شهر تاریخی و اسرار آمیز کاپادوکیه ترکیه

کاپادوکیه یکی از مشهور ترین مقصدهای گردشگری و دارای اهمیت تاریخی ترکیه است. این منطقه متشکل است از مجموعه ای از شهر ها و روستاهای زیرزمینی وجود اشکال متمایز و شگفت آور صخره ها و دودکش های پریان، به زيبايي و جذابیت آن افزوده است.

شهر کاپادوکیه ترکیه

کاپادوکیه( Cappadocia) شهر باستانی با خانه ها و پناه‌گاه های کوچک و زیبا در دل کوه است که قدمتی طولانی به بلندای اهرام مصر دارد. این منطقه ی تاریخی و وسیع در منطقه ی مرکزي آناتولی و بین نوشهر، نیغده، آکسرای، کرشهیر و قیصریه قرار دارد. کاپادوکیه مساحتی در حدود ۵۰۰۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد.

 

این منطقه بسیار حاصل خیز است و محصولاتی مانند زردآلو، نیشکر، چغندر و نخود در این منطقه به خوبی رشد ميکنند و یکی از مهم ترين محصولات کشاورزي این منطقه، انگور است.

 

تاریخچه کاپادوکیه

کاپادوکیه در گذشته Hatti نام داشت زیرا محل زندگی هیتی ها بود. بعد از سقوط امپراتوری هیتی ها، کاپادوکیه توسط اشرافیت فئودالی اداره ميشد. عده ای بر این عقیده هستند که کلمه ی کاپادوکیه از کلمه ی قدیمی و پارسی Katpatuka، به معنی” سرزمین اسب های زیبا”، گرفته شده است. خانه های زیرزمینی کاپادوکیه، محل اختفاء و پناهگاهی براي ساکنان مسیحی این منطقه در برابر حمله ی رومیان بوده است.

 

درینکوی، شهر زیر زمینی کاپادوکیه

از دیدنی های بی مثل و عجیب این منطقه که گذر کنیم، به”درینکوی” شهر زیر زمینی درینکوی می رسیم که عجيب ترين قسمت این شهر باستانی است و بطور کاملاً اتفاقی در سال ۱۹۶۳ پیدا شد، یک شهر زیر زمینی با اثرهای بجامانده از از زمان امپراطوري مادها و نشانه های آئین زرتشت.

 

این شهر هشت طبقه، ۸۵ متر زیر زمین قرار گرفته و ظرفیت اسکان ۲۰ الی ۳۰ هزار مرد وزن و بچه را داشته است، این مجموعه شبکه ای از اتاق ها و تونل های زیرزمینی است. اشپزخانه ها، اتاق ها و تونل هاس بنا شده در هر طبقه حقیقتا جذاب و حیرت آور است. در کاپادوکیه، اتاق ها توسط تونل هایی با هم ارتباط داشته اند که تنها عبور یک نفر از آن ها ممکن بوده است.

همچنين در سنگ نبشته های کاپادوکیه و لوح های سفالي، نوشته هایی به خط میخی یافت شده است که از قوانین مالی، قراردادهای ازدواج، اختلافات تجاری و… در آن ها صحبت به بین آمده است.

 

صخره های اعجاب انگیز کاپادوکیه

این منطقه، سالها پیش بر اثر فوران آتش فشان، زیر خاکستر و گدازه دفن شد. این ساختار های زمین شناسی و رسوبات آتش فشانی با گذشت زمان، زیر باران و بادهای شدید فرسایش یافته و بصورت صخره هایی تحت عنوان توف( Tuff) شکل گرفتند؛ صخره هایی که چندین فوت ضخامت دارند. فرسایش باعث تشکیل شکل های عجیب و جالبی در صخره ها شده است؛ شکل هایی مثل گنبد، ستون های قارچ مانند موسوم به دودکش پریان( fairy chimneys) و برج هایی زیبا و حیرت انگیز.

 

اوچیسار

بلند ترین نقطه کاپادوکیه اوچیسار است و از مرکز شهر 5 کیلومتر فاصله دارد. این جا را بیش تر بعنوان دروازه کاپادوکیه می شناسند و از بالای قلعه چشم‌انداز زیبای روستا قابل دیدن است.

 

دره ایهلارا

دره ایهلارا در جنوب غربی شهر آکسارای با داشتن طبیعتی زیبا و تعداد زيادي کلیسا داخل غارهای منطقه، این دره را به یکی از زیباترین و رمزآلودترین مناظق کاپادوکیه تبدیل نموده است.

 

آوانوس

آوانوس به« موزه مو» و سفال هایش مشهور است. در این موزه موهای بیش از ۱۶ هزار زن جمع آوری شده است؛ موهای زنانی که به تماشای موزه می آیند و قسمتی از موی خود را بهمراه تکه کاغذی که دارای ویژگیهای شان است به در و دیوار این موزه آویزان ميکنند.

 

پرواز با بالون در آسمان کاپادوکیه

این منطقه به علت داشتن ویژگی های توپوگرافی شگفت انگیز و چشم انداز خیره کننده، یکی از شناخته شده ترین مقاصد گردشگری ترکیه و مکانی براي تجربه ی پرواز با بالون هوای گرم است به دلیل آن که چشم اندازهای بي‌نظيری دارد و شرایط پرواز در آن کاملاً مساعد است.

 

این محوطهٔ باستانی از سال ۱۹۸۵ از طرف یونسکو جزو ميراث فرهنگي دنیا شناخته شده و ثبت گردیدند و هرساله گردشگران زيادي را بسوی خود جلب ميکند و بر آوازه خود میفزاید.

 

فاصله کاپادوکیه تا استانبول

کاپادوکیه خیلی از استانبول دور نیست و به آسانی و با وسایل گوناگون میتوانید از استانبول به کاپادوکیه بروید. فاصله کاپادوکیه تا استانبول از راه زمینی بین 8 تا 9 ساعت است ولی با هواپیما میتوانید حدودا یک ساعته فاصله کاپادوکیه تا استانبول را طی کنید.

منبع:بیتوته

موزه برادران امیدوار

موزه برادران امیدوار ، در بخش شمال غربی مجموعه فرهنگی – تاریخی سعدآباد واقع شده و بنای آن متعلق به دوره قاجار است. این موزه شامل 4 اتاق با نمای آجری قرمز رنگ و گچ بریهای زیبا می باشد، که کالسکه خانه و استراحتگاه سورچی ها بوده است. ساختمان پس از انقلاب اسلامی در سال 1381 شمسی مرمت و بازسازی شد و در پنجم مهر ماه 1382در هفتۀ جهانگردی با تلاش سازمان میراث فرهنگی، به نام اولین جهانگردان ایرانی افتتاح گردید.

برادران امیدوار، به نام های عیسی در سال 1308 و عبدالله در سال 1311 ه.ش در تهران به دنیا آمدند. عیسی امیدوار که به کوهنوری علاقه شدیدی داشت، عضو باشگاه نیروراستی شد و طی صعود به قلل مرتفع نقاط مختلف ایران به مشاهده و شناخت ابزارآلات انسانهای غارنشین پرداخت. کوهنوردی و راهپیمایی ها، سرآغاز اندیشۀ سفر و جهانگردی این دو برادر بود. دیدار با ” نیوبل ” دوچرخه سوار فرانسوی که قصد سفر از پاریس تا سایگون پایتخت ویتنام را داشت، علاقه به جهانگردی آنها را دوچندان ساخت. همچنین شرکت در مسابقات دوچرخه سواری بین شهرها و کشورها، از دیگر سرگرمی دو برادر بود.

برادران امیدوار پس از سه سال مطالعه در سال 1333 ه.ش با شور و عشق فراوان سفر خود را به منظور دیدن نادیده های جهان، از زادگاه خود با مبلغی در حدود 90 دلار آغاز کردند. آنها با برگزاری نمایشگاههایی از دستاوردهای سفر به نقاط مختلف دنیا، نوشتن مقالات برای نشریات معتبر جهان و برگزاری سخنرانی در بزرگترین دانشگاههای دنیا، بقیه هزینه سفرهای خود را تأمین کردند.

عیسی و عبدالله در هفت سال اول سفر خود، چهار قاره را با دو موتورسیکلت یک سیلندر مچلس انگلیس به قدرت cc 500، که پدر برایشان خریداری کرده بود، پیمودند و سه سال آخر را با اتومبیلی که کمپانی سیتروئن فرانسه به آنها اهدا کرده بود، مسافرت کردند. حاصل سفر 10 سالۀ آنها به نود و نه کشور از پنج قارۀ جهان، هزاران عکس، فیلم، صنایع دستی نقاط مختلف جهان و تعداد زیادی مقالات و تحقیقات علمی بود.

اولین فیلم تهیه شده توسط برادران امیدوار، مربوط به ابوریجینی ها – بومیان استرالیا – است که زندگی آنها بدون هیچ تغییری به همان شیوۀ 2500 سال قبل است. این فیلم فاقد صدا، توسط دوربین کوکی رولیکس با سه لنز متفاوت گرفته شد که آن را از سیدنی در استرالیا خریداری کرده بودند.

از دیگر کارهای مهم آنها تهیۀ فیلم شانزده ساعته از سفرشان بود. سرانجام، برادران امیدوار در سال 1343 ش از سفر ده سالۀ خود بازگشتند و مردمی که از طریق مجلات با آنها آشنا شده بودند فیلم فوق را که به مدت 10 روز در سینما به نمایش گذاشته شده بود، دیدند.

این سفرها به منظورتحقیق دربارۀ زندگی انسان هایی که در روزگار امروزی به صورت بدوی و دور از تمدن زندگی می کردند و نیز شناساندن ایران زمین به مردم جهان صورت پذیرفت .

منبع:http://sadmu.ir/

برج پیزا ایتالیا

پیزا ؛ جالبترین و قدیمی‌ترین برج جهان با 85 متر طول و 14500 تن وزن در دوره رنسانس در شهر پیزا در ایالت توسکنی کشور ایتالیا در طول 176 سال ساخته شد.

هدف ازساخت این برج، استقرار یک ساعت بزرگ بر بالای آن بود اما این بنا مدتی بعد از احداث انحراف یافت و اکنون به همان صورت باقیست. برج پیزا 55 متر ارتفاع دارد و هر سال برمیزان انحراف آن افزوده می‌شود.

برج کج پیزای ایتالیا با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان می‌باشد. این برج هر سال 2.5 سانتیمتر به سمت زمین کج می‌شود و احتمال می‌رود تا 80 سال دیگر سقوط کند.

طبقه اشراف برای رقابت با یکدیگر مشهورترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکاری معماری می‌کردند. در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد.

پس از آن که پایه‌های بنا حفر شد، معماری کارآزموده به نام بونامو که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را در سال 1174 میلادی بنا نهاد. اما پیش از آنکه ارتفاع برج به 12 متر برشد، مشخص شد که برج به میزان زیادی منحرف شده است.

در سال 1234 از معمار دیگری به نام بناناتو خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند. او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد.

سپس معمار دیگری رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف می‌شد. تقریبا یک قرن بعد، معماری به نامپیزانو ساختمان آخرین بالکن را به پایان رساند و ناقوس برج را در نزدیک مرکز ثقل نصب کرد.

در گذشته تصور می‌شد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است ولی امروزه دانشمندان ثابت کردند که این مساله صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی در طول ساخت آن به تدریج کج شد.

این برج به دلیل کجی و زیبایی خاصی که دارد از سال 1174 تاکنون همیشه کانون توجه همگان بوده است. در طول ساخت این برج تلاش‌های زیادی انجام گرفت تا با بکارگیری مصالح ساختمانی خاص جلوی کج شدن آن گرفته شود.

بعدها ستون‌ها و دیگر بخش‌های تخریب شده برج بیشتر از یک بار جایگزین شدند و امروزه زیرساخت‌های جدیدی برای کم کردن میزان کج شدن برج و افزایش طول عمر آن به کار گرفته می‌شود.

برج کج پیزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر است. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد می‌شود.

جهت شیب این برج در فاصله سال‌های 1174 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده است.

ناقوس این برج 5/3 تن وزن دارد. این برج در پشت کلیسای بزرگ شهر پیزا واقع شده است و ساخت این برج در سه مرحله انجام گرفته است.

ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگ‌های مرمر سفیدرنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1174 دوران پیروزی‌های نظامی و خوشبختی شروع شد. اولین طبقه این برج از ستون‌هایی که به صورت دایره‌وار در کنار هم قرار گرفته بودند، تشکیل شده بود که در جهت مقابل تاق‌های بی‌روزنه خم شده بودند.

بعد از اینکه طبقه سوم این برج در سال 1178 ساخته شد به دلیل اینکه 3 متر در کارهای زیرساختی آن اشتباه شده بود، برج کج شد. البته طرح این برج از آغاز نقص داشت.

با درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روی این بنای ناتمام نصب شد.

در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانی‌دی‌سیمونه» از سر گرفته شد. 4 طبقه بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد.

در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودی آندرا پیزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.

وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک (معماری اروپایی قرن‌های یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاق‌های ضربی و دیوارهای ضخیم بود) برج موفق عمل کرد.

در بالاترین نقطه این برج 7 ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوت‌های موسیقی را دارد و بزرگ‌ترین آنها در سال 1655 نصب شده است.

در سال 1838 معماری به نام الساندرو دلا گرادسکا گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد که این امر موجب افزایش کج شدن این برج شد.

بنبتو موسولینی دستور داد تا این برج را به حالت عمودی برگردانند به همین خاطر درپای آن بتون ریخته شد که این امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمین شد. در طول جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا دستور تخریب تمامی برج‌های ایتالیا را داد که برج پیزا در دقیقه آخر از این خطر در امان ماند.

در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند.

بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، برج در ژانویه 1990 به روی عموم بسته شد. در طول این مدت ناقوس‌های برج برای کم شدن از وزن‌شان از محل خودجا‌به‌جا شدند.

روش‌های بسیاری برای پا بر جا نگه‌داشتن برج پیشنهاد شده که از آن جمله می‌توان به استفاده از وزنه‌های 800 تنی سربی درپای آن اشاره کرد. راه‌حل نهایی برای پیشگیری از کج شدن بیشتر برج انتقال 38 متر مکعب از سطح بر آمده زیر آن بود. طبق آخرین اطلاعات این برج تا 300 سال دیگر پا بر جا خواهد بود.

بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خودش نیز یک پیزایی بود، آزمایشاتش در مورد سقوط آزاد را نیز در بالای این برج انجام داد. این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.

از ۷ ژانویه سال ۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راست‌سازی برج از ۱۵ دسامبر ۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تُنی مجدداً توسط بازدید‌کنندگان آزاد شد.

مهندسان و دانشمندان اعلام کردند دیگر خطر سقوط، برج کج پیزا را تهدید نمی‌کند، چرا که کمیته حفظ این بنا نام گزارش 1000 صفحه‌ای‌اش را که تمامی تلاش‌های حفظ این بنا در آن ذکر شده «برج ترمیم شد» گذاشته است.

این افراد معتقد هستند خمیدگی این بنای دوران قرون وسطی به حالت ایستا درآمده است. هرچند این برج هرگز به حالت صاف درنخواهد آمد و دلیلش هم از بین رفتن جاذبه توریستی آن است اما دو دهه کار و تلاش کمیته حافظت از برج کج بالاخره معمای 800 ساله تمایل این میراث فرهنگی جهانی به سمت شمال را حل کرد.

طبق گزارشی که در تلگراف به چاپ رسید «جان برلند»، پرفرسور72 ساله بریتانیایی مهندسی خاک ثابت کرده که دلیل ناپایداری این برج سفره آب زیرزمینی متحرکی زیر سطح نرم پایه 200 متر مربعی این برج است.

با توجه به این مسئله این پرفسور به همراه گروه حفظ و مرمت آثار باستانی‌اش بودجه‌ای بالغ بر 39 میلیون دلار را صرف پیدا کردن راهی ابداعی برای جلوگیری از سقوط این برج کردند.

این گروه از سال 1990 مشغول به کار شدند اما چندبار احتمالات اشتباه آنها را به بیراهه منتهی کرد. در سال 1992 این گروه با استفاده از تاندون‌های فولادی سعی کردند برج پیزا را ثابت نگه دارند، در سال 1993 شمش‌هایی از جنس سرب و بست‌های تنومند نیز به این تاندون‌ها اضافه کردند که این مسئله موجب نارضایتی مردم شد.

بالاخره در سال 1995 برلند کمی به راه حل مسئله نزدیک شد. او متوجه شد جیمز تروبشاو، مهندس دوران ویکتوریا در سال 1832 برای برطرف کردن خمیدگی برج کلیسای سینت چاد از نقره استفاده کرده است.

او ترکیبی شامل نقره را در سمت شمالی برج جاسازی کرد، درست در جهت مقابل زاویه خمیدگی، این مسئله موجب شد تا جاذبه در سمت مخالف خمیدگی سنگینی و از خم شدن بیشتر برج جلوگیری کند. این شیوه همچنین در برابر حرکت سفره آب زیرزمینی نیز ساختمان را پایدار و ثابت نگه می‌دارد.

هنگامی که تنها ساخت 3 طبقه پایینی برج به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به 12 متر برسد، این برج خمیدگی خودش را نشان داد. از آن زمان تا کنون انحراف و خمیدگی برج ادامه دارد.

انفجار بیش از یک هزار بمب در جنگ جهانی دوم در این شهر و وقوع حدود 100 زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانسته است برج کج را به زمین بیندازد.

منبع:بیتوته

موزه استاد حسین بهزاد

پیرو قراردادی که در سال 1371 خورشیدی بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد (پسر استاد حسین بهزاد) منعقد گردید تعداد 289 اثر از آثار استاد حسین بهزاد “مینیاتور” در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و مقرر گردید موزه ای با نام “موزه استاد بهزاد” جهت حفظ ، نمایش و پژوهش درآثار این هنرمند گرانقدرافتتاح گردد .

به همین جهت ساختمانی در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد در نظر گرفته شد که این بنا در اواخر دوره قاجار ساخته شده است و در دوره پهلوی اول با نام  ” کاخ کرباسی ” دفتر کار و استراحتگاه رضا شاه در سعدآباد بود و در دوره گذشته به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی  از دوره  کودکی تا نوجوانی با  نام “کاخ ولیعهد” مورد استفاده قرار می گرفت .

این بنا پس از انقلاب، به عنوان انبار جهت گردآوری وسایل برخی از کاخها مورد استفاده بود تا در سال 1372 خورشیدی پس از انتخاب و تغییر کاربری آن جهت تبدیل به موزه بهزاد ، با ایجاد تغییرات در فضای داخلی رسما در 28 اردیبهشت 1373 خورشیدی به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد حسین بهزاد درروزجهانی موزه ها افتتاح گردید.

این موزه از سال 1385 خورشیدی به دلیل تغییر در سیستم تاسیساتی و الکتریکال ساختمان و نیز انجام برخی مرمت های لازم و مقاوم سازی بنا تعطیل شد و از سال 1391 خورشیدی با شرایط بهتر و رعایت برخی از استانداردهای موزه ای  بازگشایی شد و به عنوان یک موزه تخصصی به فعالیت خود در راه اعتلای فکر و فرهنگ مردم ادامه می دهد.همچنین این موزه در سال 1392 خورشیدی از سوی ایکوم ایران (شورای جهانی موزه ها در ایران) در بخش “تلاش برای بقا”  موزه نمونه شناخته شد و مورد تقدیر قرار گرفت.

موزه استاد بهزاد دارای پنج سالن با آثار متنوعی از طراحیهای مدادی و مرکبی ، نگارگریهای رنگی با مضامین مختلف از دوره های چندگانه کاری هنرمند و استاد ارزشمند ، حسین بهزاد مینیاتور می باشد .

 زندگی نامه استاد حسین بهزاد مینیاتور:

 استاد حسین بهزاد از مفاخر نگارگری ایران می باشد که در اردیبهشت  سال 1273خورشیدی در محله روبنده دوزان تهران چشم به دنیا گشود. پدربزرگش میرزا لطف الله ، واعظ مسجد وکیل شیراز و پدرش میرزا فضل الله اصفهانی ، نقاش و قلمدان ساز زبردستی بود که ساکن تهران شد. میرزا فضل الله،از کودکی متوجه استعداد و نبوغ پسرش حسین در نقاشی شد و به همین دلیل وی را در سن شش سالگی جهت یادگیری فنون این هنر نزد دوست هنرمند خود” ملاعلی قلمدان ساز” در مجمع الصنایع سپرد. حسین در مدت کوتاهی ، پدر و استاد خود را بر اثرشیوع بیماری وبا از دست داد و مادرش وی را به دست شاگرد ارشد ملا علی یعنی” حسن آقا پیکرنگار ” گمارد . وی در آنجا ضمن امرار معاش به سرعت فنون نگارگری را آموخت و به چنان مهارتی رسید که در سن 18 سالگی تصمیم گرفت حجره ای در راسته توتون فروشان بازار اجاره کرده و کار را به صورت مستقل دنبال کند.در آن زمان او به سبک مکاتب صفوی ، و از روی آثارکمال الدین بهزاد و رضا عباسی کپی می کرد و در این کار به چنان مهارتی رسیده بود که تشخیص کار او از اصل کار سخت می نمود.

حسین بهزاد در سن 24 سالگی با دختری به نام “سکینه مهرورزی ” ازدواج کرد و ثمره این زندگی پسری به نام پرویز بود که با وجود اینکه او نیز استعداد نقاشی را از پدر به ارث برده بود ولی به دلیل سختیهایی که حسین بهزاد در این راه متحمل شده بود اجازه رشد این استعداد را به پسرش نداد و او نتوانست راه پدر را ادامه دهد.

استاد حسین بهزاد در سال 1314خورشیدی راهی فرانسه شد و سیزده ماه در آنجا به بررسی و تحقیق بر آثار نقاشان بزرگ دنیا در موزه لوور، گیمه و ورسای پرداخت و نتیجه این مطالعه و بررسی ، باعث  تحولی درفکرو روح او در جهت خلق ابداعاتی در هنر نگارگری ایران شد . استاد بهزاد گفته بود:” مطالعه من در سبکهای مختلف نقاشی ایرانی و خارجی بدین منظور بود تا سبکی بوجود بیاورم که ضمن داشتن خصایص ایرانی با هنر روز دنیا نیز منطبق باشد.” تغییر و تحولاتی را که توسط این استاد مسلم ایرانی در نگارگری بوجود آمد نه تنها الهام دهنده نگارگران هم عصر خود شد بلکه در واقع باعث نجات این هنرگردید که سخت در ورطه تکرار و تقلید غوطه ور و در حال زوال بود . بدین ترتیب او توانست با این کار نه تنها نام خود بلکه نام این هنر ملی را دوباره در دنیا پرآوازه سازد. به طور مثال آندره مالرو، نویسنده هنرشناس و اندیشمند فرانسوی در سال 1955میلادی پس از بازدید نمایشگاه او که در موزه هنرهای مدرن پاریس به نمایش در آمده بود چنین گفت:” آثار بهزاد حیثیتی تازه به منیاتور ایران داد.” و یا به قول ژان کوکتو نابغه و هنرشناس فرانسوی که گفته بود:” بدون شک در عرصه هنرمنیاتور قرن ما از جهت قدرت طرح و رنگ آمیری تنها یک استاد وجود دارد و او حسین بهزاد هنرمند ایرانی است.”

این هنرمند گرانقدر طی عمر پر بارش نمایشگاه های متعددی در داخل و خارج از ایران برگزار نمود و آثار ارزشمند زیادی از خود بر جای نهاد که ضمن تحسین همگان بسیاری از این آثار توسط مجموعه داران خصوصی و موزه ها، در نقاط مختلف دنیا خریداری شده و نگهداری می شود .

وی در شامگاه 21 مهرماه 1347 خورشیدی چشم از دنیا فرو بست و در ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

ویژگیهای سبک استاد حسین بهزاد :

هر چند که او معتقد به پیروی از سبک خاصی در نگارگری نبود ولی ابداعات و تغییرات ایجاد شده توسط او، سبک  خاصی را بوجود آورد که تاثیرگذار بر نگارگری معاصر ایران شد. این ویژگیهای عبارتند از :

  1. پرهیز از چهره های مغولی و تبدیل آنها به چهره های کاملا ایرانی
  2.   رعایت اصول آناتومی در حدی که به فرم اصلی کار لطمه نزند.
  3. ایجاد پرسپکتیو ( دوری و نزدیکی) به صورت بصری در کار
  4. حذف ریزه کاریهای اضافی و پرهیز از ایجاد شلوغی در طرح
  5. تاکید بر طراحی و قدرت بخشیدن به خط با باریک و پهن نمودن آنها
  6. نشان دادن حالات درونی و روحی افراد به وضوح
  7. استفاده از رنگهای محدود و یا درجه بندیهای یک رنگ در خلق آثار
  8. استفاده از قلم گیری سفید بر زمینه تیره
  9. خارج نمودن اندازه آثار از حد یک کتاب و مطرح نمودن آن به صورت تابلویی مستقل
  10. به کار گیری سوژه های جدید مانند به تصویر درآوردن چهره بزرگان علم و ادب وهنر و نیز ترسیم فرهنگ عامه

منبع:http://sadmu.ir/

عجایب هفتگانه هند

عجایب هفتگانه هند ، با توجه به جدابیت هایی خاصی که در زمینه هنر و معماری دارند، بسیاری از افراد و گردشگران را در سراسر جهان به خود جذب می کنند. کشور هند در سفر به هند مکان های دیدنی و قدیمی بسیاری دارد که فرهنگ این کشور و همچنین هنر و معماری آن جز خاص ترین ها در دنیا می باشد و این ها را می توان در این عجایب هفتگانه دید. در ادامه با این عجایب هند آشنا می شویم.

معبد طلایی پنجاب
در هند و یا سفر به هند مقدس ترین مکان مذهبی پیروان آئین سیک، “معبد طلایی” یا “دربار صاحب” رو خواهید دید ، که این مکان در جهان نیز در حوزه خود اولین است. پنجمین سیخ گورو یعنی گورو ارجن شهری به نام امریتسار در ایالت پنجاب طراحی کرده است، که این معبد در همین شهر قرار دارد. در این معبد، کتاب مقدس سیخ ها به نام “آدی گرانت”  و همچنین آکال تخت یا “تاج و تخت خدای جاودان” که بت سیخ ها است، قرار دارد. این معبد برای بازدید تمامی ادیان آزاد است. روزانه 100هزار نفر از طبقات بالایی این معبد که از طلا پوشیده شده است، بازدید می کنند.

مجسمه بزرگ گوماتارایا
این مجسمه، تندیس مقدس پیروان جین گرایی هند می باشد. محل قرار گیری این مجسمه در ایالت کارناتای هند است. بر اساس افسانه های هند، گوماتارایا، پسر ریشابهانتا بوده و بعد از یک سال بی حرکت ماندن و ژرف اندیشی به رستگاری رسیده است. در این مدت گیاهان و دختان بسیاری در اطراف پای او سبز کردند. این مجسمه به عنوان ادای احترام به مردم در ایام باستان هند، ساخته شده است. طول این مجسمه 21 متر است و در بالای تپه سراوانابلگولا در ایالت کارناتا می باشد. این مجسمه در سال 981 میلادی، توسط چاوندارایا، وزیر و فرمانده جنگ سلسع گانگا، ساخته شد.این نکته یکی از عجایب هفتگانه هند است که در مجموعه حقایق این کشور باید بدایند.

دانشگاه نالاندا
این دانشگاه بین قرن 7 پیش از میلاد تا سده 1200 پس از میلاد، یک صومعه بودایی و مرکز آموزشی بوده است. این مکان از جمله میراث فرهنگی ثبت شده در یونسکو می باشد. نالاندا در 95 کیلومتری پاتنا، مرکز ایالت بهار قرار دارد. این دانشگاه از معروف ترین دانشگاه های هند باستان است که از آموزه های زبان سانسکریت ودایی تاثیر گرفته است. طی سلطنت گوپتا، این دانشگاه به شکوفایی رسیده است. این دانشگاه در زملن اوج، دانش آموختگانی آسیسای مرکزی، تبت، چن و کره داشته است. در سده 1200، سلسله مملوکیان، این دانشگاه را غارت کردند و باعث شد تا این دانشگاه به فراموشی سپرده شود. بعد از مدت ها و سال های بسیار زیادی، دولت هند در حال حاضر آن را مرمت کرده است و افراد بسیار زیادی به دیدن آن می آیند.

تاج محل
تاج محل نماد عشق است و افراد کمی هستند این محل را به این نماد معروف نشناسند. پنجمین امپراتور گورکانی هند، شاه جهان، برای یادبود همسر ایرانی خود، ارجمند بانو، دستور ساخت تاج محل را داده است. همسر او در سال 1631 هنگام وضع حمل از دنیا رفت. آرامگاه ممتاز محل و همچنین شاه جهان، در تاج محل قرار دارد. سال 1653 میلادی این محل تکمیل شده است. تاج محل جز میراث ثبت شده در یونسکو می باشد، همچنین نه تنها جز عجایب هفتگانه هند است، بلکه جز عجایب هفتگانه جهان نیز می باشد.

پرستشگاه خورشید کونارک
این پرستشگاه در اوریسای هند قرار دارد و در سال 1255، ناراسیمهادوا، یکی از فرمانروایان سلسله گانگا، دستور ساخت آن را داده است. این پرستشگاه معماری شگفت انگیز و مجسمه های زیبایی دارد و بیشتر شهرت آن به همین دلیل است. در این مکان جاذبه گردشگری اصلی، معبد ارابه مانند است که چرخ ها و دیواره ها و ستون های حکاکی شده دارد. بیشتر قسمت های این پرستشگاه تخریب شده است. این معبد به خدای خورشید هندیان باستان تقدیم شده است.

مجموعه یادمان های کاجوراهو
این مجموعه شامل معابد هندویی و جین گرایی است، و در ایالت مادیه پرادش هند قرار دارد. این مکان نیز جز میراث ثبت شده در یونسکو است. شهرت این مجموعه به خاطر مجسمه ها و معماری خاص آن است.بین سال های 950 تا 1050 میلادی با دستور سلسله چاندلا، این معابد و یادمان ها ساخته شده اند. تا قرن 12 میلادی، این مکان 85 معبد داشته که در حال حاضر 29 معبد از آنها باقی مانده است. تمامی مجسمه ها و جزئیات و پیچیدگی و طراحی هایی که در این مجموعه وجود دارد، هنر غنی هند باستان را نشان می دهد.

 

مجموعه تاریخی هامپی
هامپی دهکده کوچکی است که پر از معابد و مقبره های شگفت انگیز و قدیمی است، این دهکده در ایالت کارناتاکای هند قرار دارد. این دهکده، در اوج شکوفایی خود، جز ثروتمندترین شهرهای جهان بوده است. هامپی قسمت از ویجایاناگارا، یکی از امپراطوری های باستانی هند بوده است، فرمانروایان این امپراطوری معروف به عشق، هنر، علم، فرهنگ و حکومتی کارآمد، بوده اند. از مهم ترین یادمان های هامپی، حمام ملکه، مجموعه معابد ویتالا و معبد ویروپاکشا، می باشند.

منبع:بیتوته

موزه آب سعدآباد

گنجینه آب موسسه ای است فرهنگی که در جهت جمع آوری، نگهداشت، نمایش و حفظ و احیای میراث گذشتگان در بخش های مرتبط با آب از جمله استحصال، انتقال، توزیع و بهره برداری و فنون بکار رفته در آن فعالیت می کند. گنجینه موزه آب سعدآباد در جنوب شرقی کاخ سبز و در غرب ساختمان تشریفات ریاست جمهوری احداث گشته است.

ساختمان دفتر مخصوص محمدرضا پهلوي كه در زمان پهلوي دوم ساخته شدكه براي پذيرايي از مقامات درباري و مراجعين شاه استفاده مي شد، پس از تخليه اين دو ساختمان به تيمسار كسرايي (مسئول حفاظت ارتش ) واگذارشد. گنجینه آب سعدآباد حدوداً 2670 مترمربع مساحت دارد و از 3 بخش تشکیل شده است:

 

1. ساختمان اصلی 200 متر مربع

2. ساختمان جنبی 70 متر مربع

3. فضای باز 2400 متر مربع

 

عملیات اجرایی بازسازی و مرمت کامل دو ساختمان و محوطه سازی آن پس از تهیه طرحهای اجرایی توسط موسسه گنجینه ملی آب ایران وابسته به وزارت نیرو در سال 1376 آغاز و در تاریخ 4/6/78 با حضور معاون محترم ریاست جمهوری وقت و مدیران ارشد وزارت نیرو و سایر ارگانهای ذیربط افتتاح گردید.

 

تعداد گالری موزه آب:

این موزه دارای 4 گالری نمایشگاهی در ساختمان اصلی و یک گالری نمایشی در ساختمان جنبی می باشد. شایان ذکر است که با توجه به محدودیت فضای نمایشگاهی دو ساختمان یادشده ( اصلی و جنبی) سعی شده است حداکثر استفاده از فضای مذکور صورت پذیرد به گونه ای که از فضای موجود در ساختمان کوچکتر که گالری نمایشی در آن وجود دارد.

 

جهت نمایش ماکت هایی از سدهای جدید ساخته شده بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به نمایش گذاشته شده است به گونه ای که بازدیدکننده در بدو ورود در ابتدا ماکت های مذکور را بازدید نموده و سپس وارد سالن نمایشی شده و پس از دیدن فیلم های مربوط به موزه از مدل های هیدرولیکی موجود در محوطه بازدید کرده و پس از آن وارد سالن های نمایشگاهی شده و پس از بازدید از اسناد، مدارک و سایر اشیاء موجود در موزه مدار گردشی موزه خاتمه می یابد.

 

مواردی که در ساختمان اصلی به آن پرداخته شده به شرح ذیل می باشد.

موزه آب دارای 4 گالری نمایشگاهی در ساختمان اصلی و یک گالری نمایشی در ساختمان جنبی می باشد

 

• ماکت هایی از آثار و ابنیه قدیم و شاخص مرتبط با آب مانند سد قوسی کریت طبس و کمایستان خراسان

 

• نمایش اسناد مربوط به آب از قبیل حقابه ها، دفترهای محاسبات میراب ها ، وقف نامه ها، لوح محاسبه قنات و دیگر دست نوشته های مربوطه.

 

• نمایش وسایل سنتی آب از قبیل وسایل حفر قنات، چاه، گونیای چوبی، قرقره، کوزه سفالی،مشربه، روغن دان، خمره، زاویه سنج و …

 

• وسایل اندازه گیری آب شامل چارچوب رقم، پیمانه های آبی، ساعت آبی و …

 

•  وسایل شیب سنجی قنات مانند تراز چوبی، تراز شیشه ای و …

 

با توجه به اهمیت ابزار مهندسی آب در این بخش در یکی از سالن ها وسایل مهندسی آب به نمایش گذاشته شده همچنین دو سالن یکی به ظروف سفالی و دیگری به ظروف لعابی و فلزی مرتبط با آب اختصاص داده شده است.

در ساختمان جنبی موارد ذیل نمایش داده می شود:

 

– نمایش ماکت از سدهای ساخته شده و در دست احداث جدید

 

– تهیه و نمایش حرکات مثبت و سازنده دست اندرکاران صنعت آب

 

– در نظر گرفتن سالنی جهت نمایش با امکانات اسلاید، ویدئو پروژکشن و امکانات سمعی و بصری.

ویژگی فضای باز گنجینه آب:

استفاده از فضاهای باز در گنجینه آب جهت به نمایش درآوردن مدل های زنده تاسیسات آبی جدید و قدیم چون سدها، کانال های آبرسانی، آب انبارها آسیابها و موارد مشابه دیگر ضمن اینکه باعث ارتباط بیننده با این گونه بناها از نزدیک می شود و آگاهیهای لازم در ارتباط با چگونگی کارکرد آنها به راحتی انتقال می یابد.

طبق همین اصل هم مدل های هیدرولیکی پل – بند امیر با مقیاس 25: 1 در سطحی به مساحت 220 مترمربع، سد کارون 3 با مقیاس 100: 1 در سطحی به مساحت 240 مترمربع به همراه کانال های آبی گردش آب در محوطه باز احداث گردید. همچنین یک نمونه آب انبار با مقیاس 2: 1 و گاوچاه با مقیاس 1:1 در محوطه بین ساختمان اصلی و جنبی گنجینه احداث گردیده است.

 

هدف از تاسیس موزه آب:

با توجه به نقش موزه به عنوان یک واحد فرهنگی آموزشی، موزه آب در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد تهران تاسیس گردیده است تا بتوان نسبت به معرفی آثار و سوابق ارزشمند تاریخی- فنی مهندسی آب کشور و نیز معرفی پیشرفت های شگرف در شاخه های مختلف مهندسی آب بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و سدهای ساخته شده در این دوران و ایجاد خودباوری در نسل حاضر و آینده قدم های ارزشمندی برداشته شود.

 

موضوعات موردنظر در گنجینه آب سعدآباد:

♦ نمایش تاریخ آب و آبیاری شامل فرهنگ و مردم شناسی، تکنیک و فن، اهمیت آب و استفاده بهینه از آن در زمینه آب و آبیاری و …

 

♦  معرفی و نمایش دانشمندان قدیمی صنعت آب در گذشته

 

♦ معرفی و نمایش تکنیک و فن آبیاری و شبکه های آبیاری، انتقال و توزیع آب و دفع فاضلاب در عصر حاضر.

 

♦ معرفی و نمایش نحوه تقسیم آب و سیستم های آب و آبیاری در تهران قدیم و جدید از طریق ساخت ماکت و نمایش گاری آبشاهی و میرابها در گذشته و انتقال و توزیع آب شهری در تهران عصر حاضر.

 

♦ نمایش سیر تحول و شکل گیری موزه آب و فعالیتهای مختلف که تاکنون توسط مسئولین آن انجام گرفته است.

منبع: sadmu.ir

وام گردشگری در دوران کرونا

برگزاری نشست خبری معاونت میراث فرهنگی، ارائه اینترنت رایگان به موزه ها ، اختصاص وام گردشگری و کوچ موزه ها به فضای مجازی از جمله خبرهای حوزه میراث فرهنگی و گردشگری در این هفته بود.

به گزارش خبرنگار مهر، زیست مجازی موزه ها و فعالان گردشگری در دوران کرونا آغاز شده است شاید تا قبل از کرونا کمتر کسی به اهمیت دیجیتال سازی صنعت گردشگری و میراث فرهنگی پی برده بود ولی حالا خیلی از افراد به آن محتاج شده اند تا موزه خود را معرفی و یا کسب و کارشان را به مردم عرضه کنند.

در این هفته همانند هفته های گذشته موزه های کشور تور مجازی برگزار کردند تورهایی که توسط کارشناسان موزه داری برگزار میشد اما هر موزه ای به فراخور سلیقه خودش از فضای شبکه های مجازی استفاده کرد. موزه داران هم در نشست های مجازی شرکت میکردند و سعی داشتند تا راههایی برای جذب مخاطب پیدا کنند.

در این میان نشستی رو حضور معاون میراث وزارت میراث فرهنگی و معاون سازمان فناوری اطلاعات وزارت ارتباطات برگزار شد که در آن خبر ازاجرای برنامه ای به صورت آنلاین در ۲۴ روز ماه رمضان می داد. در این برنامه قرار است تا یک گروه فیلمبرداری به پایگاههای میراث جهانی در کشور برود و پخش زنده برای مردم داشته باشد. این برنامه به صورت رایگان برای میراث جهانی ایران تهیه می شود و یا هر نوع اینترنتی در کشور قابل مشاهده است.

این هفته همچنین خبر رسید که قرار است در آینده نزدیک موزه های کشور به اینترنت رایگان مجهز شوند اکنون برای ۷ موزه اطراف میدان مشق تهران اینترنت تجهیز شده است. اتصال موزه ها به اینترنت برای استفاده کنندگان و موزه داران رایگان خواهد بود.

اتفاق دیگر در این هفته اختصاص وام گردشگری با سود ۱۲ درصد بود. ولی تیموری معلوم گردشگری وزارت میراث فرهنگی اعلام کرده که قرار است در بخش گردشگری به ازای هر اشتغال، ۱۶۰ میلیون ریال تسهیلات ۱۲ درصدی پرداخت شود. فعالان حوزه صنایع‌دستی نیز به ازای هر شغل می‌توانند ۱۲۰ میلیون ریال تسهیلات دریافت کنند.

البته که پیش از این فعالان گردشگری و صنایع دستی از بهره زیاد این وام گلایه کرده بودند ولی گویا بدون تغییر این وام در اختیار متقاضیان قرار خواهد گرفت.

در پی شیوع ویروس کرونا تمام بخش‌های اقتصادی کشور متضرر شدند و تعداد کسب‌وکارهایی که آسیب دیدند، زیاد بود. ۳۵ رسته شغلی معرفی شدند تا بتوانند از حمایت‌های دولت بهره‌مند شوند که از این تعداد ۱۰ رسته با توجه به محدودیت‌های منابعی که دولت داشت برای دریافت تسهیلات انتخاب شدند، از این تعداد، سه رسته مربوط به حوزه گردشگری و صنایع‌دستی است.

در این میان هنرمندان صنایع دستی نیز که کمتر درباره آنها صحبت شده ضرر زیادی از شیوع ویروس دیدند ولی در محافل رسمی دولتی از آنها کمتر حرفی زده شد. در واقع هنرمندان صنایع دستی که در کارگاه ها فعالیت میکردند الان بیکار شده اند آنها البته به نسبت هنرمندانی که در خانه کار میکردند در وضعیت بهتری بودند. هنرمندانی که در خانه کار میکنند به صورت روزمزد و یا حق الزحمه معیشت دارند و چون بیمه نیستند از بسیاری توجهات محروم مانده اند. در این بین در جلسات مربوط به ضرر و زیان بخشهای مختلف وزارت میراث فرهنگی کمتر درباره آنها بحث می‌شود.

در این هفته خبرهای دیگر مربوط به برگزاری نشست خبری معاونت میراث فرهنگی بود. در این جلسه محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور از به تعویق افتادن اجلاس میراث جهانی یونسکو تا اطلاع ثانوی خبر داد و گفت که قرار بوده تا پرونده میراث جهانی و صنعتی کریدور راه آهن در این اجلاس از سوی ایران مطرح شود.

در این نشست همچنین اعلام شد که پرونده جشن سده با همکاری تاجیکستان پرونده یلدا به صورت ملی پرونده خوشنویسی نیز به صورت ملی از جمله۵ پرونده ای هستند که امسال به یونسکو برای بررسی در اجلاس میراث ناملموس فرستاده شده اند.

در این هفته از کاخ سعد آباد نیز خبر رسیده بود که دیوار چینه ای آن فرو ریخته است این دیوار در پی رطوبت ناشی از باران ریزش کرده است معاون میراث فرهنگی در بازدید از آن اعلام کرده که به زودی مرمت خواهد شد.

منبع:خبرگزاری مهر

داده‌های تاریخی اسپهبد خورشید مبهم است

مدیر بنیاد پژوهش‌های فرهنگ و تاریخ سوادکوه با بیان این‌که برخی اطلاعات منتشر شده در فضای رسانه‌ای درباره‌ غار منسوب به «اسپهبد خورشید» در سوادکوه اشتباه است، به بیان توضیح‌های جدیدی درباره‌ی برخی از آثار تاریخی در این منطقه از استان مازندران پرداخت.

بیش از سه سال قبل، نام «اسپهبد خورشید» برای غاری در منطقه‌ی سوادکوه مازندران دهان به دهان شد که فعالیت شرکت‌های معدنی فعال در سواد کوه مازندران آن را در معرض تهدید قرار داده بود. محوطه‌ای تاریخی که در همان زمان خبرنگاران کشوری را به پای کوه کشاند تا وضعیت این محوطه را از نزدیک ببینند و اثراتی که انفجار معادنِ سنگ بر پیکر این محوطه وارد کرده بودند را گزارش کنند.
هر چند گاهی خبرهای مختلفی از آخرین وضعیت این محوطه‌ تاریخی منتشر می‌شود، اما برای نخستین بار است که یک پژوهشگر درباره‌ تاریخچه‌ محوطه‌ منسوب به «مجموعه اسپهبد خورشید» نظری متفاوت مطرح می‌کند.

احمد باوندسوادکوهی، مدیر بنیاد پژوهش‌های فرهنگ و تاریخ سوادکوه نخست به نام «اسپهبد خورشید» برای این محوطه‌ تاریخی اشاره می‌کند.

او می‌گوید: علاقه‌مندان به تاریخ و طبیعت سوادکوه معتقدند که در سوادکوه غار یا مجموعه غاری به نام «اسپهبدان» وجود ندارد و این نام صرفا برای دهن پُر کردن است. غارنوردان و اهل تاریخ به درستی می‌دانند که غار اسپهبدان در شهرستان رودبار گیلان، بخش خرمگاه روستا شاه شهیدان قرار دارد.

وی با تاکید بر این‌که غار «طاق فرامرز» در سال ۱۳۴۲ و توسط چنگیز شیخلی، پیشکسوت و پدر غارشناسی ایران کشف شد، ادامه می‌دهد: وی همیشه در آرزوی صعود به این غار بود تا سرانجام در سال ۱۳۸۶ با چند تن از غارنوردان مانند «هیربد جاوید» آشنا شد و این غار را به وی معرفی کرد، این اعضا قول دادند که آقای شیخلی را در زمان حضور در منطقه و صعود همراهی کنند، ولی آن‌ها بدون حضور وی به غار صعود کردند و گزارش صعود را هیربد جاوید در فصلنامه‌ی کوه شماره‌ی ۶۲ فروردین سال ۱۳۹۰ در صفحه ۳۸ چاپ کرد و حتی بومیان سال‌های زیادی با این غار خاطره دارند.

او تاکید می‌کند: نه تنها غارهای ایران به ویژه سوادکوه، وامدار چنگیز شیخلی پدر و پیشکسوت غارنوردی ایران است، حتی تصویری از سال ۱۳۴۲ متعلق به شیخلی از غار طاق خانه و طاق فرامرز وجود دارد.

باوند همچنین از کشفِ «غار کیجاکرچال» در سال ۱۳۳۹ توسط گروه زنده یاد عظیمی خبر می‌دهد و می‌گوید:‌ هر چند او در حین غارنوردی در این محوطه به دلیل حلق آویز شدن جان باخت، اما در سال ۱۳۴۰ استاد شیخلی این غار را کشف فنی کرد و بعدها گروه‌های زیادی به این غار صعود کردند. از سوی دیگر در سال ۱۳۸۶ محمد کشاورز دیوکلایی – دانش‌آموخته شیمی باستان‌شناسی – نخستین کسی بود که اعلام کرد بقایای سنگ در غار کیجاکرچال، سنگ پاشنه‌ی در است، نه سنگ آسیاب.

مدیر بنیاد پژوهش‌های فرهنگ و تاریخ سوادکوه با تاکید بر این‌که منطقه دواب سوادکوه بیش از ده غار تاریخی دارد، اظهار می‌کند: فقط در دل یک صخره چهار غار تاریخی وجود دارد. غار “طاق”، غار “طاق‌خانه”، غار “توران”، غار “پرو”، غار “طاق طویله”، غار “طاق فرامرز”، غار “کیجاکرچال”، غار “توفان”، غار “پری” و غار “اسپهبد خورشید”، همگی غارهای تاریخی و دارای معماری هستند.

منبع:اسکان

نظرآباد از مشارکت فرهنگی بالایی برخوردار است

فرماندار نظرآباد در ارتباط با تعیین محور گردشگری گفت: ازجمله مزیت‌های شهرستان نظرآباد قرارگیری بخش عمده‌ای از مسیر گردشگری در یک راستا است که طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای زیباسازی و بهبود این مسیر، اقداماتی انجام خواهد شد تا بیش از پیش در جذب گردشگر موثر باشد.

به گزارش ایلنا، جواد صادقلو در جلسه‌ای که با حضور سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان البرز برگزار شد، با اشاره به اینکه نظرآباد دارای ظرفیت‌های غنی بسیار در حوزه‌های مختلف است، ادامه داد: محوطه ازبکی که تپه آن به عنوان نماد تاریخی البرز همچون نگینی در کشور می‌درخشد، کویر زیبای نجم آباد و تپه‌های مریخی، تالاب صالحیه با بیش از ۸۰ نوع پرنده، آسیاب مهدی آباد، جاده زیبای قلعه آذری، ظرفیت بوم گردی در روستاها و… ازجمله مهمترین جاذبه‌های طبیعی و گردشگری نظرآباد است که هرکدام به نوبه خود می‌تواند قطبی برای جذب گردشگران بسیاری باشد.

وی افزود: خوشبختانه در حال حاضر تالاب صالحیه که افزون بر مزایای زیست محیطی برای البرز در گردشگری کشور نیز جایگاه ویژه‌ای دارد در وضعیت خوبی نسبت به قبل قرار دارد و با رایزنی‌های انجام شده در شرف ثبت ملی است که قطعاً با تحقق این مهم بهبود بیشتری در وضعیت آن برای تخصیص اعتبارات، حق آبه و… شاهد خواهیم بود.

نماینده عالی دولت در نظرآباد در ارتباط با تعیین محور گردشگری در نظرآباد تصریح کرد: ازجمله مزیت‌های گردشگری شهرستان نظرآباد قرارگیری بخش عمده‌ای از مسیر گردشگری آن در یک راستا است که طبق برنامه‌‌ریزی‌های انجام شده برای زیبا سازی و بهبود این مسیر، اقداماتی انجام خواهد شد تا بیش از پیش در جذب گردشگر موثر باشد.

این مسئول در ادامه مشارکت فرهنگی در نظرآباد را بسیار بالا برشمرده و این مهم را وزنه‌ای برای توسعه روزافزون فرهنگ و هنر در این شهرستان بیان کرد.

فرماندار نظرآباد یادآور شد: مرمت مسجد روستای نجم آباد، بازگشایی خانه موزه مصدق، تجهیز آسیاب مهدی آباد بعنوان موزه، ساماندهی محوطه ازبکی و سایت موزه آن، جذب سرمایه گذار در بخش های مختلف تفریحی_گردشگری و… در دستور کار قرار گرفته است و افزون بر اینها برای بهبود وضعیت میراث فرهنگی در شهرستانی که صاحب ۹هزار سال فرهنگ و مدنیت است اعتبارات دولتی نیز در نظر گرفته شده تا بتوان علاوه بر حفظ ظرفیت‌های فعلی و معرفی آنها در سطح ملی و جهانی در راستای تامین زیرساخت‌ها نیز گام‌های ثمربخشی برداشت.

صادقلو در خاتمه ارتقای دفتر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نظرآباد به اداره و بهره‌برداری از ساختمان جدید میراث فرهنگی در سایت اداری را حائز اهمیت عنوان کرد و گفت: باتوجه به اینکه نظرآباد،‌ شهرستانی سرآمد و شاخص در حوزه‌های گوناگون صنعتی، کشاورزی، فرهنگی، هنری و… است ما نیز موظفیم همه جانبه‌نگری را در راس امور خود قرار دهیم که در همین راستا برای بهبود وضعیت فضا برای بخش هنری در نظرآباد نیازمند بهره‌برداری از ساختمان جدید میراث فرهنگی در آینده نزدیک هستیم.

در ادامه فریدون محمدی، سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری البرز، نظرآباد را یکی از شهرستان‌های مهم و شاخص در حوزه میراث فرهنگی عنوان کرد و اظهار داشت: در نظرآباد شاهد ظرفیت‌های بسیاری هستیم که از این بابت بنده از حمایت های فرماندار از میراث فرهنگی نظرآباد و توجه به این مهم تشکر می‌کنم.

وی در ادامه در خصوص بهره‌برداری از ساختمان جدید میراث فرهنگی در سایت اداری نظرآباد قول مساعد داده و مقرر شد در آینده نزدیک میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری نظرآباد در ساختمان جدید خود مستقر شود تا از این طریق  بخش بیشتری از فرهنگسرای هنر در اختیار هنرمندان و هنردوستان نظرآبادی قرار گیرد.

این مسئول در پایان تپه ازبکی را از افتخارات البرز نامیده و گفت: ساماندهی محوطه ازبکی، ثبت جهانی آن و ایجاد مجموعه گردشگری ویژه با همکاری سرمایه‌گذارانی در نظرآباد ازجمله برنامه‌های ما برای آینده این شهرستان است.

منبع:ایلنا

آمادگی مجموعه هتل های جهانگردی برای بازگشایی در شرایط کرونایی

مدیرعامل و نائب رئیس هتل های جهانگردی و ایرانگردی از آمادگی هتل های تحت پوشش این مجموعه برای پذیرش میهمانان و گردشگران با رعایت موازین بهداشتی و پروتکل های بهداشتی خبر داد.

‍ دکتر محمدرضا پوینده، مدیرعامل و نائب رئیس هیأت مدیره گروه هتل های ایرانگردی و جهانگردی در دیدار با استاندار سمنان اظهار کرد: در حال حاضر همه هتل های تحت پوشش گروه هتل های ایرانگردی و جهانگردی به علت شیوع کرونا در سراسر کشور تعطیل و غیر فعال هستند.

وی با اشاره به اینکه چهار هتل در استان سمنان نیز تحت مدیریت مجموعه گروه هتل های ایرانگردی و جهانگردی هستند ادامه داد: در حال حاضر این چهار هتل که در شهرهای سمنان، شاهرود، دامغان و بسطام فعالیت می کنند تعطیل هستند.

وی از آمادگی این هتل ها برای ارائه خدمات اقامتی خبر داد و خاطرنشان کرد: در صورت تایید ستاد ملی مقابله با کرونا می توان تمهیداتی اندیشید که در بخش اقامتی هتل ها با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی شاهد پذیرش میهمان باشیم .
پوینده با بیان اینکه استان سمنان دارای پتانسیل ها و ظرفیت های گردشگری بسیار فراوانی است که می تواند به عنوان یک مقصد گردشگری پر مخاطب، معرفی شود اضافه کرد:بخش اقامتی هتل جهانگردی و ایرانگردی شهرستان سمنان به تازگی تجهیز و نوسازی شده است.

وی با اشاره به برنامه های استان سمنان برای تبدیل به یک مقصد گردشگری گفت: گذر از معبر به مقصد گردشگری یک فرآیند خاص و دشوار است که نیازمند یک برنامه مدون و راهبردی است.

پوینده با بیان اینکه استان سمنان با تقویت زیر ساخت های گردشگری می تواند به مقصد گردشگران تبدیل شود به ظرفیت های این استان در حوزه های تاریخی و گردشگری پرداخت و افزود: بیشترین مرمت آثار باستانی کشور در یک سال گذشته در استان سمنان به انجام رسیده و این استان که همواره در بین سه استان نخست کشور بوده در این بخش نیز در شمار استان های سرآمد کشور بوده است.

وی با بیان اینکه با توجه به مقررات وضع شده و شرایط خاص فعلی، جذب سرمایه گذار، کار بسیار سخت و دشواری است.به نظر می رسد بر ضرورت معرفی بیشتر جاذبه های گردشگری استان تاکید و اظهار کرد: مسئولان گردشگری استان سمنان می توانند به منظور جلب مخاطبان و گردشگران با در نظر گرفتن جامعه هدف در شبکه های استانی کشور به تبلیغ و معرفی جاذبه های خود بپردازند.

وی همچنین با اشاره به برخی پروژه های ناتمام استان در بخش گردشگری وعده داد: موضوع ایجاد مجموعه ی گردشگری شهرستان سرخه را با جدیت پیگیری خواهیم کرد.

منبع:ایسنا