است.

– در نزدیکی دهانه میرایی شدیدی دارند.

جزر و مد

جزر و مدها به تدرج شکل سواحل را تغییر می‌دهند آنها با گذشت سالیان طولانی و قرن ها ساحل خلیج فارس را شبیه به درختی با شاخه‌های فراوان کرده اند و بسان درختی در زمستان هستند که برگهایش را برای رویش دوباره در بهار به سردی زمستان سپرده و منتظر بیداری دیگری‌ست زمانی که از بالا به آن می نگریم تصاویر خارق العاده ای در سواحل خلیج فارس از آبادان تا هندیجان به چشم می خورد.

جزر و مد علاوه بر تغییر شکل ساحل باعث تعییر در فرهنگ، سبک زندگی و فعالیت مردم منطقه نیز می‌شود. معیشت و اشتغال بسیاری از ساحل نشینان وابسته به جز و مد بوده که این خود باعث شکل‌گیری نوعی فرهنگ و منظر فرهنگی در مناطق ساحلی خلیج فارس شده است.

ساکنان مناطق ساحلی در طول سده‌ها از جزر و مد به صورت‌های گوناگون در توسعه‌ی اقتصادی‌شان نظیر افزایش بازده ماهیگیری و افزایش سرعت دور شدن از ساحل برای آغاز سفرهای دریایی و یا بازگشت به ساحل بهره جسته‌اند.

در بخش هایی که دهانه و عرض خورها بیشتر می شود نوعی آبشار گلی ایجاد شده که حاصل هزاران سال جزر و مدهای کوچک و بزرگ، رانش زمین و رسوبات در خورهای سنگی، گوبان و سلیچ است.

آبشارهای گلی و منحصر بفرد این منطقه گاها با ارتفاع دو تا سه متر هنگام جز پدیدار شده و هنگام مد پنهان می شوند. این پدیده‌های زیبا و منحصربفرد بخشی از جاذبه‌های ژئوتوریسم بوده که جزو گردشگری طبیعی منطقه محسوب می‌شوند.

جزر و مد

جاذبه های گردشگری متناسب با میزان جذابیت خود می‌توانند گردشگران را جلب کنند. در این زمینه، ساختار جذاب این پدیده‌ها دارای اهمیت است. سـاختار گردشگری یک مکان در برگیرنده عواملی است که می‌تواند انگیزه‌ی بیشتری را برای تقاضای گردشگری آن مکان فراهم آورد. بنابراین مناظر طبیعی بخودی خود دارای جذابیت هستند و جذابیت نهفته در ساختار مناظر طبیعی باعث جذب گردشگران زیادی می‌شود.

طبیعت گردی را مسافرتی بدون تخریب، پراکندگی و آلودگی منطقه‌های طبیعی، فعالیت خاص مطالعاتی و کاوشگرانه و احساس لذت از منظره‌های طبیعی همچون رودخانه‌ها، کوهها، عوارض زمین‌شناسی، گیاهان وحشی، حیوانات و نیز ارزش‌های فرهنگی یک منطقه تعریف کرده‌اند. گردشگری طبیعی (بوم گردشگری) به سه نوع اکوتوریسم (بازدید از قسمت های زنده محیط های طبیعی)، ژئوتوریسم (زمین گردشگری و بازدید از میراث طبیعی غیرجاندار) و آگروتوریسم (گردشگری کشاورزی و تعامل سازنده بین گردشگر و روستاییان) تقسیم می شود. براسـاس بـرآورد سـازمان جهـانی جهـانگردی انتظار می‌رود تا یک دهه‌ی دیگر، شمار طبیعت‌گردان که اکنون هفت درصد کل مسافران جهان را شامل می شود به بیش از بیست درصد برسد.

زمین گردشگری (ژئوتوریسم) کنشی‌ست که به دیدار انسان از پدیده‌های زمینی و برخورداری عیافتن وی از نمودهای شگفت‌انگیز زمین‌شناسی و زمین ریخت‌شناسی می‌انجامد.

ژئوتوریسم به نوعی از گردشگری گفته می‌شود که دارای جاذبه‌های زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی بوده و هویت جغرافیایی یک مکان را حفظ می‌کند. علاوه بر این شامل میراث فرهنگی و زیباشناسی مکان جغرافیایی نیز است.

یکی از مناطق مستعد ایران در زمینه ژئوتوریسم سواحل خلیج فارس است. پدیده‌های زمین‌شناسی ایجاد شده بر اثر جزر و مد در این سواحل مانند خورها و آبشارهای گلی بخشی از جاذبه های زمین گردشگری منحصر بفرد هستند که در صورت برنامه‌ریزی و ایجاد زیرساخت‌های لازم می‌توانند به مکانی جذاب برای گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شوند.

جزر و مد

جاذبه‌ی گردشگری دیگری که در حوالی خورهای گوبان و گوارین وجود دارد و می‌توان با برنامه‌ریزی از این پتانسیل بهره جست، پرنده‌نگری است. نمک‌زارها و آبگیرهای اطراف این خورها در زمستان و ماه‌های گرم بهار محلی برای لانه‌سازی و زادآوری پرندگانی همچون فلامینگو، حواصیل‌ها، سلیم‌ها، کفچه‌کوک است.

تقویت زیرساخت‌های دسترسی، بهداشتی، ایمنی، خدماتی، زیست محیطی و همچنین ایجاد زیرساخت‌های تفریحی و اقامتی در مجاورت خورهای منشعب از خلیج فارس از جمله خورهای گوبان و سنگی، علاوه بر بهره‌مندی از حضور و جذب گردشگران به ژئوسایت این منطقه، باعث رونق شهر چوئبده و شهرستان آبادان شده و در ایجاد اشتغال پایدار در منطقه نقش مهمی ایفا می‌کند. بنابراین با مدیریت صحیح و کارآمد ژئوسایت گوبان و گوارین و جاذبه‌ی گردشگری آبشارهای گلی و محل تجمع و لانه‌گزینی انواع پرنده گان موجود در این محدوده و همچنین توان‌افزایی ساکنان بومی، ضمن بهره‌مندی از مزایا و منافع ژئوتوریسم مشخصه‌های کارآفرینی در میان ساکنان منطقه تقویت و توسعه داده می‌شود.

منبع:ایسنا

آشنایی با اهرام جیزه – مصر

گورستان جیزه یا گیزا (Giza Necropolis )، در غرب قاهره امروزی در کشور مصر قرار دارد و 3 هرم از فراعنه سلسله چهارم در آن بنا شده است.این اهرام به نام‌های خوفو یا خئوپوس، به معنی کسی که به افق تعلق دارد، خفرع یا خفرن یعنی بزرگ و منکورع یا موکرینوس به معنی ملکوتی شهرت دارند.

اهرام مصر، عظیم‌ترین و باشکوه‌ترین بناهای دوره پادشاهی کهن هستند که جزو عجایب 7 گانه جهان باستان نیز محسوب می‌شوند.

این اهرام در حدود سال ۲۵۵۰ پیش از میلاد ساخته شده‌اند و نقطه اوجی در تکامل شیوه معماری مقابر مصر در دوره پادشاهی کهن به حساب می‌آیند.

برای ساخت اهرام، تعدادی شیب راهه آجر فرش احداث شد و تخته سنگ‌های آهکی را که از معادن آن سوی نیل با قایق به آنجا منتقل می‌کردند، روی شیب راهه‌ها به سمت بالا قرار می‌دادند.

در جلوی هر هرم، معبد کوچکی قرار داشت که با گذرگاهی سنگفرش به معبدی دیگر که در دره نیل، در حاشیه مزارع واقع بود، می‌پیوست.

در دو سوی اهرام، هرم‌های کوچکی با طرحی منظم و دقیق وجود دارد که مخصوص اعضای خاندان سلطنتی بوده و جهت هرم‌های 3 گانه، شمالی جنوبی است. هرم های خوفو و خفرع نیز روی محوری مایل در امتداد یکدیگر ساخته شده‌اند.

مصری‌ها زندگی کوتاه این جهان را فانی و مرگ را آغاز یک حیات نوین و جاویدان در دنیای دیگر می‌دانستند. به همین دلیل منازل خود را با مصالحی مانند خشت و گل و مقابر را از مصالح با دوامی مانند سنگ می‌ساختند.

بر اساس اعتقاد و تفکر آنان هر انسان علاوه بر جسم دارای یک روح به نام بع، ویک پیکر شبه گونه بنام کا است. «بع» پس از مرگ در زمین مانده و هر شب به جسد باز می گردد ولی «کا» می‌تواند مابین این دوجهان در حرکت باشد.

به اعتقاد مصری‌ها، شرط جاودانه بودن زندگانی آن بوده که بع و کا هر دو بتوانند جسد خود را شناخته و به آن بازگردند. به همین علت برای از بین نرفتن اجساد مردگان آنان را مومیایی کرده و کلیه اشیا و متعلقات آنان را در کنار شان قرار می‌دادند.

همچنین برای محافظت از جسد، مقابر را محکم و غیر قابل نفود می ساختند تا کا بتواند در آنجا سکونت کند و از بلاهای طبیعی و سرقت اموال در امان باشد.

این اهرام شاهکار تکنیک مهندسی، طراحی و معماری هستند. برش و اندازه‌گیری سنگ‌ها در حد اعجاب انگیزی دقیق بوده، به طوری که کوچکترین خطایی باعث بر هم خوردگی اشکال هندسی و حتی فرو ریختن بنا می‌شد. این بناها بزرگترین بناهای ساخت بشر تا کنون هستند.

اهرام مصر تقریبا در یک دوره ۱۰۰۰ ساله و در زمان شکوفایی و عظمت فراعنه مصر بین سال‌های ۲۷۰۰ تا ۱۷۰۰ قبل از میلا‌د بنا شده‌اند.

هرم غول پیکر مصر از قدیمی ترین عجایب هفتگانه است و تنها بنایی است که در میان عجایب هفتگانه تا به امروز باقی مانده است.

زمانی که این هرم ساخته شد بلندترین ساختمان جهان در آن زمان محسوب می شد و این رتبه را تا ٤٠٠٠ سال حفظ کرد.
در حدود ٢٥٨٠سال قبل از میلاد مسیح این هرم‌ها را برای دفن فراعنه ساخته‌اند.

مجموعه اهرام جیزه شامل قسمت‌های زیر است:

  • هرم خوفو، هرم خفره، هرم منکور، معبد تدفینی خفره، معبد تدفینی، هرم فرعی، معبد دره‌ای خفره، معبد دره‌ای منکور، مقبره‌های ملکه هتفرس اول، مقبره‌های ملکه خنت کاوس اول، اهرام ملکه‌ها، مصطبه‌ها، تندیس ابوالهول، معبد ابوالهول، مقبره همیوفر، دفتر تحقیقات اهرام جیزه، گودال قایق‌ها، مقبره‌های کنده شده در صخره، گذرگاه سنگ‌فرش تدفینی، معبد سنگ منکور، گورستان جدید، گورستان غرب، گورستان شرق، مقبرهٔ کنده‌شده در صخره مصطبه، مقبرهٔ کنده‌شده در صخره در منطقهٔ مرکزی مصطبه.

منبع:همشهری

آشنایی با مصر

جمهوری عربی مصر کشوری در شمال قاره آفریقا است که از تمدنی غنی و چندین هزار ساله برخوردار است.

این کشور از غرب با لیبی، از جنوب با سودان و از شرق با فلسطین همسایه است. مصر یکی از پرجمعیت‌ترین کشورهای قاره آفریقا است.

تاریخ طولانی این کشور سبب شده که آثار باستانی زیادی در آن وجود داشته باشد. معروفترین این آثار اهرام هستند که به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جهان شناخته می‌شوند.

سابقه تاریخی این کشور به چهار هزار سال قبل از میلاد بازمی‌گردد. در سال ۱۷۹۸ ناپلئون به آن لشکرکشی کرد و در سال ۱۸۰۵ میلادی محمدعلی پاشا از طرف دولت عثمانی حاکم آنجا شده و سلسله جدید مصر را تشکیل داد.

مصری‌هاکانال سوئز را که دریای مدیترانه را به دریای سرخ متصل می‌کند،  در سال ۱۸۶۹ ساختند. این کشور در سال ۱۹۱۴ تحت سلطه انگلیس درآمد.

سرانجام در سال ۱۹۲۲ استقلال خود را به دست آورد. در سال ۱۹۵۳ برقراری حکومت جمهوری در مصر رسما اعلام شد.

سیاست در مصر

حکومت در این کشور جمهوری است و رئیس آن رئیس جمهور است. رئیس جمهور هر شش سال یک بار با رای مردم انتخاب می‌شود.

در سال ۲۰۰۵ رفراندومی در این کشور برگزار شد تا تغییری در قانون اساسی ایجاد شود. بر اساس نتیجه این رفراندوم رئیس جمهور از میان چند کاندیدا انتخاب می‌شود. پیش از آن شورای مردمی رئیس جمهور را انتخاب می‌کرد و مردم در رای گیری به او رای مثبت یا منفی می‌دادند.

نخست وزیر رئیس دولت است که او و کابینه را رئیس جمهور تعیین می‌کند.

شورای مردمی که در مصر با نام مجلس الشعبی از آن یاد می‌کنند ۴۵۴ کرسی دارد که ۴۴۴ نماینده آن با رای مردم و ۱۰ نماینده با رای رئیس جمهور تعیین می‌شوند. دوره نمایندگی این مجلس پنج ساله است.

مجلس مشورتی یا الشورا تنها نقش مشورتی دارد. این مجلس از ۲۶۴ نماینده که ۱۷۴ نفر از آنها با رای عمومی و ۸۸ نفر از آنها با نظر رئیس جمهور تعیین می‌شوند، تشکیل شده است.

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۴۰۴ میلیارد دلار است. ۲۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند. ۳۲ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور در بخش کشاورزی است.

مصر روزانه ۶۸۸ هزار و ۱۰۰ بشکه نفت تولید می‌کند. این کشور منابع گاز نیز دارد و سالانه ۷۶/۴۰ میلیارد متر مکعب گاز نیز تولید می‌کند.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام و محصولات پتروشیمی، پنبه، منسوجات، آهن‌آلات و مواد شیمیایی است.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی، چوب و الوار و سوخت است.

مردم مصر

جمعیت این کشور حدود ۸۱ میلیون و ۷۱۴ هزار نفر با میانگین سنی۵/۲۴ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۴ و برای مردان ۶۹ سال است.

۹۰ درصد از جمعیت آن مسلمان هستند. زبان رسمی این کشور عربی است.

ارتباطات در مصر

در این کشور ۱۰ میلیون و ۸۰۸ هزار خط تلفن ثابت و ۳۰ میلیون و ۴۷ هزار خط تلفن همراه وجود دارد.

رسانه‌های این کشور در منطقه خاورمیانه نقش مهمی ایفا می‌کنند. تلویزیون و صنعت فیلم‌سازی این کشور بخش مهمی از خوراک دیداری مردم منطقه عرب‌زبان را تامین می‌کند.

روزنامه‌ها و نشریات مکتوب این کشور نیز جزو پرمخاطب‌ترین رسانه‌ها در دنیای عرب‌زبان هستند. الاهرام یکی از قدیمی‌ترین روزنامه‌های این کشور است.

مصر در یک نگاه

مساحت ۱،۰۰۱،۴۵۰ کیلومتر مربع
جمعیت ۸۱،۷۱۳،۵۱۷ نفر
پایتخت قاهره
واحد پول لیره
دامنه اینترنتی eg.
پیش شماره ۲۰+