نوشته‌ها

موزه‌های خراسان شمالی، گنجینه‌های ارزشمند تاریخی

حضور قومیت‌های مختلف با فرهنگ‌های متنوع، هم‌نشینی جذاب و درخور تحسينی را برای توليدات صنایع‌دستی فراهم آورده است. بنابراين بسياری از نقوش، اندیشه‌ها و فنون هنری از قومی به قوم ديگر راه‌یافته، به‌گونه‌ای که می‌توان مجموعه هنرهای سنتی و صنایع‌دستی خراسان شمالی را چشم‌اندازی بديع از تکامل اندیشه‌ها دانست.

بر اساس شواهد و مستندات تاريخی حاصل از بررسی‌های باستان‌شناسی، پيشينه تاريخی اين استان حداقل به دوران نوسنگی و حدود ۵ تا ۸هزار سال قبل از میلاد می‌رسد. در برخی از محوطه‌های تاريخی کشف‌شده در اين استان آثاری از ارتباط آن با دور دست و در خارج از فلات ايران مشاهده شده است که معرف پويايی فرهنگ‌های منطقه در دوران پیش ‌از تاریخ است. در دوره اشکانی، خراسان به‌عنوان خاستگاه قوم پارت از جايگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و آثار مکشوفه نشان‌دهنده حضور فعال اين قوم در پهنه کنونی خراسان شمالی است.

در خراسان شمالی هفت موزه فعال وجود دارد که در ادامه به‌اختصار در مورد هر یک از آن‌ها توضیحاتی را می‌خوانید.

موزه اسناد و نسخ خطی

بنای معروف به آیینه‌خانه به‌عنوان فضای اداری و ديوانی، برای انجام ديدارهای رسمی حاکمان بجنورد با رجال سياسی عهد قاجار و انجام مراسم تشريفات نظامی و رايزنی در باب مسائل سياسی و اجتماعی با سران ايل شادلو و ديگر رجال سياسی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

این بنا در دو طبقه ساخته شده و در مجموع ۹ اتاق دارد. يکی از اتاق‌های طبقه فوقانی تالاری است که تمام ديوارها و سقف آن با طرح‌های زيبايی آیینه‌کاری شده و به خاطر وجود همين تالار است که اين بنا را آیینه‌خانه نامیده‌اند. اين بنا به شماره ۱۱۶۷در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسيده و پس ‌از انجام عمليات مرمت از سال ۱۳۷۹ تاکنون به‌عنوان موزه اسناد و نسخ خطی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

موزه اسناد و نسخ خطی استان در بنای آیینه‌خانه شامل بخش‌های مختلف از جمله اتاق ديوان سالاری، اتاق کودک و چهار اتاق مختص به نمايش و ارائه اسناد و نسخ خطی از نقاط مختلف است که به دوره قاجار و پس‌ از آن تعلق دارند. از نکات قابل ‌توجه در اين موزه ارائه آلبوم ديجيتالی از ۱۳۴ عکس موجود در تالار آیینه‌خانه است. اسناد بر اساس موضوع (عقدنامه- مصالحه‌نامه، مکاتبات و مراسلات اداری و ديوانی- مبایعه‌نامه و فرمان) چيدمان شده است.

موزه باستان‌شناسی و مردم‌شناسی

عمارت مفخم بزرگ‌ترین و شاخص‌­ترين اثر تاريخی دورۀ قاجار در استان خراسان شمالی است که در اوایل دهۀ ۱۳۰۰ هجری قمری به دستور يار محمدخان شادلو معروف به سردار مفخم، حاکم منطقه شمال خراسان، به‌عنوان محل سکونت او و خانواده‌­اش ساخته شده است. اين بنای مجلل ۳۴ اتاق با دو تالار بزرگ دارد. نمای اصلی ساختمان در سمت جنوب است که سراسر آن به زیباترین وجهی با انواع فنون کاشی‌کاری معرق، معقلی، هفت‌رنگ و با طرح‌­ها و نقوش انسانی، حيوانی، اسليمی، ختايی و هندسی زینت یافته است. مصالح به کار رفته در بنا آجر با ملات گچ است و هر طبقه ساختمان دارای دو ايوان شمالی و جنوبی است.

 سرتاسر بنا با کاشی‌های خشتی و هفت‌رنگ زيبا در اندازه و شکل‌های مختلف به رنگ‌های فیروزه‌ای، زرد، صورتی، بنفش، سفيد، سبز، سرخ و سياه کاشی‌کاری شده و هر ستون با طرح و نقش خاص خود زينت داده شده است.

نمای بيرونی ساختمان تصاويری از دو فرشته بالدار، چهره‌های انسانی، نقاشی از گل و گياه و پرنده، طبيعت و طرح‌های هندسی سده ۱۳ را به تماشا می‌گذارد. اين بنای تاريخی با شماره ۹۵۲ در فهرست آثار تاريخی به ثبت رسيده است. بنای عمارت مفخم پس از مرمت و احیا به موزه بزرگ باستان‌شناسی و مردم‌شناسی استان تبدیل شده است.

موزه باستان‌شناسی که در طبقه فوقانی بنای عمارت قرار دارد از ۵ بخش اصلی متناسب با تقسیم‌بندی ادوار فرهنگی، گاه‌نگاری مصوب باستان‌شناختی و متناسب با استانداردهای موزه‌ای تحت عنوان بخش‌های پیش ‌از تاریخ، تاريخی، اسلامی، سکه و سفال ساماندهی و معرفی شده است.

موزه مردم‌شناسی نيز به معرفی و شناساندن جلوه‌هایی از خرده‌فرهنگ‌های استان می‌پردازد که در قالب آداب‌ورسوم، مشاغل سنتی و صنایع‌دستی معرفی می‌شود. از بخش‌های شاخص موزه مردم‌شناسی می‌توان به چارق‌دوزی، چادرشب بافی، پالان‌دوزی، کلاه‌بافی، جوراب‌بافی، آهنگری، نمدمالی، کشاورزی، عطاری، موسيقی، گلیم‌بافی، ريسندگی و بخش‌های معرف قوم کرمانج و ترکمن، آداب‌ورسوم (سفره‌های آیينی، سفره مراسم آق قويون، سفره نذر) و نحوه معيشت، پوشاک، زيورآلات و… آن‌ها اشاره کرد.

موزه گرمابه و تاريخ شهر فاروج

  حمام خزینه‌ای فاروج با قدمتی حدود دويست سال از بناهای به جا مانده از دوره قاجاريه است که به دست یزدی‌های مقيم اين شهر ساخته شده است. این حمام با مساحتی بالغ‌بر ۳۳۰ مترمربع دو در ورودی دارد؛ یک در از خانه صاحب حمام (سرایه‌دار) که برای افراد خاص بوده و در اصلی که برای عموم بوده و از داخل کوچه به حمام راه پيدا می‌کرده است. آب حمام از قنات جعفرآباد تأمین می‌شده و سوخت مخزن آن نيز در ابتدا چوب و در اواخر روغن سوخته بوده است.  پوشش حمام طاق و گنبد است و نورگيرهايی در رأس گنبد تعبيه شده است.

اين بنا به دلیل ویژگی‌های شاخص فرهنگی و تاريخی در سال ۱۳۸۷ به شماره ۲۳۱۰۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسيده است. مطالعات و مرمت حمام تاريخی فاروج از سال ۱۳۸۶ آغاز شده و در ۱۳۹۰ به‌عنوان موزه تاريخ شهر به بهره‌برداری رسيده است.

موزه گرمابه و تاريخ شهر فاروج شامل هفت غرفه است که در هريک گوشه‌ای از آداب‌ورسوم و تاريخ و فرهنگ مردم منطقه به نمايش درآمده است. غرفه‌های موزه عبارت‌اند از غرفه استاد حمامی (سر حمومی)، غرفه انگور و غرفه مراسم شيرواره در سربينه حمام، غرفه‌های دلاکی، عطاری و باستان‌شناسی در گرمخانه و غرفه معرفی مشاهير و نيز غرفه معرفی صنایع‌دستی شهرستان فاروج که در کنار هم تصوير گويايی از تاريخ و فرهنگ منطقه فاروج را برای بازدیدکننده ترسيم می‌کنند.

موزه گرمابه و تاريخ شهر جاجرم

   حمام خزینه‌ای جاجرم  با ۷۰۰ مترمربع مساحت در دل بافت تاريخی شهر و در كنار بقايای ارگ قديم شهر معروف به نارين قلعه و مسجد جامع تاريخی شهر قرار گرفته و به دوره متأخر اسلامی تعلق دارد. ورودی حمام از طريق يك سردر و ۵ پله به رخت‌کن حمام راه می‌یابد كه خود با يك دالان ارتباطی موسوم به مياندر به گرمخانه متصل می‌شود. مياندر دالان موربی است كه نوعی فضای گذر برای دستيابی از فضای گرم و مرطوب گرمخانه به سرد و خشک‌تر رختكن است. ساير بخش‌ها خزينه و چند اتاقك با سقف گنبدی را تشكيل می‌دهد. در مجموع، اين حمام از پنج قسمت شامل سه قسمت درونی و دو قسمت بيرونی تشكيل شده است. قسمت‌های درونی حمام عبارت‌اند از رختكن يا سربينه، گرمخانه، خزينه و آب‌انبار. قسمت‌های بيرونی نيز شامل گلخن، منبع آب گرم و سرد و مخزن سوخت است. اين بنا به دلیل ویژگی‌های شاخص فرهنگی و تاريخی در سال ۱۳۸۶ به شماره ۲۲۲۱۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسيده است. مطالعات و مرمت حمام تاريخی جاجرم از سال ۱۳۸۶ آغاز شده و در ۱۳۹۰ به‌عنوان موزه تاريخ شهر به بهره‌برداری رسيده است.

موزه گرمابه و تاريخ شهر جاجرم شامل هشت غرفه است که در هريک گوشه‌ای از آداب‌ورسوم و تاريخ و فرهنگ مردم منطقه به نمايش درآمده است. غرفه‌های موزه عبارت‌اند از غرفه استاد حمامی و غرفه پوشاک در قسمت سربينه، غرفه‌های دلاکی، عطاری و باستان‌شناسی در گرمخانه، غرفه محرم برای معرفی آيين نخل‌گردانی و غرفه معرفی مشاهير و نيز غرفه معرفی صنایع‌دستی شهرستان جاجرم که در کنار هم تصوير گويايی از تاريخ و فرهنگ منطقه جاجرم را برای بازدیدکننده به نمایش می‌گذارند.

موزه قلعه جلال‌الدین

قلعه جلال‌الدین یکی از برجسته­‌ترین قلعه‌­های نظامی خراسان شمالی قلمداد می­‌شود که در سده­‌های ۷-۶ هجری ساخته شده است. این قلعه با مصالح سنگ و ساروج به‌صورت يک شش‌ضلعی منظم روی سطح ناهموار و صخره‌ای تپه‌ای بلند احداث شده است. موقعيت جغرافيايی قلعه بر سر راه ارتباطی شهرها و مراکز مهم شمال شرق فلات ايران همچون نيشابور، جرجان، مرو و خوارزم اهميت راهبردی قلعه را دوچندان می‌کرد.

در خرداد سال ۱۳۹۰ اين بنا با عنوان موزه معرفی شخصیت‌های جلال‌الدین شهير تاريخ ايران با تأکید بر شخصيت جلال‌الدین خوارزمشاه افتتاح شد.

با توجه به معروف بودن قلعه به قلعه جلال‌الدین و اينكه نمی‌توان آن را به‌یقین به هیچ‌کدام از شخصیت‌های معروف جلال‌الدین در تاريخ ايران منسوب کرد در ضلع شرقی موزه در طبقه اول شرح احوال و آثار شخصیت‌های معروف جلال‌الدین در قالب تابلوهايی به بازديدكننده معرفی شده است.

يكی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد اين موزه‌قلعه كه آن را از نظر محتوايی از نمونه‌های مشابه خود متمايز می‌کند، شيوه پرده‌خوانی و نقالی در آن است كه نوعی نمایشِ مذهبی و ملی ایرانی است. در این نمایش، داستان تصويری نقش شده بر پرده‌های درون هر برج به شيوه نقالی روايت می‌شود كه طی آن وقايع تاريخی دوران مغول و مصائب اولیای دین با کلام آهنگین بازگو می‌شود.

 برج‌های موجود در موزه به اين نوع روايتگری اختصاص داده شده است و در هر برج پرده‌ای با داستانی جداگانه نصب شده است. از ویژگی‌های منحصربه‌فرد اين موزه استفاده از سيستم ديجيتال برای پخش اين نوع روايتگری در هرکدام از برج‌ها به‌صورت جداگانه است.

ساير قسمت‌های نمايشی موزه در مسيرهای بازديد قرار دارد که اين ويژگی به بازدیدکننده امكان می‌دهد تا ضمن حرکت در مسير و مرتفع‌ترین قسمت‌های قلعه، با ویژگی‌های معماری نظامی، مصالح بکار رفته، خمره‌های تاريخی كار گذاشته شده در دل ديوارهای قلعه و در نهایت شیوه‌های تدافعی قلاع تاريخی از نزديک آشنا شود.

موزه تاریخ شهر شیروان

بررسی‌های باستان‌شناختی در منطقه شيروان نشان‌دهنده وجود استقرارگاه‌های پیش‌ از تاریخ و سكونت اقوام دست كم از هزاره چهارم پيش از ميلاد است. در دوران تاريخی و به‌ویژه در دوران اشكانی اين منطقه موردتوجه بوده و محوطه‌های مهمی مربوط به دوره‌های اشكانی و ساسانی در اين منطقه شناسايی شده است. كشف آثار متعلق به دوره‌های مختلف اسلامی نيز حاكی از استقرار جمعيت و حضور زندگی در دوره‌های مختلف است.

موزه شیروان در ساختمانی با زیر بنای۶۰۰ متر مربع در حاشیه بلوار معلم است که فاز اول آن در سال ۹۴ با نمایش اشیای باستان‌شناسی و مردم‌شناسی از دوران پیش‌ازتاریخ تا دوران معاصر راه‌اندازی شد.

در سال ۹۹ نیز با تجهیز طبقه همکف موزه، فرش‌های تاریخی منطقه به همراه اطلاعات و وسایل مربوط به فرش و بافته‌های داری استان در معرض نمایش قرار گرفته است.

موزه فرش شیروان

در موزه فرش شیروان نیز فرش‌هایی نفیس از دوره صفویه و قاجاریه به نمایش گذاشته شده و علاوه بر آن، فرآیند بافت فرش، ابزار و آلات فرش‌بافی و… نیز در این موزه در معرض بازدید عموم قرار گرفته است.

منبع:میراث آریا

خراسان شمالی، بهشت طبیعت‌گردان و گنجینه فرهنگ‌ها

استان خراسان شمالی را می‌توان به دلیل تنوع اقلیمی و غنای اکوسیستم گونه‌های گیاهی و جانوری، نماد تنوع زیستی در کشور دانست.

در خراسان شمالی ۵۶ گونه پستاندار از ۱۹۷ گونه موجود در کشور ، ۱۵۰ گونه پرنده از ۵۳۲ گونه موجود، ۶۸ خزنده از ۲۲۸ گونه، ۴ گونه دوزیست از ۲۰ گونه و ۸ گونه ماهی و آبزی از مجموع ۱۶۰ گونه آبزی موجود در کشور زیست می‌کنند که برخی از این گونه‌ها نظیر یوزپلنگ، پلنگ، بالابان، و کرکس مصری در طبقه‌بندی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) در رده‌های بحرانی و در حال انقراض قرار دارند. گفته می‌شود از ۱۵۰ گونه حیات وحش کشور، ۱۲۰ گونه در این منطقه زیست می‌کنند. یکی از گونه‌های جانوری خاص این استان نوعی قوچ است که با دارا بودن یک کروموزوم اضافی در دنیا بی‌نظیر است.

به گفته کارشناسان طبیعت‌گردی، خراسان شمالی یکی از بهترین استان‌ها به لحاظ طبیعت‌گردی و به تعبیری بهشت طبیعت گردان است. وجود پرندگانی نایاب این موضوع را بیش‌ از پیش نمایان می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد در این استان نوعی عندلیب وجود دارد که سه ماه به‌طور شبانه‌روز آواز می‌خواند و پرنده گلوآبی که در هیچ جای ایران نیست و تاج طلایی که فقط در استان خراسان شمالی و در بخشی از روسیه زندگی می‌کند، از دیگر ذخایر طبیعی این استان محسوب می‌شود. همچنین استان خراسان شمالی یکی از مناطق پایلوت برای بررسی و مطالعه بر روی پرندگان آوازخوان در ایران است.

زیست‌بوم‌های طبیعی بی‌نظیر سرتاسر استان خراسان شمالی را فرا گرفته است، ۲۲۰ گونه گیاهی از ذخایر طبیعی این استان محسوب می‌شوند. ارتفاعات آلاداغ و کپه داغ که قله‌های مهمی همچون یامان داغی، سالوک، چوپان و شاه جهان را دارند از گستره زیست کوهستانی خراسان شمالی محسوب می‌شوند. در این میان، رودخانه اترک به‌عنوان تنها شریان حیاتی دائمی در شمال شرق کشور و وجود نهرها و چشمه‌سارهای متعدد حوزه آبریز آن، سیمای این کلان اکوسیستم را کامل‌تر می‌کند. خراسان شمالی بیش از ۱۳ هزار و ۶۹۵ هکتار ذخیره‌گاه جنگلی از گونه‌های ارس، زالزالک، فندق، گردو، انجیر، انار، بلوط، انگور وحشی و…  دارد. تعداد گونه‌های گیاهی در این استان ۱۱۰۰ گونه است که بین ۱۱۰ تا ۱۵۰ گونه گیاهان دارویی، ۷۰ تا ۹۰ گونه گیاهان انحصاری در معرض خطر و ۴۰ تا ۵۰ گونه گیاهان آسیب‌پذیر وجود دارد. تنوع و رویش طبیعی گیاهان دارویی به علت شرایط اقلیمی خاص این استان و وضعیت توپوگرافی منطقه است. آنغوزه، باریجه، گون، کتیرا، کندل، بومادران، افسطین، کاسنی، خاکشیر اصل، کاکوتی (آنخ)، شیرین‌بیان، مریم‌گلی، زرشک و زیره سیاه از جمله گیاهان دارویی شاخص خراسان شمالی هستند.

خراسان شمالی؛ گنجینه فرهنگ‌ها

خراسان شمالی علاوه بر این‌که به تنوع اقلیم و طبیعت شهرت دارد، از وجود اقوام تات، کرد، کرمانج، ترک، ترکمن و بلوچ نیز بهره‌مند است، وجود تنوع قومی در این سرزمین چند اقلیمی، سفره رنگینی از فرهنگ‌ها و هنرها در این دیار آفریده است.

اقوام ساکن در خراسان شمالی را بیشتر تات‌ها، کرمانج‌ها، ترک‌ها، ترکمن‌ها و فارس‌های مهاجر از سایر استان‌ها تشکیل می‌دهند. علاوه بر این قومیت‌ها تعداد محدودی اقوام عرب، بلوچ و لر نیز در چند روستای استان سکونت دارند. وجود اقوام مختلف با فرهنگ‌ها و آداب‌ورسوم متفاوت سبب شده این استان به گنجینه فرهنگ‌ها شهرت یابد.

تات‌ها بومیان این استان هستند که به زبان تاتی با گویش خراسانی سخن می‌گویند. به گفته محققان منشأ و تبار مشترک همه تات‌های ایران به مادها بازمی‌گردد. فرهنگ تاتی یک فرهنگ شفاهی است لذا مهم‌ترین و اصلی‌ترین محمل فرهنگی آن‌ها، زبان‌شان بوده که سنت فرهنگی‌شان را در طی سال‌ها و قرون متمادی تا به امروز انتقال داده است.

کردهای این استان شاخه‌ای از کرمانج‌ها هستند. لفظ كرمانج در شمال خراسان  هم به چادرنشینان كرمانج زبان  و در مفهوم عام‌تر به كردهايی كه گويش كرمانجی دارند اطلاق می‌شود و هرگاه سخن از كرمانج است کرد نژادان كرمانج زبان مدنظر است. کلیم‌الله توحدی مؤلف كتاب چند جلدی حركت تاريخی كرد به خراسان معتقد است كرمانج‌های خراسان که عمدتاً تحت عنوان سه ايل بزرگ زعفرانلو، شادلو و قراچورلو وارد این منطقه شدند، در اوايل دولت صفوی براي مقابله با تاخت‌وتاز تركمانان و ازبكان به مرزهای شمال ايران کوچانده شدند.

مردم ترک نژادی که امروزه در پهنه خراسان زندگی می‌کنند، طی دوره‌ها و قرون مختلف وارد خراسان شده‌اند و بعضی نیز بومی خراسان هستند. از کتب تاریخی به‌جامانده، نقل‌های بسیاری دیده می‌شود مبنی بر اینکه پیش از اسلام ماوراءالنهر و خراسان تحت تسلط ترک‌ها بوده است و این تسلط، طی چند حکومت و امپراتوری استمرار داشته است. بی‌شک وجود امپراتوری‌های بزرگ ترک‌تبار در مرزهای شمال و شرق ایران نشان از این دارد که ترک‌ها از زمان‌های بسیار دور با خراسان در ارتباط بوده‌اند و گاها در این سرزمین مسکن گزیده‌اند.

ترکمن‌های مسلمان و اهل سنت استان که سکونتگاه آنان عمدتاً در بخش جرگلان شهرستان راز و جرگلان  است از ایل گوکلان، طایفه مستقل نخورلی، طایفه مستقل تکه و طایفه مستقل تیره اتا تشکیل می‌شوند. هر یک از طوایف در دوره‌ای به دلایلی به این منطقه آمده و در آن ساکن شده‌اند.

جاذبه‌های طبیعی، تاریخی، مذهبی و تفریحی شهرستان‌های هشتگانه استان خراسان شمالی

منطقه نمونه ملی گردشگری بش قارداش، منطقه نمونه ملی گردشگری باباامان، آیینه‌خانه مفخم، عمارت مفخم (موزه مردم‌شناسی)، خانه تاریخی جاجرمی، منطقه نمونه گردشگری ایوب (آبگرم و زیارتگاه)، آبشار حمید، روستای هدف و منطقه نمونه گردشگری اسفیدان، منطقه نمونه گردشگری استانی فیروزه، مجموعه تاریخی سبزه‌میدان، مقبره تاریخی شهدا، سنگ‌نگاره‌های تکه نرگسلو، آبگرم قراجه، منطقه نمونه گردشگری استانی بازخانه، منطقه نمونه گردشگری استانی رئین، منطقه نمونه گردشگری استانی پاقلعه، کوشک باغ علی‌آباد، آرامگاه سردابه، خانه بانک ملی، امام‌زاده سلطان سید عباس (معصوم زاده)، امامزاده محمدرضا (ع) لنگر از جمله جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و مذهبی استان خراسان شمالی است.

منبع:میراث آریا

ورود به خراسان شمالی منوط به داشتن مدرک رزرو مرکز اقامتی

مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان شمالی گفت: مسافران در عید نوروز می توانند به خراسان شمالی سفر داشته باشند.

حبیب الله یزدان پناه در گفت و گو با ایسنا، در پاسخ به این سوال که مسئولان دانشگاه علوم پزشکی استان اعلام کرده اند که خراسان شمالی در وضعیت شکننده ای قرار دارد و آیا پذیرش مسافران به استان در ایام نوروز خطرساز نیست؟ اظهارکرد: ستاد کرونا مصوبه ای را به تصویب رسانده که فقط مسافرانی می توانند سفر را انجام دهند که از قبل در یکی از مراکز اقامتی امر رزرو را انجام داده باشند.

وی افزود: به هنگام ورود مسافران به شهرها نیز مدرکی مبنی بر اینکه مسافر در یکی از مراکز اقامتی، مکانی را رزرو کرده باشد، درخواست می شود و در غیراین صورت اجازه ورود مسافر به داخل شهر داده نمی شود.

یزدان پناه ادامه داد: پذیرش مسافر در اقامت گاه های بوم گردی نیز منوط به آن است که اقامت گاه ها به سامانه مربوطه متصل و رزرو مسافر ثبت شده باشد.

وی تصریح کرد: علاوه بر آن یکی دیگر از راه هایی که مسافران به داخل شهرها اجازه ورود داده می شود آن است که در یکی از تورهای مجاز گردشگری ثبت نام کرده باشد و با تور که تعداد آن ها محدود است، مسافرت را انجام دهد.

وی خاطرنشان کرد: به هیچ عنوان اجازه اتراق مسافران در پارک، بوستان و مکان های باز و منازل اجاره ای داده نمی شود.

این مقام مسئول گفت: ۲۱ مرکز اقامتی در خراسان شمالی آماده خدمت رسانی به مسافران نوروزی است.

به گفته وی در این استان ۴۰ اقامت گاه بوم گردی وجود دارد.

منبع:ایسنا

آوازها و نوای موسيقی خراسان شمالی برآمده از دل تاریخ و فرهنگ

قسمتی از موسيقی کردهای خراسان شمالی، موسيقی کوهپايه است. اين موسيقی توأم با فرياد است و در مقايسه با موسيقی جلگه قوی‌تر، رساتر و گاه تندتر است. در کنار موسيقی کوهپايه، موسيقی جلگه و دشت هم وجود دارد که معمولاً ملایم‌تر است.

کردهای خراسان شمالی همواره از مرزبانان غيور ایران ‌زمین بوده‌اند. پاسداری از مرزوبوم در مقابل اقوام مهاجم، کشتارها، غارت‌ها، اسارت‌ها و آوارگی‌ها از ويژگی این‌گونه زندگی بوده است. اين خصوصيات تأثير مستقيمی بر موسيقی اين خطه گذاشته است. به‌طورکلی بسياری از آهنگ‌هایی که در منطقه خراسان شمالی و از جمله بجنورد زمانی برای سوگ اجرا می‌شده است، ساليان دراز به‌تدریج تغيير شخصيت داده و امروزه از آن‌ها به‌عنوان آهنگ‌های رقص نيز استفاده می‌شود.

اين موضوع گويای اين واقعيت است که انواع مختلف موسيقی و از جمله موسيقی و حرکات موزون رقص در ارتباط با شرايط زيست و واقعیت‌هایی است که مردم هر منطقه در معرض آن‌ها قرار داشته‌اند. به‌عبارت‌دیگر چگونگی زندگی کردهای خراسان باعث شده موسيقی و رقص‌های اين خطه دارای پشتوانه‌ای از رزم و سوگ باشد. به‌عنوان‌مثال می‌توان  آهنگ‌های‌های رشید خان اشاره کرد که ابتدا برای سوگ بوده و امروز به‌عنوان یک موسیقی شاد و برای رقص استفاده می‌شود.

یا آهنگ معروف هرای که برای درگذشت رضا قلی خان، ایلخانی زعفرانلو سروده شده و امروزه نه‌تنها برداشت اولیه آن چندان در نظر نیست، بلکه گاهی با آن با حالت و بیانی خاص، حرکات موزون انجام می‌دهند. کردهای خراسان شمالی که به نام کرمانج معروف هستند در زمینهٔ موسیقی ویژگی‌های خاصی دارند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

اشعار کردی مورد استفاده در موسیقی کردها به‌صورت هیجانی است و تعداد هجاها می‌تواند بین ۸ تا ۱۶ هجا باشد. ترانه‌های عاشقانه بیشتر در غالب‌های ۸ هجایی است. مثلاً آهنگ معروف لو که از آهنگ‌های اختصاصی کرمانج‌های خراسان شمالی است دربرگیرنده قالب‌های ۱۱ تا ۱۶ هجایی است. نوازندگان خراسان شمالی عاشق‌ها، بخشی‌ها، لوتی‌ها، نی‌نوازان و لولو چی‌ها هستند.

عاشق‌ها

این گروه قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین هنرمندان منطقه‌اند. عاشق‌ها نوازندگان سازهایی چون سرنا، دهل، قشمه، کمانچه و دایره هستند. همچنین حرکات موزون رقص‌های اصیل کردی را به‌خوبی اجرا می‌کنند.

در زمان‌های قدیم هنرمندان از پرداخت مالیات معاف بودند درحالی ‌که بقیه گروه‌های مردم باید مالیات می‌پرداختند. هنرمندان شامل عاشق‌ها، بخشی‌ها و لوتی‌ها بودند. در فضای استبدادی جامعه آن روزگار، عاشق‌ها و لوتی‌ها تنها گروهی بودند که می‌توانستند نسبت به بسیاری از مسائل روزمره انتقاد کنند و مجازات هم نشوند.

عاشق‌ها همچنین مجری توره بودند، توره به معنی تئاتر و نمایش است. در توره از خان انتقاد می‌شود.

توره نمایش طنزآلود و انتقادی بود همراه با موسیقی که متن آن به شکل محاوره‌ای اجرا می‌شد. موسیقی نقش فضاسازی را در طول نمایش به عهده داشت. نوازندگان در کناری می‌نشستند گاه ممکن بود در توره بر حسب نیاز آواز نیز خوانده شود، اگرچه خواندن آواز از وظایف عاشق‌ها نبود و از جمله هنرهای بخشی‌ها به شمار می‌رفت.

بخشی‌ها

این گروه نوازندگان دوتار، آوازخوان و داستان‌سرا بودند. روایات عامیانه در تعریف عنوان بخشی بر این باور است که خداوند به او بخششی یا موهبتی عطا فرموده و او را فردی استثنایی کرده است. بخشی باید بتواند بخواند، بنوازد، شعر بگوید، داستان بسراید و ساز خویش را نیز بسازد. بدین ترتیب هر نوازنده دوتاری بخشی نیست. جدای از تسلط به ساز شخص باید از نظر دانش و شرایط درونی به مرحله‌ای برسد که عنوان بخشی را زیبنده خود گرداند. از گذشته تا امروز انتخاب آهنگ و شعر از طرف بخشی، بستگی به تشخیص او از موقعیت مجلس دارد. بخشی‌ها معمولاً در عروسی‌ها و به‌طورکلی مجالس شاد می‌نواختند و در مراسم سوگواری رسم بر اجرای موسیقی از سوی بخشی‌ها نبوده است. در قدیم هر خان بخشی مخصوص داشته است.

یکی از هنرهای بخشی‌ها، داستان‌سرایی است همراه با موسیقی دوتار، آواز، دکلمه آواز و بیان محاوره‌ای و نقلی بخشی می‌تواند آهنگ‌های رقص را تا جایی که دوتار اجازه می‌دهد،  در اندرونی و در جمعی خودمانی و بسیار محترمانه بنوازد.

لوتی‌ها

این گروه تقریباً در خراسان شمالی فقط یادی از آن‌ها باقی مانده است در حکم روابط عمومی یا پیام‌رسان جامعه خود بوده‌اند، وسیله کار آن‌ها یک دایره بوده است. لوتی‌ها نیز مانند عاشق‌ها در قدیم حق انتقاد داشتند. آن‌ها دائماً در سفر بودند و ناقلان اخبار به‌حساب می‌آمدند. اخبار و وقایع از سوی آن‌ها به‌صورت شعر در می‌آمد، آهنگین می‌شد و در همه‌جا به اجرا درمی‌آمد.

لوتی‌ها یکی از قالب‌های موسیقی کردی را بسته به محتوای شعر انتخاب می‌کردند، همچنین ممکن بود آهنگ‌های رقص را نیز بخوانند و بنوازند، اما کارشان طبعاً به زیبایی کار عاشق‌ها نبوده است.

رقص‌های محلی و حرکات موزون

شاید به‌جرئت بتوان گفت زیباترین حرکات موزون رقص، از سوی کرمانج‌ها صورت می‌گیرد. معمولاً این رقص‌ها در خراسان شمالی هرکدام بیان‌کننده حالات خاصی از رزم، کار و آداب و سنن ایلی است. تنوع حالات و زیبایی حرکات موزون کرمانج‌ها در دنیا بی‌نظیر است و در جشنواره‌های دهه ۵۰ به کسب بهترین مقام‌های بین‌المللی نیز نائل آمده است. این حرکات موزون که از فیگورهای ساده مثل رقص سامع شروع می‌شود به‌تدریج به‌صورت یک قرصه، دو قرصه، حاجی نارنجی، شش قرصه، دوازده قرصه، چپ و راسته، لتی و رقص چوب که حرکات سریع‌تری است خاتمه می‌پذیرد.

چوب بازی جای نیزه بازی و شمشیربازی قدیم را گرفته است. همچنین در مراسم کشتی معروف چوخه از شاخه‌های موسیقی کوراوغلی که زمینه رزمی دارد استفاده می‌شود. این موسیقی را به اوایل دوره صفوی نسبت می‌دهند.

منبع:میراث آریا

مجموعه تاریخی مفخم نماد گردشگری خراسان شمالی می‌شود

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان شمالی اظهار داشت: بازآفرینی و احیای مجموعه تاریخی مفخم بجنورد این محل را به عنوان نماد گردشگری و اقتصادی استان تبدیل می‌کند.

حبیب یزدان‌پناه روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: یکی از اهداف اجرای این طرح ایجاد مرکزی پویا و سرزنده اجتماعی و اقتصادی شهری و  ساخت محلی مناسب در خور برای عرضه و ارائه سوغات و صنایع دستی استان است.

وی افزود: با اجرای این طرح شرایط مناسب مکانی برای صنعتگران و هنرمندان فراهم می شود و چشم اندار اقتصادی آن ایجاد اشتغال پایدار در حوزه گردشگری، ایجاد ظرفیت‌های بالقوه در حوزه خدمات اقامتی پذیرایی است که جای خالی آن در استان به شدت احساس می شود.

وی با اشاره به اقداماتی که در راستای طرح احیا و بازآفرینی مجموعه مفخم بجنورد انجام شده است، گفت: کلنگ اجرای این پروژه با مشارکت سرمایه گذار بخش خصوصی و با هدف توسعه همه جانبه استان به زودی بر زمین خواهد خورد.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان شمالی افزود: احیا و بازآفرینی مجموعه فرهنگی تاریخی مفخم طرحی بود که در سال های گذشته بارها مطرح و تصمیماتی نیز در راستای اجرای آن گرفته شد اما در نهایت با حضور استاندار، اجرای این طرح به شکل جامع و کامل حالت جدی تری به خود گرفت.

وی با اشاره به جای خالی مرکزی جامع و جاذب برای گردشگران در خراسان شمالی افزود: مجموعه مفخم بجنورد به لحاظ مساحت بسیار نزدیک به میدان نقش جهان اصفهان است و در طرح بازآفرینی آن نیز علاوه بر کاربری های فرهنگی و تاریخی مجموعه ابعاد اقتصادی و اجتماعی آن نیز در گرفته شده است که تحقق آن یکی از کمبودهای بزرگ استان در این زمینه را رفع خواهد کرد.

وی با بیان اینکه مجموعه افکار عمومی و هم افزایی بین دستگاه ها و همکاری برای اجرایی شدن این امر به خوبی شکل گرفته است، اظهار داشت: البته در مسیر اجرای این طرح،  وجود فضای درمانی بیمارستان سابق امام رضا(ع) در عرصه اثر تاریخی و وقفی بودن آن، چالشی به وجود آورد زیرا امکان تخریب این فضا در آینده به دلیل فرسودگی وجود دارد و از دیگر سو قانون، امکان و اجازه نوسازی و بهسازی این ساختمان را نمی دهد.

یزدان پناه افزود: برای رفع این چالش، سرمایه گذار مکلف به ایجاد فضای درمانی جدید در همان نقطه از شهر شده بود تا همزمان با اجرای فازهای نخست طرح، مرکز درمانی مجهز و با امکاناتی به‌روز نیز تحویل مردم شهر بجنورد با حفظ موضوع وقفی بودن آن شود اما علی رغم پیگیری های استانداری، پاسخی از سوی وزارت بهداشت دریافت نشد و در نهایت بیمارستان امام رضا(ع) در این طرح به  شکل کنونی باقی می ماند.

یزدان پناه خاطر نشان کرد: حضور سرمایه گذار بخش خصوصی بهترین فرصت است تا داشته های استان خود را ارتقا ببخشیم و از آن در راستای توسعه پایدار بهره ببریم.

وی با بیان این که اجرای ضوابط تعیین عرصه و حریم شان یک اثر تاریخی را حفظ می کند و تدابیری را برای حفظ و گسترش آثار تاریخی در اختیار متولیان قرار می دهد گفت: در مجموعه مدیریت شهری نباید به فکر توسعه مقطعی باشیم و باید به مفهوم توسعه پایدار فکر کنیم.

یردان پناه افزود: در عین حال شاید بتوانیم در همان نقطه از شهر بیمارستان دیگری بسازیم اما اثر تاریخی مفخم بجنورد به بافت و جغرافیا محل کنونی خود تعلق دارد و باید به شکل کنونی خود، آن را حفظ و مرمت کنیم و هم چنین بخش هایی از آن را که در دوران های مختلف به خاطر سوء مدیریت تخریب شده اند احیا و به مجموعه تاریخی شهر بجنورد بازگردانیم تا آیندگان نیز بتوانند از آن منتفع شوند.

وی با اشاره به آثار اجتماعی این طرح اظهار داشت: وجود تعدادی از منازل مسکونی در عرصه و حریم اثر تاریخی مفخم، مردم را دچار مشکلاتی کرده زیراکه سال های سال است امکان بهسازی و نوسازی منازل خود را ندارند و اکنون با اجرای این طرح و تملک هایی که انجام می شود، این مشکل حل خواهد شد.

وی افزود: ۱۸ هزار متر مربع املاک شخصی در این طرح باید تملک شوند که تقریبا ۴۴ پلاک می شود و در مجموع، محدوده مداخله طرح ۶۸ هزار مترمربع است که ۴۳ هزار مترمربع جزو عرصه تاریخی و ۲۵ هزار مترمربع جزو حریم درجه یک اثر است و فضای درمانی امام رضا(ع) نیز در  عرصه قرار دارد و فعالیت آن همانند سابق ادامه خواهد شد.

عمارت مفخم در دهه ۱۲۵۰ خورشیدی، همزمان با دوره حکومت ناصرالدین شاه قاجار، به فرمان یارمحمدخان شادلو، معروف به سردار مفخم، ایلخان طایفه کرد شادلو و حاکم آن روزگار منطقه شمال خراسان و استرآباد (گرگان کنونی) ساخته شد.

این مکان محل سکونت سردار مفخم و خانواده اش و نیز پذیرایی از مهمانان دولتی و رجال سیاسی آن روزگار بود و البته در همان دوران مراسم و تشریفات نظامی نیز در آن برگزار می شد و مشکلات و مسائل سیاسی ایل هایی که زیر لوای حکمرانی او بودند، در آن بررسی می شد.

نقشه عمارت مفخم توسط میرزامهدی خان شقاقی (ممتحن الدوله) کشیده شده است و او از نخستین معماران ایرانی بود که پس از تحصیل در دارالفنون، تحصیلات خود را در پاریس گذرانده بود.

وسعت عمارت مفخم که دو طبقه دارد، ۵۰ در ۲۳ متر است و همچنین ارتفاع آن به ۹ متر می رسد.

در دوره قاجار عمارت مفخم همراه با بناهای دیگری از جمله آیینه ‌خانه، کلاه فرنگی، حوضخانه و سردر آن در باغی بزرگ واقع بوده که مجموعه دارالحکومه مفخم را تشکیل می‌ داده است.

عمارت مفخم دارای ۳۲ اتاق و ۲ تالار با آینه ‌کاری‌ ها، کاشی ‌کاری‌ ها و گچبری ‌های بسیار زیبا و تماشایی است و یکی از آثار بی ‌نظیر عصر ناصرالدین شاه محسوب می ‌شود.

از مجموع آثار ثبت شده خراسان شمالی در فهرست ملی کشور ۵۰۹ اثر تاریخی، ۴۲ اثر طبیعی، ۷۰ اثر ناملموس و ۱۱ اثر نیز ثبت جهانی شده است.
استان خراسان شمالی با داشتن هزار و ۲۰۰ اثر تاریخی شناسایی شده در شمال شرق کشور قرار دارد.

منبع:ایرنا

نمایش فرهنگ اقوام خراسان شمالی در موزه عمارت مفخم

عمارت مفخم بزرگ‌ترین و شاخص‌ترین اثر تاريخی دورۀ قاجار در استان خراسان شمالی است که در اوایل دهۀ ۱۳۰۰ هجری قمری به دستور يار محمدخان شادلو معروف به سردار مفخم، حاکم منطقه شمال خراسان، به‌عنوان محل سکونت او  و خانواده‌­اش ساخته شده است.

اين بنای مجلل، ۳۴ اتاق با دو تالار بزرگ دارد. نمای اصلی ساختمان در سمت جنوب است که سراسر آن به زیباترین وجهی با انواع فنون کاشی‌کاری معرق، معقلی، هفت‌رنگ و با طرح‌ها و نقوش انسانی، حيوانی، اسليمی، ختايی و هندسی زینت یافته است. مصالح بکار رفته در بنا آجر با ملات گچ است و هر طبقه ساختمان دارای دو ايوان شمالی و جنوبی است، سرتاسر بنا با کاشی‌های خشتی و هفت‌رنگ زيبا در اندازه و شکل‌های مختلف به رنگ‌های فیروزه‌ای، زرد، صورتی، بنفش، سفيد، سبز، سرخ و سياه کاشی‌کاری شده و هر ستون با طرح و نقش خاص خود زينت داده شده است.

نمای بيرونی ساختمان تصاويری از دو فرشته بالدار، چهره‌های انسانی، نقاشی از گل و گياه و پرنده، طبيعت و طرح‌های هندسی سده ۱۳ را به تماشا می‌گذارد. اين بنای تاريخی با شماره ۹۵۲ در فهرست آثار تاريخی به ثبت رسيده، بنای عمارت مفخم پس از مرمت و احیا به موزه بزرگ باستان‌شناسی و مردم‌شناسی استان تبدیل شده است.

موزه‌های مردم‌شناسی از جمله موزه‌های تاريخی هستند که در آن گوشه‌ای از فرهنگ اقوام و ملل يک منطقه در قالب‌ آداب‌ورسوم، مشاغل سنتی و صنایع‌دستی به نمايش گذاشته می‌شود. بخش مردم‌شناسی موزه از سه موضوع کلی اقوام، مشاغل و آئین‌ها تشکيل شده است. در ادامه محتوای هر یک از بخش‌های موزه مردم‌شناسی معرفی شده است.

زندگی روستايی

زندگی در هر منطقه‌ای با توجه به شرايط اقليمی و باورها و اعتقادات از تنوع و تبلور خاصی برخوردار است که در قالب زندگی عشايری، روستايی و شهری قرار می‌گیرد. در اين غرفه سعی شده است که با توجه به شرايط فوق اشياء و وسايل زندگی مرتبط با يک زندگی روستايی به نمايش درآيد.

پوشاک

در آغاز شکل‌گیری اجتماعات بشری در جامعه‌های پيشين، پوشاک فقط جنبه حفاظتی داشته و برای حفاظت از بدن انسان در برابر عوامل طبيعی و اقليمی به کار می‌رفته، با توسعه فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و شکل‌گیری باورها و عقايد در جوامع، پوشاک ارزش‌های نمادين به خود گرفته در نتیجه اين ارزش‌ها نقش مهم و برجسته‌ای در حفظ هويت اجتماعی و فرهنگی مردم جامعه ايفا کرده است.

در اين غرفه پوشاک اقوام محلی شامل فارس (تات)، کرمانج، ترک و ترکمن در قالب مجسمه‌های ساخته شده بر اساس مشخصات ظاهری همان قوميت به نمايش درآمده است.

موسيقی مقامی

موسيقی از آغاز پيدايش هر قومی، همراه آن قوم به وجود آمده است و بخش جدایی‌ناپذیری از هر فرهنگ را شکل می‌دهد که بر اساس باورها، اعتقادات و آداب‌ورسوم قومیت‌ها، متفاوت از يکديگر است و در رنج و شادی‌ها همراه، همدل و همراز بوده است. از آنجاکه آلات موسيقی در سطح استان از تنوع چشمگيری برخوردار است، در اين غرفه نمونه‌هایی از انواع آلات موسيقی همچون دوتار، کمانچه، قوشمه، دهل، سرنا و دايره به نمايش درآمده است.

طب سنتی

طب سنتی با توجه به نقشی که در سلامتی جسم و روان انسان داشته، از دیرباز در زندگی بشر وجود داشته و تبلور و تکامل آن را در حرفه عطاری می‌توان مشاهده کرد. در واقع عطارها نقش طبيب و عطاری‌ها نقش داروخانه امروزی را داشتند. خراسان شمالی به دليل قرار گرفتن در يک منطقه کوهستانی و منطقه بيابانی دارای پوشش گياهی منحصربه‌فرد يکی از غنی‌ترین مناطق در زمینهٔ گياهان دارویی است. همچنين این منطقه در ساخت انواع شربت‌ها، ادویه‌جات و عرقيات توانایی بالایی دارد.

صنایع‌دستی

صنایع‌دستی روايتگر باورهای اقوام ساکن در خراسان شمالی است که در بافته‌های داری همچون گليم، چاروق، البسه محلی، نمدمالی، نساجی سنتی و … تبلور یافته و در حقيقت هويت تاريخی و فرهنگی آنان را بيان می‌کند. در غرفه صنایع‌دستی نمونۀ هنرهای سنتی و صنایع‌دستی استان معرفی شده است.

چاروق دوزی

چاروق به‌نوعی پای‌افزار و کفش اطلاق می‌شود که از چرم (معمولاً به رنگ قرمز) تهيه شده و  پس از پوشيدن با ریسمان‌های ضخيم و بلندی به دور پا محکم می‌شود. چاروق دارای نوکی برگشته است که با نخ‌های الوان بر روی آن زينت می‌شود. در گروه پاپوش‌های سنتی اين منطقه نوعی دمپايی زنانه به رنگ سبز فیروزه‌ای نيز وجود داشته که به نام «کُمُخت» مشهور بوده است و نوع ديگری از دمپايی سنتی نيز که کاری تلفيقی از سنت و تکنيک امروزی است تحت عنوان«گرجی» توليد می‌شود.

نساجی سنتی

چادرشب پارچه‌ای‌ است با طرح‌ها و نقش‌هایی مختلف (چهارخانه و راهدار) که بر روی دستگاه نساجی دو ورودی و چهار ورودی بافته می‌شود و دارای عرض متغیر (۴۰-۵۰) سانتيمتر است که با حرکت و جابجايی پدال‌ها به‌وسیله پاها و ايجاد دهانه کار و عبور ماکو بافته می‌شود. خراسان شمالی به‌عنوان يکی از  خاستگاه‌های اين هنر و ساير توليدات نساجی سنتی (حوله، دستمال و سفره) مطرح است. چادرشب در کارگاه‌های خانگی توليد می‌شود و معمولاً اين هنر در يک خانواده از مادر به دختر به ارث می‌رسد و دختران در کنار مادران پارچه‌بافی می‌کنند.

نمدمالی

نمدمالی از جمله مشاغل سنتی در تمام منطقه خراسان شمالی بوده است که با کاهش تقاضا در اين رشته، از رونق آن کاسته شده و به‌صورت محدود و با هدف صنایع‌دستی تزیینی توليد می‌شود. مواد اوليه حرفۀ نمدمالی پشم حيوانات اهلی چهارپا (گوسفند و شتر) است که از تراکم توده‌های پشم و کرک در شرايط مناسب و با ورز دادن پشم ساخته می‌شود. از محصولات و فرآورده‌های نمدی می‌توان زيرانداز نمدی، کلاه نمدی و پوشش چوپانان موسوم به نمدچوخه که به‌صورت پالتو است را نام برد.

سفره‌های آيينی

در همه جشن‌ها و آیین‌ها، در جامعه ابتدائی يا متمدن، خوردن و آشاميدن بخشی از آداب‌ورسوم جمع را تشکيل می‌دهد که اغلب در قالب سفره‌های آيينی تبلور پيدا می‌کند. برخی از سفره‌های آيينی معمولاً جنبه رسمی داشته و در زمان‌های خاص و در اکثر نقاط ايران برپا می‌شود. از مهم‌ترین سفره‌های آيينی می‌توان به سفره‌های ملی (هفت‌سین)، سفره‌های گذار(سفره آق قيون) و سفره‌های نذری اشاره کرد.

منبع:میراث آریا

قلعه‌ها و دژهای کهن، آثار به‌جامانده از فرهنگ و تمدن تاریخی خراسان شمالی

قلعه یا دژ شامل مجموعه‌ای از بناها با برج‌ها و باروهای مستحکمی است که در گذشته، در دورترین و مرتفع‌ترین نقطه در اطراف شهر ساخته می‌شد تا به هنگام جنگ و هجوم دشمن، مردم شهر بتوانند تا پایان جنگ درون قلعه بمانند. معمولاً یکی از مهم‌ترین دلایلی که قلعه‌ها را در مرتفع‌ترین نقاط می‌ساختند این بود که علاوه بر تسلط کامل مدافعان بر مهاجمان، شیب‌های تند تپه‌ها یا کوه‌ها، امکان دسترسی دشمن به قلعه را دشوار می‌کرد.

معماران قلعه توجه داشتند که انبارهایی را برای نگهداری آذوقه و دام در نظر بگیرند تا در مواقع ضروری و طولانی شدن مدت محاصره، مردم و ارتش بتوانند آذوقه کافی برای ادامه مقاومت و تأمین امور معیشتی داشته باشند.

در ادامه این گزارش با تعدادی از قلعه‌های تاریخی واقع در خراسان شمالی آشنا می‌شویم.

قلعه جلال‌الدین گرمه

قلعه جلال‌الدین يكی از بناهای تاريخی خراسان شمالی است كه در فاصله ۱۳۰ كيلومتری جنوب غربی بجنورد و بين راه گرمه و جاجرم بر روی تپه‌ای مرتفع واقع شده، اطراف آن را دشت‌های وسيع احاطه كرده است و از فاصله‌ دور حالت مخروطی بودن اين كوه و موقعيت قلعه نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

در گذشته بنا به‌عنوان دژ مستحكم دفاعی كاربرد داشته و از خصوصيات بارز آن مستحكم بودن دفاعی و شاخص‌های معماری آن است، همچنين از این قلعه به منابع آب اطراف دسترسی وجود دارد.

اين بنا در زمستان سال ۱۳۵۶ با شماره ۱۵۷۷ و با قدمت سلجوقی در فهرست آثار ملی ايران به ثبت رسيد.

قلعه کسرق

قلعه کِسرَق در ۱۰۰ متری شمال روستای کسرق در غرب شهرستان اسفراين، دهستان روئين، بخش مرکزی و در حدود ۱۵ کيلومتری غرب و شمال غرب شهر اسفراين قرار گرفته است. محوطه در پايکوهی ارتفاعات سالوک، در دشت شهرستان اسفراين به ارتفاع حدود ۱۱۲۶ متر بالاتر از سطح دريا قرار دارد.

از مهم‌ترین ويژگی اين محوطه وجود آثار معماری چینه‌ای و خشتی و همچنين دارا بودن سفالینه‌های مربوط به قرون ميانه اسلامی است.

اين اثر در تاريخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۱۲۲۶ با قدمت مربوط به دوران تاریخی پس از اسلام به‌عنوان يکی از آثار ملی ایران به ثبت رسيده است.

قلعه گورکنن

اثر باستانی قلعه گورکنن در ۲ کيلومتری جنوب روستای بام از توابع بخش بام وصفی‌آباد شهرستان اسفراين قرار گرفته است. محوطه در پايكوهی ارتفاعات شاه جهان در حاشيه زمین‌های رسوبی حاصل از فرسايش دامنه‌های منتهی‌الیه جنوب شرقی رشته‌کوه شاه جهان قرار دارد.

محوطه باستانی قلعه گورکنن در توالی فرهنگ‌های دشت اسفراين دست‌کم دربردارنده يک دوره اسلامی مربوط به قرن ۸-۲ ه.ق است.

درباره وجه‌تسمیه اين محل در منابع مكتوب تاريخی هيچ اشاره خاصی نشده است ولی به گفته مردم، اين تپه به خاطر در ديد بودن روستا به قلعه گورکنن مشهور است.

از مهم‌ترین ويژگی محوطه باستانی قلعه گورکنن وسعت زياد آن و قرار گرفتن در کنار رودخانه کال ولايت است. اين اثر در تاريخ ۱۸ شهريور ۱۳۸۷ با شماره ثبت ۲۳۲۸۶ با قدمت مربوط به دوران تاریخی پس از اسلام به‌عنوان يکی از آثار ملی ایران به ثبت رسيده است.

قلعه کهنه گورن تيغه

قلعه کهنه گورن تيغه در ۲ كيلومتری جنوب روستای کوشکندر از توابع بخش بام و صفی‌آباد شهرستان اسفراين قرار گرفته است اين محوطه در پای کوه‌های ارتفاعات شاه جهان، بر روی يک تپه‌ماهور شنی در منتهی‌الیه جنوب شرقی رشته‌کوه شاه جهان قرار دارد.

قلعه کهنه گورن تيغه در توالی فرهنگ‌های دشت اسفراين دست‌کم دربردارنده يک دوره اسلامی مربوط به قرون ۵- ۷ ه ق است. درباره وجه‌تسمیه اين محل در منابع مكتوب تاريخی هيچ اشاره خاصی نشده است ولی به گفته مردم در گذشته قلعه کهنه بوده و به علت قرار گرفتن اين محوطه در بالای گورستان به گورن تيغه معروف است، گورن تيغه يک واژه ترکی به معنای بالای گورستان است.

فقت دژ

این قلعه در شمال شرقی اسفراين، قريه نوشيروان زادگاه سلطان انوشيروان واقع شده است. در قسمت شرقی آن حصاری محکم که به نام فقت دژ معروف شده است وجود دارد، بنای اين محل را به قباد فيروز نسبت می‌دهند.

آثار خرابه‌های آن در حال حاضر، بر روی تپه‌ای که بين قريه نوشيروان و دنج قرار دارد به چشم می‌خورد و بين اهالی آن منطقه به نام علی قليچ نوشيروان معروف است.

 آثار مکشوفه ناشی از حفاری‌های انجام‌شده در اين ناحيه به دوران قرون اوليه اسلامی و مغول تعلق دارند. از آن جمله می‌توان به مجسمه بودا که جنس آن از مفرغ است و همچنين به کاسه و عود سوزی که با اشکال هندسی و خط کوفی تزئين شده اشاره کرد.

دژ نظامی تازه قلعه

اين اثر در ميان مردم منطقه به قلعه موسوم است اما با توجه به کوچکی ابعاد و نداشتن استحکامات يک قلعه از اين اثر به‌عنوان دژ نظامی ياد می‌شود، با توجه به به‌دست نيامدن و شناسايی‌نشدن مدارک کافی باستان‌شناسی برای گاه‌نگاری اين اثر صحبت از تاريخ ساخت و استفاده اين دژ کمی مشکل است مهم‌ترین مواد تاریخ‌گذاری يک محوطه باستانی قطعه سفال‌های آن است که در اين اثر تنها دو قطعه شناسايی شد که برای تاریخ‌گذاری کافی نبود اما با توجه به کثرت و تعدد استقرار‌گاه‌های دوران اوايل تا متأخر اسلامی (قرون ۶ تا ۱۰ هجری قمری) در منطقه به نظر می‌رسد اين دژ يک بنای نظامی با کارکرد دیده‌بانی و دفاعی از قرون اواسط اسلامی باشد.

قلعه خوشاب

اين بنا در فاصله حدود۲۰ کيلومتری جنوب شهر جاجرم در بخش مرکزی، دهستان مياندشت و در ۲۰ کيلومتری شمال ايستگاه راه‌آهن امیرآباد جاجرم قرار گرفته است. می‌توان گفت اين بنا در فاصله ۵ کيلومتری غرب جاده جاجرم به ايستگاه راه‌آهن امیرآباد قرار گرفته است.

به نظر می‌رسد اين بنا در سال‌های هجوم پی‌درپی ترکمنان به اين منطقه ساخته‌شده که در زمان اوايل حکومت قاجاريه صورت می‌گرفته است و يکی از قلاعی است که مردم ساکن در اين ناحيه برای مقابله با آن‌ها ساخته‌اند.

به دليل قرارگیری اين بنا در روستايی به همين نام، به نام قلعه خوشاب معروف است.

اين اثر در تاريخ ۲۸ اسفند ۱۳۸۵ با شماره ثبت ۱۸۷۴۵ با قدمت مربوط به دوره قاجار به‌عنوان يکی از آثار ملی ایران به ثبت رسيده است.

قلعه دوبرجه

اين بنا در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری جنوب شهر جاجرم در بخش مرکزی، دهستان مياندشت، در ۴ کيلومتری غرب ايستگاه راه‌آهن امیرآباد جاجرم و در فاصله ۱ کيلومتری شمال ریل‌های راه‌آهن قرار گرفته است.

در اين بنا از نقشه‌ای استفاده شده است که شباهت بسيار زيادی به نقشه کاروانسراهای شاه‌عباسی دارد. همچنين در ساخت آن از خشت خام و کاه‌گل استفاده شده است. البته به دليل نبود منبع محکمی که تاريخ دقيق ساخت بنا را مشخص کند نمی‌توان اظهارنظر محکمی در مورد تاريخ دقيق داشت ولی با توجه به تکنولوژی ساخت بنا و مصالح مورد استفاده و نقشه آن، بنا نمی‌تواند از صفويه قدیمی‌تر باشد و به دلیل قرارگیری آن در روستايی به همين نام، به نام قلعه دوبرجه معروف است اما اين قلعه در واقع يک کاروانسرا است.

با توجه به اينکه در بالای برج و باروهای اين قلعه سوراخی برای ديدبانی تعبيه نشده است، اين قلعه را نمی‌توان يک قلعه نظامی دانست، سقف تمام اتاق‌ها در اين قلعه به‌صورت ضربی با خشت و گنبدی ساخته شده‌اند. اندود تمام ديوارها از کاه‌گل است و تزئينات خاصی ندارد. اما کل بنا از نظر ظاهری به دليل دقت در نقشه و حفظ تقارن در آن بسيار زيبا و چشمگير به نظر می‌رسد.

اين اثر در تاريخ ۲۸ اسفند ۱۳۸۵ با شماره ثبت ۱۸۷۴۴با قدمت مربوط به دوره صفويه به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسيده است.

قلعه سنگی طبر

قلعه سنگی طبر در حاشيه شمال شرقی روستای طبر از توابع بخش جلگه شوقان شهرستان جاجرم واقع شده است. اين قلعه بر بلندای صخره‌ای بلند از ارتفاعات سالوک به ارتفاع ۱۶۰۱ متر بالاتر از سطح دريا قرار دارد.

با توجه به موقعيت قرارگيری قلعه موردنظر بر بلندای صخره و ساخت آن با مصالح بومی سنگ در بين مردم به قلعه سنگی مشهور شده است.

در سطح محوطه قلعه تعداد زيادی قطعه سفال‌های ساده و لعاب‌دار دوره اسلامی پراکنده است. قطعات مربوط به خمره­‌های ذخیره‌سازی که گاه نقوش نيشگونی بر لبه آن‌ها ديده میشود تا سفال‌های لعاب‌دار فيروزه‌­ای ساده و با نقاشی زير لعاب و سفال‌های قلم مشکی که به دوره ايلخانی تعلق دارند.

همچنين از این قلعه يک قطعه پیه‌سوز شکسته و چند قطعه ظرف شکسته شيشه‌­ای به‌دست آمده است، با توجه به وجود چند قطعه سفال آبی و سفيد در محوطه به‌احتمال فراوان استقرار در آن از دوره ايلخانی تا ادوار تيموری و صفوی نيز ادامه داشته است.

اين اثر در تاريخ ۷ اسفند ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۱۲۹۶ با قدمت مربوط به دوره ايلخانی به‌عنوان يکی از آثار ملی ایران به ثبت رسيده است.

قلعه صعلوک

بنای تاريخی قلعه صعلوک در بخش شمال غربی دشت اسفراين، در يکی از دره‌های باريک جبهه جنوبی کوه سالوک به نام دره زاری قرار دارد. قلعه بر روی يک برونزد صخره‌ای بسيار مرتفع و غیرقابل نفوذ در ۴ کيلومتری شمال روستای زاری از توابع دهستان دامن کوه شهرستان اسفراين واقع شده است.

دره تُوی با طول حدود ۱۵ کيلومتر دارای ۱۵ چشمه دائمی است که آب آن‌ها در کف دره جاری می‌شود و رودخانه زاری را تشکيل می‌دهد. منابع تاريخی نشان می‌دهد در گذشته نيز اين منطقه از نظر حیات‌وحش و به‌ویژه پوشش گياهی بسيار غنی بوده است.

قلعه صعلوک که به آن سالوک هم می‌گویند يکی از استحکامات دفاعی قرون ۶-۸ هجری در منطقه کوهستانی غرب اسفراين است که بر فراز يک برونز صخره‌ای به شکل ذوزنقه قائم‌الزاویه به ارتفاع حدود ۶۰ متر بنا شده است. اين بنا که ديواره صخره‌ای آن به‌جز در قسمت شمالی، کاملاً عمودی و غیرقابل‌دسترسی است در منتهی‌الیه شمالی دره زاری بر روی يک پشته مرتفع قرار دارد که در مجموع ارتفاع قله آن را به حدود ۱۵۰ متر از کف دره می‌رساند.

برونزد صخره‌ای مورد بحث از سه طرف ديواره پرتگاهی و غيرقابل نفوذ دارد و فقط از شمال قابل‌دسترسی بوده که با برج و بارو و استحکامات نفوذناپذیر شده است. بی‌تردید دروازه ورودی نيز در همين بخش بوده که امروزه به دليل قرار داشتن اين استحکامات و دروازه بر روی شيب تند بيشتر آن‌ها فروریخته و فقط در برخی نقاط داغ آن‌ها بر صخره باقی مانده است و يا فقط مقدار کمی از ديوار بارو يا برج‌ها قابل‌تشخیص است.

منبع:میراث آریا

جنگل‌های بلوط خراسان شمالی، جاذبه‌ای بکر برای گردشگران

ارتفاعات آلاداغ و کپه‌داغ که قله‌های مهمی همچون یامان داغی، سالوک، چوپان و شاه جهان را دارند از گستره زیست کوهستانی خراسان شمالی محسوب می‌شوند. در این میان، رودخانه اترک به‌عنوان تنها شریان حیاتی دائمی در شمال شرق کشور و وجود نهرها و چشمه‌سارهای متعدد حوزه آبریز آن، سیمای این کلان اکوسیستم را کامل‌تر می‌کند.

وجود ۱۱۰۰ گونه گیاهی در خراسان شمالی

خراسان شمالی بیش از ۱۳ هزار و ۶۹۵ هکتار ذخیره‌گاه جنگلی از گونه‌های ارس، زالزالک، فندق، گردو، انجیر، انار، بلوط، انگور وحشی و…  دارد. تعداد گونه‌های گیاهی در این استان ۱۱۰۰ گونه است که بین ۱۱۰ تا ۱۵۰ گونه گیاهان دارویی، ۷۰ تا ۹۰ گونه گیاهان انحصاری در معرض خطر و ۴۰ تا ۵۰ گونه گیاهان آسیب‌پذیر وجود دارد.

تنوع و رویش طبیعی گیاهان دارویی به علت شرایط اقلیمی خاص این استان و وضعیت توپوگرافی منطقه است. آنغوزه، باریجه، گون، کتیرا، کندل، بومادران، افسطین، کاسنی، خاکشیر اصل، کاکوتی (آنخ)، شیرین‌بیان، مریم‌گلی، زرشک و زیره سیاه از جمله گیاهان دارویی شاخص خراسان شمالی هستند.

شايد كمتر سخن از وجود جنگل در استان خراسان شمالی به ميان آمده باشد اما استان خراسان شمالی جنگل نيز دارد. يكی از مناطق جنگلی این استان در شهرستان مانه و سملقان و در ارتفاعات ضلع جنوبی جاده آسیایی و از روستای جوزک تا نزدیکی شهر آشخانه قرار دارد. این جنگل به‌صورت کمربندی به عرض ۳ الی۵ کیلومتر و طول۲۰ کیلومتر در دامنه‌ شمالی رشته‌کوه آلاداغ در محلی به نام کوه یامان‌داغی و در فاصله‌ ۷۰کیلومتری غرب بجنورد و فاصله‌۲۰ کیلومتری شهر آشخانه، مرکز بخش مانه و سملقان است.

رویشگاه ۲۵هزر هکتاری بلوط

یکی از گونه‌های منحصربه‌فرد این منطقه به لحاظ رویشگاهی گونه بلوط است. این رویشگاه جنگلی منحصربه‌فرد بلوط استان خراسان شمالی وسعتی حدود۲۵ هزار هکتار دارد.

در سال‌های اخیر به‌منظور مدیریت و حفاظت از این جنگل‌ها در غالب سه فاز، مطالعه و طرح جامعی تهیه شد. بلوط مهم‌ترین جنگل طبیعی استان است که به‌واسطه قرار گرفتن در منتهی‌الیه جنگل‌های هیرکانی دارای اهمیت ویژه و حساسی به لحاظ اکولوژیکی بوده و تنها جنگل بلوط در شرق کشور است.

جنگل‌های هیرکانی که مختص جنگل‌های شمال ایران است از شهر آستارا در استان گیلان شروع و تا نزدیکی شهر آشخانه ادامه می‌یابد. با توجه به تفاوت اقلیم و آب‌وهوای این استان با استان‌های شمالی کشور، وجود این جنگل‌ها در این منطقه به موضوعی جالب و با اهمیت برای سازمان جنگل‌ها و محافل علمی تبدیل شده است.

درخت بلوط دارای گونه‌های متعددی است که برخی در شمال کشور و برخی در جنگل‌های غرب و شمال غرب کشور دیده می‌شود. گونه بلوط منطقه درکش استان خراسان شمالی از انواع گونه‌های شمال کشور بوده و با نام علمی Quercus  castanifolia شناخته می‌شود. البته لازم به ذکر است احتمال وجود دو گونه دیگر بلوط نیز در این جنگل‌ها دور از انتظار نیست که این موضوع در طرح‌های مطالعاتی و دانشگاهی در حال مطالعه است.

اهمیت جنگل‌های بلوط

جنگل‌های بلوط شمال کشور و منطقه درکش از قدیمی‌ترین جنگل‌های جهان هستند. این جنگل‌ها از چهار وجه اهمیت بسیار دارد و شایسته حفاظت و حراست است:

حفظ گونه‌های بلوط در حال انقراض در استان خراسان شمالی: این جنگل‌ها به‌درستی توانسته است این مسئولیت را انجام دهد، زیرا تنها منطقه‌ای است که خارج از منطقه شمال و شرق کشور، بلوط به‌صورت انبوهی رویش داشته است.

انجام فعالیت‌های تحقیقاتی در خصوص بلوط در منطقه شرق ایران: این جنگل شرایطی را فراهم کرده است تا علاقه‌مندان به پژوهش در حوزه تحقیق علوم جنگلی با آسودگی تحقیق انجام دهند.

زیبایی و جذب گردشگران: در صورت تأمین زیرساخت‌ها، منطقه موردنظر به‌شدت قابلیت جذب گردشگر را دارد.

ثبات بیوسفر در سطح منطقه مانه و سملقان: مطالعات مختلف نشان می‌دهد جنگل‌های بلوط سهم قابل‌توجهی در کنترل آب‌وهوا و ثبات بیوسفر دارد.

با توجه به اهمیت این جنگل‌ها سعی شده برنامه‌ریزی حفاظت جنگل‌ها به نحوی انجام گیرد که از قدرت خسارت زایی بسیاری از تخریب‌ها و تجاوزها به این جنگل‌ها کاسته شود. البته با توجه به گستردگی دامنه حفاظت، انجام آن دشوار و طاقت‌فرسا خواهد بود و سرمایه‌ای هنگفت را می‌طلبد، بااین‌حال براي جنگل‌های این منطقه که ذخایر ژنتیکی باقی‌مانده از دوران سوم زمین‌شناسی محسوب می‌شوند به جهاتی می‌توان چنین جایگاهی را قائل شد.

منطقه نمونه و روستای هدف گردشگری درکش، رویشگاه گونه‌های بلوط شرق کشور

روستای درکش واقع در دهستان آلمه از توابع بخش سملقان شهرستان مانه و سملقان است که در فاصله ۳۰ كيلومتری جنوب غربی شهر آشخانه واقع شده و از جاده اصلی ۲ كيلومتر فاصله دارد. درکش آب‌وهوای معتدل، طبيعتی جنگلی و كوهستانی و نیز چشمه‌سارهای بسيار دارد. تنها جنگل بلوط شرق كشور در اطراف این روستا قرار دارد. به‌علاوه در کوهسارها و دره‌های مجاور باغات میوه، انواع گیاهان دارویی و گونه‌های مختلف جانوری وجود دارد.

منبع:میراث آریا

رنگین‌کمانی از زیبایی‌ها در لباس زنان و مردان کرمانج خراسان شمالی

پوشش اقوام خراسان شمالی که در هريک از طوايف اين اقوام نيز متفاوت است، جلوه‌هایی از فرهنگ، هنر و ذوق مردمان این دیار را به نمایش می‌گذارد، این پوشش‌ها همچون لباس زنان و مردان کرمانج خراسان شمالی رنگین‌کمانی از زیبایی و بهاری بی خزان است.

البسه زنان و دختران کرمانج این استان غالباً شامل ۵ قسمت “یاشار” و یا چارقد، “کراس” یا بلوز، “شیلوار” یا دامن، “جلیقه” و “شلیته” است که در ادامه به‌اختصار معرفی می‌شود.

یاشار یا چارقد که در اصطلاح امروزی روسری گفته می‌شود، شال حریر مخصوصی است که به‌عنوان پوشش سر استفاده می‌شود و به‌گونه‌ای است که سر و حتی چهره زن، به‌جز چشمان وی را نیز می‌پوشاند.

 سربند نیز دستمال‌یزدی است که غالباً ترکیبی از رنگ‌های قرمز و مشکی بوده و برای محکم کردن یاشار بر روی آن بسته می‌شود.

 کراس لباس بالاتنه بوده و به پیراهن بلند ساده‌ای گفته می‌شود که یقه خاصی ندارد و پایین آن نیز چین‌دار است.

 شیلوار یکی از بخش‌های اصلی لباس زنان کرد خراسان «شیلوار» است. شیلوار یا پارچه، دامن پر چینی است که در پوشش دخترها نارنجی و یا زردرنگ بوده و در خانم‌ها نیز به رنگ قرمز و از پارچه مخملی تهیه می‌شد و حاصل دوخت آن لباسی با چین بسیار زیاد و خوش‌حالت می‌شد.

شیلوار با استفاده از نخ‌های رنگی و سکه‌های قدیمی (دراو)، دراودوزی و قیطان‌دوزی می‌شد و در پایین آن نیز با نوارهایی رنگارنگ که “ماخل” نامیده می‌شدند، دور دوزی‌های زیبایی ایجاد می‌شد. شیلوار معمولاً تا زیر زانو است، ولی در بعضی از ایل‌ها بلند و تا ساق پا می‌رسد.

شیلوار به نسبت سن و سال نیز دارای تفاوت است و شیلوار دختران با زنان بزرگ‌سال فرق می‌کند.

 شلیته دامنی بلندی تا محدوده زانو و از جنس مخمل بوده که با رنگ‌های متنوع حاشیه‌دوزی می‌شود.

 جلیقه معمولاً از جنس مخمل بوده و سکه‌های قدیمی که در قدیم به‌عنوان پس‌انداز خانم‌ها به آن دوخته می‌شد و به‌مرور زمان به جزئی از لباس تبدیل شده است، زیبایی خاصی به آن می‌بخشد و غالباً نیز کراس و جلیقه با شلیته همرنگ انتخاب می‌شدند.

علاوه بر این پوشش‌ها باید “گار” یعنی گوشواره‌ بلندی که به دو طرف عرقچین متصل و روی آن یاشار و سربند بسته می‌شد و “کله” پوششی از جنس پارچه مخمل که بر روی کراس پوشیده می‌شد، جوراب را نیز اضافه کرد که به بنا به شرایط و فصول مختلف سال پوشیده می‌شدند و با یکدیگر پوششی مرکب از رنگ‌ها و پیام‌ها را ایجاد می‌کردند.

علاوه بر موارد ذکر شده که به‌صورت پوشش استفاده می‌شود، بانوان کرد شمال خراسان از تزئینات زیادی بر روی لباس‌ها و سر وگردن و دست‌های خود استفاده می‌کنند ازجمله خرمهره‌ها بر روی سربند یا لبه‌های جیب، آویزهای نقره و طلا بر بناگوش، پیشانی‌بندهای مختلف، دستبندهای متنوع از انواع عقیق و کهربا و نقره سینه‌ریزهای گوناگون و قاب‌های دعا و سکه‌های فراوان بر روی جلیقه‌های الوان استفاده می‌کنند.

پوشاک مردانه کرمانج‌های خراسان شمالی نیز شامل “عرق چین”، “که لاو” و “لچگ” بود که همانند پوشاک بانوان دارای رنگ‌های شاد و برگرفته از طبیعت است.

در خراسان شمالی تعدادی از کارگاه‌های صنایع‌دستی در حوزه تولید لباس محلی فعالیت دارند که رونق آن‌ها تا قبل از شیوع کرونا و استقبال برای استفاده از این لباس‌ها در مراسم شادی و عروسی‌ها بسیار بود.

منبع:میراث آریا

آب‌انبارهای خراسان شمالی بناهای استوار معماری

فن ساختمان و شيوه معماری در ساختمان آب‌انبارها دارای اعتبار خاصی است، چراکه سازندگان اين واحدها با دقت و نكته‌سنجی بسيار به مسائل عمده‌ای چون ميزان فشار آب بر كف و سطح آب‌انبار، مسئله اندود داخل بنا، تهويه، تصفيه و جلوگيری از آلودگی آب، توجه كامل داشته‌اند.

هنر تزئین نمای خارجی اين آب‌انبارها ، به‌خصوص سردر ورودی آن‌ها و در برخی از موارد، انتخاب اشعار جالبی برای كتيبه بالای سردر، همگی نشان‌دهنده آن است كه اين بناها با بسياری از ويژگی‌ها و روحيات ساكنان پيرامون خود، ارتباط نزديك و مستحكمی‌ داشته‌اند.

در ادامه گزارش با تعدادی از آب‌انبارهای استان خراسان شمالی آشنا می‌شویم.

آب‌انبار اندقان

بنای آب‌انبار در حاشيه شرقی روستای اندقان، در جلگه سنخواست واقع در ۶۵ کيلومتری شمال شرق شهر جاجرم در استان خراسان شمالی واقع شده و به شماره ۲۲۲۰۶ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. تاريخ ساخت اين بنا مربوط به دوره پهلوی اول است. مردم محلی به آن حوض انبار می‌گویند.

اين آب‌انبار که درواقع يک حوض انبار است که با استفاده از آجر ساخته شده است. اين حوض انبار در عمق ۵,۳۰ متری در زیرزمین قرار گرفته است. به‌وسیله ۱۳ پله که ارتفاع هرکدام ۴۰ سانتی‌متر است به سمت پايين حرکت می‌کنیم. سقف اين پلکان با استفاده از يک طاق گهواره‌ای به‌صورت ضربی ساخته شده است. ارتفاع اين سقف ۲۰۰ سانتی‌متر تا زير طاق (جايی که طاق شروع می‌شود) و در کل ۵۵/۲ متر است.

مخزن اين حوض انبار با مقطع دايره به قطر شش متر و ارتفاع ۵۵,۹ متر از کف، بسيار عظيم به نظر می‌رسد. کف اين مخزن در عمق ۳۰.۵ متری در عمق زمين قرار گرفته است و از بيرون ۲۰.۴ متر ارتفاع دارد.

داخل اين آب‌انبار با استفاده از ساروج اندود شده است. آب اين حوض به‌وسیله آب قنات تأمين می‌شده است.

طرز کار اين حوض انبار به اين شکل بوده که آب تا ارتفاع زيادی در داخل مخزن جمع می‌شده است. در پايين اين مخزن در قسمت پاشیر لوله‌ای قرار دارد که در سر آن شير آبی قرار داشته که مردم برای برداشتن آب از آن استفاده می‌کردند.

آب‌انبار فرطان

اين بنا در مرکز روستای فرطان از توابع دهستان آذری شهرستان اسفراين واقع و به شماره ۲۳۷۵۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. تاريخ ساخت اين بنا با توجه به شواهد معماری و مصالح به‌کار رفته و نيز اطلاعات جمع‌آوری شده از ساکنان روستا،مربوط به دوره قاجاريه است و در دوران پهلوی نيز مورد مرمت قرار گرفته است.

بنای آب‌انبار فرطان از بخش‌های مختلفی ساخته شده است که قسمت‌های عمده آن به شرح زیر است:

– سردر تزئينی

 -راه‌پله و پا شیر

– هواكش و بادگير

–  پوشش منبع ذخيره آب

در ضلع شرقی اين آب‌انبار يک سردر تزئينی وجود دارد که بر اثر ساخت ‌و ساز مسدود شده است. در همين بخش راه‌پله و پا‌شیر قرار داشته که به‌علت گسترش مسجد و ريختن خاک پر شده است. تنها بخش‌هایی که از اين بنا باقيمانده پوشش منبع ذخيره آب و بادگير است. مصالح به‌کار رفته در بنا عبارت‌اند از آجر، لاشه‌سنگ، خشت خام و ملات ساروج و سيمان است. در سال‌های اخير تمام اطراف بنا را ساختمان مسجد و آشپزخانه آن احاطه کرده است و تنها ضلع شمالی آن به فضای آزاد راه دارد که در گذشته از اين فضا برای تأمين آب آب‌انبار استفاده می‌شده است. اين بنا دارای يک گنبد آجری است که در چندين دوره مورد مرمت قرار گرفته است. تاريخ ساخت آن مربوط به دوره قاجاريه است و در دوره پهلوی از یک‌لایه خشت خام برای حفاظت بيشتر استفاده شده است.

حوض انباربینی دنباله

بنای حوض انباربینی دنباله در غرب شهرستان جاجرم، دهستان مياندشت، بخش مركزی و در حدود ۱۳ كيلومتری غرب شهر درق واقع شده و به شماره ۲۳۲۵۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. تاريخ ساخت اين بنا با توجه به شواهد معماری و مصالح به‌کار رفته و نيز اطلاعات جمع‌آوری شده از ساکنان روستا، مربوط به دوره قاجاريه است.

بناي حوض انباربينی دنباله از دو بخش مخزن آب و دهليز ورودی تشکيل شده است. مخزن آب دارای پلان دایره‌ای به قطر ۵,۳ متر است و يک راهروی مستطيلی به طول ۶۰/۲، در جنوب آن قرار دارد. سقف راهرو پوشش قوسی دارد و مخزن آب نيز با يک گنبد نیم‌دایره پوشش داده شده است. در بام مخزن آب حفره‌ای برای تأمين نور فضای داخلی تعبيه شده است.البته در بدنه ديواره سنگی مخزن نيز پنج نورگير وجود دارد که شايد برای تهويه هوای داخل در اين قسمت اجرا شده است.

آب‌انبار ارغن آباد

بنای حوض انبار ارغن‌آباد در چهار کیلومتری شمال غرب شهر جاجرم از توابع استان خراسان شمالی واقع و به شماره ۲۲۲۱۱ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. تاريخ ساخت اين بنا با توجه به شواهد معماری و مصالح به‌کار رفته و نيز اطلاعات جمع‌آوری شده از ساکنان روستا، مربوط به قرون متأخر اسلامی است. سقف بنا که ظاهراً با تخته‌سنگ پوشیده شده بود در اثر حفاری‌های قاچاق از بین رفته و در کف بنا خاک انباشته شده است. باوجود این کف بنا حدود دو متر از سطح زمین پایین‌تر است.

ورودی این سازه که یک متر عرض دارد در ضلع جنوبی قرار گرفته است. با توجه به وجود تخته‌سنگ‌های ماسه‌ای در بین خاک‌های حاصل از حفاری‌های قاچاق به احتمال فراوان جنس این تخته‌سنگ‌ها با برون‌زدهای صخره‌ای در تپه نزدیک این سازه شباهت فراوان دارد و به احتمال فراوان از همین تپه استخراج شده است. در ضلع غربی این سازه اثری از یک جوی آب باقی مانده که احتمالاً زمانی آب را به سمت این سازه هدایت می‌کرده است. این بنا ازنظر شیوه ساخت در زیرزمین و تکینیک ساخت با استفاده از قلوه‌سنگ‌های گرد و ملاط آهک که به‌صورت عایق عمل می‌کرده، در منطقه منحصر به‌فرد است.

آب‌انبار خوش

آب‌انبار خوش در مرکز روستای خوش علیا از توابع شهرستان اسفراين واقع و به شماره ۲۳۷۵۹ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. تاريخ ساخت اين بنا با توجه به سنگ‌نوشته سردر  آن در سال ۱۳۷۳ هجری قمری توسط نوه کربلايی محمد نوروزی‌پور در دوم محرم همان سال ساخته شده است.

اين آب‌انبار از چهار بخش ساخته شده است که به این ترتیب است:

-سردر تزئينی

-راه‌پله و پا شیر

 -هواكش و بادگير

-پوشش منبع ذخيره

سردر ورودی بنا با عرض ۱۵,۲ متر و ارتفاع ۵.۲ اجرا شده است که پس ‌از آن يک راه‌پله با طول چهار متر به‌وسیله ۱۱ پله مسير را به سمت منبع ذخيره آب هدايت می‌کند. بعد از پا‌شیر دو عدد منبع ذخيره آب به شکل مستطيل با پوشش آجری قرار دارد. بر روی اين دو منبع سقف گنبدی شکلی وجود دارد که حفره‌ای برای تهويه هوا بر روی آن تعبيه شده است. مصالح مورد استفاده در اين بنا عمدتاً  آجر، ساروج و آهک است.

منبع:میراث آریا