نوشته‌ها

۱۶ سال کوشش برای پاسداشت هنرهای دستی و سنتی ایران‌زمین

نگاهی به قدمت هنر

بی‌شک صنایع‌دستی فعالیتی ارزشمند در سه حوزه فرهنگ، هنر و اقتصاد است که ریشه در فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌های مردم جوامع مختلف دارد.

در این میان هنر و صنایع‌دستی در سرزمینمان ایران به واسطه تاریخی پرفراز و فرود که از هزاره‌های متعدد تاریخ طی کرده، نقشی بی‌بدیل در سیر حیات فرهنگی و تمدنی این ملت بزرگ ایفا کرده است.

با نگاهی گذرا به سیر تکامل تاریخ بشریت، اولین جلوه‌گاه حیات اجتماعی و جمعی بشر را می‌توان در غارها جستجو کرد، بسیاری از دیرینه‌شناسان پیدایش دوران غارنشینی را که از دوران «پارینه سنگی» آغاز می‌شود به بیش از ۲میلیون سال قبل می‌رسانند. با این‌حال ردپای انسان غارنشین در مناطق مختلف کشور به بیش از ۵۰هزار سال قبل رسیده و در این میان در استان اصفهان، براساس کاوش‌های باستان‌شناسی به بیش از ۴۳هزار سال قبل بازمی‌گردد.

شواهد و اسناد حاکی است که انسان غارنشین پس از رفع نیازهای اولیه خود، به اندیشیدن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخصه‌هایی که خداوند در وجود انسان به ودیعه نهاده بود پرداخت به گونه‌ای که ردپای اولین شاخصه فکری حیات اجتماعی انسان در قالب نقاشی‌های دیواری در غارها، خود اثبات کننده این نکته است که هنر، آغازی بر تفکر انسان پس از ترویج حیات اجتماعی به‌شمار می‌رود.

ایران و هنرورزی

با نگاهی گذرا به تاریخ پر فراز و فرود جامعه ایران در می‌یابیم که ایرانیان یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین تواریخ بشری را به خود اختصاص داده‌اند به گونه‌ای که وضعیت سوق‌الجیشی جامعه ایران از قدیمی‌ترین ازمنه تاریخی تا کنون باعث شده که این مردمان همواره در طول حیات طولانی خود مخاطرات دائمی را از سر بگذرانند، لذا از یک‌سو تهدیدهای دائمی خارجی بخشی از حیات این مردمان به‌شمار می‌رود و از سوی دیگر برخورد با این تهدیدهای دائمی با ابزار فرهنگ و هنر باعث ماندگاری و در عین حال جهانی شدن فرهنگ و تمدن این سرزمین شده است، بی‌شک هیچ سرزمینی در این کره خاکی به اندازه ایران در طول تاریخ کهن خود تهاجمات متعدد خارجی را تجربه نکرده است. لذا رمز ماندگاری این ملت بزرگ در برابر تهاجمات گوناگون که اساس حیاتش را همواره تهدید می‌کرد در مبارزه فرهنگی با این هجمه‌ها خود را نشان می‌دهد، با این وصف همواره شاهدیم که هنرمند اصیل ایرانی در کنار سایر نخبگان در طول این تاریخ، همواره با دلی سوخته و فکری تافته و درخشان با ارایه هنر خود به سادگی تمام و در کنج کارگاه کوچک خود همواره با خلق آثار متعدد به تداوم حیات فرهنگی و تمدنی این سرزمین حتی در سخت‌ترین شرایط اندیشیده است.

صنایع‌دستی ایران، معرف فرهنگ و تمدن ایران در جهان امروز و فردا

۱۶ سال است که تعدادی از هنرمندان و دوستداران هنرهای دستی و سنتی ایران همه‌ساله و در آخرین ماه پاییز پرده از اثری ارزشمند بر می‌دارند و آن عبارت است از رونمایی از کتابی فاخر در راستای معرفی هنر و هنرمند ایرانی. در این میان جای دارد تا از دو فرهیخته ارجمند یعنی استاد علی خوشنویس‌زاده، استاد پیشکسوت هنر سوخت روی چرم و استاد جعفر کوشش‌خواجویی، پژوهشگر تاریخ هنر نام برد که در طی این مدت طولانی و با صرف هزینه فراوان و صرف عمر گران توانسته‌اند به مدت ۱۶ سال بیش از ۷۰۰ نفر هنرمند صنایع‌دستی و هنرهای سنتی ایران زمین و آثار فاخر آن‌ها را به‌ویژه آن‌هایی که آثارشان نشان بین‌المللی اصالت سازمان یونسکو و یا نشان ملی اصالت هنری دریافت کرده را در این کتاب ماندگار به نمایش گذارند.

بی‌شک امروزه و در آستانه آغاز جهان پساکرونا مردم این کره خاکی همگی به‌دنبال فتح بازارهای جدید و تشنه در مقوله اقتصاد پس از رهایی از ایام محدودیت‌های دوساله کرونا هستند که در این بین فعالان صنایع‌دستی و گردشگری به واسطه دریافت خسارت‌های هنگفت در اولویت قرار دارند، لکن در کنار این تلاش ارزنده نباید بر نقش فرهنگی صنایع‌دستی را به ویژه در امتداد حیات فرهنگی و تمدنی این ملت کهن فراموش کنیم، لذا بر همگی ما واجب است ضمن حمایت بی‌دریغ از افزایش تولید، پرداختن به علم بازاریابی در خصوص یافتن کشورهای هدف برای صادرات صنایع‌دستی و حمایت از توسعه تجارت الکترونیک در توسعه صادرات صنایع‌دستی در دنیای متکثر جدید، نیم نگاهی به نقش فرهنگی صنایع‌دستی در سیر تطور حیات اجتماعی و فرهنگی مردم ایران بیندازیم. و این در حالی است که مطابق با آمار وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، در حال حاضر نزدیک به ۲میلیون نفر از مردم این سرزمین کهن در فعالیت‌های مرتبط با صنایع‌دستی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مشغول به فعالیت بوده که در این میان نزدیک به ۲۰۰هزار نفر از آن‌ها در استان اصفهان متمرکز هستند.

لذا همگی ما به این هنرمندان و تمدن اصیل ایرانی از یک‌سو و نقش آن‌ها در جهانی‌سازی فرهنگی ایرانی و معرفی خطه ایرانشهر در نزد تمام جهانیان مدیون هستیم، پس بکوشیم تا با یاد کردن از ایشان، آنان را در ادامه این راه بزرگ دلگرم سازیم.

منبع:میراث آریا

هنر مزیت نسبی ایران است

 دبیرکل کمیسیون ملی یونسکوی ایران گفت:‌ در کشوری مانند ایران، با داشتن هنرهای چندصدساله و چندهزارساله، مزیت نسبی ما فرهنگ و هنر است.

به گزارش ایرنا از روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، نشست تخصصی «سیاست‌گذاری هنر، رویکرد بومی، نگاه جهانی» با سخنرانی حجت‌الله ایوبی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکوی ایران، سه‌شنبه، ۱۶ شهریور ۱۴۰۰، برگزار شد.
در این نشست اسماعیل پناهی، دبیر این سلسله نشست‌ها، با ذکر اینکه این برنامه پنجمین نشست از سلسله نشست‌های راهبردی فرهنگستان هنر است که بر بحث‌های سیاست‌گذاری هنر متمرکز شده است توضیح داد: در جلسات گذشته بحث‌هایی درباره الگوها و مدل‌های سیاست‌گذاری فرهنگ به‌صورت کلی و هنر از طرف دولت‌های مختلف مطرح شد که این سیاست‌گذاری‌ها طیفی را تشکیل می‌دهد. بعضی از دولت‌ها تسهیلگر و حمایتگر فرهنگ و هنرند و بعضی رویکرد دیگری دارند که به تصدی‌گری و کنترل‌گری فرهنگ و هنر می‌پردازند و بعضی هم، در میانه‌های این طیف، ترکیبی از این دو رویکردند.
او افزود: در طی دهه‌های اخیر با مسئله مهم جهانی‌سازی و جهانی‌شدن مواجهیم و برای ورود به مباحث سیاست‌گذاری ناچاریم تحولات جهانی را هم در نظر بگیریم. بسیاری از قدرت‌های جهانی حوزه فرهنگ و هنر و رسانه برنامه‌ریزی‌های کلان برای اثرگذاری در تحولات فرهنگ و هنر دارند که گاهی، به‌ویژه در عرصه رسانه، به منازعاتی هم می‌رسد. بر همین اساس، بسیاری از دولت‌ها و جوامع برای سیاست‌گذاری در حوزه فرهنگ و هنر بومی خود مجبورند نگاهی به تحولات جهانی هم بیندازند. این انتخاب نیست، بلکه ضرورت است.

همگامی و همراهی با تحولات جهانی و ایفای نقش و اثرگزاری در تحولات جهانی یکی از اولویت‌هایی است که دولت‌های مختلف در سیاست‌گذاری‌های فرهنگ و هنر خود باید در نظر بگیرند.

سیاست‌گذاری هنری امری نو و معاصر
حجت‌الله ایوبی نیز در این وبینار با ذکر اینکه سیاست‌گذاری فرهنگ و هنر موضوعی بسیار قدیمی و کهن نیست، به شروع بحث پرداخت و گفت: هنر امری قدیمی و کهن است. در کشوری مانند ایران، با داشتن هنرهای چندصدساله و چندهزارساله، مزیت نسبی ما فرهنگ و هنر است. در فرانسه، پیش از انقلاب فرانسه، هنرهایی چون تئاتر و نمایش و نقاشی وجود داشت و صاحبان قدرت گاهی به اهالی هنر سر می‌زدند و کمک می‌کردند. ولی در هیچ کدام از این دوران‌ها از سیاست‌گذاری هنری سخنی به میان نمی‌آید.

سیاست‌گذاری هنری و فرهنگی وقتی در جهان معاصر اتفاق می‌افتد که مناسبات دولت و هنر به‌صورت قانونمند شکل می‌گیرد؛ یعنی از وقتی که هنر در دستور کار دولت‌مردان قرار گرفت و دولت‌ها به این نتیجه رسیدند که می‌شود از بودجه‌های عمومی برای هنر هزینه کرد. از این روزگار است که می‌توان گفت سیاست‌گذاری هنر شکل گرفت.

وی گفت: فرانسوی‌ها مدعی‌اند که سیاست‌گذاری فرهنگی را، قبل از جنگ جهانی دوم، در وزارت علومشان، ژان زی (Jean Zay) آغاز کرد. او از علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر بود و تئاترهای خیابانی را راه‌اندازی کرد و جشنواره فیلم کن را نیز، که امروز یکی از افتخارات فرانسه است، برپا کرد. بسیاری دیگر معتقدند که سیاست‌گذاری عمومی در دنیا، به معنای مدرن آن، از سال ۱۹۵۸م آغاز شد؛ یعنی زمانی که آندره مالرو (André Malraux) به ژنرال دوگل (Charles de Gaulle) گفت شرط او برای حضور در دولتش تصویب وزرات‌خانه‌ای به نام فرهنگ است. بعدها که خاطرات ژنرال دوگل چاپ شد، دوگل در نامه‌ای به نخست‌وزیرش نوشت جایگاهی تعریف کنید تا مارلو در کابینه باشد. یعنی آنها تا سال ۱۹۵۸م به این جمع‌بندی نرسیده بودند که فرهنگ و هنر قابل این است که وزارت‌خانه‌ای برایش درست شود. ایوبی افزود: بدین‌ترتیب آندره مارلو وزارت فرهنگ را تأسیس کرد و بودجه فرهنگ را افزایش دادند و سینما را از وزارت‌خانه صنعت گرفتند و به وزارت‌خانه فرهنگ ملحق کردند و ده سال مهم و درخشان در تاریخ فرهنگ و هنر فرانسه رقم خورد و وزارت‌خانه فرهنگی تشکیل شد که کشورهای مختلف از روی آن الگوبرداری کردند و دارای وزارت‌خانه‌ای به نام فرهنگ شدند. از آن تاریخ بود که هنر و فرهنگ در دستور کار دولت‌ها قرار گرفت.

سیاست‌گذاری، مداخلات دولت‌ها در حوزه فرهنگ است
او افزود: در کشورهای مختلف این‌گونه بود که متوجه نسبت امنیت و ارتش و دفاع و مسائل اقتصادی و اجتماعی و … با منافع عمومی بودند و برای آنها از مالیات و بودجه عمومی استفاده می‌کردند، اما اینکه چه اهمیتی دارد که برای موسیقی یا نقاشی از بودجه عمومی استفاده شود، ملموس و قابل‌درک نبود. زمانی طولانی بُرد که این موضوع جا افتاد که ارزش موسیقی و هنر تجسمی کمتر از بقیه مسائل نیست و بسیاری از مسائل و مشکلات را می‌توان با فرهنگ و هنر حل کرد و این نقطه آغاز این فکر بود که هنر با منافع ملی نسبتی دارد و چون با منافع عمومی نسبتی دارد، می‌توان از بودجه عمومی برای آن هزینه کرد.
دبیرکل کمیسیون ملی یونسکوی ایران ادامه داد: از دهه پنجاه در کشورهای مختلف مداخلات دولت‌ها در حوزه فرهنگ شکل گرفت و نام آن را سیاست‌گذاری فرهنگی گذاشتند. در بسیاری از کشورها این مداخلات به دلیل هراسی بود که مردان سیاست از فرهنگ و هنر داشتند و بسیاری از کشورها با ممیزی و ارشاد شروع کردند. اما آرام‌آرام که جلو آمدند دیدند جهان هنر جهان خطرناکی برای سیاست نیست و می‌تواند کمک کند.

اتفاقی که در دهه قبل افتاد، اتفاقی بسیار مهم است که در گذشته‌های دورتر نبود. تا دهه قبل اگر دولت‌ها به فرهنگ و هنر کمک می‌کردند، بخشی‌اش به دلیل کاری بود که در عرصه اجتماعی انجام می‌دادند و یارانه می‌دادند که فرهنگ و هنر به مسائل اجتماعی کمک کند و بخشی‌اش هم مربوط به رقابت بین شهرها و شهردارها و سیاست‌مداران بود. علاوه بر آن در بسیاری از کشورها هنر دارای رسالت ایدئولوژیک هم بود. اما آرام‌آرام هنر قابلیت دیگری از خود نشان داد و آن قابلیت ایجاد شغل پایدار و درآمد و بازار هنر بود که با بازار هنرهای تجسمی و سینما آغاز شد و گردش پولی که اتفاق افتاد و شوقی که هنر آفرید به رویدادی بی‌مانند بدل شد.

ایوبی ادامه داد: بر اساس گزارشی که اتحادیه اروپا هر سال منتشر می‌کند، پیش از شیوع کرونا، سالانه ۶ میلیون شغل پایدار به‌واسطه هنر و صنایع خلاق ایجاد شده است که رقمی بسیار قابل‌توجه است. شغل هنری خلاقانه است و باعث کمال فرد می‌شود و سرمایه کلان فراوانی برای خلق این شغل لازم نیست.

مداخله هوشمندانه و غیر هوشمندانه دولت در امر فرهنگ
او افزود: ما با پدیده‌ای به نام مداخله دولت روبه‌روییم. مداخله دولت اگر هوشمندانه باشد، می‌تواند باعث اعتلای فرهنگ و هنر در کشور شود و اگر هوشمندانه نباشد، می‌تواند باعث نابودی فرهنگ و هنر شود. در دولتی مثل ایران که بخش خصوصی نمی‌تواند به داد فرهنگ و هنر برسد همه چیز به دولت بازمی‌گردد و دولت، در کشوری مانند ایران که مزیت نسبی آن هنر است، می‌تواند پول بریزد و هنری را نابود کند. به‌عنوان مثال دولت در دورانی پول‌دار بود و پول در سینما ریخته شد و تمام مناسبات طبیعی سینما را از بین بردند. دولت می‌تواند با رفتن به سراغ یک هنر بقیه هنرها را از دستور کار خارج کند و از بین ببرد. دلیل اینکه در بعضی از کشورها سینمای تجاری بر سینمای فرهنگی پیروز شد، این بود که چون سینمای تجاری پول‌ساز بود، آن را تقویت کردند و سینمای فرهنگی و هنری را رها کردند و این سینما نابود شد.

دولت‌مردان هنر تجاری و فرهنگی را از هم جدا کنند
او با ذکر این نکته که هوشمندی در مداخله دولت‌ها به این معناست که دولت با دقت و ظرافت به مداخله بپردازد گفت: دولت‌مردان باید وقتی وارد بازار هنر می‌شوند هنر تجاری و فرهنگی را از هم جدا کنند. اگر قرار باشد در ایران فقط کسانی که در سطح حافظ و سعدی و شعرای بزرگ‌اند حمایت شوند، حافظ و سعدی دیگری به وجود نخواهد آمد. به‌عنوان مثال یکی از حمایت‌های مالی هوشمندانه از هنر در دیگر کشورها به گونه‌ای که هنر اصیل آسیب نبیند، این است که دولت از همه هنرمندانی که می‌خواهند اولین نمایشگاهشان را برگزار کنند، حمایت می‌کند و هزینه سالن و پوستر و… را می‌دهد و به هنرمند جوان کمک می‌کند که نمایشگاهش را برگزار کند.

از دومین نمایشگاهِ هنرمند هم با درصد کمتری حمایت می‌کند، ولی برای نمایشگاه سوم به هنرمند می‌گوید باید خودت روی پای خودت بایستی. این کشورها برای هنرمندان برجسته و پیش‌کسوت جایگاه و موقعیتی و حمایتی قائل‌اند اما می‌گویند باید از هنرمندان آماتور نیز که می‌خواهند وارد عرصه هنری شوند پشتیبانی و حمایت کرد.

دبیرکل کمسیون یونسکو ادامه داد: از سویی دیگر تولیداتی داریم که بازار ندارند و برای بازار هم درست نمی‌شوند، ولی باید باشند. این مسئله به‌ویژه در سینما روشن‌تر دیده می‌شود. دولت‌ها در کشورهایی که به این موضوع اهمیت می‌دهند از سینمای تجاری مالیات می‌گیرند و این مالیات وارد صندوقی می‌شود که به فیلم‌اولی‌ها کمک می‌کند. یک نمونه برای مثال این موضوع پروژه اکران فیلم‌های هنر و تجربه در ایران است. در این پروژه هزینه تمام سالن‌هایی را که فیلم‌های هنر و تجربه در آن به نمایش درمی‌آید دولت پرداخت کرده و تمام درآمد فیلم مال صاحبان فیلم است. همچنین دولت در پخش و برگزاری افتتاحیه فیلم هم کمک می‌کند و این امر باعث رونق بسیار این سینما شد. این نمونه یک دخالت هوشمند دولت در امر فرهنگ و هنر است.

دولت‌ با اقتدار نمادین خود به فرهنگ و هنر کمک کند
او ادامه داد: نکته دیگر آنکه دولت‌ها با استفاده از اقتدار نمادین خود، بی اینکه خودشان هزینه کنند، به فرهنگ و هنر کمک کنند. از تجربه دولت و کشورهای دیگر که از اقتدار خود فقط در زمینه صدور مجوز و… استفاده کرده‌اند بهره ببریم و ببینیم نتیجه کار آنها چه شد. از سوی دیگر عملکرد کشورهایی را که برای ساخت‌وسازهای عمرانی بزرگ خود قانون یک درصد خرید آثار هنری را اجرا کرده‌اند و باعث انقلابی بزرگ در زمینه چرخش هنر شدند ببینیم و با استفاده از آن تجربیات در کشور برنامه‌ریزی و مداخله کنیم. دولت‌ها باید با این دید برای رونق فرهنگ و هنر از اقتدار خود استفاده کنند. به‌عنوان مثال در استان‌های مختلف از بودجه‌های عمرانی‌شان برای خرید اثر هنری هنرمندان بومی همان شهر استفاده کنند و بر در و دیوار ادارات و بناهای عمومی خود نصب کنند.
او ادامه داد: یکی از راه‌هایی که کشورهای دیگر در پیش گرفته‌اند و باعث رونق فرهنگ و هنر است استفاده از قدرتی است که با کاهش مالیات اتفاق می‌افتد. مثلاً در بعضی از کشورها این قانون وجود دارد که هر کس اثر هنری خریداری کند و به مدت‌زمان مشخصی در مکان عمومی به نمایش بگذارد، ۵۰درصد از مالیات بر درآمدشان بخشیده می‌شود. مثلاً اگر فردی صاحب درمانگاهی باشد و با ارزش‌افزوده درآمدش اثر هنری خریداری کند و در محیط کار خود به نمایش بگذارد، به مدت پنج سال هم ۵۰درصد مالیاتش کسر می‌شود و هم ارزش تابلوها در این مدت چندبرابر می‌شود. با این کار هم بیماران و همراهانشان در هنگام حضور در محیط درمانی با رنگ و فرم و زیبایی مواجه می‌شوند و هم چرخ اقتصاد هنر می‌چرخد.
ایوبی در انتها گفت: نکته دیگری هم که در انتها باید به آن اشاره کنم این است که ما در کشورمان نگران سبک زندگی مردم و… هستیم و دوست داریم ایرانی سبک زندگی خود را داشته باشد. این سبک زندگی چطور درست می شود و هنر چقدر می‌تواند به این امر کمک کند؟ آنچه در بیرون به‌عنوان عینیت مطرح است، به تعبیر پی‌یر بوردیو (Pierre Bourdieu)، طی فرایندی آرام‌آرام بخشی از وجود ما می‌شود و بخشی از زمینه ناخودآگاه و ناهشیار ما را تشکیل می‌دهد. درصد بالایی از رفتارهای ما از این ضمیر ناخودآگاه است؛ همه ژست‌هایی که داریم، ادبیات، نحوه سخن‌گفتن و جز آن از ضمیر ناخودآگاه ما برمی‌آید و خروجی آن ذوق، سلیقه، ذائقه، حرکات و رفتار ما را شکل می‌دهد. برای همین است که رفتار ایرانی‌ها با رفتار اروپایی‌ها متفاوت است. اگر ما دائماً رنگ ببینیم، موسیقی اصیل بشنویم، بناهای زیبای با معماری ایرانی ببینیم، این دیدارها آرام‌آرام بخشی از وجود ما می‌شوند و ضمیر ناهشیار ما را تشکیل می‌دهند و سبک زندگی را تغییر می‌دهند و به سمت داشته‌های فرهنگی خود می‌رویم.
این پژوهشگر سخنان خود را با این نتیجه‌گیری به پایان برد که سیاست‌گذاری هنری یعنی رابطه دولت و هنر و این امری اجتناب‌ناپذیر است؛ اگر هوشمندانه باشد، باعث ارتقای فرهنگ و هنر، و اگر هوشمندانه نباشند، باعث ازبین‌رفتن فرهنگ و هنر می‌شود. پیشنهاد می‌کنم تجربه‌های مفید جهانی را بومی و از آن استفاده کنیم و تجربه‌های ایرانی خود را نیز زنده کنیم. اگر می‌خواهیم سبک زندگی را عوض کنیم، راه آن فقط توصیه و ارشاد و نصیحت نیست، راهش استفاده از ظرفیت بی‌مانند هنری است که در ایران وجود دارد.
این نشست مجازی با پرسش و پاسخ همراهانِ برخط پایان یافت.

منبع:ایرنا

کوچه‌هایی که رنگ و بوی هنر دارند

در این گزارش به برخی خیابان‌های تهران، که نام هنرمندان بر ورودی آن‌ها می‌درخشد، اشاره می‌کنیم.

حتما برای شما هم پیش آمده که هنگام عبور از کنار یک خیابان، نامی آشنا مقابل چشمان شما بدرخشد. خیابان‌ها و کوچه هایی که یاد و خاطره هنرمندان را زنده نگه داشته اند. هنرمندانی که ممکن است اکنون در بین ما نباشند، اما هنر و ذوق آن‌ها همواره در خاطر ما خواهد ماند.  درمیان این هنرمندان، بودند کسانی که نامگذاری خیابان به نام آن ها به تصویب رسیده بود اما خبری از نصب پلاک نبود. این شد که ابتدا نظر رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران را در این خصوص جویا شدیم.

محمد جواد حق شناس رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره نامگذاری های تصویب شده ای که به مرحله اجرا نرسیده اند، اظهار کرد: نامگذاری خیابان به نام هنرمندانی از جمله فریدون فرخزاد و سیمین بهبهانی در سال ۱۳۹۸ به تصویب رسیده است، اما تاکنون تابلو نام خیابان به نام این هنرمندان تغییر نکرده است. می‌توان گفت این مصوبه هنوز اجرایی نشده است.

به بهانه نامگذاری خیابان ماه واقع در خیابان ولیعصر (عج) به نام خسرو شکیبایی، به بررسی خیایان‌هایی که به اسامی هنرمندان نامگذاری شده اند، پرداختیم.

علی نصیریان

(خیابان نیلوفر، محدوده اختیاریه، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

علی نصیریان (زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۱۳) بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است. او در سال ۱۳۸۰ به‌عنوان چهره ماندگار ایرانی در رشتهٔ بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه یک هنری را دریافت کرد. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان نیلوفر را به علی نصیریان تغییر داد.

خسرو شکیبایی

(خیابان صفا، خیابان ولیعصر)، تصویب در سال ۱۴۰۰

خسرو شکیبایی (زادهٔ ۷ فروردین ۱۳۲۳ – درگذشتهٔ ۲۸ تیر ۱۳۸۷) هنرپیشه سینمای ایران بود. او فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) آغاز کرد. خسرو شکیبایی در نزدیک به ۴۰ فیلم سینمایی بازی کرد. بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که او ایفا کرده‌است. وی در سال ۱۳۸۷ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۴۰۰ نام خیابان صفا را به خسرو شکیبایی تغییر داد.

عزت الله انتظامی

(خیابان سپند، محدوده اقدسیه، منطقه ۱)، تصویب در سال ۱۳۹۸

عزت‌الله انتظامی (زادهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۰۳ – درگذشتهٔ ۲۶ مرداد ۱۳۹۷) بازیگر و کارگردان تئاتر، سینما و تلویزیون، مشهور به «آقای بازیگر» سینمای ایران بود.او نخستین بازیگر ایرانی بود که از یک جشنوارهٔ بین‌المللی جایزه گرفت. انتظامی در سال ۱۳۸۲ به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایران انتخاب شد. وی در سال ۱۳۹۷ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان سپند را به عزت‌الله انتظامی تغییر داد.محمدعلی کشاورز 

(خیابان ۲۴ متری سعادت آباد، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

محمدعلی کشاورز (زادهٔ ۲۶ فروردین ۱۳۰۹ در اصفهان – درگذشته ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ در تهران) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بود. از محمدعلی کشاورز، در کنار داوود رشیدی، عزت‌الله انتظامی، جمشید مشایخی و علی نصیریان به سبب تأثیرشان در فیلم‌های ایرانی به عنوان پنج بازیگر مرد ماندگار تاریخ تئاتر، سینما و تلویزیون ایران یاد می‌شود.. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان خیابان ۲۴ متری سعادت آباد را به محمّدعلی کشاورز  تغییر داد. این هنرمند بر اثر نارسایی کلیه در سن ۹۰ سالگی در سال ۱۳۹۹ درگذشت.

داوود رشیدی

(خیابان معارف، محدوده اوین، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۸

داوود رشیدی حائری (زادهٔ ۲۵ تیر ۱۳۱۲ – درگذشته ۵ شهریور ۱۳۹۵) هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود. داوود رشیدی همراهِ علی نصیریان، جمشید مشایخی، عزت‌الله انتظامی و محمدعلی کشاورز پنج چهرهٔ برجسته‌ای بودند که در دههٔ چهل شمسی از تئاتر پا به عرصهٔ سینما گذاشتند. وی به‌خاطر فعالیت‌هایش نشان درجه یک فرهنگ و هنر را دریافت کرده بود. وی در سال ۱۳۹۵ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان معارف را به داوود رشیدی تغییر داد.

محمدرضا شجریان

(بلوار فلامک شمالی و جنوبی، محدوده شهرک قدس، منطقه ۲)، تصویب در سال ۱۳۹۹

محمدرضا شجریان (۱ مهر ۱۳۱۹ – ۱۷ مهر ۱۳۹۹) موسیقی‌دان و خواننده موسیقی سنتی ایرانی بود. شجریان در میان دوستداران خود با عنوان «استاد آواز ایران» و «خسروِ آواز ایران» شناخته می‌شود. وی در سال 1399 در گذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۹  نام بلوار فلامک را به محمدرضا شجریان تغییر داد.

جمشید مشایخی

(خیابان ج، منطقه ۱)، تصویب در سال ۱۳۹۸

جمشید مشایخی (زاده ۶ آذر ۱۳۱۳ – درگذشته ۱۳ فروردین ۱۳۹۸) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بود. وی برگزیده ششمین دوره همایش چهره‌های ماندگار و دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر بود. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام خیابان ج را به جمشید مشایخی تغییر داد. همچنین یکی از تماشاخانه‌های تئاتر خاوران تهران به نام اوست.

علی حاتمی

(میدان بی نام، منطقه ۶)

علی حاتمی (زاده ۲۳ مرداد ۱۳۲۳ در تهران درگذشته ۱۴ آذر ۱۳۷۵ در تهران) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سینما بود.  وی در سال ۱۳۷۵ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸ نام یک میدان را به علی حاتمی تغییر داد.

منوچهر آتشی

(خیابان دوم در خیابان شهید نعمتی، محدوده شهید کلاهدوز، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

منوچهر آتشی (۲ مهر ۱۳۱۰، دهرود شهرستان دشتستان استان بوشهر – ۲۹ آبان ۱۳۸۴، تهران) شاعر، روزنامه‌نگار و مترجم معاصر ایرانی بود. وی در سال ۱۳۸۴ درگذشت.

عمران صلاحی

(خیابان سوم در خیابان شهید نعمتی، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

عمران صلاحی (زادهٔ یکم اسفند ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۱ مهر ۱۳۸۵) شاعر، نویسنده، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود. وی در سال ۱۳۸۵ درگذشت.

بیژن ترقی

(خیابان پنجم، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

بیژن ترقی (زاده ۱۲ اسفند ۱۳۰۸ – ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸) شاعر و ترانه‌سرای ایرانی بود. آتش کاروان با صدای دلکش یکی از پرآوازه‌ترین ترانه‌های اوست. بیژن ترقی ترانه‌های به یاد ماندنی بهار دلنشین، آتش کاروان و برگ خزان و نیز سرود وطنم (ایران جوان با صدای سالار عقیلی) را سروده‌است.

وی در سال ۱۳۸۸ درگذشت. شورای شهر تهران در سال ۱۳۹۸  نام خیابان  پنجم را به بیژن ترقی تغییر داد.

مهدی اخوان ثالث

(خیابان هشتم، منطقه ۳)، تصویب در سال ۱۳۹۸

مهدی اخوان ثالث (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۷ – ۴ شهریور ۱۳۶۹)، شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه ایرانی بود. نام و تخلص وی در اشعارش م. امید بود. وی در سال ۱۳۶۹ درگذشت.

فریدون مشیری

(خیابان دوازدهم، منطقه ۳)

فریدون مشیری (۳۰ شهریور ۱۳۰۵ – ۳ آبان ۱۳۷۹) شاعر معاصر ایرانی بود. وی در سال ۱۳۷۹ درگذشت.

گفتنی است نامگذاری خیابان‌هایی در ‎تهران بنام مشاهیر ‎موسیقی مورد تصویب کمیسیون نامگذاری ‎شورای شهر تهران قرار گرفته است. قرار است خیابان‌ها و بوستانی در این کلانشهر بنام استاد ‎، حسین گل گلاب (خالق ترانه‌ای ایران) و محمدعلی شیرازی (ترانه سرا) نامگذاری شود.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

رشتی دوزی؛ عرصه ظهور هنر و خلاقیت

یک کارآفرین رشتی دوزی، به زمینه های ظهور هنر و خلاقیت در رشتی دوزی اشاره و عنون کرد: چند سالی است که به صورت حرفه ای رشته رشتی دوزی را دنبال می کنم و دلیل اصلی علاقمندی بنده به این رشته هنری تلفیق آن با حصیربافی است که مرا مشتاق کرده است.

رشتی دوزی یکی از رودوزی‌های سنتی ایران و از صنایع دستی استان گیلان به ویژه شهر رشت است که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در دهه ۸۰ شمسی یونسکو نام این رشته را که قبلا قلاب دوزی رشتی بود به نام دیرین و بومی رشتی‌دوزی تغییر داده است.

رشتی دوزی نوعی از رودوزی‌های سنتی ایرانی است که طی آن زمینه پارچه به وسیله نخ‌های ابریشمی رنگین به گونه‌ای بسیار زیبا و چشم‌نواز تزیین می‌شود. مرکز عمده رشتی دوزی شهر رشت است که به سبب شهرتی که در رشت داشته رشتی دوزی نامیده می‌شود.

این هنر دستی به سه روش ساده، برجسته و معرق دوخته می‌شود و کاربردآن از دیرباز تاکنون شامل پرده، فرش، پوشش زین، سجاده، روکش مقابر بزرگان، کلاه، لباس، رومیزی و روتختی است.

مرضیه قهوه چی، یکی از پیشرانان رشتی دوزی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اهمیت ثبت ملی رشتی دوزی، اظهار کرد: رشته دوزی به واسطه تولید ابریشم در گیلان از رونق قابل توجهی برخوردار است.

وی که مدیریت یک کارگاه رشتی دوزی در روستای شالکوه را بر عهده دارد، از قدمت این هنر در گیلان گفت و ادامه داد: رشتی دوزی در گذشته توسط مردان و زنان گیلانی انجام می شد، اما چون قیمت ابریشم بالا رفته، این کار در زمان کنونی فقط توسط زنان انجام می شود.

این پیشران رشته رشتی دوزی در طرح ملی توسعه مشاغل خانگی تصریح کرد: رشتی دوزی بر روی ماسک، کیف، کفش، تابلو، پرده و بالشت های کوسن نیز انجام می شود.

قهوه چی، به زمینه های ظهور هنر و خلاقیت در رشتی دوزی اشاره و عنون کرد: چند سالی است که به صورت حرفه ای رشته رشتی دوزی را دنبال می کنم و دلیل اصلی علاقمندی بنده به این رشته هنری تلفیق آن با حصیربافی است که مرا مشتاق کرده است.

وی با بیان اینکه جهاد دانشگاهی استان گیلان زمینه آموزش و توسعه هنر سنتی رشتی دوزی را در روستاها فراهم کرده است، گفت: درآمد قابل قبول و هزینه تامین مواد اولیه کم موجب می شود که بنده این رشته را به سایر بانوان علاقمند به کارهای هنری پیشنهاد کنم.

این کارآفرین، با اشاره به کسب درآمد خوب به ویژه در تولید تابلوهای ابریشمی طبیعی، خاطرنشان کرد: هنرمندان رشتی دوزی می توانند تولیدات ارزشمندی داشته باشند و بازار آن نیز وجود دارد.

قهوه چی، از علاقمندی خود به کارآفرینی و ایجاد اشتغال گفت و یادآور شد: همواره سعی کردم در حد توان زمینه اشتغال دیگران را فراهم کنم که به لطف خدا در این زمینه موفق بودم.

این پیشران طرح ملی مشاغل خانگی، در پاسخ به این سوال که «چه عاملی باعث متفاوت بودن محصول شما از دیگران محصولات می شود؟»، خاطرنشان کرد: در رشته ما خلاقیت و تلفیق هنر وجود دارد، یعنی روبان را وارد حصیربافی کردیم و رشتی دوزی را گسترش دادیم؛ همچنین شوف که برای زیر حصیر استفاده می شد را تبدیل به سبد کردیم که کاربردی تر شده است.

وی با اشاره به بازارپسند کردن رشتی دوزی در کارگاه خود، اضافه کرد: با استفاده از طرح های شیک و روز محصولات مورد پسند جوانان را تولید می کنیم که اگرچه قیمت بالاتری دارد، اما بازار خوبی را ایجاد می کند.

قهوه چی در پایان خواستار توجه مسئولان میراث فرهنگی به هنرهای سنتی شد و تاکید کرد: هنرمند واقعی باید شناخته شود و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بازار فروش محصولات را به خود کارآفرینان و هنرمندان بسپارد و دخالت واسطه و دلال را به حداقل برساند.

منبع:ایسنا

روستایی از جنس هنر

و آنگاه که سرانگشتانت را برای نوازش و لمس ظرافت این هنر اصیلشان می بری گویی روح هنرمند در هنرشان جاری است و حس زیبایی خواهانه‌ات را سیراب می‌کند.

اینجا زندگی جاری است، اینجا جایی آرامش بخش و دور از تمام دغدغه ها و ازدحام و آلودگی های شهر است، روستایی از جنس هنر با مردمانی هنرمند که از سرپنجه آنها هنر می تراود.

اینجا جایی است که در آن صبح ها با آواز بلند خروس هایش، سحرخیز می شوی و در هوای پاک صبحگاهش، کنار درختان سرسبز و پرمیوه اش، صبحانه ات را در اوج آرامش می خوری، اینجا جایی است که هنر واژه بیکاری را بی معنا کرده و بی شغلی مفهومی ندارد، اینجا همه در تکاپو هستند تا هنر خود را به منصه ظهور بگذارند و و تو در این هنر اصیل غرق یک حس خوب و عجیب می‌شوی! خلاصه آن که اینجا زندگی با هنر چنان جاری است که باید ببینی!

روستای گردشگری «کاج» واقع در بخش شاهنجرین شهر قروه درگزین و در ۱۶ کیلومتری مرکز شهرستان رزن از توابع استان همدان بوده که اهالی این روستا علاوه بر شغل کشاورزی، دامداری و کامیون داری به هنر زیبای قاب سازی و نیز کنسول و آینه اشتغال دارند و این هنر زیبای آنها به بسیاری از دیگر کشورها نیز صادر می شود اما آنچه در این روستا حائز اهمیت است معرفی این روستا به عنوان روستای بدون بیکار بود که به واسطه این هنر هیچ فرد بیکاری در این روستا وجود ندارد.

رئیس اداره میراث‎ فرهنگی، گردشگری و صنایع ‎​دستی شهرستان های رزن و درگزین از پیش بینی افتتاح و راه اندازی سایت کارگاهی و نمایشگاهی روستای کاج ظرف دو سال آینده خبر داد و گفت: روستای کاج از روستاهای هدف گردشگری توابع بخش شاهنجرین شهرستان درگزین بوده که اهالی در کنار کشاورزی و دامداری در تولید محصولات و صنایع دستی چون صنعت قاب سازی، آینه و میز کنسول و خراطی  به صورت کارگاهی فعالیت دارند.

شهروز کهیایی در گفت‌وگو با ایسنا، مجوزهای صادر شده برای کارگاه های این روستا را ۱۲۰ مورد برشمرد و افزود: از این تعداد کارگاه ها در حال حاضر ۷۰ کارگاه دارای فعالیت بوده و برای ۵۰۰ نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم اشتغال ایجاد کرده اند.

کیهایی با اشاره به فعالیت برخی از این کارگاه ها در خانه و برخی دیگر در کارگاه های اصلی اضافه کرد: این روستا در زمینه صنایع دستی مختلف دیگر نیز کارهای خوبی را انجام می دهد که این امر موجب شده یکی از روستاهای شاخص و بدون بیکار شهرستان بوده و حرف اول را از نظر اقتصادی در سطح روستاهای استان بزند.

وی با اشاره به فعالیت برخی از این کارگاه ها در خانه و برخی دیگر در کارگاه های اصلی اضافه کرد: این روستا در زمینه صنایع دستی مختلف دیگر نیز کارهای خوبی را انجام می دهد که این امر موجب شده یکی از روستاهای شاخص و بدون بیکار شهرستان بوده و حرف اول را از نظر اقتصادی در سطح روستاهای استان بزند.

کهیایی با بیان اینکه طی سال های گذشته اقداماتی برای ساماندهی و برندسازی مجموعه کارگاه های روستای کاج انجام شده است، ادامه داد: در سند راهبردی سه ساله استان همدان در برش شهرستانی برای روستای کاج برنامه هایی پیش بینی شده بود که ایجاد سایت کارگاهی و نمایشگاهی روستا را می توان از جمله برنامه های پیش بینی شده برای این روستا برشمرد.

وی تصریح کرد: در ابتدای هر اقدامی نخستین کاری که نسبت به آن برای ایجاد سایت کارگاهی و نمایشگاهی و ساماندهی کارگاه ها براساس سند راهبردی انجام گرفت، راه اندازی تعاونی بود که در سال گذشته ثبت و فعال شد.

این مسئول با اشاره به کلنگ زنی سایت کارگاهی و نمایشگاهی روستای کاج در سال گذشته خاطرنشان کرد: با راه اندازی تعاونی روستا در سال گذشته برای سایت کارگاهی و نمایشگاهی سه هکتار زمین از طریق تعاونی تملک و موافقت اصولی آن صادر شده و در مرحله اداری و استعلامات قرار دارد.

وی تعداد کارگاه های پیش بینی شده در این سایت را ۱۰۰ مورد اعلام کرد و گفت: در این سایت محوطه کارگاهی و نمایشگاهی به صورت جدا از هم بوده و در قسمت کارگاه ساخت محصولات و در قسمت نمایشگاهی بحث عرضه و فروش و بازاریابی و سفارشات محصولات مدنظر خواهد بود ضمن اینکه براساس پیش بینی ها ساخت و احداث این سایت به اعتباری افزون بر ۱۵۰ میلیارد تومان نیاز خواهد داشت.

کهیایی با اشاره به اینکه در روستای کاج امکانات و تأسیسات گردشگری وجود ندارد و این امر نیز یکی از مشکلات و دغدغه های اهالی این روستای گردشگری و خوشه صنعتی است، ادامه داد: با راه اندازی سایت کارگاهی و نمایشگاهی با جذب سرمایه گذار برای فاز بعدی ایجاد یک سایت اقامتی با زیرساخت های گردشگری را در برنامه خواهیم داشت.

وی همچنین با بیان اینکه در سال گذشته با همکاری تعاونی و اداره صمت یک دوره آموزشی برندسازی برای صنعتگران و هنرمندان روستا برگزار شد، اظهار کرد: در حال حاضر تولیدات صنایع دستی این روستا علاوه بر استان های مختلف به کشور عراق، ترکیه و کشورهای حوزه خلیج فارس صادر می شود که به طور قطع با راه اندازی سایت، ساماندهی کارگاه ها و مشخص شدن برند و به روزرسانی محصولات صنایع دستی روستا و بازاریابی برای تولیدات بیش از پیش در این روستای بدون بیکار اشتغال آنها رونق خواهد گرفت.

کیهایی با اشاره به بی نظیر بودن هنر قاب سازی و میز کنسول و آینه این روستا در غرب کشور و کم نظیر بودن آن در ایران یادآور شد: روستای کاج جزء روستاهایی است که از طرف میراث فرهنگی و صنایع دستی به عنوان خوشه صنعتی محسوب شده و بیشترین آوازه آن به علت صنعت و هنر قاب سازی است.

کیهایی با اشاره به بی نظیر بودن هنر قاب سازی و میز کنسول و آینه این روستا در غرب کشور و کم نظیر بودن آن در ایران یادآور شد: روستای کاج جزء روستاهایی است که از طرف میراث فرهنگی و صنایع دستی به عنوان خوشه صنعتی محسوب شده و بیشترین آوازه آن به علت صنعت و هنر قاب سازی است.

وی در ادامه با اشاره به وجود ۱۳۹ آثار تاریخی در شهرستان های رزن و درگزین بیان کرد: از این تعداد آثار تاریخی، ۴۸ اثر مربوط به درگزین بوده که تاکنون ۲۰ اثر ثبت فهرست آثار ملی کشور شده و ۱۰ پرونده نیز برای ثبت در فهرست آثار ملی در دست اقدام قرار دارد.

رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان های رزن و درگزین در پایان مطرح کرد: از ۱۳۹ اثر تاریخی در شهرستان های رزن و درگزین، ۹۱ اثر نیز به شهرستان رزن اختصاص داشته که از این تعداد آثار تاریخی ۹۱ اثر ثبت فهرست آثار ملی بوده و ۱۰ اثر هم برای ثبت در دست اقدام و پیگیری است.

دهیار روستای کاج نیز در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به واقع شدن روستای کاج در بخش شاهنجرین شهر قروه درگزین و در ۱۶ کیلومتری مرکز شهرستان رزن از توابع استان همدان بیان کرد: روستای کاج با ۱۲۰۰ نفر جمعیت به علت دارا بودن جاذبه های طبیعی، تاریخی و صنایع دستی از ۱۰ سال پیش در سال ۸۶ به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری استان همدان معرفی شده است.

محسن حجاری‌مکان با بیان اینکه مردمان این روستا علاوه بر کشاورزی و دامداری و نیز ماشین سنگین به هنر پرسود و پردرآمد صنایع دستی قاب سازی و میز کنسول اشتغال دارند و این روستا مرکز این هنر ارزشمند به شمار می رود، تصریح کرد: در حال حاضر بیش از ۹۵ کارگاه دارای مجوز و فاقد مجوز در رابطه با این هنر ارزنده در روستای کاج دارای فعالیت هستند.

وی با اشاره به اینکه این هنر از ۴۳ سال پیش در روستا توسط یکی از اهالی روستا به نام «براتعلی صفاری» پا گرفته و کم کم به عنوان یکی از مشاغل پردرآمد روستا بین اهالی رونق یافته است، یادآور شد: به علت یدی بودن این هنر بیشتر مردان روستا به این حرفه هنری اشتغال دارند و زنان روستا نیز بیشتر در رابطه با صنایع دستی به هنرهای دیگری چون قالیبافی، خیاطی، گلیم و … مشغول هستند.

حجاری‌مکان در ادامه با بیان اینکه این هنر منحصربفرد نیازمند مواد اولیه مهمی چون چوب بوده و چوب این هنر از چوب های محلی و روسی تهیه می شود، خاطرنشان کرد: چوب محلی را از اطراف روستا و کارگاه های چوب بری شهرستان و چوب مورد نیاز روسی را معمولاً هنرمندان روستا از تهران تهیه می کنند.

وی با اشاره به گران بودن مواد اولیه هنر قاب سازی و میز کنسول خاطرنشان کرد: با توجه به اشتغال روستا به صنایع دستی قاب سازی و نیازمندی به چوب بیشتر، زراعت چوب در روستای کاج از نقش مؤثری در تأمین چوب این هنر نفیس و سودآور به عنوان مواد اولیه اصلی با قیمت مناسب داشته که در این رابطه بحث آموزش زراعت چوب نیز توسط جهادکشاورزی و یا منابع طبیعی ضرورت دارد.

حجاری‌مکان با تأکید بر توجه مسئولان شهرستان به بحث زراعت چوب در روستای کاج و ورود به زراعت چوب در روستا مطرح کرد: در حال حاضر به علت فعالیت تعداد زیادی کارگاه در سطح روستا آلودگی صوتی کارگاه ها برای اهالی یکی از مشکلات بوده که راه اندازی سایت کارگاهی برای روستاها یکی از برنامه های اداره میراث فرهنگی شهرستان است که تسریع در روند راه اندازی این سایت به منظور ساماندهی کارگاه ها از مطالبات مهم اهالی روستاست.

حجاری‌مکان با تأکید بر توجه مسئولان شهرستان به بحث زراعت چوب در روستای کاج و ورود به زراعت چوب در روستا مطرح کرد: در حال حاضر به علت فعالیت تعداد زیادی کارگاه در سطح روستا آلودگی صوتی کارگاه ها برای اهالی یکی از مشکلات بوده که راه اندازی سایت کارگاهی برای روستاها یکی از برنامه های اداره میراث فرهنگی شهرستان است که تسریع در روند راه اندازی این سایت به منظور ساماندهی کارگاه ها از مطالبات مهم اهالی روستاست.

وی در ادامه اظهار کرد: جذب سرمایه گذار و یا ورود بنیاد برکت در بحث تأمین مواد اولیه هنرمندان قاب ساز روستا به صورت متمرکز از نقش مؤثری در کاهش مشکلات هنرمندان روستا در زمینه تأمین مواد اولیه و فروش صنایع دستی روستا برخوردار خواهد بود.

وی اضافه کرد: فروش و بازاریابی با علم روز از طریق سایت های تبلیغاتی نیز یک هنر بوده که آموزش های فنی و حرفه ای و یا دیگر دستگاه های ذیربط با ارائه آموزش ها برای رونق بازاریابی هنر صنایع دستی اهالی مؤثر واقع خواهد بود ضمن اینکه با جذب سرمایه گذار و یا راه اندازی اتحادیه برای تأمین مواد اولیه به صورت متمرکز سرمایه گذار می توان با استخدام افراد متخصص در بازاریابی و تبلیغات گام های مؤثری در زمینه ارتباط مؤثر تولید با بازار را برقرار کرد.

دهیار روستای کاج، تورم و نبود نقدینگی برای خرید مواد اولیه را از جمله مشکلات هنرمندان و صنعتگران روستا عنوان کرد و یادآور شد: برای گرفتن وام اشتغال زمانی که به بانک مراجعه می کنیم از ما ضمانت بانکی می خواهند در حالیکه سند روستایی را یک سوم محاسبه می کنند و ما توانایی ارائه ضمانت نامه را نداریم که باید برای این دغدغه هم چاره ای اندیشیده شود.

وی همچنین با اشاره به ضرورت آموزش های به روزتر به نیروهای کار روستا در زمینه این هنر ارزشمند تصریح کرد: اکثر افراد روستا این هنر را از گذشتگان خود فراگرفته اند و با توجه به تغییر سلایق و تغییر پسند بازار نیاز است که با آموزش های لازم از طریق فنیو حرفه ای  هنرمندان روستا بتوانند سلیقه بازار را شناخته و با سلیقه بازار تولیدات و محصولات خود را هماهنگ سازند.

حجاری‌مکان، اثر قلعه تخت خلیل را از آثار تاریخی این روستای گردشگری برشمرد و بیان کرد: این اثر تاریخی با قدمت ۳۰۰ ساله متأسفانه هنوز ثبت فهرست آثار ملی کشور نشده و به علت بی توجهی و عدم مرمت در حال تخریب بوده و می طلبد برای ثبت این اثر تاریخی اداره میراث فرهنگی شهرستان پیگیری لازم را داشته و از روند تخریب این بنا که روزگاری قلعه و بنای باشکوهی بوده است، جلوگیری کند.

وی در ادامه با بیان اینکه متأسفانه روستای کاج با وجود روستای گردشگری بودن از زیرساخت های گردشگری برخوردار نیست، گفت: با توجه به مقاوم سازی ۷۰ درصد مساکن روستای کاج و پرداخت وام های مقاوم سازی توسط بنیاد مسکن به مساکن روستایی در حال حاضر از سال ۸۱ تاکنون از ۳۷۵ مسکن روستایی کاج تعداد ۲۷۰ واحد مقاوم سازی شده و اکثریت منازل قدیمی به واسطه مقاوم سازی توسط مالکان خود تخریب شده اند و در این رابطه کاج فاقد خانه بوم گردی است و باید قبل از هر گونه مقاوم سازی با توجه به گردشگری بودن روستا نسبت به حفظ بافت روستا توسط بنیاد مسکن توجه لازم می شد.

وی با تأکید بر اینکه تقویت زیرساخت های گردشگری در روستا از نقش مؤثری در ماندگاری و اقامت گردشگران در روستا برخوردار بوده و صنعت سبز گردشگری روستا را رونق می بخشد، اظهار کرد: نبود بازاچه محلی در روستا از دیگر مشکلات اهالی کاج به شمار می رود که به علت این فقدان هنرمندان کاجی مکانی برای عرضه هنرهای خود برای بازدید و فروش محصولات خود در روستا با ورود گردشگران را ندارند و بدون شک تسریع در روند سایت کارگاهی کاج می تواند این معضل روستا را مرتفع کند.

حجاری‌مکان در ادامه با اشاره به اینکه تاکنون بهسازی روستا در دو فاز انجام شده و برای اجرای فاز سوم بهسازی بنیاد مسکن قول هایی داده است، افزود: برای اجرای فاز سوم بهسازی جدول گذاری طرح توسط دهیاری و آسفالت و زیرسازی طرح توسط بنیاد مسکن انجام خواهد گرفت ضمن اینکه انجام فاز سوم بهسازی روستای کاج به صورت تقریبی به اعتباری افزون بر یک میلیارد تومان نیاز دارد.

وی با بیان اینکه سال گذشته بیش از ۸۰ میلیون تومان از محل اعتبارات دهیاری ها در کاج کار عمرانی انجام گرفت، یادآور شد: در حال حاضر ۸۰ درصد لوله های آب شرب روستا فرسوده بوده و نیازمند تعویض هستند و در این رابطه توجه ویژه مسئولان شهرستان را می طلبد.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان رزن هم در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه شهرستان رزن دارای جنگل طبیعی نیست، تصریح کرد: در حال حاضر شهرستان رزن در دو بخش رزن و قروه درگزین دارای ۵۰۰ هکتار جنگل دستکاشت بوده که از این میزان جنگل های دستکاشت ۱۵۰ تا ۲۰۰ هکتار به بادام دیم و مابقی به درختان غیرمثمر اختصاص دارد.

ناصر محققی با اشاره به اینکه در سال گذشته در بخش قروه درگزین ۱۲۰ هکتار و در سال ۹۸ میزان ۱۵۰ هکتار جنگل کاری صورت گرفته است، گفت: در حال حاضر سه کارگاه چوب بری فاقد مجوز در شهرستان رزن دارای فعالیت بوده که پیگیر اخذ مجوز خود هستند و کارشناسان منابع طبیعی شهرستان برای مجوز برداشت و حمل چوب بازدیدهای لازم از این واحدها را انجام می دهد.

وی تصریح کرد: حاشیه رودخانه ها جزء مستثنیات اراضی منابع ملی نبوده و در همین رابطه برخی اهالی روستا نسبت به قطع بی رویه درختان خودرو در حاشیه رودخانه ها اقدام می کردند که برای جلوگیری از این اقدام هشدارهای لازم به این افراد داده شد.

محققی تصریح کرد: حاشیه رودخانه ها جزء مستثنیات اراضی منابع ملی نبوده و در همین رابطه برخی اهالی روستا نسبت به قطع بی رویه درختان خودرو در حاشیه رودخانه ها اقدام می کردند که برای جلوگیری از این اقدام هشدارهای لازم به این افراد داده شد.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان رزن خاطرنشان کرد: برای قطع درختان در صورت باغی بودن درختان برای تأییدیه افراد باید به جهادکشاورزی شهرستان مراجعه کرده و هماهنگی های لازم را به عمل آوردند.

وی در رابطه با اشتغال برخی از روستاهای شهرستان به هنر خراطی یادآور شد: این کارگاه ها اغلب مواد اولیه خود را از کارگاه های چوب منطقه تأمین می کنند و خوشبختانه مشکلی در رابطه با این روستاها نداریم.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان رزن در پایان روشنایی معابر، عدم آنتن دهی همراه اول را از دیگر مشکلات روستای کاج برشمرد و گفت: خوشبختانه روستای کاج از امکانات لازم آب، برق، گاز و اینترنت برخوردار بوده و در این رابطه مشکلی ندارد.

به گزارش ایسنا، راه اندازی سایت کارگاهی روستا، زراعت چوب، بیمه افراد فاقد بیمه روستا، آموزش های به روز در زمینه بازاریابی و تبلیغات و تولید به روز هنر فوق مطابق با پسند بازار، توسعه زیرساخت های گردشگری، ایجاد بازارچه محلی، راه اندازی خانه های بوم گردی، پرداخت تسهیلات ارزان قیمت با ضمانت های آسان و توجه به اثر باستانی تخت خلیل روستا از مواردی است که در این روستا نیازمند توجه است.

در پایان اینکه روستای کاج به عنوان روستای گردشگری بدون بیکار می تواند برای روستاهای دیگر سطح کشور نمونه و الگویی واضح و بارز باشد که باید این روستای را با ظرفیت رسانه ها به نحو گسترده تری معرفی کرد ضمن اینکه نیاز است مسئولان نیز پاشنه کشیده برای حل مشکلات این روستای گردشگری بدون بیکار همت کنند.

منبع:ایسنا

قدم به دنیای هنر امپرسیونیسم در موزه «اورسای»

موزه‌ها یکی از مکان‌هایی هستند که می‌توان سیر تحول تاریخی و فرهنگی را در آن‌ها مشاهده کرد، از پیشرفت حاصل از گذر زمان متعجب شد و گاهی به فکر فرو رفت.در پاریس ایستگاه قطاری پس از بازسازی به موزه‌ای با عنوان موزه «اورسای» تبدیل شد. این موزه بر حاشیه رود سن واقع شده است و به عنوان یکی از نمونه‌های برجسته از معماری جنبش‌های هنر های زیبای فرانسه شناخته می‌شود.

ساختمان ابتدایی موزه که ایستگاه قطار بوده است توسط «لوسیان مگن»، «امیل بنارد» و «ویکتور لالوکس» طراحی شده که پس از سال‌ها برای استفاده خدمات خط اصلی نامناسب شده بود و در سال 1970 مجوز تخریب این ایستگاه صادر شد.

پس از این اتفاق اداره موزه فرانسه پیشنهاد داد که این ایستگاه به موزه تبدیل شود تا فاصله بین «موزه لوور» و «موزه ملی هنرهای مدرن» شکسته شود. طرح پیشنهادی توسط «ژرژ پمپیدو» پذیرفته و در سال 1978 مسابقه‌ای برای طراحی موزه جدید در پاریس برگزار شد که «پیر کلبوک»، «رنو باردون» و «ژان پاول فیلیپون» در این مسابقه موفق شدند و کار طراحی ساختمان موزه را بر عهده گرفتند؛ در همین سال نیز ساختمان موزه در فهرست آثار تاریخی به ثبت رسید.

موزه «اورسای» پس از جمع‌آوری 600 مجسمه و آثار دیگر در دسامبر 1986 توسط «فرانسوا میتران» رئیس جمهور وقت فرانسه افتتاح شد که از شگفتی سازه آن می‌توان به سقف گنبدی شکل این ساختمان که از 3500 متر مربع شیشه تشکیل شده است، اشاره کرد.

 

موزه «اورسای» حاوی مشهورترین مجموعه آثار هنر ملی امپرسیونیسم و پست‌امپرسیونیسم فرانسه است که در سال‌های ۱۸۴۸ تا ۱۹۱۴ میلادی خلق شده‌اند. آثاری از سبک‌های کمتر شناخته شده مانند سمبولیسم، نقاشی نقطه نقطه، واقع‌گرایی و آثاری از هنرمندانی چون «اوژن دولاکروا»، «ادوار مانه»، «پل گوگن»، «پل سزان»، «کلود مونه»، «پیر آگوست‌رنوآر»، «آلفرد سیسلی» و «ون گوگ» برای علاقه‌مندان به نمایش گذاشته شده است.

از آثار موجود در موزه «اورسای» می‌توان به نقاشی، مجسمه، عکس و مبلمان اشاره کرد. یکی از دلایل شهرت آن به خاطر مجموعه‌های سبک دریافتگری از جمله آثار «کلود مونه» و «رنوار» است؛ بسیاری از این آثار تا پیش از بازگشایی اورسای در «موزه ژو دو پوم»، «موزه لوور» و «موزه ملی هنرهای مدرن» نگهداری می‌شد.

 

طبقه همکف این موزه میزبان برخی آثار متأخر و کمتر شناخته شده از «ادوار مانه»، «پل سزان»، «اوژن دولاکروا» و «ژان اگوست دومینیک اَنگر» است. طبقه دوم این مجموعه همچنین میزبان آثار هنر نو است، در بخش دیگری از موزه، مجموعه‌ای از مجسمه‌ها، مبلمان و سایر وسایل تزئینی به سبک هنر نو برای علاقه‌مندان به نمایش گذاشته شده است که برخی از آن‌ها توسط معماران مشهور فرانسوی «هکتور گیمار»، «چارلز لوئیس تیفانی» و «رُنه لالیک» خلق شده‌اند.

در طبقه سوم نیز علاقه‌مندان می‌توانند از تمام آثار مشهور نقاشان امپرسیونیست مانند «کلود مونه»، «کامی پیسارو»، «پیر آگوست رنوآر»، «ادوار مانه» و البته آثاری از هنرمندان سبک پست امپرسیونیسم مانند «پل سزان»، «ون گوگ» و … دیدن کنند.

علاقه‌مندان به عکس و فعالیت‌های عکاسی نیز می‌توانند از گالری عکاسی این موزه دیدن کنند. هدف موزه اورسای از ایجاد چنین گالری، تجلیل از صنعت عکاسی در تمامی مراحل تکاملش به عنوان هنری رو به رشد بود.

نخستین کلکسیون این مجموعه متعلق به آثار دوران اولیه عکاسی (سال 1839) تا عصر طلایی عکاسی فرانسه و انگلیس ( سال 1863) است؛ امروزه بازدیدکنندگان از گالری عکاسی این موزه می‌توانند به مشاهده 45 هزار اثر بپردازند.

 

آثار شاخصی چون نقاشی «سیب‌ها و پرتقال‌ها» اثر پل سزان، «نیلوفرهای آبی» اثر کلود مونه، «مونمارتر» اثر پیر آگوست رنوآر و «ناهار در چمنزار» اثر ادوار مانه، راهروی مرکزی و ساعت قدیمی ایستگاه اورسای، میدان اورسای که 6 مجسمه برنزی نمادین متعلق به نمایشگاه جهانی سال 1878 را شامل شده است، مجموعه ‌آثاری متعلق به موزه لوور، موزه لوکزامبورگ و گالری Jeu de Paume که قدمتشان به اوایل قرن هجده میلادی باز می‌گردد، مجموعه نقاشی‌های موزه اورسای و کلکسیون نقاشی‌های اورسای که به سال 1818 زمانی که شاه لوئی هجدهم موزه لوکزامبورگ را تأسیس نمود باز می‌گردد، این موزه را برای هر بازدیدکننده و گردشگری منحصر به فرد کرده است.

منبع:ایسنا

این هنر 300 ساله …

مسئول میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سرایان گفت: طبق بررسی‌های موجود بیش از 300 سال است که خراطی به شکل سنتی در شهر سرایان انجام می‌شود و اکنون این هنر، به نام شهرستان سرایان با شماره 1318 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است.

خراط در فرهنگ لغت به معنای کسی است که با دستگاه خراطی ، چوب را می‌تراشد و اشیای چوبی تزئینی درست می‌کند.

به گزارش ایسنا، خراطی از جمله رشته‌های صنایع‌دستی ایران است که در آن به وسیله دستگاه تراش افقی نسبت به تراش چوب اقدام می‌کنند.

در بقایای حجاری‌های تخت جمشید نقوشی از تخت و چهارپایه سلطنتی و عودسوز مشهود است که خراطی شده است. مواد اولیه این هنر انواع چوب سپیدار بوده، اما آنچه که مسلم است هر چه چوب فشرده‌تر و محکم‌تر باشد، می‌توان به کارهای ظریف‌تر پرداخت و دوام آن نیز بیشتر می‌شود.

ابزار اصلی هنرمند بعد از چوب چرخ خراطی است که چوب را روی آن به وسیله گیره می‌بندند و در حالی که حرکات دورانی تندی دارد، خراط با ابزاری که در دست دارد به چوب فرم می‌دهد.

 

راه‌اندازی کارگاه خراطی سنتی در شهرستان سرایان

محمد عرب، مسئول میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سرایان از راه‌اندازی دومین کارگاه خراطی سنتی در شهر سرایان خبر داد و گفت: استفاده از تمام ظرفیت‌های صنایع‌دستی در سال جهش تولید از اولویت‌های کاری میراث فرهنگی است.

وی افزود: در همین راستا دومین کارگاه خراطی سنتی توسط یکی از فارغ‌التحصیلان صنایع‌دستی در بازارچه دائمی صنایع دستی میثم (آهنگران) واقع در محدوده تاریخی شهر سرایان راه‌اندازی شد.

مسئول میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سرایان بیان کرد: کارگاه خراطی ارغوان توسط یکی از هنرمندان صنایع‌دستی شهرستان و با پرداخت تسهیلات از محل تفاهم‌نامه سه جانبه با صندوق کارآفرینی امید، باعث ایجاد تنوع در تولیدات خراطی شهرستان شده و بازار فروش نسبتاً مناسبی نیز برای خود ایجاد کرده است.

عرب ادامه داد: با همت و تلاش این هنرمند و علاقمندان این رشته، توسعه و ترویج این هنر اصیل و افزایش کارگاه‌ها و تولیدات این هنر جزء اهداف و برنامه‌های میراث فرهنگی است.

وی بیان کرد: این کارگاه، دومین کارگاه خراطی فعال در شهرستان سرایان است که در حال حاضر یک نفر شاغل دارد و تولیدات آن شامل؛ انواع ظروف چوبی، بشقاب، کاسه، قاشق، سرویس‌های پذیرایی و تقریباً بیشتر وسایل آشپزی که قابلیت ساخت با چوب را داشته‌اند، است که تماماً کاربردی هستند.

مسئول میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سرایان تصریح کرد: طبق بررسی‌های موجود بیش از 300 سال است که خراطی به شکل سنتی در شهر سرایان انجام می‌شود و استاد رمضان محمدی متولد 11 تیر 1311 در شهر سرایان، تنها هنرمند پیشکسوت این رشته بوده است که با همت و تلاشش، هنر خراطی به نام شهرستان سرایان با شماره 1318 در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است.

عرب ادامه داد: در قدیم با توجه به نوع نیاز و فعالیت‌های مردم، چرخ‌های ریسندگی بزرگ، دوک، جلک،  چرخونک، نی و میانه قلیان، وردنه، دسته تیشه، چکش، هاون در این رشته فعالیت می‌کرده و ساخت کرسی و همچنین تعمیر وسایل چوبی خراب از جمله فعالیت‌های کارگاه خراطی بوده که کارگاه یکی از هنرمندان این شهرستان  کماکان به شیوه کاملا سنتی و با ابتدائی‌ترین ابزار آن‌ها را تولید می‌کند.

وی یادآور شد: چوب‌های مورد استفاده نیز چوب سپیدار، بید، تاقوک، گردو، زردآلو و عناب بوده که چوب عناب و گردو به دلیل استحکام و زیبایی نقش و مرغوبیت، دوام بیشتری داشته و مطلوب‌تر است.

هنوز هنرمندان خودآموخته‌ای هستند که در میان تجملات دنیای مدرنیته و به دور از امکانات اولیه مناسب به خلق آثار هنری می‌پردازند که هنر دستانشان نیازمند حمایت و همسویی مسئولان است.

منبع:ایسنا